Ελλάδα   >   Ν. Καβάλας    >    Ειδήσεις & Τοπικά Νέα

Ένα αφιέρωμα στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού που βρίσκεται στην Καβάλα έκανε η Μανίνα Ζουμπουλάκη στο Athens Voice.

Το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού λειτουργεί εδώ και δέκα χρόνια, αλλά δεν το είχα επισκεφτεί, δεν έτυχε, ξέρετε πως είναι με τα μουσεία – έχεις την πρόθεση, και μετά πηγαίνεις για μπάνιο στη θάλασσα επειδή είσαι ελαφρύ άτομο, ή έχεις δουλειές. Τέλος πάντων πήγα τώρα, κάλλιο αργά παρά ποτέ, η αλήθεια είναι ότι το ανέβαλλα όπως αναβάλλω όλα τα έστω-και-λίγο στεναχωρητικά πράγματα, επειδή και οι δυο, ή οι τέσσερεις μεριές της οικογένειάς μας ήρθαν στην Ελλάδα από μακρινά μέρη, άρα τις προσφυγικές αφηγήσεις, τις ιστορίες άλλων πατρίδων, τις παίζω στα δάχτυλα. Τόσο, που τις βάζω στα βιβλία μου, είτε ως κυρίως είτε ως παράπλευρο θέμα. Μια τόσο μεγάλη, εθνική τραγωδία όπως το «δικό μας» προσφυγικό, του 1922, σηκώνει πολλές ιστορίες, και πολλή στεναχώρια…

Ξανά τέλος πάντων, το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού είναι μικρό, συμμαζεμένο, φτιαγμένο με αγάπη – και αναπόφευκτα, με στεναχώρια: ρούχα, αντικείμενα, φωτογραφίες, πιστοποιητικά, κοσμήματα και «ενθυμήματα» που κουβάλησαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας από μακρινές πατρίδες στολίζουν τις προθήκες, τους τοίχους, μέχρι και τα ταβάνια. Οι φωτογραφίες, ασπρόμαυρες και βαριές, δείχνουν οικογένειες να ποζάρουν όπως έφτασαν στην Καβάλα πριν εκατό χρόνια, ταλαίπωρες, λειψές, χωρίς αγαπημένα μέλη που χάθηκαν στις μακριές πορείες μέσα στην Ανατολία, τον Πόντο, την Καππαδοκία ή βούλιαξαν στο Αιγαίο ή σκοτώθηκαν στη Σμύρνη. Άλλες φωτογραφίες δείχνουν χαρούμενα πρόσωπα, δύο τυχερές αδερφές που βρήκαν η μία την άλλη μετά από χρόνια, ένα ζευγάρι που παντρεύτηκε και ευτύχησε στην Καβάλα, σοβαρά παιδάκια μπροστά στον παππού που επέζησε σαν από θαύμα.

Ο ένας μας προ-πάππος χάθηκε πολύ νέος στα τάγματα εργασίας της Ανατολίας, τα τρομερά Αμελέ Ταμπουρού. Ο δεύτερος, ο μυθικός για την οικογένεια παππούς Αναστάσης, κατάφερε να γλυτώσει κρυμμένος ανάμεσα στους νεκρούς των Αμελέ Ταμπουρού σαν ήρωας του Ηλία Βενέζη. Περπάτησε μέρες και νύχτες μέχρι να φτάσει στην Μερσίνα και να χωθεί σε ένα Γαλλικό πλοίο – δηλαδή κοιμόταν τις μέρες κρυμμένος σε  σπηλιές και βάδιζε τις νύχτες, για να μην τον πετσοκόψουν οι Τσέτες, οι άγριοι δολοφόνοι του άτακτου Τουρκικού Στρατού. Ακούγονται μακρινά όλα αυτά και ξένα, αλλά είναι σα να συνέβησαν χθες, εκτός που συμβαίνουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη ΤΩΡΑ, που διαβάζουμε ήσυχα-ήσυχα το κινητό μας.

Σε εμάς εδώ, συνέβησαν πριν εκατόν δύο χρόνια…  

Μη σας κουράζω με λεπτομέρειες, λίγα νουμεράκια μόνο σερβίρω: στην περιοχή της Καβάλας βρήκανε καταφύγιο 75.000 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη, τη Βουλγαρία, τον Καύκασο και την Ρωσία. Μιλάμε για μια μικρή τότε πόλη, ένα λιμανάκι ίσα-ίσα, με καμία δυνατότητα να φιλοξενήσει τόσο κόσμο… το 1928 οι πρόσφυγες αποτελούσαν το 63% του νομού Καβάλας και το 57% των κατοίκων της πόλης. Ενσωματώθηκαν στον ντόπιο πληθυσμό όχι χωρίς μεγάλα ζόρια, βρήκανε δουλειές, έγιναν καπνεργάτες, ψαράδες, έμποροι, καφετζήδες. Ο παππούς Αναστάσης, πρώην έμπορος χαλιών στην Καισάρεια, βρέθηκε στη Σέλιανη (Φίλιπποι) με ένα αμπέλι που δεν είχε ιδέα τι να το κάνει («Ξέρω από μεταξωτά κρόσια, όχι από ξινά σταφύλια» έλεγε στα παιδιά του). Μέχρι που έμαθε, άρχισε να φτιάχνει τσίπουρο πολύ τσακίρικο, και πέρασε στην Ιστορία της οικογένειας.

Πηγή: athensvoice.gr

Κανονικά συνεχίζεται το θερινό πρόγραμμα του "Ζέφυρου" σύμφωνα με ανακοίνωση του κινηματογράφου.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση αναφέρει:

Το θερινό πρόγραμμα του Ζέφυρου συνεχίζεται κανονικά και γίνονται όλες οι νόμιμες ενέργειες  για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη συνέχισή του μέχρι τη λήξη του στις 16 Σεπτεμβρίου.

 

Είμαστε όλοι σε αναμονή των εξελίξεων, οι οποίες θα προκύψουν το μεσημέρι της Δευτέρας 09 Σεπτεμβρίου.

 

Καλούμε όλους τους φίλους, τα μέλη, τους συμπολίτες μας να πλαισιώσουν με την παρουσία τους την πραγματοποίηση των προβολών.

Διακοπή ηλεκτροδότησης σημειώθηκε λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι της Κυριακής 8 Σεπτεμβρίου 2024 στην πόλη Καβάλας.

Σύμφωνα με τον ΔΕΔΔΗΕ, πρόκειται για βλάβη που αφορά μεγάλο μέρος της πόλης.

Συνεργείο του ΔΕΔΔΗΕ ενημερώθηκε για τη διακοπή και μεταβαίνει στο σημείο, ωστόσο δεν υπάρχει ακόμα εκτιμώμενος χρόνος αποκατάστασης του ρεύματος.

Φωτιά ξέσπασε το μεσημέρι του Σαββάτου 7 Σεπτεμβρίου 2024 σε δασική έκταση στον Δήμο Μύκης της Ξάνθης.

Στο σημείο επιχείρησαν 20 πυροσβέστες με 1 ομάδα πεζοπόρων τμημάτων, 5 πυροσβεστικά οχήματα και 2 εναέρια μέσα.

Η ανακοίνωση της πυροσβεστικής αναφέρει:

#Πυρκαγιά σε δασική έκταση στην Τ.Κ. Θερμών, του δήμου Μύκης, #Ξάνθη.

 

Κινητοποιήθηκαν 20 #πυροσβέστες με 1 ομάδα πεζοπόρου, 5 οχήματα και 2 Ε/Π.

*Φωτογραφία αρχείου

Στο ζήτημα λογοκρισίας του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα κορμιά» που θα παιζότανε στον κινηματογράφο «Ζέφυρο» τοποθετείται η Λαϊκή Συσπείρωση Καβάλας, με επικεφαλής τον Χρήστο Ποτόλια.

Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι ενώ διαφωνούν με τον τρόπο που προσεγγίζεται το θέμα που πραγματεύεται η ταινία, η αντίδραση εκκλησιαστικών αλλά και τοπικών παραγόντων είναι προκλητική, αφού χρησιμοποιούν διάφορες υπηρεσίες, προκειμένου να κλείσουν ουσιαστικά το μοναδικό θερινό σινεμά της Καβάλας.

Αναλυτικά, η ανακοίνωσης Λαϊκής Συσπείρωσης:

Με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ στο θερινό κινηματογράφο «ΖΕΦΥΡΟΣ» «Αδέσποτα Κορμιά» και για τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν σημειώνουμε: ο κάθε ένας μπορεί να έχει την άποψή του για το ντοκιμαντέρ.

 

Ως Λαϊκή Συσπείρωση δε συμφωνούμε με τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα που πραγματεύεται το ντοκιμαντέρ, προσέγγιση από την οποία απουσιάζει οποιοιδήποτε αναφορά σε θέσεις της επιστημονικής κοινότητας και σε ευθύνες του κράτους.

 

Όλα τα ζητήματα που ανοίγει είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους (άμβλωση, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε ομόφυλα ή ετερόφυλα άτομα, υποβοηθούμενη αυτοκτονία), που δεν γίνεται ούτε να αντιμετωπιστούν και να συζητηθούν με ενιαία αντίληψη και κριτήρια, αλλά ούτε και να τσουβαλιαστούν κάτω από την οπτική του ατομικού δικαιωματισμού, όπως επιχειρεί η ταινία.

 

Η αποθέωση της αυτοδιάθεσης του σώματος και της ζωής του καθενός αποσπασμένη από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων.

 

Αποτελεί όμως προκλητική τουλάχιστον αντίδραση, εκκλησιαστικών αλλά και τοπικών παραγόντων, που χρησιμοποιούν διάφορες υπηρεσίες, προκειμένου να κλείσουν ουσιαστικά το μοναδικό θερινό σινεμά της πόλης.

 

Παίρνουμε θέση καταγγέλλοντας τα σχέδια για το «ΖΕΦΥΡΟ», που αποτελεί μια ανάσα δροσιάς για τους Καβαλιώτες, αλλά και «ανάσα ζωής» στα πολυβασανισμένα θερινά σινεμά της χώρας μας.

 

Διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις, στα πλαίσια οδηγιών της Ε.Ε., έχουν βάλει τον πολιτισμό «στο στόχαστρο» με καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων που εποπτεύονται από το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, με τεράστιες μειώσεις χρηματοδότησης των προϋπολογισμών πολιτιστικών φορέων (Εθνική Πινακοθήκη, Μουσεία Σύγχρονης και Μοντέρνας Τέχνης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Εθνική Βιβλιοθήκη, κρατικά θέατρα, σημαντικότερες ορχήστρες της χώρας, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Ταινιοθήκη της Ελλάδας, δεκάδες λαογραφικά και ιστορικά μουσεία, βιβλιοθήκες κ.λπ.).

Στον αντίποδα αυτών των επιλογών των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων βρίσκεται η πραγματική επικοινωνία των λαών μέσα απ' την Τέχνη. Διεκδικούμε πολιτισμό με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Η Τέχνη είναι ανώτερη μορφή κοινωνικής συνείδησης και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο Πολιτισμός και η Ιστορία του είναι απαραίτητο συστατικό στοιχείο της αυτογνωσίας κάθε λαού.

 

Καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε την εμπορευματοποίηση και τουριστικοποίηση του πολιτισμού, στη μετατροπή του δημιουργού σε υπάκουο υπάλληλο της «πολιτιστικής βιομηχανίας», στην ιδιωτικοποίηση ακόμη και ευαίσθητων τομέων της πολιτιστικής κληρονομιάς.

 

Καβάλα 08-09-2024

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΠΟΤΟΛΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

(δελτίο Τύπου)

γράφει ο

Βύρων Δημητριάδης

“... να μην ξεχνάμε: ubi dubium ibi libertans! (όπου αμφισβήτηση, εκεί ελευθερία)”.

Ο Γιώργος Πλειός Καθηγητής Επικοινωνίας και ΜΜΕ και Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ ολοκλήρωσε τον κριτικό Πρόλογό του στο βιβλίο του δημοσιογράφου-ερευνητή συγγραφέα Άρη Χατζηστεφάνου: “Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση. Πώς την εντοπίζουμε”2022, χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο λατινικό γνωμικό θέλοντας, πιθανότατα, να τονίσει το πόσο απαραίτητο είναι ιδιαίτερα όταν πρόκειται να ξεχωρίσει κανείς την εικονική πραγματικότητα, που μόνο ψευδαίσθηση δεν είναι, από την καθημερινή κανονικότητα.

Υπό αυτή την οπτική διάβασα και το άρθρο του Άρη στην “ΕφΣυν” 17/8: “Ελληνική δημοσιογραφία. Παθητική ενημέρωση, ενεργητική συνενοχή” που στηρίχθηκε εξ ολοκλήρου στην είδηση: “Νεογέννητα δίδυμα σκοτώθηκαν την ώρα που ο πατέρας τους δήλωνε τη γέννησή τους”.

“...Ο συγκεκριμένος τίτλος -γράφει ο Άρης- αναπαραγόμενος σχεδόν αυτολεξεί, γέμισε τις ηλεκτρονικές σελίδες ελληνικών μέσων ενημέρωσης στις 14/8.

Πώς σκοτώθηκαν άραγε; Μήπως έπεσαν από την κούνια τους; Ομολογουμένως το κείμενο που ακολουθούσε έδινε ορισμένες εξηγήσεις. Τα σκότωσε ο Ισραηλινός στρατός.

Εδώ ξεκινούσε όμως μια σειρά άλλων προβλημάτων.

Το κείμενο που μεταδόθηκε από γνωστά ΜΜΕ (“Καθημερινή”, “Πρώτο Θέμα”, “ΣΚΑΪ”, “Capital”, “Τα Νέα” κ.α) ήταν απλώς copy paste από τηλεγράφημα του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΜΠΕ).

Όσο για το τηλεγράφημα, αποτελούσε λέξη προς λέξη μετάφραση από την ιστοσελίδα του BBC.

Ένας συντάκτης στο Λονδίνο, χωρίς να το γνωρίζει, είχε γεμίσει με το κείμενό του τα ελληνικά ΜΜΕ.

Όπως κατήγγειλαν στο ίντερνετ... ο τίτλος αποτελούσε μία από τις κλασσικές τεχνικές προπαγάνδας του BBC: η παθητική σύνταξη απομάκρυνε από το κάδρο τον δράστη δηλαδή τον Ισραηλινό στρατό που δολοφόνησε τα νεογέννητα δίδυμα...

Αν και η προπαγανδιστική χρηση της παθητικής σύνταξης είναι παλιά όσο και οι πρώτες εφημερίδες, σύμφωνα με ερευνητές έχει λάβει πρωτοφανείς διαστάσεις στην περίπτωση της γενοκτονίας της Γάζας...

...Στις 15/8 το ΑΜΠΕ επανήλθε στο θέμα της δολοφονίας των νεογέννητων διδύμων στη Γάζα με δεύτερο κείμενο, το οποίο ενώ δεν περιείχε νεότερες πληροφορίες είχε τον εξής βελτιωμένο τίτλο: “Πώς θα ζήσω τώρα;” - “Πατέρας χάνει τη γυναίκα του και τα νεογέννητα δίδυμα παιδιά του σε βομβαρδισμό του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας”.

Η προσπάθεια διόρθωσης είναι ίσως αξιέπαινη... Ίσως μερικές φορές χρειάζεται να παραφράσουμε το περίφημο “ξυράφι του Χάνλον” που λέει “μην αποδίδεις στην κακία κάτι που εξηγείται επαρκώς από την ηλιθιότητα”.

Στην περίπτωσή μας, ας μην αποδίδουμε πάντα στην προπαγάνδα όσα μπορούν να εξηγηθούν με τη δημοσιογραφική τεμπελιά -σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Πανεπιστημίου Κολούμπια 6 στους 10 χρήστες του Ιντερνετ που προωθούν ένα κείμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν έχουν πατήσει ποτέ το λινκ για να το διαβάσουν.

Ειδικότερα το BBC έχει αναγάγει τη συγκεκριμένη πρακτική σε τέχνη -και την υποστελέχωση των μέσων ενημέρωσης...”.

Καταπληκτικό!!! Αν κατάλαβα καλά, η ιδεολογικοπολιτική προπαγάνδα γκεμπελικού τύπου που έχουν εξαπολύσει διεθνώς τα ΜΜΕ σχετικά με τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης από τους Σιωνιστές εβραίους ναζί με την ενεργητική στήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε, κατά βάσει, μπορεί και να οφείλεται σε “... ορισμένες παθογένειες του Ελληνικού Τύπου και προβλήματα που ξεκινούν στην αίθουσα σύνταξης του BBC και φτάνουν στις οθόνες μας μέσω του ΑΜΠΕ...” -έλεος.

“...Καταρχάς -γράφει ο Πλειός στον Πρόλογό του- το νέο του βιβλίο επικεντρώνεται στα μέσα επικοινωνίας και όχι στην ανάλυση της πολιτικής, της οικονομίας κλπ μιας κοινωνίας. Επικεντρώνεται κυρίως στα παλιά Μέσα, αλλά σε ένα βαθμό και στα νέα. Η επικέντρωση στα παλιά νομίζω, ελπίζω δεν κάνω λάθος, οφείλεται στην πεποίθηση του συγγραφέα ότι για διαφόρους λόγους αυτά είναι η ναυαρχίδα διασφάλισης της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης στη σφαίρα των ιδεών, της πολιτικής και της κοινωνίας αν και σε όλη του την ανάλυση εξετάζει συνολικά τη σφαίρα των ΜΜΕ παλιών και νέων...

Πρέπει να σημειώσω ότι η έννοια προπαγάνδα στο ανά χείρας βιβλίο χρησιμοποιείται με μια ευρύτερη έννοια.

Νοείται όχι με τη στενή της σημασία, ως πολιτική προπαγάνδα, όπως γινόταν αντιληπτή για πολλά χρόνια από μελετητές όπως ο Doob, ο Ellul, o Taylor... αλλά με την ευρύτερη έννοια.

Δηλαδή, προπαγάνδα που θα συναντήσει κανείς και σε μη πολιτικά περιεχόμενα. Αυτή δεν προπαγανδίζει υπέρ συγκεκριμένων πολιτικών πρακτικών, πολιτικών προσώπων, κομμάτων κλπ αλλά υπέρ μιας ορισμένης ιδεολογικής οπτικής γωνίας...

Σε κάθε περίπτωση -υποστηρίζει ο Πλειός-, η αντίληψη του συγγραφέα περί προπαγάνδας δεν είναι τόσο ευρεία ώστε να δέχεται την εκδοχή του Edelstein η οποία τελικά καταργεί τα όρια μεταξύ προπαγάνδας και κοσμοθεώρησης...”.

Παρ΄όλα αυτά, ακόμη κι αν κάνει λάθος ως προς τις “πεποιθήσεις του συγγραφέα” ο Καθηγητής Πλειός “... ο αναγνώστης μένει με την έντονη γεύση μιας πραγματικότητας... (όπου): Τα Μέσα πλέον δεν είναι παρατηρητές των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων, αν ποτέ ήταν, αλλά σημαντικοί πρωταγωνιστές της. Ίσως οι πιο σημαντικοί.

Αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις, σε αρκετές και πάντως αρκετά σημαντικές όπως ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ το 2003, η επικράτηση των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα, η επικράτηση του Τραμπ, των τραμπιστών και εν γένει των νεοσυντηρητικών, ακροδεξιών λαϊκιστών ανά τον κόσμο, η προσαγωγή της Δύσης “δεμένης χειροπόδαρα” στον πόλεμο της Ουκρανίας κ.α δεν θα ήταν δυνατές χωρίς τη χειραγώγηση και την προπαγανδιστική μηχανή των Μέσων, όπως και όλων των μηχανισμών της πληροφορίας.

Τα ΜΜΕ δεν είναι πλέον η τέταρτη εξουσία που ελέγχει τις άλλες τρεις (αν ποτέ ήταν) αλλά ο κρίκος που συνδέει τις άλλες τρεις σε αλυσίδα και τις οδηγεί στη σύγκλισή τους, στην αναίρεση του διαχωρισμού τους, η οποία ενίοτε λειτουργεί και ως θηλιά...”.

Λέτε ο Άρης Χατζηστεφάνου ακολουθώντας το παράδειγμα των “τεμπέληδων” συναδέλφων του να μη διάβασε τον Πρόλογο του βιβλίου του;

Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε το γεγονός ότι στην “Ελληνική δημοσιογραφία” τσουβαλιάζει μαζί με τους παπαγάλους της “λίστας Πέτσα” και τους δημοσιογράφους που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως λειτουργούς της δημοκρατίας.

Τους λίγους εκείνους δημοσιογράφους που δεν έπαψαν να κυνηγούν -και κάποτε να δολοφονούν- γι' αυτή τους την επιλογή.

Τι, αλήθεια, σημαίνει “ενεργητική συνενοχή” για το ΑΜΠΕ και την ΕΡΤ που ανέλαβε υπό την απόλυτη, και αναντίλεκτη, εποπτεία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης(!) με το που μπούκαρε στο Μαξίμου... με τη βοήθεια ασφαλώς της Majoritas -κατά τη δήλωση του ρουμάνου διευθυντού της.

Διότι τόσο οι επαφές του ΑΜΠΕ με το BBC όσο και οι επαφές τους με τα αντίστοιχα των Σιωνιστών Εβραίων στην Παλαιστίνη, καθόλου δεν είναι αδιαμεσολάβητες καθ' όσων είναι “ελεύθερα να υπακούν”.

Η εργαλειοποίηση όμως των πεταλουδίστικων ζωών των διδύμων, με αναγκάζει να παραφράσω -όχι το “ξυράφι του Χάνλον” -μια ατάκα του καλού ελληνικού κινηματογράφου: μήπως “είναι πολλά τα λεφτά Άρη”;

Υ.Γ. Το κύριο άρθρο της “Καθημερινής” 1/9 μας ενημερώνει “για δέσμη παρεμβάσεων για την ισόρροπη ανάπτυξη τουρισμού και διατήρησης του τοπίου φυσικού κάλλους” που θα παρουσιάσει ο Πρωθυπουργός -εκείνος που ζήτησε να τσιμεντοποιηθεί ο Ερημίτης στην Κέρκυρα αφού “θα καεί που θα καεί”, και κάηκε το δάσος, “συμπτωματικά”.

Γεμάτο ήταν το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2024 το περίπτερο της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αλλά και το περίπτερο του Επιμελητήριου Έβρου στην 88η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Αναλυτικά, ο περιφερειάρχης ΑΜΘ, Χριστόδουλος Τοψίδης, σχετικά αναφέρει: 

Σήμερα ήταν μια πολύ "γεμάτη" μέρα στην Θεσσαλονίκη και στα εγκαίνια της 88ης Διεθνούς Έκθεσης.

 

Τόσο στο περίπτερο της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, όσο και στο περίπτερο του Επιμελητηρίου Έβρου, όπως και σε όλη την εγκατάσταση είχα την ευκαιρία να συναντήσω συναδέλφους από την Αυτοδιοίκηση, όπως και από τα Επιμελητήρια.

 

Η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης συμμετέχει δυναμικά και στην φετινή διοργάνωση της ΔΕΘ, καθώς ως Διοίκηση πιστεύουμε στον εκθεσιακό θεσμό και στα οφέλη που αυτός κομίζει στους συμμετέχοντες.

 

Η Εξωστρέφεια θεωρούμε ότι είναι βασική πρϋπόθεση της αναπτυξιακής προοπτικής που θέλουμε να δώσουμε στον τόπο μας και τέτοιες διοργανώσεις λειτουργούν προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Εύχομαι καλή επιτυχία στην φετινή 88η ΔΕΘ και σε όλους τους συμμετέχοντες.

γράφει ο

Βασίλης Λιόγκας

ΕΥΤΟΠΙΑ:

το ΧΡΟΝΙΚΟ έναρξης του ΖΕΦΥΡΟΥ

Αφιερωμένο στους δεσμώτες του ονείρου, που μεταμόρφωσαν το καλοκαίρι του 1987 τον σκουπιδότοπο της Νομαρχίας σε θερινό σινεμά μιας επαρχιακής πόλης που δεν είχε ούτε θερινό πλέον, αλλά ούτε καν χειμερινό κινηματογράφο τότε.

Ήδη η Κινηματογραφική Λέσχη συμπλήρωνε τον 11ο χρόνο λειτουργίας της με τρεις προβολές επιλεγμένων ταινιών, κάθε Δευτέρα, στο αμφιθέατρο της Νομαρχίας, σε συνεργασία και με την Λέσχη Ξάνθης (ΦΕΞ). Από το ειδικό, κλειστό κοινό του χειμώνα, αναζητούσε το πλατύτερο του καλοκαιριού, επιλέγοντας αξιόλογες ταινίες από το εμπορικό κύκλωμα διακίνησης, που δεν έφταναν ποτέ ή προβάλλονταν ελάχιστα. Τον Απρίλη του 1983 και τον Μάρτη του 1985 μοίρασε ερωτηματολόγια και συγκέντρωσε ενδιαφέρουσες απαντήσεις.

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο πρώτο Πρόγραμμα* του ΖΕΦΥΡΟΥ με κριτικές των 18 ταινιών που παίχτηκαν το πρώτο αυτό καλοκαίρι (Μανχάταν, Βοστωνέζοι Σιλβεράντο κ.α.) και θεματικά αφιερώματα στον Χίτσκοκ, Περί Έρωτος, το Φανταστικό στον κινηματογράφο κ.α. Η Επιτροπή της Κινηματογραφικής Λέσχης αποτελούνταν τότε από τους Ζ. Βυζοβίτη, Δ. Δαγκάκη, Β. Θεοδωρίδη, Κ. Κούφαλη, Κ. Λαλένη, Κ. Τοροφία, Μ. Χρυσοχόου.

Ίσως το διαβάσουν κι αυτοί που ποτέ δεν κατάλαβαν την αξία της ανιδιοτελούς κοινωνικής προσφοράς, που προτιμούν κλειστούς τους χώρους πολιτισμού, χωρίς Στέγη, χωρίς σινεμά, χωρίς άποψη για τον κόσμο, υστερόβουλοι και υποτελείς πάντα στους δυνατούς και στους νόμους της αγοράς: τα «άδεια μύδια».  

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ – ΔΕΣΜΩΤΕΣ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

«Ζώντας σε μια κοινωνία θεάματος φαίνεται λογικό το παράλογο: Να εκλείπει ο κινηματογράφος και δίπλα του η πιο μεγάλη από τις απορρέουσες μυθοπλασίες του, η θερινή αίθουσα» (Αλέξης Δερμεντζόγλου)

Όταν πριν 4-5 χρόνια διατυπώθηκαν οι πρώτες ισχνές προτάσεις για θερινό σινεμά, όλοι είχαμε χαμογελάσει με συγκατάβαση. Ένας ακόμα προγραμματικός στόχος από αυτούς που συνήθως δεν υλοποιούνται. Ένα ακόμα ανέφικτο όνειρο για να απασχολεί το φαντασιακό μας όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες.

Σε μια εποχή που τα τελευταία υπολείμματα θερινών στην Ελλάδα καταβάλλουν τις ύστατες αντιστάσεις τους λίγο πριν μεταβληθούν σε μπετονιένιους σκελετούς και αν΄νυμα πάρκινγκ, σε μια εποχή που η θερινή αίθουσα τείνει να γίνει συνώνυμη στη μνήμη του κόσμου με τις λαογραφικές τελετές και τα μουσειακά εκθέματα, το να προσπαθείς να επαναφέρεις θεσμούς εκλείποντες, κινδυνεύεις να καταλήξεις κάπου ανάμεσα σε αμετανόητο ρομαντικό και σε παραδοσιακό υπάλληλο του Υπουργείου Πολιτισμού.

Όχι ότι δεν έγιναν προσπάθειες αυτά τα χρόνια. Αναζητήσαμε στις γειτονιές ελεύθερους χώρους, αλευθυνθήκαμε στην Ομοσπονδία Λεσχών για μηχανή προβολής, ψάξαμε στα μεταχειρισμένα και στα ενοικιαζόμενα… Τα προβλήματα φαινόντουσαν αξεπέραστα, η έλλειψη οικονομικής στήριξης και η εχθρική πραγματικότητα μας έκοβαν τα πόδια.

Παρόλα αυτά, το θερινό σινεμά ήταν από κείνες τις έμμονες ιδέες που ξαναγυρνούσαν βασανιστικά.

Όταν λίγο πριν το Πάσχα πηγαίναμε στην τελευταία Δευτεριάτικη προβολή, μετρούσαμε τους μήνες και βρίσκαμε ότι είναι πολύς ο καιρός μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Όταν μας έφερνε ο δρόμος μας σε παλιούς «δοξασμένους» κινηματογραφιούς χώρους, σε μνήμες απολαυστικών εμπειριών στα θερινά Ολύμπια της 10ετίας του ’60, στη Ροδόπη…

Όταν κάποιο Σαββατόβραδο στη Θεσσαλονίκη τρέχαμε στο Φάληρο, στην Αλκυονίδα, στο Ρουαγιάλ με τα τσιγάρα και την πορτοκαλάδα στο χέρι και βιαζόμασταν να απλ΄βωσουμε τα πόδια στη μπροστινή καραβοπανένια καρέκλα, έτοιμοι να ασχοληθούμε με ερωτήματα όπως «Ποιος σκότωσε τον Χάρυ» ή να αφεθούμε στη μαγεία μιας «Σεξοκωμωδίας θερινής νύχτας».

Όταν κάποιο καυτό βράδυ του Αυγούστου δεν αντέχαμε την επανάληψη της ίδιας μπύρας στην ίδια καφετέρια με τέντες και ευχόμασταν ανυπόμονα ν’ αρχίσει φέτος νωρίτερα ο χειμώνας, να ξαναβρεθούμε στις συναντήσεις στο Αμφιθεατρο με εκείνο τον υπέροχο δικό μας κόσμο, που σε πείσμα των καιρών, επιμένει ακόμα να συχνάζει στις σκοτεινές αίθουσες.

Το θερινό σινεμά ήταν πράγματι ένα όνειρο πολύ ωραίο για να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα.

Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με συγκλονιστικά νέα. Η πρωτοβουλία του Δήμου Καβάλας για θερινό σινεμά στην Παναγία, μας έκοψε την ανάσα. Οι κρυφές καταχωνιασμένες ελπίδες αναζωπυρώθηκαν. Τις επιφυλάξεις μας για την επιλογή του χώρου τις αντιπαρήλθαμε μπροστά στην πορεία πραγματοποίησης του πιο τρελού μας ονείρου. Αρχίσαμε τις συγκεντρώσεις, τις συζητήσεις, αρχίσαμε να προετοιμάζουμε στο μυαλό μας το πρόγραμμα.

Ο αρχικός άκρατος ενθουσιασμός στην πορεία αντικαταστάθηκε με αγωνιώδη ερωτηματικά -θα γίνει-δεν θα γίνει-γιατί αργεί- θα προλάβουμε τη φετινή σαιζόν – και προς το τέλος της άνοιξης από την απογοήτευση ενός ακόμη καλοκαιριού χωρίς σινεμά.

Λίγο πριν απελπιστούμε οριστικά, κάναμε την απεγνωσμένη προσπάθεια στη Νομαρχία. Τώρα που η ιστορία έχει πάρει το δρόμο της, ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε τόσο θετική αντιμετώπιση από τον κ. Μπέλτσιο. Με τη Νομαρχιακή οικονομική στήριξη και τον ενθουσιασμό μας στ ύψη, ξεκινήσαμε.

Σχέδια και ξανά σχέδια – κατασκευαστικά συνεργεία – γραφειοκρατικές διαδικασίες – παραγγελίες υλικών – εξοπλισμός – επιλογή ταινιών – πρόγραμμα, συνθέτουν ένα από κείνα τα παρανοϊκά εγχειρήματα που δεν προλαβαίνονται εύκολα μέσα σ’ ένα μήνα.

Σ’ αυτή την πορεία βρήκαμε αμέριστους συμπαραστάτες. Τις τεχνικές υπηρεσίες της Νομαρχίας, το Δήμο Καβάλας, τη ΔΕΠΟΣ, τους μηχανικούς που βοήθησαν στα σχέδια, εκείνους που συμμετείχαν στην κατασκευή, όλους αυτούς που με τον ενθουσιασμό τους αγκάλιασαν και εμψύχωσαν την προσπάθεια.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το σινεμά ακόμα δεν έχει τελειώσει. Πηγαίνουμε στο «εργοτάξιο», βλέπουμε και ακούμε τους εργάτες και τα μηχανήματα να δουλεύουν, παρακολουθούμε το γιαπί να ανυψώνεται τούβλο το τούβλο και ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως όλη αυτή η άμορφη μάζα από οικοδομικά υλικά θα μεταμορφωθεί στον καταπληκτικό χώρο της φαντασίας μας.

Μέσα στον πυρετό της δημιουργίας, μέσα στην ανυπομονησία και την ένταση της ολοκλήρωσης, εκστατικοί περιμένουμε τη μαγική στιγμή, τη στιγμή που η ουτοπία θαχει γίνει πραγματικότητα. 

(*) (από το αρχείο του Β. Θεοδωρίδη)

Πυρκαγιά εκδηλώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 7 Σεπτεμβρίου 2024 σε καλαμιές μεταξύ Ερατεινού και Αγιάσματος.

Στο σημείο έσπευσε η πυροσβεστική υπηρεσία.

Πηγή: Center TV

Το περίπτερο του Υπουργείου Μετανάστευσης & Ασύλου στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε σήμερα, Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2024.

Το περίπτερο εγκαινίασε ο υπουργός Μετανάστευσης & Ασύλου και βουλευτής Καβάλας, Νίκος Παναγιωτόπουλος με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και διοικητικά στελέχη των δομών.

Εκεί, βρισκόταν και η νέα πρέσβειρα του υπουργείου, η Σοφία το ρομπότ.

Σε ανάρτησή του ο Νίκος Παναγιωτόπουλος αναφέρει:

Σήμερα στη ΔΕΘ TIF Helexpo εγκαινιάσαμε το περίπτερο του Υπουργείο Μετανάστευσης & Ασύλου με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου μας και διοικητικά στελέχη των δομών.

 

Φυσικά με την νέα πρέσβειρα του Υπουργείου μας Sophia the Robot