Η τύχη του τουρισμού στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα

Rodiaki NewsRoom

Του Νίκου Χαραλάμπη

Εδώ και αρκετά χρόνια πολλοί από εμάς τους Δωδεκανησίους έχουμε αναφερθεί στην τροποποίηση της μοναδικής πηγής πλούτου στα Δωδεκάνησα, δηλαδή του ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.

Τελευταία αποδείχθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο η παντελής απερισκεψία από μέρους όλων μας, αλλά κυρίως των αρχόντων.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Ρόδος και τα Δωδεκάνησα έχουν μονοκαλλιέργεια τον Τουρισμό. Ξενοδοχεία, εστιατόρια, κέντρα, τουριστικά καταστήματα, θαλάσσιες εκδρομές, και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Έτσι δουλεύουν 20 -25 χιλιάδες άνθρωποι αποκλειστικά στα ξενοδοχεία και άλλοι τόσοι σε παρεμφερή επαγγέλματα. Μέχρι εδώ καλά, αλλά ο τουρισμός εξαρτάται σε ένα ποσοστό από τη φύση του νησιού από τις υποδομές και τις φυσικές ιδιαιτερότητες. Αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό εξαρτάται από της διεθνείς συγκυρίες , από τη διεθνή οικονομία και πολιτική αλλά και παό την ασφάλεια και την υγεία, όπως σήμερα.

Εδώ έχουμε κάνει το μεγαλύτερο λάθος. Όπως πάντα στην Ελλάδα αφήνουμε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους, πάει καλά κάτι, όλοι με τα μούτρα πάνω του. Ταυτόχρονα κλείνουμε άλλες δραστηρίοτητες που δεν εξαρτώνται από τις διεθνείς συγκυρίες όπως πρώιμα προϊόντα, μικρές απαραίτητες βιομηχανίες, μικρές γεωργικές μονάδες, μικρές κτηνοτροφικές μονάδες, αλιεία, μικρές κατασκευαστικές μονάδες σκαφών, ναυπηγικές μονάδες, και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να κρατήσουν τα Δωδεκάνησα 12 μήνες τον χρόνο.

Αντ’ αυτού έχουμε γεμίσει ξενοδοχεία πουλάμε τη γη σε άπιαστες τιμές, αντί να καθορίσουμε τη χρήση γης με εκτάσεις για καλλιέργεια, για κτηνοτροφία, για βιομηχανία και για τουριστική βιομηχανία, ξενοδοχεία κ.λπ.

Έτσι τώρα όποιος επιχειρηματίας αγοράσει μια μεγάλη έκταση γης, όπου και να είναι αυτή, μπορεί να κτίσει μια ξενοδοχειακή μονάδα ανεξαρτήτως εάν η πολιτεία πρέπει να δώσει ρεύμα, νερό, αποχέτευση, δρόμους, τηλεπικοινωνίες και ό,τι άλλο χρειαστεί.

Και το χειρότερο κανένας δεν μπορεί να κατασκευάσει κοντά του τίποτα άλλο που να ενοχλεί το ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ, δηλαδή το ξενοδοχείο και κανένας άλλος.

Σήμερα λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να είναι άνεργοι χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουριστικό τομέα και να βρίζουν την πολιτεία. Αυτή με τη σειρά της έχει μεν τη μεγαλύτερη ευθύνη που άφησε ανεξέλεγκτα να αναπτυχθεί ο τουρισμός, αλλά συλλογιστείτε τι γίνεται όταν κάποια υπηρεσία αρνείται την κατασκευή ξενοδοχειακής μονάδας;

Πρέπει λοιπόν η πολιτεία από ΧΘΕΣ να συντάξει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της Δωδεκανήσου με προοπτική για 20 έτη, πόσες κλίνες ακόμα χρειάζεται κάθε νησί: Μια, Δυο -100 - 1.000, πόση έκταση γης χρειάζεται για καλλιέργεια, για κτηνοτροφία, για βιομηχανία, πόσα λιμάνια για επικίνδυνα φορτία και ποιες περιοχές είναι δεσμευμένες για αυτές τις χρήσεις.

Όταν λοιπόν η πολιτεία μαζί με τους τοπικούς άρχοντες (όσους έχουν την ικανότητα) να υπολογίσουν ότι για τα επόμενα 20-30 χρόνια χρειαζόμαστε τόσες ντομάτες, τόσο κρέας, τόσο γάλα, τόσα ξενοδοχεία, τόσα καταστήματα κάθε είδους, τόσα λιμενικά καταφύγια, τόσες Μαρίνες, τόσα λιμάνια για φορτία, τόσα λιμάνια για επιβάτες. Με αυτή τη μελέτη σαν μπούσουλα σαν πιλότο να θεσπίσουν νόμους που δεν θα καταπατώνται.

Να νομιμοποιήσουνε της περιοχές που έχουν αυθαίρετα για να μην χτίζει ο καθένας όπου θέλει ό,τι έκτρωμα του αρέσει και μετά να το νομιμοποιεί, αφού περιμένουν 50 χρόνια για κάθε σχέδιο πόλεως.
Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία ανάπτυξης, καλός ο τουρισμός άλλα όχι μονόδρομος.

Η Ρόδος στο παρελθόν είχε και παρήγε τα πάντα, ήταν τότε που δεν ξέραμε τι είναι ο τουρίστας, ΣΗΜΕΡΑ δυστυχώς ξέρουμε μόνο τι είναι τουρισμός.