Ανεστάλη η έκδοση οικοδομικών αδειών στον Υμηττό

Αναστολή της έκδοσης εγκρίσεων δόμησης, αδειών δόμησης και εκτέλεσης οικοδομικών εργασιών στον Υμηττό, για έναν χρόνο, αποφάσισε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ τ. ΑΑΠ αριθμ. 229/0310.2017), οποιοδήποτε οικοδομικό έργο «παγώνει» σε περιοχές των δήμων Κρωπίας, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Παπάγου, Χολαργού, Ηλιουπόλεως, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Παιανίας και Γλυφάδας.

Η απόφαση εκδόθηκε από το υπουργείο μετά την ακύρωση από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) του Προεδρικού Διατάγματος (187 Δ/2011) για την προστασία του Υμηττού. Στόχος είναι να «μπλοκάρει» την όρεξη (σε ιδιοκτήτες, φερόμενους ως ιδιοκτήτες, ή διεκδικητές εκτάσεων) για οποιαδήποτε «αξιοποίηση» περιοχών που πλέον δεν βρίσκονται ενταγμένες σε ζώνες προστασίας.

Το συγκεκριμένο ΠΔ από την πρώτη στιγμή της δημοσίευσής του είχε δεχθεί πολλές επικρίσεις, κυρίως από όσους επιθυμούσαν να αφεθεί ο Υμηττός στο έλεος της δόμησης. Σχεδόν όλοι οι δήμοι γύρω από τον Υμηττό είχαν καταθέσει αιτήσεις ακυρώσεως στο ΣτΕ, μετά από πιέσεις πολιτών που είχαν τα συμφέροντά τους σε περιοχές στις οποίες το διάταγμα έθετε νέους περιορισμούς στις χρήσεις γης.

Το ΣτΕ, εκδικάζοντας την προσφυγή του Δήμου Κρωπίας, αποφάσισε να αποστείλει προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) προτού αποφανθεί.

Τον Σεπτέμβριο του 2015 το Ευρωδικαστήριο αποφάσισε ότι η ελληνική Διοίκηση έπρεπε να είχε συντάξει Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) πριν από την έκδοση του ΠΔ και γι’ αυτό έπρεπε το διάταγμα να ακυρωθεί.

Η ελληνική πολιτεία, αν και είχε άπλετο χρόνο να συντάξει ΣΜΠΕ ώστε να αποφευχθεί η ακύρωση του προστατευτικού για το βουνό διατάγματος, καθώς η υπόθεση πήρε πάρα πολλές αναβολές, τελικά δεν το έκανε. Ετσι, μετά από δύο χρόνια… υπομονής, το ΣτΕ δημοσίευσε τον περασμένο Σεπτέμβριο την τελική του απόφαση. Σε αυτή, οι ανώτατοι δικαστές επισημαίνουν στη Διοίκηση ότι εφόσον θεωρεί αναγκαία τη θέσπιση νομικού πλαισίου μείζονος προστασίας της συγκεκριμένης περιοχής, μπορεί «να λάβει κάθε προβλεπόμενο στην έννομη τάξη μέτρο προς διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του νέου νομικού πλαισίου προστασίας που θα επιχειρηθεί».

Το επίμαχο ΠΔ καθόριζε πέντε ζώνες προστασίας. Η ζώνη Α ήταν η «περιοχή απόλυτης προστασίας της φύσεως και των μνημείων» και καταλάμβανε 88,5% της έκτασης με 17.000 στρέμματα περισσότερα σε σύγκριση με το προηγούμενο ΠΔ του 1978. Σε αυτή την περιοχή δεν επιτρεπόταν η δόμηση. Η ζώνη Β (περιφερειακή ζώνη προστασίας) ήταν περιοχή γεωργικής χρήσεως, εκπαιδεύσεως και υπαίθριας αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού, η ζώνη Γ προστασίας αρχαιολογικών χώρων, η ζώνη Δ ήταν η περιοχή των Μητροπολιτικών Πάρκων Γουδή και Ιλισίων, τα οποία ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί, και η ζώνη Ε είχε χαρακτηριστεί ως ειδικών χρήσεων γης.

Σύμφωνα με το διάταγμα, στα εκτός σχεδίου οικόπεδα τα νομίμως υφιστάμενα κτίρια και εγκαταστάσεις δεν είχαν καμία δυνατότητα επεκτάσεως. Πάντως, παράγοντες του υπουργείου Περιβάλλοντος επισημαίνουν στο «Βήμα» ότι η πολυαναμενόμενη ΣΜΠΕ και το νέο ΠΔ που θα ακολουθήσει αναμένεται ότι θα κινούνται στην ίδια λογική με το ακυρωμένο διάταγμα και δεν θα υπάρχουν σημαντικές αλλαγές.

Πάντως, είναι αξιοσημείωτο ότι τα αυθαίρετα κτίσματα στον Υμηττό έχουν εξαιρεθεί από την κατεδάφιση έως το 2023 με μια διάταξη στον νόμο Καλαφάτη (4178/13) για την τακτοποίηση αυθαιρέτων. Στην περιοχή υπάρχουν και πολλοί αυθαίρετοι οικισμοί οι οποίοι είχαν καταγραφεί σε παλαιότερη μελέτη του Οργανισμού Αθήνας.