Τι λέει το ΜέΡΑ 25 Δωδεκανήσου για την επένδυση στο γκολφ Αφάντου

Rodiaki NewsRoom

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το ΜέΡΑ25 Δωδεκανήσου αναφέρει τα εξής:

«Στον κίνδυνο ιδιωτικοποίησης της παραλίας των Αφάντου μέσω της παραποίησης χαρτών αναφέρθηκε σε επίκαιρη ερώτησή του στον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων ο Βουλευτής Β’2 Αθηνών του ΜέΡΑ25 Κρίτων Αρσένης στις 5/3/2020. Αναφέρθηκε στην πρακτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση με την εξαφάνιση των δρόμων και την παραποίηση χαρτών στην παραλία των Αφάντου ώστε αφενός να εξυπηρετηθούν τα ιδιωτικά «επενδυτικά συμφέροντα» και αφετέρου να παρεμποδιστεί η πρόσβαση των πολιτών στον αιγιαλό.

Ο υπουργός τόνισε ότι πρόκειται για μία «φανταστική επένδυση» και είπε ότι επισήμως έπρεπε να υπάρξει αλλοίωση των χαρτών γιατί αυτό ζητήθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας «για λόγους εθνικής ασφάλειας, επειδή αυτή η ακτή είναι ακριβώς απέναντι από την Τουρκία».
Ας δούμε κατά πόσο είναι αλήθεια τα όσα είπε ο κ. Γεωργιάδης.

1. Ναι, όντως, υπάρχει αλλοίωση στους χάρτες αλλά όχι όπως την εννοεί ο κ. υπουργός. Όπως φαίνεται στη δορυφορική εικόνα 1 από την ιστοσελίδα του ΤΑΪΠΕΔ, αλλοίωση έχουν υποστεί οι κολυμβητικές υποδομές του γκολφ και όχι υποδομές στρατιωτικού ενδιαφέροντος. Αντίθετα, στη δορυφορική εικόνα 2, το ΚΑΑΥ (Κέντρο Αναψυχής Αξιωματικών Υπαξιωματικών), το οποίο είναι στρατιωτικού ενδιαφέροντος υποδομή, δεν έχει υποστεί καμία αλλοίωση.

2. Στην εικόνα 3 κάναμε το εξής πολύ απλό. Πήραμε τον επίσημα δημοσιευμένο χάρτη της φανταστικής επένδυσης (sic) από τη σελίδα 1965 του ΦΕΚ του ΕΣΧΑΔΑ (Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης του Δημόσιου Ακινήτου) και τοποθετήσαμε από πάνω τον αντίστοιχο δορυφορικό χάρτη από το Google Earth για να εξακριβώσουμε πιθανά σημεία παραποίησης και φανταστείτε τι βρήκαμε: Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος που ξεκινά από τον ισόπεδο κόμβο του Golf Αφάντου (Ι/Κ GOLF ΑΦΑΝΤΟΥ, εικόνα 4), περνά δίπλα από τις κολυμβητικές υποδομές, οδεύει κατά μήκος της παραλίας και καταλήγει στον νότιο χώρο στάθμευσης (ΧΣ, εικόνα 4) μήκους περίπου 2,5 χλμ όχι μόνο έχει παραποιηθεί αλλά, ως δια μαγείας, έχει εξαφανιστεί. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα στην εικόνα 3 με τα λευκά βέλη, ο δρόμος έχει «απορροφηθεί» από την κόκκινη κτηματική μερίδα της «επένδυσης» η οποία συνεχίζεται στη σελίδα 1964 και τη γκρι κτηματική μερίδα μέχρι τον χώρο στάθμευσης (ΧΣ) στη σελίδα 1966 (ο ΧΣ βρίσκεται στο σημείο με τα γήπεδα 5x5 και τένις πηγαίνοντας προς παραλία μέσω της αερογέφυρας Αφάντου).

3. Είναι «αυτή η ακτή ακριβώς απέναντι από την Τουρκία»; Από την εικόνα 5 παρατηρούμε ότι η παραλία των Αφάντου βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Καστελόριζο. Αν το δούμε αντικειμενικά, οι ακτές που είναι ακριβώς απέναντι από την Τουρκία είναι αυτές που είναι πέριξ του ενυδρείου στην πόλη της Ρόδου και βέβαια καμία απ’ αυτές δεν έχει υποστεί αλλοίωση. Προφανώς ο κ. Γεωργιάδης παπαγαλίζει αυτά που του υποδείξανε οι αγεωγράφητοι σύμβουλοί του. Έχει τη συμπάθειά μας γι’ αυτό.

4. Ο κ. Γεωργιάδης αναφέρεται επίσης και στους χώρους στάθμευσης (ΧΣ) που θα δημιουργηθούν, των οποίων οι θέσεις φαίνονται στην εικόνα 4. Επιστρατεύοντας διάφορα βλακώδη σοφίσματα περί «άναρχης στάθμευσης οχημάτων, μποτιλιαρίσματος, ρύπανσης, θορύβου, τα πάντα(!)» ο κ. Γεωργιάδης προσπαθεί να αποκρύψει το γεγονός ότι ο παραλιακός δρόμος έχει εξαφανιστεί από τους χάρτες του ΕΣΧΑΔΑ όπως επίσης και το κομμάτι του ασφαλτοστρωμένου δρόμου ανάμεσα στα δύο μαύρα βέλη που καταλήγει στην παραλία Τραουνού μήκους 180 μέτρων (εικόνα 3). Ο δε προβλεπόμενος χώρος στάθμευσης (ΧΣ) σημειώνεται στην εικόνα με κόκκινο βέλος και βάσει της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) τοποθετείται πίσω από το λόφο του ΚΑΑΥ.

Τι συνεπάγονται όλα αυτά; Ελεγχόμενη στάθμευση, ελεγχόμενη ή καθόλου πρόσβαση στην παραλία, έλεγχο από εταιρεία σεκιούριτι, γενικώς ό,τι μπορεί να συνεπάγεται η ιδιωτικοποίηση μιας παραλίας.
Απ’ όλη αυτή την ιστορία αναδεικνύεται και ένα άλλο εξίσου σοβαρό θέμα, αυτό του τουριστικού υπερκορεσμού του νησιού από τις ήδη υφιστάμενες ξενοδοχειακές μονάδες. Σε ένα νησί με υποδομές διαχείρισης και επεξεργασίας υγρών και στερεών αποβλήτων που υπολειτουργούν και βρίσκονται σε κάκιστη κατάσταση και συνέχεια στο «κόκκινο» τους θερινούς μήνες, με τα χωριά του νότιου τμήματος του νησιού να εξυπηρετούνται από υδροφόρες που τροφοδοτούνται από το διυλιστήριο του φράγματος Γαδουρά γιατί οι γεωτρήσεις βγάζουν ακατάλληλο νερό για ύδρευση και άρδευση, με τις εγκαταστάσεις των βιολογικών καθαρισμών να βρίσκονται ένα βήμα πριν την κατάρρευση, με μη αδειοδοτημένες μονάδες αφαλάτωσης να διοχετεύουν ανεξέλεγκτα τα απόβλητά τους σε παρακείμενες παραλίες, έρχεται να προστεθεί και η «φανταστική επένδυση» του κ. Γεωργιάδη όπου, σύμφωνα με τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ), οι ετήσιες ανάγκες σε άρδευση μόνο του γηπέδου γκολφ θα είναι της τάξης του 1 εκατομμυρίου κυβικών μέτρων νερού τη στιγμή που η μέση ετήσια κατανάλωση νερού για όλο το νησί είναι 15-17 εκατομμύρια κυβικών νερού. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που παρουσιάζονται από τον Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος Νήσου Ρόδου σε παρέμβασή του το 2016 προς το ΣτΕ σχετικά με το ΕΣΧΑΔΑ και έχουν δημοσιευθεί σε τοπικά ΜΜΕ.

Όπως καταλαβαίνετε, από όποια πλευρά και να δούμε το θέμα είναι ανώφελο να συζητάμε για τη «φανταστική επένδυση» του κ. Γεωργιάδη γιατί πολύ απλά τα νούμερα δεν «βγαίνουν». Όλοι είμαστε υπέρμαχοι της τουριστικής ανάπτυξης η οποία προσφέρει τα προς το ζην σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας με την προϋπόθεση ότι αυτή είναι αειφόρα και σέβεται το περιβάλλον. Παρατηρείτε κάπου κάποιον προγραμματισμό; Βλέπετε κάπου να υπάρχει οργανωμένο, μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο ένταξης τόσο μεγάλων επενδύσεων στο νησί που να ικανοποιεί την παραπάνω προϋπόθεση; Εμείς πάντως δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ποιος είναι ο ρόλος του ΤΑΪΠΕΔ όσον αφορά την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας παραθέτοντας μια στιχομυθία που έλαβε χώρα το 2013 μεταξύ του τότε προέδρου του ΤΑΪΠΕΔ Στέλιου Σταυρίδη και του πολυβραβευμένου δημοσιογράφου και κινηματογραφιστή Γιώργου Αυγερόπουλου στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ «AGORA – Από τη Δημοκρατία στις Αγορές». Η στιχομυθία ήταν η εξής:

Αυγερόπουλος: Τι πουλάμε;
Σταυρίδης: Τα πάντα! Δηλαδή οτιδήποτε έχει το Δημόσιο σε περιουσία, το Ελληνικό, το «Ελευθέριος Βενιζέλος», αυτοκινητόδρομοι, κτήρια, χωράφια, Αφάντου Ρόδου, η Κασσιώπη στην Κέρκυρα…
Αυγερόπουλος: Η Αφάντου είναι παραλία.
Σταυρίδης: Τι πρόβλημα υπάρχει με την παραλία, δεν κατάλαβα. Το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας πέραν από το κλίμα της είναι η ακτογραμμή της. Από πού περιμένετε να έρθει ο πλούτος; Από το να σκάψουμε τη γη και να φυτέψουμε ντομάτες; Ο πλούτος παράγεται μέσα από ανάπτυξη και έτσι προχωράνε τα έθνη μπροστά. Δεν προχωράνε με το να θεωρούνε τις επενδύσεις κακό και να φοβούνται το ξεπούλημα. Τι θα πει ξεπούλημα; Δεν υπάρχει η έννοια ξεπούλημα.
Αυγερόπουλος: Πώς δεν υπάρχει;
Σταυρίδης: Ε πού υπάρχει; Το ξεπούλημα είναι μεταφυσικό. Κάποιοι λένε γιατί πουλάτε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Τι είναι αυτή πάλι η κουβέντα; Ποιος μου λέει ότι είναι κερδοφόρα η επιχείρηση ή δεν μπορούσε να είναι πολύ πιο κερδοφόρα;»