Η Θεία Λειτουργία, την Κυριακή 29 Μαρτίου 2020, τελέσθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος Λεβαδείας, από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Γεώργιο, κεκλεισμένων των θυρών, και μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΕΙΡΙΟΣ FM 95,8».

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο  του μακαριστού Επισκόπου Ανδίδων κυρού Χριστοφόρου, Βοηθού Επισκόπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Καναδά, το οποίο επρόκειτο να γίνει στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά, όπου βρίσκεται ο τάφος του μακαριστού Επισκόπου, αλλά λόγω των έκτακτων συνθηκών, τελέστηκε στον ως άνω Ιερό Ναό και επί του τάφου τελέστηκε τρισάγιο από τους Πατέρες της Μονής.

Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος στους πιστούς, μέσω του ραδιοφώνου, αναφέρθηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, της θεραπείας από το Χριστό του δαιμονιζομένου νέου, τονίζοντας ότι ο Χριστός σώζει ολόκληρο τον άνθρωπο, και μας έδωσε την ευθύνη να προστατεύουμε την ψυχή, το σώμα και την υγεία μας.

Επίσης, κάλεσε τους πιστούς να κρατήσουν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό και παράλληλα να ακολουθούν όσα οι ειδικοί μάς συμβουλεύουν για να προστατέψουμε την υγεία μας, καθώς και των συνανθρώπων μας.

Ενώ, ανέφερε ότι με συγκίνηση αγκάλιασε όλους με την προσευχή του προς τον Κύριο να τους φυλάξει. Και εξέφρασε ευχαριστίες στους ιατρούς, στους νοσηλευτές και όλους όσοι εργάζονται για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Επίσης, ευχήθηκε ο Θεός να αναπαύει τον μακαριστό  Επίσκοπο Ανδίδων κυρό Χριστοφόρο.

Ο Σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε μια ιστορική για τη Βοιωτία και τη Ρούμελη ημέρα, την Επέτειο Κήρυξης της Επανάστασης στη Ρούμελη, η οποία έλαβε χώρα την 27η Μαρτίου 1821, στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά, από τον Ησαΐα Σαλώνων, τον Αθανάσιο Διάκο, τους προκρίτους και τους μοναχούς της Μονής.

Το ιστορικό αυτό γεγονός τιμάται κάθε χρόνο στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, ως ένδειξη ελάχιστης τιμής στους ήρωες του ’21 που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της Πατρίδας μας, αλλά και ως απόδειξη της έμπρακτης συμβολής της ιστορικής Μονής στον αγώνα του Γένους μας, όμως φέτος λόγω των έκτακτων μέτρων αναστολής τέλεσης των ακολουθιών στους Ιερούς Ναούς στα πλαίσια προστασίας από τον κορωνοϊό, δεν πραγματοποιήθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις.

Ο Σεβασμιώτατος κλείνοντας το λόγο του ανέφερε ότι η σκέψη μας και η αγάπη μας είναι στους ήρωες που μας χάρισαν τη λευτεριά, υποκλινόμαστε νοερά μπροστά τους και ευχόμαστε αιωνία η μνήμη τους.

Κήρυξη της Επαναστάσεως στη Ρούμελη την 27ην Μαρτίου 1821 στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά

 «Ὁ ἀοίδιμος Γρηγόριος ο Ε΄ μετεπέμψατο τόν ἐπίσκοπον Ἀμφίσσης Ἡσαΐαν καί τούς προεστῶτας τῆς μονῆς τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ εἰς Κωνσταντινούπολιν ὡς δῆθεν συσκεψομένους μετά τοῦ πατριάρχου περί πλασθείσης τινός ὑποθέσεως τοῦ μοναστηρίου. Ἀνέβησαν λοιπόν περί τό τέλος τοῦ 1820 εἰς Κωνσταντινούπολιν ὁ Ἡσαΐας καί οἱ δύο προεστῶτες τότε τῆς μονῆς: Θεοδόσιος ὁ ἀδελφός τοῦ αὐτοῦ  Ἡσαΐου σύμβουλος ὤν καί ὁ ἐξ Ἀνεμωρείας Ἰωάσαφ Χατζῆς ἡγούμενος αὐτῆς. Συσκεψάμενοι δέ μετά τοῦ πατριάρχου, λαβόντες τήν ἐμπιστευτικήν ἀποστολήν πρός ἐξέγερσιν τῆς ἐπαναστάσεως καί ἐφοδιασθέντες μετά τῶν οἰκείων ἐπιστολῶν καί ἐγγράφων τῶν τε ἑταίρων καί τοῦ πατριάρχου κατῆλθον εἰς τήν μονήν περί τόν Μάρτιον…».

»Ἐν τῇ μονῇ ἅμα τῇ ἀφίξει αὐτῶν συνελθόντες καί ὁ Διάκος, ὁ Ἀθανάσιος Ζαρείφης, ὁ ἀπεσταλμένος τῆς ἑταιρείας, καί οἱ προεστῶτες καί οἱ πρεσβύτεροι τῶν μοναστῶν, […] ἐν τῷ ναῷ τῆς μονῆς, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, καί μετά βραχεῖαν συνδιάσκεψιν ἐψήφισαν τήν ἐπανάστασιν· καί ἕκαστος ἀνέλαβεν ὁρκισθείς ἐπί τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελίου νά ἐργασθῇ τελεσφόρως.

»Μετά τήν λύσιν δέ τῆς συνεδριάσεως ἐτράπησαν ἕκαστος εἰς τήν ἐκτέλεσιν τῶν ἐναποτεθειμένων αὐτῷ ἔργων. Καί ὁ μέν Ἡσαΐας ἀπῆλθε νά παρασκευάσῃ τά τῆς ἐπαναστάσεως παρά τοῖς Λοκροῖς Ὀζόλαις καί Δωριεῦσιν […] Τότε ἔλαβον παρά τοῦ Ἡσαΐου τάς τελαυταίας διαταγάς ἐπικυρουμένας καί ὑπό ἐπιστολῶν τοῦ πατριάρχου καί ὑπό τῶν ἑταίρων οἱ ἀρματωλοί καί κλέπται τῆς Λοκρίδος καί Δωρίδος, ὁ Πανουριᾶς, ὁ Δυοβουνιώτης, ὁ Σκαλτᾶς…».

»Ὁ δέ Διάκος μετά ταχύτητος ἀετοῦ παρεσκεύασε τά τῆς ἐπαναστάσεως ἐν τε Φωκίδι καί Βοιωτίᾳ ὡς ἐκ κέντρου ἐκ τῆς Λεβαδείας τῆς ἀρματωλικῆς αὐτοῦ ἕδρας […] ἀπό τῆς 12ης Μαρτίου, καθ’ ἥν ἐγένετο ἡ ἐν τῇ μονῇ τοῦ ὁσίου Λουκᾶ συνεδρίασις, τά περί τόν Παρνασσόν καί τόν Ἑλικῶνα ἐσείοντο ὑπό τῶν Ἑλλήνων προαλειφομένων εἰς τό πεδίον τοῦ Ἄρεως.

»Τῇ 23 Μαρτίου ἦσαν ἕτοιμοι οἱ ἐν Λεβαδείᾳ, ὁσίῳ Λουκᾷ  καί Ἀμφίσσῃ νά ἀνάψωσι τό πῦρ· ἀλλ’ ἀνέμενον νά ἴδωσι τήν πυράν τῆς Πελοποννήσῳ […] τήν νύκτα τῆς 26 πρός τήν 27 διετέλεσαν ἐν τῇ μονῇ τοῦ ὁσίου Λουκᾶ οἱ μονασταί καί τινες ἐκεῖ συνελθόντες χωρῖται, ἡγουμένου τοῦ ἑταίρου Ζαρείφη, ἔνοπλοι ἀναμένοντες ἐν συγκινήσει τά τῆς Ἀμφίσσης· ἅμα τῇ ἕῳ ἐψάλη δοξολογία ἐν τῷ περιβλέπτῳ τῆς αὐτῆς μονῆς ναῷ μετά δακρύων χαρᾶς ὑπό τοῦ ἐπισκόπου Ἀμφίσσης Ἡσαΐου καί πάντων τῶν ἱερομονάχων ἐν λαμπρᾷ ἐκκλησιαστικῇ στολῆ καί πομπῇ, παρόντων τοῦ τε Ζαρείφη καί τοῦ Διάκου. 

Μετά τό τέλος τῆς δοξολογίας, φιλησάντων πάντων τήν χεῖρα τοῦ κρατοῦντος τήν ἁπλῆν σημαίαν τῆς ἐπαναστάσεως ἐν τῷ προαυλίῳ τῆς μονῆς Ἡσαΐου, τῇ δ’ ἑτέρᾳ εὐλογοῦντος τούς παρισταμένους καί ψάλλοντας τό: “Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου” καί πάντων ἀσπασαμένων ἐν ἐνθουσιασμῷ ἀλλήλους τόν ἐν Χριστῷ ἀσπασμόν, ἀπεχωρίσθησαν».  [Γεωργίου Κρέμου, Ἱστορία τῆς ἐν τῇ Φωκίδι Μονῆς τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ τοῦπίκλιν Στειριώτου, τόμος Β΄, (Ἐν Ἀθήναις: Ἔκδ. Ἐκ τοῦ τυπογραφείου τῆς Εφημερίδος τῶν Συζητήσεων, 1880), σελ.97-99].