Συνέντευξη στη Λεμονιά Βασβάνη
Να ξαναγράψει τον Οθέλλο, το εμβληματικό Σαιξπηρικό έργο με θέμα τη ζήλια, μιας που έκρινε αφελή ήρωα τον Οθέλλο θέλησε ο Κρομλένκ. Και έφτιαξε τον “Μεγαλοπρεπή κερατά”. Το έργο αυτό ανεβάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020, στο Βασιλικό Θέατρο. Η Έφη Γιαννοπούλου υπογράφει τη μετάφραση του έργου του Κρομλένκ, το οποίο σκηνοθετεί η Ελεάνα Τσίχλη. Η τελευταία σε συνομιλία μας με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης εξήγησε γιατί η απιστία είναι θέμα που μας απασχολεί ανά τους αιώνες, ενώ εστιάζοντας στον κόσμο του συγγραφέα είπε πως «λειτουργεί ως κάτοπτρο για την σημερινή κοινωνία, κάτοπτρο για τον καθένα μας ξεχωριστά, αναδεικνύει τα ανθρώπινα ελαττώματα και ταυτόχρονα τα απενοχοποιεί». Τέλος τόνισε πως η ίδια θέλει να βλέπει και να αντιμετωπίζει το θέατρο ως πράξη πολιτική, ως μια αφορμή για δημόσια συζήτηση.
-Πόσο… μεγαλοπρεπής μπορεί να είναι ένας κερατάς;
-...Όσο του αρμόζει... Ο εύστοχος τίτλος του έργου απευθύνεται επί της ουσίας σε έναν άνθρωπο που ο ίδιος μεθοδεύει τα πράγματα έτσι ώστε να γίνει κερατάς… Σε έναν άνθρωπο που επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις και τα χαρίσματά του για να καταστρέψει την ατομική και συζυγική του γαλήνη, παρασυρμένος από την ανασφάλεια και την αμφιβολία. Γι’ αυτό και ο σαρκαστικός χαρακτηρισμός “μεγαλοπρεπής”.
-Πώς η ζήλια φέρνει τα πάνω – κάτω στο έργο;
-Η ζήλια στο έργο του Κρομλένκ δεν είναι τίποτε άλλο από την κορυφή του παγόβουνου. Το εξωτερικό σύμπτωμα θα λέγαμε. Στην πραγματικότητα, το θέμα που διακυβεύεται είναι η - δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη - αμφιβολία για την πίστη. Σε όλο το έργο ο ήρωας ψάχνει στοιχεία και αποδείξεις για την απιστία της γυναίκας του, και όσο δεν ανακαλύπτει κάποιο τρανταχτό τεκμήριο, τόσο αφήνει το μικρόβιο της “ζήλιας” να του κατατρώει το μυαλό και την ψυχή.
-Πώς καταφέρνει ο συγγραφέας να συνδυάσει το κωμικό και το τραγικό σε ένα θέμα δύσκολο όπως η απιστία;
-Η φάρσα ως θεατρικό είδος - φύση και θέση- είναι το αντίστροφο της τραγωδίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας είπε για τον “Μεγαλοπρεπή κερατά” πως στόχος του ήταν να ξαναγράψει τον Οθέλλο, το εμβληματικό Σαιξπηρικό έργο με θέμα τη ζήλια, μιας που έκρινε αφελή ήρωα τον Οθέλλο. Θεωρούσε πως δεν χρειάζεται κανένας Ιάγος για να διογκωθεί σε έναν άνθρωπο το αίσθημα της ζήλιας. Ο Μπρούνο (ο Κερατάς του Κρομλένκ) “βαφτίζει” Ιάγο τον λιγομίλητο σύντροφο του Εστρυγκό, ενώ παράλληλα παίζει μόνος του και τους δύο ρόλους, βάζει στο στόμα του συντρόφου του υποψίες και ομολογίες που ο ίδιος ποτέ δεν έχει ξεστομίσει, δημιουργεί μόνος του τα εμπόδια στον εαυτό του και μπλέκει εντέλει σ’ ένα γαϊτανάκι σκέψεων που τον κάνουν σιγά σιγά να χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό αποτελεί και το σαρκαστικό στοιχείο που δημιουργεί το γέλιο στο έργο.
-Η απιστία είναι ένα θέμα που απασχολεί ανά τους αιώνες. Γιατί;
-Γενικά, θεωρώ πως αυτό που όλους τους ανθρώπους μας τρομάζει είναι το πρόσκαιρο των ανθρωπίνων σχέσεων, δεν αγαπούμε τη φθορά. Τρέμουμε στην ιδέα πως θα χαθεί το αρχικό σκίρτημα, ο έρωτας, η φιλία, η όποια επαφή. Δεν μας αρέσει όταν ισοπεδώνεται το ερωτικό μας οικοδόμημα. Αγωνιούμε έτσι αν θα μας απατήσουν ή αν θα απατήσουμε. Γι’ αυτό και μας απασχολεί το θέμα της απιστίας τόσο σθεναρά.
-Πρόκειται για ακόμη μια συνεργασία με το ΚΘΒΕ μετά το «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα». Τι ήταν αυτό που έκανε την παράσταση της εφηβικής σκηνής να αγαπηθεί τόσο από το κοινό;
-Το “Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα” ήταν μια ευτυχής συγκυρία, μια μοναδική συνάντηση, από αυτές που δεν είναι αυτονόητες στο επάγγελμα μας. Ήταν μια παράσταση που δημιουργήθηκε με πολύ αγάπη και στοργή. Αυτό θεωρώ πως εκτιμήθηκε από τους μικρούς και μεγάλους θεατές. Ήταν ένα ανεκτίμητο δώρο για όλους μας.
-Τι θα δούμε τώρα επί σκηνής;
-Σε κάθε νέα δουλειά προσπαθείς αρχικά να αφουγκραστείς το έργο και τον κόσμο που προτείνει ο συγγραφέας του. Δεν υπάρχει κάποιος χρυσός κανόνας να ακολουθήσεις. Ο “Μεγαλοπρεπής Κερατάς” είναι μια ιστορία που ο θεατής καλείται να λειτουργήσει ως ηδονοβλεψίας. Να παρακολουθήσει σαν από κλειδαρότρυπα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε ιδιωτικό χώρο και που ταρακουνούν τα “χρηστά” ήθη. Ο κόσμος που κατασκευάζει ο Κρομλένκ λειτουργεί ως κάτοπτρο για την σημερινή κοινωνία, κάτοπτρο για τον καθένα μας ξεχωριστά, αναδεικνύει τα ανθρώπινα ελαττώματα και ταυτόχρονα τα απενοχοποιεί. Σε κάνει να κλαις και να γελάς με τον ίδιο σου τον εαυτό.
-Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
-Θέλω να βλέπω και να αντιμετωπίζω το θέατρο ως πράξη πολιτική. Επί της ουσίας, μια παράσταση δεν είναι τίποτε άλλο από αφορμή για δημόσιο διάλογο μέσω της ιστορίας που εκτυλίσσεται στη σκηνή. Λατρεύω να παρατηρώ τις αντιδράσεις των θεατών σε μια παράσταση, το πως συμμετέχουν σε αυτό που συμβαίνει. Χαίρομαι, επίσης, όταν αυτό που συμβαίνει τους κρατά ενεργούς, τότε πιστεύω πως έχει εκπληρωθεί ο σκοπός.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου, Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη, Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης, Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής, Κίνηση: Σοφία Παπανικάνδρου, Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος, Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας, Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη-Μαρίνα Τζιγερτζή, Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Έλλη Ναλμπάντη, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Οργάνωση Παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη
*Β’ βοηθός σκηνοθέτη (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Μαρία Τέτου
*Β’ βοηθός ενδυματολόγου-σκηνογράφου (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Λυδία Λευκοπούλου .
Παίζουν: Μελίνα Αποστολίδου (Φλοράνς, η Γειτόνισσα), Γιώργος Δημητριάδης (Πέτρος), Χρήστος Διαμαντούδης (Ο Άντρας από την Οστκέρκη), Έφη Δρόσου (Ρομανί, η Παραμάνα), Ευσταθία Λαγιόκαππα (Στέλλα), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Εστρυγκό), Μαρία Μπαγανά (Κορνελί, η Γειτόνισσα), Νίκος Ορτετζάτος (Τρελό-Ζερώ), Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Δήμαρχος), Θανάσης Ραφτόπουλος (Γελαδάρης), Δημήτρης Σιακάρας (Κόμης), Αλκιβιάδης Σπυρόπουλος (Χωροφύλακας), Γιώργος Στάμος (Μπρούνο).
Άντρες του χωριού: Γιώργος Δημητριάδης, Χρήστος Διαμαντούδης, Νίκος Ορτετζάτος, Δημήτρης Σιακάρας, Αλκιβιάδης Σπυρόπουλος.
Χρήσιμα
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 18:00 | Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00 |Κυριακή στις 20:00. Με υπέρτιτλους στα αγγλικά κάθε Σάββατο. Είσοδος από 5 έως 13 ευρώ. Η παράσταση είναι κατάλληλη άνω των 15 ετών.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Τύπος Θεσσαλονίκης"
