Skip to main content

Η Θεσσαλονίκη που αλλάζει και ελπίζουμε να πάψει να... κουράζει

Ένα πλαίσιο σημαντικών αλλαγών στην εικόνα και την καθημερινότητα της πόλης έχει δρομολογηθεί και προϊδεάζει για μια καλύτερη πόλη τα επόμενα χρόνια

Μια σειρά παρεμβάσεων στον πυκνοδομημένο αστικό ιστό μπορεί σε λίγα χρόνια να αλλάξει άρδην την εικόνα της Θεσσαλονίκης. Η τρέχουσα περίοδος είναι κρίσιμη, δεδομένου ότι δρομολογούνται μείζονες επεμβάσεις στο κέντρο και σε γειτονιές, οι οποίες θα αφήσουν ισχυρό στίγμα και αποτύπωμα στην καθημερινότητα των κατοίκων και θα δημιουργήσουν νέα τοπόσημα ή θα διαφοροποιήσουν την εικόνα σημαντικών περιοχών.

Κυρίαρχο ζητούμενο είναι οι αναπλάσεις που σχεδιάζονται και δρομολογούνται, εκτός της βελτίωσης της εικόνας, να λύσουν και χρονίζοντα προβλήματα των περιοχών αυτών, ώστε να βελτιώσουν και την ποιότητα της καθημερινότητας των πολιτών, κατοίκων και επισκεπτών.

Στο δημόσιο χώρο άλλωστε στη Θεσσαλονίκη δεν τα πήγαμε και ιδιαιτέρως καλά τα προηγούμενα χρόνια. Αν εξαιρέσει κάποιος την ανάπλαση της νέας παραλίας και κάποιους μνημειακούς χώρους που υπέστησαν σοβαρές αναπλάσεις και απέδωσαν χώρους ελεύθερους για όλους τους πολίτες, με σεβασμό σε αυτό που λέμε δημόσιος χώρος, θα διαπιστώσουμε πως πάρα πολλές παρεμβάσεις δεν άλλαξαν τίποτα, δεν έλυσαν προβλήματα και αντιμετωπίστηκαν σαν αναγκαία έργα για να δείξουμε ότι κάτι κάναμε και για να μη μας ξεφύγουν κονδύλια. Άσε που μια σειρά από παρεμβάσεις αντί να βελτιώσουν, δημιούργησαν σε περιοχές προβλήματα και δυσκόλεψαν την καθημερινότητα, ενώ αντί να διευρύνουν και να εξωραΐσουν το δημόσιο χώρο, τον περιόρισαν ή τον κακοποίησαν. Δεν αναφέρομαι στην προηγούμενη διοίκηση του δήμου, αλλά σε πολλές διοικήσεις του παρελθόντος, τόσο στο δήμο, όσο και σε άλλους φορείς.

Αρκετά με το παρελθόν όμως που φέρνει μόνο γκρίνια. Καιρός να δούμε το παρόν και το μέλλον αυτής της πόλης.

Οι αλλαγές που έρχονται

Η σημερινή δημοτική αρχή και οι εμπλεκόμενοι φορείς προωθούν ένα πλέγμα αλλαγών στην πόλη. Ενδεικτικά αναφέρω την ανάπλαση στην πλατεία Ελευθερίας, την ανάπλαση στην Τούμπα με αφορμή το νέο γήπεδο, την ανάπλαση της ΔΕΘ, την ανάπλαση της παλιάς παραλίας, την ανάπλαση του άξονα της Αριστοτέλους, τη διάνοιξη και ανάπλαση της Αγίου Δημητρίου στην περιοχή της εισόδου Τριανδρίας, την ανάπλαση της πλατείας Διοικητηρίου, τις παρεμβάσεις στο πάρκο της ΧΑΝΘ και στο άλσος της Νέας Ελβετίας, αλλά και στο Καπάνι και τη Δημητρίου Γούναρη.

Επίσης, κομβικές (αν και μικρότερης εμβέλειας) παρεμβάσεις θεωρούνται το πάρκο και για άτομα με αναπηρίες στην Τούμπα εκεί που στεγαζόταν το ορφανοτροφείο «Μ. Αλέξανδρος», με την ανάπλαση όλου του χώρου μεταξύ Λαμπράκη – Παυσιλύπου και Ολυμπίας, αλλά και της περιοχής στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, του πάρκου στην Μπότσαρη και Ηλέκτρας, την παρέμβαση μεταξύ Ολύνθου και Κισσάβου, την ανάπλαση των οδών Σοφούλη και Βαφοπούλου, αλλά και τις παρεμβάσεις στις νησίδες της δυτικής εισόδου, μαζί με την πλατεία Γαλοπούλου και τη ζώνη πρασίνου κατά μήκος των Βυζαντινών Τειχών επί της Οδού Επταπυργίου.

Σε αυτά προσθέστε την αξιοποίηση του Μοδιάνο, την παρέμβαση στο «Όλυμπος – Νάουσα», όπως και μια σειρά από ιδιωτικές επενδύσεις συν τα έργα από το πρόγραμμα της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, που προφανώς επιφέρουν αλλαγές, πάντα με την ελπίδα να είναι προς το καλύτερο.

Πολλοί επί δεκαετίες έβλεπαν να μην κινούνται πολλά πράγματα προς τη βελτίωση της εικόνας και της καθημερινότητας στη Θεσσαλονίκη. Προφανώς δεν μπορούν να λυθούν όλα με αναπλάσεις. Θα χρειαστεί να γίνουν πολλά ακόμη σε άλλα επίπεδα. Από τη λειτουργία του μετρό, την ύπαρξη ενός σοβαρού σχεδίου βιώσιμης αστικής κινητικότητας, τη βελτίωση των αστικών συγκοινωνιών κ.ά.

Πάντως, σε αυτή τη φάση φαίνεται να αλλάζουν πολλά.

Κρίσιμες παράμετροι για να λυθεί επιτυχώς η εξίσωση της Θεσσαλονίκης των επόμενων πέντε ή περισσοτέρων ετών είναι η τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, η επιμονή στη δουλειά, ο συντονισμός των κατοίκων και η υποστήριξή τους προς τους φορείς που εκτελούν τις εργασίες προκειμένου να μην έχουμε άγονες και κυρίως ατελέσφορες κόντρες, αλλά και η συνοχή των παρεμβάσεων και η συνεκτικότητα ενός συγκεκριμένου σχεδίου ανάπτυξης της πόλης, με βάση τα σημερινά δεδομένα (συνολικά και κατά τόπους) και τις μελλοντικές επιπτώσεις.

Και κάτι ακόμη. Ο δημόσιος χώρος είναι δημόσιο κτήμα. Όποιος σχεδιασμός και παρέμβαση σ' αυτόν πρέπει να λαμβάνει υπόψη (όχι μόνον λόγω της υποχρέωσης στους νόμους) το συλλογικό συμφέρον πρωτίστως και ακολούθως άλλα συμφέροντα ή επιπτώσεις.

Οι μεγάλες παρεμβάσεις απαιτούν εκτός των άλλων χρόνο και χρήμα, όπως και συνέπεια, επιμονή και υπομονή. Σήμερα, τα περισσότερα από αυτά τα έργα είναι στα χαρτιά. Πρέπει να γίνουν πράξη εγκαίρως, αλλιώς θα «κουράσουν», θα «κουραστούν» και θα ακολουθήσουν την πεπατημένη, που όλοι γνωρίζουμε ποια είναι.