Skip to main content

Τι σημαίνουν για τη χώρα και τη Β. Ελλάδα οι αργοί ρυθμοί του ΤΑΙΠΕΔ

Κάποιοι ευθύνονται για τα… βραδυποριακά ρεκόρ του ΤΑΙΠΕΔ, που προσομοιάζουν με τις αντίστοιχες επιδόσεις του δημοσίου τομέα της χώρας.

Ήταν Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011, όταν οι εκπρόσωποι της τρόικας σε Συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στην Αθήνα αποκάλυψαν τη συμφωνία τους με την τότε ελληνική κυβέρνηση –πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου- για ιδιωτικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ σε τέσσερα χρόνια, μέχρι το τέλος του 2015.

Η θύελλα αντιδράσεων που ξεσηκώθηκε από διάφορες πλευρές για διαφορετικούς λόγους –η δεξιά και αριστερή αντιπολίτευση της εποχής διαφώνησε για λόγους εντυπώσεων, ο τότε υπουργός Οικονομικών διότι την ανακοίνωση έκαναν άλλοι και όχι ο ίδιος- είχε ως αποτέλεσμα η τρόικα στις επόμενες επισκέψεις της στην Ελλάδα να μη διανοηθεί να μιλήσει ευθέως και επισήμως στα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά να περιοριστεί σε διαρροές.

Ακριβώς οκτώ χρόνια μετά, η δραστηριότητα του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου αποτελεί περίτρανη απόδειξη της αναποτελεσματικότητας του ελληνικού συστήματος. Ενός συστήματος που εν πολλοίς οδήγησε τη χώρα στην πτώχευση. Ενός συστήματος που διατηρείται ακόμη –σε ορισμένες περιπτώσεις ενισχύεται- και αποδεδειγμένα αδυνατεί να βγάλει την Ελλάδα στο ξέφωτο της οικονομικής κανονικότητας και της βιώσιμης ανάπτυξης, ώστε να επέλθει εκ νέου κοινωνική ισορροπία. Διότι μπορεί οι αποκρατικοποιήσεις των 50 δισ. ευρώ σε τέσσερα χρόνια να αποτελούσαν εξ’ αρχής υπερφιλόδοξο έως ανέφικτο στόχο, αλλά ας μη ξεχνάμε πως (υποτίθεται ότι) η χώρα βρισκόταν σε μια ιδιότυπη μεν πολεμική κατάσταση δε. Οπότε όφειλε να κάνει την υπέρβαση. Η λίστα, όμως, που δημοσίευσε χθες το ΤΑΙΠΕΔ για τις αποκρατικοποιήσεις το επόμενο διάστημα σηματοδοτεί άλλα, εξοργιστικά: Για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι αναφέρονται υποθέσεις για τις οποίες η συζήτηση τραβάει πολλά χρόνια, ακόμη και πριν από την κρίση. Και για όποιον «μεταφράζει» το χρονοδιάγραμμα το τέλος όχι μόνο δεν είναι κοντά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι άδηλο.

Δεύτερον, διότι ανάμεσα στις εκκρεμότητες υπάρχουν περιπτώσεις που όχι μόνο δεν αποδίδουν σήμερα απολύτως τίποτα, αλλά είναι σαφές ότι κανένας πολίτης ή πολιτικός δεν έχει αντίρρηση. Κι όμως δεν προχωρούν.   

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων σημειώστε μερικά μόνο παραδείγματα από τη λίστα που δημοσίευσε το ΤΑΙΠΕΔ χθες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για τις άμεσες προτεραιότητες του:   

1. Ελληνικό: Το επενδυτικό ανέκδοτο της χώρας. Το πρώην αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου θα αναπτυχθεί τα επόμενα χρόνια η μεγαλύτερη αστική επένδυση στην Ευρώπη, εάν όχι στον κόσμο, και θα φιλοξενήσει δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, παραμένει στη γραμμή εκκίνησης, παρά το ότι έχει βρεθεί επενδυτής. Οι… λεπτομέρειες –γραφειοκρατικές, πολιτικές, αυτοδιοικητικές, ψυχολογικές και άλλες- καθυστερούν την έναρξη των έργων τουλάχιστον δύο χρόνια!

2.  Καμία ουσιαστική προεργασία δεν έχει γίνει για την αξιοποίηση των 10 περιφερειακών λιμανιών της χώρας. Μόλις αυτές τις ημέρες η Βουλή συζητά τη νομοθέτηση του σχετικού πλαισίου. Ουσιαστικές εξελίξεις θα προκύψουν χρόνια αργότερα. Ένας Θεός ξέρει πόσα!   

3.  Κανονική πανωλεθρία καταγράφεται στην πώληση της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, που σε σημαντικό βαθμό παραμένει εντελώς αναξιοποίητη. Από τουριστικές εκτάσεις – φιλέτα που παραμένουν ανενεργές και τις μαρίνες και τις ιαματικές πηγές που σαπίζουν, μέχρι αστικά και ακίνητα στην ύπαιθρο αξίας λίγων χιλιάδων ευρώ, τα οποία ακόμη παραμένουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου.

Στη λίστα των 24 προτεραιοτήτων του ΤΑΙΠΕΔ υπάρχουν και τέσσερις συν δύο περιπτώσεις που αφορούν τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα, η εξέλιξη των οποίων αναμένεται με ενδιαφέρον, τόσο ως προς το χρόνο, όσο και ως προς το αποτέλεσμα.

Για την Εγνατία Οδό οι δεσμευτικές προσφορές θα κατατεθούν στο Ταμείο στις 7 Ιουνίου 2019, αλλά οι εκκρεμότητες του ελληνικού δημοσίου για τον άξονα των 648 χιλιομέτρων και των τριών καθέτων του είναι ακόμη πολλές.

Για την μαρίνα της Αρετσούς το ΤΑΙΠΕΔ θα εκπονήσει νέο σχέδιο χωροθέτησης.

Για την Υπόγεια Αποθήκη Φυσικού Αερίου Ν. Καβάλας, την πρώτη στη χώρα, εκκρεμεί η πρόσληψη τεχνικού συμβούλου.

Για την πώληση του 24,02% της Εταιρίας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, ώστε στο δημόσιο να παραμείνει το 50% συν μία μετοχή, ουδέν νεότερο. Ακόμη βρισκόμαστε ενώπιον της αξιολόγηση του επιχειρηματικού σχεδίου της εταιρείας, του καθορισμού της τιμολογιακής της πολιτικής, του προσδιορισμού κόστους παροχής υπηρεσιών ύδατος και εν συνεχεία της πρόσληψης τεχνικού συμβούλου για την αξιοποίηση του ποσοστού του ΤΑΙΠΕΔ. Όποιος κατάλαβε σε πόσο χρόνο θα γίνουν όλα αυτά προφανώς είναι κατά πολύ εξυπνότερος από τον μέσο όρο.

Για τα ακίνητα που υπάρχουν προς πώληση, ανάμεσά τους τα 760,8 στρέμματα πρώην ιδιοκτησίας της ΕΡΤ στην Περαία, αλλά και μικρές ιδιοκτησίες στο Καϊμακτσαλάν, στην Ξηρολίμνη Κοζάνης, στην Κουμαριά Βέροιας, μέχρι κι ένα κατάστημα με υπόγειο στην περιοχή της Ανάληψης ιδιοκτησίας της ΕΤΑΔ, η διαδικασίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Το ακίνητο της Περαίας ενδέχεται να παραχωρηθεί στην Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας για να κατασκευαστεί νέο Τεχνολογικό Πάρκο.

Για τα λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Βόλου, Κέρκυρας, Ηγουμενίτσας οι προοπτικές –όσες και αν υπάρχουν- είναι ακόμη θεωρητικές.  

Όλα αυτά συμβαίνουν το 2019, δέκα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης. Διάστημα κατά το οποίο το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 25%. Η επίσημη ανεργία βρίσκεται στο 18,5% -είχε φτάσει μέχρι το 28%. Το Δημόσιο Χρέος είναι πάνω από 180% του ΑΕΠ ή κάπου 330 δισ. ευρώ και κάτι. Η μετανάστευση των πτυχιούχων νέων τείνει να λάβει μόνιμα χαρακτηριστικά, αλλά στο δημόσιο διάλογο κυριαρχούν αφενός οι συντάξεις και το αφορολόγητο και αφετέρου η πάσης φύσεως εκλογολογία, αφού σε ένα χρόνο από σήμερα θα γίνουν σίγουρα τέσσερις –ενδέχεται πέντε- εκλογικές αναμετρήσεις. Όσο για τη Θεσσαλονίκη, την Κεντρική Μακεδονία και τη Βόρεια Ελλάδα είναι σαφές ότι αναζητούν νέες αναπτυξιακές διεξόδους σε… αχαρτογράφητα νερά. Σε μια εποχή παγκόσμιου ανταγωνισμού, ακόμη και σε επίπεδο χωρών και περιφερειών. Σε μια συγκυρία κατά την οποία η ταχύτητα (αντιλήψεων, αποφάσεων, κινήσεων κ.λπ.) είναι συχνά ο καταλυτικός παράγων των εξελίξεων. Τα συμπεράσματα του καθενός!   

ΥΓ. Εννοείται ότι για τα… βραδυποριακά ρεκόρ του ΤΑΙΠΕΔ, που προσομοιάζουν με τις αντίστοιχες επιδόσεις του δημοσίου τομέα της χώρας, κάποιοι ευθύνονται. Πολιτικοί, τεχνοκράτες και γραφειοκράτες που έχουν λόγο μακάριας ύπαρξης μόνο όταν παραμένουν εκκρεμότητες. Όχι όταν οι φάκελοι κλείνουν και οι υποθέσεις αλλάζουν χέρια και προχωρούν.