Ήταν η πιο καρυδάτη φετινή νίκη. Μεγαλύτερη και από αυτήν της πρεμιέρας στην Ξάνθη με την οποία ουσιαστικά γύρισε ο διακόπτης και βλέπουμε όσα βλέπουμε τους τελευταίους μήνες. Κυριολεκτικά κόντρα σε όλους και σε όλα.
Για πρώτη φορά χωρίς τον αρχηγό σου. Με την σεντερφοράρα που λέγεται Μακέντα νοκ άουτ σε ολόκληρο το δεύτερο μέρος – ευτυχώς είχε προλάβει να “γράψει”. Προερχόμενος από ήττα με... σχεδόν κάτω τα χέρια στο Ηράκλειο και συνολικά με ένα σερί μίας νίκης στα επτά τελευταία ματς το οποίο ασχέτως των αντιπάλων δεδομένα είχε φρενάρει τη γενικότερη αύρα σου.
Με αντίπαλο μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης (μέσα στο γήπεδο) αλλά και έναν διαιτητή με τον οποίο γέλασε ξανά το πανελλήνιο. Και με αυτόν και με όσους τον θεωρούν... κορυφαίο και μάλιστα με την συγκεκριμένη προφανώς ιδιότητα ήταν και καλεσμένος το Σάββατο στο ραδιόφωνο του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού!!! Ουδεμία έκπληξη για το τελευταίο και... θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου...
Κι όμως το τριφύλλι δεν μάσησε. Εβγαλε μέταλλο, αντίδραση, πάθος και τσαμπουκά, είχε παίκτες καμικάζι που έμπαιναν τρελαμένοι στις φάσεις και πήρε ένα δικαιότατο τρίποντο σε ένα γήπεδο που μόνο η ΑΕΚ έχει γλιτώσει φέτος κι αυτό επειδή κοιμήθηκε ο Θεός. Ενα γήπεδο το οποίο επίσης ήταν και σε τραγική κατάσταση. Το βλέπαμε εμείς από ψηλά, το επισήμανε και ο κόουτς στη συνέντευξη Τύπου.
Ο Δώνης ξεκίνησε με 4-2-3-1 και στα μισά του δευτέρου μέρους το γύρισε σε 5-4-1, ενώ άλλαξε νωρίς πλευρά και στα “φτερά” (Χατζηγιοβάννης – Χατζηθεοδωρίδη). Περιόρισες πλήρως τον Ατρόμητο, στο πρώτο μέρος έφαγες όλη κι όλη μια φάση και αυτή από το φάουλ, ενώ και στην επανάληψη μπήκες καλύτερα... πριν το κάνει ροντέο ο Σιδηρόπουλος.
Ενας Σιδηρόπουλος ο οποίος είχε κάνει όργια σε βάρος του Παναθηναϊκού και στην πρεμιέρα στην Ξάνθη. Δεν πιάνω ούτε τα σφυρίγματά του τα προηγούμενα χρόνια, ούτε και τις περίφημες συνομιλίες του με τον κυρ – Σάββα οι οποίες υπάρχουν ακόμη στο google και είναι να απορεί κανείς πως τον αφήνουν να σφυρίζει. Δεν ήταν απλά ανύπαρκτο το πέναλτι όπου ο Κολοβέτσιος τζάρτζαρε τον αντίπαλό του. Δεν ήταν απλά... δέκα φορές πιο πέναλτι το τράβηγμα του Ρισβάνη στον Καμπετσή που είναι άντρας και δεν έπεσε. Δεν ήταν απλά ανύπαρκτη η αποβολή του Δώνη και ενώ νωρίτερα δεν έχει δώσε ούτε κάρτα στον Μάντσον. Δεν είναι καν οι ατελείωτες καθυστερήσεις μπας και ισοφαρίσει ο Ατρόμητος. Είναι η γενικότερη παρουσία ενός ανθρώπου που πολύ απλά πρέπει να του έχουν πάρει τη σφυρίχτρα. Οχι σήμερα, εδώ και χρόνια.
Σημειωτέον για να μην ξεχνιόμαστε και επειδή ο Παναθηναϊκός έχει επιλέξει να μην λέει λέξη για όλα αυτά, είναι το τρίτο σερί ματς που έχεις σοβαρά θέματα με τη διαιτησία. Και στη Θεσσαλονίκη με τον Αρη είχαμε τα όργια του Τζοβάρα και στην Κρήτη έπεσε το ξύλο της αρκούδας και το τρίτο γκολ είναι φάουλ και για τώρα τα είπαμε. Είναι προφανές ότι έπαψες να είσαι αγαπησιάρικη ομάδα. Τώρα ενοχλείς και πάνε να σου κόψουν τα φτερά με κάθε τρόπο. Σήμερα έφαγαν γλαρόσουπα κερασμένη από τον Διούδη πάντως.
Πάμε για να κλείσουμε κιόλας. Δεν είναι για να τους βάζουμε και πιο ψηλά άλλωστε. Σε κάτι ΝΑΝΟΥΣ που είχαν πιάσει πέρσι στο στόμα τους τον Παναθηναϊκό και λέρωναν το στόμα τους για Γ' Εθνικές και διάφορα άλλα αναφέρομαι. Νάνους που αγνοούν πως αν... φτερνιστεί ο Παναθηναϊκός θα πάθει πνευμονία όλη η... Χαλκηδόνα. Περαστικά τους λέμε και να μάθουν να σέβονται. Παναθηναϊκός θα λένε και θα κλαίνε. Αν και μέχρι να μάθουν αυτό, ας μάθουν πρώτα το φερ πλέι.
