Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών ο καπετάν Γιάννης Τσουλφάς

Rodiaki NewsRoom

Έφυγε από τη ζωή, σήμερα 21 Απριλίου 2020 και ώρα 7:30 πρωινή, πλήρης ημερών – 97 ετών- ο στερνός βετεράνος θα λέγαμε της σπογγαλιείας της Καλύμνου, ο καπετάν-Γιάννης Τσουλφάς.

Μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία της θάλασσας και της ναυτοσύνης, γνωστός κι αγαπητός στην ευρύτερη ναυτική οικογένεια της Καλύμνου αλλά και των γύρω νησιών, που σφράγισε με την παρουσία του, και ως ναυτικός αλλά και ως πρόεδρος του Συνεταιρισμού Σπογγαλιέων και Αλιέων Καλύμνου, για ογδόντα χρόνια αθροιστικά, τη ναυτική ζωή της Καλύμνου.

Ήταν πάντα καλοντυμένος, πάντα περιποιημένος, φορώντας ανελλιπώς το μπορσαλίνο του. Το πρόσωπό του ψημένο από την άρμη και τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο ολάκερης της Μεσογείου, την οποία …όργωσε πολλάκις, γνωρίζοντας κι ενθυμούμενος με κάθε λεπτομέρεια τοπωνύμια, αποστάσεις σε μίλια, βάθη, νησίδες, βραχονησίδες, λιμάνια, αραξοβόλια.

Με φωνή βραχνή, απόκτημα από τις ανελέητες θαλασσινές ριπές και τα πεισματικά ραγάνια του μαΐστρου και της τραμουντάνας, δεμένος, ώρες ατελείωτες στην πρύμη, πάνω απ΄το τιμόνι, για να μην τον …πάρει η θάλασσα.

Ευφυής, ικανότατος, κοινωνικότατος, καλοσυνάτος, γενναιόδωρος, μειλίχιος, ευπροσήγορος, ευγενικός, εύγλωττος κι ανεξάντλητος ομιλητής. Πολλοί τον έλεγαν κινητή βιβλιοθήκη!

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα χρόνια του Μεσοπολέμου (1923), χρόνια πέτρινα, χρόνια δύσκολα και στερημένα. Ιταλοκρατία, περιορισμοί, και ασφυκτικές από κάθε άποψη καταστάσεις. Στα δώδεκά του χρόνια βίωσε από κοντά την κορύφωση του Πετροπόλεμου, την Κυριακή 7 Απριλίου του 1935 και το θάνατο του Μανώλη Καζώνη, αφού το πατρικό του σπίτι βρισκόταν στα ριζά του μαρασιού του Αγίου Νικολάου.

Ακολούθησε, δε, από περιέργεια ως παιδί το κομβόι που μετέφερε τον νεκρό από τον τόπο της εκτέλεσης σε σπίτι απέναντι από το σημερινό Αστυνομικό Τμήμα. Θυμόταν τον νεομάρτυρα της Καλύμνου ξαπλωμένο στο πάτωμα, με το θανάσιμο τραύμα στο μέτωπο που αιμορραγούσε.

Ο πατέρας του βιοπαλαιστής, πρόσφυγας από την Αλικαρνασσό, (Μπουντρουμιανός) και η μάνα του, Βάλλα στο επώνυμο, με καταγωγή από τη γειτονική Πάτμο. Γονείς που μεγάλωσαν τα παιδιά τους (τρία αγόρια) με αυστηρά χριστιανικές αρχές και προσήλωση στα εθνικά ιδεώδη.

Φοίτησε μέχρι και τη Δευτέρα Γυμνασίου. Έμαθε υποχρεωτικά και σε καλό επίπεδο και την Ιταλική γλώσσα, στοιχείο που τον βοήθησε αργότερα στα ταξίδια του στα παράλια της Λιβύης, της Τυνησίας, της Σικελίας, της Σαρδηνίας κλπ.

Η μητέρα του, βλέποντας τις δυσκολίες και τους κινδύνους της θάλασσας, προσπάθησε να τον κατευθύνει σε στεριανά επαγγέλματα. Δεν τα κατάφερε όμως, γιατί, όπως αποδείχτηκε, ήταν γεννημένος για τη «φαρδιοπλάτα άρμη». Έτσι, κι η θάλασσα κέρδισε έναν ικανό ταξιδευτή αλλά κι η καλύμνικη ναυτοσύνη έναν μπροστάρη και τολμηρό ναυτικό. Πάλεψε μαζί της με λεβεντιά κι εκείνη τον αποζημίωσε με κουβαρντοσύνη.

Στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, νέος ακόμη, κατατάχτηκε ως εθελοντής στην υπηρεσία ναυτικών αποστολών, υπό τη διοίκηση Άγγλων στρατιωτικών αξιωματούχων. Για τρεις μήνες υπηρέτησε και στο θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», στο Πορτ Σάιντ, στην Αίγυπτο. Εκπαιδεύτηκε σε δύο τύπους πολυβόλων. Αργότερα, στην Ισμαηλία, πόλη της βορειοανατολικής Αιγύπτου, σε ταχύρυθμη εκπαίδευση, έλαβε το δίπλωμα του δίοπου από τον πλωτάρχη Αλεξάνδρου και τον αντιπλοίαρχο Παπαστόφα, χαρτί που του φάνηκε χρήσιμο στην παραπέρα εξέλιξή του.

Βαθύς γνώστης της σφουγγαροδουλειάς, με άπειρα δυνατά βιώματα που τον χαλύβδωσαν και τον έκαναν πιο ευέλικτο, πιο καπάτσο, πιο σοφό. Με περγαμηνές στο καπετανλίκι, αδιαμφισβήτητες ικανότητες, τόσο ως «κουμάντο», όσο και ως οργανωτής μεγάλων «δουλειών», με σκάφη, ντεπόζιτα και, κατά συνέπεια, διεύθυνση πολυπληθών πληρωμάτων, στις γνωστές …άγριες συνθήκες του τρύγου των βυθών, με την ψειριασμένη γαλέτα, το βρώμικο νερό, τον καυτό ήλιο, τα πελώρια κύματα και το καταραμένο πιάσιμο των δυτών.

Ένας σύγχρονος Οδυσσέας, που πάτησε πολλές φορές τα μέρη απ΄όπου πέρασε και ο ομηρικός Οδυσσέας, κατά το δεκάχρονο ταξίδι της επιστροφής του από την Τροία στην αγαπημένη του πατρίδα. Γι΄αυτό, ο καπετάν – Γιάννης διηγούνταν με περισσή περηφάνια τα …μυθικά αυτά περάσματά του από τα ίδια εκείνα μέρη, με τη βεβαιότητα ότι είχε ακολουθήσει στα ταξίδια του, πολλές φορές, τα ίχνη του πολυμήχανου Ιθακήσιου ήρωα.

Αλλά κι από τη θέση του προέδρου του Συνεταιρισμού σπογγαλιέων και αλιέων, κατά τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια, βοήθησε ποικιλοτρόπως καπεταναίους και πληρώματα της Καλύμνου αλλά και των γύρω νησιών.

Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν η φιλομάθειά του. Συνεχώς διάβαζε. Βιβλία και εφημερίδες. Κι εκείνο που επίσης σε εντυπωσίαζε ήταν η μνήμη του. Δεν ξεχνούσε, ούτε αυτά που είχε ζήσει ούτε αυτά που διάβαζε. Τα θυμόταν όλα μέχρι και τις στερνές του ώρες με κάθε λεπτομέρεια. Ονόματα, χρονολογίες, ημερομηνίες, τόπους, γεγονότα κλπ. Γι΄αυτό και στις διηγήσεις του ήταν ιδιαίτερα απολαυστικός, καθηλωτικός, αστείρευτος.

Ήταν εξαιρετικός οικογενειάρχης. Λάτρευε τη σύζυγό του Ευδοκία και αγαπούσε πολύ τα παιδιά και τα εγγόνια του. Αφήνει στους οικείους του μια μεστή παρακαταθήκη, ως άνθρωπος, ως αγωνιστής της ζωής, ως καλός και συνετός πολίτης, Για όσους, δε, τον γνώρισαν, ντόπιους και ξένους, πιστεύω, μια πολύ γλυκιά ανάμνηση.

Καλό σου ταξίδι, αγέρωχε θαλασσόλυκε, αδάμαστο γλαρόνι της Μπαρμπαριάς!

Από τον γαμπρό του Παναγιώτη Ν. Γιαμαίο

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Τετάρτη 22-4-2020 (1 το μεσημέρι) στον Ι. Ναό της Υπαπαντής (η ενορία του) σε στενό οικογενειακό κύκλο λόγω της πανδημίας.

Πηγή: kalymnos-news.gr