Η Δημοκρατία ως πολίτευμα, αποτελεί την πιο συγκεχυμένη και αντιθετική πολιτική θεωρία, γιατί δίδονται εκ διαμέτρου αντίθετοι ορισμοί και διαφορετικές έννοιες. Όλοι χαρακτηρίζουν τα καθεστώτα τους, ως δημοκρατικά, και απορρίπτουν όλα όσα δεν ταυτίζονται με το δικό τους. Δημοκρατία στη δύση, δημοκρατία στις ανατολικές κομμουνιστικές χώρες, δημοκρατία στην Ασία και την Αφρική.
Δημοκρατία, λοιπόν, είναι το πολίτευμα, στο οποίο το ανώτατο όργανο του κράτους είναι ο λαός. Το πολίτευμα αυτό στηρίζεται στην επονομαζόμενη «δημοκρατική αρχή» ή στην «αρχή της λαϊκής κυριαρχίας» . Έτσι, τα σύγχρονα δημοκρατικά συντάγματα περιέχουν μια τυπική φράση, απ’ την οποία φαίνεται η πηγή της εξουσίας : «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται, όπως ορίζει το Σύνταγμα» (Άρθρο 1 παράγραφος 3 του Ελληνικού .Συντάγματος).
Η αθηναϊκή δημοκρατία, που χάθηκε για πολλούς αιώνες, θεωρείτο ως δύσκολο πολίτευμα. Γι΄ αυτό ο Γάλλος Ζαν Ζακ .Ρουσσώ, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος θεωρητικός της λαϊκής κυριαρχίας, είχε αμφιβολίες, αν η δημοκρατία μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην εποχή του (λίγο μετά το πρώτο ήμισυ του 18ου αιώνα). Γι’ αυτό έγραψε, ότι «ένα καθαρά δημοκρατικό πολίτευμα ταιριάζει περισσότερο σε μια μικρή πόλη, παρά σ’ ένα έθνος». Στο δε «Κοινωνικό Συμβόλαιο», στο κεφάλαιο για τη δημοκρατία, τελειώνει με τον αφορισμό : «Αν υπήρχε ένας λαός από θεούς, σίγουρα θα κυβερνιόταν δημοκρατικά. Μια κυβέρνηση τόσο τέλεια δεν ταιριάζει σε ανθρώπους».
Παρ’ όλ’ αυτά βέβαια με την είσοδο στον εικοστό αιώνα, προοδευτικά όλες οι χώρες του κόσμο, εγκαθίδρυσαν το πολίτευμα της δημοκρατίας, η κάθε μια όμως σύμφωνα με τις δικές της αντιλήψεις.
Στη δημοκρατία υπάρχει το κυβερνών κόμμα , που υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του λαού, αλλά και η αντιπολίτευση της μειοψηφίας . Βασικοί παράγοντες της δημοκρατίας είναι η ελευθερία του λόγου κι η διάκριση των εξουσιών. Αλλά το ερώτημα είναι ποιο μέρος της δημοκρατίας είναι το σπουδαιότερο ; Η κυβερνητική πλειοψηφία ή αντιπολίτευση;
Η πράξη έδειξε περίτρανα πως το σπουδαιότερο μέρος της δημοκρατίας είναι η Αντιπολίτευση, γιατί ελέγχει την κυβερνητική αυθαιρεσία.
Όπου δεν υπήρξε αντιπολίτευση, έγιναν του κόσμου τα εγκλήματα.
Επίσημα, το καθεστώς του Στάλιν ευθύνεται για τον θάνατο 20 εκατομμυρίων πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά ανεπίσημα ο αριθμός αυτός ανεβαίνει στο 30 εκατομμύρια, γιατί η KGB δεν κρατούσε ακριβή στοιχεία.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ο τελευταίος Γενικός Γραμματέας της Σοβιετικής Ένωσης , γράφει στα απομνημονεύματά του, ότι όταν καθιερώθηκε η Περεστρόϊκα (ανανέωση) κι η Γλάσνοστ (διαφάνεια) , ερχόταν πληροφορίες να ψάξουμε εδώ κι εκεί. Σκάβοντας στα σημεία εκείνα βρίσκαμε ομαδικούς τάφους με πλήθος ανθρώπινων σκελετών. Αυτούς τους είχε φάει το σκοτάδι και κανένας δεν τους κατέγραψε.
Αυτά όλα τα εγκλήματα έγιναν γιατί δεν υπήρχε αντιπολίτευση , για να τα καταγγείλει .
Έτσι λοιπόν σήμερα στην Ελλάδα η πενταμελής κομματική αντιπολίτευση έχει τη σημασία και την βαρύτητά της, για να κατακρίνει ό,τι δεν είναι νόμιμο και αντιβαίνει στα δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Όμως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που διαχειρίστηκε επίσημα τις τύχες του ελληνικού λαού, για 4,5 χρόνια, φέρει μεγάλη ευθύνη για τα έκτροπα που συνέβησαν αυτές τις μέρες.
Η αντιπολίτευση δεν κάνει πολιτική με γνώμονα το πώς θα επηρεάσει τις μάζες του λαού, προκειμένου να κερδίσει ψήφους. Κριτήριο της πολιτικής της πρέπει να είναι μόνο το συμφέρον του λαού.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται υπό τη διαρκή απειλή των Τούρκων, που ως φαίνεται θα κάνουν σε κάποια φάση το «ντου». Πρώτα στην Κύπρο και μετά στο Αιγαίο. Όλοι ξέρουμε πως η γειτονική Τουρκία, λόγω πληθυσμιακής υπεροχής και στρατιωτικών εξοπλισμών είναι ισχυρότερη από εμάς , ώστε με παληκαρισμούς και με τα περί Διεθνούς Δικαίου, δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Η μόνη δυνατότητά μας είναι οι συμμαχίες. Όσες περισσότερες στήσουμε, τόσο καλύτερα. Κι εδώ τη βαρύνουσα σημασία έχουν οι ΗΠΑ, που αυτόν τον καιρό ανακάλυψαν πάλι τη χρησιμότητα της χώρας μας , ώστε δημιουργούν διάφορες στρατιωτικές βάσεις.
Οι Τούρκοι λοιπόν, αν θελήσουν να μας χτυπήσουν, θα πρέπει να το σκεφθούν πολλές φορές, μήπως έρθουν αντιμέτωποι με τις αμερικανικές δυνάμεις.
Κατά συνέπεια η Αμερική σήμερα είναι για εμάς ένας πολύτιμος σύμμαχός και θα πρέπει να στηριχθούμε επάνω του, όσο γίνεται. Από την άλλη πλευρά όμως δε στέκει να διαμαρτυρόμαστε εναντίον των Αμερικανών και να φωνάζουμε , όπως παλιά, «έξω οι δολοφόνοι των λαών».
Εδώ το πρωταρχικό σημείο της ελληνικής πολιτικής είναι το «Συμφέρον της πατρίδας» και του λαού.
Η αντίσταση του Πολυτεχνείου
Οι επίορκοι στρατιωτικοί κατάφεραν το 1967 να πάρουν την εξουσία στη χώρα και να καταταλαιπωρήσουν τον ελληνικό λαό για 7 χρόνια με συλλήψεις, εξορίες και δολοφονίες. Τότε, που στην Ελλάδα τα σκέπαζε όλα η φοβέρα, οι μόνοι, όπως γνωρίζουμε, που αγνόησαν τις συνέπειες και έκαναν αντίσταση ήταν οι φοιτητές μας, τα νιάτα της εποχής εκείνης.
Εγώ προσωπικά δεν ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο, αλλά με πολλούς άλλους τριγύρω από το ίδρυμα, όπου φωνάζαμε αντιχουντικά συνθήματα και μας κυνηγούσαν οι αστυνομικοί. Σε κάποια φάση μας απώθησαν στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί εμφανίστηκαν τα τανκς και τα Ρέο γεμάτα στρατιώτες που πυροβολούσαν στα τυφλά. Ακριβώς μπροστά μου, ένας νεαρός χτυπήθηκε στο στήθος και έπεσε κάτω. Με άλλους τον πήραμε και χωθήκαμε στην πολυκατοικία , που ήταν πίσω μας, όπου τον περιποιηθήκαμε μέχρι που ήρθε το νοσοκομειακό. Με την αφήγηση αυτή θέλω μόνο να πω ότι έζησα από κοντά τα περιστατικά της εποχής και ξέρω τις αγωνίες των φοιτητών μας κι όλου του δημοκρατικού λαού. Κατά συνέπεια, θεωρώ πως έχω υποχρέωση να ομιλώ περί της δημοκρατίας.
