Γιώργος Αρκουλής
Ελάχιστες ήταν οι ανατροπές που σημειώθηκαν, μετρημένες στα δάχτυλα (Θεσσαλονίκη, Ηλιούπολη, Καλαμάτα, Περιφέρεια Πελοποννήσου κ.λπ.), στις επαναληπτικές εκλογές. Θα έλεγα, μεγαλύτερο πολιτικό «βάρος» είχε μια άλλη ανατροπή ίσως αναμενόμενη κάποια στιγμή, αλλά όχι με τον μετωπικό χαρακτήρα με τον οποίο σημειώθηκε. Η Φώφη, λοιπόν, άδειασε τον Βαγγέλη Βενιζέλο, προτείνοντάς του την τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ή μάχη για βουλευτής με σταυρό. Αυτό ήταν. Ο Β.Β. θεώρησε ότι θίχτηκε, οι δηλώσεις του ήταν ελάχιστα διπλωματικές και η «σκόνη» από κομματικά στελέχη του παλαιού ΠαΣοΚ που σηκώθηκε απείλησε προς στιγμήν την αρχηγό και την ενότητα του κόμματος. Ειδικά ο θυμός -όπως δημοσιεύτηκε- του πρώην πρωθυπουργού Σημίτη βάζει σε σκέψεις. Η ουσία είναι, πάντως, γιατί φοβάται τον σταυρό ο πρώην συνεργάτης του Σαμαρά στην προ Τσίπρα εποχή;
Στο μεταξύ, με την πρεμούρα των επαναληπτικών εκλογών, τις εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα και το διαρκές μπλα μπλα στα κανάλια, ουδείς θυμήθηκε χθες το βράδυ μια επέτειο-ορόσημο για τους παλαιούς οπαδούς του Παναθηναϊκού. Το λεγόμενο «έπος» του Γουέμπλεϊ, που συνήθως εορτάζεται από τους βάζελους στις 2 Ιουνίου από το μακρινό 1971 έως τις μέρες μας. Λέγεται πως αυτό το γεγονός το μισούν οι μετέπειτα διοικήσεις των «πρασίνων». Ξέρετε γιατί; Για δύο λόγους. Πρώτο, διότι γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να επαναληφθεί, εκτός αν ξοδέψουν όσα χρήματα δαπανά η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Σίτι κ.λπ. Δεύτερον δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει «αβάντα» άνωθεν, σε καιρούς δημοκρατικούς… Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
