Ο Παύλος και το ατσάλινο τείχος στους φασίστες

Δεν άλλαξαν, δεν αλλάζουν και δεν θα αλλάξουν. Πο-τέ! Όποιο προσωπείο και να βάλουν. Διακατέχονται από ένα διαρκές μίσος. Βαθύ μίσος. Για ότι είναι διαφορετικό από αυτούς. Για οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν και δεν δέχονται. Και δεν έχουν κανέναν άλλον τρόπο να εκφράσουν το μίσος τους, πλην της βίας.

Ήταν, είναι και θα παραμείνουν ανίκανοι να εκφραστούν πολιτικά. Να κάνουν διάλογο, να συζητήσουν. Όπως είχε πει κάποτε ο Μανώλης Γλέζος για τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Ναζί που η Χρυσή Αυγή αγαπά, "δεν πήγαιναν μακρύτερα από εκεί που έφτανε η σφαίρα τους".

Όπως αργότερα, στον ταραγμένο 20ό αιώνα μας, στην Ελλάδα μας, αποδεδειγμένοι συνεργάτες των Ναζί και άλλα "καλά παιδιά" βρήκαν θέση σε παρακρατικούς μηχανισμούς, φτάνοντας στο σημείο να αναγκάσουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να αναρρωτηθεί, "επιτέλους ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο".

Οι σημερινοί παρακρατικοί, δεν πήγαν μακρύτερα από εκεί που έφτανε η λάμα του μαχαιριού τους. Η σιδερογροθιά και το λοστάρι τους. Ο συμμορίτικος "τσαμπουκάς" τους. Έδρασαν στις σκιές, επιτιθέμενοι. Και όταν συνελήφθησαν, μετά τα διάφορα "σόου" που επιχείρησαν να κάνουν, άρχισαν τα "δεν ξέρω, δεν είμαι μέλος, δεν ήμουν ποτέ πυρηνάρχης".

Οποία ντροπή! Αυτοί που δήλωναν "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους", που δήλωναν "αντισυστημικοί", που θα εξαφάνιζαν τους "λακέδες", κρύβονται πίσω από ακριβοπληρωμένους νομικούς, ψάχνουν για άλλοθι, επιρρίπτουν αλλού τις ευθύνες και τελικά φυλλορροούν.

Όπως σωστά είχε επισημάνει η πρώην ΓΓ του ΚΚΕ, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει η Χρυσή Αυγή στη Βουλή, "τι θα κάνουν. Θα κάτσουν ήσυχα, ήσυχα".

Αυτοί που θα... άλλαζαν τον τόπο κατά τα άλλα.

Εύλογα όμως φυλλορροούν. Η πολιτική δεν είναι εξέδρα γηπέδου. Δεν είναι στενά σοκάκια. Θέλει λόγο, επιχειρήματα, στοιχεία και γνώση της επικοινωνίας. Κυρίως όμως απαιτεί να ακούς, να καταλαβαίνεις να αντιδράς αναλόγως και να έχεις προτάσεις.

Τι έδειξε η Χρυσή Αυγή από όλα αυτά; Τίποτα! Τσαμπουκάδες, δειλές επιθέσεις, και βία για τη βία. Ίχνος επιχειρημάτων, πλήρης απουσία σοβαρών προτάσεων. "Λούμπεν" λόγοι και παντού το βαθύ μίσος. Επιλεκτικό μάλιστα μίσος.

Δυστυχώς, για να τα καταλάβουν αυτά οι "παραπλανημένοι" ψηφοφόροι, υπάρχουν και αυτοί για να τα λέμε σωστά, έπρεπε να δολοφονηθούν δύο άνθρωποι. Ένας 27χρονος μετανάστης, ο Σαχζάτ Λουκμάν και ο Παύλος Φύσσας. Μόνο μετά αυτούς τους φόνους, μπόρεσε να συνειδητοποιήσει κάπως ο ψηφοφόρος πως αυτοί οι τύποι με τα σώματα και τα τατουάζ έκρυβαν μέσα τους έναν ύπουλο, δολοφονικό εαυτό. Πως όλη τους η δύναμη ήταν ένα "άτιμο" όπλο, όπως είναι το μαχαίρι.

Ένα τέτοιο μαχαίρι έβαλε τέλος στη ζωή του Φύσσα, επειδή οι "παλληκαράδες" δεν τον έκαναν καλά κι ας ήταν ένας. Σαν σήμερα πριν έξι χρόνια. Πριν τόσα ακριβώς χρόνια γίνονταν αναφορές για "γηπεδικές διαφορές" και διάφορα άλλα τέτοια. Η αλήθεια όμως ήταν μία: Ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς χρησιμοποίησε ένα μαχαίρι για να αφαιρέσει μία ζωή. Χωρίς να κινδυνεύει, χωρίς να απειλείται.

Και άλλη μία αλήθεια: Ο Παύλος δεν είναι στη ζωή. Ούτε ο Λουκμάν. Κι όμως, ύψωσαν ατσάλινο τείχος στους ναζιστές δολοφόνους. Βοήθησαν να φανερωθεί το ποιόν τους. Ποιός είναι λοιπόν ο πραγματικά δυνατός;

--------------------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr