Το ημερολόγιο έδειχνε 31 Μαΐου 1981 και ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τον Ολυμπιακό στην Τούμπα αλλά η επιβαρυμένη καρδιά του Λόραντ δεν άντεξε. Στο 17ο λεπτό της αναμέτρησης έπεσε μπροστά στον πάγκο και λίγα λεπτά αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατός του στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ.

Η επιστροφή του στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ δεν συνοδεύτηκε με ένα ακόμα θαύμα όπως η κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά από μία τραγική στιγμή που έβαλε τέλος στη ζωή ενός ανθρώπου που ήθελε να ζει στα άκρα, να ρισκάρει και εν τέλει έδωσε ότι είχε και δεν είχε στο ποδόσφαιρο. Ακόμα και την τελευταία του ανάσα. Η τραγική ειρωνεία; Οι γιατροί, το 1975 του είχαν προτείνει να ζήσει σε μία χώρα με ήλιο λόγο μίας δερματικής πάθησης...

Ο Γκιούλα Λόραντ γεννήθηκε στην Ουγγαρία στις 6 Φερβουαρίου του 1923 με τον θεό να του δίνει απλόχερα ποδοσφαιρικό ταλέντο και έναν... ατίθασο και επαναστατικό χαρακτήρα. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά ταίριαξαν αργότερα "γάντι" στον ΠΑΟΚ για να του δώσουν το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορία του, αλλά μέχρι το 1976 ο Λόραντ είχε κάνει ήδη πολλά στην ποδοσφαιρική και μη ζωή του.

Το 1949 πήρε την απόφαση να φύγει από την Ουγγαρία λόγω του Σταλινικού καθεστώτος ακολουθώντας το παράδειγμα του Λάζλο Κουμπάλα ο οποίος άλλαξε πολλές... πατρίδες. Σε αντίθεση με τον φίλο του ο Λόραντ δεν τα κατάφερε και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως όταν συνελήφθη από την Ουγγρική αστυνομία .

Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο τον έσωσε, καθώς η μεγάλη Ουγγαρία των αρχών της δεκαετίας του 50' είχε ανάγκη έναν μεσοαμυντικό σαν Λόραντ που ήταν το... μυαλό της μεσαία γραμμής. Ο τότε προπονητής των Μαγυάρων, Γκούσταβ Ζέμπετς εγγυήθηκε προσωπικά στον υπουργό Εσωτερικών πως θα προσέχει ο ίδιος ώστε ο 27χρονος τότε Λόραντ δεν θα προσπαθήσει να... δραπετεύσει κατά τη διάρκεια των αγώνων της Εθνικής στο εξωτερικό.

Τελικά, ο Λόραντ μάγεψε μαζί με την μεγάλη Ουγγαρία στις αρχές της δεκαετίας του 50' όταν κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ελσίνκι το 1952 και έφτασε στον τελικό του παγκοσμίου Κυπέλλου το 1954. Μετά την επιτυχία με την Εθνική έφυγε από την Ουγγαρία με προορισμό τη Γερμανία όπου και τελείωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής.

Το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας έφερε την αρχή της προπονητικής η οποία έμελλε να είναι αντίστοιχα λαμπρή. Ξεκίνησε το 1962 από τον πάγκο της Χόνβεντ και πέρασε με επιτυχία από μεγάλους Γερμανικούς συλλόγους όπως η Καϊζερσλάουτερν, η Αϊντραχτ, η Μπάγερν Μονάχου και Σάλκε. Η Γερμανία έδειχνε να είναι το... σπίτι του αλλά για ακόμα μία φορά έπρεπε να φύγει. Αυτή τη φορά οι λόγοι δεν ήταν πολιτικοί αλλά υγείας καθώς ένα πρόβλημα στο δέρμα τον ανάγκασε να μεταβεί σε μία χώρα με αρκετό ήλιο.

Στον ΠΑΟΚ με... συνταγή γιατρού

Οι συμβουλές των γιατρών τον οδήγησαν στην Θεσσαλονίκη και το καλοκαίρι του1975 πήρε στα χέρια του το τιμόνι του ΠΑΟΚ. Ο Λόραντ έδειξε από τις πρώτες ημέρες τις... άγριες διαθέσεις και επέβαλε "στρατιωτική" πειθαρχία στ' αποδυτήρια του Δικεφάλου. Οι ιστορίες που είδαν το φως τη δημοσιότητας ήταν πάρα πολλές και όλες έδειχναν πως ο Λόραντ ήθελε και ήταν το Α και το Ω στον ΠΑΟΚ.

Έμαθε στους ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου να παίζουν τη μπάλα με τη μία και οι βεντέτες της τότε ομάδας έβαλαν το εγώ του σε δεύτερη μοίρα. Αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς ήταν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του ΠΑΟΚ με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι αυτό το κατόρθωμα να βαραίνει τον Λόραντ.

Ο Δικέφαλος του Βορρά αν και καθ όλη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν στην 2η-3η θέση κατάφερε να κατακτήσει το πολυπόθητο πρωτάθλημα μέσα στην Τούμπα μία αγωνιστική πριν το τέλος στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο ο ΠΑΟΚ πήρε το τρόπαιο η δήλωση του Λόραντ αμέσως μετά το τέλος του αγώνα: "Εμείς τρέχαμε όλη τη χρονιά με λαστιχένια παπούτσια" τονίζοντας πως η ομάδα του δούλεψε αθόρυβα για τον τίτλο.

Η βασική ενδεκάδα με την οποία ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα: 4-4-2 με ρόμβο: Τερματοφύλακας: Μλάντεν Φορτούλα, Δεξί Μπακ: Γιάννης Γούναρης, Κεντρικός Στόπερ Αρίσταρχος Φουντουκίδης, Κεντρικός Στόπερ Φιλώτας Πέλλιος, αριστερό μπακ Κούλης Ιωσηφίδης, Αμυντικό Χαφ Κούλης Αποστολίδης, Δεξί Χαφ Χρήστος Τερζανίδης, Αριστερό Χαφ Σταύρος Σαράφης, Κεντρικός Χαφ Γιώργος Κούδας, Δεξί Εξτρέμ Νέτο Γκουερίνο, Αριστερό Εξτρέμ Παναγιώτης Κερμανίδης.

Πεθαίνοντας στον πάγκο του ΠΑΟΚ

Το καλοκαίρι του 1976 ο Γκιούλα αποχώρησε από τον ΠΑΟΚ ύστερα από διαφωνία με τον Παντελάκη αλλά το 1980 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για να επαναλάβει το... θαύμα του 1976, αλλά δεν τα κατάφερε. Στις 31 Μαΐου του 1981 ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τον Ολυμπιακό στην Τούμπα και ο Λόραντ ένιωθε δυσφορία από το πρωί. Ο Μαγυάρος τεχνικός όμως δεν είπε τίποτα σε κανέναν και έδωσε το παρών στη φλεγόμενη Τούμπα για το μεγάλο ντέρμπι.

Το παιχνίδι δεν είχε μεγάλη βαθμολογική σημασία για τον Δικέφαλο αλλά ο Λόραντ γνώριζε τη σημασία του ματς και ζούσε στο έπακρο κάθε του στιγμή. Από το πρώτο κιόλας λεπτό ήταν όρθιος και δεν έκατσε ποτέ. Στο 11ο λεπτό ο Γιώργος Κούδας έπιασε την κεφαλιά αλλά η μπάλα βρήκε την εξωτερική πλευρά των δικτύων. Μετά τον πρώτο αναστεναγμό όλοι κάθισαν στις θέσεις τους αλλά όχι ο Λόραντ.

Ο Ούγγρος τεχνικός έπεσε στο έδαφος. Ο Βασιλάκος σηκώθηκε από τον πάγκο και άρχισε να ψάχνει στην κερκίδα τον τότε γιατρό του ΠΑΟΚ. Λίγο αργότερα ένα φορείο μετέφερε τον Λόραντ μακριά από την Τούμπα με προορισμό το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Οι θύρες 1 και 2 χειροκροτούσαν αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως είχε συμβεί το μοιραίο.

Στο ημίχρονο οι παίκτες του ΠΑΟΚ ενημερώθηκαν πως ο προπονητής τους ένιωσε μία αδιαθεσία και αποχώρησε. Κανείς δεν το πίστεψε αλλά και κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο Λόραντ είχε πεθάνει. Στην επανάληψη ο Δικέφαλος κέρδισε με γκολ του Βασίλη Βασιλάκου στο 67ο λεπτό. Ο άνθρωπος που ήταν δίπλα στον άτυχο προπονητή στον πάγκο την ώρα του μοιραίου, ο παίκτης που έτρεξε να βρει τον γιατρό στην εξέδρα ήταν αυτός που έδωσε στον Λόραντ την τελευταία του νίκη.

Ο θάνατος του Γκιούλα Λοράντ διαπιστώθηκε λίγα λεπτά αργότερα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στην Τούμπα...