Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναϊρόμπης κ. Μακαρίου | Romfea.gr

Από καιρό οι ιερείς «των λόφων» της φυλής Νάντι προετοίμαζαν ομαδικές βαπτίσεις σ’ ένα ποτάμι. Η περιοχή αυτή είναι από τις πλέον απομακρυσμένες. Ένα ταξίδι οκτώ ωρών από τη Ναϊρόμπη χωρίς διακοπή, μέσα σε καταρρακτώδεις βροχές. Οι δρόμοι, φυσικά, ανύπαρκτοι σ’ ένα καταπληκτικό και όμορφο τροπικό τοπίο με φυτείες τσαγιού και ζαχαροκάλαμου. Σ’ αυτό το ταξίδι που γίνεται κάθε εβδομάδα προετοιμαστήκαμε, αφού τόσο οι ιερείς όσο και ο κόσμος το περίμεναν και το ετοίμαζαν με τον δικό τους τρόπο και τα μέσα που διαθέτουν.

Φυσικά, φθάνοντας εκεί αντικρίσαμε το όμορφο περιποιημένο εκκλησάκι, καμωμένο από λάσπη και που ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Ζωσιμά. Οι άνθρωποι, απλοί και πιστοί, δείχνουν την αγάπη τους προς την Εκκλησία μας, αφού ζουν τόσο απόμακρα και αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Ώσπου να κοιτάξουμε γύρω και ν’ απολαύσουμε αυτό το παραδεισένιο τοπίο, αρχίζει πρώτα η ακολουθία της κατηχήσεως με τις όμορφες και συγκλονιστικές ευχές, αφού η κάθε λέξη έδινε ένα μήνυμα ελπίδας και ευφροσύνης στους προσερχόμενους προς το βάπτισμα. Όταν τελείωσε το πρώτο μέρος της κατηχήσεως, κατευθυνθήκαμε εν πομπή σ’ ένα ποτάμι που για να φθάσουμε εκεί έπρεπε να διανύσουμε αρκετό δρόμο με τα πόδια.

Φθάσαμε, μπήκαμε μέσα στο ποτάμι και αρχίζει αμέσως η ακολουθία της βαπτίσεως. Το ποτάμι έτρεχε και το νερό δεν ήταν καθόλου καθαρό, ήταν γεμάτο ακαθαρσίες. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Έπρεπε να κάνουμε το μυστήριο. Τα παιδιά, οι νέοι ακόμα και μεγάλα άτομα στην ηλικία περίμεναν πώς και πώς αυτή την ώρα αφού κατηχηθήκανε κατάλληλα από τους ιερείς και τους κατηχητές της περιοχής. Ήταν μια ευλογημένη στιγμή και οπωσδήποτε δόθηκε κι ένα διαφορετικό μήνυμα στους γύρω ανθρώπους, τους περαστικούς, που σταματούσαν να απολαύσουν αυτή την περίεργη και πρωτότυπη βάπτιση από ένα Ευρωπαίο Επίσκοπο που κι αυτό ακόμα σχολιάστηκε, αφού ποιος άλλος «τρελός» θα τολμούσε να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, όσο κι αν φαινόταν θεαματικό, αξιοπρόσεκτο ή ακόμα και μυστηριώδες, εξωπραγματικό … Τελικά τα καταφέραμε! Και το αποκορύφωμα; Ο Λόγος του Επισκόπου. Εκεί γύρω από το ποτάμι «πιστεύσαντες και βαπτισθέντες» και μη, με προσοχή, ήθελαν να ακούσουν το καλωσόρισμα του Επισκόπου και την υποδοχή και αποδοχή στους κόλπους της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας της από περάτων έως περάτων της Οικουμένης, της Εκκλησίας των επτά Οικουμενικών Συνόδων των Μεγάλων Πατέρων της αρχαίας Εκκλησίας, των ασκητών και των μαρτύρων, των ομολογητών και εγκρατευτών, των Αποστόλων και μαθητών του Ιησού της Πεντηκοστής … Κι ας βρισκόμαστε στο «πουθενά» από το «πουθενά».

Στιγμές ανεπανάληπτες και μοναδικές, ιστορικές και μυσταγωγικές. Ζήσαμε για μια ακόμη φορά αυτό το μεγαλείο και το θαύμα της Ορθοδοξίας. Φυτεύτηκε το δέντρο της Ορθοδοξίας σε μια ακόμα περιοχή που ήταν αδύνατο να σκεφθεί κανείς ότι θα μπορούσε να ακουσθεί ο όρθρος της Ορθοδοξίας και σ’ αυτούς τους ξεχασμένους που ζούσαν για αιώνες και δεν γνώριζαν καν ότι πέρασε κάποιος με το όνομα Ιησούς, που ήλθε αποκλειστικά να αγιάσει και να σώσει όλους τους ανθρώπους. Πόση ήταν η χαρά των ανθρώπων αυτών, των δημιουργημάτων του Θεού – εικόνων του Θεού, που έστω και τόσο αργά έμαθαν για την παρουσία του Χριστού μέσα στη ζωή των ανθρώπων που με τις χάρες και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος θεραπεύει όλες τις αδυναμίες – σωματικές και ψυχικές – και στο τέλος ενώνει όλους και αγκαλιάζει η άκρα ταπείνωσή Του με αγάπη και μακροθυμία.

Είναι γεγονός ότι αυτές τις μέρες ένας αριθμός ιεροσπουδαστών θέλησαν να τελέσουν τον εκκλησιαστικό τους γάμο και να προετοιμαστούν για τη χειροτονία, ενώ ακόμα φοιτούν στην Πατριαρχική μας Σχολή. Από ανατολή και δύση, βόρεια και νότια, ακόμα και στο κέντρο, οι γάμοι αυτοί των νέων μας έδωσαν μια νέα πνοή και ζωή στην τοπική μας εκκλησία. Στην κάθε περίπτωση, τα τοπικά έθιμα διαφέρουν κι αυτά στο τέλος ανάμεικτα με το μυστήριο δίνουν μια ιδιαίτερη ομορφιά και πλημμυρίζουν τις καρδιές τους με ευφροσύνη κι ελπίδα. Φυσικά σ’ όλη αυτή τη διαδικασία επίκεντρο είναι ο χορός των φυλών και των γλωσσών. Ζει κανείς σε άλλους κόσμους των ονείρων και των μύθων. Μέσα σ’ αυτή την πανέμορφη και μαγευτική φύση που, όπως ήδη σημειώσαμε σε παλαιότερες αναφορές μας, ζει κανείς μέσα σ’ ένα επίγειο παράδεισο. Οι ιεροσπουδαστές μας χάρηκαν ιδιαίτερα, αφού το μυστήριο του γάμου τους το τέλεσε ο Επίσκοπός τους, που πάντα, στο τέλος, μεταφέρει κάτι μαζί με τις ευχές του κι ένα μήνυμα βαθύ που πραγματικά το κρατούν μέσα τους και προσπαθούν να εμβαθύνουν στο μυστήριο του γάμου, που είναι ένα νέο ξεκίνημα στην πορεία της ζωής τους.

Και όχι μόνο ιεροσπουδαστές τέλεσαν τον εκκλησιαστικό τους γάμο αλλά και ένας εκ των καθηγητών του Ορθόδοξου Κολλεγίου της Αφρικής. Ο Δανιήλ από μικρό παιδί υπηρετούσε στο ιερό της ενορίας του στον Απόστολο Παύλο, σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό κοντά την περιοχή της λίμνης Ναϊβάσια. Τακτικός, επιμελής και σοβαρός. Φαινόταν ήδη από μικρός ότι θα είχε μια καλή εξέλιξη στην πορεία της ζωής του. Τόσο στο Δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο έδωσε τα πρώτα δείγματα της αγάπης του προς τη μόρφωση. Με τη σύσταση του ιερέα της ενορίας του εγγράφεται, αφού έγινε δεκτός, στην Πατριαρχική Σχολή. Φοιτά κανονικά και εδώ φάνηκαν και τ’ άλλα χαρίσματά του. Φιλακόλουθος, επιμελής και λάτρης της μουσικής. Μπορούσε άνετα να διευθύνει τη χορωδία της Πατριαρχικής Σχολής. Ήταν το ξεχωριστό του ταλέντο. Μ’ αυτό του δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψει δυο φορές στην Κύπρο, όπου τότε η χορωδία της Σχολής περιόδευσε και συμμετείχε σε λατρευτικές συνάξεις αλλά και συναυλίες. Ταυτόχρονα με τη φοίτησή του στην Πατριαρχική Σχολή, όπως και άλλοι ιεροσπουδαστές, γράφτηκε και στο Ορθόδοξο Κολλέγιο. Φοίτησε κανονικά και έτσι πήρε ακόμα ένα πτυχίο, εκείνο του δασκάλου κι έτσι διορίστηκε αμέσως καθηγητής στο παρακείμενο Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Κλήμεντος.

Αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ο καλός και ταλαντούχος δάσκαλος των μικρών παιδιών. Και όχι μόνον. Ως απόφοιτος της Πατριαρχικής Σχολής δίδασκε το μάθημα των Θρησκευτικών και της Μουσικής. Από το μισθό που έπαιρνε γράφτηκε ταυτόχρονα στο Πανεπιστήμιο της Ναϊρόμπης, από όπου αποφοίτησε με κανονικό πτυχίο στα παιδαγωγικά και αυτό του έδωσε την ευκαιρία να γίνει δεκτός ως καθηγητής στην Παιδαγωγική μας Σχολή στο Ορθόδοξο Κολλέγιο. Έτσι, έχοντας αποκτήσεις όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να οικοδομήσει το μέλλον του και τη ζωή του, αποφασίζει να τελέσει τον εκκλησιαστικό του γάμο στην ενορία όπου εργάστηκε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι ο δραστήριος κατηχητής και διευθυντής της εκκλησιαστικής χορωδίας. Δεν πήραν τα μυαλά του αέρα, όπως λέμε στην καθημερινή μας γλώσσα, αλλά παρέμεινε ταπεινός και αφοσιωμένος.

Όλα τώρα ήταν έτοιμα και ο Δανιήλ αποφάσισε με τον τρόπο αυτό να σκεφθεί πιο συγκεκριμένα και βαθιά με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος ίσως ενταχθεί στην τάξη των κληρικών.
Και φυσικά οι κηδείες πια έγιναν μέρος της ποιμαντικής μας διακονίας αφού δεν περνά εβδομάδα χωρίς να υπάρχουν όχι μόνο μια αλλά περισσότερες. Οι άνθρωποι εδώ φεύγουν πολύ γρήγορα. Ζουν μερικά χρόνια αν και έχουμε περιπτώσεις ανδρών και γυναικών που ξεπερνούν τα εκατό χρόνια.

Λειτουργούσα την Κυριακή σε μια ενορία ενός χωριού – περιχώρου της Ναϊρόμπης. Στο τέλος, ο ιερέας μού ανακοινώνει ότι η πρεσβυτέρα του εισήχθηκε στο νοσοκομείο και με παρακάλεσε να πάμε στο νοσοκομείο την επομένη, για να προσευχηθούμε. Ήταν όλα έτοιμα την επομένη όταν πληροφορήθηκα ότι και ο ιερέας αρρώστησε και εισήχθηκε κι αυτός στο νοσοκομείο. Έτσι, μαζί με άλλους ιερείς επισκέφθηκα την πρεσβυτέρα, διάβασα τις σχετικές ευχές, την σταύρωσα με το αγιασμένο λάδι κι έφυγα. Όταν επέστρεψα πίσω στη Σχολή, με ειδοποίησαν ότι η πρεσβυτέρα ήδη κοιμήθηκα και ανεπαύθη. Φαίνεται περίμενε την επίσκεψή μου και μετά αναχώρησε στα ουράνια. Έγινε η κηδεία της με τη συμμετοχή πλειάδας ιερέων στον περίβολο της ενορίας της, αφού ήλθαν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Ήταν πασίγνωστη και φημιζόταν για την πολυευσπλαχνία της. Τα παιδιά και τα εγγόνια της που ξεπερνούσαν μαζί με τα δισέγγονά της τους εκατό, παρέστησαν, μίλησαν, έκλαψαν, απήγγειλαν ποιήματα και τραγούδησαν αυτοσχέδιους ύμνους.

Η άλλη κηδεία ήταν η μητέρα μιας πρεσβυτέρας της ίδιας περιοχής. Η καταρρακτώδης βροχή δεν εμπόδισε το τυπικό της κουλτούρας τους. Έστησαν σκηνές και φυσικά, όσο κι αν προσπάθησαν, βουλιάξαμε στις λάσπες και η βροχή μας κατέκλυζε κυριολεκτικά αφού δεν σταματούσε με τίποτε.

Τιμήθηκαν δεόντως και οι δύο αφιερωμένες και καταξιωμένες γυναίκες της περιοχής αυτής, αφού στους ατέλειωτους λόγους που εκφωνήθηκαν από ιερείς, γυναίκες και άνδρες, ακόμα και παιδιά, έδιναν την εντύπωση ότι όντως και οι δύο υπήρξαν δραστήρια και ενεργά μέλη των ενοριών τους και βοηθούσαν ποικιλοτρόπως σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής των ενοριών τους, μέχρι την τελευταία στιγμή. Ακούραστες, αγάπησαν την Εκκλησία, τον Χριστό και την Ορθοδοξία, γι’ αυτό και ανέδειξαν μέσα από τις οικογένειές τους στελέχη τέτοια που θα συνεχίσουν το έργο του ευαγγελισμού.

Οι εμπειρίες συνεχίσθηκαν από τις επισκέψεις μου στα δημοτικά και γυμνάσια διαφόρων περιοχών της Κένυας. Οι συγκινήσεις δεν περιγράφονται. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες, τόσο οι δάσκαλοι όσο και τα παιδάκια επιδεικνύουν τόση καλή θέληση και επιθυμία για την παιδεία και τη μόρφωσή τους, κάτω από αυτές τις τόσο μη ανθρώπινες συνθήκες, κι όμως είναι εκεί από τις επτά το πρωί ως αργά το απόγευμα. Μάλιστα, σε μια περίπτωση υποχρεώθηκα να ονομάσω τους δάσκαλους ήρωες, αφού μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες και στο πουθενά αντέχουν και είναι έτοιμοι να μεταδώσουν τις γνώσεις τους και τη σοφία τους σ’ αυτές τις αθώες ψυχούλες που κυριολεκτικά προσβλέπουν με αγωνία και σταθερή πίστη στην προαγωγή και αύξηση των γνώσεών τους. Σημαντικό το γεγονός ότι δίπλα από κάθε σχολείο υπάρχει ο ναός όπου τελούνται οι ακολουθίες από τον ιερέα που κι αυτός είναι εκεί άγρυπνος φρουρός της πίστης της Ορθοδοξίας, του Χριστού αλλά και της παιδείας.

Δεν γνωρίζω πόση είναι η δύναμή τους και η θέληση της ψυχής τους. Η πραγματικότητα είναι ότι είναι αφοσιωμένοι και δοσμένοι στο καθήκον και στις υποχρεώσεις τους.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ