Του Σάμι Γαράιμπε*
Μοιάζει να είναι ίσως ένα από τα πιο συνηθισμένα κλισέ στον πολιτικό λόγο να χαρακτηρίζεται «κρίσιμη», «κομβική» ή «ιστορική» μια εκλογική αναμέτρηση. Κάτι σαν το παραμύθι με τον βοσκό που επανειλημμένα προειδοποιούσε ψευδώς ότι κάποιος λύκος θα ερχόταν για να απειλήσει το κοπάδι και κανείς δεν τον πίστευε μέχρι που μια μέρα ήρθε όντως ο λύκος και έφαγε το κοπάδι. Οι εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου στη χώρα μας είναι αυτή ακριβώς η περίπτωση: μια όντως κρίσιμη ημερομηνία, το εκλογικό αποτέλεσμα της οποίας μπορεί να κρίνει όχι απλά τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια, αλλά τις επόμενες δύο δεκαετίες. Το γιατί αυτές ειδικά οι εθνικές εκλογές είναι τόσο σημαντικές μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο αν δούμε σε τι φάση βρέθηκε η χώρα τα τελευταία τριάμισι χρόνια.
Μετά το ξέφρενο πάρτι λαϊκισμού που σηματοδότησε η μετεωρική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το 2015 και την τραγικά επιζήμια «διαπραγμάτευση» του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησής του, η Ελλάδα βρίσκεται έως και τώρα σε ένα παρατεταμένο χανγκόβερ από το οποίο ακόμη δεν έχει συνέλθει, με μόνη διαφαινόμενη ελπίδα για μια τέτοια θετική έκβαση να είναι η εκλογική νίκη και κοινοβουλευτική αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Οι Έλληνες πολίτες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγιναν μάρτυρες μιας συνολικής αναντιστοιχίας διακηρυκτικών λόγων και πράξεων και ένιωσαν στο πετσί τους τις επιπτώσεις της στη ζωή τους. Αυτοί που θα έσκιζαν τα μνημόνια «με έναν νόμο και ένα άρθρο», έφεραν δύο νέα αχρείαστα μνημόνια. Αυτοί που μιλούσαν για «διαγραφές χρεών» επιβάρυναν το δημόσιο χρέος με 100 επιπλέον δισ. ευρώ μέσα στον πρώτο μόνο χρόνο διακυβέρνησής τους. Αυτοί που θα μοίραζαν παροχές αξίας 12 δισ. κατέληξαν να φέρουν περικοπές αξίας 14,5 δισ., με μόνη «ελπίδα να έρχεται» το ετήσιο χριστουγεννιάτικο χαρτζιλίκι που αντιστοιχούσε σε ποσό υποδεκαπλάσιο των περικοπών που είχαν οι ίδιοι επιβάλει προηγουμένως. Αυτοί που θα έκαναν πλουσιότερους τους Έλληνες, τάζοντας αύξηση του κατώτατου μισθού, τους έκαναν τελικά φτωχότερους, μειώνοντας το διαθέσιμό τους εισόδημα μέσα από την υπερφορολόγηση και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Αυτοί που δήθεν θα ήταν «κάθε γράμμα του Συντάγματος», έγιναν η χειρότερη απειλή καταστρατήγησης κάθε γράμματός του, διακυβεύοντας ακόμη και τη θεμελιώδη διάκριση των εξουσιών μέσα από ωμές παρεμβάσεις της εκτελεστικής στη δικαστική εξουσία. Αυτοί, τέλος, που θα προστάτευαν τη χώρα, συγκυβερνώντας με τους «υπερπατριώτες» των Πάνου Καμμένου, κατέληξαν να βλάψουν τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, διαχειριζόμενοι ανεύθυνα τις μεταναστευτικές ροές που επιβάρυναν δυσανάλογα τα νησιά του Αιγαίου και υπογράφοντας την επιβλαβή Συμφωνία των Πρεσπών με τα Σκόπια η όποια δεν ήταν παρά ένα τριπλό διπλωματικό Βατερλώ που περιλαμβάνει παραχώρηση και σύνθετης ονομασίας και «μακεδονικής» γλώσσας και εθνότητας και ένταξης στο ΝΑΤΟ του γειτονικού κράτους, με άγνωστα ακόμη τα οφέλη για τη δική μας πλευρά.
Η χώρα δεν έχει λοιπόν την πολυτέλεια να χάσει κι άλλο χρόνο. Πρέπει να βρούμε τώρα το κουράγιο να στρίψουμε με δύναμη το τιμόνι, ώστε να μη δούμε την Ελλάδα να μετατρέπεται για πάντα σε μια χώρα φτωχή και γερασμένη στο περιθώριο του δυτικού κόσμου. Δικαιούμαστε να ζούμε σε μία χώρα με ισχυρή οικονομία, χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, φιλική στις επενδύσεις, σε μία χώρα που δεν θα διώχνει το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο, αλλά θα το κρατάει εντός συνόρων για να μεγαλουργήσει. Χώρα με ισχυρό τραπεζικό σύστημα, ικανό να τροφοδοτεί τη ρευστότητα και να στηρίζει τις επενδυτικές πρωτοβουλίες. Με ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό δικαστικό σύστημα που δεν θα «μπλοκάρει» την εκδίκαση υποθέσεων επί χρόνια. Με ένα στιβαρό εκπαιδευτικό σύστημα που θα διδάσκει στα ελληνόπουλα να είναι περήφανα για το παρελθόν τους αλλά που ταυτόχρονα θα τα προετοιμάζει για να φτιάξουν το μέλλον τους όπως αυτά το ονειρεύονται, τροφοδοτώντας τα με σύγχρονες δεξιότητες για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της παγκόσμιας οικονομίας. Χώρα στην οποία να μπορεί να λειτουργήσει ξανά ο από καιρό φρακαρισμένος μηχανισμός της οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης, ο μηχανισμός εκείνος δηλαδή που επιτρέπει σε κάθε νέα γενιά να απεγκλωβιστεί από τις συνθήκες ζωής των γονιών της και να ζήσει καλύτερα από αυτούς.
Στις 8 Ιουλίου, ξημερώνει μια καινούργια ημέρα για την Ελλάδα. Είναι στο χέρι μας να την αξιοποιήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι, ατενίζοντας το κοινό μας μέλλον με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.
*O Σάμι Γαράιμπε είναι Πολιτικός Αναλυτής - Συντονιστής Πολιτικού Σχεδιασμού Βορείου Ελλάδος της Γραμματείας Επιστημονικών Φορέων της Νέας Δημοκρατίας.
