Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr

Το θεωρεί ευλογία της ψυχής του ο Γιαννιώτης Γιώργος Γιαννίκος και το κάνει με όλη του την καρδιά... Τι και αν τα χρόνια περνούν... Τι και αν το κρύο είναι έντονο... Τι και αν τα νερά της λίμνης είναι παγωμένα...

Εδώ και δεκαετίες, από την ηλικία των 17 ετών, «βουτάει» στην θρυλική Παμβώτιδα των Ιωαννίνων την ημέρα των Θεοφανείων για να πιάσει τον τίμιο σταυρό και είναι ένα γνώριμο πρόσωπο σε όσους Γιαννιώτες τον τελευταίο μισό αιώνα συμμετέχουν στα Φώτα.

Το έκανε και φέτος για 51η χρονιά. Ανάμεσα σε 20 νέους και εκείνος «ρίχτηκε», αγνά και δυναμικά, στη λίμνη για το σταυρό. Αψηφά την παγωνιά της φύσης και νιώθει η άδολη ψυχή του τη ζεστασιά του σταυρού... Και η... αναζήτηση του σταυρού μέσα στη λίμνη τον μεταμορφώνει....

Μάλιστα 12 χρονιές έχει "βουτήξει" μόνος του, ενώ το 1984 "έπεσε", μοναδικός αυτός, σε θερμοκρασία -6 βαθμούς κελσίου. Πλέον ο Γιώργος Γιαννίκος είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της κατάδυσης του τιμίου σταυρού στη λίμνη Παμβώτιδα των Ιωαννίνων και παρακινεί τους νέους να συμμετέχουν.

Όμως ο ίδιος δηλώνει ότι όσο οι δυνάμεις του αντέχουν θα «ρίχνεται» για το σταυρό, "μόνο όταν αναγκαστώ να πάρω μπαστούνι θα σταματήσω", δηλώνει κατηγορηματικά.

Η προσήλωσή του στο χριστιανικό έθιμο αποτελεί έναν ισχυρό μαγνήτη για τους νεότερους, που τον θαυμάζουν για τη την πιστότητά του. Και το παράδειγμά του μιλάει μέσα τους.

Πέρα από αυτό, όμως, δείχνει με τη στάση του ότι ο πνευματικός πλούτος της Ορθοδοξίας και οι παραδόσεις της δεν πρόκειται να σβήσουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι, που τις κρατούν ζωντανές.

Ο Γιώργος Γιαννίκος με την σταθερή επιλογή του να «πέφτει» για το σταυρό στα νερά της Παμβώτιδας, δίνει ένα ολοκάθαρο μήνυμα: Τα ήθη και τα έθιμά μας πρέπει να μένουν ανεπεξέργαστα. Ατόφια. Γνήσια.

Γιατί τα ήθη και τα έθιμά μας, δεν μας βοηθούν απλώς να επιζήσουμε... Μας σπρώχνουν και να μεγαλουργήσουμε... Και τούτο θα γίνει μονάχα όταν φλεγόμαστε από ιδανικά.