Το χιλιομετρικό ταξίδι ήταν μεγάλο, αλλά το ταξίδι στην ιστορία ανταμείβει

Χίλια χιλιόμετρα έκαναν αυτοί οι έντεκα μαθητές, μαζί με δύο εκπαιδευτικούς τους, προκειμένου να έρθουν στη Ροδόπη και να μας αποδείξουν ότι δεν ξεχνούν τον ποντιακό Ελληνισμό. Πιο αναλυτικά, το Λύκειο Πεταλιδίου Μεσσηνίας σε συνεργασία με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πεταλιδίου, τον Σύλλογο Γυναικών Πεταλιδίου και την υποστήριξη του Δήμου Μεσσήνης παρουσίασε στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής τη θεατρική, χορευτική παράσταση με θέμα "Την πατρίδα μ΄ έχασα", στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος που έχει αναλάβει κατά την τρέχουσα σχολική χρονιά. 

Η παράσταση ανέβηκε το πρωί της Παρασκευής 20 Απριλίου στο αμφιθέατρο του μουσικού, για τους μαθητές του σχολείου και κοινό, μεταξύ των οποίων η αντιπρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας και πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Θρυλορίου Χρύσα Μαυρίδου και του αντιπροέδρου του Συλλόγου Ποντίων Κομοτηνής και Περιφέρειας Στέλιου Νικολάου. Το πρόγραμμα της παράστασης αναφερόταν στην γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκε από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1924. Στη μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους και με απόλυτο σεβασμό στην ιστορική αλήθεια, μαθητές κι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να κάνουν αυτό το ταξίδι ζωής. Η παράσταση αποτελούταν από θεατρικό και χορευτικό μέρος και συνοδεύτηκε από οπτικοακουστικό υλικό. Μαρτυρίες προσφύγων συνδυασμένες με τις αναμνήσεις και τη ζωή τους στον Πόντο συνέθεσαν τον βασικό κορμό της παράστασης, ο οποίος πλαισιώθηκε από τους ποντιακούς χορούς, οι οποίοι αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των Ελλήνων του Πόντου.

Αυτή ήταν και η πρώτη έξοδος της παράστασης από την Μεσσηνία, καθώς είχαν προηγηθεί αντίστοιχα δρώμενα στο Πεταλίδι αλλά και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας. 

Θ. ΚΑΠΟΥΣΟΥΖΟΓΛΟΥ: "ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΚΗΝΗ ΣΥΓΚΙΝΟΥΜΑΣΤΕ"
Συγκινημένη από την συμμετοχή της στην παράσταση, παρουσιάζεται η μαθήτρια Α' Λυκείου Θεοδώρα Καπουσούζογλου, μία εκ των έντεκα μαθητών που συμμετείχαν στην παράσταση. "Σε κάθε σκηνή συγκινούμαστε ακόμη και κλαίμε", θα μας πει για το πώς βίωσαν την παράσταση, ενώ για την απαρχή του εγχειρήματος είπε: "Οι δάσκαλοι μάς έδωσαν ώθηση να αγαπήσουμε αυτό που κάνουμε, κι έτσι μάθαμε πάρα πολλά πράγματα για τον Πόντο και την ιστορία των ανθρώπων". 

Όπως μας λέει, προετοιμάζονταν όλο τον χρόνο γι' αυτή την παράσταση γι' αυτό και ήθελαν να δείξουν σε όλους τον κόπο τους. "Κάθε χρόνο κάνουμε παραστάσεις, για παράδειγμα πέρσι-πρόπερσι κάναμε τραγωδίες. Γι' αυτές τις παραστάσεις μαζεύουμε χρήματα από εκδηλώσεις και λαχνούς", σημειώνει, ενώ καταληκτικά δηλώνει και ενθουσιασμένη από την φιλοξενία και τις ομορφιές της Κομοτηνής, από τις οποίες ξεχωρίζει τη γαστρονομία της περιοχής.
 

ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Η διευθύντρια του σχολείου της Μεσσηνίας, Δήμητρα Γρουσουζάκου, μας μιλάει για την επιλογή αυτής της παράστασης. Σημειώνει: "Αν και βρισκόμαστε σε μία περιοχή που δεν έχουμε προσφυγικά βιώματα, δηλαδή δεν υπάρχουν καθόλου Πόντιοι πρόσφυγες στη Μεσσηνία, παρόλα αυτά θέλαμε να προετοιμάσουμε και να παρουσιάσουμε μία θεατρική και χορευτική παράσταση που δεν αναφερόταν στη δική μας τοπική ιστορία, αλλά σε ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ελληνικής ιστορίας, που είναι η Γενοκτονία των Ποντίων, γι' αυτό κι αναλάβαμε αυτό το μεγάλο εγχείρημα". 

Όπως αναφέρει σε άλλο σημείο του λόγου της "τα παιδιά έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον, γιατί το θέμα της Γενοκτονίας δυστυχώς δεν διδάσκεται στα σχολεία μας, άρα τα παιδιά δεν είχαν μία ευρύτερη γνώση για το γεγονός, γι' αυτό και ασχολήθηκαν πάρα πολύ", ενώ καταληκτικά χαρακτήρισε την φιλοξενία όλων στην Κομοτηνή "πολύ ζεστή" και ζήτησε την επιείκεια των παρευρισκόμενων γιατί τα παιδιά έχουν καταβάλει την καλύτερη προσπάθειά τους κατά την προετοιμασία παρότι βάδιζαν σε "άγνωστα" μονοπάτια.

Επέστρεψε στη "δεύτερη πατρίδα" του, όπως χαρακτηρίζει την Κομοτηνή, ο καθηγητής φυσικής αγωγής του Λυκείου Πεταλιδίου Ιωάννης Κατσάς, ο οποίος έχει πτυχίο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής, και μας λέει το λόγο που ήρθαν στην Κομοτηνή που είναι "η ιδιαίτερη αδυναμία που έχουμε για τον ποντιακό Ελληνισμό και ιδιαίτερα εγώ γιατί έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον τόπο όπου σπούδασα".

Όπως μας λέει σε άλλο σημείο του λόγου του "με αυτό τον τρόπο (σ.σ. με την παράταση) θέλουμε να δείξουμε ότι έχουμε ευαισθητοποιηθεί και εμείς και οι μαθητές μας, ώστε να θεωρούμε κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας τους πρόσφυγες. Θέλουμε να δείξουμε και στην υπόλοιπη Ελλάδα, που δεν έχουμε το προσφυγικό στην καθημερινότητά μας, ότι συναισθανόμαστε τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν το προσφυγικό".

Τα λόγια του παππού της θυμήθηκε η διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης Μαίρη Κοσμίδου που της έλεγε "ακόμη κι αν μας τα πάρουν όλα, δεν μπορούν να μας πάρουν την παιδεία". Υποδεχόμενη τους καλεσμένους ευχήθηκε η πρωτοβουλία τους "να αποτελέσει έναυσμα για αντίστοιχες δραστηριότητες, ώστε να τις καθιερώσουμε" και πρόσθεσε πως "το χιλιομετρικό ταξίδι είναι μεγάλο, αλλά το ταξίδι στην ιστορία, την γνώση, τον ξεριζωμό νομίζω ότι είναι πραγματικά αυτό που ανταμείβει".