Δημήτρης Δανίκας

Αν οι βόρειες περιοχές έχουν καταφέρει να κόβουν πρώτες το νήμα συλλογικότητας και παραγωγικότητας στη Γηραιά Ηπειρο, αυτό οφείλεται στο θρησκευτικό δόγμα του προτεσταντισμού. Και βασική αρχή του προτεσταντισμού η προσωπική ευθύνη.

Για παράδειγμα, η ανατριχιαστική τραγωδία στο Μάτι με 104 απανθρακωμένα, ανυποψίαστα, αθώα πλάσματα. Ποιος ο βασικός ένοχος; Ο «στρατηγός άνεμος», που έλεγε και ο Βύρων Πολύδωρας, μέσα στον οίστρο της φαιδρότητάς του. Γιατί φαιδρότητα; Επειδή είχε πάρει οριστικό διαζύγιο από κάθε ίχνος προσωπικής ευθύνης και φυσικά αυτογνωσίας. Στοιχειώδες.

Και επειδή με τον «στρατηγό άνεμο» απάλλασσε και έδινε συγχωροχάρτι στον εαυτό του, ως υπουργού Δημόσιας Τάξης, καθώς και στη «γαλάζια» παράταξή του. Πάμε παρακάτω.

Ποια η προσωπική ευθύνη και η ερωτική σχέση του Αλέξη Τσίπρα με την αυτογνωσία εκείνο το βράδυ της 23ης Ιουλίου του 2018; Καμία. Ο ταχαριστερός πρωθυπουργός όχι μόνο αντέγραψε τον οίστρο της φαιδρότητας του Βύρωνα Πολύδωρα, αλλά από πάνω τον ξεπέρασε σε τέτοιο σημείο που, αν μπορούσαν να αναστηθούν όλα αυτά τα θύματα, θα ορμούσαν να τον κατασπαράξουν και να τον εξαφανίσουν.

Η κυνικότητα πορεύεται με τον φιλοτομαρισμό. Ο φιλοτομαρισμός με την αναλγησία. Και η αναλγησία με την κτηνωδία. Τόσο απλό. Πάμε ακόμα πιο κάτω.

Ποιος ο λόγος που πανικόβλητα τα θύματα τρέχοντας να βρουν διέξοδο προς τη θάλασσα έπεφταν πάνω σε ντουβάρια και αδιέξοδα; Μα φυσικά η μαζική, ανεξέλεγκτη περίφραξη της περιοχής. Η αυθαιρεσία στη νιοστή δύναμη. Πώς κατάφεραν όλοι αυτοί οι τάχα μου υπεύθυνοι μικρο-ιδιοκτήτες να διαφεύγουν από την τσιμπίδα του νόμου και της Πολεοδομίας; Επειδή κάθε κόμμα με κυβερνητική προοπτική υποσχόταν νομιμοποίηση κάθε αυθαιρεσίας

Γιατί αυτό; Μα έτσι εξασφάλιζαν ψηφουλάκια. Ετσι αποσπούσαν καλές επιδόσεις στις δημοσκοπήσεις. Και έτσι οι περιφράξεις παρέμεναν αναλλοίωτες, νομιμότατες και φυσικά εχθρικές για κάθε λουόμενο. Να περιφράξουν τη μικρο-ιδιοκτησία τους, Το μικρο-τσιφλίκι τους Τη μικρο-ιδιοκτησία τους. Αυτό που στη διάλεκτο της νεοελληνικής απάτης λέγεται με τη φράση: «Να βάλω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου».

Μπας και έγινε τίποτα; Μπας και γκρεμίστηκαν οι φράχτες; Τίποτε απολύτως. Αντε τώρα να τα βάλεις με τους μικρο-τσιφλικάδες και να χάσεις ψηφουλάκια.

Κοντά σε όλα αυτά οι τροχονόμοι που έστελναν τα οχήματα προς τα κάτω και έτσι άπαντες «σφραγίστηκαν» στον τάφο της λαίλαπας και των ισχυρών ανέμων. Κοντά σε όλα αυτά η Πυροσβεστική που δεν έπραξε τα δέοντα, δηλαδή την άμεση εκκένωση της περιοχής. Κοντά σε όλα αυτά οι μεγάλες ευθύνες των δημάρχων και όλων των αρμοδίων.

Και παρ’ όλα αυτά, τα τόσα ανατριχιαστικά, τα τόσο εφιαλτικά, χρειάστηκαν σχεδόν πέντε χρόνια μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης. Η οποία κατέληξε στην απαλλαγή και την αθώωση όλων των κατηγορουμένων. Μια εθνική τραγωδία χωρίς τέλος, χωρίς τιμωρία, χωρίς στοιχειώδη προσπάθεια, έτσι για τα μάτια του κόσμου, λύτρωσης των ψυχών όλων αυτών των εξαερωμένων συμπολιτών μας. Σαν να λέμε ότι serial killer με 104 δολοφονημένους νεκρούς, πληρώνοντας μερικές χιλιάδες ευρώ, αφήνεται ελεύθερος σαν να μην έκανε τίποτα.

Ποια η νομική βάση αυτής της ανείπωτης, της πρωτοφανούς ετυμηγορίας; Μα φυσικά η νομοθεσία που ψηφίστηκε από την ταχαριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα. Και που τώρα η ίδια παράταξη χωρίς τσίπα ντροπής, από τη μια μεριά με κροκοδείλια δάκρυα και με ασυγκράτητη οργή ωρύεται για την τραγωδία στα Τέμπη και από την άλλη για το Μάτι, σιγή κομματικού ασυρμάτου. Με απλά λόγια: η περίφραξη, τα μικροτσιφλίκια, ο σκουριασμένος κρατικός μηχανισμός, ο λαϊκισμός, η ψηφοθηρία και η μετάθεση ευθυνών, όλα αυτά κατέκαψαν και εξαέρωσαν 104 αθώα πλάσματα. Αυτή η αλήθεια.

Γι’ αυτό η ευχή. Η μοναδική, ευεργετική και αναντικατάστατη ευχή. Χωρίς Ανάσταση αυτογνωσίας και ευθύνης αυτός ο τόπος ποτέ δεν θα δει προκοπή!