Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr

Με θεία λειτουργία, αγιασμό, επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων, χαιρετισμούς, πανηγυρικό λόγο, καθώς και με χορούς και ιστορικό δρώμενο από το σύλλογο Ηπειρωτών Λαυρεωτικής, τιμήθηκε στη μονή Σέλτσου Πηγών Άρτας το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών.

Εκεί κατέφυγαν τα Χριστούγεννα του 1803, μετά την πτώση του Σουλίου και τον ιστορικό χορό του Ζαλόγγου Πρέβεζας, περίπου 1150 Σουλιώτες, αγωνιστές και γυναικόπαιδα, με επικεφαλής τον Κίτσο και τον Νότη Μπότσαρη.

Ύστερα από μακρά πολιορκία και ηρωική αντίσταση η μονή κυριεύτηκε από τους Τουρκαλβανούς του Αλή πασά τον Απρίλιο του 1804. Κατά την ηρωική έξοδο των Σουλιωτών ελάχιστοι κατόρθωσαν να διασωθούν, μόνο 40 μαχητές, ανάμεσά τους και ο 13χρονος Μάρκος Μπότσαρης με τον πατέρα του Κίτσο Μπότσαρη.

Στα νερά του μανιασμένου Αχελώου προτίμησε να πέσει η Λένω Μπότσαρη και μαζί με αυτή πάνω από 500 γυναικόπαιδα για να μην υποδουλωθούν στα χέρια των εχθρών, ενώ διακόσια και πλέον γυναικόπαιδα γκρεμίστηκαν στο βάραθρο του Πέτακα, πίσω από τη μονή, για να αποφύγουν τον ατιμασμό και την αιχμαλωσία.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ-ΟΜΙΛΙΑ

Στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος του δήμου Γ. Καραϊσκάκη Περικλής Μίγδος τόνισε τη σημασία της Μονής Σέλτσου και αναφέρθηκε στην αναστήλωση των ερειπωμένων κελιών, στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου πρόσβασης, στην ηλεκτροδότησή της, στην ανακατασκευή της στέγης του κυρίως ναού και την τσιμεντόστρωση του δρόμου.

Ο βουλευτής Άρτας του ΚΙ.ΝΑΛ Χρήστος Γκόκας υπογράμμισε το μεγάλο νόημα, που έχει η θυσία των Σουλιωτών στις ημέρες μας.

Ο πρόεδρος της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας Χρήστος Καπερώνης σημείωσε την ιστορικότητα της Μονής του Σέλτσου και τις ενέργειες, που πρέπει να γίνουν, για την περαιτέρω ανάδειξη αυτού του μνημείου.

"Η μάχη του Σέλτσου και το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών είναι φωτεινό παράδειγμα και δίδαγμα αυτοθυσίας για τις επόμενες γενιές, επεσήμανε, εκφωνώντας τον πανηγυρικό της ημέρας, ο πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Μάκης Κιάμος. Παρών στην εκδήλωση ήταν ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης.

ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ

Οι Σουλιώτες λάμπουν στο φως της αιώνιας άνοιξη και κρατούν στα χέρια τους τα λάβαρα της νίκης... Η ζωή τους ολάκερη ήταν αγώνας και φιλοπατρία και αυταπάρνηση και θυσία. Και μας θυμίζει τις ηρωικές στιγμές του έθνους μας.

Είναι το άσβηστο φως, που κρατάει ζωντανό το αιώνιο χρέος, αλλά δεν αφήνει να σβήσει και ο ηρωισμός της ψυχής τους. Κάθε εκδήλωση τιμής γι' αυτούς είναι το στεφάνι το δάφνινο για την ελευθερία, που υπερασπίστηκαν.

Κι ακόμη το βραβείο, γιατί εκπλήρωσαν το καθήκον τους, ως πρωτοπόροι και τίμιοι μαχητές, «υπέρ βωμών και εστιών. Ας...γονατίσουμε..., ας... ασπαστούμε... και ας... προσκυνήσουμε τους Σουλιώτες, ανάβοντας ξανά το καντήλι της Ρωμιοσύνης...