«Από τη ΛΑΡΚΟ, τις εργασίες και τα σπίτια μας δεν πρόκειται να βγούμε. Η τσιμινιέρα θα καπνίσει ξανά»: Με την ξεκάθαρη και αποφασιστική αυτή θέση οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι οικογένειές τους και ο λαός των περιοχών που δραστηριοποιείται η εταιρεία, πορεύονται 4,5 χρόνια τώρα σε έναν σκληρό και δίκαιο αγώνα.

Εναν εμβληματικό αγώνα που συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερη ενότητα και συσπείρωση στα σωματεία, με συγκινητική πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη, κόντρα στους εγκληματικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των επιχειρηματικών συμφερόντων. Ολους αυτούς που μετατρέπουν τη ΛΑΡΚΟ σε παλιοσίδερα για σκραπ, πετούν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους στον δρόμο, μαραζώνουν ολόκληρες περιοχές.

Ηταν 8 Δεκέμβρη 2019 όταν πάνω από 120 σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς συμμετείχαν στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στον οικισμό της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα και δόθηκε το έναυσμα για την έναρξη του μεγαλειώδους αγώνα, ο οποίος μετά από 4,5 χρόνια συνεχίζεται με ενότητα, συσπείρωση στα σωματεία και την πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη να εκφράζεται σε κάθε αγωνιστικό σταθμό.

Αυτά τα 4,5 χρόνια οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ γράφουν τις δικές τους λαμπρές, ηρωικές σελίδες στην ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης. Αποδεικνύουν ότι η φλόγα των μεγάλων αγώνων που προηγήθηκαν δεν έσβησε ποτέ, όσα χρόνια κι αν πέρασαν, όσο κι αν προσπάθησαν οι κυβερνήσεις και οι μηχανισμοί τους. Η φλόγα αυτή παρέμενε «ζωντανή», μέσα στη φωτιά των καμινιών, μέσα στις καρδιές τους. Και φούντωσε ξανά, γεννώντας νέες μεγάλες, συγκινητικές αγωνιστικές στιγμές, φώτισε τον δρόμο όχι μόνο των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ αλλά και ολόκληρης της εργατικής τάξης της χώρας.

Σε αυτόν τον αγώνα οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν συναντήσει συγκινητική αλληλεγγύη από την εργατική τάξη και τον λαό. Εργαζόμενοι από κάθε γωνιά της Στερεάς Ελλάδας, την Αττική, άλλες περιοχές της χώρας, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, γυναίκες, φοιτητές και μαθητές στάθηκαν και συνεχίζουν να στέκονται στο πλευρό τους. Σκορπούν ρίγη συγκίνησης και δείχνουν το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης.

Το νέο τελεσίγραφο της κυβέρνησης για μη ανανέωση των συμβάσεων, που έληγαν στις 30 Μάρτη, δεν «μούδιασε» τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και τα σωματεία τους, αντίθετα πυροδότησε νέα σειρά αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Πρώτος μεγάλος αγωνιστικός σταθμός σε αυτήν τη νέα φάση του αγώνα ήταν η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στις 28 Φλεβάρη στην Αταλάντη, που διοργάνωσαν από κοινού το Σωματείο στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, σωματεία και φορείς από τη Λοκρίδα, συντονίζοντας την πάλη τους ενάντια στο έγκλημα στη ΛΑΡΚΟ και συνολικότερα στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική.

Στη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση εκφράστηκε μαζικά ο κοινός αγωνιστικός βηματισμός των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, των συναδέλφων τους από τα εργοστάσια της περιοχής, των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, των αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών, των συνταξιούχων, των γυναικών και των μαθητών της Λοκρίδας, που το προηγούμενο διάστημα ζυμώθηκε στους αγώνες της ΛΑΡΚΟ, στα μπλόκα των αγροτών, στις κινητοποιήσεις τώρα των επαγγελματιών ενάντια στο φορολογικό έκτρωμα της κυβέρνησης. Και όλοι μαζί έστειλαν το ηχηρό μήνυμα ότι «δεν θα επιτρέψουμε να μαραζώσει ο τόπος μας. Δεν θα φύγουμε από τις εργασίες και τα σπίτια μας, από τα χωράφια και τα χωριά μας».

Το διάστημα που ακολούθησε, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και τα σωματεία τους, μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες και πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, απέρριψαν την παγίδα της κυβέρνησης και τα προγράμματα φτώχειας και ανεργίας και έστειλαν μήνυμα κλιμάκωσης του αγώνα.

Επόμενος μεγάλος σταθμός ήταν η νέα κάθοδος στην Αθήνα και το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 28 Μάρτη, όπου οι εργαζόμενοι τσαλάκωσαν και αυτήν τη φορά τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, πετυχαίνοντας με τον αγώνα τους την παράταση των συμβάσεών τους για 40 μέρες.

Τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και τις οικογένειές τους, τα σωματεία και τους φορείς της από κάθε γωνιά της Στερεάς Ελλάδας υποδέχθηκαν για μία ακόμη φορά αγωνιστικά οι συνάδελφοί τους από την Αττική, με συνθήματα όπως «Αδέρφια της ΛΑΡΚΟ πάντα μια γροθιά, να ανάψουν τα καμίνια, να έχετε δουλειά» και «Προγράμματα ανεργίας βρείτε στον "παλιατζή", η ΛΑΡΚΟ θα μείνει ανοιχτή» να ακούγονται δυνατά στο κέντρο της Αθήνας.

Ξεχωριστή παρουσία στο συλλαλητήριο της Αθήνας, αλλά και σε κάθε αγωνιστική στιγμή σε αυτήν τη νέα φάση του αγώνα είχαν και οι μαθητές από τα σχολεία των χωριών γύρω από το εργοστάσιο της Λάρυμνας. Με συνθήματα, όπως «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, μαθαίνει από τη ΛΑΡΚΟ να ζει και να νικά», έστειλαν το δικό τους αγωνιστικό μήνυμα και επιβεβαίωσαν πως συχνά το πιο μεγάλο μάθημα διδάσκεται στον δρόμο.

«Σας ευχαριστούμε. Ολοι μαζί σήμερα, σε μια μετωπική σύγκρουση με αποφάσεις της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών ομίλων, των μηχανισμών τους, βγαίνουμε νικητές. Εχουμε 40 μέρες να φέρουμε τα πάνω κάτω. Ο αγώνας θα συνεχιστεί», δήλωνε από το βήμα της συγκέντρωσης ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Λάρυμνας, μετά την «ανάσα» που κέρδισαν με τον αγώνα τους.

Υλοποιώντας στην πράξη τη δέσμευση ότι «θα φέρουμε τα πάνω κάτω», οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και τα σωματεία τους ξεκίνησαν ένα πλατύ πρόγραμμα δράσεων ενημέρωσης του λαού, καλώντας παράλληλα σε ξεσηκωμό και μαζική συμμετοχή στη νέα απεργιακή συγκέντρωση και συναυλία αλληλεγγύης στις 17 Απρίλη.

Σε κάθε τους βήμα, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ γίνονταν δεκτοί με θέρμη, με λόγια στήριξης του αγώνα τους, καταδίκης των εγκληματικών σχεδιασμών. Στην πόλη της Λαμίας, το Εργατικό Κέντρο και εργαζόμενοι της περιοχής τούς υποδέχτηκαν αγωνιστικά, ενώ εξίσου συγκινητική ήταν η υποδοχή στα χωριά της περιοχής, που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό.

Την ίδια στιγμή, με αποφασιστικότητα και αγωνιστική ετοιμότητα, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ μπλόκαραν την είσοδο εργολάβων που έστειλε η κυβέρνηση για να δρομολογήσει την έξοδό τους από το εργοστάσιο και τα μεταλλεία. Με κατάληψη στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, στα γραφεία της Αθήνας και μπλόκα στις εισόδους στο μεταλλείων στη Βοιωτία και την Ιεροπηγή Καστοριάς, τσαλάκωσαν και αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης.

Ολο αυτό το διάστημα και στο πλαίσιο των πολύμορφων αγωνιστικών δράσεων που ανέπτυξαν προετοιμάζοντας τους μεγάλους σταθμούς του αγώνα τους, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ «όργωσαν» χωριά της περιοχής. Πραγματοποίησαν λαϊκές συνελεύσεις, επισκέφτηκαν χώρους δουλειάς και σχολεία, ξεσήκωσαν τα χωριά με αυτοκινητοπορείες και τα στόλισαν με τα πανό και τις αφίσες τους, έκαναν παρεμβάσεις στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου, όπου στη Λαμία δέχτηκαν και την καταστολή της κυβέρνησης.

Στις 17 Απρίλη, η παραλία της Λάρυμνας απέναντι από το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ έζησε συγκλονιστικές αγωνιστικές στιγμές, στη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση και συναυλία αλληλεγγύης.

Εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, συνάδελφοί τους από κάθε γωνιά της Στερεάς και της Εύβοιας, αλλά και την Αττική, βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι με τρακτέρ, αυτοαπασχολούμενοι αυτοκινητιστές με χωματουργικά μηχανήματα, επαγγελματίες, εκπαιδευτικοί, μαθητές, συνταξιούχοι, πρώην εργαζόμενοι και συνδικαλιστές της ΛΑΡΚΟ, ο λαός της Λοκρίδας και των χωριών γύρω από το εργοστάσιο της Λάρυμνας έδειξαν ότι είναι μια γροθιά. Αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον κοινό αγώνα για να μη μαραζώσει ο τόπος τους.

Οι συγκινητικές στιγμές, όταν κάπνισε ξανά η εμβληματική καμινάδα που δεσπόζει στην περιοχή, ζέσταναν τις καρδιές όλων, τα όνειρα και τις ελπίδες των εργατών και των παιδιών τους, που κρατιούνται ζωντανά όσο καίνε οι μηχανές, όσο καπνίζει η τσιμινιέρα της ΛΑΡΚΟ.

Τραγούδησαν όλοι μαζί, με τα δάκρυα από πείσμα να χαράζουν τα πρόσωπά τους, ενώνοντας τις φωνές τους στο «Πάγωσε η τσιμινιέρα» αλλά και στο «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει», δύο τραγούδια που απέκτησαν άλλο νόημα στον χώρο και στον χρόνο που τα ερμήνευσαν, μοναδικά, μαζί με πολλά ακόμη τραγούδια που συντροφεύουν χρόνια τώρα τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού, ο Γιώργος Νταλάρας και η Φωτεινή Βελεσιώτου.