Ελλάδα   >   Ν. Καβάλας    >    Ειδήσεις & Τοπικά Νέα

γράφει ο

Θεόφιλος Μπαμπούλης

Η Παναγία η Εικοσιφοίνισσα αποτελεί ένα από τα πιο ιστορικά και σεβαστά μοναστήρια του ελληνισμού, αλλά και μία από τις αρχαιότερες χριστιανικές μονές της Μακεδονίας. Βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Παγγαίου Όρους, ανάμεσα στις πόλεις Δράμα και Καβάλα, μέσα σε ένα επιβλητικό φυσικό τοπίο.

Η παράδοση αναφέρει ότι η μονή ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα από τον Όσιο Γερμανό, μαθητή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. 

Το όνομα «Εικοσιφοίνισσα» έχει δοθεί με διάφορες ερμηνείες. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από τις είκοσι φοίνικες (φοίνικες = φοινικιές) που υπήρχαν στον χώρο.

Η μονή γνώρισε περιόδους ακμής αλλά και καταστροφές, κυρίως κατά την Οθωμανική κυριαρχία και από πυρκαγιές. Παρά τις δοκιμασίες, πάντοτε αναστηλώθηκε με τη βοήθεια των πιστών. 

Το μεγαλύτερο κειμήλιο της μονής είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Εικοσιφοίνισσας. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Πλήθος πιστών προστρέχουν για παρηγοριά και βοήθεια, καθώς η Παναγία θεωρείται προστάτιδα των αρρώστων και των παιδιών.

Κατά την Τουρκοκρατία, η μονή λειτούργησε ως κέντρο πνευματικής και εθνικής αφύπνισης. Φιλοξενούσε σχολείο, βιβλιοθήκη και στήριζε τον τοπικό πληθυσμό. Ακόμη και μετά τις πυρπολήσεις, η φήμη της απλωνόταν σε όλη τη Μακεδονία, τη Θράκη και το Άγιο Όρος.

Σήμερα η Παναγία Εικοσιφοίνισσα λειτουργεί ως γυναικεία μονή και αποτελεί τόπο προσκυνήματος όλο τον χρόνο. Η πανήγυρή της τελείται στις 21 Νοεμβρίου, στα Εισόδια της Θεοτόκου, αλλά και στις 15 Αυγούστου για την Κοίμηση της Παναγίας.

Η διαδρομή προς τη μονή, μέσα από τα καταπράσινα δάση του Παγγαίου, συνδυάζει φυσική ομορφιά και πνευματική ανάταση. 

Η Παναγία Εικοσιφοίνισσα δεν είναι μόνο ένας θρησκευτικός προορισμός, αλλά και ένα ζωντανό κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Τα κειμήλια, τα παλιά χειρόγραφα και η αρχιτεκτονική της μονής μαρτυρούν την ιστορική της πορεία μέσα στους αιώνες.

Από την Κρήτη έως την Καβάλα, τα καλοκαίρια φέρνουν πίσω τον κόσμο, ξαναζωντανεύοντας τα σπίτια, τις πλατείες και τις μνήμες.

Η Μαρίνα Καρπόζηλου και η kathimerini.gr έκαναν ένα αφιέρωμα σε ορεινά χωριά.

Για τα ορεινά χωριά της Καβάλας, όπως η Λεκάνη, η Παλιά Καβάλα και ο Κεχρόκαμπος, αναφέρθηκε πως η καλοκαιρινή επιστροφή των απόδημων παίρνει μία άλλη διάσταση. 

Ο Βασίλης, μόνιμος κάτοικος της Καβάλας που κάθε καλοκαίρι συναντάει τους ξενιτεμένους φίλους του, εξηγεί πως εκτός από τη νοσταλγία παίζει ρόλο και η οικονομική διάσταση. 

«Εχουν ακριβύνει τόσο πολύ τα εισιτήρια και η διαμονή στα ελληνικά νησιά, που πλέον ακούς όλο και πιο συχνά το ίδιο: δεν πάμε καλύτερα στο χωριό που έχουμε σπίτι;». 

Η δροσιά των βουνών, σε συνδυασμό με τη σχετικά κοντινή απόσταση από τη θάλασσα, κάνει την επιλογή ακόμα πιο ελκυστική. «Τον χειμώνα, αυτά τα χωριά έχουν κόσμο μόνο τα Σαββατοκύριακα. Το καλοκαίρι όμως, γεμίζουν».

Διαβάστε αναλυτικά το αφιέρωμα πατώντας εδώ.

Η Ryanair, ανακοίνωσε την Πέμπτη 14 Αυγούστου 2025 τη δημιουργία νέας βάσης στο Διεθνές Αεροδρόμιο των Τιράνων από τον Απρίλιο του 2026, επενδύοντας 300 εκατ. δολάρια για τη μόνιμη στάθμευση τριών αεροσκαφών Boeing 737-800. 

Η επένδυση θα υποστηρίξει περισσότερες από 3.000 θέσεις εργασίας, συμπεριλαμβανομένων 100 νέων, καλά αμειβόμενων θέσεων για πιλότους και πληρώματα καμπίνας.

Η νέα βάση θα ενισχύσει το μερίδιο αγοράς της Ryanair στην Αλβανία, προσφέροντας από τη θερινή περίοδο του 2026 πάνω από 450 εβδομαδιαίες πτήσεις σε 33 προορισμούς, εκ των οποίων οι 10 θα είναι νέοι: Μπέρμιγχαμ, Δουβλίνο, Μιλάνο, Μάλτα, Νάπολη, Πεσκάρα, Πόζναν, Τεργέστη, Τορίνο και Βερόνα. Παράλληλα, θα αυξηθούν οι συχνότητες σε 9 υφιστάμενες γραμμές, όπως προς Μπάρι, Λονδίνο, Πράγα, Στοκχόλμη και Βαρσοβία.

Σύμφωνα με την εταιρεία, η νέα βάση των Τιράνων θα προσφέρει:

• 3 μόνιμα σταθμευμένα αεροσκάφη – επένδυση 300 εκατ. δολ.
• 10 νέες γραμμές προς σημαντικές ευρωπαϊκές πόλεις
• 33 συνολικά δρομολόγια σε 13 χώρες
• Ετήσια κίνηση 4 εκατ. επιβατών
• Στήριξη για πάνω από 3.000 θέσεις εργασίας στην Αλβανία

Το επενδυτικό πλάνο της Ryanair για την επόμενη πενταετία προβλέπει έως και 6 αεροσκάφη βάσης (επένδυση 600 εκατ. δολ.), άνω των 5 εκατ. επιβατών ετησίως και περισσότερα από 20 νέα δρομολόγια έως το 2030, υπό την προϋπόθεση ότι η Αλβανία θα διατηρήσει χαμηλά κόστη πρόσβασης και μηδενικούς φόρους αεροπορίας.

Με αφορμή την ανακοίνωση, η Ryanair προχωρά σε τριήμερη προσφορά εισιτηρίων με τιμές από 24,99 ευρώ για ταξίδια τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, διαθέσιμη αποκλειστικά μέσω της ιστοσελίδας της.

πηγή: emakedonia.gr 

Από την Πέμπτη (14/08), είχαν χαθεί τα ίχνη δύο τουριστών στη διαδρομή Θεσσαλονίκη – παραλία Ολυμπίκ. Δεν εμφανίστηκαν στην περιοχή που έμεναν (δείτε ΕΔΩ).

Τελικά όπως αποδείχθηκε, είχαν κάνει λάθος στον δρόμο. Δεν γνώριζαν αγγλικά και είχαν έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα οδικώς, χωρίς να έχουν γνώσεις για την περιοχή.

Ενώ επέστρεφαν στην τοποθεσία που έμεναν, έστριψαν λάθος και βρέθηκαν 125 χιλιόμετρα μακριά από τον προορισμό τους, στις Σέρρες.

Δεν έβρισκαν WiFi και δεν μπορούσαν να βρουν κάποιον γνωστό να τους βοηθήσει. Τη νύχτα την πέρασαν σε ένα πάρκο και κοιμήθηκαν σε ένα πάρκινγκ. 

Την Παρασκευή τα κατάφεραν και επικοινώνησαν με τη γυναίκα που τους έψαχνε και έκανε γνωστή την εξαφάνιση τους. Νωρίτερα είχαν επικοινωνήσει με την εφημερίδα «Blic», από τη Σερβία, από όπου κατάγονται, η οποία είχε δημοσιοποιήσει την εξαφάνιση τους.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά των δύο τουριστών, ένιωσαν μεγάλη ανακούφιση που κατάφεραν να επικοινωνήσουν.

Πλέον επιστρέφουν στο κατάλυμα τους και το σημαντικότερο είναι ότι είναι καλά στην υγεία τους.

Ο Σύλλογος Γυναικών Παναγίας Θάσου πραγματοποίησε στην πλατεία του χωριού, με μεγάλη συμμετοχή κόσμου και παιδιών μικρών και τουριστών και αντιδημάρχων το έθιμο - θεσμό πλέον: Αύγουστος Παραύγουστος. 

Ο σύλλογος αναφέρει αναλυτικά τα εξής:

«Η δραστήρια πρόεδρος του Συλλόγου Σοφία Τζενάλη-Χρυσάφη καλοσώρισε όλους τους παριστάμενους μιλώντας για το έθιμο.

 

Αφού ξεκίνησε πρώτα η πομπή από τα νερά της Παναγίας μέχρι την πλατεία, τρεις πολιτιστικοί σύλλογοι ενώθηκαν για το έθιμο αυτό, οι οποίοι χόρεψαν με όλη την καρδιά τους, παρασέρνοντας και το κοινό σε χορούς ελληνικούς παραδοσιακούς.

 

Παρούσα ήταν και η καλλιτεχνική διευθύντρια του Δήμου Θάσου κυρία Στέλλα Φουρναράκη, όπως επίσης και η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου, η οποία ήταν και η βασική ομιλήτρια, όπως και κάθε χρόνο, σ’ αυτή την εκδήλωση.

 

 Η πρόεδρος του Συλλόγου πρόσφερε στην κυρία Ανδρομάχη αναμνηστικά δώρα με το λογότυπο του συλλόγου μέλι, γλυκό καρυδάκι και άλλα, ενώ σε όλο τον κόσμο μοιράστηκαν καρύδια, σύκα και σταφύλια ντόπια, τα οποία τα κρατούσαν σε πανέρια με κοφτά κεντήματα οι γυναίκες του Συλλόγου.

 

Όλες αυτές οι πολιτιστικές συνάξεις ενώνουν τους ανθρώπους και δίνουν παράδειγμα στα παιδιά, αποτελούν μία αντίσταση, σε ό,τι ξενόφερτο και μαζικό προσπαθούν να μας περάσουν, για να θυμούνται οι παλιοί, που ήρθαν ακόμα και με μπαστούνια πιστοί στο ραντεβού τους και να μαθαίνουν οι νέοι, πηδώντας τις φωτιές που ανάφτηκαν. Υπήρχε και κληρωτίδα με πλούσια δώρα, δεν τα χάλασε ούτε η βροχή, που ξεκίνησε πριν την εκδήλωση!!

 

Μονάχα το πένθος, το αβάστακτο πένθος για το παιδί που στα πέντε του χρόνια χτυπήθηκε από καρκίνο και κηδεύτηκε την ίδια μέρα στον Λιμένα Θάσου έκανε τον δήμαρχο Θάσου κ. Ελευθέριο Κυριακίδη και άλλα πολιτικά πρόσωπα που έρχονται κάθε χρόνο, να μην μπορέσουμε να παραστούν.

 

Και του χρόνου με υγεία, υγεία ψυχής και σώματος.

 

Καλή Παναγιά, Αμήν!»

Το μήνυμα του για τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου έστειλε ο περιφερειάρχης ΑΜΘ, Χριστόδουλος Τοψίδης.

Ο κ. Τοψίδης ανέφερε τα εξής:

«Σήμερα, η καρδιά μας γιορτάζει μαζί με την Παναγία. Η πίστη και η αγάπη της μας θυμίζουν ότι ακόμα και στις δυσκολίες, ποτέ δεν είμαστε μόνοι.

 

Σε όλους όσοι γιορτάζουν σήμερα, εύχομαι χρόνια πολλά γεμάτα φως, υγεία και εσωτερική γαλήνη.

 

Η Παναγία να κρατά πάντα ζωντανή την ελπίδα στις ψυχές μας. Χρόνια Πολλά!»

Μία φωτογραφία από το μακρινό 1973, μας ταξιδεύει σε ένα παλιό έθιμο της Θάσου, το κουλμπάνι, που γινόταν κατά τον Δεκαπενταύγουστο.

Κατά το έθιμο:

Από τις 14 του Αυγούστου το βράδυ μετα την λειτουργία οι γυναίκες του χωριού έμεναν όλη νύχτα καθάριζαν την εκκλησία και ξενυχτούσαν για την Παναγία (όπως ανάλογα γίνεται και την Μ.πέμπτη).

Οι άντρες ήταν αυτοί που στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας θα ετοίμαζαν το κουλμπάνι (κρέας με σιτάρι, ρύζι, πατάτες και κρεμμύδια) όλη νύχτα. 

Άναβαν φωτιά και σε μεγάλα καζάνια μαγείρευαν το φαγητό. Το κρέας ήταν πάντοτε πρόσφορο από τους μεγάλους τσομπάνηδες του χωριού ενώ τα υπόλοιπα τρόφιμα πήγαινε ο κάθε κάτοικος από το σπίτι του, κάθε ένας ότι μπορούσε και είχε δυνατότητα. 

Τα τελευταία χρόνια η εκκλησία έχει αναλάβει να αγοράζει το κρέας.  Στις 15 Αυγούστου το πρωί η εκκλησία μας ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τον κόσμο στη μεγάλη της γιορτή, γιορτινή και καθαρή.

Το πρωί μετά την περιφορά της εικόνας της Παναγίας στο χωριό (συνήθως με συνοδεία φιλαρμονικής τα τελευταία 50+ χρονια) και την λήξη της θείας λειτουργίας το κουλμπάνι μοιραζόταν σε όλους τους συγχωριανούς, ήταν μέρα χαράς και γιορτής για το χωριο, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά και έτσι όλοι οι χωριανοί γλενταγαν μαζί στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας.

*Φωτογραφία - Το μοίρασμα του κουλμπανιού 15/8/1973

*Τη φωτογραφία και το κείμενο μοιράστηκε η Ευστρατία Παναγιώτου

Ο Μάκης Ζουμπλιός μοιράστηκε ένα βίντεο από τους εορτασμούς για τον Δεκαπενταύγουστο και τη λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας της Φανερωμένης, από το μακρινό 1988, όταν η περιοχή της Νέα Περάμου ήταν διαφορετική.

Ο κ. Ζουμπλιός ανέφερε τα εξής:

«Ένα βίντεο από μια άλλη Νέα Πέραμο, με τους αυθεντικούς συγχωριανούς μας, τους προγόνους μας, όταν ακόμα είχαμε την προσφυγική ταμπέλα ενός ψαροχωριού.

 

Θα αναγνωρίσετε παλιές μορφές της κοινότητας μας από το μακρινό πλέον 1988!»

Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Με ύμνους και τιμές, με δόξα και χαρά, εορτάζει η Εκκλησία μας την ένδοξη Κοίμησή της, μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης.

Στην Ελλάδα, ειδικότερα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες αποτινάσσουν ό,τι ζοφώδες, «ενδύονται» το φως, την αγάπη, την αισιοδοξία και γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, που εύστοχα πήρε την ονομασία «το Πάσχα του καλοκαιριού», με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο. 

Κατά μυριάδες προσκυνούν με βαθύτατη ευλάβεια τις άγιες εικόνες της, ζητούν τις πρεσβείες της, εναποθέτουν σε Αυτήν τις ελπίδες τους, προσεύχονται, υμνούν και χαίρουν. Διότι η Κοίμησή Της δεν είναι πένθιμο γεγονός, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».

 «Ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Ο θάνατος δεν είναι πλέον ρήξη, αλλά ένωση. Δεν είναι λύπη, αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα, αλλά νίκη. Αυτά είναι όσα εορτάζουμε την ημέρα της Κοιμήσεως της Παναγίας Παρθένου, καθώς τα προεικονίζουμε, τα προγευόμαστε και τα απολαμβάνουμε από τώρα, στην αυγή της μυστικής και αιώνιας Ημέρας», κατά τον πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο Σμέμαν, που συγκαταλέγεται στις μεγάλες μορφές της Θεολογίας του 20ού αι.

Η μορφή Της λατρεύεται από τον ευσεβή λαό μας, που νιώθει την Παναγία ως μητέρα όλων των ανθρώπων, ως μεσίτρια προς τον Μονογενή της Υιό και Λόγο του Θεού, ως συμπαραστάτισσα σε κάθε δύσκολη στιγμή της επίγειας ζωής.

Εκκλησιαστική παράδοση

 Για την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν υπάρχουν πληροφορίες από την Καινή Διαθήκη. Γι' αυτήν μαθαίνουμε από τις διηγήσεις σημαντικών εκκλησιαστικών ανδρών, όπως των Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, Μόδεστου Ιεροσολύμων, Ανδρέα Κρήτης, Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, Ιωάννη Δαμασκηνού κ.ά., καθώς και από τα σχετικά τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνολογίας. 

Στα κείμενα αυτά διασώζεται η «αρχαία και αληθεστάτη» παράδοση της Εκκλησίας γι' αυτό το Θεομητορικό γεγονός.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, εκοιμήθη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου διέμενε η μητέρα του Θεανθρώπου. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν.

Η αγάπη και η μνημόνευση της Εκκλησίας δεν επικεντρώνονται στο ιστορικό και πραγματικό πλαίσιο ούτε στην ημερομηνία και στον τόπο όπου η Μητέρα όλων των μητέρων ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή της. Αντ' αυτού, η Εκκλησία εισέρχεται στην ουσία και στο νόημα του θανάτου Της, μνημονεύοντας τον θάνατο Αυτής που ο Υιός της, σύμφωνα με την χριστιανική πίστη, κατέβαλε τον θάνατο, ανέστη εκ νεκρών, και υποσχέθηκε την τελική ανάσταση και τη νίκη της αθάνατης ζωής.

Στην Κοίμηση, αποκαλύπτεται όλο το χαρμόσυνο μυστήριο αυτού του θανάτου και γίνεται χαρά, επειδή η Παρθένος Μαρία είναι μία από μας. Ο ίδιος ο θάνατος γίνεται ζωή θριαμβεύουσα. Έτσι στη γιορτή δεν υπάρχει ούτε λύπη, ούτε νεκρώσιμα μοιρολόγια, ούτε στενοχώρια, αλλά μόνο φως και ζωή.

Υμνογραφία

Η εκκλησιαστική υμνογραφία είναι πολύ πλούσια στον χαρακτηρισμό της Παναγίας, αλλά και γεμάτη από επαίνους και ύμνους προς το πρόσωπό Της.

Το μεγαλύτερο όμως εγκώμιο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ο Ακάθιστος Ύμνος, η απογείωση της υμνολογίας στο πρόσωπο της Θεοτόκου, καθώς ιστορεί με ποιητικό και λυρικό τρόπο όλο αυτό το σχέδιο της σωτηρίας.

Προσωνυμίες

Οι προσωνυμίες της Παναγίας πλείστες όσες: η Μαριάμ έφερε στον κόσμο τον Σωτήρα των ανθρώπων, εξ ου η προσωνυμία της ως Παναγία αλλά και ως Θεοτόκος.

Όμως, υπάρχει και μια πληθώρα «Θεοτοκονυμίων», όπως λέγονται, ανάλογα με τις ιδιότητες ή τα χαρίσματά της, από τον τόπο ή τον τρόπο που βρέθηκε εικόνα Της ή βρίσκεται ο ναός Της, από την τεχνοτροπία του ναού Της, από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεώς Της, από την παλαιότητα της εικόνας Της, από την ομορφιά και το κάλλος Της, από τα εγκώμιά της, από τον χρόνο που γιορτάζει η εκκλησία Της κ.λπ.

Εορτάζεται κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Νέο Ημερολόγιο σήμερα, 15 Αυγούστου, και στις 28 Αυγούστου σύμφωνα με το Παλαιό.

Στις λοιπές ορθόδοξες και καθολικές χώρες του κόσμου, η Κοίμησή Της τιμάται με λιγότερο εμφατικό τρόπο, στις περισσότερες από τις οποίες ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία, όπως και στην Ελλάδα. 

Μάλιστα, οι προτεσταντικές ομολογίες θεωρούν την Κοίμηση της Θεοτόκου δευτερεύουσα εορτή, επειδή δεν βασίζεται σε βιβλικές αναφορές. Η διαφορά αυτή φαίνεται ανάγλυφα στη Γερμανία, όπου ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία μόνο στα καθολικά κρατίδια του Ζάαρλαντ και της Βαυαρίας.

Νηστεία

Κατά την Ορθόδοξη παράδοση, είθισται περίοδος νηστείας για τη συγκεκριμένη εορτή, που καθιερώθηκε τον 7ο αι. Αρχικά ήταν χωρισμένη σε δύο περιόδους, εκείνη πριν από τη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα και εκείνη πριν της γιορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου. 

Το 10ο αι., συνενώθηκαν σε μία νηστεία που περιλαμβάνει 14 ημέρες και ξεκινά την 1η Αυγούστου. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης νηστείας, νηστεύεται το λάδι εκτός του Σαββάτου και της Κυριακής, ενώ στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα καταλύεται το ψάρι. Κατά τη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου καταλύονται τα πάντα, εκτός κι αν η γιορτή πέσει σε ημέρα Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε καταλύεται μόνο το ψάρι.

Περιλάλητοι εορτασμοί

Στην Τήνο, όπου γίνεται το μεγαλύτερο προσκύνημα, ο εορτασμός της Παναγίας καθιερώθηκε με Βασιλικό Διάταγμα του 1836 να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όταν σε ατμόσφαιρα συγκίνησης ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.

Παράλληλα, στο νησί οι Έλληνες τιμούν κι αυτούς που χάθηκαν, όταν οι Ιταλοί τορπίλισαν και βούλιαξαν την «Έλλη» στο λιμάνι ανήμερα της Παναγιάς.

Στην Παναγία Σουμελά, σύμβολο της ποντιακής πίστης, πανελλήνιο προσκύνημα αποτελούν η εικόνα της Παναγιάς, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, ο σταυρός του αυτοκράτορα Εμμανουήλ Κομνηνού και το ιερό ευαγγέλιο του πατρός Χριστοφόρου, επίσης δώρο του αυτοκράτορα Δαυίδ του Κομνηνού.

Εκεί, στις πλαγιές του Βερμίου, χιλιάδες προσκυνητές, καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα συμμετάσχουν και φέτος στις ιερές ακολουθίες και στις πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Στην Πάρο, γιορτάζει η Παναγία της Εκατονταπυλιανής. Ο ναός της, για τον οποίο υπάρχουν δύο ονομασίες, «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή», βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νησιού, Παροικιά.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.

Άλλοι θρύλοι αναφέρονται στην Αγία Ελένη που, στον δρόμο για τους Άγιους Τόπους προκειμένου να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε έναν μικρό ναό που βρισκόταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής.

Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό. Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής, ο οποίος, όμως, στο μεγαλύτερο μέρος του καταστράφηκε, πιθανότατα από πυρκαγιά, και ανακατασκευάστηκε επί Ιουστινιανού, στα μέσα του 6ου αι.

Φημολογείται, επίσης, ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.

Στην Κοζάνη, ξεχωριστός είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου, όπου κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ πρόσφατη έρευνα την χρονολογεί στον 13ο αι. Πιστοί από όλα τα μέρη της Ελλάδας επισκέπτονται το μοναστήρι, για να προσκυνήσουν την εικόνας Της.

Άξιο λόγου, το έθιμο των «καβαλάρηδων της Σιάτιστας» που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες, καθώς ιππείς από τη Σιάτιστα και τη γύρω περιοχή επισκέπτονται το μοναστήρι πάνω στα καταστόλιστα άλογά τους. 

Το πανηγύρι έχει τις ρίζες του στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά και έχει χαρακτηριστεί ως πανηγύρι λεβεντιάς και τόλμης.

Στο νησί του Παπαδιαμάντη, τη Σκιάθο, από το βράδυ της παραμονής γίνεται η έξοδος του επιταφίου της Παναγίας υπό τη συγκινητική μελωδία των Εγκωμίων της Θεοτόκου που ψάλλουν όλοι μαζί οι Σκιαθίτες.

Στο νησί της Ορθοδοξίας, την Πάτμο, όπου βρίσκεται το ιστορικό Μοναστήρι της Αποκάλυψης, ο επιτάφιος περιφέρεται από τους μοναχούς στα σοκάκια του νησιού, ενώ οι καμπάνες ηχούν ασταμάτητα.

Στα Ζαγοροχώρια, φημισμένα σε όλη την Ελλάδα για τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, οι εκδηλώσεις στη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι τριήμερες και δίνουν την ευκαιρία για τρικούβερτο γλέντι με παραδοσιακούς ηπειρώτικους σκοπούς.

Στη Θάσο, στο χωριό Παναγιά, μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, οι πιστοί μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας όπου παρακάθονται στο γιορτινό τραπέζι που περιλαμβάνει πατάτες, ρύζι και μοσχάρι στιφάδο.

Στη Λέσβο, η Παναγιά η Αγιασώτισσα προσφέρει ένα από τα ωραιότερα πανηγύρια του Ανατολικού Αιγαίου. Πολλοί προσκυνητές με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης περπατούν 25 ολόκληρα χιλιόμετρα για να φτάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου και διανυκτερεύουν. Στη γραφική κωμόπολη της Αγιάσου βιώνει κανείς όλη την ατμόσφαιρα ενός γνήσιου νησιώτικου πανηγυριού.

Στην Κάρπαθο, το νησί της Δωδεκανήσου, η Παναγιά στην Όλυμπο γιορτάζεται με τον πιο κατανυκτικό τρόπο. Εδώ, οι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος για την Παναγία που «έφυγε». 

Αποκορύφωμα του εορτασμού είναι ο παραδοσιακός Κάτω Χορός που ξεκινά από τους άντρες σε σταθερό, αργόσυρτο βήμα και κατανυκτική διάθεση. Ακολουθούν οι γυναίκες ντυμένες με τις εκπληκτικής ομορφιάς παραδοσιακές γιορτινές στολές τους.

Στην Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, τα φιδάκια της Παναγιάς προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές, που βεβαιώνουν με τα μάτια τους ένα μοναδικό φαινόμενο. Κάθε 15 Αυγούστου μικρά άκακα φιδάκια εμφανίζονται στον τρούλο της εκκλησίας.

Σύμφωνα με τον μύθο, πρόκειται για τις καλόγριες ενός παλιού μοναστηριού που υπήρχε στη περιοχή, οι οποίες προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των πειρατών παρακάλεσαν την Παναγιά να τις μεταμορφώσει σε φίδια.

Και όλοι αναπέμπουν προσευχή… και επικαλούνται «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».

Χάθηκαν τα ίχνη δύο τουριστών την Πέμπτη (14/08), στη διαδρομή Θεσσαλονίκη – παραλία Ολυμπίκ. Δεν εμφανίστηκαν στην περιοχή που έμεναν.

Άτομο που αναζητά τους δύο τουρίστες αναφέρει σχετικά τα εξής:

«Από χθες το πρωί (14/08) περίπου στις 08:00 χάθηκαν τα ίχνη δύο ατόμων: Μάρτα Ίλιτς Νίκολα Στεφανόβιτς, 23/07/1994, από το Μπογκογιέβετς κοντά στο Λέσκοβατς

 

Στη διαδρομή Θεσσαλονίκη – Παραλία Ολυμπικ, όπου θα έπρεπε να φτάσουν, αλλά δεν εμφανίστηκαν στη διαμονή τους.

 

Όχημα: μπλε μεταλλικό Opel με πινακίδες Λέσκοβατς LE 164 LB.

 

Παρακαλούμε όποιος έχει οποιαδήποτε πληροφορία να επικοινωνήσει στο τηλέφωνο +381 67 724 5210.

 

Μοιραστείτε την ανάρτηση – κάθε πληροφορία μπορεί να είναι κρίσιμη!»