Κάθε κρίση και μια ευκαιρία! Έτσι τουλάχιστον λένε όσοι αναζητούν αχτίδες αισιοδοξίας μέσα στην καταχνιά που δημιουργήθηκε από τον κορονοϊό. Και μάλλον έχουν δίκιο, ειδικά στις περίεργες εποχές που ζούμε, πόσω μάλλον με τον εγκλεισμό της εποχής. Αν μη τι άλλο με τόσο χρόνο ελεύθερο οφείλουμε στον εαυτό μας να σκεφτόμαστε, να επαναπροσδιορίζουμε διάφορες σταθερές, οι οποίες μετά το τέλος της κρίσης και του lockdown θα γίνουν μεταβλητές….

Οι νέες συνθήκες, που διαμορφώνονται, λοιπόν, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και που μοιραία θα επηρεάσουν και την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα δεν έχουν μόνο αρνητικό πρόσημο. Αντίθετα μάλιστα δίνουν και ευκαιρία!

Εξηγούμαι:εκ των πραγμάτων το κλείσιμο των συνόρων είναι μια πραγματικότητα που επιβλήθηκε από την "κορονοϊοανάγκη" και η οποία, παρά την χαλάρωση που θα υπάρξει μετά τον παγκόσμιο συναγερμό, θα παραμείνει για κάποιο χρονικό διάστημα (αν δεν μείνει για πάντα). Οπότε οι ομάδες θα χρειαστεί να γυρίσουν το βλέμμα τους προς το εγχώριο προϊόν, στο οποίο θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία.

ΠΥΡΗΝΑΣ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΙΚΤΗ

Κατά συνέπεια η αξιοποίηση του Έλληνα ποδοσφαιριστή θα είναι ο πυρήνας, αφού γίνεται κατανοητό ότι δύσκολα -τουλάχιστον καταρχήν- θα περνούν τα σύνορα οι καραβιές Λατινοαμερικάνων ή Αφρικανών, όπως προ κοροναϊκής εποχής. Από την άκρη του κάδρου, λοιπόν, θα περάσουν στο κέντρο ταλέντα,πιτσιρικάδες, ή πρώην ταλέντα που εύκολα κρίθηκαν ακατάλληλοι προ κορονοϊού και που τώρα θα έχουν μια δευτερη ευκαιρία. Ο Παναθηναικός, ειδικά της περσινής περιόδου, είναι το παράδειγμα, αν και ξεκίνησε από άλλη αφετηρία (οικονομική - μεταγραφική δυσπραγία).

Απο την άλλη αν οι κεραίες των σκάουτερς ή των μάνατζερ που κάνουν χρέη σκάουτερς είναι τεντωμένες, τότε οι ελληνικές ομάδες θα έχουν χρυσή ευκαιρία να ανακαλύψουν ταλέντα από χώρες (βαλκανικές κυρίως), που λόγω της κακής φήμης της Ιταλίας και της Ισπανίας, αυτής που απέκτησαν ως πιο μολυσμένες από τον ιό, αλλά και της δεδομένης οικονομικής στενότητας που θα υπάρξει στο ποδόσφαιρό τους, θα βρίσκουν διέξοδο προς την Ελλάδα …

Οπότε μια παρακολούθηση των αγορών αυτών θα φέρει στο ελληνικό ποδοσφαιρικό προσκήνιο παίκτες που υπό κανονικές συνθήκες εύκολα θα πετούσαν προς Μιλάνο, Ρώμη, Μαδρίτη ή Μάλαγα...

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ

Αλλά και οικονομικά, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, τα πράγματα σε χώρες όπως η Ελλάδα μπορεί να πάνε καλύτερα. Το ποδόσφαιρο θα επαναπροσδιορίσει τα οικονομικά του προς τα κάτω λόγω κρίσης. Ετσι λοιπόν χώρες, όπως η δική μας, που δεν βασίζονται στα εισιτήρια και στις χορηγίες σε φανέλα και γήπεδο θα βγουν ευνοημένες. Όταν δηλαδή στον προϋπολογισμό σου οι εισπράξεις από τους αγώνες και από τις ταμπέλες του γηπέδου δεν καλύπτουν πάνω από 10% δεν πλήττεσαι όπως άλλες ομάδες του δικού σου βεληνεκούς (βελγικές, ολλανδικές, πορτογαλικές, ελβετικές).

ΑΡΧΙΚΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ

Ξαφνικά λοιπόν και με δεδομένο ότι τα τηλεοπτικά συμβόλαια δεν θα δεχθούν πλήγμα (αντίθετα μάλιστα,το ποδόσφαιρο θα γίνει καταρχήν τηλεοπτικό προιόν -ακόμη περισσότερο- αφού θα αργήσει ο κόσμος να επιστρέψει στα γήπεδα), γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός,τουλάχιστον στο γκρουπ με τις ομάδες ίδιας εμβέλειας. Κι αν αυτό το εκμεταλλευτείς, τότε μπορείς στο ευρωπαικό στερέωμα να διαγράψεις πορείες, που δεν μπορούσες με συνθήκες κανονικής αγοράς, να φανταστείς. Και τότε το σκηνικό έρχεται πάνω κάτω.

Γιατί αν οι ομάδες μας περνούν κάθε χρόνο σε φάση γκρουπ στα ευρωπαϊκά κύπελλα, φτάνουν σε προημιτελικά, σε ημιτελικά, σε τελικό (σίγουρα ο Ολυμπιακός, αλλά ακόμη και ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ μπορεί να έχουν την δυναμική), τότε συνολικά θα επηρεαστεί προς το καλύτερο το status quο του ελληνικού ποδοσφαίρου …

Μήπως τελικά αυτό που συνέβη είναι ευκαιρία. Ή τουλάχιστον αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε ας το μετατρέψουμε σε ευκαιρία. Αυτή είναι και η πρόκληση της εποχής στο ποδοσφαιρό μας που θα αλλάξει όπως και ο κόσμος. Σκεφθείτε το...

Photo Credits: Eurokinissi