Γλυκά του κουταλιού από μία νέα αγρότισσα της Ρόδου

Ελευθερία Πελλού

Παραδοσιακές συνταγές της Ρόδου με πρώτες ύλες από το οικογενειακό αγρόκτημα

Παραδοσιακές συνταγές της Ρόδου για γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες αλλά και αλμυρά είδη που παρασκευάζονται με πρώτες ύλες που προέρχονται από το οικογενειακό αγρόκτημα στην Κρητηνία, αναβιώνει μία νέα αγρότισσα, η Ευγενία Διακουράκη- Καραπάνου!

Όσοι έχουν δοκιμάσει τις δημιουργίες της, σίγουρα θα συμφωνήσουν πως «ξυπνούν» αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Τότε που στα κεράσματα κυριαρχούσε το γλυκό του κουταλιού (ανάλογα με την εποχή και το είδος) και στο πρωινό υπήρχε (σχεδόν πάντα) η σπιτική μαρμελάδα με τη φρουτένια γεύση και τα υπέροχα αρώματα!

Η Ευγενία Διακουράκη – Καραπάνου μεγάλωσε στο αγρόκτημα στην Κρητηνία, εκεί όπου υπάρχει μέχρι και σήμερα, μερικά χιλιόμετρα έξω από το χωριό και μέσα στο δάσος. Από μικρό παιδί μυήθηκε σε όλες αυτές τις διαδικασίες που έκαναν – αρχικά- η γιαγιά και ο παππούς και μετέπειτα η μητέρα και ο πατέρας της, για την παρασκευή διάφορων προϊόντων από τα δέντρα και τις καλλιέργειές τους που παρήγαγαν, όχι για εμπορικούς λόγους αλλά για την οικογένειά τους.

Αυτήν ακριβώς την παράδοση, χρησιμοποιώντας τις παλιές Ροδίτικες συνταγές της γιαγιάς, συνεχίζει και σήμερα η Ευγενία, όπως λέει μιλώντας στη «Ροδιακή»: «Με πολύ μεράκι, αγάπη, αλλά κυρίως με σεβασμό στην εποχικότητα των παραγόμενων προϊόντων τηρώντας αυστηρούς κανόνες υγιεινής»!

Το κτήμα και οι μαρμελάδες για την οικογένεια
Το αγρόκτημα Διακουράκη είναι «οικογενειακή υπόθεση» εδώ και αρκετά χρόνια. Όπως μας είπε μιλώντας στη «Ροδιακή» η Ευγενία, εκεί κατοικούσαν ο παππούς που μάλιστα ήταν μάγειρας επί Ιταλοκρατίας στο Κάστρο της Κρητηνίας, μαζί με τη γιαγιά της. Δύσκολα χρόνια, χωρίς «ευκολίες», χωρίς ρεύμα και νερό και με την οικογένεια να μεγαλώνει μέσα στη φύση.

Ήταν «μορφή» ο παππούς, και άριστος γνώστης όλων αυτών των φυτών και των δέντρων που υπήρχαν στο κτήμα του και τα οποία χρησιμοποιούσε για να αντιμετωπίσει κάθε «δυσκολία» του ιδίου και της οικογένειάς του. «Μορφή» και η γιαγιά που σχεδόν «μαγικά» μετέτρεπε σε νοστιμιές όλα όσα παράγονταν στο κτήμα, για να θρέψει την οικογένειά της.

Έτσι μεγάλωσε η Ευγενία με αγάπη και παράδοση, δύο σημαντικά «συστατικά» που πριν αρκετά χρόνια χρησιμοποίησε και εκείνη για να φτιάξει τα δικά της γλυκά και τις μαρμελάδες της, για τη δική της οικογένεια!

Από αυτές τις μαρμελάδες γεύτηκαν συγγενείς και φίλοι και όπως ήταν αναμενόμενο, τους «κέρδισαν» από την πρώτη φορά.

Κάπως έτσι πριν από τρία χρόνια η νέα αγρότισσα Ευγενία Διακουράκη – Καραπάνου, αποφάσισε να το δει πιο επαγγελματικά. Έτσι ξεκίνησε όλες τις διαδικασίες και σήμερα πια, έχει τη δική της άδεια οικοτεχνίας με τα λογότυπα για «Το αγρόκτημα Διακουράκη» τιμής ένεκεν στον παππού και στη γιαγιά, αλλά και στη μαμά και τον μπαμπά διότι από εκεί προέρχονται όλες οι πρώτες ύλες και το δεύτερο που έχει να κάνει με τα προϊόντα που μεταποιούνται από την ίδια την Ευγενία.

«Τα προϊόντα είναι όλα δικά μας. Παραδοσιακές συνταγές Ρόδου, με προϊόντα που παράγουμε στα κτήματά μας για αυτό και δεν θα βρει κάποιος άλλα προϊόντα που δεν είναι στην κουλτούρα της περιοχής μας» είπε η Ευγενία.

Για παράδειγμα, γλυκά από πορτοκαλαιώνες και λεμονοελαιώνες, αμπελόφυλλα από τα αμπέλια μας, λιαστή ντομάτα, σάλτσα ντομάτας και φουρνιστή σάλτσα ντομάτας (είναι ένα νέο προϊόν με δική της συνταγή)».

Ρωτήσαμε την Ευγενία ποιο είναι το «μυστικό» για τις τόσο επιτυχημένες παρασκευές της:
«Το μυστικό είναι ένα και μοναδικό: «Η αγάπη μου για αυτό που κάνω»! Από εκεί και πέρα και οι διαδικασίες που ακολουθούμε είναι σημαντικές καθώς συλλέγουμε την πρώτη ύλη, τους καρπούς δηλαδή, τη «σωστή» στιγμή της συλλογής τους.

Η κουλτούρα της οικογένειας ανέκαθεν, ήταν «να παράγουμε για εμάς», δεν ήταν ποτέ να γίνουμε έμποροι. Αυτό λοιπόν εμείς το διατηρήσαμε και έτσι μάθαμε να καλλιεργούμε, φυσικά και με τις όποιες απώλειες στην παραγωγή, εν γνώσει μας. Έτσι μέχρι σήμερα ακολουθούμε για παράδειγμα, παραδοσιακούς τρόπους λίπανσης (κοπριές, κ.α.).

Η διαδικασία είναι επίπονη αλλά λατρεμένη γιατί είναι τρόπος ζωής για εμάς, και είναι μεγάλη υπόθεση αυτό, το να φτάσεις από την παραγωγή μέχρι να δεις το τελικό προϊόν στο ράφι».

«Επιστροφή στην παράδοση»
Το «βήμα» για την άδεια οικοτεχνίας ούτως ώστε να μπορεί να διαθέσει σε όσους επιθυμούν τα προϊόντα της, η Ευγενία αποφάσισε να το κάνει εν μέσω κρίσης. Αυτό δεν την «φόβισε», όπως μας λέει η ίδια, διότι «πίστεψε ότι θα πάει πολύ καλά», πίστεψε στην ανάγκη του κόσμου να ψάχνει το «καθαρό», το «καλό» προϊόν, στον κόσμο που ψάχνει το παραδοσιακό προϊόν.

«Ο κόσμος ζητάει τις γεύσεις των παιδικών του χρόνων και μέσα από εκεί «ανασύρει» βιώματα παιδικά, γιατί όλοι μεγαλώσαμε με τα γλυκά του κουταλιού και αναγνωρίζει την «καθαρότητα» των προϊόντων που δεν διαθέτουν συντηρητικά ή άλλα προϊόντα, παρά μόνο ζάχαρη».

Ερωτηθείσα η Ευγενία για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μεταποίηση είπε πως η απόφασή τους αυτή «προέρχεται από το γεγονός ότι η αρχική μας δουλειά είναι ο αγροτικός τομέας οπότε από εκεί προκύπτουν τα προϊόντα μας όπως οι ελιές, οι ελιές σε άλμη, το ελαιόλαδο, οι ελιές «ζούπες» στην εποχή τους, η σταφίδα, η σούμα, τα σαπούνια, το πετιμέζι».

Ωστόσο μας εξηγεί πως όλα αυτά δεν υπάρχουν συνεχώς:
«Σεβόμενοι την εποχικότητα των προϊόντων, η διαθεσιμότητα δεν είναι πάντα επαρκής.
Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να καταψύξουμε το προϊόν για να το έχουμε και αργότερα, γιατί είμαστε της άποψης πως «κάθε πράγμα πρέπει να είναι στον καιρό του».

Ναι, προσπαθούμε να έχουμε ποσότητες για να «στεκόμαστε» σωστά στην αγορά, και απέναντι στους συνεργάτες μας αλλά όχι παραβιάζοντας ή βεβιάζοντας το ίδιο το δέντρο ή το προϊόν προκειμένου να κρατήσει περισσότερο».

Μερικά από τα είδη που φτιάχνει η Ευγενία είναι σε μαρμελάδες: κυδώνι, ρόδι, περγαμόντο, λεμόνι, ροδάκινο, σταφύλι, φραγκόσυκο, νεράντζι, βερίκοκο, πορτοκάλι, μανταρίνι, φράουλα, σύκο, κουμκουάτ, εσπεριδοειδών, δαμάσκηνο, λωτός, μήλο – κανέλλα, ενώ σε γλυκά του κουταλιού: νεράτζι, πορτοκάλι, λεμόνι, μανταρίνι, σύκο, περγαμόντο, τριαντάφυλλο, κυδώνι, φράουλα, καρότο, κουμκουάτ, παντζάρι – τζίντζερ, σταφύλι, ρόδι, λωτός.

Επίσης, η ίδια παρασκευάζει υπέροχο σπιτικό πετιμέζι και διάφορα είδη σαπουνιού, ενώ δημιουργεί κατά παραγγελία παραδοσιακά γλυκίσματα για βαπτίσεις, γάμους και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις.

Υ.Γ. Όση ώρα διήρκησε αυτή η πραγματικά «γλυκιά» συνέντευξη – συζήτηση, αντιλήφθηκα τη μεγάλη αγάπη που πραγματικά έχει η Ευγενία όχι μόνο για τα προϊόντα της αλλά για τη φύση γενικότερα. Διαπίστωσα το μεράκι για αυτό που κάνει αλλά και την αλήθεια που έκρυβαν τα λόγια της όταν μου έλεγε πως είναι «καλοπληρωμένη» από τα χαμόγελα και τις κριτικές που λαμβάνει είτε από τους πελάτες είτε από τους καταστηματάρχες, όπου διαθέτει τα προϊόντα της!