Ιστορικές αναμνήσεις για τα σχολικά χρόνια πριν 74 χρόνια στη Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιώργος Ζαχαριάδης

Μόλις έχει τελειώσει ο πόλεμος (8 Μαΐου 1945). Η Ρόδος-και τα άλλα νησιά, περιέρχονται στη βρετανική κατοχή. Ανοίγουν τα ελληνικά σχολεία που είχαν κλείσει οι κατακτητές. Η Αμαράντειος Σχολή, η Αστική, το Βενετόκλειο.

Εμείς οι Νιοχωρίτες πάμε όλοι στην Αμαράντειο. Διευθυντής ο Γεώργιος Παπαϊωάννου-Ζίγδης (πατέρας του εκλεκτού πολιτικού) δάσκαλοι ο παπα-Αναστάσης Κυριατσούλης (εφημέριος της εκκλησίας του Νιοχωριού), ο Κανέλλος Ηρακλείδης. η κυρία Καλλιόπη (έτσι τη θυμάμαι) και άλλοι.

Το πρωινό ξεκινούσε με έλεγχο στην είσοδο του σχολείου. Ο διευθυντής με τον παπα-Αναστάση, στεκόντουσαν μπροστά στη σιδερένια πόρτα και εξέτασαν τα νύχια και τα αφτιά κάθε μαθητή. Εάν δεν ήταν καθαρά δεν τον άφηναν να μπει στην τάξη!... Ακολουθούσε το πρώτο “μαρτύριο”.

Κάθε μαθητής έπρεπε να πάρει μια κουταλιά μουρουνέλαιο και αμέσως μετά μια φέτα (γλίθα, όπως τη λέγαμε) πορτοκάλι για να κόψει τη ...ψαρίλα!... Όταν αργότερα το μουρουνέλαιο δινόνταν σε χάπια, είχαμε γλιτώσει τη ...ψαρίλα!... Το δεύτερο “μαρτύριο” ήταν τα εμβόλια!.. Επειδή κυκλοφορούσαν διάφορες ασθένειες που προήλθαν από την πείνα και τις κακουχίες του πολέμου, όλοι οι μαθητές έπρεπε να κάνουν διάφορα εμβόλια.

Το έργο του εμβολιαστή είχε αναλάβει ο επιστάτης του σχολείου Αντώνιος Κόχυλας, ο οποίος κρατούσε ένα πενάκι(!) και γρατσούνούσε το μπράτσο το μαθητή και του έβαζε το φάρμακο που είχε μεσα σε βαζάκι!... Με το ίδιο πενάκι έκανε τον εμβολιασμό όλων των μαθητών!.. Εάν δεν έκανε πληγή το μπράτσο του μαθητή, τότε ο εμβολιασμός έπρεπε να επαναληφθεί!...

Λόγω της έλλειψης βιταμινών (ή και άλλων λόγων) πολλοί μαθητές προσβλήθηκαν από τραχώματα(τσίμπλη, όπως τη λέγαμε). Και επειδή τα τραχώματα ήταν μεταδοτικά, ιδρύθηκε ειδικό σχολείο( το “τραχωματικό”, όπως ονομάστηκε) που λειτουργούσε στο κτήριο της Ακαδημίας, όπου σήμερα στεγάζεται το νηπιαγωγείο.

Με την πάροδο του χρόνου το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε και έτσι έκλεισε το σχολείο. Μια σοβαρή ασθένεια της εποχής εκείνης ήταν ο “τριχοφάς”, όπως τον λέγαμε. Προφανώς από έλλειψη βιταμινών πολλά παιδιά έχαναν τα μαλλιά τους!..

Από μηχανής θεός ηρθε τότε ο ακτινολόγος Γεώργιος Φώκιαλης(που είχε υπηρετήσει στον Ιερό Λόχο) και με τα μηχανήματα που έφερε και τη θεραπεία που έκανε αντιμετωπίστηκε και αυτό το πρόβλημα!.

Τρία χρόνια αργότερα μια ομάδα μαθητών(αγόρια και κορίτσια) μετακόμισαν από την Αμαράντειο Σχολή στο κτήριο της Ακαδημίας) για να λειτουργήσει το Πρότυπο της Παιδαγωγικής Ρόδου, όπου γινόταν η μετεκπαίδευση των δασκάλων. Διευθυντής της Ακαδημίας ο Αντώνιος Ισηγόνης και του πρότυπου ο Ανδρέας Ιωσήφ (παππούς του σημερινού γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου). Θυμήθηκα τις μέρες αυτές όλα αυτά που περάσαμε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, λίγο μετά το τέλος του πολέμου. Τελικά επιζήσαμε!...

(Στην πρώτη φωτογραφία είναι μια ομάδα δασκάλων της Αμαραντείου Σχολής στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του.

Στη δεύτερη φωτογραφία είναι η είσοδος του σχολείου, όπου γινόταν ο καθημερινός έλεγχος και στην τρίτη πρώην μαθητές της Αμαραντείου που φοίτησαν κυρίως κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής).