Με μεγάλη προσέλευση πιστών και λαμπρότητα στον Ι. Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Καλλιθέας, την κυριώνυμη ημέρα της εορτής, ετελέσθη ο Όρθρος και η Θ. Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κρωνείας κ. Παντελεήμονος, πλαισιουμένου από τους ιερείς του Ναού Αρχιμ. Τιμόθεο Γεωργίου, τον π. Αντώνιο και τον προσκυνητή Αρχιμ. Ιερώνυμο Αρβανίτη.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος πήρε αφορμή από το Απολυτίκιο της ημέρας.

"Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον ". Σήμερα, είπε ο Μητροπολίτης Κορωνείας,με τον Ευαγγελιςμό μπαίνει το θεμέλιο της σωτηρίας μας. Τί σημαίνει όμως σωτηρία;

Η λέξη προέρχεται από την λέξη σώος, που σημαίνει ακέραιος, ολόκληρος. Ας φαντασθούμε ενα κρυστάλλινο καλλιτέχνημα, που πέφτει και γίνεται θρύψαλα. Αυτό ήταν ο άνθρωπος.

Το καλλιτέχνημα του Δημιουργού. Όμως η αμαρτία το θρυμμάτισε. Ο Χριστός, ο Σωτήρ, μάζεψε αυτά τα συντρίμμια και αποκατέστησε τον άνθρωπο σώο και ολόκληρο, στο "αρχαίον κάλλος" το προ της πτώσεως. Αυτής, λοιπόν, της σωτηρίας το προανάκρουσμα εορτάζουμε σήμερα.

"Ο υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται". Πραγματοποιείται το παράδοξο ,το
"μόνον καινόν υπό τον ήλιον".

Ο Υιός του Θεού και Θεός,το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος, ενώνεται με την ανθρώπινη φύση στην γαστέρα της Παναγίας. Και η φθαρμένη ανθρώπινη φύση ανακαινίζεται.

Οπως ένα σκουριασμένο σίδερο, όταν πέσει στην φωτιά καθαρίζει και πυρακτώνεται και ακτινοβολεί. Αυτό πραγματοποιήθηκε στην φθαρμένη ανθρώπινη φύση, όταν ενώθηκε με την θεία φύση στο πρόσωπο του Χριστού.

"Και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται". Και αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα φέρνει ο Άγγελος στην Παναγία. Εκείνη ξαφνιάζεται και ρωτά: Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Και ο Άγγελος της απαντά: "Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι".

Η απάντηση αυτή δεν εξηγεί τίποτα λογικά. Η Παρθένος την δέχεται και ταπεινά προσφέρεται να υπηρετήσει "την φανέρωση του απ' αιώνος μυστηρίου".

Η Παναγία γίνεται η συνεργός της σωτηρίας μας με την αποδοχή της κλήσεως του Θεού. Και γίνεται παράδειγμα για όλους μας. Και εμάς μας απευθύνει ο Θεός μια κλήση.

Αν την δεχθούμε θα μας επισκιάσει και εμάς "η δύναμις του Υψίστου". Και "ει ο Θεός μεθ'ημών, ουδείς καθ' ημών". Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανένα.

Και όχι μόνο ως άτομα, αλλά και ως Εκκλησία. Σήμερα υπάρχει μια προϊούσα εκκοσμίκευση.

Πολλοί άνθρωποι είναι αδιάφοροι προς την Εκκλησία. Και άλλοι,πολύ χειρότερα, την πολεμούν ή θέλουν να την θέςουν στο περιθώριο.

Στην υπερδισχιλιετή ιστορία της η Εκκλησία του Χριστού δέχθηκε πολλές επιθέσεις. Οι διώκτες παραδόθηκαν στην λήθη. Η Εκκλησία λάμπει "υπέρ τον ήλιον" (Ι. Χρυσόστομος).

Επομένως οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται. Τα καθεστώτα μεσουρανούν και βυθίζονται. Οι κυβερνήσεις ανεβαίνουν και κατεβαίνουν. Όμως η "δύναμις του Υψίστου" που κατήλθε στην Παναγία, κατασκηνώνει και στην Εκκλησία και την καθιστά αήττητη και δυνατή.

Αρκεί και εμείς,τα μέλη της, να συνειδητοποιούμε την ευθύνη μας και να αξιοποιούμε την δύναμη του Υψίστου ακτινοβολώντας γύρω μας το φως και την αγάπη του Χριστού.

Και επειδή εορτάζουμε και την εθνική μας παλιγγενεσία, ας μη ξεχνάμε ότι η Εκκλησία τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς κράτησε άσβεστη την φλόγα της πίστεως και της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας.

Απόδειξη αναμφίλεκτη τα δύο περίπου εκατομμύρια Ελλήνων της Μ. Ασίας, που πολλοί από αυτούς είχαν χάσει και την ελληνική γλώσσα και η Ορθοδοξία τους κράτησε Έλληνες ακραιφνείς!