|
Ο Νικόλαος Κ. Τασιόπουλος γεννήθηκε στα Βασιλικά Βοιωτίας το 1950. Υπηρέτησε στη Χωροφυλακή και στη συνέχεια στην Ελληνική Αστυνομία, από την οποία αποστρατεύτηκε τον Οκτώβριο του 2004 με τον κατεχόμενο βαθμό του Αντιστρατήγου. Υπηρέτησε σε μάχιμες και επιτελικές θέσεις. Διετέλεσε Κλαδάρχης Ασφάλειας και Τάξης και Επιτελάρχης του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ήταν επικεφαλής των Ολυμπιακών Δυνάμεων κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας τον Αύγουστο το 2004.
Είναι πτυχιούχος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μιλάει έξι ξένες γλώσσες.
Εργογραφία
I.Συγγραφή βιβλίων
1. Συντομογραφίες, ακρωνύμια και αρκτικόλεξα Ελληνικών και Διεθνών Οργανισμών, Υπηρεσιών, Εταιρειών, Συνδικαλιστικών Ενώσεων, Πολιτικών Κομμάτων, Ομοσπονδιών, Συνομοσπονδιών, Ιδρυμάτων, Ινστιτούτων, κ.λπ., Αθήνα, Απρίλιος 2000 (β΄ έκδοση Οκτώβριος 2001, γ΄ έκδοση, Ιούνιος 2003, δ΄ έκδοση Ιούλιος 2005), ISBN 960-91182-0-8
2. Συντομογραφίες, ακρωνύμια και αρκτικόλεξα Διεθνών Οργανισμών, Ομοσπονδιών, Συνομοσπονδιών, Ινστιτούτων καθώς και Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, Ισπανική και Ιταλική, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2002, ISBN 960-91182-1-6
3. Ιστορικά συμβάντα στα Βασιλικά (Κραβασαρά) Βοιωτίας, Ιστορικά Βοιωτικά Χρονικά, [ανάτυπο άρθρων], 2015, ISBN 978-960-91182-2-4
4. Βοιωτοί δημιουργοί. Συγγραφείς και ποιητές. Αρχαιότητα - Βυζάντιο, Ιστορικά Βοιωτικά Μελετήματα, HVNT Εκδόσεις, Αθήνα, 2016, ISBN 978-618-82649-0-8
5. Βοιωτοί δημιουργοί. Συγγραφείς και ποιητές. Από της καταλύσεως του Βυζαντίου έως και το 1930, Ιστορικά Βοιωτικά Μελετήματα, HVNT Εκδόσεις, Αθήνα, 2016, ISBN 978-618-82649-1-5
6. Βοιωτοί δημιουργοί. Συγγραφείς και ποιητές. Από το 1931 έως και τις ημέρες μας, Ιστορικά Βοιωτικά Μελετήματα, HVNT Εκδόσεις, Αθήνα, 2016, ISBN 978-618-82649-2-2
7. Ταξειδεύοντας, ποιήματα, HVNT Εκδόσεις, Αθήνα, 2016, ISBN 978-618-82649-3-9
8. Λοκροί συγγραφείς και ποιητές από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας, Λοκρικά Ιστορικά Μελετήματα, HVNT Εκδόσεις, Αθήνα, 2018, ISBN 978-618-82649-4-6
9. Δαδιώτες Πανεπιστημιακοί. Η ζωή και το έργο τους, Λοκρικά Ιστορικά Μελετήματα HVNT Εκδόσεις, Αθήνα, 2018, ISBN 978-618-82649-5-3
ΙΙ. Επιμέλεια εκδόσεων
1. Ολυμπισμός και Ολυμπιακή Εκεχειρία μέσα από το ποίημα του Τάκη Δόξα «Φως της Ολυμπίας», Γιάννης Ματσώτας, Λιβαδειά, 2014
2. Κρύα… το θείον δώρο της Λιβαδειάς, [Λεύκωμα], Κώστας Δ. Στεφάνου, Λιβαδειά, 2015
3. Οι Μύθοι και Ιστορίες του Παρνασσού, Παναγιώτης Γ. Δημάκης, Αθήνα, 2015, ISBN 978-960-93-7493-4
4. Ο Ελαιώνας «Η Τοπόλια», Γεώργιος Ν. Κουτσοκλένης, Άμφισσα, 2015 ISBN 978-960-93-7631-0
5. Αμφίκλεια (Δαδί) - Θέματα Αρχαίας και Νεότερης Ιστορίας, Γιάννης Σκορδάς, Αμφίκλεια, 2016
6. Μαρτίνο, «Το κέντρο της γης», Άρης Κούρος - Γιώργος Καραμέρης, 2016
7. Γενεαλογικό δένδρο οικογένειας Λουκά Νικολάου Κούρου στο Μαρτίνο Λοκρίδος, Άρης Κούρος, Μαρτίνο, 2017, ISBN 978-960-93-8960-0
8. Παραδοσιακά επαγγέλματα και επαγγελματίες της Αμφίκλειας, Γιάννης Σκορδάς, Αμφίκλεια, 2017
9. Βουμελιταία. Αρχαία πόλη στο Παλιοχώρι του Μαρτίνου, Νίκος Α. Μπάτσος, Μαρτίνο, 2017, ISBN 978-960-93-9340-9
10. Η συμβολή της Φωκίδας στον Ιερό Αγώνα 1821-1830, Γεώργιος Ν. Κουτσοκλένης, Άμφισσα, Άμφισσα, 2017, ISBN 978-960-93-9702-5
11. Μαρτιναίϊκοι διάλογοι, Άρης Κούρος, Μαρτίνο,
by  Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 10 May 2018 | 10:27 am
Σε μία σεμνή και λιτή τελετή που διοργάνωσαν ο Δήμος Λεβαδέων και ο όμιλος φίλων Παναγιώτη Στάμου πραγματοποιήθηκαν τα εκγαίνια της νέας αναμορφωμένης πλατείας στην περιοχή του Ζαγαρά και η ονοματοδοσία της σε πλατεία Παναγιώτη Δημητρίου Στάμου.
Η εκδήλωση έγινε με την υποστήριξη των συλλόγων Ελικωνίων, Γυναικών Ζαγαρά και Γυναικών Αγίου Νικολάου.
Τον αναθηματικό βράχο φιλοτέχνησε ο Λειβαδίτης γλύπτης Σπύρος Γουργιώτης.
Πηγή
STAR ΛΑΜΙΑΣ
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 20 April 2018 | 3:17 pm
Ο Λιβαδείτης Στρατηγός Δημ. Ιωάννου σε περίοπτη θέση στην Εκθεση για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Παλαιά Βουλή!
Εγκαινιάστηκε χθες [4/12/2017] από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Ειδικό ''κεφάλαιο'' στον θρυλικό Λιβαδείτη στρατηγό Δημήτριο Ιωάννου (1861-1927) που διέπρεψε σε σειρά πολέμων - μεταξύ των οποίων και ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος- είναι αφιερωμένο στην εξαίσια Εκθεση «Ο Μεγάλος Πόλεμος 1914-1918» , που εγκαινίασε χθες βράδυ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλος, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στην Παλαιά Βουλή!
Παράσημα του στρατηγού, το μαστίγιό του, το Λοφίο της επίσημης στολής, και αναφορές στην Μάχη του Σκρά όπου διέπρεψε, κοσμούν την Έκθεση μαζί με πολλά άλλα ενθυμήματα και ντοκουμέντα : Στοιχεία που συγκροτούν ένα συνθετικό ''ρεαλιστικό'' αφήγημα του Πολέμου που σημάδεψε την ανθρωπότητα καθως, με εξαιρέσεις διαμόρφωσε την σημερινή Ευρώπη, ενώ όσον αφορά την Ελλάδα -που ειναι το κύριο θέμα- αναφερεται στα μεγάλα πολεμικά γεγονότα αλλά και στιγμές από το μετωπο, τον Εθνικό Διχασμό που σημάδεψε την εποχή, και καταλήγει στην Συνθήκη των Σεβρών με την οποία μεγάλωσε η χώρα , ενώ μοιραία έρχεται στην μνήμη η μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή που ακολούθησε.
Αυτόν τον συμπατριώτη Βοιωτό στρατηγό με την ευκαιρια της τιμητικής αναφοράς του στην έκθεση, καλό είναι να γνωρίσουμε:
Ο θρυλικός Στρατηγός Δημήτριος Ιωάννου έμεινε γνωστός με διάφορα προσωνύμια, όπως ο Μπαλαφάρας της "Ζωής εν τάφω" του Στρατή Μυριβήλη και ο Ζόρικος Στρατηγός, εξαιτίας του υπεράνθρωπου θάρρους του. Μάλιστα ο Αρχιστράτηγος και ο Πάγκαλος θέλησαν να του αφαιρέσουν τη διοίκηση εξαιτίας της παράλογης γενναιότητάς του αλλά του την ξανάδωσαν οι στρατιώτες του,διαβάζουμε στο βιβλίο των Γεωργίου Κωσταγιάννη - Άννας Νικολάου, "Βοιωτοί Αθάνατοι Ήρωες"- απ όπου και τα βασικά βιογραφικά στοιχεία.
Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1861 και το 1884 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού.
Το 1897 συμμετείχε στην απελευθέρωση της Κρήτης ως Διοικητής Λόχου με το αποβατικό Σώμα του Στρατηγού Τιμολέοντος Βάσσου.
Μετά την ανακωχή ασχολήθηκε με την οχύρωση της Οίτης και επί σειρά ετών διετέλεσε καθηγητής της Οχυρωτικής σε Στρατιωτικές Σχολές.
Το 1912 ως Αντισυνταγματάρχης διετέλεσε Επιτελάρχης της Στρατιάς της Ηπείρου, ενώ από τις 19 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, κατά την προετοιμασία της επίθεσης για την κατάληψη των Ιωαννίνων αναλαμβάνει τη διοίκηση των 4 ταγμάτων Ευζώνων της Αετόραχης.
Η επίθεση τελικά ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου. Τα Τάγματα Ευζώνων ήταν από τα πρώτα που επιτέθηκαν. Εγκατέστησαν τμήματα ασφαλείας γύρω από τα Ιωάννινα και διέκοψαν την επικοινωνία με το Μπιζάνι. Η τολμηρή τους διείσδυση συνέτεινε στην απόφαση των Τούρκων να παραδοθούν στις 20 Φεβρουαρίου στις 11 μ.μ. Η παράδοση έγινε από δύο Τούρκους αξιωματούχους και τον Επίσκοπο Δωδώνης στις προφυλακές του 9ου Τάγματος Ευζώνων.
Το 1913 ο Ιωάννου γίνεται Διοικητής της νεοσύστατης Μεραρχίας που έδρασε στην Ήπειρο κατά τον Ελληνο - βουλγαρικό πόλεμο.
Το 1915 γίνεται Συνταγματάρχης της 8ης Μεραρχίας Πρεβέζης που μαζί με την 9η των Ιωαννίνων απαρτίζουν το 5ο Σώμα Στρατού με έδρα τα Ιωάννινα. Το 1915 έχει ξεκινήσει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και το 5ο Σώμα Στρατού βρίσκεται στην Καβάλα, αλλά η κυβέρνηση τηρεί ουδετερότητα. Ο Στρατηγός Ιωάννου προσχωρεί στο κίνημα Εθνικής Αμύνης της Θεσσαλονίκης κατά της ουδετερότητας. Η προσωρινή κυβέρνηση που συγκροτούν οι κινηματίες κάνει επιστράτευση και οργανώνει τη Μεραρχία Αρχιπελάγους υπό τον Υποστράτηγο Ιωάννου, που το 1917 παίρνει μέρος στις επιχειρήσεις του Μοναστηρίου με βαρύτατες απώλειες.
Το 1918 η Μεραρχία βρίσκεται στο Σκρα κατά των γερμανοβουλγάρων και καταλαμβάνει σημαντικές θέσεις μέχρι τη γραμμή Σερφ Βολάν - Τουμουλούς.
Το 1919 ο Αντιστράτηγος Ιωάννου ορίζεται Διοικητής του Σώματος Σμύρνης που το 1920 ονομάζεται Γ΄Σώμα Στρατού.
Από την ενεργό υπηρεσία αποστρατεύτηκε το 1923 και απεβίωσε το 1927 άρρωστος και παντελώς πένης- χαρακτηριστική είναι η συνεδρίαση της Βουλής τότε ώστε με παρεμβάσεις από πολλές πλευρές ζητήθηκε από την τότε κυβέρνηση να πάρει την σύνταξή του η υπέργηρη ανάπηρη αδελφή του. Στην Λιβαδειά υπάρχει η ''ΟΔΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ'', από τη συμβολή των οδών Γιαννούτσου και Δελφών μέχρι τη Μητρόπολη.
Η Εκθεση γινεται με αφορμή την επέτειο 100 χρόνων από τον Πόλεμο και αξίζει να την επισκεφτείτε: Μέσα από ηχητικά, βιωματικά και διαδραστικά εκθέματα, αλλά και σύγχρονα έργα τέχνης, επιχειρείται σύμφωνα με τον επιμελητή Φίλιππο Μαζαράκη-Αινιάν να υπογραμμιστεί η τεράστια σημασία αυτού του πρώτου βιομηχανικού πολέμου με τον οποίο ξεκίνησε ο 20ός αιώνας: «Έχουμε κινούμενη εικόνα, ηχητικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή αλλά έχουμε και κατασκευές που καλείται ο επισκέπτης είτε να τις χειριστεί, ακόμα και να μπει σε αυτές. Έχουμε κατασκευάσει το ομοίωμα ενός χαρακώματος για να φανεί η αίσθηση του να ζεις κάτω από το χώμα», έχει πει . Ακόμα μπορεί κάποιος να φωτογραφηθεί με στολή της εποχής.
===>Διάρκεια έκθεσης έως τις 11 Νοεμβρίου 2018- δηλαδή για ένα ολόκληρο χρόνο!.
Είσοδος ελεύθερη, καθημερινά εκτός Δευτέρας, 9 πμ-2.30 μμ., κατάλληλη για παιδιά.
Λ.Δ.
by  Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 6 December 2017 | 12:41 pm
«Δείπνο αγάπης» ονομάζεται ένα μικρό κίνημα που συστάθηκε από μια ομάδα νεαρών εθελοντών παιδιών στην καρδιά της πρωτεύουσας.
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 22 November 2017 | 3:45 pm
Φαβέλα
Στίχοι-Καρίνα Βέρδη. Μουσική-Αθανάσιος Κλασίνας.
Φωνές-Στέλλα Παππά,Αθανάσιος Κλασίνας.
Γιάννης Μπαιρακτάρης-μπάσο,τρομπέτα,percussions.
Μία μελοποίηση στο ποίημα της Καρίνας Βέρδη.
by  Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 12 October 2017 | 12:54 pm
Η Καρίνα Βέρδη έχει σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και συνεχίζει τις σπουδές της στο ανοιχτό πανεπιστήμιο, τμήμα Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εργάζεται στο θέατρο και στο ραδιόφωνο, ενώ ασχολείται και με τη στιχουργική . Έχει δημοσιεύσει ποίηση και διηγήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια, ενώ το μικροδιήγημά «Νονά» απέσπασε το Γ΄ βραβείο στον διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό που έλαβε χώρα στη Λαμία, τον Οκτώβριο του 2016 και εκδόθηκε με άλλα βραβευθέντα. Συμμετέχει ενεργά σε ομάδες ποίησης, σε δημόσιες αναγνώσεις και performances.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
- ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ, φιλοζωικός σύλλογος Λαμίας, συλλογικό
- ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΜΟΣ Α’, συλλογικό, ποίηση
- Πρόλογος στο ΚΟΓΧΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ
- ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ, συμμετοχή σε συλλογή διηγημάτων, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΜΑ
- Υπό έκδοση, προσωπική ποιητική συλλογή «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΒΥΣΣΥΝΙ»
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 12 October 2017 | 12:30 pm
Ο Θάνος Βασιλείου γεννήθηκε το 1959 στη Λιβαδειά της Βοιωτίας. Σπούδασε Γεωπονική στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η αγάπη του για τη φύση και την οικολογία τον οδήγησε στην επαγγελματική ενασχόληση με τις βιολογικές καλλιέργειες και τη μελισσοκομία, ενώ το ενδιαφέρον του για την ιστορία και τις απόκρυφες πτυχές της, την αρχαία ελληνική σκέψη, τις θρησκείες των λαών και την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του άνοιξαν το δρόμο της συγγραφής.
Η εμφάνισή του στην ελληνική πεζογραφία γίνεται το 2006 με το μυθιστόρημα «ΙΑΣΩΝ». Το «Μέγας Αλέξανδρος - Η απόκρυφη εκστρατεία» είναι το δεύτερο έργο του, με το οποίο μετακινείται από την εκτεταμένη φόρμα του κλασικού μυθιστορήματος σε μια αισθητά μικρότερη, που διατηρεί ωστόσο όλα τα χαρακτηριστικά του ιστορικού μυθιστορήματος.
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 12 October 2017 | 11:13 am
Έγραψα τον Όμηρο στο πέλαγος για τη σειρά των εκδόσεων Μεταίχμιο «Ιστορίες που ζεις δυνατά» έχοντας αναφορές στην πλοκή της περιπέτειας μια θαλασσινή πατρίδα, ένα μοναχικό παιδί κι ένα ναυαγισμένο άγαλμα.
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 11 October 2017 | 12:48 pm
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλης γεννήθηκε στη Λιβαδειά στις 11 Οκτωβρίου 1832. Πατέρας του ήταν ο Θανάσης Τριανταφύλλης και μητέρα του η Σοφία το γένος Χρίστου Κραβαρίτη ή Καψοσπίτη.
Ηταν καθηγητής, διανοούμενος της διασποράς. Έζησε και πέθανε στην Ιταλία το 1912.
Πηγή: Βοιωτικά Χρονικά, τεύχ. 1 Χειμώνας 1993
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 11 July 2017 | 10:18 am
Από το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο
Ελληνικά Επίκαιρα με θέματα Νοεμβρίου 1965, μεταξύ των οποίων:
Εκλογή του Δημήτριου Παπασπύρου ως Προέδρου της Βουλής.
Διάρκεια: 00:04:21:20 - 00:05:03:06
Περίοδος γεγονότων
15/11/1965 - 15/11/1965
Περίληψη
Κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση της νέας Συνόδου της Βουλής διεξάγεται ψηφοφορία για την ανάδειξη του Προέδρου του Σώματος. Στην ψηφοφορία επικρατεί ο Δημήτριος Παπασπύρου.
Περιγραφή
Κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση της νέας Συνόδου της Βουλής διεξάγεται ψηφοφορία για την ανάδειξη του Προέδρου του Σώματος. Στην κάλπη προσέρχονται διαδοχικά ο Πρωθυπουργός Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και προσωρινός Υπουργός Βιομηχανίας Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας και ο Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργός Εξωτερικών Ηλίας Τσιριμώκος. Οι Στ. Στεφανόπουλος και Γ. Αθανασιάδης-Νόβας καθήμενοι στα κυβερνητικά έδρανα. Ο Αρχηγός της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος προσέρχεται στην κάλπη. Στα βουλευτικά έδρανα διακρίνεται ο Αρχηγός του Κόμματος των Προοδευτικών Σπύρος Μαρκεζίνης. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτριος Παπασπύρου προσέρχεται στην κάλπη. Οι Στ. Στεφανόπουλος, Γ. Αθανασιάδης-Νόβας και Δ. Παπασπύρου συνομιλούν στα κυβερνητικά έδρανα. Πρόεδρος της Βουλής αναδεικνύεται ο Δ. Παπασπύρου ο οποίος συγκέντρωσε 149 ψήφους επί συνόλου 297 ψηφισάντων, έναντι 143 του υποστηριχθέντος από την Ένωση Κέντρου και την ΕΔΑ Εμμανουήλ Μπακλατζή.
Τελετή παράδοσης αντιαεροπορικών πυραύλων τύπου «Χωκ» στο Κέντρο Εκπαίδευσης Πυροβολικού της Θήβας.
Διάρκεια: 00:05:41:04 - 00:06:31:18
Περίοδος γεγονότων
15/11/1965 - 15/11/1965
Περίληψη
Κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής στο Κέντρο Εκπαίδευσης Πυροβολικού, πραγματοποιείται η τελετή παράδοσης αντιαεροπορικών πυραύλων τύπου «Χωκ» από την κυβέρνηση των ΗΠΑ προς την Ελλάδα.
Περιγραφή
Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Σταύρος Κωστόπουλος καταφθάνει με ελικόπτερο στο Κέντρο Εκπαίδευσης Πυροβολικού, όπου τον υποδέχονται ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Τσολάκας και ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Γρηγόριος Σπαντιδάκης. Ο Στ. Κωστόπουλος επιθεωρεί στρατιωτικό άγημα, το οποίο αποδίδει τιμές. Ο Στ. Κωστόπουλος ανταλλάσσει χειραψία με τον Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα Φίλιπ Τάλμποτ. Στο πλαίσιο της τελετής παράδοσης αντιαεροπορικών πυραύλων τύπου «Χωκ» από την κυβέρνηση των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, οι Φ. Τάλμποτ και Στ. Κωστόπουλος εκφωνούν διαδοχικά ομιλίες. Ακολουθεί σύντομη επίδειξη των νέων πυραύλων.
Εορτασμός των Εισοδίων της Θεοτόκου στη Λιβαδειά
Διάρκεια: 00:07:13:06 - 00:07:45:17
Περίοδος γεγονότων
21/11/1965 - 21/11/1965
Περίληψη
Επίσημοι και πλήθος κόσμου παρακολουθούν τη λιτάνευση της εικόνας των Εισοδίων της Θεοτόκου στους κεντρικούς δρόμους της Λιβαδειάς.
Περιγραφή
Στο πλαίσιο του εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου στη Λιβαδειά, πραγματοποιείται η λιτάνευση της εικόνας των Εισοδίων της Θεοτόκου στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Την περιφορά της εικόνας παρακολουθούν ο Πρόεδρος της Βουλής Δημήτριος Παπασπύρου, ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής Διαμαντόπουλος, άλλοι επίσημοι και πλήθος πιστών. Στη συνέχεια, ο Δ. Παπασπύρου και οι υπόλοιποι επίσημοι επισκέπτονται το τουριστικό περίπτερο της Λιβαδειάς.
by  Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 10 July 2017 | 3:13 pm
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαζήση το βιβλίο με τίτλο Ογχήστιος Ποσειδώνας - Λατρεία και Πολιτική των Πάρι Βαρβαρούση και Παναγιώτας Παπαευαγγέλου (εκδ. Παπαζήση, 2017, ISBN 978-960-02-3331-5)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΥ
Ένα νέο βιβλίο, το τρίτο κατά σειρά με αντικείμενο την αρχαία Αλιαρτία, αρχίζει το ταξίδι του με τις υπογραφές των συγγραφέων του, Π. Βαρβαρούση και Π. Παπαευαγγέλου, και με τις ευχές όλων, όσοι, με το δικό τους τρόπο και για τους δικούς τους λόγους, αγαπούμε την αρχαία και τη σύγχρονη Βοιωτία. Από κάθε σελίδα του ή καλύτερα από κάθε λέξη του -γιατί καμμιά τους δεν είναι τυχαία- αναδύεται η γνώση και διαχέεται η αγάπη για τον τόπο που ανέκαθεν λειτούργησε ως κοιτίδα, δίαυλος ή σταυροδρόμι λογής-λογής πολιτικών και πολιτισμικών ρευμάτων. 0 τίτλος του βιβλίου είναι εύγλωττος και σαφής. Η θρησκεία -με κύρια έκφρασή της τη λατρεία- αγκάλιασε παντού και πάντοτε την πολιτική και αντιστρόφως η πολιτική τη θρησκεία.
Το ανά χείρας βιβλίο ολοκληρώνει μια τριλογία μελετών, γραμμένων με μεράκι, ζήλο, μεθοδικότητα και ευαισθησία. Θέμα τους είναι η αρχαία Αλιαρτία, μια λωρίδα γης ανάμεσα στο ιερό βουνό των Μουσών και τη «ζείδωρο» λεκάνη της Κωπάίδας, παρελικώνια, παραλίμνια περιοχή και περιλίμνια (perilacustris) συνάμα. Τώρα όμως το εξώφυλλο προϊδεάζει ευχάριστα τον αναγνώστη για κάτι το διαφορετικό στα περιεχόμενα και για τη νέα γραμμή πλεύσης των δημιουργών του βιβλίου με δύο ενδιαφέρουσες καινοτομίες. Η πρώτη εκφράζεται με την ουσιαστική συνεργασία των δύο συζύγων συγγραφέων, λογίων και ταλαντούχων ερευνητών στους τομείς τους, αντίστοιχα της πολιτικής επιστήμης και της κλασικής φιλολογίας. Η δεύτερη καινοτομία παρουσιάζεται στον τίτλο του έργου και στη χαρακτηριστική διελκυστίνδα του υπότιτλου, μεταξύ των δύο προαιώνιων μοχλών του ιστορικού γίγνεσθαι, δηλαδή της θρησκείας, ως λατρείας και της πολιτικής. Είναι όμως προφανές ότι, τόσο η παραπληρωματική συνεργασία των δύο συγγραφέων όσο και η διαρκής σύνθεση και αντίθεση των δύο εννοιών και πρακτικών, λατρείας και πολιτικής, κινούνται και δρουν στην κονίστρα της ιστορίας, ώστε στο τέλος και στην ουσία να μην αποτελούν ειδοποιούς διαφορές του βιβλίου σε σχέση με το ιστορικό περιεχόμενο και των προηγούμενων έργων, για την Αλίαρτο και την προϊστορική κατοίκηση στη σπηλιά του Σεϊντή.
 Το τοπικό και χρονικό σκηνικό, όπου κινείται το νέο βιβλίο ανήκει σε μοναδική για την πολιτική και θρησκευτική σημασία της περιοχής και σε μια άκρως ιδιαίτερη συγκυρία της αρχαίας ιστορίας της Βοιωτίας. Η περιπλάνηση στο πανάρχαιο και πολυσύνθετο μυθικό υπόβαθρο του τόπου είναι απολύτως απαραίτητη και εξόχως γοητευτική, με την επίγνωση όμως ότι η μυθολογική αφήγηση δεν είναι ιστορία και ούτε καν αξιόπιστη ιστορική πηγή, ασχέτως αν οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν την παράδοση αναλόγως με τις ανάγκες και τις περιστάσεις. Όμως και η ιστορία είναι διαρκώς και εκκωφαντικά παρούσα στη Βοιωτία και μάλιστα εδώ. Το υποβλητικό φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του Ποσειδώνιου άλσους της Ογχηστού, ανάμεσα στην ακρολιμνιά του μεγαλύτερου υγροβιότοπου της νότιας Ελλάδας και στον ήμερο και μενεξεδί ορεινό όγκο του ανατολικού Ελικώνα, μάγευε ανέκαθεν τους ταξιδιώτες, στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα. Αλλοτε προσκυνητές στο δρόμο τους προς το δελφικό ιερό, άλλοτε οδοιπόροι στο κεντρικό σταυροδρόμι του ελληνικού κόσμου και άλλοτε πολεμιστές στα πολυσύχναστα περάσματα της Βοιωτίας, είχαν την ποσειδώνια Ογχηστό ως αφετηρία και σταθμό τους, για τα σεβάσματα των Ελικωνίων Μουσών και των Λειβηθρίων Νυμφών, για τα πανάρχαια ιερά της Αθηνάς, στις Αλαλκομενές και στην Κορώνεια (Ιτώνιο), για το χρηστήριο του Τροφωνίου στην ιερή Λεβάδεια, για το προμαντείο του φωκικού Πανοπέα.
Η μυθολογία, σταθερό υπόβαθρο της θρησκείας και της λατρείας, έπαιζε καταλυτικό ρόλο στις πρώιμες κοινωνίες και είναι πανταχού παρούσα στις αρχαίες πηγές. Εκεί στο κέντρο της Βοιωτίας, πλάι στο απέραντο υγρό στοιχείο της Κωπαΐδας, με τις πολλές άλλες λίμνες, τα ποτάμια, τις πηγές, τις καταβόθρες, τις κατακλυσμένες ως τη θάλασσα πεδιάδες, κατοικούσε και κυρίως λατρευόταν ο Ποσει- δώνας. Κατά τους αρχαίους μάλιστα του ανήκε ολάκερη η βοιωτική γή, όπου είχε την πανάρχαια εξουσία του ως κύριος των απέραντων υδάτων, των αλόγων και των ανεξιχνίαστων υπόγειων σεισμών και καταποντισμών, συχνών πυκνών στην περιοχή.
Οι παραδόσεις και τόσες άλλες μαρτυρίες των αρχαίων, ανεξάρτητα από την κριτική της αξιοπιστίας τους μεταφέρουν αυτούσια μηνύματα, ευαισθησίες και βιώματα των αλλοτινών κατοίκων του τόπου, φορέων μιας τεράστιας παλαιάς και τότε, στα κλασσικά και ελλη
νιστικά χρόνια, κληρονομιάς. Οι συγγραφείς, συνδυάζοντας πολιτική σκέψη, μεθοδολογική επιστημονική έρευνα και σπάνια αρχαιογνωσία (Altertumswissenschaft), που τις διδάχθηκαν και άσκησαν δια βίου, υπεισέρχονται σε πλήθος όσα πεδία, όσα οι αρχαίες κοινωνίες βίωσαν και κληρονόμησαν στους μετέπειτα αιώνες. Αναφέρομαι ενδεικτικά σε κλάδους και πεδία όπως οι καλές τέχνες, η φιλολογία, η ιστορία, η επιγραφική, η νομισματολογία, η θρησκειολογία, η αρχαιολογία, η γεωγραφία, η αρχαιομετρία, η κριτική των αρχαίων πηγών, η γλωσσολογία, η πολιτική επιστήμη κ.ά. Οι συγγραφείς, χάρη στη άδολη αγάπη για το αντικείμενό τους και την πίστη τους στο όραμα του «νόστου», κατάφεραν να περάσουν, σχεδόν αλώβητα, τις παραπάνω Συμπληγάδες και, πλέοντας σε ήρεμα νερά, να οδηγήσουν το σκάφος τους στις καταπράσινες όχθες της άλλοτε μεγάλης λίμνης και εκείθε να το αράξουν δίπλα στο πολυπόθητο άλσος του Ποσειδώνα, στην Ογχηστό. Δεν φοβήθηκαν «τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες» και εξευμένισαν αρκούντως «τον θυμωμένο…άγριο Ποσειδώνα», του νεότερου ποιητή της Ιθάκης. Αυτοί τον θεό της 0γχηστού «τον κουβαλούσαν μες την ψυχή τους» και ασφαλώς τον γοήτευσαν με τα όσα έγραψαν με στοργή, μόχθο και συνέπεια.
Το έργο τους, χωρίς να φιλοδοξεί να φθάσει την άπιαστη κορυφή της απολλώνιας σοφίας ή της ελικώνιας έμπνευσης, διαθέτει, επί μέρους και επί του συνόλου του, τις κύριες αρετές και τα βασικά γνωρίσματα και χαρίσματα όλων των επιπέδων γνώσης: την απλότητα, τη σεμνότητα, την φιλαλήθεια, τη μετριοφροσύνη, τη φιλοπονία, την μεθοδικότητα, τη φιλανθρωπία, την πίστη, τον έρωτα για τη διαχρονική φυσική και πολιτισμική ενότητα και συνέχεια του τόπου. Το διακύβευμα ήταν μεγάλο. Σταδιακά, πρώτα με την ιστοριοδιφική εργασία τους για την αρχαία Αλίαρτο, ύστερα με την αναδίφηση της απώτερης προϊστορίας της περιοχής και τώρα με τη διεπιστημονική ερμηνεία των πολυσύνθετων φαινομένων μια ξεχωριστής αρχαίας λατρείας με σαφείς πολιτικές διαστάσεις και προεκτάσεις, κατέγραψαν πλήθος στοιχεία που ερμηνεύουν τις πολιτικές της ιστορίας και τις ιστορίες της πολιτικής διαχρονικά. Το έργο τους αυτό, μαζί με τα δύο προηγηθέντα για την Αλιαρτία, είναι καρπός μιας καρποφόρας και χαμηλότονης συν-εργασέας σε χώρους και δρόμους γνώριμους στους συγγραφείς αλλά, παρά ταύτα, το ίδιο ολισθηρούς και ακανθώδεις ακόμη και για τους ειδικούς, τους μυημένους επί μακρόν στα θιγόμενα επιστημονικά πεδία.
Συνειδητά ή αυθόρμητα οι συνεργαζόμενοι συγγραφείς διερεύνησαν,μέσα από μία διαλεκτική ανάλυση και σύνθεση των πηγών τους, το πιο ευαίσθητο δίπολο της αρχαίας, νεότερης και σύγχρονης σκέψης: τη θρησκεία (λατρεία) και την πολιτική. Γνωρίζω ότι οι συγγραφείς θα επιθυμούσαν, αυτή η δική τους θεώρηση της λατρείας, της πολιτικής και της ιστορίας του προσφιλούς τους τόπου, ιδιαίτερα υποβλητικού ανά τους αιώνες, να «συμπληρώσει τα απτά αποτελέσματα της αρχαιολογικής έρευνας στην περιοχή».
Βασίλειος Αραβαντινός, επίτιμος Έφορος των Αρχαιοτήτων Βοιωτίας
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Αειφόρος χρήση της πολιτισμικής κληρονομιάς της Ογχηστού
Ως επίμετρο της παρούσας μελέτης προτείνονται συνοπτικά ορισμένες πρακτικές λύσεις που μπορούν να συμβάλουν στην αναγνώριση και διάχυση της πολυσύνθετης πολιτισμικής κληρονομιάς τής Ογχηστού
μέσα από το πλούσιο λογοτεχνικό, ιστορικό και ανασκαφικό υλικό, όπως αυτό εκφράστηκε με την επιστημονική τεκμηρίωσή του.
Το πρώτο ερέθισμα προς την κατεύθυνση αυτή προσφέρει, ήδη κατά την ελληνική αρχαιότητα, ο Παυσανίας που συνδέει την Ογχηστό με την ελληνική μυθολογία αναφέροντας ότι βρισκόταν κοντά στον λόφο της θρυλικής Σφίγγας που υπέβαλλε τους περαστικούς σε δοκιμασία με το περίεργο αίνιγμά της. Στη νεότερη εποχή, η περιγραφή του περιηγητή Habbo Gerhard Lolling, σύμφωνα με την οποία η Ογχηστός με το ιερό της βρίσκεται στον «λόφο που χωρίζει την Κωπαΐδα από το λεκανοπέδιο της Θήβας, απ’ όπου ο ταξιδιώτης,
ερχόμενος από τη Θήβα, αντίκριζε για πρώτη φορά την όμορφη λίμνη της Κωπαΐδας», προβάλλει με παραστατικότητα και ζωντάνια το ιδιαίτερο βοιωτικό τοπίο, όπου οι τοπικές κοινωνίες ήδη από τη
μυκηναϊκή εποχή λάτρευαν τον κοσμοσείστη θεό. Επίσης, την περιοχή απαθανάτισαν με τα έργα τους ζωγράφοι, μεταξύ των οποίων ο Simone Pomardi που συνόδευε τον περιηγητή Edward Dodwell (1801),
και ο Carl Anton Joseph Rottmann (1837), ο μεγάλος «Έλληνας ζωγράφος», όπως ονομάστηκε αργότερα.
Η επίδραση που ασκούσε ανέκαθεν το ποικιλόμορφο κωπαϊδικό τοπίο της Ογχηστού στις τοπικές κοινωνίες και η διατήρησή του στη μνήμη όσων το επισκέφθηκαν ήταν αποτέλεσμα του συνδυασμού ιδιαιτεροτήτων και συμβολισμών που εξέπεμπε το ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον σε συνδυασμό με το ιστορικό και μυθικό παρελθόν. Οι ποιητικές αναφορές στα καθαρόαιμα άλογα (κέλητες) που έφθασαν από την Αφρική στις εύφορες πεδιάδες στις ογχήστιες όχθες τής λίμνης τής Κωπαΐδας και, μετά τη δοκιμασία στο Ογχήστιο ιερό, αξιοποιούνταν σε ιππικούς αγώνες στα πανελλήνια ιερά, συμπληρώνουν την εικόνα του Ποσιδήιου ἀγλαοῦ ἄλσους.
Η Κωπαΐδα του Carl Rottmann, 1835 (Neue Pinakothek, München) Ο Rottmann απεικονίζει εδώ μόνο το βόρειο τμήμα της λίμνης. Το μεγαλύτερο μέρος της δεν ήταν ορατό από τη θέση, όπου στεκόταν, λόγω του παρεμβαλλομένου λοφίσκου που διακρίνεται στα αριστερά. Κατά τον σχεδιασμό του τοπίου, ο ζωγράφος πρέπει να στεκόταν σε χαμηλό ύψωμα κοντά στην Αγία Μαρίνα, όπου βρίσκεται μια από τις αρχαιότερες νεολιθικές θέσεις της Βοιωτίας. Πίσω του είχε τη Μεγάλη Καταβόθρα (ή Σπηλιά του Ηρακλή), απ’ όπου εκχύονταν τα νερά της λίμνης στον Ευβοϊκό κόλπο (όρμος Σκροπονέρι). Στο μέσον της εικονιζομένης άποψης της λίμνης, διακρίνεται η νησίδα Γκλα με τα κατάλοιπα της μυκηναϊκής ακρόπολης και, στο βάθος, το όρος Ακόντιον, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται ο Ορχομενός. Πιο πίσω, προβάλλει ο μεγάλος όγκος του Παρνασσού. Δεξιά της νησίδας, ο ζωγράφος αποτύπωσε την περιοχή του Κάστρου, όπου στην αρχαιότητα υπήρχε η πόλη Κώπαι που έδωσε στη λίμνη το όνομά της. Ο Rottmann έκανε το πρώτο σχέδιο του πίνακα με μολύβι. Με την επιστροφή στην πατρίδα του, αποτύπωσε το κωπαϊδικό τοπίο σε ελαιογραφία, καθώς και όλα τα άλλα μέρη της Ελλάδας, για τα οποία είχε κάνει σχέδια.
Το Ποσειδώνιο της Ογγηστού μπορεί να ανακτήσει και στη σύγχρονη εποχή τμήμα τής παλιάς του αίγλης. Η προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση δεν θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να περιορίζεται μόνο στη μελέτη των δεδομένων που προκύπτουν από τις ανασκα φές, αλλά να συμπεριλαμβάνει και να προβάλλει με ενιαίο τρόπο το σύνολο των γνώσεων, υλικών και άυλων, που έχουν κληρονομηθεί, δεδομένου ότι μόνο μέσω μιας ολοκληρωμένης εικόνας τού εν λόγω πολιτισμικού προϊόντος είναι δυνατό να επιτευχθεί η αειφόρος αξιοποίησή του. Θα προσθέταμε, μάλιστα, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί ιδιαίτερα μέσω της διασύνδεσης της πλούσιας πολιτισμικής και φυσικής κληρονομιάς τής Ογχηστού και με τα όμορά της πολιτισμικά κέντρα. Η συνειδητοποίηση της τεράστιας επιρροής που ασκούσε ο μέχρι πρόσφατα κρυμμένος «θησαυρός» τής Ογχηστού στη ζωή των Βοιωτών γίνεται πλέον αντικείμενο συλλογικής μνήμης και ως κοινωνικό αγαθό συνδέεται με το παρόν ενισχύοντας τη διάχυσή του μεταξύ των πολιτών. Το γεγονός ότι οι ομοτράπεζοι και
συγκάτοικοι κατά τον Στράβωνα και αμφικτίονες κατά τον Πίνδαρο είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον κοσμοσείστη θεό που είχε τον θρόνο του στην Ογχηστό και διαμόρφωσαν τη συλλογική τους ταυτότητα
δημιουργώντας πόλεις και ιερά ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια αγγίζει σήμερα κάθε άτομο χωριστά.
Ως εκ τούτου, η δύναμη της ογχήστιας πολιτισμικής κληρονομιάς εκφράζει ουσιαστικά μια επικοινωνιακή διαδικασία που διαμορφώνει τη συλλογική μνήμη, ιδιαίτερα με την κατανόησή της ως νέου πολιτισμικού προϊόντος. Στον βαθμό που ο πολιτισμός από τη φύση του συμβάλλει στην κοινωνική αλληλεγγύη και την κοινωνική συνοχή, οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς που εξειδικεύονται στην προβολή και διαχείριση πολιτισμικών προϊόντων, καθώς και οι υπεύθυνοι των τοπικών κοινωνιών έχουν κάθε λόγο να σχεδιάσουν μια στρατηγική επικοινωνίας στο συγκεκριμένο θέμα αξιοποιώντας και την ψηφιακή τεχνολογία, ο ρόλος της οποίας είναι σήμερα ιδιαίτερα σημαντικός.
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 10 July 2017 | 10:15 am
Σημερινή φιλοξενούμενη της λογοτεχνικής δράσης «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι η συγγραφέας Νίκη Μπλούτη Καράτζαλη, την οποία και ευχαριστώ για την τόσο αυθόρμητη εξομολόγησή της!
by Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 17 May 2017 | 2:57 pm
 Να φτάση κανένας κατάκορφα στον Παρνασσό και να πατήση τις δυο του κορφές Λιάκουρα και Γεροντόβραχο —τον πέτυχε ο Λουκιανός που τον είπε «δυκόρυμβο»— μπορεί να διαλέξη απ' όποια πλαγιά θελήση. Φιλόξενος και καλόδεχτος σαν Ρουμελιώτης που είναι, κανενός στρατοκόπου τη στράτα δεν μποδίζει.
Δαδί, Βελίτσα, Αγώριανη, μοναστήρι Ιερουσαλήμ (Δαύλια), Δελφοί, Αράχωβα, όλες οι μεριές αυτές, βγάζουνε στα ψηλά του. Στο χέρι σου είναι απ' όποια θέλεις να διαλέξης. Μα δεν είναι όλες για τον καθένα. Χρειάζονται κότσα γερά. Δελφοί κι Αράχωβα θέλουνε πνεμόνια που ν' αψηφάνε της ανηφοριάς το βαλάντωμα. Αγριμιού ποδάρια θέλει απ' την Αγώριανη. Κι απ' το Βελιτσιώτικο και την Ιερουσαλήμ δεν φτάνουνε μονάχα αυτά, θέλει και χέρια ατσαλένια.
Ζαβότοπος, δύσκολα πατιέται. Αναγκάζεσαι με τα τέσσερα να σκαρφαλώνης. Αποκοτιά το να πισοκυττάξης. Θολώνει το μάτι, κόβεται ο ανασασμός και το μυαλό σκοτίζεται. Πιο γλυκά σε φέρνει ο δρόμος απ' το Δαδιώτικο. Κάθε μια όμως με τη δικιά της χάρη, με τις δικιές της ομορφιές!
Και τούτη τη φορά, μου έλαχε να πάρω το δρόμο απ' τ' Αραχωβίτικο. Από κειπέρα πάτησα το βουνό, που κράτησε τ' όνομα του παληού ήρωα Παρνασού, γυιου του Ποσειδώνα —άλλοι θέλουνε του Κλεοπόμπου— και της νύφης Κλεοδώρας.
Απομεσήμερο κοντεύει όταν αφίνει την Αράχωβα η συντροφιά μας για τ' ανέβασμα. Από καιρό καλύτερο δεν μπορούσαμε να πετύχουμε. Μας το υπόσχεται ο ολοκάθαρος ουρανός κ' οι καιροσκόποι Αραχωβίτες μάς το βεβαιώνουν. Από εποχή ό,τι πρέπει: αρχές του Αυγούστου.
Ξεκινάμε απ' την εκκλησιά του Άη Γιώργη, πάνω απ' την Αράχωβα —δω κοντά γίνηκε κ' η ξακουστή μάχη του Καραϊσκάκη— πλαγιάζουμε για λίγο το Λογγερίσιο κι ανηφορίζουμε το Σκαφθάκι.
Προχωρώντας, ζερβά μας συναντάμε το τελευταίο τρεχούμενο νερό της διαδρομής μας. Είναι το νερό που ποτίζει την Αράχωβα, απ' την Μάννα. Δεξιά μας ξαπλώνεται απ' τη μια το Ξεροβούνι (Κίρφις) κι απ' την άλλη ένα κομμάτι απ' τα ριζά του Παρνασσού: ο Άη Νικόλας. Απ' το στενό τους άνοιγμα που αφίνουνε, λες κι αδικοβασανίζονται χρόνια για να σμίξουνε, φαίνεται στα ξέμακρα η Λειβαδιά μ' ολάκερο τον κάμπο της. Τι υπέροχες αντιθέσεις που δίνουνε τα φρεσκοθερισμένα χωράφια, σιμά στα πράσινα μπαμπακοχώραφα! Και πιο δω, κάτω απ' τα πόδια σου, το αιματοβαμμένο στενό του Ζεμενού. Πόσα δεν ξυπνάνε στο νου σου, αντικρύζοντας τον ιερό αυτό δρόμο, πούβγαζε παληά απ' τη Βοιωτία στους Δελφούς!
Φτάνουμε στον Τυριά: Μια απέραντη σπηλιά που οι Αραχωβίτες τσοπάνηδες τη χρησιμοποιούνε για ψυγείο. Τι λέω οι Αραχωβίτες; Όλ' οι περίγυρα τσοπάνηδες δωμέσα φέρνουνε τη σοδειά τους και την ποστιάζουνε για να περάση το καλοκαίρι. Έτσι κράτησε και τ' όνομα Τυριάς. Από ένα κομμάτι βράχου σκαλισμένο πάνω στο έμπα της σπηλιάς, μαθαίνουμε πως το θεόχτιστο αυτό ψυγείο το επισκεύασε ο Τομαράς κι ο Ανάγνου για να το εκμεταλλευτούνε. Τώρα πεια το έχει η κοινότητα της Αράχωβας. Κάθε τσοπάνης πληρώνει 0,50 λεπτά την οκά για ό,τι θα βάλη μέσα να διατηρηθή. Φέρνουνε τα γαλαχτερά τους κατασκευάσματα τον Απρίλη και τα παίρνουνε, περνώντας του Άη Δημητριού. Κ' έχει τόσο κρύο στο βάθος της, που διατηρούνται μια χαρά.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Τάκη Λάππα «Στα Ψηλώματα του Παρνασσού», Αθήνα 1937 (ανατύπωση 1993, Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς).
Ο λογοτέχνης και ιστορικός Τάκης Λάππας (Λιβαδειά 1904-Αθήνα 1995) επιδόθηκε κατεξοχήν στη μελέτη της ιστορίας της Ρούμελης και τιμήθηκε επανειλημμένα για το πλούσιο συγγραφικό έργο του (ιστορικές μελέτες, βιογραφίες, πεζογραφήματα, ταξιδιωτικά κείμενα, θεατρικά έργα) και την εν γένει πνευματική δραστηριότητά του.
Βαγγέλης Στεργιόπουλος
Αναδημοσίευση από το ΔΙΑΚΟΠΕΣ
by  Levadia Library Δημοσιεύθηκε στις 16 May 2017 | 2:48 pm
Νομός Βοιωτίας - Ειδήσεις και ΝέαΔημοσιεύθηκε στις 15 November 2018 | 10:26 pm
Δημοσιεύθηκε στις 15 November 2018 | 10:23 am
Δημοσιεύθηκε στις 14 November 2018 | 9:43 pm
Δημοσιεύθηκε στις 14 November 2018 | 8:54 pm
Δημοσιεύθηκε στις 10 November 2018 | 11:34 pm
Δημοσιεύθηκε στις 9 November 2018 | 11:35 am
Δημοσιεύθηκε στις 8 November 2018 | 9:42 am
Δημοσιεύθηκε στις 8 November 2018 | 9:23 am
Δημοσιεύθηκε στις 7 November 2018 | 8:17 pm
Δημοσιεύθηκε στις 5 November 2018 | 9:30 pm
Δημοσιεύθηκε στις 3 November 2018 | 7:49 pm
Δημοσιεύθηκε στις 31 October 2018 | 4:09 pm
Δημοσιεύθηκε στις 31 October 2018 | 10:54 am
Δημοσιεύθηκε στις 31 October 2018 | 9:12 am
Δημοσιεύθηκε στις 29 October 2018 | 6:58 am
Δημοσιεύθηκε στις 25 October 2018 | 5:39 pm
Δημοσιεύθηκε στις 25 October 2018 | 4:36 pm
Δημοσιεύθηκε στις 23 October 2018 | 10:12 am
Δημοσιεύθηκε στις 22 October 2018 | 3:05 pm
Δημοσιεύθηκε στις 21 October 2018 | 8:13 pm
Ειδήσεις νομού Βοιωτίας Νέα Νομός Βοιωτίας τοπικά νέα σήμερα τώρα γεγονότα εξελίξεις ρεπορτάζ ρεπόρτερ εφημερίδες ελλάδα νιουσ νιους νιουζ eidhseis nea efimerides news greek newspapers hellas press
|
|
