Από τα πιο ιστορικά σωματεία του τόπου μας είναι ο Ολυμπιακός Λευκωσίας. Μια ομάδα με πλούσια δράση και προσφορά στο ποδόσφαιρο, αλλά και στους εθνικούς αγώνες του νησιού. Η αγωνιστική πρώτη του σωματείου του Τακτακαλά μόνο θλίψη προκαλεί, όχι μόνο στους οπαδούς και φίλους του, αλλά και σε κάθε σωστό φίλαθλο. Μια ομάδα που μεσουρανούσε στη δεκαετία του ’70 και είχε στα παιχνίδια του χιλιάδες φιλάθλους. Δυστυχώς, ήλθαν χρόνια δίσεκτα και τη δεκαετία του ’80 η ομάδα πήρε τον αγωνιστικό κατήφορο και έπεφτε και κατηγορία. Κάτι πήγε να κάνει στην είσοδο του νέου αιώνα, όμως, όχι μόνο δεν είχε συνέχεια αλλά επέστρεψε η μιζέρια και η κατηφόρα. Είναι χρέος και καθήκον των πρώην παραγόντων του ακριτικού Ολυμπιακού, των παλιών ποδοσφαιριστών του αλλά και των φίλων του σωματείου, να έλθουν κοντά, να βοηθήσουν όπως μπορούν, έτσι που οι «μαυροπράσινοι» να βρουν τον δρόμο τους και σταδιακά να επιστρέψουν εκεί που τους αξίζει να είναι, στην Α’ κατηγορία.

Από το 1931
Ο Ολυμπιακός Λευκωσίας ιδρύθηκε το 1931 (στις 4 Μαρτίου) και αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή πόλο έλξης των νέων του Τακτακαλά και αθλητική και αγωνιστική έπαλξη των κάτω γειτονιών της πρωτεύουσας. Λίγους μήνες μετά την ίδρυσή του, τον Οκτώβριο του 1931, οι Άγγλοι έκλεισαν το οίκημα του Ολυμπιακού για ένα χρόνο, λόγω της Εθνικής του δράσης. Στις 7 Ιουνίου 1958, το οίκημα του Ολυμπιακού έγινε και πάλι στόχος για την εθνική δράση των μελών του σωματείου και στο τέλος έγινε παρανάλωμα πυρκαγιάς από τους Τούρκους. Μέλη και αθλητές του Ολυμπιακού έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο Ολυμπιακός εντάχθηκε στην ΚΟΠ το 1934 και είναι από τα ιδρυτικά της μέλη. Έχει κατακτήσει τρεις φορές το πρωτάθλημα (1967, 1969, 1971) κα ισάριθμες φορές αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική Ελλάδας, κάτι που καμία άλλη κυπριακή ομάδα δεν πέτυχε. Άλλες 4 φορές ήταν δευτεραθλητής (1965, 1966, 1973, 2001), πήρε ένα Κύπελλο (1977), τρεις φορές ήταν φιναλίστ (1962, 1978, 1991) και πήρε μίαν ασπίδα (1967).

Τίτλοι και ονόματα
Ο Ολυμπιακός πήρε τον πρώτο τίτλο την περίοδο 1966-67. Σε 22 αγώνες πήρε 55 βαθμούς (όσους και ο δεύτερος ΑΠΟΕΛ) αφού πέτυχε 14 νίκες, 5 ισοπαλίες, 3 ήττες και μιαν αναλογία τερμάτων 74-26. Το 1968/69 επέστρεψε από την Ελλάδα και πήρε πάλιν τον τίτλο. Σε 22 αγώνες πήρε 52 βαθμούς (όσους και η δεύτερη Ομόνοια), με 12 νίκες, 6 ισοπαλίες και 4 ήττες, έχοντας αναλογία τερμάτων 51-18.
Το 1970/71 ήταν ο τρίτος και τελευταίος τίτλος για τους «μαυροπράσινους». Και έγινε πάλιν το ίδιο. Δηλαδή, μόλις επέστρεψε από την Ελλάδα πήρε το πρωτάθλημα. Σε 22 αγώνες πήρε 31 βαθμούς, τέσσερις πιο μπροστά από τον δεύτερο Διγενή. Είχε πετύχει 9 νίκες, 9 ισοπαλίες, 4 ήττες, με αναλογία τερμάτων 40-22.
Στην πρώτη χρονιά προπονητής ήταν ο Πάμπος Αβρααμίδης και τις άλλες ο Ισραηλινός Έλι Φουκς. Θυμίζουμε και παίκτες της εποχής εκείνης: Φιλώτας, Βαρνάβας, Μ. Αργυρού, Κεττένης, Λυμπουρής, Π. Ευθυμιάδης, Κ. Πιερίδης, Μ. Μάρκου, Μάιλος, Πρατζιώτης, Αριστείδου, Χ’’Κωνσταντής, Κάτζιης, Παρτασίδης, Κ. Μιχαήλ, Δ. Δημοσθένους.
Ο τελευταίος τίτλος που πήρε ο Ολυμπιακός ήταν το Κύπελλο το 1977, κερδίζοντας στο ΓΣΠ με 2-0 την Αλκή. Και τα δύο τέρματα πέτυχε ο Γ. Αριστείδου. Η ομάδα, που είχε προπονητή τον Α. Μαύρο, έπαιξε με τους: Ντίνο, Παπαγεωργίου, Φ. Καλοθέου, Π. Γεωργίου, Φακέτι, Αριστείδου, Κίκα, Προδρόμου (68’ Ν. Μαυρή), Π. Ευθυμιάδη, Λούκα (81’ Τσουρή), Π. Κωνσταντινίδη. Ο Ολυμπιακός είχε αποκλείσει κατά σειρά τη Δερύνεια (5-0), την Ομόνοια (2-1), το Παραλίμνι (2-1) και τον Απόλλωνα (2-0).
Για πρώτη φορά έπαιξε στον τελικό το 1962 και έχασε στο ΓΣΠ με 5-2 από την Ανόρθωση. Τα τέρματά του πέτυχαν οι Κοσμάς, Πιερίδης και η ομάδα αγωνίστηκε με τους: Φιλώτα, Χ’’Κωνσταντή, Μαύρο, Ματσουκάρη, Φειδία, Κοσμά, Δημητριάδη, Πιερίδη, Ευθυμιάδη, Δάσκαλο, Σωτηράκη.
Το 1978 έχασε στον τελικό από τον ΑΠΟΕΛ 3-0 και το 1991 έχασε από την Ομόνοια 1-0. Στον τελευταίο τελικό ο Ολυμπιακός έπαιξε με τους: Π. Σάββα, Αυγουστή (74΄ Κουλουμπρή), Αποστόλου, Χαραλάμπους, Ραούνα, Σεραφείμ, Ασσιώτη, Ευθυμίου, Γιασουμή, Μαυρή, Τσιακλή (46’ Β. Πρωτοπαπά).

Ευρωπαϊκή παρουσία
Ο Ολυμπιακός έχει έξι συμμετοχές στην Ευρώπη και έδωσε συνολικά 14 αγώνες, έχοντας μία πρόκριση. Τρεις φορές έπαιξε στο κύπελλο Πρωταθλητριών, μία στο Κυπελλούχων και δύο στο ΟΥΕΦΑ. Έχει συνολικά μία νίκη, 3 ισοπαλίες, 10 ήττες και 14-70 τέρματα.
Η πρόκριση ήταν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 2001. Απέκλεισε στο πρώτο παιχνίδι την Ντούναφερ Ουγγαρίας. Έφερε ισοπαλία 2-2 στο ΓΣΠ (τα τέρματα Θεμιστοκλέους, Ραντοσάβλιεφ) και κέρδισε εκτός έδρας 4-2 (τα τέρματα ο Κόζλεϊ, Ραντοσάβλιεφ, Θεμιστοκλέους, Αριστοκλέους). Στην επόμενη φάση αποκλείστηκε από την Μπριζ Βελγίου. Έφερε πάλιν ισοπαλία 2-2 στο ΓΣΠ (Θεμιστοκλέους, Ραντοσάβλιεφ), αλλά γνώρισε τη συντριβή εκτός έδρας με 7-1 (ο Θεμιστοκλέους το γκολ).
Η πρώτη ευρωπαϊκή παρουσία του Ολυμπιακού ήταν το 1968 με τη Σαράγεβο. Έφερε ισοπαλία 2-2 στο ΓΣΠ (και τα δύο τέρματα ο Γ. Κεττένης) και έχασε 3-1 εκτός (το τέρμα πάλι ο Γ. Κεττένης). Το 1968 έχασε από τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης με 8-0 και 6-1 (το γκολ ο Γ. Κεττένης) σε δύο παιχνίδια που έγιναν στην Ισπανία. Το 1971 έχασε από τη Φέγενοορντ με 8-0 και 9-0, σε αγώνες που έγιναν στην Ολλανδία. Το 1973 έχασε σε δύο παιχνίδια στη Γερμανία από τη Στουτγκάρδη με 9-0 και 4-0. Το 1977 έχασε από την Κραϊόβα 6-1 στο ΓΣΠ (το τέρμα ο Αριστείδου) και 2-0 στη Ρουμανία.

Εξήντα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος η Δόξα Κατωκοπιάς. Η Δόξα-ΘΟΙ (όπως είναι το όνομά της) ιδρύθηκε το 1954 και προσωρινή της έδρα ήταν η Περιστερώνα. Βέβαια τα τελευταία χρονιά που είναι στην Α’ Κατηγορία ταλαιπωρείται, αφού το γήπεδό δεν είχε εγκριθεί και η ομάδα αγωνίστηκε σε Λευκωσία και Λάρνακα.
Από της ιδρύσεώς της η Δόξα αγωνιζόταν στο αγροτικό πρωτάθλημα και από την περίοδο 1971/72 ανήλθε στην Γ’ κατηγορία. Ο εκτοπισμός δημιούργησε πολλά προβλήματα στην ομάδα που βρέθηκε χωρίς έδρα, χωρίς αθλητικό υλικό και με τα μέλη και τους φίλους της διασκορπισμένους. Η Δόξα, όμως, δεν τα έβαλε κάτω, και με τη βοήθεια του ΚΟΑ και των φίλων της δημιούργησε προσωρινό οίκημα και γήπεδο στην Περιστερώνα, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι Κατωκοπιάς διέμεναν στην περιοχή. Η είσοδος του γηπέδου, που βρίσκεται κοντά στα αποδυτήρια, έχει αφιερωθεί στον αείμνηστο ποδοσφαιριστή Χρίστο Τιμοθέου, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε αγώνα της Δόξας με την Αναγέννηση στις 15 Μαρτίου 1987. Την περίοδο 1982/83 η Δόξα με προπονητή τον Μ. Μάρκου, μετά από εντυπωσιακή πορεία, ανέρχεται στη Β' Κατηγορία.
Το μεγάλο βήμα για την προσφυγική ομάδα έγινε την περίοδο 1998/99, όταν και αγωνίστηκε στην Α’ Κατηγορία. Πήρε τη 13η θέση στη βαθμολογία, όπου σε 26 αγώνες πέτυχε 2 νίκες, 3 ισοπαλίες, 12 ήττες, πήρε 9 βαθμούς, έχοντας συντελεστή τερμάτων 27-79.
Είναι η δέκατη παρουσίας της Δόξας στην Α’ Κατηγορία η φετινή. Η πιο καλή παρουσία της ήταν η περυσινή (2012/13), όταν πήρε την 7η θέση στην τελική κατάταξη. Ξεχωρίζει επίσης η συνεχής παρουσία της προσφυγικής ομάδας στους μεγάλους για τέσσερις περιόδους (2007/08-2010/11).
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πολύ μεγάλη προσφορά στο σωματείο είχε και έχει ο πρώην πρόεδρος Φώτος Γιάννακας. Άξιος διάδοχός είναι ο σημερινός πρόεδρος Πάμπος Αργυρού, ο οποίος πρόσφερε πολλά πρώτα ως ποδοσφαιριστής και αργότερα και ως προπονητής. Σημαντική και η προσφορά του Πάμπου Χριστοδούλου, που έπαιξε μπάλα στη Δόξα και αργότερα ήταν ο προπονητής που την ανέβασε στην Α’ κατηγορία.
Προπονητές που πέρασαν από την ομάδα της Κατωκοπιάς ήταν και οι Γ. Κόκκινος, Φ. Χριστοδουλίδης, Α. Φραγκουλλίδης, Μ. Μάρκου, Α. Λαζαρίδης, Κ. Πιερίδης, Π. Αργυρού.
Παίκτες με μεγάλη προσφορά, έχοντας αρκετά χρόνια υπηρεσίας, ήταν οι Α. Βασιλειάδης, Α. Ιωάννου (Κίκκος) Γ. Πίττας, Στ. Πηλλακούρης, Α. Τιμοθέου. Παίκτες της ομάδας που έπαιξαν σε άλλες ομάδες Α’ Κατηγορίας ήταν οι Φ. Χριστοδουλίδης, Α. Φραγκουλλίδης, Π. Αργυρού, Κ. Βασιλείου, Π. Φανή.
Από την ομάδα πέρασαν τα δύσκολα χρόνια και οι Μ. Αργυρού, Μεσημέρης, Ανδρέου, Αντωνίου, Τσεριώτης, Χ΄΄Γεωργίου, Ι. Λουκά, Τζιωνής, Πολυκάρπου, Κάρενος, Αχιλλέως, Ηροδότου, Λάμπρου κ.ά.