Η κατάντια των Αφάντου και τα προεκλογικά παραμύθια

Rodiaki NewsRoom

Οι παλαιότεροι έχουμε ζήσει αρκετές προεκλογικές περιόδους. Κάποιες από αυτές σε κλίμα ακραίας πόλωσης, όπου ο πολιτικός πολιτισμός ήταν άγνωστη λέξη και οι εκατέρωθεν «άκομψες συμπεριφορές» ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ήταν η περίοδος της Μεταπολίτευσης, όπου το δίπολο Αριστερά – Δεξιά είχε πραγματική υπόσταση. Στα χρόνια εκείνα, το αίσθημα της αδικίας και της καταπίεσης ήταν διάχυτο σε όσους δεν συμφωνούσαν με την επικρατούσα τάξη.

Καμία σχέση με τη σημερινή εποχή, όπου ο διαχωρισμός Αριστερός- Δεξιός είναι επιφανειακός και απλώς εξυπηρετεί μικροκομματικά συμφέροντα. Όπως λέει χαρακτηριστικά και ένας γνωστός ράφτης, αριστερός και δεξιός υπάρχει μόνο στο… παντελόνι (το υιοθετώ χωρίς καμία επιφύλαξη).
Τα τελευταία χρόνια, οι εκλογικές αναμετρήσεις παρότι διακυβεύεται το μέλλον της χώρας διεξάγονται σε κλίμα έντονης απαξίωσης.

Οι περισσότεροι έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική και τους πολιτικούς, με ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος να μην πηγαίνει καν στην κάλπη για να ασκήσει το κορυφαίο δημοκρατικό του δικαίωμα. Το οποίο ειρήσθω εν παρόδω κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα. Η αισιοδοξία που γέννησαν οι «ψευδαισθήσεις» του Τσίπρα όχι μόνο αποδείχθηκε βραχύβια, αλλά μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την απογοήτευση και την αγανάκτηση.

Πέρα από την κεντρική πολιτική σκηνή, ανάλογη απογοήτευση επικρατεί και στα πολιτικά πράγματα της Ρόδου και κατ’ επέκτασιν του Αφάντου. Οι κατά καιρούς αιρετοί που ανέλαβαν να ηγηθούν του τόπου και να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων του απέτυχαν παταγωδώς.
Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το δημοτικό διαμέρισμα είναι το λιγότερο απογοητευτική.

Οι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση (τρύπες και «μπαλώματα» παντού), η οσμή από τα λύματα αφόρητη σε σημείο να κάνει τους επισκέπτες να αναρωτιούνται πώς μπορεί κάποιος να ζει σε αυτές τις συνθήκες, τα πεζοδρόμια ανύπαρκτα, οι δρόμοι κλειστοί από διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα και η πλατεία ένα απέραντο... πάρκινγκ.

Αποτέλεσμα το τουριστικό προϊόν που κάποτε μαγνήτιζε τα βλέμματα έχει καταρρεύσει και έχει γίνει αποκρουστικό. Εξαίρεση αποτελεί η καινούρια γέφυρα, η οποία όμως ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση.

Όσοι ζουν στην πόλη μπορούν -απαλλαγμένοι από μίση και πάθη- να διαβεβαιώσουν για την αλήθεια των παραπάνω. Δυστυχώς, τα Αφάντου βιώνει εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια μια παρατεταμένη παρακμή. Το πολιτικό προσωπικό που πέρασε δεν έχει καταφέρει παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, να κάνει τη διαφορά και να βελτιώσει την κατάσταση.

Για αυτό, και στις επερχόμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση κανείς δεν ελπίζει ότι μπορεί κάποιος να ανατρέψει τα δεδομένα και να αναγεννήσει τον τόπο. Όσο και αν οι προθέσεις του είναι αγνές.

Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εύχεται πως αυτοί που θα έρθουν να κάνουν το λιγότερο κακό…

ΜΙΡΟ