«Το Ελάφι της Ρόδου - Περιπέτεια στα Δωδεκάνησα»

Rodiaki NewsRoom

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Κώστα Στοφόρου «Το ελάφι της Ρόδου - Περιπέτεια στα Δωδεκάνησα» από τις εκδόσεις Κέδρος.

Καλοκαίρι στην Αστυπάλαια.

Μετά τα δραματικά γεγονότα που έζησε στην Καστοριά η γνωστή μας παρέα των παιδιών που ανακάλυψε τον Κώδικα της Λέρου επιστρέφει στα Δωδεκάνησα για να περάσει τις διακοπές της χαλαρά και χωρίς απρόοπτα.

Η γνωριμία τους, όμως, με μια οικογένεια Ιταλών από τη Μεγάλη Ελλάδα και η αναπάντεχη εμφάνιση στο νησί ενός επικίνδυνου κακοποιού, παλιού τους γνώριμου, γίνονται η αφορμή για να μπλέξουν σε άλλη μία περιπέτεια.

Tα παιδιά θα μάθουν από τους Ιταλούς για τον «πρίγκιπα της Ρόδου», μια αληθινή ιστορία αγάπης που μοιάζει με παραμύθι βγαλμένο από τις Χίλιες και μία νύχτες, αλλά και για μία από τις πιο μελανές σελίδες της περιόδου του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου: τη βύθιση του «Φιούμε», του πλοίου που εκτελούσε τα δρομολόγια ανάμεσα στα Δωδεκάνησα.

Θα μάθουν, όμως, και για τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν στη Σύμη την ίδια περίοδο αλλά και για την ύπαρξη ενός αρχαίου αγάλματος, εξαφανισμένου για χρόνια. Όλα αυτά θα οδηγήσουν την παρέα σε σκοτεινά και επικίνδυνα μονοπάτια.

Οι ήρωες θα ζήσουν δύσκολες αλλά και όμορφες συναισθηματικές… τρικυμίες. Αναπάντεχοι έρωτες, συγκρούσεις, αλλά και παραμυθένιες βραδιές, στο κατώφλι της εφηβείας.

Λίγα λόγια (αποσπάσματα από τον επίλογο του βιβλίου)
«Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε ένα χειμωνιάτικο βράδυ - (Ιανουάριο του 2018), επιστρέφοντας από την κοπή πίτας του Κοινωνικού Συλλόγου των Συμαίων «Ο Πανορμίτης» στον Πειραιά. Πρόεδρός του η -υπερδραστήρια -Δέσποινα Αγγελίδη Μαρκαντέ

Στο τιμόνι η Μελίνα Σελάλμα και μαζί μας η κυρία Ελένη Κλαδάκη - Βρατσάνου. Τότε άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου για το “FIUME” και τον τορπιλισμό του. Έμεινα άναυδος και ζήτησα λεπτομέρειες.
Σύντομα είχα στα χέρια μου το αφιέρωμα της εφημερίδας «Η Ροδιακή» (Κυριακή 9 Μαρτίου 2008) με θέμα «60 χρόνια ελεύθερα Δωδεκάνησα -Συμβολή στην ιστορία του τόπου μας» και συγκεκριμένα από το εκτενές άρθρο της Ελένης Κλαδάκη - Βρατσάνου «Ο τορπιλισμός του FIUME»

Συγκλονίστηκα. Μια εκπληκτική ιστορική δουλειά. Της είπα πως θα έπρεπε να γράψει βιβλίο. Να κάνει γνωστό το ζήτημα αυτό. Μου είπε χαμογελώντας πως εγώ θα έπρεπε να γράψω το βιβλίο και μου έδωσε ένα σωρό βιβλία για τη Σύμη ώστε να μπω καλύτερα στο κλίμα.

Γνώρισα πολλούς ακόμα Συμιακούς καθώς το βιβλίο μου «Ο Κώδικας της Λέρου» τιμήθηκε με το Πανδωδεκανησιακό Βραβείο «Δημοσθένης Χαβιαράς». Κι άλλα βιβλία ήρθαν στην κατοχή μου.

Διαβάζοντας προσεκτικά τα όσα έγιναν στο ναυάγιο, μια λεπτομέρεια τράβηξε την προσοχή μου. Για τον διασωθέντα από το ναυάγιο Μανώλη Χαραλάμπη αναφερόταν ότι «ήταν αδελφός του γνωστού ως «Πρίγκιπα» Τάσου Χαραλάμπη».
«Πρίγκιπας» στη Σύμη; Από πού ως πού;

Και πάλι το πλούσιο αρχείο της εξαιρετικής εφημερίδας «Η Ροδιακή» μου φώτισε τον δρόμο...

Για την Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα, έμαθα πολλά συζητώντας με τη Μαρία Κλαδάκη, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αιγαίου, τον Μαυρίδη και τον Νικόλαο Νταλόγλου από τη Λέρο που αφηγήθηκε τα όσα έζησε στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ «Να μαθαίνω γράμματα».

Ο μοναδικός βιβλιοθηκάριος της Λέρου Δημήτρης Σταματέλος φρόντισε να μου στείλει το αφιέρωμα της «Καθημερινής», τότε που ακόμη εκδίδονταν οι περίφημες «Επτά Ημέρες», με τίτλο «Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα - Πενήντα χρόνια από την Ενσωμάτωση» (Κυριακή 30 Νοεμβρίου 1997) απ’ όπου άντλησα πλήθος πληροφοριών κυρίως για τις αρχαιολογικές έρευνες αλλά και για τα αντιφασιστικά τραγούδια.

Το επίθετο των Ιταλών ηρώων -Παβέζε- είναι φόρος τιμής στον μεγάλο συγγραφέα Τσέζαρε Παβέζε (9 Σεπτεμβρίου 1908 - 27 Αυγούστου 1950) και τα μικρά ονόματα -Πάολο και Βιτόριο- αναφορά στους αδελφούς Ταβιάνι. Οι εικόνες από τις ταινίες τους και κυρίως το «Χάος» τριγύριζαν συνεχώς στο μυαλό μου όσο έγραφα…

Όλο το βιβλίο -όπως όσοι μόλις το τελειώσατε και διαβάζετε αυτό το σημείωμα- είναι γεμάτο από την αγάπη μου για τα Δωδεκάνησα, αλλά και για την Ιταλία, που είναι η χώρα όπου γεννήθηκα, αν και δεν έζησα εκεί.
Ίσως αυτό το βιβλίο να είναι το τελευταίο της σειράς. Έτσι έλεγα πριν το ολοκληρώσω.

Μόλις έγραψα όμως την τελευταία λέξη μια μελαγχολία με έπιασε.
Πραγματικά, δεν ξέρω τι θα κάνω. Το μέλλον θα δείξει...».