Δεκαπενταύγουστος: Η Μητέρα της Ορθοδοξίας

Δεκαπενταύγουστος: Στις 15 του μήνα Αυγούστου γιορτάζουμε την κοιμήση της Θεοτόκου Μαρίας.

Η Παναγία ονομάστηκε Θεοτόκος, αφού γέννησε (έτεκε) τον Ιησού Χριστό.

Δεν έχουμε πολλές πληροφορίες για τις συνθήκες της κοίμησής της. Λέγεται ότι είχε την πληροφορία ότι θα αναχωρήσει από την ζωή από έναν άγγελο τρεις μέρες πριν το γεγονός.

Οι Απόστολοι μετέφεραν το σώμα της και το έθαψαν στον κήπο της Γεθσημανής.

Σε τρεις μέρες, όμως, όταν πήγε ο Απόστολος Θωμάς δεν βρήκε τίποτα. Το γεγονός ονομάστηκε Μετάσταση της Παναγίας.

Γράφει ο Θανάσης Ανδρεάδης

Γιατί έχει τόσα ονόματα η παναγία: εξαιτίας της μεγάλης αγάπης του κόσμου στο πρόσωπό της Παναγίας αλλά και των πολλών θαυμάτων της ο λαός της έδωσε πολλά προσωνύμια ανάλογα με την περιοχή που τιμήθηκε.

Μερικά από αυτά είναι τα εξής:

Της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο,  της Αγίας Σιών στη Λέσβο,  της Σπηλιανής στη Νίσυρο,  της Καστριανής στην Κέα,  της Θαλασσινής στην Άνδρο,  της Γκρεμιώτισσας στην Ίο, της Κανάλας στην Κύθνο, του Νίκους στην Κύθνο, της Στρατηλάτισσας στην Κύθνο, της Τουρλιανής στην Μύκονο, της Μελικαρού στην Σκύρο, της Μεγαλοσπηλαιώτισσας, «Τόσο νερό» στην Σίφνο, του Καλού στην Σαντορίνη, της Ανέμης στην Σαμοθράκη, του Κάστρου στην Λέρο, της Γουρλομάτας στην Λέρο, της Καβουράδαινας στην Λέρο, του Βουνού στην Αλόννησο, της Κυράς Ψηλής στην Καλύμνο, της Διασωζούσας στην Πάτμο, της Κυρά-Χωστής στην Κάλυμνο, της Ολυμπίτισσας στην Κάρπαθο, της Γαλατιανής στην Καλύμνο, Γλυκύ στην Καλύμνο, εις τα Βλυχάδια Καλύμνου, Κυράς εις το Άργος Καλύμνου, της Χρυσοχεριάς στην Καλύμνο, Παραδείσι Αρχαγγέλου στην Καλύμνο, Παλαιοκάστρου Ξηροκάμπου στην Λέρο, της Φιδούσας, Σουμελά, της Πορταΐτισσας στην Αστυπάλαια, της Κρυπτής στην Βενετία, της νήσου Ψερίμου, της Χρυσολεόντισσας στην Αίγινα, της Φανερωμένης στην Ύδρα, του Βεφά στην Κωνσταντινούπολη, της Πορτιανής στην Μήλο, της Παναχράντου στην Άνδρο, της Θαλασσίτρας στην Μήλο, της Παραπορτιανής στην Μύκονο,Σύναξη της Πέρα Παναγιάς στην Κάσο, της Ερειθιανής στο Βροντάδο της Χίου, της Επισκοπής στην Σαντορίνη, της Νεαμονήτισσας στην Χίο, της Λιαουτσιάνισσας στην Κύμη, της Σερίφου ή Ξυλοπαναγιάς, της Φιλωτίτισσας στην Νάξο, της Θαλασσομαχούσας στην Ζάκυνθο, της Κοσμοσώτειρας στον Έβρο, της Εικοσιφοίνισσας, της Γοργοεπηκόου στην Κω, της Πλημμυριανής στην Ρόδο, της Καλόπετρας στην Ρόδο, της Μακρινής στην Σάμο, της Ολυμπιώτισσας στην Ελασσόνα, της Μενετές στην Κάρπαθο, της Αληθινής στην Σύμη, της Μυρταριώτισσας στην Σύμη, της Αρχαγγελιώτισσας στην Ξάνθη, της Καλαμούς στην Ξάνθη, του Γερανού στην Πάτμο, του Απόλου στον Κάμπο Πάτμου, της Εξώσκαλας στην Πάτμο, της Ελεούσας στην Ξυνιάδα Δομοκού,Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Γκαλίτς της Ρωσίας, της Αμπελακιώτισσας στη Ναύπακτο, της Βαρνάκοβας, της Λεμονίτισσας στην Σύμη, της Σκριπούς στον Ορχομενό, Μαλεβής, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μαρμαρινής στην Σαντορίνη, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Φοινικιώτισσας στην Σαντορίνη, της Ιεροσολυμίτισσας, της Υψηλής Μαγουλάδων Κέρκυρας, της Χαμηλής Μαγουλάδων Κέρκυρας, της Κυράς των Αγγέλων στην Κέρκυρα, της Πλατυτέρας στην Κέρκυρα, της Αλεξανδρινής στην Βέροια, της Τρικουκιώτισσας, της Ορφανής της Ιεράς Μονής Αγκαράθου, της Σπηλαιώτισσας στα Άγραφα της Πίνδου, της Πελεκητής στην Πίνδο, Δοβρά στην Βέροια, Ελώνης στην Αρκαδία, Επίσκεψης στα Τρίκαλα,, Λατομίτισσας στη Χίο,Ζερβάτι, Περιβλέπτου Πολιτικών, της Χρυσορρογιάτισσας, της Γηροκομητίσσης, της Ατταλειώτισσας στη Γαλήνη της Νάξου, της Φανερωμένης στην Νάξο, της Χρυσοσκαλίτισσας στην Κρήτη, της Τροοδίτισσας στην Κύπρο, της Τρικορφιώτισσας στην Δωρίδα Φωκίδας, της Χατηριάνισσας στον Οξύλιθο Ευβοίας, της Βουλκανιώτισσας στην Μεσσηνία, του Βαλανά στην Κύπρο, Μπάμπιανης στην Λάκκα Πέλλας, Βύσσιανης στις Σέρρες, της Βασίλισσας στο Μουζάκι Καρδίτσας, Χρυσοκαστριωτίσσης στην Πλάκα, Κυρίας των Αγγέλων στην Τήνο.

Γιατί νηστεύουμε: κατά την παράδοση από την 1η Αυγούστου ως και την 15η το πρωί είθισται να νηστεύουμε.

Βασικός σκοπός της νηστείας είναι η άσκηση στην εγκράτεια και η συνεχής θύμηση της γιορτής της Παναγίας. Η νηστεία αυτή άρχισε να εφαρμόζεται τον 7ο αιώνα και ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη.

Το πρώτο αφορούσε στην γιορτή της Μεταμόρφωσης και το δεύτερο στην Κοίμηση της Παναγίας. Τον 10ο, όμως, αιώνα συγχωνεύθηκαν οι δύο νηστείες σε μία. Στις 6 Αυγούστου και στις 15 συνηθίζεται κατά την παράδοση να τρώμε ψάρι.

Τι σημαίνει κοίμησις: η γιορτή αυτή ονομάζεται Κοίμηση. Σύμφωνα με τους πατέρες της εκκλησίας ο θάνατος της ζωής μας στη γη είναι η αρχή της αιώνιας ζωής. Η επόμενη ζωή είναι ο σκοπός και ζωή χωρίς τέλος.

Με την έννοια αυτή θεωρούν ότι δεν πεθαίνει κανείς, απλώς συνεχίζει να κοιμάται και προσδοκά τον Παράδεισο, την αιώνια ζωή.

Δεκαπενταύγουστος – Ποιοι γιορτάζουν: την ημέρα αυτή γιορτάζουν όλοι όσων τα ονόματα έχουν σχέση με την Παναγία. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Παναγιώτης, Πάνος, Πανούσος, Παναγής, Πανάγος, Γιώτης, Τάκης, Πανίκος, Παναγιώτα, Γιώτα, Παναγιούλα, Γιούλα, Παναγούλα, Νάγια, Δέσποινα, Δέσπω, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω*, Μαρία, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαίρη, Μαρινίκη, Μιρέλλα, Μυρέλλα, Μάνια, Μάρα, Μαράκι, Μάριος*, Γεσθημανή, Ιεσθημανή, Θεοτόκης, Θεοτοκία, Μαριάντζελα, Μαρινέλα, Ελώνα, Ελλώνα, Ελόνα, Ηλιοστάλακτη, Καθολική, Κρυστάλλω, Κρουστάλλω, Κρουστάλω, Κρυσταλία, Κρυσταλλία, Κρουσταλένια, Πρέσβεια, Πρεσβεία, Συμέλα, Σιμέλα, Σουμελά.

Πως γιορτάζουν οι Ελληνες την ημέρα αυτή: επειδή στο όνομα της Παναγίας έχουν βαπτιστεί πολλοί, κάθε σπίτι έχει και κάποιον που γιορτάζει. Η παράδοσή μας αναφέρει ότι στην Κοίμηση γιορτάζουν μόνο όσες από τις γυναίκες έχουν παντρευτεί. Οι υπόλοιπες γιορτάζουν στα εισόδια της Παναγίας, τον Νοέμβριο. Αυτό, όμως, είναι τυπικό. Μέσα, λοιπόν, στην καρδιά του καλοκαιριού οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται διακοπές στην περιφέρεια. Εκεί έχουν την ευκαιρία να βρεθούν σε κάποιο από τα πάμπολλα ξωκκλήσια που πανηγυρίζουν. Οργανώνονται χοροί και πλαισιώνονται από ορχήστρες με παραδοσιακά όργανα και το γλέντι ξεκινά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Σαμοθράκη: Αγανακτισμένοι επισκέπτες έκαναν «ντου» σε πλοίο

Πως συνδέεται η Παναγία με τους Ελληνες: η Παναγία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους Έλληνες. Παρούσα σε κάθε δυσκολία. Από τα βυζαντινά χρόνια με την σωτηρία μας από τους Άβαρους και τους Πέρσες μέχρι και τα άπειρα περιστατικά για την προστασία της στον πόλεμο με την Ιταλία, το 1940.

Γιατί είναι τόσο ξεχωριστή μορφή για εμάς: η Παναγία, δεν είναι απλώς μια αγία μορφή στην οποία απευθύνεται κάθε πιστός και ζητά την βοήθειά της. Είναι πάνω από όλους τους αγίους και αυτό γιατί είναι μητέρα του Χριστού. Και ως μητέρα όλων είναι και πιο κοντά σε όσους τη χρειάζονται και ζητούν την σκέπη της. Η επίκληση «αχ Παναγία μου» σε κάθε δύσκολη στιγμή δείχνει πόσο άμεση και δυνατή είναι η σχέση μας μαζί της.

Κάντε Follow το Sportime στο Instagram και Like στη σελίδα του Sportime στο Facebook.