Θλίψη στο γεωπονικό κόσμο της Μαγνησίας για την απώλεια του Γιάννη Ιωαννίδη
Ενα από παλιότερα και πιο σημαντικά στελέχη του με μεγάλη προσφορά στον γεωτεχνικό χώρο, τη γεωπονική επιστήμη και την αγροτική παραγωγή αποχαιρετά ο Γεωπονικός Σύλλογος Νομού Μαγνησίας. Πρόκειται για τον Γιάννη Ιωαννίδη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών και ακόμη και στα «στερνά» του ήταν πάντα στο πλευρό των νέων επιστημόνων παρέχοντάς τους πολύτιμες συμβουλές.
Το άγγελμα του θανάτου του Γιάννη Ιωαννίδη προκάλεσε θλίψη τόσο στη βιολογική του οικογένεια, όσο και στην επαγγελματική του.
«Για όλους εμάς τους γεωπόνους, τους νεότερους, αλλά και τους παλαιότερους, ο Ιωαννίδης Γιάννης αποτελούσε παράδειγμα για τη στάση του, την παρουσία του, τη δράση του. Ηταν για όλο τον γεωπονικό κόσμο της Μαγνησίας και όχι μόνο γι’ αυτόν, στυλοβάτης, αγέρωχος, αφοσιωμένος, διορατικός, αποτελεσματικός και συνεπής προς τη γεωπονική επιστήμη και τον κόσμο της», αναφέρει ο πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Μαγνησίας Κώστας Λάμπρος.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Μηλιές Πηλίου τον Απρίλιο του 1922. Συνέχισε με σπουδές στη Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ ταυτόχρονα από το ‘49 έως το ‘51 υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος ανθυπολοχαγός Μηχανικού. Το 1951 έλαβε το πτυχίο του και την ίδια χρονιά ανέλαβε καθήκοντα γεωπόνου, ως έκτακτος υπάλληλος στη Διεύθυνση Γεωργίας Μαγνησίας. Την τριετία 1954 – 1957 εργάστηκε στον Φυτολογικό Σταθμό Βόλου, το 1957 διορίστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας και τοποθετήθηκε στον Φυτολογικό Σταθμό Βόλου,(τώρα ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ), συνέχισε ως υπότροφος του Γαλλικού Κράτους το 1961 στο Εθνικό Ινστιτούτο Αγρονομικών Ερευνών των Βερσαλλιών (INRA) στη Συστηματική Εντομολογία. Το 1966, εκλέχτηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του τότε Συνδέσμου Γεωπόνων. Με την επιστροφή του στον Σταθμό Φυτοπαθολογικών Εφαρμογών Βόλου (όπως ονομάζονταν εκείνη την εποχή) συνεχίζει να προσφέρει τις επιστημονικές γνώσεις και υπηρεσίες του μέχρι και το 1987, χρονιά που συμπληρώνει τα απαραίτητα έτη για να τερματίσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία και να συνταξιοδοτηθεί. Προηγουμένως, βέβαια, θα διατελέσει από το 1971 μέχρι και τη συνταξιοδότηση του διευθυντής του Σταθμού, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ηταν εκείνος, που συντέλεσε αποφασιστικά στην εξεύρεση των κατάλληλων πιστώσεων και στην κατασκευή του σημερινού κτιρίου του Φυτολογικού Σταθμού, στο οποίο στεγάζεται ο συγκεκριμένος φορέας.
Μάλιστα, ενήργησε τόσο γρήγορα ξεπερνώντας γραφειοκρατικές διαδικασίες για την ανοικοδόμηση του κτιρίου (14 μήνες) ώστε όταν υπήρξε αλλαγή πλεύσης από την πλευρά του Υπουργείου ήταν ήδη αργά.
«Πολλοί από εμάς δεν τον γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της υπηρεσιακής και της επιστημονικής του δράσης, όμως όλοι τον θυμόμαστε να συμμετέχει ανελλιπώς στις δραστηριότητες του Γεωπονικού Συλλόγου, διαυγής, σπινθηροβόλος, αεικίνητος, έμπλεος εμπειριών και συναισθημάτων, ένας άνθρωπος γεμάτος σοφία που αγαπά τη ζωή.
Για αυτό λοιπόν, το ειλικρινές και ανυπόκριτο ενδιαφέρον του, ο Γεωπονικός Σύλλογος Μαγνησίας ανέλαβε την πρωτοβουλία, σε μια ζεστή εκδήλωση στις 13/2/2012, παρουσία πολλών γεωπόνων, να τον βραβεύσει επιδίδοντάς του τιμητική πλακέτα, ως ελάχιστο δείγμα τιμής για την προσφορά του στον γεωτεχνικό χώρο, τη γεωπονική επιστήμη και την αγροτική παραγωγή, καθώς και για τη συνεχή και διαρκή παρουσία του σε όλες τις εκδηλώσεις του Συλλόγου», αναφέρει ο κ. Λάμπρος.
Για το θάνατό του ο Γεωπονικός Σύλλογος Μαγνησίας εξέδωσε ψήφισμα.
