Έχει «ντύσει» με τα χειροποίητα χαλιά της χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κατοικιών, ξενοδοχείων και επαγγελματικών χώρων, ζεσταίνοντας με τα χρώματα και τις υφές της Ανατολής την καθημερινότητά τους. Η οικογένεια Πέγκα, στα 60 χρόνια της αδιάλειπτης επιχειρηματικής της παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, τα οποία κλείνει σε λίγους μήνες, κατάφερε να ταυτίσει το όνομά της με το χειροποίητο χαλί και όχι μόνο στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων. Άλλωστε, το 2010 ανέλαβε το μεγαλύτερο στην Ελλάδα συμβόλαιο παραγωγής χειροποίητων χαλιών για το πολυτελές θέρετρο Costa Navarino.
Ξεκινώντας το 1960 με το εμπόριο πλαστικών δαπέδων και ειδών πατώματος, έκανε στη συνέχεια το μεγάλο άλμα στα χειροποίητα χαλιά με την Galerie Ντόρα Πέγκα, ένα «πείραμα» που έμελλε να σφραγίσει το επιχειρηματικό της αποτύπωμα και την ιστορία της στην πόλη.
Αυτή την περίοδο η οικογένεια Πέγκα προετοιμάζεται για να γιορτάσει τις έξι επιχειρηματικές της δεκαετίες με μια σειρά εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, μια φωτογραφική αναδρομή στον χρόνο και στις χώρες που ενέπνευσαν τη διαδρομή της, αλλά και μια συνεργασία-έκπληξη με Έλληνες σχεδιαστές.
Από τα πλαστικά πατώματα στα χειροποίητα χαλιά
Ήταν το 1960 όταν ο Χρήστος Πέγκας -με το εμπορικό δαιμόνιο να κυλά στις φλέβες του και την εμπειρία από την εργασία του σε εβραϊκές επιχειρήσεις της εποχής να γίνεται πρώτης τάξεως «μαγιά»- αποφασίζει να κάνει μια δική του δουλειά. Ξεκινά έτσι από την Αγίου Μηνά 6 χονδρικό εμπόριο σε πλαστικά δάπεδα, μοκέτες, υαλοβάμβακα και ταπετσαρίες τοίχου, ενώ επόμενος σταθμός του, το 1974, είναι η Ερμού 44, όπου προστίθεται και η λιανική. Το 1980 δημιουργεί την κεντρική αποθήκη της εταιρείας στη Θέρμη, ενώ το 1983 μεταφέρει την έδρα σε ιδιόκτητο χώρο στην Φράγκων 13. Εκεί αρχίζει η χονδρική εμπορία χαλιών Βελγίου και γεννιέται η ιδέα για τα χειροποίητα χαλιά Ανατολής. Στο πατάρι της Φράγκων η σύζυγος του Χρήστου Πέγκα, Ντόρα, ξεκινά το δικό της ταξίδι με τον διακριτικό τίτλο Tabriz, με έμπνευση από την Ταυρίδα του Ιράν. Σταδιακά το κομμάτι των χειροποίητων χαλιών αρχίζει να μεγαλώνει και να κερδίζει έδαφος από τις υπόλοιπες δραστηριότητες της οικογενειακής επιχείρησης. Έτσι το 1990 δημιουργείται η Galerie Ντόρα Πέγκα στην Προξένου Κορομηλά 19 με αποκλειστική εμπορία χειροποίητων χαλιών.
Τρία χρόνια αργότερα στην επιχείρηση μπαίνει ο γιος της οικογένειας, Σπύρος Πέγκας. Έχοντας ολοκληρώσει σπουδές Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων στη Γερμανία, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για μια μικρή στάση, όπως νόμιζε τότε, προτού υλοποιήσει το σχέδιό του να δουλέψει σε προσφυγικούς καταυλισμούς στο εξωτερικό. Αναλαμβάνει να στήσει το νέο κατάστημα της εταιρείας στη Βασιλίσσης Όλγας 279 και φέρνει τον πρώτο υπολογιστή στη Galerie Ντόρα Πέγκα μαζί με φρέσκο, διεθνή αέρα. Το χειροποίητο χαλί αρχίζει να τον γοητεύει και όταν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τού τηλεφωνούν για μια διοικητική θέση στη Ζάμπια, εκείνος αρνείται και επιλέγει να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε, μέσα του είναι έντονες οι μνήμες από την οικογενειακή επιχείρηση, ήδη από την Αγίου Μηνά, όπου τα μεγάλα ρολά πλαστικών δαπέδων φαντάζουν στα παιδικά του μάτια εντυπωσιακά. Στις δε διακοπές του από τις σπουδές πάντα βοηθά στις εκθέσεις με τα χαλιά και συνοδεύει τη μητέρα του σε κάποια ταξίδια της. Μπαίνοντας στην επιχείρηση ο Σπύρος Πέγκας αρχίζει να επισκέπτεται τακτικά την Ανατολή. Ακόμα θυμάται το πρώτο του ταξίδι στην Κίνα. «Τα χαλιά ήταν στοίβες. Έβλεπα τους εργάτες να τα τυλίγουν και να τα ξετυλίγουν, λύνοντας τα κορδονάκια τους. Δεν θα ξεχάσω πως με είχαν ρωτήσει πόσα container με χαλιά θα πάρω μαζί μου» λέει ο Σπύρος Πέγκας, μιλώντας στη Voria.gr. Ιράν, Πακιστάν, Κίνα, Τουρκία, Ινδία γίνονται οι χώρες που τροφοδοτούν με την τέχνη του χειροποίητου χαλιού τους τα καταστήματα της οικογένειας Πέγκα.
Το 1994 η εταιρεία αποκτά παρουσία στην Αθήνα, στο Κολωνάκι, ενώ στη συνέχεια μπαίνει στις τηλεοπτικές δημοπρασίες. Στο μεταξύ το χειροποίητο χαλί γίνεται όλο και περισσότερο μόδα και οι δουλειές μεγαλώνουν. Έτσι το 2008 το κατάστημα της Αθήνας μετακομίζει στην Λεωφόρο Κηφισίας σε ένα τριώροφο χώρο και ο Σπύρος Πέγκας αναλαμβάνει δράση. Όμως η μετέπειτα ενασχόλησή του με τον δήμο και την αντιδημαρχία δυσκολεύει τα πράγματα και το κατάστημα των Αθηνών κλείνει τις πόρτες του το 2013.
Το χαλί ως πολιτιστικό αγαθό
Η Ντόρα Πέγκα ακόμα θυμάται τα λόγια της Κωνσταντινοπολίτισσας μητέρας της όταν ήθελε να περιγράψει ένα ωραίο σπίτι που είχε επισκεφθεί: «είχε κάτι χαλιά παιδί μου», συνήθιζε να λέει στην κόρη της. Και η ίδια όμως είδε από την πρώτη στιγμή το χαλί ως πολιτιστικό αγαθό και ως τέτοιο το αντιμετώπισε. Θέλησε μάλιστα να εντρυφήσει στους λαούς των χωρών από όπου προμηθευόταν το εμπόρευμά της, μελετώντας την εθνολογία και την ιστορία τους. Πολλές φορές έχει στενοχωρηθεί για χαλιά που αποχωρίστηκε. Άλλωστε η ακτινοβολία κάποιων εξ αυτών δεν ξεχνιέται εύκολα. «Το χαλί είναι ένα παραδοσιακό αντικείμενο υψηλής αισθητικής και αξίας. Αισθανόμουν ανέκαθεν την ανάγκη να μιλάω γι΄αυτό στον πελάτη, να τον κάνω να καταλάβει πως ένα καλό χαλί είναι όπως ένας καλός πίνακας» λέει η κα Πέγκα στη Voria. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως συνέγραψε το επιστημονικό βιβλίο «Το Χαλί της Ανατολής», θέλοντας να συνεισφέρει με τη σειρά της στην ιστορία της τέχνης της ταπητουργίας.
Με παρακαταθήκη την εμπειρία του Χρήστου και της Ντόρας Πέγκα και την ανανεωμένη οπτική του Σπύρου Πέγκα, η επιχείρηση ετοιμάζεται να μπει σε μια νέα εποχή, συνεχίζοντας όμως να κάνει αυτό που ξέρει καλά: να «συστήνει» το χειροποίητο χαλί της Ανατολής στα ελληνικά σπίτια.
