Ελλάδα   »   Ν. Θεσσαλονίκης    »    Ειδήσεις & Τοπικά Νέα

Σε αντιφασιστική επαγρύπνηση και συμμετοχή στην διεθνιστική- αντιφασιστική κινητοποίηση στα Προπύλαια καλεί η «Συνάντηση για μια αντικαπιταλιστική διεθνιστική Αριστερά».

«Την Κυριακή σύσσωμη η (ακρο)Δεξιά μαζί με τους φονταμενταλιστές της Εκκλησίας επιχειρούν μια πρώτης τάξης εθνικιστική πρόκληση. Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία προάγει τον αλυτρωτισμό και το μίσος για τους άλλους λαούς γιατί:

Οι φασίστες τραμπούκοι βρίσκονται στο πολιτικό και οργανωτικό κέντρο του. Όπως συνέβη και στις προηγούμενες κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήριο δίνει ζωτικό χώρο για την ακροδεξιά βία και προπαγάνδα.
Το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική» είναι ψευδές και αλυτρωτικό. Η Μακεδονία δεν είναι μόνο μία και δεν είναι μόνο ελληνική. Εδώ κι έναν αιώνα είναι  μοιρασμένη σε τρία κράτη. Από αυτά, μόνο η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική. Κατά συνέπεια, η μη αναγνώριση στους γείτονες δικαιωμάτων επί του ονόματος υποκρύπτει εδαφικές διεκδικήσεις.
Παραχαράσσει την Ιστορία και προάγει το μίσος μεταξύ των λαών. Από τον 19ο αιώνα υπάρχει ένας λαός που αυτοπροσδιορίζεται ως μακεδονικός. Ούτε ο Τίτο ούτε ο… Σόρος τον επινόησαν για να απειλήσουν (τίνι τρόπω;) την Ελλάδα.
Η συνωμοσιολογία, η τερατολογία και η απροκάλυπτη φαλκίδευση της πραγματικότητας που χαρακτηρίζουν τα καλέσματα των διοργανωτών, συνιστούν διαχρονικά βασικά εργαλεία της εθνικιστικής χειραγώγησης των συνειδήσεων» αναφέρει στην ανακοινωσή της.

«Την Κυριακή όλες και όλοι βρισκόμαστε σε αντιφασιστική επαγρύπνηση. Περιφρουρούμε τους Κοινωνικούς χώρους και τις δομές Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες & Μετανάστες..
Στη 1:00μμ συμμετέχουμε στην κινητοποίηση στα Προπύλαια.Όχι για να αποτρέψουμε κανέναν από το να ασκήσει το δικαίωμά του στη διαδήλωση, αλλά για να ορθώσουμε αντιφασιστική ασπίδα απέναντι στις ναζιστικές συμμορίες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το συλλαλητήριο ως εφαλτήριο για τα πογκρόμ τους, όπως έκαναν και στα προηγούμενα αντίστοιχα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη» καταλήγει.

Αντιφασιστική -διεθνιστική συγκέντρωση διοργανώνεται την Κυριακή στη 13:00 στα Προπύλαια της Αθήνας κόντρα στον εθνικισμό, τον φασισμό και τη μισαλλοδοξία που πριμοδοτεί το  συλλαλητήριο ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών το οποίο διοργανώνεται την ίδια μέρα έξω από τη Βουλή. 

Πολιτικές ομάδες και συλλογικότητες απο την Αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο, καταλήψεις και στέκια καλούν σε έναν κοινό αγώνα με όπλο τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη και σε περιφρούρηση των κοινωνικών χώρων και των δομών αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες. «Να αγωνιστούμε από κοινού μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες και νεολαίοι/ες για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας, μακριά από επίπλαστους και κατευθυνόμενους από τα πάνω διαχωρισμούς» αναφέρουν μεταξύ άλλων στα καλέσματα τα οποία υπενθυμίζουν ότι μέσα από τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό επανεμφανίστηκαν παρακρατικές νεοναζιστικές ομάδες στο δημόσιο πεδίο που επιχειρούν να διαχύσουν το φασιστικό μίσος (ακόμα και στα σχολεία) με επιθέσεις σε καταλήψεις και χώρους αγώνα (όπως ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia τον Γενάρη του 2018).

Παράλληλα την ίδια ώρα αντιεθνικιστική συγκέντρωση διοργανώνεται από αναρχικές συλλογικότητες και καταλήψεις στην πλατεία Βικτωρίας.

Αν περπατήσει κανείς το βράδυ πίσω από το σταθμό των τρένων στην Θεσσαλονίκη, μια αθέατη πόλη αποκαλύπτεται. Μια συνάντηση ανθρώπων αόρατων, προσφύγων που δεν έχουν ούτε σπίτι ούτε πρόσβαση σε νερό, τρόφιμα και μπάνιο. Άνθρωποι που έχουν έρθει από τις “λάθος” χώρες και για τους οποίους ούτε η Ε.Ε. αλλά ούτε και το ελληνικό κράτος παρέχει κάποιου είδους μέριμνα.

Ρεπορτάζ: Σταυρούλα Πουλημένη

Φωτογραφίες: Giovanni Lo Curto

Ζουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, μπροστά από εισόδους καταστημάτων, σε πάρκα και πλατείες και κάθε βράδυ συγκεντρώνονται σε μια μεγάλη αλάνα για να πάρουν φαγητό από αλληλέγγυους προκειμένου να επιβιώσουν. Στην καθημερινότητά τους όλα είναι προσωρινά, ο τόπος, τα έγγραφα, οι φίλοι. Στόχος για κάποιους είναι να βρουν τους τρόπους για να φύγουν από τα Βαλκάνια στην Ευρώπη, και για άλλους να χτίσουν μία νέα ζωή στην Θεσσαλονίκη. Μέρα με τη μέρα, εδώ και κάποιους μήνες αυτή η καθημερινότητα έχει βρει τη δική της οργάνωση, τους δικούς της δεσμούς ανάμεσα στις σκηνές, πάνω στο λιωμένο χιόνι και τις ξύλινες παλέτες και σε εκείνη την μικρή φωτιά που ανάβουν για να ζεσταθούν. Την ίδια στιγμή στον κοινωνικό χώρο Οικόπολις αλληλέγγυοι από πολλές χώρες μαζί και πρόσφυγες, που ζούσαν μέχρι πρόσφατα χωρίς σπίτι, οργανώνονται για να βοηθήσουν τους άστεγους από την Ελλάδα, το Μαρόκο, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.

Η ζωή του Μιράν με λίγες κουβέρτες στην Μοναστηρίου

Ο Μιράν ήρθε στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια από το Πακιστάν λόγω πολιτικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε εκεί. Στην πόλη Gujrat όπου ζούσε, δούλευε ως τεχνικός εργαστηρίου σε ένα νοσοκομείο και παράλληλα δραστηριοποιούνταν πολιτικά σε ένα κόμμα που είχε ως στόχο να βοηθάει τους φτωχούς ανθρώπους του Πακιστάν. «Αποφάσισα να φύγω όταν η πολιτική κατάσταση έκανε τη ζωή μου αβίωτη. Πέρασα από το Ιράν στην Τουρκία και ύστερα ήρθα στη Θεσσαλονίκη. Έχω κάνει αίτηση για άσυλο αλλά η συνέντευξή μου έχει οριστεί για τον Μάιο του 2019. Μέχρι τότε έχω κάποια προσωρινά χαρτιά τα οποία όμως δεν μου εξασφαλίζουν διαμονή και σίτιση» λέει.

Αρχικά ο Μιράν προσπάθησε να μείνει στο καμπ των Διαβατών, όπου βρήκε για ένα μικρό διάστημα στέγη, χωρίς όμως να έχει λάβει τη κάρτα για την σίτιση και τις άλλες παροχές που δίνονται σε άλλους πρόσφυγες. Όταν ο χώρος εξαντλήθηκε και το κέντρο απέκτησε υπερπληρότητα αναγκάστηκε να φύγει από εκεί. Στο καμπ των Διαβατών, σύμφωνα με τις πληροφορίες, περίπου 300 πρόσφυγες ζουν σε σκηνές χωρίς θέρμανση ακόμη και όταν οι θερμοκρασίες στην πόλη έπεσαν κάτω από το μηδέν. Για κάποιο διάστημα ο Μιράν βρήκε στέγη στο Υπνωτήριο Αστέγων και όταν πια σταμάτησε να έχει τη δυνατότητα αυτή έφτιαξε το σπίτι του στο δρόμο, μπροστά από ένα κλειστό κατάστημα στην Μοναστηρίου. Ένα σπίτι που αποτελείται από δύο παπλώματα, κάποια χαρτόνια και λίγες κουβέρτες ενώ στην ίδια «γειτονιά» κοιμούνται τα βράδια και άλλα δύο άτομα, επίσης από το Πακιστάν.

«Ζω στο δρόμο εδώ και δύο μήνες, τα πρωινά πηγαίνω σε δομές όπως της Πράξις και της Αλκυόνης για πρωινό και για μεσημεριανό. Μερικές φορές νοιώθω ότι δεν είμαι άνθρωπος, όλα γύρω μου είναι βρώμικα και μένω για αρκετές μέρες χωρίς καθαρά ρούχα στο κρύο», εξιστορεί.

Ο Μιράν πρέπει καθημερινά να αναζητάει λίγη ζεστασιά, ένα ντουζ, ένα δεύτερο sleeping bag για τις κρύες νύχτες ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ενταχθεί στην πόλη κάνοντας μαθήματα ελληνικών στο Blue Refugees Center. Είναι αυτές οι “δυνατότητες” που δίνονται για πρόσφυγες στους οποίους δεν έχει αναγνωριστεί η προσφυγική ιδιότητα και ζουν άστεγοι. «Το να είναι κανείς από το Πακιστάν φαίνεται ότι δημιουργεί πολλά προβλήματα, ωστόσο εγώ θέλω να μείνω στην Ελλάδα να δουλέψω και να προσπαθήσω να φέρω εδώ την γυναίκα μου και το παιδί μου που έχουν μείνει πίσω» σημειώνει.

Δίπλα στον Μιράν, εκείνο το βράδυ, περίπου 150 πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν επίσης στο δρόμο παίρνουν φαγητό από την συλλογικότητα «Philoxenia kitchen -food and kindness» που μαγειρεύει καθημερινά στο «Οικόπολις». Κάθε μέρα η συλλογικότητα πηγαίνει στην αλάνα αυτή κοντά στον παλιό σταθμό, μετράει τους ανθρώπους που χρειάζονται φαγητό και το βράδυ μοιράζει τις αντίστοιχες μερίδες. Οι πρόσφυγες κάνουν μια ουρά και μαζί με το φαγητό ζητούν βασικά πράγματα όπως παπούτσια, μία κουβέρτα, στέγη.

Το συσσίτιο κοντά στον σταθμό

«Φιλοξενούμαστε στο Οικόπολις από τον Απρίλιο. Είμαστε μια ανεξάρτητη οργάνωση που χρηματοδοτείται από δωρεές. Κάθε μέρα κάνουμε ένα γεύμα 150 μερίδων για μεσημεριανό και 250 για βραδινό. Συλλέγουμε το φαγητό με τη βοήθεια άλλων ομάδων που συνεργάζονται με λαϊκές αγορές προκειμένου να βρούμε λαχανικά, φρούτα κ.α.. Στους δρόμους οι άστεγοι έρχονται στην πλειοψηφία τους από το Μαρόκο, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν, και φυσικά υπάρχουν και πολλοί Έλληνες. Κάποιοι έρχονται και από το καμπ των Διαβατών γιατί δεν έχουν χαρτιά. Οι περισσότεροι είναι νέοι άνδρες, όταν έχεις οικογένεια είναι λίγο πιο εύκολο να ενταχθείς στις δομές» λέει ο Φραντσέσκο Σεραντίνι, μέλος της κουζίνας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Αραβική κοινότητα ζει σε διάφορες πλευρές της πόλης ενώ κάποιοι άλλοι ζουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και προσπαθούν να διαφύγουν από τη χώρα. «Ο τρόπος ζωής είναι προσωρινός μέχρι να φύγουν μέσω των Βαλκανικών χωρών στην Ευρώπη» λέει ο Φραντσέσκο. «Κάνουμε ουσιαστικά κάτι που δεν γίνεται από άλλες οργανώσεις, να δίνουμε φαγητό στο δρόμο. Υπάρχουν πολλοί αόρατοι άνθρωποι. Τους δίνουμε βασικά πράγματα στα οποία δεν έχουν πρόσβαση, όπως το νερό, και ταυτόχρονα προσπαθούμε να τους δικτυώσουμε με άλλες οργανώσεις που κάνουν επίσης σημαντική δουλειά, όπως τους γιατρούς από το Doc Mobile» σχολιάζει.

Ιατρική περίθαλψη στο δρόμο

Καθημερινά από το πρωί έως το βράδυ, η ΜΚΟ Doc Mobile προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες υγείας σε πρόσφυγες που ζουν στο δρόμο. Η Ρόουζ Χάνσεν, υπεύθυνη της οργάνωσης αντιμετωπίζει συχνά το φαινόμενο νέων αφίξεων οικογενειών που έρχονται από την Τουρκία αναζητώντας στέγη. Κάθε μέρα μοιράζεται και η ίδια ένα μέρος των προβλημάτων τους που δεν βρίσκουν, όμως, πάντα λύση.

«Συχνά βλέπουμε οικογένειες στο δρόμο που ψάχνουν κάπου να μείνουν. Σήμερα ήρθαν τρεις οικογένειες από το Ιράκ, 17 άτομα, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Αυτό που κάνουμε είναι να τους φέρνουμε σε επαφή με άλλες οργανώσεις» αναφέρει η Ρόουζ. Η Doc Mobile, που έχει έρθει αρκετές φορές στο παρελθόν στη Θεσσαλονίκη, θα παραμείνει στην πόλη μέχρι τον Απρίλιο. «Τα μεγαλύτερα προβλήματα τα αντιμετωπίζουν οι μόνοι άνδρες από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μαρόκο και την Αλγερία που συνήθως δεν μπορούν να βρουν στέγη στα Διαβατά, πρέπει να περιμένουν αρκετό διάστημα μέχρι να γίνει η εγγραφή τους και όσον αφορά στο φαγητό συνήθως βρίσκουν μόνο αν κάτι περισσέψει. Εδώ ζητούν ιατρική περίθαλψη αλλά πολλές φορές και ένα μπουφάν ή ένα sleeping bag που όταν έχουμε δίνουμε» προσθέτει.

Τα περισσότερα περιστατικά που αντιμετωπίζει η ομάδα Doc Mobile έχουν να κάνουν με πυρετό, μυοσκελετικούς πόνους και οδοντιατρικά προβλήματα. Οι περισσότεροι έχουν πληγές είτε από το ταξίδι και την προσπάθεια να διασχίσουν τα σύνορα, είτε γιατί ζουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια (ένα από αυτά το έκλεισε πρόσφατα η αστυνομία αλλά πολλοί επιστρέφουν), στα πάρκα και σε παλιά τρένα σε πολύ κακές συνθήκες υγιεινής. Συχνά, επίσης, έχουν υποστεί μολύνσεις, υποφέρουν από δερματικές ασθένειες, πονοκεφάλους και, φυσικά, κρυώματα.

Σύμφωνα με την Ρόουζ, οι αριθμοί των αστέγων προσφύγων στην Θεσσαλονίκη είναι αυξημένοι σε σχέση με τον περσινό χειμώνα. Ενδεικτικό είναι ότι τότε στην διανομή φαγητού που κάνει η ομάδα του Οικόπολις συμμετείχαν περίπου 80 άτομα ενώ τώρα ξεπερνούν τα 200. Παράλληλα, καθημερινά 50-70 πρόσφυγες και μετανάστες δέχονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. «Τους προηγούμενους μήνες είχαμε περιστατικά από χτυπήματα της αστυνομίας σε επαναπροωθήσεις από την Τουρκία, σπασμένους ώμους και δάχτυλα. Για την αντιμετώπιση των αναγκών έχουμε δεχτεί βοήθεια σε υλικά από το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης αλλά και από οργανώσεις όπως η Αλκυόνη κ.α. Εμείς επιλέγουμε αυτό το μέρος, γιατί πιστεύουμε ότι εδώ μας χρειάζονται περισσότερο» συνεχίζει η Ρόουζ.

«Τα κλειστά σύνορα είναι το βασικότερο όλων των προβλημάτων. Όλοι προσπαθούν να φτάσουν στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και πολλοί αποτυγχάνουν όταν φτάνουν στην Βοσνία ή στην Κροατία, όπου έχουν πολύ άσχημη αντιμετώπιση από την αστυνομία και τον στρατό. Από την άλλη, η Αυστρία και άλλες χώρες της Ευρώπης δεν θέλουν τους πρόσφυγες. Για αυτούς αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη λάθος εθνικότητα, Μαρόκο, Πακιστάν, Αφγανιστάν. Τους θεωρούν οικονομικούς μετανάστες. Αλλά σε όλες αυτές τις χώρες υπάρχουν πολιτικά, οικονομικά προβλήματα και πόλεμος» καταλήγει.

Σπίτι του το Οικόπολις

Σε έναν από τους χώρους του Οικόπολις βρήκε σπίτι, φίλους και ζεστασιά, ο Ουμέρ Σουφιάν πρώην άστεγος πρόσφυγας από το Πακιστάν ο οποίος καθημερινά μοιράζει σούπα σε ανθρώπους που ζουν σε σκηνές και σε χαρτόκουτα. «Ήρθα με μία μικρή βάρκα από τον Έβρο μαζί με άλλα 15 άτομα, η βάρκα τρύπησε και μας έσωσαν δύο άνδρες τραβώντας μας με ένα σχοινί. Ευτυχώς χάσαμε μόνο τα πράγματα μας», μας λέει ξεναγώντας μας στον χώρο. «Περπατήσαμε αρκετά όταν βρήκαμε τον διακινητή που μας πήρε με ένα αμάξι. Έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα, δεν σταμάτησε στο σήμα της αστυνομίας με αποτέλεσμα να τρακάρουμε με ένα άλλο όχημα. Ο διακινητής έφυγε και εμάς μας συνέλαβαν. Μας πήγαν στο Μεταγωγών όπου έμεινα ένα μήνα και σε ένα μήνα έπρεπε να φύγω από τη χώρα, σύμφωνα με τα χαρτιά που μου έδωσαν. Όταν βγήκα από τη φυλακή πήγα στην Αθήνα για δύο μήνες, η κάρτα μου έληξε, ήρθα ξανά στην Θεσσαλονίκη, ζήτησα να με συλλάβουν αλλά δεν το έκαναν γιατί δεν είχαν χώρο στα καμπ. Τους ζήτησα να κάνω αίτηση ασύλου και ξαναβρέθηκα στο Μεταγωγών όπου έμεινα δύο μήνες. Μετά μου έδωσαν ένα άλλο χαρτί που έλεγε ότι σε λίγες μέρες έπρεπε να εγκαταλείψω την χώρα. Κάθε μέρα πήγαινα στο γραφείο για αίτηση ασύλου και κάθε μέρα μου έλεγαν “έλα αύριο”. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί συνέβαινε αυτό» συνεχίζει να διηγείται.

Ο Ουμέρ μη έχοντας άλλη επιλογή έμεινε στο δρόμο κοντά στον σταθμό των τρένων μαζί με άλλους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, κάποιες μέρες στο εγκαταλελειμμένο κτίριο κοντά στον σταθμό, άλλες σε ένα πάρκο στην πλατεία Μενεμένης. Τον περσινό χειμώνα έμεινε σχεδόν 2,5 μήνες στον δρόμο. Έβρισκε φαγητό στην Αλκυόνη, τα βράδια από την κουζίνα «Philoxenia kitchen» και κάπως έτσι γνώρισε τους ανθρώπους του Οικόπολις.

«Ερχόμουν κάθε μέρα στο Οικόπολις και μου άρεσε να βοηθάω εθελοντικά. Μου έδωσαν ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζαν για ένα διάστημα και μέναμε μαζί με άλλα πέντε άτομα. Όταν το συμβόλαιο έληξε μου πρότειναν να μείνω στο στέκι ενώ οι άλλοι εγκατέλειψαν την πόλη. Η ζωή εδώ ξεκινάει το πρωί με μαθήματα, μετά μαγειρεύουμε για τους άστεγους Έλληνες και πρόσφυγες, εδώ μαθαίνω ελληνικά, για μένα είναι κάτι σαν σπίτι και οικογένεια μαζί» λέει ακόμη ενώ προετοιμάζει το γεύμα για την βραδινή βάρδια.

Ο Ουμέρ βρίσκεται σε αναμονή για την συνέντευξη που πρέπει να δώσει προκειμένου να αιτηθεί άσυλο και η οποία έχει οριστεί για τον Απρίλιο. Εδώ και κάποιους μήνες βγαίνει τα βράδια με το ποδήλατό του και μοιράζει σε άστεγους μαζί με άλλα μέλη του Οικόπολις σούπα, ζεστά ρούχα, κουβέρτες μαθαίνοντας τις νέες κάθε φορά ανάγκες. «Έτσι είναι η αλληλεγγύη, να βοηθάς και να σε βοηθάνε. Έχω πολλούς φίλους που ζουν στο δρόμο και για μένα η καθημερινή αυτή σχέση έχει μεγάλη σημασία», λέει. Όνειρό του είναι να βρει δουλειά στην πληροφορική που είχε σπουδάσει στο Πακιστάν, το οποίο εγκατέλειψε πριν τρία χρόνια για οικονομικούς λόγους.

Η διανομή φαγητού σε άστεγους ντόπιους και πρόσφυγες ξεκίνησε από ομάδες του Οικόπολις όταν χιλιάδες πρόσφυγες είχαν εγκλωβιστεί στην Ειδομένη. Εκεί δημιουργήθηκε από εθελοντές η Colour Kitchen που στήριξε τους ανθρώπους αυτούς σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

«Βοηθούσαμε άστεγους ανθρώπους της πόλης με διανομή φαγητού και στο παρελθόν και με διανομή ρούχων και ξηράς τροφής για οικογένειες που είναι σε ανάγκη. Μετά την Ειδομένη, κρατήσαμε το γεύμα της Τρίτης επειδή αυτή την ημέρα δεν δίνεται συσσίτιο από άλλες οργανώσεις και εκκλησίες. Η διανομή γίνεται στη στοά κάτω από το Οικόπολις και είναι ανοιχτή σε όλους, δεν ζητάμε τίποτα. Το χειμώνα φτιάχνουμε περίπου 130 μερίδες» λέει ο Δημήτρης Καντερές, μέλος του Οικόπολις. Επιπλέον, εδώ και αρκετούς μήνες το Οικόπολις συνεργάζεται με την ομάδα «Philoxenia-food and kindness» που μαγειρεύει εδώ και κάνει τη διανομή του φαγητού κοντά στο σταθμό των τρένων.

«Για τα γεύματα ζητούμε στήριξη με δωρεές και κάθε Πέμπτη πηγαίνουμε στην λαϊκή αγορά της Κράτσιου όπου παραγωγοί μας δίνουν αυτά που δεν πουλάνε για να τα αξιοποιήσουμε. Στην ομάδα της κουζίνας συμμετέχουν εθελοντές από την Ελλάδα και εδώ και μερικούς μήνες και πρόσφυγες που ζουν σε δομές και θέλουν να κάνουν κάτι ως ανταπόδοση στην αλληλεγγύη που είχαν δεχτεί στο παρελθόν. Γνωρίζουμε ότι κάνουμε πράγματα που θα έπρεπε να είχε προβλέψει το κράτος, αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά. Κάνουμε αλληλεγγύη και ταυτόχρονα ασκούμε πιέσεις στην πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της».

Για τον Δημήτρη η κρίση μόνο στο τέλος της δεν βρίσκεται. Οι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν έρθει από τον Έβρο στη Θεσσαλονίκη ζουν ακόμη πρακτικές διαχωρισμού που η Ευρώπη των κλειστών συνόρων επιβάλλει. Έτσι, καταλήγουν πολλές φορές να γίνονται μια παράπλευρη απώλεια ενός παράλογου συστήματος. Στη Θεσσαλονίκη της προσφυγιάς αυτονόητα πράγματα, όπως η στέγη, αποτελούν στοιχήματα ενός καθημερινού αγώνα σε μια ζωή στους παγωμένους δρόμους που θέτει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια υπό διαρκή αμφισβήτηση. Για όλους αυτούς τους λόγους κινήσεις όπως του Οικόπολις, βρίσκουν ξανά την ανθρωπιά στις σχέσεις μας και δίνουν υλική υπόσταση στην αλληλεγγύη.

Το φιλμ Στους διαδρόμους του Τόμας Στούμπερ, μια τρυφερή ματιά στη ζωή, τον έρωτα, τη φιλιά και την απώλεια (αίθουσα Ολύμπιον)

Το ντοκιμαντέρ Πώς να κλέψετε μια καρέκλα του Κωνσταντίνου Καμπούρογλου, το πορτρέτο του designer – συλλέκτη Στέργιου Δελιαλή και της δημιουργικής διαδρομής του, στο πλαίσιο των προβολών Τετάρτες στο Λιμάνι με το CineDoc (αίθουσα Σταύρος Τορνές).

Επίσης, συνεχίζονται στις αίθουσες του Φεστιβάλ:

• Το παιχνίδι με τη φωτιά του Λι Τσανγκ Ντογκ, ένα αριστούργημα πάνω στην ερωτική εμμονή, που συγκέντρωσε εξαιρετικές κριτικές στο Φεστιβάλ Καννών (αίθουσα Τζον Κασσαβέτης).
• Η στολή του λοχαγού, ένα καθηλωτικό παιχνίδι «μεταμορφώσεων» που αποκαλύπτει την πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, με φόντο το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (αίθουσα Σταύρος Τορνές). 
• Το καθηλωτικό θρίλερ Ο ένοχος που απέσπασε το Βραβείο Κοινού Fischer και το βραβείο ανδρικής ερμηνείας της Κριτικής Επιτροπής για την ερμηνεία του Γιάκομπ Σιντεργκρέν στο 59ο ΦΚΘ (αίθουσες Παύλος Ζάννας & Σταύρος Τορνές).
• Το ψυχολογικό δράμα Το ξέρουν όλοι του βραβευμένου με Όσκαρ Ασγκάρ Φαραντί, με τους Πενέλοπε Κρουζ και Χαβιέ Μπαρδέμ (αίθουσα Παύλος Ζάννας)
• Το αριστουργηματικό Ρόμα του Αλφόνσο Κουαρόν, μεγάλου νικητή του φετινού Φεστιβάλ Βενετίας, που απέσπασε πρόσφατα Χρυσές Σφαίρες Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (αίθουσα Τζον Κασσαβέτης).  
• Το συναρπαστικό φιλμ Κλέφτες καταστημάτων του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Έντα, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών (αίθουσα Σταύρος Τορνές).

Οι ταινίες

Στους διαδρόμους / In The Aisles / In Den Gängen
(Γερμανία, 2018)

Σκηνοθεσία: Τόμας Στούμπερ / Thomas Stuber. Σενάριο: Clemens Meyer, Thomas Stuber. Με τους: Sandra Hüller, Franz Rogowski. Έγχρωμη, 125΄.

Όταν ο ντροπαλός Κρίστιαν χάνει τη δουλειά του, βρίσκει καινούργια δουλειά στο τοπικό σούπερμαρκετ. Ο Μπρούνο υπεύθυνος στον διάδρομο των Ποτών τον παίρνει υπό την προστασία του και του δείχνει τα κόλπα της δουλειάς. Στους διαδρόμους ο Κρίστιαν θα συναντήσει την Μάριον, υπεύθυνη του διαδρόμου των Γλυκών. Η μυστηριώδης αύρα της τον συνεπαίρνει και την ερωτεύεται. Στη μηχανή του καφέ συναντιούνται καθημερινά κι εκεί αρχίζουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Εκείνη όμως είναι παντρεμένη κι ο έρωτάς του δείχνει αδιέξοδος. Ώσπου μια μέρα η Μάριον δεν εμφανίζεται στη δουλειά της…

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=Oiwfi2n8I2c
Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΟΝ: 17:15, 19:45, 22:15.
* Το Σάββατο 19/1, η προβολή των 19:45 θα πραγματοποιηθεί με αγγλικούς υπότιτλους

Το παιχνίδι με τη φωτιά / Burning / Beoning
(Νότια Κορέα, 2018)

Σκηνοθεσία:  Λι Τσανγκ Ντογκ / Chang-dong Lee. Σενάριο: Jungmi Oh, Chang-dong Lee. Με τους: Ah-in Yoo, Steven Yeun, Jong-seo Jun. Έγχρωμη, 148΄.  

Ένας επαρχιώτης νεαρός, μια όμορφη γνώριμη από το παρελθόν και ένας ευκατάστατος άντρας. Όταν το κορίτσι εξαφανίζεται μυστηριωδώς, το αγόρι κυριεύεται από υποψίες ότι βασικός υπεύθυνος μπορεί να είναι ο πλούσιος φίλος της. Ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι εμπνέει σε έναν από τους κορυφαίους Ασιάτες δημιουργούς ένα μικρό αριστούργημα πάνω στην ερωτική εμμονή, συγκεντρώνοντας πανηγυρικά τις καλύτερες κριτικές που γράφτηκαν για διαγωνιζόμενη ταινία την τελευταία δεκαετία στο Φεστιβάλ Καννών.

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=bWaTCTnQoBM
Αίθουσα ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ: 20:30

Η στολή του λοχαγού / The Captain
(Γερμανία - Γαλλία - Πολωνία, 2017)

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβέντκε / Robert Schwentke. Με τους: Max Hubacher, Milan Peschel, Frederick Lau.  Έγχρωμη, 118΄.

Λίγο πριν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με την ήττα της Γερμανίας να θεωρείται πλέον δεδομένη, πολλοί στρατιώτες των Ναζί λιποτακτούν. Ένας απ’ αυτούς, ο νεαρός Ουίλι Χέρολντ, τρέχοντας να διαφύγει, βρίσκει σε ένα αυτοκίνητο μια βαλίτσα με το παλτό, τη στολή και ένα ζευγάρι παπούτσια ενός λοχαγού. Σε μια ύστατη προσπάθειά να ζεσταθεί, φοράει τη στολή και, ως δια μαγείας, μεταμορφώνεται στον απόλυτο σωσία του λοχαγού, όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και ως προς την τερατώδη προσωπικότητά του.

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=VrEtiyZd2hY
Αίθουσα ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ: 21:45, εκτός Τετάρτης 23/1

Ο ένοχος / Den Skyldige

(Δανία, 2018)

Σκηνοθεσία: Γκούσταφ Μίλερ / Gustav Möller. Σενάριο: Gustav Möller, Emil Nygaard Albertsen. Με τους: Jakob Cedergren, Jessica Dinnage, Johan Olsen, Omar Shargawi, Jacob Hauberg. Έγχρωμη, 85΄.

Ένας αστυνομικός που έχει υποπέσει σε δυσμένεια κι έχει βρεθεί να διεκπεραιώνει μόνο δουλειά γραφείου δέχεται ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα απαγωγής. Καθηλωμένος στην καρέκλα του, αναγκάζεται να πείσει άλλους να γίνουν τα μάτια και τα αυτιά του, καθώς αποκαλύπτεται σταδιακά το μέγεθος του εγκλήματος... Ένα καθηλωτικό θρίλερ που ανανεώνει συναρπαστικά τη σκανδιναβική παράδοση σ’ αυτό το κινηματογραφικό είδος, χάρη στην ευρηματικότητα της αφήγησης και της αναπαράστασης, αλλά και στην ανατριχιαστική διείσδυση στα άδυτα ενός χαρακτήρα.

• Βραβείο Κοινού για ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
• Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας της Κριτικής Επιτροπής του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στον Γιάκομπ Σιντεργκρέν.

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=RpaAjcncF5U

Αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: 17:30.

Αίθουσα ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ:  20:00 εκτός Τετάρτης 23/01

Το ξέρουν όλοι / Todos lo saben

(Ισπανία - Γαλλία - Ιταλίά, 2018)

Σκηνοθεσία - σενάριο: Ασγκάρ Φαραντί / Asghar Farhadi. Με τους: Penélope Cruz, Javier Bardem, Ricardo Darín. Έγχρωμη, 132΄.

Η Λόρα ταξιδεύει με την κόρη και το γιο της στο χωριό που μεγάλωσε για το γάμο της αδερφής της. Οι εντάσεις όμως δεν λείπουν από την οικογένεια της και τα συναισθήματα που τρέφει για τον παλιό της φίλο Πάκο περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Η γιορτή συνεχίζεται όταν το ρεύμα πέφτει ξαφνικά και η κόρη της Λόρα εξαφανίζεται.

Αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: 19:30, 22:00

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=18-8mSomOSc

Κλέφτες Καταστημάτων / Manbiki Kazoku

(Ιαπωνία, 2018)

Σκηνοθεσία - σενάριο: Χιροκάζου Κόρε-έντα / Hirokazu Kore-Eda. Με τους: Lily Franky, Ando Sakura, Matsuoka Mayu, Kiki Kilin, Jyo Kairi, Sasaki Miyu. Έγχρωμη, 121΄. 

Επιστρέφοντας από ένα σούπερ μάρκετ με τα κλοπιμαία τους, ο Οσάμου και ο γιος του συναντούν ένα μικρό κορίτσι εγκαταλελειμμένο μέσα στο κρύο. Αρχικά, αποφασίζουν να τη φιλοξενήσουν προσωρινά· όταν όμως καταλαβαίνουν ότι αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, θα της δώσουν μια κανονική θέση στο σπίτι τους. Αν και η μεγάλη οικογένεια είναι φτωχή και ίσα ίσα τα βγάζει πέρα με τις δουλειές τους και τις μικροκλοπές, ζουν ευτυχισμένοι όλοι μαζί, ώσπου ένα απρόσμενο γεγονός αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά, θέτοντας σε κίνδυνο τους δεσμούς που τους ενώνουν. Ο τελευταίος Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών είναι μια ευγενής, ζωογόνος αναθεώρηση του ορισμού της οικογένειας, με τη χαρακτηριστική διεισδυτική ματιά του μεγάλου Ιάπωνα κινηματογραφιστή.

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=B-YJ77NiiVw

Αίθουσα ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ: 17:30

Ρόμα / Roma

(Μεξικό, 2018)
Σκηνοθεσία - σενάριο: Αλφόνσο Κουαρόν / Alfonso Cuarón. Με τους: Yalitza Aparicio, Marina de Tavira, Marco Graf, Daniela Demesa, Carlos Peralta, Nancy García. Ασπρόμαυρη, 135΄.

Η πιο προσωπική δουλειά του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη και σεναριογράφου Αλφόνσο Κουαρόν ακολουθεί τα ίχνη μιας νεαρής οικιακής βοηθού που δουλεύει για μια μεσοαστική οικογένεια στη γειτονιά Ρόμα της Πόλης του Μεξικού. Σ’ αυτόν τον ύμνο αγάπης για τις γυναίκες που τον μεγάλωσαν, ο Κουαρόν αντλεί από τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας για φτιάξει ένα ζωντανό, συναισθηματικό πορτρέτο της κοινωνικής πυραμίδας στο Μεξικό, με φόντο την ταραχώδη δεκαετία του ’70. Η βράβευση αυτής της παραγωγής του Netflix με το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας άλλαξε μια για πάντα το τοπίο της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=-qIbibJBq0k
Αίθουσα ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ: 17:45

Πώς να κλέψετε μια καρέκλα – Τετάρτες στο Λιμάνι με το CineDoc

 (ΗΠΑ, 2017)

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Καμπούρογλου. Έγχρωμο, 87΄.

Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο του designer – συλλέκτη Στέργιου Δελιαλή και της δημιουργικής διαδρομής του. Τον ακολουθεί ενώ ζει ανάμεσα στα συντρίμμια του ονείρου του, του Μουσείου Design Θεσσαλονίκης, και καταγράφει την ασυμβίβαστη, δονκιχωτική σύγκρουσή του με την πραγματικότητα. Ο Δελιαλής αρνείται να αποχωριστεί τη συλλογή του, ενώ επιχειρεί να στήσει την αναδρομική έκθεση της προσωπικής του δουλειάς στον χώρο που προοριζόταν για μόνιμη στέγη του Μουσείου Design.

Αίθουσα ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ: Τετάρτη 23/01, 21:00

Με τις ταινίες «Γουίλι», «Πολιορκία», «Το πράσινο βιβλίο» και «Το βαποράκι» συνεχίζει τις προβολές του το σινέ Φαργκάνη Art  από την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019 (Αγ. Παντελεήμονος 10 , Αρχή Ιασωνίδου- Καμάρα, τηλ. 2310-208-007).

Γουίλι

Animation 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 90'

Μαλαισιανή ταινία, σκηνοθεσία Γιούσρι Αμπντούλ Χαλίμ

Ο Γουίλι είναι ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο που ύστερα από ένα ατύχημα, το οποίο του προξένησε σοβαρή βλάβη, δουλεύει ως ταξί. Όμως μια όμορφη σπορ κούρσα και μια διεθνής συνωμοσία απαγωγής αμαξιών θα τον ξαναβάλουν στη γρήγορη λωρίδα.

Πολιορκία

Μέσα στο πολεμικό – εχθρικό κλίμα της εποχής δύο οικογένειες συναντώνται σε ένα μοναστήρι προκειμένου να γίνει με μυστικότητα ένας γάμος. Αυτό όμως δεν περνάει απαρατήρητο. Μια προδοσία θα οδηγήσει έξω από το μοναστήρι χιλιάδες τούρκους στρατιώτες. Ο ηγούμενος της μονής, οι μοναχοί και τα μέλη των δύο οικογενειών, πιάνουν στα χέρια τα όπλα και η Πολιορκία ξεκινά.  Μαζί της αρχίζουν επίσης, ένας αγώνας επιβίωσης κι ένας κύκλος αποκαλύψεων. Η ιστορία ξεδιπλώνεται στη μεγάλη οθόνη, μέσα από την συζήτηση 2 αξιωματικών του ελληνικού στρατού, στο οχυρό Ρούπελ, τον Μάρτιο του 1941.

Η «Πολιορκία», αποτελεί μέρος της τριλογίας της Aratos Films για το 1821.  Υπενθυμίζουμε ότι η πολυσυζητημένη «Έξοδος 1826» του Βασίλη Τσικάρα, ήταν η πρώτη. Αποτέλεσε δε, την πρώτη ταινία με θέμα το 1821 μετά από 46 ολόκληρα χρόνια («Παπαφλέσσας», 1971).

Το πράσινο βιβλίο

Δραματική κομεντί 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 130'

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Πίτερ Φαρέλι με τους: Βίγκο Μόρτενσεν, Μαερσάλα Αλί, Λίντα Καρντελίνι

Το 1962 ένας Ιταλοαμερικανός μπράβος αναλαμβάνει χρέη σοφέρ ενός Αφροαμερικανού πιανίστα, ο οποίος περιοδεύει στον αμερικανικό Νότο.

Το βαποράκι

Περιπέτεια 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 116'

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ με τους: Κλιντ 'Ιστγουντ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Νταϊάν Γουίστ, Μάικλ Πένια

Έχοντας χρεοκοπήσει ως ανθοκαλλιεργητής, ο 88χρονος Ερλ Στόουν δέχεται να δουλέψει ως σοφέρ-βαποράκι ενός μεξικάνικου καρτέλ ναρκωτικών.

Το πρόγραμμα των προβολών:

Γουίλι  (Μεταγλωττισμένη)  (Προβολές: Παρασκευή και Σάββατο 17.00, Κυριακή 15:00)

Πολιορκία (Προβολές: 18.30, Κυριακή 19.10) 

Το πράσινο βιβλίο (Προβολές: 20.10, Κυριακή  20.50)  

Το βαποράκι (Προβολές: 22.15, Κυριακή 23.00 )

*Φωτογραφία από την ταινία "Πολιορκία"

«O Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων τονίζει για μία ακόμη φορά ότι τα μνημεία προστατεύονται από το Σύνταγμα και αποτελούν de facto ακίνητη περιουσία του δημοσίου, εκτός κάθε συναλλαγής». Αυτό είπαν, μεταξύ άλλων στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν πριν λίγες ώρες τα μέλη του ΣΕΑ και δεσμεύτηκαν ότι δεν θα σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους μέχρι να επιλυθεί το θέμα.

Κατήγγειλαν την επιχειρούμενη εκχώρηση της διαχείρισης (κομβικό σημείο στην υπόθεση) όλων των μνημείων, αρχαίων και νεώτερων, τα οποία περιλαμβάνονται στην υπ΄ αριθμ. ΥΠΟΙΚ 0004586 ΕΞ 2018 «Μεταβίβαση, κατ' άρθρα 196 παρ. 6 και 209 του Ν. 4389/2016, ακινήτων στην Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.» (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.)», σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 86/18.06.2018 Απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΦΕΚ 2320/ 19-6-2018/ Τεύχος Β΄).

Και έδωσαν στη δημοσιότητα 587 ΚΑΕΚ που κατάφεραν να ταυτοποιήσουν από τα 2.330 ακίνητα πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Είναι ανατριχιαστικό να βρίσκονται εκεί από τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, της Κνωσού, τα ενετικά τείχη του Ηρακλείου, ολόκληρη η Σπιναλόγκα μέχρι τον προϊστορικό οικισμό στο Ακρωτήρι Θήρας.

Στα Χανιά δεν έχει μείνει και τίποτα εκτός λίστας αφού διαβάζουμε: Αρχαιολογικός Χώρος παλιάς πόλης Χανίων, Φρούριο Σούδας Ιτζεδίν, Φρούριο Φιρκά, Μουσουλμανικό λουτρό, Τμήμα Νότιας Βυζαντινής Οχύρωσης, Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων, Ενετικός Ναός Αγίου Φραγκίσκου, κ.α. Στη λίστα του Υπερταμείου βρίσκονται πλήθος μνημείων της Θεσσαλονίκης ακόμα και κηρυγμένα μνημεία της UNESCO όπως: Ροτόντα, Επταπύργιο, Γαλεριανό ανάκτορο, Παναγία Αχειροποίητος, βασιλικοί τάφοι των Αιγών και μαζί με αυτά ολόκληρο το Δάσος του Σέιχ Σου. 

«Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για δύο θέματα: Εξαίρεση των 2.329 ακινήτων πολιτιστικού ενδιαφέροντος νέα Υπουργική Απόφαση (προσφάτως είπαν και με νέα συνεδρίαση του ΚΥΤΣΟΙΠ) και θεσμική θωράκιση για να μην ξαναβρεθεί κανένα μνημείο ή κτίριο πολιτιστικού ενδιαφέροντος στα διαφιλονικούμενα» είπε η Τούλα Μαρκέτου, πρόεδρος του ΣΕΑ.

Ο Θέμης Βακούλης, γραμματέας, τόνισε το εξής: «Η κυριότητα των αρχαίων μνημείων, με βάση το Σύνταγμα και τον αρχαιολογικό νόμο, δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν άλλον παρά μόνο στο δημόσιο.  Αυτό το γνωρίζουμε καλά και εμείς και το ΥΠΟΙΚ και το Υπερταμείο. Το ήξεραν εξαρχής ότι δεν θα πάρουν ποτέ την κυριότητα της Κνωσού. Τι είναι αυτό που επιδιώκουν; Είναι αυτό που αποσιωπούν συνειδητά: το θέμα της Διαχείρησης. Γι αυτό ήθελαν τα μνημεία να περιλαμβάνονται στην μεταβίβαση και να εξαιρεθούν μετά: για να διεκδικήσουν τη διαχείρηση.

»Το Υπερταμείο ενδιαφέρεται για τα ΕΣΟΔΑ από τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μνημεία και τα μουσεία. Και ξέρουν πολύ καλά ότι ο ίδιος νόμος 4389/16, σε άλλο άρθρο, λέει ότι «5.H ΕΤΑΔ εξακολουθεί να διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία που εξαιρούνται από τη μεταβίβαση» (άρθρο 195 παρ. 5). Δηλαδή να έρθουν και να ζητήσουν τα εισιτήρια της Κνωσού, τις εκδηλώσεις που θα γίνονται στην Ροτόντα, το αν θα ενοικιάζονται χώροι στα ενετικά τείχη του Ηρακλείου και πάει λέγοντας. Άρα αυτό που ζητάμε εμείς  είναι να διασφαλιστεί η εξαίρεση από τη μεταβίβαση της κυριότητας, της νομής και της διαχείρισης τόσο των 2.329 μνημείων, όσο και όσων μνημείων περιλαμβάνονται στα 72.000 ακίνητα που έχουν περάσει στην ΕΤΑΔ από το 2016, και η θεσμική κατοχύρωση όλων των ακινήτων του ΥΠΠΟΑ από δω και πέρα».

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων από κοινού με τον Δήμαρχο Πατρέων Κωνσταντίνο Πελετίδη και την Δήμαρχο Σπάρτης Ευάγγελο Βαλιώτη έχουν καταθέσει αίτηση ακύρωσης κατά της απόφασης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η υπόθεση επρόκειτο να δικαστεί την επόμενη Τρίτη 22 Ιανουαρίου.

Οπως όλα δείχνουν, όμως, θα πάρει αναβολή αφού το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ακόμα αποστείλει το σκεπτικό του στο ΣτΕ κάτι που είναι απολύτως απαραίτητο προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση. Η αναβολή που θα δοθεί αναμένεται να είναι δύο μηνών. 

Παράλληλα, αναμένεται από μέρα σε μέρα η υπουργική απόφαση του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, που θα εξαιρεί τα μνημεία από τη λίστα των 10.119 ακινήτων. Στη συνέχεια το υπουργείο Πολιτισμού θα καταθέσει ρύθμιση «η οποία θα εξασφαλίζει στο διηνεκές την πολιτιστική κληρονομιά από προσπάθειες ιδιωτικοποίησης όπως εκείνη της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου τα έτη 2013-2014 που μεταβίβασε για εκποίηση στο ΤΑΙΠΕΔ τα ακίνητα του υπουργείου Πολιτισμού στην Πλάκα» όπως είπε πριν δύο ημέρες ο υφυπουργός Πολιτισμού, Κώστας Στρατής.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Εργατικό δυστύχημα σημειώθηκε στις 8.30 το πρωί της Πέμπτης στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, που 57χρονος τραυματίστηκε θανάσιμα κατά την εκτέλεση εργασιών σε κατασκευαστική εταιρεία της περιοχής.

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι αστυνομικές αρχές, το δυστύχημα συνέβη όταν μεταλλική δοκός έπεσε στο κεφάλι του άτυχου τεχνίτη.

Στο σημείο έφτασε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, αλλά φαίνεται ότι θάνατός του ήταν ακαριαίος.

Οι ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες ο 57χρονος έχασε τη ζωή του ερευνώνται.

ΕΚΘ: Να εξεταστούν τα αίτια του εργατικού δυστυχήματος στα Διαβατά

Τη βαθύτατη θλίψη του για τον θανάσιμο τραυματισμό του 57χρονου τεχνίτη, σήμερα το πρωί, εν ώρα εργασίας σε κατασκευαστική εταιρεία στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, εκφράζει με ανακοίνωσή του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο (ΕΚΘ) και δίνει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στους οικείους του άτυχου άντρα. 

Τονίζει, ότι τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα θα πρέπει να εξετάσουν άμεσα τα αίτια του εργατικού δυστυχήματος και να αποδοθούν ευθύνες για το θάνατό του και προσθέτει ότι "είναι ζήτημα ζωής και ασφάλειας η δημιουργία και η απαρέγκλιτη τήρηση των κανόνων προστασίας των εργαζομένων και των μέτρων υγιεινής στους χώρους εργασίας, τόσο από την πλευρά της εργοδοσίας, όσο και από την πλευρά των εργαζομένων οι οποίοι θα πρέπει να αρνούνται την έκθεση τους σε κίνδυνο". 

Κλιμάκιο του Ε.Κ.Θ, μαζί με μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου Μακεδονίας - Θράκης θα επισκεφτούν αύριο το πρωί την κατασκευαστική εταιρεία, όπου συνέβη το εργατικό δυστύχημα.

Μια σημαντική δικαστική νίκη κατά της δημιουργίας του ορυχείου χρυσού Deva στο Certeju de Sus στη Ρουμανία ανακοίνωσε το Mining Watch România αναφέροντας ότι το δικαστήριο της Cluj ακύρωσε το Χωροταξικό Σχέδιο (ΧΣ) της περιοχής το οποίο είναι απαραίτητο για να επιτραπεί η εξόρυξη. Χωρίς εγκεκριμένο ΧΣ, οι άδειες δόμησης για το εργοστάσιο της εξόρυξης δεν μπορούν πλέον να εκδοθούν.

Όπως αναφέρεται στο Mining Watch România το εξορυκτικό σχέδιο του Certej που είναι γνωστό και ως Deva Gold SA, είναι από κοινού επιχείρηση της καναδικής εταιρείας Eldorado Gold (80 %) και της κρατικής εταιρείας Minvest Deva (20 %). Η Eldorado Gold που είναι μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού χαμηλού κόστους (TSX: ELD και NYSE: EGO), σκοπεύει να ανοίξει το πρώτο ανοικτό ορυχείο χρυσού με βάση το κυάνιο στην Ρουμανία. Ωστόσο, τα σκάνδαλα, τα επιχειρησιακά προβλήματα, οι εθνικές και διεθνείς αποτυχίες, καθώς και οι αντιδράσεις στην Ρουμανία και διεθνώς, που σχετίζονται με τη χρήση πολύ μεγάλων ποσοτήτων κυανίου και την καταστροφή των βοσκοτόπων, των δασών, ακόμη και των προστατευόμενων δασών (Ν 2000) έχουν χτυπήσει το εξορυκτικό σχέδιο. Τα φράγματα των αποβλήτων, ύψους 169 και 70 μέτρων αντίστοιχα, θα βρίσκονται σε μια περιοχή με πολλά χωριά: Hondol, Bócsa Mică και Certej, όπως και στο ορυχείο της Rosia Montana που σταμάτησε.

Το Χωροταξικό σχέδιο της περιοχής του Certej, το οποίο εγκρίθηκε από το τοπικό συμβούλιο της Certeju (με την απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου HCL 11/2010), καθόρισε τους όρους για τη χρήση γης και την κατασκευή ανοιχτών ορυχείων, τα φράγματα αποβλήτων και την μονάδα επεξεργασίας της εξόρυξης. Μετά την ακύρωση του ΧΣ από το δικαστήριο του Cluj, είναι πλέον αδύνατο να εκδοθούν οι αδειοδοτήσεις που προβλέπονταν με βάση αυτό το ΧΣ.

«Αυτό είναι το πιο σημαντικό βήμα για να τελειώσει αυτό το παράνομο εξορυκτικό σχέδιο. Το δικαστήριο έκρινε ότι η ανάπτυξη του ορυχείου, το οποίο θα χρησιμοποιούσε 1653 τόνους κυανίου ετησίως και θα δημιουργούσε μόλις 221 θέσεις εργασίας, δεν ήταν σύμφωνη με την ισχύουσα νομοθεσία. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η εξορυκτική εταιρεία  έχει αψηφήσει τη ρουμανική νομοθεσία. Το 2014, οι δραστηριότητες εξόρυξης ξεκίνησαν παράνομα και οι εργασίες σταμάτησαν μόνο όταν παρενέβησαν τα δικαστήρια», σημείωσε η Roxana Pencea Brădățan της Mining Watch Romania.

Το δικαστήριο του Cluj αναγνώρισε ότι η έγκριση του ΧΣ είχε εκδοθεί κατά παράβαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και, ως εκ τούτου, ακύρωσε την απόφαση 11/2010 του Τοπικού Συμβουλίου της Certeju de Sus.

Η περιβαλλοντική άδεια που ακυρώθηκε από το δικαστήριο Cluj, εκδόθηκε από τον Περιφερειακό Γραφείο Προστασίας του Περιβάλλοντος του Timiş (REPA του Timiş) τον Απρίλιο του 2010.

Η δίκη για την αίτηση ακύρωσης του ΧΣ ξεκίνησε το 2016 από το «Ανεξάρτητο Κέντρο για την Ανάπτυξη των Περιβαλλοντικών Πόρων» οργάνωση που στηρίζει η Mining Watch Romania.

Το 2015, η ίδια ΜΚΟ πέτυχε την ακύρωση του ΧΣ για την Roșia Montană και η απόφαση αυτή του δικαστηρίου είχε ως αποτέλεσμα την οριστική παύση των αδειοδοτήσεων (των εξορυκτικών σχεδίων).

«Μετά από πολλά χρόνια παρακολούθησης των εξορυκτικών σχεδίων στη Ρουμανία, δεν έχω δει κανένα σχέδιο που να έχει αναπτυχθεί σεβόμενο το νόμο. Οι εξορυκτικές εταιρείες χρησιμοποιούν τις ίδιες τακτικές για να ξεφύγουν από τις νομικές διατάξεις. Οι εταιρείες θα έκαναν τα πάντα για να αγνοήσουν τα δικαιώματα των τοπικών κοινοτήτων ή να αποφύγουν την υποχρέωση προστασίας των φυσικών περιοχών», κατέληξε στο σχόλιό της η Roxana Pencea.

Πηγή: http://miningwatch.ro

Η Μαρίτσα Μαυροπούλου ήταν η μια από τις τρεις γιαγιάδες - σύμβολο της Λέσβου, που είχαν απαθανατιστεί το 2015 να φροντίζουν ένα βρέφος προσφύγων. Η Μαρίτσα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.

Οι συγχωριανοί της, θα πουν αύριο το τελευταίο αντίο στη Σκάλα Σκαμιάς ενώ όπως είπε στην ΕΡΤ Αιγαίου ο πρόεδρος της κοινότητας Γιώργος Σαρόγλου « θα τη θυμόμαστε πάντα, μια τίμια γυναίκα που μας έκανε περήφανους»

Τον γύρο του κόσμου έκανε τον Οκτώβριο του 2015 η φωτογραφία του  Λευτέρη Παρτσάλη από τη Μυτιλήνη (Σκάλα Συκαμιάς) που έδειχνε τρεις ηλικιωμένες Ελληνίδες να φροντίζουν ένα μικρό παιδί την ώρα που η μητέρα του αλλάζει ρούχα καθώς μόλις έχει φτάσει στο νησί από τα τουρκικά παράλια.

Η κυρία Ευστρατία, η κυρία Μαρίτσα και η κυρία Μηλίτσα, οι γιαγιάδες  της Λέσβου είχαν δηλώσει ότι «του τραγουδούσαμε και ήπιε το γάλα μονορούφι».

Για το περιστατικό  και τη φωτογραφία όπως το αφηγήθηκε η Μαρίτσα: 

«Ήταν πολύς κόσμος μαζωμένος στον Πλάτανο καθώς είχαν φτάσει τρεις βάρκες. Είδαμε τη μητέρα την ώρα που άλλαζε τα ρούχα της και της είπαμε ότι το μωρό πεινάει. Έδωσαν στο μωρό ένα μπιμπερό αλλά αυτό δεν ήθελε το γάλα. Το δοκίμασα στο χέρι μου και ήταν καυτό. Εκεί δίπλα είχε μια βρύση και κρύωσα εκεί το μπιμπερό και μετά το μωρό το ήπιε το γάλα»

πηγή: lesvosnews.gr

Ένας ιρακινός πρόσφυγας, ο οποίος διασώθηκε από την Τουρκική Ακτοφυλακή μαζί με 45 άλλους, στο Αιγαίο Πέλαγος, δήλωσε ότι οι Έλληνες λιμενικοί «προσπάθησαν να τους σκοτώσουν».

Ομάδες της Ακτοφυλακής έσωσαν τους πρόσφυγες μετά τη βύθιση της βάρκας όπου επέβαιναν. Ο ιρακινός πρόσφυγας Mohammed Fadil, το 4χρονο κοριτσάκι του οποίου πνίγηκε, ισχυρίστηκε ότι οι Έλληνες λιμενικοί ήταν υπεύθυνοι για το περιστατικό. Ένα σκάφος που ανήκε στην Ελληνική Ακτοφυλακή διέταξε να μας σταματήσει στην ανοιχτή θάλασσα, δήλωσε ο Φαντίλ στους δημοσιογράφους στο κρατικό νοσοκομείο του Κουσάντασι.

«Υπήρχαν δυνατά κύματα. Θεωρήσαμε ότι ήρθαν για να μας σώσουν. Μας είπαν να σταματήσουμε τον κινητήρα. Έδεσαν το σκάφος μας στο δικό τους με συρματόσχοινο μας και άρχισαν να κάνουν κύκλους «, δήλωσε ο Φαντίλ. «Ήταν τόσο απάνθρωπο. Προσπάθησαν να μας σκοτώσουν», πρόσθεσε. Ο Φαντίλ είπε ότι χωρίς κανένα έλεος τους άφησαν να πεθάνουν και τότε ήρθαν οι ομάδες της Ακτοφυλακής της Τουρκίας και τους έσωσαν, προσθέτοντας: «Έσωσα τα δύο μου παιδιά, αλλά δεν μπορούσα να σώσω το άλλο.

πηγή: kar.org, aa.com.tr