Ότι αυτό το καλοκαίρι θα είναι αλλιώτικο το ξέρουμε όλοι. Εκείνο που δεν ξέρει κανένας, μα κανένας όμως είναι τι σόι καλοκαίρι θα ζήσουμε και τι θα έχουμε ως αναμνήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είναι αξέχαστο, μέρα προς μέρα. Γιατί κανείς δεν θα ξέρει τι θα μας ξημερώσει την επόμενη.
Ουδείς μπορεί να πει τι θα γίνει με τον κορωνοϊό. Ο καθένας λέει τα δικά του και οι κυβερνητικές αποφάσεις αλλάζουν ανάλογα με την πορεία του ιού. Προς το παρόν, επιταχύνεται το άνοιγμα αλλά φτάνει ίσως μια εστία για να γίνουν όλα πάλι ρημαδιό.
Αν και αυτή τη φορά νομίζω ότι δεν θα έχουμε την πολυτέλεια μιας νέας, γενικευμένης καραντίνας. Απλά γιατί πια δεν υπάρχουν τα λεφτά, παρότι άνοιξαν πρωτοφανώς οι κάνουλες από την Ε.Ε. Αυτά είναι για να καλύψουν τα χαμένα. Ίσως μικρής κλίμακας καραντίνες να δούμε, σε καταυλισμούς ή μικρές περιοχές. Αλλά ως εκεί.
Ακούω κάθε μέρα δεκάδες εκτιμήσεις για το καλοκαίρι. Όλοι έχουν από μία. Άλλοι είναι αισιόδοξοι, άλλοι (οι ανέγγιχτοι από την καραντίνα) αδιάφοροι και άλλοι βλέπουν μαύρη μαυρίλα να πλακώνει. Όλοι εστιάζουν στον τουρισμό. Και δικαιολογημένα.
Και;; Τι να πεις. Θα έχουμε ή δεν θα έχουμε; Όπως είπε σωστά ο Κυριάκος, θα έχουμε ένα μεγαλύτερο μερίδιο από μια (πολύ) μικρότερη πίτα. Αλλά και πάλι. Εμείς ανοίξαμε και τους περιμένουμε. Αυτοί θα έρθουν έστω και αν μπορούν;; ΟΚ, πήραμε τη μεγαλύτερη διαφήμιση παγκοσμίως λόγω σωστής αντιμετώπισης κορωνοϊού (τη μεγαλύτερη και καλύτερη στην ιστορία μας) αλλά και πάλι. Πόσοι θα πάρουν την απόφαση να ξεσπιτωθούν, πόσοι δεν έχουν πληγεί οικονομικά (η Γαλλία π.χ. πάει για ύφεση 11%), πόσοι δεν θα διαλέξουν τη χώρα τους για διακοπές και τέλος πόσοι φοβούνται μην τυχόν και αρρωστήσουν σε ξένη χώρα;
Ουδείς γνωρίζει. Όπως και κανείς δεν γνωρίζει αν ο κωλοϊός δεν κάνει ριμπάουντ, είτε εδώ είτε αλλού. Πολλοί δεν τον φοβούνται, αλλά και άλλοι τόσοι τον φοβούνται. Θα είναι σαν τα “Σαγόνια του καρχαρία”. Οι μισοί που είδαν την ταινία δεν ξανακολύμπησαν στα βαθιά για πολλά χρόνια. Και εγώ μαζί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το καλοκαίρι θα είμαστε για πρώτη φορά περισσότεροι εμείς από τους τουρίστες, όπου και να πάμε. Ακόμη και στη Μύκονο, που έχει βγάλει τον ελληνοδιώχτη εκ προθέσεως, σαν να έχουν βγάλει ταξιδιωτική οδηγία. Από το State Department της Ψαρούς. Μόνο διαβατήριο δεν ζητάνε, το λένε οι άνθρωποι. Αυτοί Άραβες, Ινδούς, Πακιστανούς, Τούρκους, Λιβανέζους κ.λπ. φαίνεται ότι θέλουν μόνο μιας και είναι αυτοί που ανοίγουν τα μπουκάλια με τις σαμπάνιες και κλείνουν τραπέζια των 20 για να χωρέσουν και τα… εργαζόμενα μπαλέτα που μοσχοπληρώνονται. Ντόπιες και ξένες που τα τελευταία 5 χρόνια έρχονται κατά χιλιάδες (στην κυριολεξία). Φέτος θα πάνε λίγες βέβαια, όλες δικές μας σχεδόν, που έχουν ξεπεταχτεί τα τελευταία χρόνια σαν τα μανιτάρια παντού, για να συνοδεύσουν πλούσια τεκνά που δεν τα καταφέρνουν αλλιώς… Και η δωρεάν φιλοξενία και η διασκέδαση είναι αρκετά για φέτος.
Εδώ και πολύ καιρό, οι Έλληνες ούτε θέλουν αλλά ούτε μπορούν να πάνε. Ίσως να μην πάνε -λέω- και φέτος μπας και έτσι τους αγαπήσει (εξ ανάγκης) και πάλι το νησί. Πού να πας με 16 ευρώ μια βότκα στα όρθια, σερβιρισμένη στη μέση του δρόμου;
Εγώ προς το παρόν, κάθομαι και χαζεύω στο ίντερνετ τις τιμές που δίνουν φέτος σε δωμάτια αλλά και σε εστιατόρια και μπαρ. Όχι μόνο στη Μύκονο, αλλά παντού. Θέλω να δω τι σόι μυαλά φοράνε, όταν τα νησιά μας αλλά και άλλα μέρη που το είχαν (ο καθένας στα κυβικά του, ανάλογα τον τόπο) ξεφτιλίσει το θέμα με την ακρίβεια. Θέλω να δω αν άλλαξαν μυαλά στο μεγάλο ελληνικό κόμπλεξ που είναι το service και η χαμηλή ποιότητα φαγητών και δωματίων που θεωρούν τον επισκέπτη μαλάκα.
Η άνοστη σαν στερεό νερό χωριάτικη θα συνεχίσει να πετάγεται στα μούτρα; Θα συνεχίσουν να σου ζητάνε κράτηση τραπεζιού και μίνιμουμ κατανάλωση σε μπαρ που έχουν απλωθεί σε κοινόχρηστους χώρους;
Θα είναι ένα δείγμα να δούμε αν έχουμε συνείδηση και γνώση της πραγματικότητας. Φέτος οι πρώτοι που θα τιμωρηθούν από τον κόσμο θα είναι αυτοί που κάνουν τον έξυπνο, τον χωρίς λόγο ακριβό, τον ασυνείδητο μάγκα που πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει ό,τι να ‘ναι αλλά κάθε χρόνο θα ‘ναι και καλύτερα, μιας και κάθε χρόνο έρχονται και περισσότεροι τουρίστες. Αυτόν που δεν έχει καταλάβει τι έχει γίνει ακριβώς ή έτσι παριστάνει.
Φέτος οι απαιτήσεις από όλους, ξένους και Έλληνες, θα είναι πιο υψηλές από ποτέ. Θα το δείτε. Με κόπο θα πάνε διακοπές, με πόνο στην τσέπη και πιστεύω (ή θέλω να πιστεύω) ότι δεν θα αφήσουν κανέναν να τους κοροϊδέψει. Ή να τους κλέψει. Έχουν φέτος και το καρπούζι και το μαχαίρι. Αν δεν το διεκδικήσουν φέτος πότε θα το κάνουν;
Έχουμε τις ωραιότερες θάλασσες στην Ευρώπη. Έχουμε μερικά υπέροχα χωριά. Μερικά. Γιατί το 90% το καταστρέψαμε. Λες και κάποιος έβγαλε νόμο και υποχρέωσε τους Έλληνες με ποινή φυλάκισης, να χτίζουν το χειροτερότερο, όταν ο ίδιος λαός, φτωχός κάποτε, έχτιζε το ωραιότερο. Αυτό το διώροφο- τριώροφο με ταράτσα και μπαλκόνια με κάγκελα δεν μπορώ να καταλάβω ποιο διεστραμμένο μυαλό το εφηύρε και κατέστρεψε τόσους υπέροχους οικισμούς και χωριά, ιδιαίτερα στα νησιά. Τίρανα και Βηρυτό θυμίζουν υπέροχα (πρώην) λιμάνια.
Όταν λέμε ότι έχουμε την ωραιότερη χώρα, καλό θα είναι να βάζουμε μέσα στη σύγκριση τη θέα όχι μόνο προς τη θάλασσα αλλά και τη θέα από τη θάλασσα προς την πόλη. Να, όπως κάνουν οι Ιταλοί ας πούμε.
Ο σύγχρονος, μεσαίου και υψηλού μπάτζετ τουρισμός έχει απαιτήσεις πια. Και στα δωμάτια και στο φαγητό και στην αισθητική και στο service και στις τιμές. Έχουν μάθει, έχουν ταξιδέψει, έχουν δει.
Αν δεν θέλουμε να είμαστε χώρα φτηνιάρικου τουρισμού, που δεν αφήνει τίποτα στο τέλος, με τα γνωστά τσάρτερ και τα πακέτα 500 ευρώ για ταξίδι, ξενοδοχείο, μεταφορά και πρωινό για καμιά εβδομάδα, που έχουν ξεφτιλίσει πολλά νησιά αλλά και άλλους προορισμούς, μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε μυαλά τώρα που (μάλλον) γίνεται το restart σε πολλά θέματα σε αυτόν τον τόπο, και κυρίως στις αντιλήψεις μας.
Φέτος, λοιπόν, εννοώ ότι είναι η καλύτερη ευκαιρία να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας ως οικοδεσπότες. Θα κριθούμε πολύ πιο αυστηρά. Δεν μπορεί απ’ τη μια μεριά να παρακαλάμε να έρθουν και από την άλλη να έρθουν και να δουν π.χ. ως υποδοχή, σκουπίδια συσσωρευμένα στις εισόδους των χωριών. Κάθε βράδυ στις ειδήσεις βλέπω ανθρώπους, επιχειρηματίες, ταβερνιάρηδες ξενοδόχους να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και να διαβεβαιώνουν ότι είμαστε οι καλύτεροι του πλανήτη και ότι τους περιμένουμε τους ξένους και τους Έλληνες με θερμές αγκαλιές όπως κάποτε. Με χαμόγελα και ανοιχτές πόρτες.
Για να δούμε λοιπόν. Γιατί από ότι αφουγκράζομαι από μερικούς υπάρχει και η γνωστή ελληνική κουτοπονηριά να πάρουμε από όσους έρθουν και αυτά που θα χάσουμε από αυτούς που δεν θα ‘ρθουν.
Η φετινή σεζόν θα είναι η χειρότερη. Σίγουρα μπορεί όμως και είναι και ο προπομπός για ένα συνολικό lifting στο μέλλον, που μπορεί να μας πάει σε άλλο επίπεδο. Το θέμα δεν είναι μόνο πόσοι τουρίστες έρχονται- 32, 33, 34 εκατ. Πιο σημαντικό είναι τι είδους και τι μπάτζετ τουρίστες έρχονται. Και φέτος ως γνωστόν θα ταξιδέψουν οι πιο εύποροι Ευρωπαίοι απ’ ό,τι ακούω… Και άνθρωποι που παραδοσιακά πήγαιναν αλλού, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία. Θα τους κρατήσουμε;
Μέσα στη κρίση υπάρχει η ευκαιρία, δεν λένε;
