Τα μέτρα για τον κορωνοϊό, η παιδεία και ο εκκλησιασμός

Το πιο κάτω κείμενο αποτελεί επιστολή της φιλολόγου Αθανασίας Κοτσά, προς την Υπουργό παίδείας, Νίκη Κεραμέως:

"Υπό την σκιάν του φόβου που διατρέχει την χώρα αλλά και τον πλανήτη για την μετάδοση του ιού covid 19, η κυβέρνηση έλαβε κ' λαμβάνει διαρκώς μέτρα ώστε να καταστείλει την εξάπλωση της νόσου και να προστατεύσει τόσο την τρίτη ηλικία όσο κ' τους πάσχοντες από χρόνια νοσήματα. Θέλω να πιστεύω ότι, υπό το βάρος της ευθύνης προς τον ελληνικό λαό, προέβη σε μια σειρά αποφάσεων, οι οποίες ελήφθησαν δια σπουδής, ώστε ν' αντιμετωπισθεί άμεσα κι αποτελεσματικά η συγκεκριμένη ίωση, δίχως, όμως, ν' αναλογισθεί τους κινδύνους από την ανάδυση νέων ασθενειών, που πλήττουν ήδη όλους τους θεσμούς, των οποίων η -έστω προσωρινή- παύση λειτουργίας φέρει προ των πυλών τη διασάλευση του κοινωνικού οικοδομήματος.

Η νέα αβεβαιότητα στο οικονομικό περιβάλλον όχι μόνο δεν ενθαρρύνει τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας αλλά γεννά τριβές που οδηγούν σε ρήξεις καθολικές. Ήδη θα έχετε ακούσει για την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας το τελευταίο διάστημα, κάτι που αποτελεί πληγή για το πρωτογενές αυτό κοινωνικό κύτταρο. Τα γηραιότερα, δε, μέλη παραγκωνίζονται γιατί "μένουμε σπίτι", απομονώνονται γιατί "μένουμε σπίτι" και δεν επιτρέπεται μια αγκαλιά, ένα χάδι. Ακόμα κι ο μοναχικός περίπατός τους έγινε εφιάλτης, καθώς οι περισσότεροι τους αποστρέφονται ή επιταχύνουν το βάδισμα απομακρυνόμενοι απ' αυτούς. Όχι, δεν θα πεθάνουν από covid 19. Θα πεθάνουν από εγκατάλειψη κ' ψυχικό μαρασμό.

 
Από την άλλη τα σχολειά μας έκλεισαν με εντολή σας. Έκτοτε βομβαρδιζόμαστε από email για διαδικτυακά σεμινάρια περί της εξ αποστάσεως σύγχρονης/ ασύγχρονης διδασκαλίας.

Αγαπητή υπουργέ, σας διαφεύγει ότι η διά ζώσης διδασκαλία δεν μπορεί και δεν πρέπει ν' αντικατασταθεί από την ηλεκτρονική, υπό καθεστώς φόβου κ' τρόμου; Λησμονείτε, επίσης, ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν την τελευταία δεκαετία από τους κυβερνώντες στερούν από δασκάλους κ' μαθητές υποδομές τέτοιου τύπου, ώστε όλα ανεξαιρέτως τα μέλη μιας σχολικής κοινότητας να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο; Λησμονείτε, ακόμη, ότι το ηθικό δίλημμα για έναν δάσκαλο, που καλείται ν' ασκήσει τέτοιου επιπέδου διδασκαλία, είναι μέγα, όταν έναντί του έχει μόνο δύο ή τρεις μαθητές κι όχι όλη την τάξη του;

Λησμονείτε, ίσως, ότι ένα μέρος του κλάδου των εκπαιδευτικών δικαίως θορυβείται ή ανησυχεί -εφόσον κυβερνητική διαβεβαίωση περί του αντιθέτου δεν υπάρχει- για την παγίωση αυτού του μέτρου σε νησιωτικές/δυσπρόσιτες περιοχές, την στιγμή μάλιστα που η γείτων Τουρκία αναζητά προσχήματα διεκδίκησης ελληνικής γής;

Θέλω να πιστεύω πως όχι.

Γι' αυτό άλλωστε και καταγίνομαι με τούτη την επιστολή, όπως θα 'γραφε κι ο Μακρυγιάννης.

Διέφυγε, όμως, της κρατικής μέριμνας τούτο: αναστολή της λειτουργίας των ναών σημαίνει αναστολή του διακονήματος της τράπεζας αλληλεγγύης. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, οι οποίοι ζούσαν και πορεύονταν μέσα από τη λειτουργία των εκκλησιαστικών συσσιτίων, βρίσκονται μόνοι κι απεγνωσμένοι, περιφερόμενα κουφάρια στα στενά των πόλεων, σαν γερασμένοι αετοί που δεν τους επιτρέπεται ούτε αυτό, ένα αξιοπρεπές βιολογικό τέλος. Άλλοι πάλι στέκονται σιωπηλοί επί ώρες στις "ουρές" για κάποια προμήθεια πρώτης ανάγκης, μακριά από τους νεότερους, σαν μιάσματα, σαν απόβλητα κοινωνικά κι ας είναι τα παιδιά κάποιου ξεχασμένου κι άταφου ήρωα στα υψώματα της Πίνδου. Ξεχάστηκαν και οι νόμοι περί προτεραιότητος των ασθενούντων ή ανημπόρων, ξεχάστηκαν όλα.

 Και μέσα σ' όλα εκείνα που ξεχάστηκαν είναι και η πηγή της ζωής, της αιωνίου ζωής: το Άγιο Δισκοπότηρο.

Όλον αυτόν τον καιρό είδαμε, εμείς οι χριστιανοί, την πίστη μας να περιπαίζεται και να χλευάζεται. Είδαμε κι ακούσαμε επιστήμονες, ειδικούς, πολιτικούς και μη, να μιλούν για την Θεία Μετάληψη. Τέλος δε, ακούσαμε από τα κυβερνητικά χείλη να μας απαγορεύεται η προσέλευση στο Μέγιστο των Μυστηρίων. Οδεύουμε προς το Πάσχα αλειτούργητοι κι ακοινώνητοι, σαν εκείνα τα ορφανά του βουνού του Παπαδιαμάντη. Ομολογώ, ο πόνος μου είναι βαθύς, γιατί σας ενθυμούμαι στην ορκωμοσία σας να ζητείτε τότε, κατά την έναρξη της υπουργικής σας θητείας, το έλεος του Θεού και τώρα, που το έθνος το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ να το αρνείσθε τόσο στο κυβερνητικό έργο  σας όσο και στο χριστεπώνυμο πλήθος.

 Μα αυτό που ζητείτε δεν μπορεί να γίνει. Άπαξ, επί του ιερού Βαπτίσματος, απεταξάμεθα διάβολον και συνετάχθημεν Χριστώ !

Μας επιτρέπετε, τελικώς, πάσης φύσεως επικοινωνία. Να επικοινωνούμε μεταξύ μας, να επικοινωνούμε με τις ψηφιακές μας τάξεις, να επικοινωνούμε με δημόσιες ή ιδιωτικές υπηρεσίες αλλά να μην κοινωνούμε Θεό ! Να χορταίνουμε κοιλία αλλά να αφυδατώνουμε νου και ψυχή.

Στις 25 Μαρτίου 2020 δεν επετράπη να ψαλεί ούτε κατ' εξαίρεσιν, κεκλεισμένων των θυρών, επιμνημόσυνη δέηση για τους αγωνιστές της επανάστασης του 1821.

Ντρέπομαι τις εικόνες των οπλαρχηγών μας, ντρέπομαι το μαρτύριο του Αθανασίου Διάκου, επί του αίματος του οποίου εθεμελιώθηκε το ελεύθερο ελληνικό κράτος. Ντρέπομαι τη στιγμή που θα επιστρέψω στο σχολειό μου κ' θα ξαναδιδάξω στους μαθητές μου την υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους, γραπτούς αλλά και άγραφους.

Ντρέπομαι τη στιγμή που θα ορθωθούν μπροστά μου ο Σωκράτης, ο Αισχύλος, ο Όμηρος, η Αντιγόνη ! Ναι, η Αντιγόνη !Πόσο κωμικά, αλήθεια, θα ακουστούν στ' αυτιά των μαθητών τα λόγια της: πάνω από τους νόμους των ανθρώπων είναι το δίκαιο του Θεού κ' η αδελφική αγάπη.

Για κείνη την ώρα η προπαρασκευή μου.

Για τα βλέμματα των παιδιών μου ετούτη η διαμαρτυρία. Για να έχω την παρρησία μεθαύριο να τα κοιτάξω κατάματα και να τους πω ότι, σεβόμενη τους θεσμούς και τους άγραφους νόμους, σεβόμενη το πνεύμα το πυρφόρο, το Ελληνικό πιότερο από τους θετούς, πάλεψα με κάθε πρόσφορο μέσο να τιμήσω Πατρίδα και Προγόνων αρετή, Αγίων και Ηρώων κληροδότημα.

Σας ικετεύω !

Έχετε τον χρόνο ν' αναθεωρήσετε τις αποφάσεις σας. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν τρόποι ώστε το κακό να εκμηδενιστεί ελέω Θεού κι όχι άνευ.

Μετά τιμής, Κοτσά Αθανασία, εκπαιδευτικός. Πάτρα 30/3/2020