Χειροκροτήστε αλλήλους!

Εναλλακτικός τίτλος του παρόντος θα μπορούσε να είναι «πώς οι Έλληνες έγιναν τα πρότυπα ρεαλισμού και ωριμότητας της Δύσης».

Είναι γεγονός πως η θύελλα στην οποία έχουμε μπει το τελευταίο διάστημα, μας βρήκε απροετοίμαστους. Ειδικά στην χώρα μας, διανύοντας ουσιαστικά το πρώτο έτος μετά τη δεκαετή κρίση που μας γονάτισε, είχαμε αρχίσει να ελπίζουμε πως τα καλύτερα είναι πλέον μπροστά μας.

Φευ –οι άνθρωποι σχεδιάζουν και οι θεοί γελούν με τα σχέδιά τους.

Η λαίλαπα του καινοφανούς ιού έχει ήδη σαρώσει χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Γαλλία και άλλες, ενώ ακόμα και χώρες πρότυπα για τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ φαίνεται πως ακολουθούν με ακόμα πιο δυσοίωνες προοπτικές.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, όλο και περισσότερα έγκυρα διεθνή ΜΜΕ παρουσιάζουν την Ελλάδα και τους πολίτες της ως παράδειγμα προς μίμηση, με αναφορές τόσο στην ιδιαίτερα ήπια εξάπλωση του ιού όσο και στην ψυχραιμία που έχουν επιδείξει οι Έλληνες σε αυτή την συγκυρία.

Εάν κάποιος πριν λίγα χρόνια έλεγε πως, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, θα υπάρχουν τέτοια δημοσιεύματα για την χώρα μας στον διεθνή Τύπο, θα του περνούσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη ζουρλομανδύα.

Αξίζει να τονισθεί πως αυτά τα δημοσιεύματα δεν γίνονται με κάποια αλλότρια σκοπιμότητα, αντιθέτως παρουσιάζουν την πραγματικότητα της αντίδρασης της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων στον εφιάλτη που αντιμετωπίζει η υφήλιος. Διότι, μπορεί από την έναρξη των περιορισμών να υπήρξαν και μειοψηφικές αντιδράσεις ανυπακοής, αλλά είναι ξεκάθαρο πως η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών επέλεξε να συμμορφωθεί με τα μέτρα, όσο αυστηρά και πνιγηρά ενδεχομένως τα θεωρούσε.

Αλήθεια όμως, πώς οδηγηθήκαμε από το να είμαστε το παγκοσμίως δακτυλοδεικτούμενο έθνος των ανυπάκουων, σε πρότυπα ρεαλισμού και ωριμότητας;

Οι αιτίες της μεταστροφής είναι αρκετές.

Πρώτα απ’ όλα, ενώ σε πολλά δυτικά κράτη στην παρούσα συγκυρία υπάρχουν ηγεσίες που χαρακτηρίζονται από τη ροπή τους στο λαϊκισμό, στην χώρα μας η παρούσα κυβέρνηση δεν δίστασε ούτε στιγμή να πάρει τα μέτρα που έκριναν οι επιστήμονες ως απαραίτητα για την αντιμετώπιση της κατάστασης –χωρίς μάλιστα κάποια δεύτερη σκέψη πολιτικού κόστους.

Παρ’ όλα αυτά, όπως ορθά είχε αναφερθεί κι από τον Πρωθυπουργό, το κλειδί για την αποτελεσματικότητα των μέτρων είναι η πρόταξη της ατομικής ευθύνης από την πλευρά των πολιτών. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί που, ως ώρας τουλάχιστον, κάνει τη διαφορά και αποτελεί την ερμηνεία της μετάλλαξης.

Η δεκαετής κρίση από την οποία μόλις είχαμε ξεκινήσει να βγαίνουμε ως κοινωνία πολιτών, δεν άφησε μόνο αρνητικά πίσω της. Ο πολυετής διχασμός που βιώσαμε, μας κληροδότησε με μία υποδόρια συνειδητοποίηση, ένα αίσθημα αυτογνωσίας για το ότι η ενδεδειγμένη επιλογή απέναντι σε εθνικές κρίσεις, είναι να τις αντιμετωπίζουμε ενωμένοι.

Και πως αυτή η αντιμετώπιση ξεκινά από τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Από τη δική του προσωπική συμπεριφορά, από τον τρόπο με τον οποίο αυτός ως μονάδα θα πολιτευτεί ως κομμάτι της κοινωνίας απέναντι στους συμπολίτες του, με ρεαλισμό και ψυχραιμία. Διαπιστώσαμε ακόμα πως ο διχασμός σε τέτοιες περιόδους, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να δυσχεραίνει τις συνθήκες και να αφήνει πληγές βαθιές ένθεν κακείθεν.

Όλα αυτά τα μάθαμε με τον δύσκολο τρόπο, αλλά τα μάθαμε. Έγιναν κοινωνικό κεκτημένο και τώρα, στην πρώτη μεγάλη συλλογική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, τα βιώματα μας δίδαξαν τις ορθές επιλογές και τα διδάγματα μεταφράστηκαν σε ορθολογικές συμπεριφορές.

Σίγουρα, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που έχουν ενισχύσει την συγκεκριμένη συμπεριφορά. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ανάκαμψη της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς η οποία αποτυπώνεται για σημαντικό διάστημα σε κάθε έρευνα. Παράλληλα, σίγουρα ρόλο στην συνειδητοποίηση της δραματικότητας της κατάστασης, έπαιξε και το γεγονός πως οι εικόνες που έρχονταν εξαρχής από τη γείτονα Ιταλία ήταν κάτι παραπάνω από δραματικές -άγγιζαν την επιστημονική φαντασία.

Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ξεκάθαρα πως έχει έρθει η ώρα που αξίζουμε όλοι ένα μεγάλο χειροκρότημα. Ένα μπράβο για την υπεύθυνη στάση που έχουμε κρατήσει ως ώρας, παρά το ότι για πολλούς από εμάς τα κρατικά μέτρα περιορισμών, αντιβαίνουν σε κάθε κύτταρο της ύπαρξής μας.

Χειροκροτήστε αλλήλους λοιπόν, το αξίζουμε!

Και ταυτόχρονα, ας πάρουμε μια βαθειά ανάσα γιατί έχουμε ακόμα αρκετό και ανηφορικό δρόμο μπροστά μας, μέχρι να μπορέσουμε να πούμε πως βγήκαμε από τον τόσο απροσδόκητο αυτό εφιάλτη.