Σαρία Καρπάθου, σαν από παραμύθι

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Πάνος Βενέρης

Αν δεν ήταν σαν σουβλί να τρυπά τα κύματα καταμεσίς στο πέλαγος, θα ήταν σαν σακοράφα να τα ράβει, μην τη χτυπούν και την πληγώνουν.

Κι αν δεν ήταν σαν σακοράφα, θα ήταν σαν την κάρα, την κεφαλή κριού να τ’ απωθεί και ν’ αντιστέκεται με πάθος μπας και τα δαμάσει. Κάρα κριού και πάθος λοιπόν. Κάρπαθος!...

Πρόκειται βέβαια για λογοπαίγνιο αλλά αν γνωρίσει κάποιος το νησί, τη μορφολογία του, τη γεωγραφική του θέση και τους ανθρώπους, θα καταλάβει ότι είναι ακριβώς ο λόγος. Χωρίς το παίγνιο!...

Τέσσερις αρχαίες πόλεις κουβαλούσε το νησί στην πλάτη. Μια απ΄αυτές, η Νίσυρος, κτισμένη στην κεφαλή, στο βορειότερό του άκρο που αποκόπηκε από το υπόλοιπο σώμα από τη μανία της φύσης και σχημάτισε ένα …νησί στο νησί. Ένας θαλάσσιος ρηχός λαιμός το χωρίζει από το κυρίως σώμα, θα ΄ναι δε θα ‘ναι εκατό μέτρα πλάτος.
Νίσυρο λένε ένα άλλο νησί που σχηματίστηκε μίλια βορειότερα από τον ίδιο λόγο.

Τη μανία που βγαίνει από τα σπλάχνα της γης. Εκεί γέννησε το «Στέφανο» τον κρατήρα του ηφαιστείου που το «στεφανώνει». Εδώ έφτιαξε την κάρα της Καρπάθου, τη Σαρία, που γέννησε με τη σειρά της τη Νίσυρο, την πόλη. Σαν από κεφάλι Διός! Τι να σέρνει άραγε αυτό το νι, η Νίσυρος. Ίσως τις νήες, τα πλοία!.

Σαρία λένε τον Μουσουλμανικό Θρησκευτικό Νόμο - Δίκαιο, όστις ενίοτε, έστω και κατά παραφθορά ή κατά τόπους εθιμικώ δικαίω, είναι τιμωρητικός. Κλέψει χέρι, κόψει χέρι. «Σαρία» και ο Νόμος της Σαρίας. Κομμένος και ραμμένος για την περίσταση. Σχίζει τα κύματα στα δυο, σαν να πέρασαν από το λημέρι του …Σίνη του πιτυοκάμπτη! Και ο Θησέας αργεί ακόμη να φανεί! Μυθικά πράγματα!..

Όλυμπος, Διαφάνι και Σαρία. Όπως λέμε Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Η Αγία και Ομοουσία Τριάς της Καρπάθου!.. Το υπόλοιπο νησί αποτελεί …σχίσμα!..

Σαν πάρεις το καϊκι από Διαφάνι για Σαρία (είναι ο μόνος τρόπος για να πας), θα δεις απόκρημνα βράχια να ξετυλίγονται μπροστά σου, μαύρες σπηλιές που τρυπούν τα σωθικά τους να χάσκουν σαν γιγάντια στόματα και μέσα τους να βρίσκουν καταφύγιο φώκιες, πεύκα να ξετρυπώνουν από κάθε σχισμή και πουλιά να φωλιάζουν στα χαράκια. Αμέσως θα αισθανθείς ότι βρίσκεσαι αλλού! Προσπερνάς το θαλάσσιο μυχό που τη χωρίζει από το κυρίως σώμα της Καρπάθου και συναντάς το ίδιο τοπίο.

Και αίφνης το θαύμα. Πράσινα νερά λαμποκοπούν μπροστά σου χαϊδεύοντας απαλά τις κροκάλες και τα βότσαλα ενός απίθανου κολπίσκου. Ίσως αυτά να μάγεψαν τους Σαρακήνους πειρατές και έστησαν έδω ένα ολόκληρο οικισμό - ορμητήριο από τον 6ο έως και τον 9ο αιώνα μ.Χ. Τον οικισμό «παλάτια».

Μικρά πέτρινα, μονόχωρα θολοσκεπή σπίτια ορισμένα εκ των οποίων σε πολύ καλή κατάσταση, χτισμένα και στις δυο παρειές των λόφων που περικλείουν τον κολπίσκο, ξένα προς τα δικά μας πρότυπα παραπέμπουν σε τόπους μακρινούς, με δικά μας υλικά όμως φτιαγμένα απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Ίσως εδώ να ήταν η αρχαία Νίσυρος που προανέφερα που μαζί με την Βρυκούντα, την Αρκέσεια και την Κάρπαθο που βρίσκονται στο κυρίως σώμα της Καρπάθου αποτελούσαν την «τετράπολιν» που περιγράφουν οι αρχαίοι ιστορικοί.

Αφού περπατήσεις τα σαρακήνικα «παλάτια», το βλέμμα σου θα κλέψει ένα φαράγγι που αρχίζει λίγο πιο κάτω από τον κολπίσκο και σε προκαλεί να το διασχίσεις. Πριν μπεις σ’ αυτό θα βρεις ένα εκκλησάκι. Είναι η Αγία Σοφία. Θα παρατηρήσεις ότι καταλαμβάνει το μέρος του ιερού μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής. Πεσμένα μέλη από τους κίονες και δείγμα από το ψηφιδωτό της δάπεδο, μαρτυρούν τη μεγαλοπρέπεια ενός τόπου ….μεγαλοπρεπώς εγκαταλελειμμένου!...

Μόλις μπεις στο φαράγγι, μη κοιτάξεις πάνω. Κομμάτια βράχων χάσκουν ψηλά πάνω απ’ το κεφάλι σου και σε συνοδεύουν μέχρι την έξοδο υπενθυμίζοντας την ταπεινή σου ύπαρξη. Θ’ ανέβεις την ανηφοριά και θα βγεις εκεί που πλέον «βλέπει» δυτικά. Θα δεις ένα άλλο τοπίο. Αυτή τη φορά πιο ήμερο και έναν οικισμό στο βάθος. Είναι το Άργος.

Ένας πανέμορφος λιθόκτιστος οικισμός, αποτελούμενος από ισόγεια κτίσματα, μάντρες και αλώνια, εγκαταλελειμμένος πλέον, που αποτελούσε, όχι πολύ παλαιότερα, το γεωργικό κατάλυμα των Ολυμπιτών που είτε για σπορά είτε για θέρος έπαιρναν φαμίλια και ζωντανά, διέσχιζαν δίχως πλεούμενο το πέρασμα Καρπάθου – Σαρίας, ανηφόριζαν από μονοπάτια για να βρουν λίγα ξέφωτα να σπείρουν και να θερίσουν στον άγριο τούτο τόπο. Κι έπειτα μου λες ότι με κόπο βγάζεις το ψωμί…

Επιστρέφοντας, θα νιώσεις μια γλυκιά κούραση να σε διαφεντεύει. Θα μπεις στο πλεούμενο, αλλά δεν θα πας νότια προς Κάρπαθο. Θα πας λίγο βορειότερα. Πάλι στη Σαρία. Σε λίγο θ’ αντικρίσεις πάλι γαλαζοπράσινα νερά να τρεμοπαίζουν πάνω στη θαυμάσια παραλία, σαν από τοπίο εξωτικό.

Είναι ο κόλπος της Αλιμούντας. Παραμυθένιο ακούγεται!.. Εκεί θα κάνεις το μπάνιο σου αν είναι καλοκαίρι και θα σου φύγει μονομιάς η κούραση και ότι άλλο τοξικό έχεις μέσα σου. Στην επιστροφή προς Διαφάνι, θα περάσει απ΄το μυαλό σου ότι έζησες απ’ το πρωί. Θα τσιμπηθείς και θα πεις: είμαι ξύπνιος, είμαι καλά; Μια χαρά είσαι. Μόλις βίωσες ένα παραμύθι που είχες από παιδί στο νου αλλά ποτέ δεν φανταζόσουν ότι μπορεί και να το ζήσεις στη χώρα σου!

Βόρεια Κάρπαθος και Σαρία φίλες και φίλοι. Ένας μεγαλειώδης τόπος θεσμικά προστατευόμενος, στεριά και θάλασσα, για τη βιοποικιλότητα και το τοπίο. Είναι στο ύψος το πρασονησίου, του νοτιότερου άκρου της Ρόδου και απέχει μόλις 30 μίλα σε ευθεία γραμμή. Μήπως πρέπει να κοιτάξουν οι αρχές το ενδεχόμενο για απευθείας - αυθημερόν θαλάσσια διασύνδεση δημιουργώντας τις απαιτούμενες υποδομές τόσο στη νότια Ρόδο όσο και στη Σαρία; Είμαι σίγουρος ότι θα προσέδιδε νέες προοπτικές στις λεγόμενες αλλά ουδέποτε υλοποιούμενες «εναλλακτικές μορφές τουρισμού», εφόσον βέβαια μια τέτοια κίνηση τύγχανε και της «έγκρισης» του σχεδόν πάντα αγριεμένου Καρπάθιου πελάγους!