Θεωρούμε ότι την πατάτα μας έδωσαν ελληνική, αφότου την έφερε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα και ότι η καλύτερη καλλιεργείται στο Κάτω Νευροκόπι Δράμας σε ποσότητες ικανές να ταΐσουν τη χώρα.
«Είναι τόσο δημοφιλής που, ενώ μια καλή καλλιεργητική χρονιά παράγουμε 100.000 τόνους, στην αγορά πωλούνται έως πενταπλάσιες ποσότητες. Επομένως, αν οι πατάτες Νευροκοπίου δεν γεννούν στη διαδρομή προς τον καταναλωτή, προφανώς έχουμε φαινόμενα ελληνοποίησης, τα οποία έχουν ταυτοποιηθεί: Η πατάτα Νευροκοπίου ως προϊόν ΠΓΕ πληροί κανόνες ταυτοποίησης και πρέπει ν’ αναγράφεται το όνομα του παραγωγού σε καρτέλα» περιγράφει ο Θοδωρής Ιφόγλου, πρόεδρος του Συλλόγου Αγροτών Δήμου Κάτω Νευροκοπίου. Ο ίδιος εξηγεί ότι λειτουργεί ένα κύκλωμα που στερεί εισόδημα από τους παραγωγούς, οι οποίοι «ενώ πούλησαν μικρό μέρος της παραγωγής τους, βλέπουν να πωλείται σταθερή ποσότητα πατάτας Νευροκοπίου ειδικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κάποιοι πλουτίζουν εις βάρος μας».
Στο λεκανοπέδιο Νευροκοπίου δραστηριοποιούνται 300 παραγωγοί σε δέκα χωριά. Μέσα από τα συσκευαστήρια της περιοχής διατίθεται η πατάτα σε σούπερ-μάρκετ και μεγάλες λαχαναγορές, από την Αθήνα και πάνω.
Για την αντιμετώπιση του φαινομένου, ο κ. Ιφόγλου παραπέμπει στην πατάτα Κύπρου, που εισάγεται με συγκεκριμένη συσκευασία και πωλείται σε σταθερή τιμή. «Αντίθετα, του Νευροκοπίου φεύγει σε συσκευασία έως και ενός τόνου. Επομένως, μπορεί κάποιος να αναμείξει έναν τόνο πατάτα Νευροκοπίου με 50 τόνους πατάτα από όποια ευρωπαϊκή ή τρίτη χώρα και το τελικό προϊόν να φέρει την ονομασία “πατάτα Νευροκοπίου”». Η λύση είναι η συνεργασία κράτους-παραγωγών, που οφείλουν να δημιουργήσουν ομάδες και συνεταιρισμούς.
