Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η αμερικανική εμπλοκή στις ελληνικές υποθέσεις άρχεται το 1823 με την υιοθέτηση του Δόγματος Μονρόε, που διεκήρυττε την άρνηση των ΗΠΑ σε ενδεχόμενες επεμβάσεις των ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων στην αμερικανική ήπειρο και εν γένει στο δυτικό ημισφαίριο.
Συγκεκριμένα, έχει κριθεί ιστορικά ότι η ευχή του πέμπτου αμερικανού προέδρου Τζέιμς Μονρόε για την ελληνική ανεξαρτησία και την απαλλαγή του ελληνικού έθνους από την οθωμανική σκλαβιά τόνωσε την Επανάσταση του 1821 και έδωσε φτερά στους εξεγερμένους μαχητές της ανεξαρτησίας.
Εκτοτε οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ πέρασαν από σαράντα κύματα και εκρίθησαν κατά καιρούς σε μεγάλο βαθμό από την επαύξηση του διεθνούς ρόλου της Αμερικής και της διεύρυνσης των συμφερόντων της στον κόσμο.
Η παρουσία των ΗΠΑ στα ελληνικά πράγματα ενισχύθηκε καθοριστικά με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ιδιαιτέρως μετά την υποχώρηση του ρόλου της βρετανικής αυτοκρατορίας και την ευθεία εμπλοκή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου.
Από το 1948 και εντεύθεν ο ελληνικός Εθνικός Στρατός ετέθη υπό την καθοδήγηση της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης στον πόλεμο εναντίον των αριστερών ανταρτών. Τότε, στο πλαίσιο εφαρμογής του Δόγματος Τρούμαν, αφίχθη στη χώρα μας ο στρατηγός Βαν Φλιτ επικεφαλής 250 αμερικανών στρατιωτικών, οι οποίοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα των ανταρτών στον Γράμμο και στο Βίτσι.
Εχει μείνει ιστορική η αναφορά του τότε υπουργού Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος απευθυνόμενος στον Βαν Φλιτ σε κάποια επιθεώρηση των εθνικών ενόπλων δυνάμεων του είπε: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας».
Η αμερικανική επιρροή στην Ελλάδα ενισχύθηκε έτι περαιτέρω αργότερα, μετά τη λήξη του Εμφυλίου, όταν οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν και πρακτικά ανέλαβαν την μεταπολεμική οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας μας με το Σχέδιο Μάρσαλ.
Σε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια η ελληνική Αριστερά στεκόταν απέναντι στην αμερικανοκρατία, την αντιμετώπιζε ως μήτρα όλων των εθνικών μας δεινών και προπαγάνδιζε σταθερά την ελευθέρωση της χώρας από τις ΗΠΑ.
Ιδιαιτέρως μετά το 1967, όταν εκρίθη ως αμερικανοκίνητο το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, η Αριστερά πρωταγωνίστησε στη διαμόρφωση κλίματος αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα. Πολύ περισσότερο όταν αργότερα, το 1974, απεδείχθη η αμερικανική εμπλοκή και ανοχή στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Παροιμιώδη είναι τα επικρατήσαντα στη Μεταπολίτευση αντιαμερικανικά συνθήματα και αισθήματα, τα οποία κατά ορισμένους πυροδότησαν και τις πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στόχων και προσώπων της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ στη χώρα μας.
Ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα κυβερνά τη χώρα, είχε διακριθεί σε αντιαμερικανικές ρητορείες και εκδηλώσεις. Αξιομνημόνευτη είναι η έντονα επιθετική στάση του κατά την επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα.
Σήμερα έχουμε φθάσει στο άλλο άκρο. Ο εναγκαλισμός της αριστερής κυβέρνησης με τις ΗΠΑ είναι μοναδικός. Ούτε στα χρόνια του Παπάγου δεν υπήρχε τέτοια ταύτιση, τόσο ευθεία σχέση και εν πολλοίς εξάρτηση. Ο Πρωθυπουργός, χέρι-χέρι με τον αμερικανό πρεσβευτή, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης, υπό τους ήχους της αμερικανικής στρατιωτικής μπάντας και υπό τη σκιά της ναυαρχίδας του 6ου Στόλου που έχει αγκυροβολήσει στον Θερμαϊκό Κόλπο.
Οι ταραγμένοι καιροί που ζούμε, η επικρατούσα αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, οι εθνικές απειλές που αντιμετωπίζουμε και οι κίνδυνοι που απορρέουν από μια ενδεχόμενη αποδιάρθρωση της Ευρώπης, πιθανώς και να επιβάλλουν τη σύσφιγξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Είναι ωστόσο αν μη τι άλλο παράδοξο και απόδειξη της εσωτερικής ασυνέπειας και της σύγχυσης που κυριαρχεί στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Και βεβαίως ενισχύεται η αντίληψη όλων ότι ο τυχοδιωκτισμός όριζε και κινεί την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Με ό,τι αυτό βεβαίως συνεπάγεται…
ΤΟ ΒΗΜΑ
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
