Οι βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών άλλαξαν τον προγραμματισμό της κοπής σανοδοτικών φυτών, όπως επίσης και τον προγραμματισμό για επίσπορες καλλιέργειες. Τα σανοδοτικά φυτά καλλιεργούνται από σημαντικό αριθμό κτηνοτρόφων για να καλύψουν τις ανάγκες των ζώων τους, αξιοποιώντας συνήθως φτωχά και άνυδρα χωράφια. Όπως εξηγεί ο Παναγιώτης Tζαχρήστας, γεωπόνος από την περιοχή των Φυτειών Αιτωλοακαρνανίας, αυτή την εποχή γίνεται η κοπή των σανοδοτικών φυτών. «Συνήθως χρησιμοποιούνται μείγματα από τριφύλλι, λόλιουμ, βρόμη, βίκο κ.ά. Σημαντικός αριθμός κτηνοτρόφων αξιοποιεί φτωχά και άνυδρα εδάφη, ώστε να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες των ζώων τους με υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας ζωοτροφές.
Μια μέση στρεμματική απόδοση σανού φτάνει ακόμη και τα 700 κιλά. Στα χωράφια που υπάρχει επάρκεια νερού και μπορούν να καλύψουν τις αρδευτικές τους ανάγκες την καλλιεργητική περίοδο, συνήθως έχουμε επίσπορη καλλιέργεια με καλαμπόκι».
Ακόμα και για ενσιρώματα
Πολλές σύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες χρησιμοποιούν αυτά τα φυτά για την παραγωγή ενσιρώματος. Την εικόνα και τη διαδικασία παραγωγής περιγράφει ο Βασίλης Παναγιώτου, γεωργοκτηνοτρόφος από την Αλίαρτο Βοιωτίας. «Κατά τη διαδικασία της σποράς κάνω ένα μείγμα σπόρων με 12 κιλά βίκο και ένα κιλό βρόμης. Το φυτό της βρόμης βοηθάει τον βίκο να σκαρφαλώνει, ώστε να μη δημιουργούνται προβλήματα στο φυτό από τις υγρασίες.
Μία μέση απόδοση ξεπερνά τα 1.200 κιλά χλωρό ενσίρωμα, με το οποίο καλύπτω μέρος των αναγκών της διατροφής των ζώων μου και ό,τι περισσεύει το πουλάω.
Η τιμή για το ενσίρωμα κυμαίνεται περίπου στα 85 ευρώ ο τόνος». Δίνοντας περισσότερες πληροφορίες και συγκρίνοντάς το με το μπιζέλι, ο κ. Παναγιώτου αναφέρει ότι ο βίκος δίνει περίπου 22% πρωτεΐνη ανά κιλό. Σε ό,τι αφορά το κτηνοτροφικό μπιζέλι, ο ίδιος δηλώνει ότι έχει πρόβλημα στις καλλιέργειες με την ποιότητα του φυτού, διότι «ανάβει» από τις μεγάλες υγρασίες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η δήλωση του γεωπόνου Δήμου Κατσή από τις Σοφάδες Καρδίτσας. «Η καλλιέργεια μειγμάτων σπόρων από διάφορα αγρωστώδη και ψυχανθή δημιουργεί μία πλούσια σύνθεση ζωοτροφών, υψηλής διατροφικής αξίας για τα ζώα.
Την πρακτική αυτή εφαρμόζουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως η Γερμανία. Τα φυτά δεν έχουν σημαντικές απαιτήσεις εισροών, καθώς καλλιεργούνται τη χειμερινή περίοδο και καλύπτουν το σημαντικότερο ποσοστό των αναγκών τους σε νερό από τις βροχές. Επίσης, τα ψυχανθή που χρησιμοποιούνται βοηθούν σε μεγάλο ποσοστό στη θρέψη των φυτών, μειώνοντας τις εισροές σε λιπάσματα. Με αυτόν τον τρόπο καλλιέργειας, συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος», καταλήγει.
