Παραμελημένη η δυτική πλευρά της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Παναγιώτης Χατζηκαντής
κάτοικος Παραδεισίου

Εάν κάποιος πολιτικός (δήμαρχος ή περιφερειάρχης) θελήσει να επισημάνει και να εντοπίσει κάποια προβλήματα, λάθη, υστερήσεις, παραλειπόμενα και κακώς κείμενα θα πρέπει είτε να βγει ο ίδιος στον δρόμο ή να αναθέσει αυτά σε κάποιον αμερόληπτο ή αυστηρό.

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στα προβλήματα της βορειοδυτικής πλευράς του νησιού και ιδιαίτερα στο κομμάτι από τις Κάτω Πέτρες στα Κρητικά μέχρι και το Λιμάνι της Καμείρου Σκάλας. Το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι παραλίες της δυτικής πλευράς που υπάρχει σημείο, όπου η διάβρωση έχει εξαφανίσει και εξαλείψει κτήματα ολόκληρα (τιτλούχα) που τώρα βρίσκονται μέσα στη θάλασσα ακόμα και πηγάδια. Το θέμα (πρόβλημα) αυτό θα γίνει μνεία μια άλλη φορά.

Προς το παρόν, θα αναφερθούμε σε ένα ή δύο θέματα που αφορούν την προσπέλαση (πέρασμα) του κόσμου είτε είναι με τα πόδια, είτε με μηχανάκι, είτε με αυτοκίνητο, αλλά επίσης αν αυτός που το περνά είναι ένα παιδί ή ενήλικας, πολίτης ή πολιτικός, δήμαρχος ή περιφερειάρχης, Ροδίτης πολιτικός ή η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ξεκινώντας από τη Ρόδο έχει φτιαχτεί από την Ψαροπούλα προς το “Belvedere” Hotel η νησίδα με φωτισμό και με λουλούδια, το ίδιο και στα Κρητικά με δυνατότητα περιπατήματος δίπλα στη θάλασσα από το «Μίρα Μάρε» μέχρι και το “Belvedere Hotel” (Κάτω Πέτρες). Υπάρχουν ωραιότατα πεζοδρόμια, αρκετά φαρδιά και με φωτισμό.

Από το Μίρα Μάρε μέχρι και την Κρεμαστή υπάρχουν πεζοδρόμια και φωτισμός, εκατέρωθεν του δρόμου μέχρι τον Πλάτανο στην Κρεμαστή (πολιτισμένες περιοχές από Ρόδο (Μαντράκι) μέχρι την Κρεμαστή στον Πλάτανο). Από τον Πλάτανο (φανάρια Κρεμαστής) μέχρι το 18,5 χιλιόμετρο υπάρχει το κομμάτι αυτό του δρόμου στη Ρόδο, όπου περνούν όλοι οι τουρίστες και οι κάτοικοι της Ρόδου λόγω αεροδρομίου που είτε περνούν από την παράκαμψη Κρεμαστή-είσοδος Παστίδας-Ασώματος-Αεροδρόμιο έως Αεροδρόμιο-Βάρη φανάρια Ποδιώτη και περνούν τα φανάρια και πάνε στη Ρόδο μέσω ποταμιού Κρεμαστής είτε πάνε μέσω του δρόμου Αεροδρόμιο-Τσαΐρι.

Εκεί παρατηρούν ότι ο φωτισμός δεν είναι επαρκής και για κάποιο μυστήριο τρόπο δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. Δυστυχώς, όταν φτιάχτηκε το αεροδρόμιο εγώ ήμουν παιδάκι με κοντά παντελόνια (Αύγουστος 1977) και για σαράντα τρία χρόνια κανείς δεν σκέφτηκε (δεν διανοήθηκε καν) να φτιάξει πεζοδρόμια. Όχι βέβαια πεζοδρόμια που να είναι κατάλληλα και για τυφλούς και ανάπηρους, αλλά έστω και απλά, για τους πεζούς πολίτες, είτε εργαζόμενους στο αεροδρόμιο, είτε τουρίστες που πρέπει να χρησιμοποιήσουν το αεροδρόμιο.

Αντ’ αυτού, η Πολιτεία (δήμος ή περιφέρεια), αφού έφτιαξαν πεζοδρόμια από το 18ο χιλιόμετρο μέχρι τη γέφυρα Θολού (ίσως να βοήθησε η ΔΕΗ ίσως η Πολιτεία - κανείς δεν ξέρει) ξεχνώντας να φτιάξει ή να «κοιτάξει» το κομμάτι (πλέον νευραλγικό) από το 12ο χιλιόμετρο (στάση γιατρού Μιχαλάκη) στην Κρεμαστή έως το 15ο (Παραδείσι) και 15,5 έως 18,5 χιλιόμετρο. Ίσως να κρίθηκε αυτό της Θολού τουριστικό σημείο λόγω ξενοδοχείων Θολού γιατί από το 12ο μέχρι το 18ο χιλιόμετρο λόγω αεροδρομίου, το Παραδείσι έχει εξαληφθεί (διαγραφεί) από τον τουριστικό χάρτη της Ρόδου και έχουν μείνει μόνο 43 χωριά και η πόλη.

Τα πεζοδρόμια της Θολού έχουν φτιαχθεί πριν 15 περίπου χρόνια σημειωτέον.

Μετά από 15 χρόνια η Πολιτεία θυμήθηκε ότι πρέπει να φτιάξει και φωτισμό και πεζοδρόμια από τη γέφυρα Θολού μέχρι τη Σορωνή και από τη Σορωνή μέχρι τις Φάνες, όπου καλά κάνει και φτιάχνει πεζοδρόμια και φωτισμό. Ίσως, όμως, ίσως, πρέπει να κοιτάξει η Πολιτεία να φτιάξει άμεσα, αν είναι δυνατόν χθες και τα πεζοδρόμια από το 12ο χιλιόμετρο μέχρι και το 18ο χιλιόμετρο για να ρίξει και λίγο στάχτη στα μάτια των Παραδεισιωτών.

Γιατί αυτό το χωριό είναι το πλέον «ρηγμένο» (αδικημένο χωριό) από τα 44 της Ρόδου. Για πολλούς και διάφορους λόγους:

1. Λόγω αεροδρομίου που με το έτσι θέλω η Χούντα το έφτιαξε, ενώ ήταν να φτιαχτεί αλλού.

2. Λειτουργώντας το αεροδρόμιο το καλοκαίρι ακόμα και τη νύχτα δεν αφήνει ούτε έναν να ευχαριστηθεί ύπνο. Κανονικά έπρεπε η Πολιτεία λόγω αεροδρομίου να τοποθετήσει δωρεάν διπλά μονωμένα τζάμια και να εξωραΐσει το Παραδείσι, τους δρόμους και τα παλιά κτήρια όπως έκανε η ΔΕΗ στη Θολό. (ακόμα και στα υπόγεια.

3. Από θέμα τουρισμού το Παραδείσι έχει μηδενισθεί. Διαθέτει μόνο 5 μικρά ξενοδοχεία (καταλύματα) με περίπου 250-300 άτομα, δηλ. 1-2% (2 από τα 1000) του τουρισμού της Ρόδου.

4. Ενώ το Παραδείσι δεν έχει ξενοδοχεία ή μαγαζιά τουριστικά για να εργασθούν οι ντόπιοι, δεν προτιμούνται οι Παραδεισιώτες για να δουλέψουν στο αεροδρόμιο ως καθαριστές, είτε ως εργάτες στις εταιρείες, είτε ως διοικητικό προσωπικό, είτε στην Αegean, είτε σαν κηπουροί, είτε ως security. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει δίνοντας τόσα μόρια στην εντοπιότητα. (το να είναι κάποιος από το Παραδείσι).

5. Το Παραδείσι έχει τρομερό πρόβλημα οικιστικό. Δηλαδή δεν μπορεί να επεκταθεί σαν χωριό, ούτε νότια, λόγω βουνού, ούτε ανατολικά λόγω αεροδρομίου, ούτε βόρεια έστω και να διαπλατυνθεί ο περιφερειακός δρόμος, ούτε δυτικά λόγω καταστροφικού σχεδίου οικισμού. Υπάρχει κτήμα 10.000 τετραγωνικών μέτρων που λόγω σχεδίου πόλεως δεν μπορεί να οικοδομήσει.

6. Θα μπορούσε όμως να γίνει σχέδιο οικισμού στην παραλία Παραδεισίου μήκους 3,5 χλμ., όπου ήδη υπάρχει κεντρικός δρόμος ασφαλτοστρωμένος, σε όλο το μήκος φωτισμός, νερό και τηλέφωνο.
Απλά πρέπει να ζητηθεί από την τοπική αρχή, ώστε να γίνει παραθεριστικός οικισμός και με έκταση 200-300 τετραγωνικά μέτρα να μπορείς να κτίσεις στπιτάκια των 50 τετραγωνικών σαν παραθεριστική κατοικία. Με αυτόν τον τρόπο θα αποσυμφορηθεί το χωριό και θα μπορούν οι κάτοικοι χωρίς αυτοκίνητο να έχουν πρόσβαση άμεση σε μια παραλία 3.500 μέτρων. Επίσης, θα ξεφύγει ο κόσμος από τη βαβούρα και τη φασαρία του χωριού, της γειτονίας και θα μπορεί το καλοκαίρι να αναπνεύσει καθαρό πελαγίσιο αέρα του Αιγαίου.

Αφού κάναμε αναφορά στα πεζοδρόμια και στον φωτισμό της βόρειας πλευράς του νησιού δεν πρέπει να παραλείψουμε το κομμάτι που λέγεται Γέφυρα Κρεμαστής. Πριν 6,5 περίπου χρόνια (Νοέμβριος 2013) πνίγηκαν άνθρωποι σ’ αυτό το ποτάμι από ολιγωρία της Πολιτείας (της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου, της Περιφέρειας και της αστυνομίας). Η γέφυρα αυτή έπρεπε να είχε φτιαχτεί πριν το 1977 (μαζί με την κατασκευή του αεροδρομίου γιατί δεν υπήρχαν οι άλλοι δρόμοι (πλαϊνός ποταμιού Κρεμαστής και αεροδρομίου - Ρόδου.) Όταν μπήκε σε λειτουργία το αεροδρόμιο η κίνηση οχημάτων μεγάλου πλάτους εκαντοταπλασιάστηκε, λόγω φορτηγών (βαλίτσες και πούλμαν).

Ούτε φανάρια μπήκαν ποτέ παρά μόνο πριν 30 χρόνια φτιάχτηκε πρόχειρα ο δρόμος στα νότια της γέφυρας για να εξυπηρετεί το ρεύμα από αεροδρόμιο προς Ρόδο. Μια ευτελής και πολύ πρόχειρη κατασκευή και λύση. Βόλεψε την Πολιτεία, για 24 χρόνια μέχρι που πνίγηκαν τέσσερις άνθρωποι (αθώοι άνθρωποι και εγγράματοι, αφού ήταν δάσκαλοι).

Πέντε χρόνια μετά, η Πολιτεία «σκοντάφτοντας» καθημερινά σ’ αυτή τη γέφυρα τι έκανε; Toποθέτησε μια μεταλλική ταμπέλα που με κυάλια μπορείς να δεις τι ύψος έχει το νερό του ποταμιού και να πάρει απόφαση ο κάθε αδαής τι σημαίνει 30 ή 60 ή 90 εκατοστά βροχής για να περάσει. Άρα, ευτυχώς στις επιλογές του κόσμου και δεν θρηνήσαμε θύματα στα πέντα αυτά χρόνια.

Τον έκτο χρόνο μετά από μια νεροποντή και μια καλή χρονιά από θέμα βροχόπτωσης η Πολιτεία (δήμος και περιφέρεια) αποφάσισαν μάλλον από κοινού, ένα παλιό λαϊκό ρητό λέει «κεφάλι πονάει, κεφάλι κόψει» και έκοψε από τη βόρεια πλευρά τους κατοίκους και το αεροδρόμιο στα δύο. Δηλαδή, όπως είπε ο Πιλάτος «νίπτω τας χείρας μου»

Αντ’ αυτού όμως έπρεπε να καθαριστούν τα τούγκια, τα πολύ μικρά που έφραζαν μπροστά και να μπορεί να φεύγει το νερό και κάθε φορά που βρέχει να υπάρχει συνεργείο του δήμου και αστυνομία που να διοχετεύει τον κόσμο στον παρακείμενο δρόμο μέχρι να κατεβούν τα νερά. Ταυτόχρονα όμως, έπρεπε η Πολιτεία (συνεργασία δήμου και περιφέρειας) να εξευρεθούν λεφτά, να γίνει μελέτη (έπρεπε να είχε γίνει πριν 6 χρόνια) και να ανατεθεί η κατασκευή το συντομότερο δυνατόν.

Ακόμα και χωρίς μελέτη αντιγράφοντας την ήδη υπάρχουσα για εκατό χρόνια και στήνοντας μια πανομοιότυπη δίπλα στην ήδη υπάρχουσα ενισχύοντας την (βάθος στις βάσεις και καλύτερο οπλισμό) θα λύνονταν το πρόβλημα των 40 χρόνων και θα διατηρούσαμε και την υπάρχουσα γέφυρα που ευτυχώς μας έφτιαξαν οι κατακτητές Ιταλοί.

Και τώρα στην ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα κωλυσιεργούμε για έξι χρόνια ή μάλλον για 43 συναπτά έτη (σε 48 ημέρες 19/8/1977) στην κατασκευή έστω υποτυπώδους (σαν αυτή που υπάρχει).

Η γέφυρα αυτή μπορεί να κατασκευαστεί (να τελειώσει) και να παραδοθεί μέσα σε δύο μήνες.

Στην ανατολική πλευρά που είναι η προνομιούχος πλευρά του νησιού (η δυτική σχεδόν δεν υπάρχει λόγω πολιτικών ) σε 2 ή 3 χρόνια θα ολοκληρωθεί η αερογέφυρα Αφάντου που γκρεμίστηκε και ξαναφτιάχτηκε και η γέφυρα του Μάκκαρη τώρα.

Η δυτική πλευρά του νησιού μήπως είναι ξεχασμένη ή παραμελημένη (γέφυρα Κρεμαστής, διάβρωση παραλιών και καθαρισμός και ευπρεπισμός παραλιών). Πρέπει και ο ντόπιος κόσμος να έχει σωστή πρόσβαση και στους δρόμους και τα πεζοδρόμια και σε καθαρές παραλίες.

Ίσως η έκθεση αυτή των προβλημάτων και η επισήμανση κάποιων αμελειών να βοηθήσει στην αποπεράτωση αυτών άμεσα ( ή δυνατόν χθες). Ευχαριστώ εκ των προτέρων και όλοι οι κάτοικοι Παραδεισίου που τυγχάνει να φτάνουν μέχρι την Κάμειρο Σκάλα.