Ειδήσεις &
Τοπικά Νέα

Ελλάδα   >   Ν. Αχαϊας   >   Καλαβρυτα    >    Ειδήσεις & Τοπικά Νέα

Τα Κειμήλια της Μνήμης: Το Ευαγγέλιο από τις στάχτες και η Ιερά Σύνοψη από το Αίμα



Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, ο τόπος των Καλαβρύτων σκεπάστηκε από στάχτη και αίμα. Οι φλόγες της καταστροφής και η βία των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σκόρπισαν τον όλεθρο, αφανίζοντας ολόκληρο τον αντρικό πληθυσμό του χωριού. Κι όμως, ανάμεσα στα χαλάσματα και την απόγνωση, δύο ιερά κειμήλια κατάφεραν να επιβιώσουν, το Ιερό Ευαγγέλιο που βγήκε αλώβητο από την Εκκλησία που καίγονταν με εμφανή τα σημάσια της φωτιάς και η αιματοβαμμένη Ιερά Σύνοψη του π. Παναγιώτη Δημόπουλου (Παπακαλός), που εκτελέστηκε μαζί με όλους τους Καλαβρυτινούς στο Λόφο του Καπή και σε κάθε σελίδα της έχει το αίμα του, αφού την κρατούσε της ωρα που οι ριπές των γερμανικών πολυβόλων θέριζαν όλους τους άντρες . 
Σήμερα, αυτά τα ιερά κειμήλια στέκουν στο κέντρο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, υπενθυμίζοντας την τραγωδία και την πίστη που δεν έσβησε. Στη μνήμη των εκτελεσθέντων Καλαβρυτινών, τα κειμήλια ηγήθηκαν της πομπής προς τον τόπο της εκτέλεσης, σαν σιωπηλοί μάρτυρες που φέρουν την ιστορία και τον πόνο των γενεών και γίνονται φάρος για τις επόμενες γενιές.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 13 December 2025 🕒 15:56


Καλαβρύτων Ιερώνυμος: Η Μνήμη να παραμείνει άσβεστη ως φωνή αληθείας, πού ζητά δικαίωση



Στο επίσημο γεύμα της 13ης Δεκεμβρίου 2025, που πραγματοποιήθηκε στο Εκκλησιαστικό Κέντρο φιλοξενίας το "Όραμα", ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος απηύθυνε προσφώνηση προς τους παρισταμένους, τιμώντας τη μνήμη του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Στην ομιλία του, ο Μητροπολίτης τόνισε τη σημασία της συλλογικής μνήμης, της περισυλλογής και της εθνικής αυτοσυνειδησίας, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της Πολιτείας και της Εκκλησίας στην τήρηση της ιστορικής αλήθειας και στην διατήρηση της Μνήμης.
Ευχαρίστησε θερμά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους αρχιερείς, τους εκπροσώπους της Πολιτείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των Σωμάτων Ασφαλείας, καθώς και τον Δήμαρχο Καλαβρύτων και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για τη συμβολή τους στην οργάνωση και την τιμή της επετείου. Τέλος, υπογράμμισε ότι η θυσία των αθώων Καλαβρυτινών παραμένει ζωντανή στη συλλογική μνήμη ως φωνή αλήθειας, δικαιοσύνης και ενότητας, αποτελώντας πνευματική παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές.
Η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ' Αιγιαλείας
Προσφώνηση Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἱερωνύμου κατά τό ἐπίσημο γεῦμα τῆς 13ης Δεκεμβρίου 2025
- Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε τῆς Δημοκρατίας,
- Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
- Ἀξιότιμε κ. Ὑφυπουργέ, Ἐκπρόσωπε τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως,
- Ἀξιότιμε κ. Ἀντιπεριφερειάρχα, Ἐκπρόσωπε τοῦ Περιφερειάρχου τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος,
- Ἀξιότιμε κ. Ἀντιπεριφερειάρχα Πελοποννήσου,
- Ἀξιότιμοι Δήμαρχοι καί Ἐκπρόσωποι τῶν μαρτυρικῶν Δήμων τῆς Ἑλλάδος, κ. Δήμαρχε Κορινθίων, κ. Δήμαρχε Καλαβρύτων καί μέλη τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως,
- Τίμιο Πρεσβυτέριο,
- Ἀξιότιμοι Ἐκπρόσωποι τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας,
- Σεβαστοί συγγενεῖς τῶν θυμάτων τοῦ Καλαβρυτινοῦ Ὁλοκαυτώματος,
- Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Σήμερα, σύσσωμος ὁ λαός τῶν Καλαβρύτων, μέ τήν ἐπίσημη σύμπραξη τῆς Πολιτείας καί τήν προσευχητική μετοχή τῆς Ἐκκλησίας, τιμᾶ τήν θλιβερά ἱστορική ἐπέτειο τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῆς μαρτυρικῆς πόλεως ταύτης ὡς γεγονός συλλογικῆς μνήμης, περισυλλογῆς καί ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας.
Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ βάθους καρδίας διότι ἡ ὑψηλή τιμητική Σας παρουσία ἐνισχύει τή σημασία τῶν ἐπετειακῶν ἐκδηλώσεων καί διατρανώνει ὅτι ἡ Πολιτεία παραμένει ἐγγυήτρια τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, μέ σεβασμό, συνέπεια καί αἴσθημα χρέους ἀπέναντι στούς ἀδίκως τελειωθέντες.
Ἀντιστοίχως, εὐχαριστοῦμε καί τούς συμπαρόντες ἁγίους Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι λάμπρυναν μέ τή συμμετοχή τους τή σημερινή λατρευτική σύναξη, συμπροσευχόμενοι καί ὑπέρ αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἐκτελεσθέντων Καλαβρυτινῶν, μαρτυρῶντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν παραμένει ἁπλός θεατής τῆς Ἱστορίας, ἀλλά συνοδοιπορεῖ μέ τό ποίμνιό Της ἐν παντί καιρῷ.
Ἐπιπλέον, εὐχαριστίες ἀπευθύνουμε πρός ὅλους τούς παρισταμένους ἐκπροσώπους τοῦ Κοινοβουλίου, τῆς Περιφερειακῆς Διοικήσεως καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, οἱ ὁποῖοι τίμησαν μέ τήν παρουσία τους τόν φετινό ἑορτασμό.
Τέλος δέ, εὐχαριστοῦμε ἐκ βάθους καρδίας τόν Ἀξιότιμο Δήμαρχο Καλαβρύτων καί τά μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου γιά τή σημερινή διοργάνωση καί γιά τή σταθερή τους μέριμνα ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τῆς ἰδιοπροσωπίας τῶν ἱστορικῶν Καλαβρύτων.
Εὐχόμεθα ἡ σημερινή ἐπέτειος νά συμβάλει ἔτι περισσότερο στήν ἐθνική μας αὐτογνωσία καί τήν προσωπική μας ἀφύπνιση, ὥστε ἡ θυσία τῶν ἀθώων Καλαβρυτινῶν νά παραμείνει ἄσβεστη στήν πνευματική μας κληρονομιά, ὡς φωνή ἀληθείας, πού ζητᾶ δικαίωση, δικαιοσύνη καί ἐγρήγορση, ὡς ἀφορμή πίστης στήν ἐλευθερία, ὡς διαρκής ὑπενθύμιση ὅτι τό χρέος πρός τήν Ἱστορία καί τούς μάρτυρες τοῦ Γένους μας ὑπαγορεύει ἑνότητα, προσήλωση στίς ἀξίες μας καί διαφύλαξη τῆς ἱερᾶς αὐτῆς παρακαταθήκης μέ εὐθύνη καί τιμή.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε θερμά!
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἱερώνυμος

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 13 December 2025 🕒 15:36


Καλάβρυτα: Η νέα γενιά κρατά ζωντανή τη μνήμη (ΦΩΤΟ)



Με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Τασούλα, κορυφώθηκαν σήμερα στα Καλάβρυτα οι εκδηλώσεις μνήμης για το Ολοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής προχώρησαν στη μαζική εκτέλεση του άμαχου πληθυσμού και στην ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.
Ιδιαίτερα δυναμικό και συμβολικό ήταν το μήνυμα της νέας γενιάς. Μαθητές και μαθήτριες από τα Καλάβρυτα αλλά και από άλλες περιοχές της χώρας συμμετείχαν ενεργά στις εκδηλώσεις, κρατώντας πανό με ιστορικές αναφορές στο Ολοκαύτωμα, αντιφασιστικά συνθήματα και μηνύματα υπέρ της ειρήνης. Στον Τόπο Εκτέλεσης, κάτω από τον εμβληματικό Σταυρό, οι νέοι απέδωσαν φόρο τιμής στα θύματα, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η μνήμη παραμένει ζωντανή και λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι στη λήθη, τον φασισμό και τη βία.
Οι συμβολικές δράσεις, με τη χρήση χρωμάτων και καπνογόνων, ενίσχυσαν το συγκινησιακό φορτίο της ημέρας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ιστορικής μνήμης και της διαρκούς υπεράσπισης της δημοκρατίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 13 December 2025 🕒 15:02


Πρόεδρος Δημοκρατίας από Καλάβρυτα: Έχουμε χρέος να θυμόμαστε (ΦΩΤΟ)



Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Αν. Τασούλας παρέστη στις εκδηλώσεις του Δήμου Καλαβρύτων για την 82η επέτειο Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Ο κ. Τασούλας, μετά τη δοξολογία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και την κατάθεση στεφάνου στον Τόπο της Εκτέλεσης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Σήμερα, 13 Δεκεμβρίου του 2025, συμπληρώνονται 82 χρόνια από το πιο εκτεταμένο και πιο αποτρόπαιο έγκλημα πολέμου που διέπραξαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στην κατεχόμενη Ελλάδα, από τη σφαγή των Καλαβρύτων. Από τη δολοφονία εκατοντάδων πατριωτών, από την εξολόθρευση όλου του ανδρικού πληθυσμού, αυτής της θαυμάσιας ορεινής κωμόπολης της Αχαΐας.
Σήμερα, εδώ, όλος ο λαός των Καλαβρύτων, οι αρχές του, ο ιερός κλήρος, τίμησαν- τιμήσαμε, τη μνήμη αυτών των δολοφονηθέντων πατριωτών τους.
Και θυμηθήκαμε για μια ακόμη φορά, αυτό που έχουμε χρέος πάντα να θυμόμαστε. Ότι η ελευθερία μας, η προκοπή μας, οι φιλοδοξίες μας, τα σχέδιά μας, η ζωή μας, αυτή την λαμπρή μέρα, έχουν ρίζες, έχουν αναφορά, έχουν αφετηρία, έχουν εναύσματα. Και ανάμεσα σε αυτά τα εναύσματα και τις ρίζες της σημερινής μας ζωής, είναι και ο πόνος, είναι και η φρίκη, είναι και η καταστροφή των Καλαβρύτων, 82 χρόνια πριν, που συγκλονίζει η μνήμη του όλο το Πανελλήνιο.
Έχουμε χρέος να θυμόμαστε. Και έχουμε χρέος, όπως επιτάσσει και το Σύνταγμά μας, να επιδιώκουμε στη μνήμη αυτών των ανθρώπων και στην ανάγκη δικαίωσης αυτών των ανθρώπων, να επιδιώκουμε την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και τη φιλία, ανάμεσα σε όλους τους λαούς της γης.
Και σήμερα που αυτά αμφισβητούνται, και σήμερα που αυτά παγκοσμίως ποδοπατούνται, έχουμε ακόμη μεγαλύτερο χρέος απέναντι σε αυτόν τον ανείπωτο πόνο, να τα σκεφτόμαστε, να τα υπερασπιζόμαστε και να μην χαμηλώνουμε τη σημαία μας.
Η σημαία του Δήμου Καλαβρύτων είναι μεσίστια αυτές τις μέρες. Η μνήμη όμως είναι ψηλά και αγκαλιάζει όλο το χωριό, όλη την κωμόπολη.
Τιμούμε λοιπόν, τη μνήμη αυτών των ανθρώπων. Τιμούμε το μαρτύριό τους. Τιμούμε την άγρια δολοφονία τους από τα στρατεύματα κατοχής. Και όπως είπα και πρωτύτερα, ούτε ξεχνάμε, ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε».
Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εγκαινίασε την έκθεση χαρακτικών του Α. Τάσσου με τίτλο «Η Τέχνη και η Ιστορία, ο Λαός και το Βίωμα» στο Πέτρινο Κτίριο-Πλατεία Πετμεζαίων.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 13 December 2025 🕒 14:23


Καλάβρυτα: Παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας οι εκδηλώσεις μνήμης για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα



Με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Τασούλα, κορυφώθηκαν σήμερα στα Καλάβρυτα οι εκδηλώσεις μνήμης για το Ολοκαύτωμα της 13ης Δεκεμβρίου 1943 από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Στις 10 το πρωί τελέστηκε πάνδημο μνημόσυνο στον Καθεδρικό Ναό της Μαρτυρικής Πόλης των Καλαβρύτων, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμου. Ακολούθησε ομιλία του διδάκτορα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και υπεύθυνου των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, Τάσου Σακελλαρόπουλου, με θέμα «Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος – Ανατροπές και Ιδιαιτερότητες».
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πομπή μέσω του Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος προς τον Τόπο Εκτέλεσης, με επικεφαλής το Ιερό Ευαγγέλιο του Μητροπολιτικού Ναού, το οποίο διασώθηκε από την καταστροφή του 1943. Στον Τόπο Εκτέλεσης τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, ενώ μαθήτριες και μαθητές των σχολείων της Μαρτυρικής Πόλης απηύθυναν προσκλητήριο των εκτελεσθέντων.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγή και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Καλαβρύτων, σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων.
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 13 December 2025 🕒 14:04


ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ - 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 - Η ΜΑΥΡΗ HΜΕΡΑ




Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, ημέρα Δευτέρα χτυπάνε οι καμπάνες. [1]
Βγαίνουν οι Γερμανοί και φώναξαν να πάμε με τρόφιμα μιας ημέρας και δύο κουβέρτες προς το Δημοτικό Σχολείο. Επήγαμε στο Δημοτικό Σχολείο. Εκεί χώριζαν τους άρρενες από τα θήλυ και οι άρρενες από 12-14 χρονών και πάνω σε ορισμένο μέρος, από 12 χρονών και κάτω σε άλλο μέρος. Οι άντρες ήσανε στη βόρεια η νότια πλευρά του Σχολείου. Οι γυναίκες σε δύο

αίθουσες, στην βόρεια πλευρά του Σχολείου. ΄Οταν εγέμιζε με άνδρες το σχολείο, τους έβγαζαν έξω στην αυλή κι από εκει σε οδηγούσαν στον τόπο της εκτελέσεως. Από ένα δρομάκι, υπήρχε πίσω από το Δημοτικό Σχολείο μια μικρή πόρτα, από την πόρτα αυτή εκεί που το λιθόστρωτο τώρα που βγαίνει επάνω στου, όχι κει πάνω στο μεγάλο λιθόστρωτο αλλά εδώ πέρα στο πριν φτάσουμε στο Γυμνάσιο. Βγαίνει θα δείτε ένα λιθόστρωτο προς τα κάτω και υπήρχαν δεξιά και αριστερά υπήρχαν περιβόλια και ήταν συρματοπλέγματα και ήτο περίπου ένα μέτρο η χαράδρα αυτή που έτρεχε και νερό και δρόμος. Από κει με οδήγησαν προς τα επάνω, μπροστά στο νεκροταφείο δεν υπήρχε κενό εκεί όπως υπάρχει τώρα αλλά υπήρχε ένα σκοπευτήριο, πιστεύω να το θυμάται ο παππούλης, ένα σκοπευτήριο. Δεξιότερα λίγο υπήρχε μονοπάτι από κείνο το μονοπάτι δεξιά και αριστερά υπήρχαν συρματοπλέγματα γιατί ήσαν χωράφια, έφτανε αυτό, ήτανε περίπου το πολύ, πολύ ένα μέτρο το μονοπάτι, και έφτανε στον τόπο της εκτελέσεως. Εγώ έτυχε να πάω, να με πάνε με την τρίτη σειρά εκεί πάνω, έτυχε δε να πηγαίνω με τον αείμνηστο τον Παπακαλό μπροστά. Του λέω, Παππούλη δεν πάμε καλά. Είχαμε και αμφιβολίες γιατί έκαναν πολλές παραπλανήσεις. Μία παραπλάνηση έκαψαν όλων των ανταρτών τα σπίτια. ΄Αλλοι είπανε δεν θα χτυπήσουνε ήρθαν να χτυπήσουνε παρά μόνο τους αντάρτες, παραπλάνηση ήταν και η διαταγή, την ίδια μέρα πάρετε τρόφιμα και κουβέρτες ώστε να μας κάνουν να νομίζουμε ότι θα μας πάνε κάπου και όχι για εκτέλεση. Και ξεγελάστηκαν και από τους Βυσακιώτες που τους απέλυσαν. Ναι, έτσι είναι, έτσι φαίνεται. Λοιπόν, όταν πήγαμε εκεί με το μακαρίτη, αείμνηστο ιερέα Παπακαλό τον λέγανε δε Παπακαλό διότι είχε δεν ξέρω πόσα κορίτσια και μεγάλη οικογένεια. Αν του πήγαινε καμία φορά κανένα πρόσφορο κανένας, πήγαινε στη γυναίκα μου, κοίταξε ποιος πεινάει περισσότερο να το δώσουμε. Γι’ αυτό τον ελέγαμε και παπα-Καλό. «Θα πάμε ακοινώνητοι παππούλη», «΄Οχι, εγώ δεν θα πάω ακοινώνητος. Γιατί εκοινώνησα πρωί-πρωί στη διάρκεια του μυστηρίου και πάω έτοιμος τώρα προς τον Κύριο». Φτάσαμε στον τόπο της εκτελέσεως. Μπροστά – μπροστά εκαθόταν ο αείμνηστος γυμνασιάρχης Οικονόμου. ΄Ενας από τους λαμπρότερους επιστήμονες της κοινωνίας των Καλαβρύτων. Από τους καλύτερους εκπαιδευτικούς, ο Δημόπουλος ήταν η κοινωνία των Καλαβρύτων, μια λαμπρά κοινωνία, γεμάτη ευγένεια, καλοσύνη, αλληλοβοήθεια. Είχε ξεκαθαρίσει η ΄Ηρα από το Σιτάρι διότι εκείνοι που εφοβούντο φύγανε και μέναν όλοι οι επιστήμονες, υπάλληλοι, οι ήσυχοι Καλαβρυτινοί που δεν είχαν καμία σχέση με το Αντάρτικο. Φιλήσυχοι, εθνικόφρονες, συντηρητικοί, νοικοκυραίοι άνθρωποι. Μία θαυμάσια κοινωνία, απλή, ανθρώπινη. Το σφάλμα των Γερμανών είναι ότι δεν έκαναν μία εξαίρεση ποιοί είναι αντάρτες, ποιοί είναι αριστεροί, ποιοί είναι δεξιοί. 
ΤΑ ΠΥΡΠΟΛΗΜΈΝΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τένερ: ΄Εχετε το λόγο της στρατιωτικής μου τιμής...Δεν θα εκτελεστείτε...
Μεταξύ των καθηγητών υπήρχε ο αείμνηστος Αθανασιάδης Κωνσταντίνος καθηγητής της γαλλικής, καταγόμενος από την Κωνσταντινούπολη πολύ-πολύ βαθιά μορφωμένος, με το γέλιο πάντοτε στο στόμα. Τα κτήνη οι Γερμανοί τη μάνα του παράλυτη σχεδόν που ήτανε στο σπίτι, την έβαλαν σ’ ένα καροτσάκι λάσπης, ίσως για να δείξουν ότι η ψυχή τους ήταν από λάσπη και την οδήγησαν και αυτή στο Δημοτικό Σχολείο. Μπροστά σ’ αυτή την σύγχυση και την αβεβαιότητα ο καθηγητής Δημόπουλος ρώτησε τον επί κεφαλής των Γερμανών στη Ράχη του Καππή τον αδίστακτο Λοχία των SD Τένερ:

Αθανασιάδης: Μπορείτε να μας πείτε γιατί γίνονται αυτά; Που μας πηγαίνετε; Ποια είναι η τύχη των γυναικόπαιδων και των Καλαβρύτων; Ζητάμε εξηγήσεις. Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ζώα. Θέλουμε να μας πείτε τι απόφαση έχετε, θα μας εκτελέσετε;
Τένερ: Μην ανησυχείτε. ΄Εχετε τον λόγο της στρατιωτικής μου τιμής ότι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα τα γυναικόπαιδα και εσείς. Βέβαια, θα καούν τα σπίτια σας γιατί αντισταθήκατε κατά του Γερμανικού Στρατού. ΄Εχετε τον λόγο της στρατιωτικής μου τιμής, δεν θα πάθετε τίποτα. Δεν θα γίνει εκτέλεση. Θα μεταφέρουμε ολόκληρο τον πληθυσμό σε άλλη περιοχή. Ολόκληρη η περιφέρεια κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Πατρών – Αθηνών το τρίγωνο Αιγίου – Καλαβρύτων, θα ισοπεδωθεί γιατί είναι το κέντρο του Κομμουνισμού. 
Αυτά είπε ο Τένερ στον Δημόπουλο μιλώντας μαζί του στην γαλλική γλώσσα. Κατά τις 11 ή ώρα, ποτέ δεν μπορεί κανένας να υπολογίσει ακριβώς, γιατί δεν είχα δει τι ώρα ήτανε, έρχεται ένας γερμανός από το Διοικητήριο και ζητά τους διευθυντές των Τραπεζών, τον μακαρίτη τον Σαμψαρέλο που ήταν της Εθνικής Τράπεζας, τον Πάνο τον Μπράτσικα που ήτανε υπάλληλος στην Τράπεζα Αθηνών, επειδή ο Διευθυντής της Τραπέζης Αθηνών έλειπε, τους ταμειακούς τους εζήτησαν να κατεβούνε κάτω από τον τόπο της εκτελέσεως. ΄Οταν κατέβηκαν κάτω, έπειτα από κάμποση ώρα, τρία τέταρτα μία ώρα δεν ξέρω πόση και γιατί, δεν υπολογίζονταν αυτοί οι χρόνοι, επέστρεψαν. Επιστρέφοντας αυτοί, ερωτήθησαν από μας: Ε! πως τα είδατε; Γιατί τους είδαμε πελιδνούς, με τρεμάμενη φωνή λένε: μας ήθελαν να τους ανοίξουμε τα χρηματοκιβώτια, να πάρουνε ότι υπάρχει μέσα. Αλλά μας πήραν και τα δαχτυλίδια και τα ρολόγια. Τότε καταλάβαμε και λέμε «ουκ εστί χρεία μαρτύρων πλέον». Τότε καταλάβαμε ότι όλα ήσαν παραπλανητικά και τι τύχη μας περίμενε. Μεταξύ αυτών που είμαστε εκεί πάνω ήτανε και ο Εύελπις Κακκιός, υπάλληλος του Πρωτοδικείου, έφεδρος υπολοχαγός. ΄
Ενας έφεδρος υπίλαρχος από την Καλαμάτα Παπαπολυχρονίου. Λέμε τώρα μια που θα γίνει αυτό που θα γίνει, αν και τίποτα δεν θα κατορθώσουμε. Εμείς λέμε να κάνουμε το εξής πράγμα, ο Παπαπολυχρονίου και ο Κακκιός θα στραφείτε προς το κέντρο και προς το δεξιό μέρος της χαράδρας που μένετε εγώ προς το αριστερό να αποπροσανατολίσουμε τον πληθυσμό να κάνει μία εξόρμηση να πάρουμε το μυδράλιο. ΄Ενα μυδράλιο εφαίνετο μπροστά καμιά πενηνταριά μέτρα, πιο μπροστά απο μας πίσω από το οποίο καθότανε ο πυράρχης ο Τένερ, κρατώντας στο χέρι του μία καλλιτεχνικά σκαλισμένη ρόκα που ποιος ξέρει από ποιο χωριό στις εξορμήσεις του την είχε αρπάξει αυτή τη ρόκα. Μασουλούσε καρύδια και ταυτοχρόνως κοιτάζοντας ανήσυχα προς τις γύρω κορυφές γιατί εφαντάζετο ίσως ότι οι άνθρωποι με τα μακριά γένια, με συγχωρείτε δεν εννοώ του ιερέως αλλά εκείνοι του ΕΛΑΣ. 
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ: Με κόκκινο τα καμένα σπίτια
Φτου σου γαϊδούρι Τένερ...
Ο Καθηγητής Αθανασιάδης όρθιος όρμησε προς τον Τένερ ουρλιάζοντας: «Φτου σου, γαϊδούρι Τένερ, που είναι ο λόγος της στρατιωτικής σου τιμής; Φτου σου γουρούνι». Δεν πρόλαβε να αποτελειώσει και σωριάστηκε κάτω νεκρός. Τα μυδράλια της ντροπής δεν τον άφησαν να συνεχίσει το κατηγορητήριο. Ο Τένερ φρόντισε και γι’ αυτό. Επηκολούθησε η ολοκλήρωση της εκτέλεσης με σταυρωτές ριπές και αμέσως άρχισε η χαριστική βολή. Μετά ο Τένερ και η παρέα του εγκατέλειψαν τη Ράχη του Καππή τραγουδώντας, ευχαριστημένοι για την θεάρεστη πράξη τους. ΄Οταν κατάλαβα ότι φύγανε, από τα τραγούδια, δεν υπήρχαν ούτε βήματα ούτε τίποτα, τσιμουδιά, πήγα να σηκωθώ αλλά πονούσε πάρα πολύ το πόδι μου. Κατόρθωσα τέλος πάντων να σηκωθώ και δίπλα μου είχε σωθεί ο Παναγιώτης Σαρανταυγάς. Είχα δύο τσιγάρα. Μου λέει θέλω ένα τσιγάρο, του λέω σπίρτα δεν έχω και του ‘δωσα ένα τσιγάρο του το άναψα εγώ ένα και το ‘βαλε στα πόδια γιατί δεν είχε τραυματισθεί καθόλου. ΄Ηρθανε κατόπιν με πήρανε. Μαζί με τα τρόφιμα της μιας ημέρας είχα πάρει και μια μπουκαλίτσα με κρασάκι εδώ πέρα. Και με εκείνο το κρασάκι και με την πετσέτα που είχα τυλίξει το ψωμί, έκανα την απολύμανση του τραύματος. Από κει ήρθαν οι γυναίκες με πήραν με πήγανε κάτω, μου διέφυγαν όμως δύο σπουδαία πράγματα να πω. Πρώτα ότι εις την ίδια χαράδρα ήταν κι ένα δωδεκάχρονο παιδί του μακαρίτη του καθηγητού του Αντώνη του Δημόπουλου του οποίου έσπασαν τα νεύρα από το μακελειό που γινότανε. Πετάχτηκε κάποια στιγμή επάνω, σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει: «Μην με σκοτώνετε, τι έκανα εγώ, είμαι μαθητής του Γυμνασίου». ΄Ενα μπαμ και εξετέλεσαν το παιδί. ΄Ενα σκληρό αποδεικτικό της βαρβαρότητας των Γερμανών. Το άλλο, όταν ήρθανε οι γυναίκες, καταλαβαίνετε τώρα, να ψάχνουν μέσα στα τόσα που είχαμε γίνει μπουλούκι όλοι, ένας σωρός, γιατί εκείνοι που ήσαν κάτω όταν έδωσε το μυδράλιο αμέσως μετά συνειδήσεως πήγαν να σηκωθούνε να σωθούνε. Οι άλλοι που ήσαν όρθιοι πάλι, για να φυλαχθούν έπεφταν κάτω και γίναμε όλοι ένα μπουλούκι. ΄Ηρθαν κατόπιν και αυτοί που τραβούσανε απ’ τα πόδια, απ’ τα χέρια για να δώσουνε τη χαριστική βολή και καταλαβαίνετε τι αιματωμένο τόπο και σωρούς νεκρούς βρήκαν οι γυναίκες που ήρθανε. Μεταξύ των γυναικών αυτών ήτανε και η γυναίκα του Σουσάντα από το Μάνεσι, του Πάνου του Μπράτσικα που ‘τανε διευθυντής, αυτός υπάλληλος στην Τράπεζα Αθηνών και ενώ έψαχνε βρήκε τον άντρα της, σκοτωμένο και φαίνεται της έστριψε άρχισε να φωνάζει. «Πάνο, Πάνο, Πάνο βρε Πάνο που είσαι, έλα να δεις, τους σκότωσαν τους άντρες μας». Ευτυχώς βρέθηκε κάποια ψύχραιμη γυναίκα, την κούνησε και συνήλθε και δεν έπαθε τέλειο εγκεφαλικό. ΄Ετσι σώθηκα. Τώρα ίσως να μου πείτε όπως και πολλοί που ρωτάνε, γιατί έγινε αυτό...
αεροφωτογραφία μετά την σφαγή (φωτο γερμανικά αρχεία)

Μια αποκλειστική αφήγηση για τη σφαγή των Καλαβρύτων
«Ο θάνατος πλησίαζε στα Καλάβρυτα». Αυτά είναι τα λόγια ενός νεαρού κοριτσιού 18 ετών που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας. «Όταν πληροφορηθήκαμε ότι έρχονται οι Γερμανοί, τρομοκρατηθή­καμε, αλλά προτιμήσαμε να μείνουμε στα σπίτια μας. Μόλις σταμάτησαν τα αυτοκίνητα, οι Γερμανοί σχημάτισαν ομάδες των τριών ατόμων και με τα όπλα στα χέρια άρχισαν να μπαίνουν στα σπίτια και στα καταστήματα, παίρνοντας μαζί τους, ό,τι τους άρεσε. Τρόφιμα, προικιά, πολύτιμα πράγματα φορτώθηκαν στα αυτοκίνητα. Αυτή η κατάσταση διήρκησε έως τις 12 του μήνα (Δεκεμβρίου 1943). Σκεφτήκαμε ότι ίσως οι Γερμανοί να ικανοποιούνταν μόνο λαφυραγωγώντας. Το πρωί στις 13 Δεκεμβρίου 1943, τα ξημερώματα, η καμπάνα της εκκλησίας άρχισε να κτυπά. Ο Κήρυκας τριγύρναγε στους δρόμους φωνάζοντας: 
«Οι Γερμανοί διέταξαν να μαζευτούν όλοι οι κάτοικοι στο σχολείο. Άντρες, γυναίκες, κορίτσια και αγόρια έως τον τελευταίο. Όποιος λείπει, θα εκτελεστεί». Οι κάτοικοι των Καλαβρύτων δεν μπορούσαν να φανταστούν την τραγωδία που τους περίμενε. Νόμιζαν ότι οι Γερμανοί θα έπαιρναν το πολύ ορισμένους ομήρους, όπως είχε γίνει σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου. Λες και σπρώχτηκαν από τη μοίρα, πολλοί νέοι άντρες που έλειπαν, είχαν γυρίσει πάλι αυτές τις ημέρες στα Καλάβρυτα... Πού να γνωρίζουν αυτοί οι άτυχοι τι τους περίμενε. Όλοι ήταν τόσο σίγουροι ότι δεν θα συνέβαινε τίποτε. Πολλοί ξένοι, κάτοικοι των Πατρών, της γύρω περιοχής και βοσκοί από τα γειτονικά χωριά ήρθαν και αυτοί στην συγκέντρωση. Ακόμη και τρεις αντάρτες που κρύβονταν στα Καλάβρυτα ήταν παρόντες. Αν υποψιάζονταν τι θα συνέβαινε, πολλοί θα το είχαν σκάσει, ή θα αντιστέκονταν. Όμως ο Κήρυκας σύμφωνα με τις διαταγές των Γερμανών πρόσθετε: "Όλοι οι άντρες να πάρουν μαζί τους ψωμί και ένα καλάθι" που σήμαινε ότι δεν θα γινόταν εκτέλεση. Μετά από μισή ώρα, όλοι οι κάτοικοι των Καλαβρύτων και όλοι οι ξένοι είχαν συγκεντρωθεί στο σχολείο. Όλοι οι άντρες από 16 έως 65 ετών διατάχθηκαν να μείνουν στο προαύλιο. Η επιλογή έγινε από τους ίδιους τους άντρες στους διαδρόμους. Κάθε ψηλό παιδί έμπαινε μαζί με τους άντρες, από τα οποία πήραν μόνο 7, που έδειχναν καθαρά ότι ήταν πάνω από 17. 

Μετά το τέλος του διαχωρισμού, διέταξαν εμάς τις γυναίκες να μείνουμε μέσα στα δωμάτια. Ήμασταν πάνω από 200. Ήμασταν τόσο πολύ πιεσμένες μεταξύ μας, που δεν μπορούσαμε να κουνήσουμε τα χέρια μας. Στο προαύλιο, οι άντρες, περίπου 500, είχαν τοποθετηθεί σε σειρές των τεσσάρων. Από τα παράθυρα του σχολείου, οι γυναίκες άρχισαν να φωνάζουν, "Πού πάτε τους άντρες μας;" Οι Γερμανοί αποκρίθηκαν "Πάμε να τους δείξουμε κάτι και μετά θα τους ξαναδείτε". Πέρασαν δέκα λεπτά και ξαφνικά είδαμε από τα παράθυρα καπνούς και φλόγες που έρχονταν από το σπίτι του δοσίλογου. Και μετά από λίγο, αρχίσαμε να αισθανόμαστε ανυπόφορη ζέστη και καπνό. Το πάτωμα έκαιγε τα πόδια μας. 
Οι Γερμανοί είχαν βάλει φωτιά στο σχολείο. Τρελαθήκαμε. Όλοι αυτοί που ήταν κοντά στα παράθυρα άρχισαν να σπάνε τα τζάμια και να ρίχνονται κάτω από τα παράθυρα. Πέντε γυναίκες πήδηξαν ενώ άλλες έριχναν τα παιδιά απέξω, παρότι το ύψος ήταν μεγάλο και τα παιδιά τραυματίστηκαν. Οι γυναίκες που κατάφεραν να βγουν έξω, έτρεξαν στις πόρτες να μας ελευθερώσουν. Από τις μισόκλειστες πόρτες προσπαθούσαν όλες οι γυναίκες να βγουν έξω, ενώ οι φλόγες άρχισαν να καίνε το σχολείο». «Τέσσερεις γυναίκες που ήταν κοντά στις μισόκλειστες πόρτες έπεσαν κάτω και ποδοπατήθηκαν από εμάς. Όταν βγήκαμε έξω από το σχολείο και αναπνεύσαμε καθαρό αέρα, κοίταξα γύρω και στον ουρανό. 
Ήταν κόκκινος σαν να είχε χυθεί πάνω του αίμα». Εν τω μεταξύ οι άντρες που συνοδεύονταν από την γερμανική δύναμη, οδηγήθηκαν στο νεκροταφείο της πόλης στους πρόποδες του βουνού, εκεί όπου υπάρχει ένα παλιό κάστρο. Εκεί ο Διοικητής τους διέταξε να περιμένουν. Όλοι τους άρχισαν να μιλάνε, σχηματίζοντας ομάδες και άλλοι ξάπλωσαν χάμω. Όλοι τους ήταν ξέγνοιαστοι. Όμως, ενώ μιλούσαν, πρόσεξαν ότι οι Γερμανοί ετοίμαζαν τα όπλα.

«Σας φέραμε εδώ ώστε να μπορείτε να δείτε τι όμορφα καίγεται η πόλη σας και τα σπίτια σας». Ένας από τους άντρες ρώτησε: «Πού είναι οι γυναίκες μας και τα παιδιά μας;».«Είναι εδώ κοντά», απάντησε ένας Γερμανός Αξιωματικός. Και πριν τα θύματα βρουν χρόνο για να ξεφύγουν, ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από τα αυτόματα. Μέσα σε λίγα λεπτά, όλοι οι άντρες των Καλαβρύτων είχαν σκοτωθεί. Ούτε ένας άντρας δεν στεκόταν όρθιος. Αίμα παντού. Οι Γερμανοί πλησίασαν τους δολοφονημένους και τους πυροβολούσαν στα κεφάλια με ρεβόλβερ. Περίπου πενήντα άντρες, οι οποίοι όταν οι Γερμανοί άρχισαν να πυροβολούν, ξάπλωσαν κάτω, δεν σκοτώθηκαν αμέσως. Τους δολοφόνησαν όμως μετά οι Γερμανοί με τα ρεβόλβερ. Μεταξύ αυτών των αντρών ήταν ένας ο οποίος βλέποντας ότι ήταν καταδικασμένος, γέμισε τις χούφτες με αίμα από έναν διπλανό και το έριξε στα μούτρα του και στους κροτάφους του. Οι Γερμανοί πιστεύοντας ότι αυτός ήταν στα αλήθεια νεκρός, τον πυροβόλησαν επιπόλαια. Η σφαίρα αστόχησε και αντί να διαπεράσει το μέτωπό του, τον χτύπησε στο σαγόνι. Αργότερα, σύρθηκε έξω από αυτή την κόλαση και πήγε στην αδελφή του η οποία τον περιποιήθηκε. Σε αυτόν οφείλουμε τις πιο πάνω πληροφορίες και λεπτομέρειες της σφαγής. Όταν οι Γερμανοί τελείωσαν το φρικτό τους έργο, έστειλαν έναν Αξιωματικό να πληροφορήσει τις γυναίκες, οι οποίες ήταν στην αυλή του σχολείου και είχαν ακούσει τους πυροβολισμούς. «Ελάτε να θάψετε τους άντρες σας». Είναι αδύνατο να περιγραφεί η σκηνή που ακολούθησε. Αλλά ας αφήσουμε το 18χρονο κορίτσι (που ήταν αυτόπτης μάρτυρας και ανησυχούσε για τον αδελφό της και η οποία πήγε μαζί με τις άλλες γυναίκες στο Γολγοθά των Καλαβρύτων) να μας δώσει μια εικόνα. «Η εικόνα που αντιμετωπίσαμε όταν φτάσαμε ήταν φρικιαστική. Τα παπούτσια μας είχαν μουσκευτεί στο αίμα. Κάθε μια από εμάς έψαχνε ανάμεσα στα πτώματα να βρει το δικό της. Εγώ έψαξα τρεις φορές ανάμεσα στους άντρες να βρω τον αδελφό μου. Ήταν κι αυτός νεκρός. Είχε δύο σφαίρες από το αυτόματο στα πλευρά του. Ο τελευταίος πυροβολισμός είχε διαπεράσει το κεφάλι του…». «Με κλάματα και μοιρολόγια καθεμιά μας προσπαθούσε να θάψει τον νεκρό της. Αλλά δεν είχαμε ούτε φτυάρια ούτε άλλα εργαλεία. Όλα τα είχαν πάρει οι Γερμανοί. Μέσα στην απελπισία μας, αρχίσαμε να σκάβουμε με τα χέρια μας, αλλά δεν μπορούσαμε να σκάψουμε βαθύτερα από 2 με 3 εκατοστά. 
Βάλαμε τα πτώματα το ένα δίπλα στο άλλο, τα σκεπάσαμε με λίγες πέτρες και χώμα που μεταφέραμε λίγο-λίγο στις ποδιές μας. Μείναμε όλη την νύχτα κοντά στους νεκρούς κλαίγοντας και τρέμοντας. Την Τρίτη, αρχίσαμε πάλι το μακάβριο έργο μας. Κανείς δεν ερχόταν να μας βοηθήσει. Την Τετάρτη, οι χωρικοί από την Κέρτεγη μας έφεραν ψωμί και κουβέρτες και οι άντρες μας βοήθησαν να θάψουμε τους νεκρούς στο νεκροταφείο... . Το απόγευμα πια, στις 13 Δεκεμβρίου, οι μοναχοί της Αγίας Λαύρας έμαθαν για τη σφαγή και την καταστροφή των Καλαβρύτων. Με το φόβο γι’ αυτό που τους περίμενε, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την μονή. Κάλεσαν μια γενική συγκέντρωση, όπου αποφάσισαν ότι ένας φύλακας της τιμής θα θυσιαζόταν και θα έμενε πίσω στο μοναστήρι. Τράβηξαν κλήρο και ο κλήρος έτυχε στους μοναχούς Ευθάλιο, Βασίλειο και Σεραφείμ. Μετά οι Μοναχοί της Τιμής κοινώνησαν. 
Οι άλλοι, αφού τους αγκάλιασαν, πήραν μαζί τους όλους τους θησαυρούς του μοναστηριού. Μετά από μιάμισυ ώρα, έφτασαν οι Γερμανοί και σκότωσαν τους τρεις μοναχούς κάτω από το δένδρο της επανάστασης και έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι. Αυτό το μοναστήρι είχε κτιστεί κατά τον 16ο αιώνα και είναι ιστορικό. Είναι εκεί όπου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ανέγειρε στις 25 Μαρτίου το Λάβαρο της Επανάστασης. Τα θύματα των Καλαβρύτων, σύμφωνα με την επίσημη αναφορά του διοικητή της Γερμανικής Δύναμης, ανέρχονταν στα 669. Τα θύματα ολόκληρης της περιοχής ήταν 921. Αλλά σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι 93 από τους Ζάχλωρους. Και αυτοί από τα άλλα δύο χωριά που δεν αναφέρονται στην αναφορά. Οι Γερμανοί εξόντωσαν, στην περιοχή των Καλαβρύτων περίπου 1000 Έλληνες. Η σφαγή των Καλαβρύτων θα περάσει στην ιστορία ως ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα της Γερμανίας.
Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε τον λόφο, όπου είδαμε ένα σωρό από ανθρώπινα σώματα και αρκετές γυναίκες να θρηνούν και να οδύρονται, μετακινώντας νεκρά σώματα, προσπαθώντας να εντοπίσουν τους δικούς τους νεκρούς, με τα παπούτσια τους βουτηγμένα σε μια κόκκινη λάσπη από χώμα και αίμα.[2] Βρήκαμε τον πατέρα μου σχεδόν αμέσως, διότι βρισκόταν μερικά μέτρα πιο μπροστά από τη μεγάλη μάζα των νεκρών, κάτι που συμπίπτει με τα λεγόμενα του θείου μου Γ. Γεωργαντά, ότι με την έναρξη των πυροβολισμών τον είδε να ορμά προς τα πολυβόλα, προφανώς σε μια ύστατη προσπάθεια ή κίνηση απελπισίας. Το σώμα του διάτρητο από σφαίρες και ένα βαθύ τραύμα από ριπή πολυβόλου στη δεξιά τραχηλική χώρα, που πρέπει να ήταν και το θανατηφόρο. Είναι φανερό ότι, επειδή κινήθηκε με ορμή εναντίον τους, έστρεψαν τις βολές τους επάνω του. Για την εξέλιξη των γεγονότων στον τόπο της εκτέλεσης θα αναφέρω αρκετές λεπτομέρειες που άκουσα από τον διασωθέντα θείο μου Γ. Γεωργαντά. 
Η ανησυχία των ανδρών στη ράχη του Καππή ήταν έκδηλη, έντονη και επιτεινόμενη ιδίως όταν είδαν να βγαίνουν πυκνοί καπνοί από τα σπίτια τους που είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Τότε άρχισαν μερικοί να κάνουν κάποια οργανωμένη κίνηση διαφυγής. Χωρίστηκαν σε ομάδες με Επί κεφαλής κάθε ομάδας έναν έμπειρο πρώην στρατιωτικό από τους παρόντες. Αυτές όμως οι συνεννοήσεις μεταξύ τους και η αυξημένη κινητικότητα του κόσμου έγινε αντιληπτή από τους Γερμανούς οι οποίοι άρχισαν να ανησυχούν. Ζήτησαν τότε κάποιον για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν μαζί τους και προτάθηκε ο πατέρας μου από τον κόσμο, που αγωνιούσε να μάθει τις σκέψεις των Γερμανών. Προχώρησε μόνος 10-15 μέτρα προς τα εμπρός όπου ευρίσκοντο οι Επί κεφαλής αξιωματικοί, εμπρός από ένα φυσικό ανάχωμα του εδάφους όπου είχαν στήσει μια σειρά μυδραλιοβόλα με τις κάνες τους στραμμένες προς τον κόσμο. Ο διάλογος που έγινε έτσι όπως τον μετέφερε ο πατέρας μου στον κόσμο και σε μένα ο Γ. Γεωργαντάς ήταν σε γενικές γραμμές ο εξής: 
η χαριστική βολή

Γερμανός Αξιωματικός (Τένερ): Διαπιστώνω μια διάχυτη νευρικότητα, ανησυχία στον κόσμο. 
Κ. Αθανασιάδης: Ο κόσμος έχει δίκαιο να ανησυχεί, γιατί μας φέρατε εδώ; Τι σκοπεύετε να κάνετε; Είμαστε φιλήσυχοι οικογενειάρχες.
Γερμανός Αξιωματικός (Τένερ): Είμαστε εδώ για να καταπολεμήσουμε τους αντάρτες. Θα κάψουμε τα σπίτια σας για να μην έχουν καταφύγιο οι αντάρτες. Εσάς δεν θα σας πειράξουμε. 
Κ. Αθανασιάδης: Ο κόσμος δεν πείθεται με αυτά που μας λέτε. 
Συνεχίζεται και επιτείνεται η ανησυχία και ο θόρυβος από τον κόσμο που βρίσκεται σε αναβρασμό και οι Γερμανοί φοβούνται ότι μπορεί να γίνουν επεισόδια, γι’ αυτό χρησιμοποιούν το τελευταίο ισχυρό ατού.
Γερμανός Αξιωματικός (Τένερ): Πείτε στον κόσμο ότι δεν θα σας πειράξουμε. ΄Εχετε τον λόγο της στρατιωτικής μας τιμής. 
Η υπόσχεση αυτή σε συνδυασμό με την άποψη πολλών Καλαβρυτινών από το πλήθος των παρόντων, ότι έπρεπε να αποφευχθούν βίαιες κινήσεις, διότι φοβόντουσαν ότι μπορεί να σκοτώσουν τα γυναικόπαιδα που κρατούσαν, οδήγησαν σε αναστολή της προσπάθειας οργάνωσης διαφυγής. Στο διάστημα των ωρών που ακολούθησαν κορυφώθηκε η αγωνία και ο φόβος, ιδίως όταν από το αρχηγείο των Γερμανών κάπου στο κέντρο των Καλαβρύτων, που πλέον καιγόντουσαν απ’ άκρου εις άκρον έπεσε μια κίτρινη φωτοβολίδα και ακολούθησε μια δεύτερη πράσινη και τέλος μια τρίτη κόκκινη με την οποία ο Γερμανός αξιωματικός του αποσπάσματος έδωσε το σύνθημα, κατεβάζοντας απότομα το ανυψωμένο χέρι του, οπότε άρχισαν όλα τα πολυβόλα να πολυβολούν το πλήθος. Ακούστηκαν φωνές, βρισιές και κραυγές πόνου, ενώ όλοι έπεσαν κάτω και ο καθένας προσπαθούσε να καλυφθεί κάτω από αυτούς που χτυπήθηκαν πρώτοι. 
Ο Πάνος ο Γεωργαντάς πρόλαβε και φώναξε δυνατά «των πολλών ο θάνατος ουκ έστι θάνατος». Και κατέληξε ο θείος μου: «Πριν πέσω κάτω, κοίταξα να δω που βρίσκεται ο πατέρας σου. Τον είδα να ορμά προς τα πολυβόλα με τα χέρια τεντωμένα σαν να ήθελε να σταματήσει το κακό που ερχόταν, φωνάζοντας και βρίζοντας τους Γερμανούς άτιμους, γουρούνια, ώσπου τα πολυβόλα του σφράγισαν το στόμα». Παρά τον καταιγισμό των πυρών που διήρκεσαν αρκετά λεπτά, πολλοί από το πλήθος ήταν ζωντανοί (ανέπαφοι ή τραυματίες). Αυτούς τους υπολογίζει ο Γ. Γεωργαντάς σε 200-300, ενώ ο ίδιος ήταν ζωντανός και ανέπαφος και συζητούσε ψιθυριστά με τους γύρω του. ΄Ενας εξ αυτών, ο φαρμακοποιός Τάκης Πανταζής, είχε τραυματισθεί, πονούσε και φώναζε και οι άλλοι γύρω του τον παρακαλούσαν να μη φωνάζει και προκαλέσει την προσοχή των Γερμανών και ανακαλύψουν ότι υπάρχουν εκεί και άλλοι ζωντανοί. Δυστυχώς την εκτέλεση ακολούθησε η διαδικασία της χαριστικής βολης από τρεις Γερμανούς, που τους ανέσυραν έναν-έναν και τους πυροβολούσαν από μικρή απόσταση. 
Ο Γ. Γεωργαντάς βλέποντας ότι δίνουν τη χαριστική βολή, έμεινε ακίνητος, κράτησε την αναπνοή του και τα μάτια του ανοικτά, όπως ήξερε ότι γίνεται με αυτούς που φονεύονται και αφού είχε φροντίσει νωρίτερα να αλείψει πρόσωπο, κεφάλι και χέρια με αίμα που έτρεχε άφθονο δίπλα του από άλλους σκοτωμένους. Κατάφερε προφανώς να πείσει ότι είναι νεκρός τους δύο πρώτους που τον προσπέρασαν, ο τρίτος όμως κάτι υποψιάσθηκε και τον πυροβόλησε. Η σφαίρα διαπέρασε την τραχηλική χώρα, χωρίς παραδόξως να τραυματίσει τα μεγάλα αγγεία (καρωτίδες, σφαγίτιδες) και νεύρα αυτής της περιοχής. Φαίνεται ότι έχασε αρκετό αίμα και λιποθύμησε. Μετά από χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να προσδιορίσει άρχισε να συνέρχεται και με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να ανασηκωθεί και να καθίσει. Διαπίστωσε ότι οι Γερμανοί είχαν φύγει. 
Θυμάται και αναφέρει τραγικές εικόνες γεγονότων που διαδραματίστηκαν δίπλα του, πριν δεχτεί τη χαριστική βολή και ο ίδιος, όπως την εκτέλεση του συμμαθητή μου Ντίνου Αλεξόπουλου, που γύριζε γύρω από τον Γερμανό ο οποίος δυσκολευόταν να τον πυροβολήσει και τελικά του έβαλε τρικλοποδιά και όταν έπεσε κάτω τον πυροβόλησε, ενώ την τραγική στιγμή παρακολούθησε ο πατέρας του, ο οποίος ήταν επίσης ζωντανός, αλλά ανίκανος να προσφέρει βοήθεια στο παιδί του. Παρόμοια σκηνή μου διηγήθηκε και με τον Ντίνο Δημόπουλο, γιο του καθηγητή Αντώνη Δημόπουλου, ο οποίος παρακαλούσε να μην τον σκοτώσουν φωνάζοντας «Μη με σκοτώσεις, είμαι μικρό παιδί, δεν σας έχω κάνει τίποτα». Ο Γιώργος Γεωργαντάς, μετά και ένα δεύτερο επεισόδιο λιποθυμίας που εμφάνισε, κατάφερε τελικά να σταθεί στα πόδια του και άρχισε τρικλίζοντας να κατεβαίνει προς τα Καλάβρυτα. Ο αριθμός των εκτελεσθέντων υπολογίζεται σε 700-800. 

Ξημέρωσε κι οι γυναίκες είχαν ήδη ανοίξει τραβέρσο με τον τόπο της εκτέλεσης. Την ίδια διαδρομή ξεκίνησε ν’ ακολουθεί κι η μητέρα μου. Πήγαιναν όχι μόνο να εντοπίσουν και να κλάψουν τους δικούς τους, αλλά και να βρουν τρόπο να τους θάψουν. Η μία βοηθούσε την άλλη, κι όλες μαζί φύλαγαν τους σκοτωμένους να μην τους φάνε τα σκυλιά και τους σκυλέψουν οι κλέφτες. Εμείς, τα παιδιά, νηστικά τριγυρνούσαμε στα χαλάσματα και στα αποκαΐδια των σπιτιών της γειτονιάς να βρούμε ό,τι είχε απομείνει από τα πράγματά μας. Δεν θα ξεχάσω την ταραχή που ένιωσα, όταν βρήκα παραμορφωμένο το κρεβάτι μου, σωροκουβαριασμένο στο υπόγειο του σπιτιού μας μαζί με άλλα πράγματα του νοικοκυριού.[3] Το απόγευμα, αργά, γύρισε η μάνα μας ‒ κουρασμένη και καταματωμένη, φορώντας κάτι αντρικά παπούτσια, που της είχαν δώσει από έναν σκοτωμένο. Ψάχνοντας στα αποκαΐδια για κανένα κομμάτι ψωμί, βρήκε στη μισοκαμένη κουζίνα μας το τσουρουφλισμένο από τη φωτιά φαγητό που είχε ετοιμάσει την προηγούμενη της καταστροφής. Λίγο φάγαμε, μοιράσαμε και στη γειτονιά κι έτσι ξεγελάσαμε την πείνα μας εκείνη τη μέρα. 


Αργότερα, δεν ξέρω μετά από πόση ώρα, ακούσαμε σπαρακτικές κραυγές απ’ το γειτονικό σπίτι, του Κυριακόπουλου. Η ομίχλη στο μεταξύ είχε διαλυθεί, τρέξαμε προς εκεί. Αντικρίσαμε στην απέναντι πλαγιά το τραγικό θέαμα που, παρ’ όλη την αρκετά μεγάλη απόσταση, φαινόταν ξεκάθαρα τι είχε συμβεί.[4] Ξεκινήσαμε τρέχοντας για εκεί. Το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το ρυάκι που πέρναγε μπροστά απ’ το σπίτι Τσαπάρα, λίγο πριν από το νεκροταφείο, να είναι κατακόκκινο απ’ το αίμα που είχε δεχθεί και την Κατσίνη να κατεβαίνει σκούζοντας απ’ τον τόπο της εκτέλεσης με τα μαλλιά της ανακατωμένα, ενώ τα πόδια και τα χέρια της μέχρι τις κλειδώσεις να είναι βουτηγμένα στο αίμα. Ποιος ξέρει πάνω σε πόσους νεκρούς πάτησε και πόσους αναποδογύρισε ψάχνοντας, μέσα στο σωρό των σκοτωμένων, για να βρει τον άνδρα της∙ έμοιαζε με άνθρωπο τρελό και δεν μπορώ να φανταστώ που πήγε τρέχοντας. Προχωρήσαμε, με τη μητέρα μου, τρέχοντας τον ανήφορο. Φθάνοντας αντικρίσαμε το τραγικό θέαμα των σκοτωμένων ανθρώπων∙ ήταν πεσμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Τότε κάτι πρέπει να συνέβη στο μυαλό μου, γιατί από εκείνη τη στιγμή και μετά η μνήμη μου άρχισε να λειτουργεί με διαλείψεις. Υπάρχουν πράγματα που τα θυμάμαι πολύ καθαρά σαν να συνέβησαν σήμερα, άλλα δεν τα θυμάμαι καθόλου, λες κι ήμουν απών και άλλα, υπάρχουν στιγμές, που τα θυμάμαι καθαρά∙ θυμάμαι ή νομίζω ότι τα θυμάμαι; Δεν θυμάμαι καθόλου σε ποιο σημείο βρέθηκε ο πατέρας μου. Δεν θυμάμαι να έκλαψα. (Κλαίω, τώρα που γέρασα, όταν τα θυμάμαι). Δεν έχω την εικόνα της μητέρας μου να σέρνει στον κατήφορο πάνω στην κουβέρτα το άψυχο σώμα του πατέρα. ΄Εχω, όμως, στο μυαλό μου την εικόνα της μητέρας μου στο μονοπάτι να κάθεται στο χώμα, ίσως για να ξεκουραστεί, να κλαίει με αναφιλητά δίπλα στο σώμα του σκοτωμένου πατέρα μου και δίπλα να περνούν γυναίκες κλαίγοντας και σέρνοντας πάνω σε κουβέρτες τα ματωμένα κορμιά των ανθρώπων τους.
Από τη σφαγή των Καλαβρυτινών γλύτωσαν οι κατωτέρω: 1) Αδαμόπουλος Χ., 2) Αλεξόπουλος Γ., 3) Γεωργαντάς Γ., 4) Καρακάσης Χ., 5) Κώνστας, 6) Μπελογιάννης Κ., 7) Νικολαΐδης Π., 8) Σαμοθρακίτης Γ., 9) Σαρματζόπουλος Π., 10) Σαρανταυγάς Π., 11) Πηλιόπουλος Τ., 12) Φερλελής Α., 13) Κωστόπουλος Σ. 

Ένας διασωθείς θυμάται...
Ο Παναγιώτης (Τάκης) Σαμαρτζόπουλος, από τα Καλάβρυτα, γεωργο­κτηνο­τρό­φος, είχε το «προνόμιο» να είναι ένας από τους δέκα τρεις επιζήσαντες από τα δολοφονικά βόλια της Βέρμαχτ. Σε μια αποκαλυπτική μαγνητοφωνημένη συζήτηση με το συγγραφέα, κατέθεσε τη δική του συγκλονιστική μαρτυρία για την Τραγωδία των Καλαβρύτων. 
Π.Σ.: Οι Γερμανοί μετά τη μάχη των Ρωγών-Κερπινής και το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων, σχεδίασαν και πραγματοποίησαν την Επιχείρηση Καλάβρυτα. ΄Ετσι γερμανικές φάλαγγες μαζί με γερμανοντυμένους των Ελληνικών Ομάδων Ασφαλείας, εξόρμησαν κατά των Καλαβρύτων από την Τρίπολη, την Πάτρα, το Αίγιο. Η Επιχείρηση Καλάβρυτα, άρχισε στις 5 Δεκεμβρίου 1943 και τερματίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1943. Το πρωί της Πέμπτης 9 Δεκεμβρίου 1943 οι πρώτες γερμανικές μηχανοκίνητες και πεζοπόρες γερμανοελληνικές μονάδες, έφθασαν στη Βυσωκά. ΄Εγινε η συγκέντρωση των Βυσωκιωτών στο προαύλιο της Αγίας ΄Αννας. Μετά οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα. ΄Εκαναν ένα κλειό γύρω από την πόλη. Ο καθένας μπορούσε να μπαίνει στα Καλάβρυτα αλλά δεν μπορούσε να βγαίνει. Το δόκανο του θανάτου στήθηκε. Επικράτησαν συνθήκες τρόμου, αγωνίας, αβεβαιότητας. Ο κόσμος κλείστηκε στα σπίτια του και κανένας δεν μπορούσε να δώσει υπεύθυνες κατευθύνσεις και πληροφορίες. Ο καθένας ζούσε και ενεργούσε για τον εαυτό του. Η συμπεριφορά των Γερμανών ήταν υποκριτική. ΄Εβλεπες πρόσωπα βλοσυρά, αγριεμένα, μανιασμένα για εκδίκηση. ΄Εβλεπες και πρόσωπα γριφώδη, πρόσωπα καμουφλαρισμένα που προσπαθούσαν με τη σιωπή τους να δείξουν ότι είναι γερμανοί. Αλλά τα γερμανικά ρούχα έχασκαν πάνω τους και με προσοχή διέκρινες ότι οι Γερμανοί, δεν ήταν Γερμανοί... ΄Ηταν κάτι το καμουφλαρισμένο... Ντρέπομαι να το πω αλλά, αυτό, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα. ΄Ακουγες σπασμένα Ελληνικά, αναμασήματα και προσποιητές γερμανικές αρθρώσεις, αλλά έδειχναν καθαρά ότι το καμουφλάρισμα δεν ήταν τέλειο. ΄Επειτα η συμπεριφορά τους πρόδωσε. Το πλιάτσικο στα σπίτια, το τραχονολόγημα, το σπάσιμο των μαγαζιών, η λαφυραγώγηση των νοικοκυριών, το κλέψιμο των Καλαβρυτινών αρχοντικών. Οι προίκες από τις Καλαβρυτινές σουφρώθηκαν από τις 9-12 Δεκεμβρίου 1943. Δύσκολα να πιστέψω ότι αυτό ήταν έργο των Γερμανών. Είχε εμφανή τα ελληνικά χαρακτηριστικά.[5]
Δ.Κ.: Πώς έγινε η μεταφορά σας στο χωράφι του Καπή;
Π.Σ.: Από το Δημοτικό Σχολείο όπου γινόταν ο διαχωρισμός και ο χωρισμός μας από τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας. Αμέσως χωριζόμαστε σε ομάδες συντεταγμένες και με τη συνοδεία στρατιωτών οδηγηθήκαμε στο χωράφι του Καπή. Προχωράτε, μην κοντοστέκεστε. Προχωράτε, μην χαζεύετε... ήταν οι προσταγές στα ελληνικά των συνοδών σιδηρόφρακτων γερμανών (;) στρατιωτών. ΄Ετσι στοιβαχτήκαμε στο χωράφι του Καπή. Μας μέτρησαν κιόλας. ΄Ακουγα: ΄Ενας, δύο, τριάντα πέντε, εκατό... τριακόσια πενήντα... πεντακόσια έντεκα... πεντακόσια ογδόντα... πάντα σε άπταιστα ελληνικά. Παραξενεύτηκα και αναρωτήθηκα: Μα οι Γερμανοί μετρούν ελληνικά;... Τα Καλάβρυτα είναι ζωσμένα από τους Γερμανούς. ΄Ολα τα υψώματα είχαν ισχυρές σκοπιές. Στην Αγία Βαρβάρα, τον Αηλιά στην Βελιά, το Κάστρο, παντού Γερμανοί-Γερμανοί-Γερμανοί... Στοιβαχτήκαμε στο χωράφι του Καπή. Απέναντι στην Γαϊδουροράχη καμουφλαρισμένα πολυβόλα και στρατιώτες σε θέσεις βολής. Αμέσως βρεθήκαμε σε έναν σφιχτό κλοιό θανάτου... Στο αλώνι του Ζήσιμου πολυβόλα... πολυβόλα... με τις μπούκες τους στραμένες επάνω μας.
Ο Διοικητής του 749 Jager Retsiment Αντισυνταγματάρχης της Βέρμαχτ Julius Wolfinger, Αρχηγός της UNTERNEHMEN KALAWRYTA.
Περιμένοντας το θάνατο... 
Δ.Κ.: Πώς σας παρέταξαν στο χωράφι του Καπή;
Π.Σ.: Στην πρώτη σειρά οι Παπάδες. Κοντά τους οι Προύχοντες, ο Πρόεδρος της Κοινότητας, ο Γυμνασιάρχης, οι Καθηγητές, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι Τραπεζιτικοί. Πίσω όλοι οι άλλοι. Μπροστά μας ο Τένερ. ΄Ενας λεπτός, μάλλον ψηλός, φακιδιασμένος λοχίας. Δεν είχε όψη καθαρόαιμου Γερμαναρά. Μάλλον περισσότερο Αυστριακός ήταν. Δίπλα του οι συμβουλάτορές του, ο ένας πρέπει να ήταν ΄Ελληνας και μάλλον Αξιωματικός... ΄Εφθασε και η δεύτερη παρτίδα από τους Καλαβρυτινούς. Μπήκαν και αυτοί στη θέση τους. Θα ήταν η ώρα 10.00΄. Τότε μπήκαν και οι ταινίες στα πολυβόλα στην Γαϊδουροράχη. Μετά ακούστηκε στα ελληνικά μια φωνή: Θέλω τον Σαμψαρέλο και τον Ντάνο, ήταν Τραπεζιτικοί. Τους πήραν και έφυγαν πάλι για τα Καλάβρυτα. ΄Υστερα από λίγο ξαναγύρισαν. ΄Ηταν κίτρινοι, σαν φλουρί. Λήστεψαν τις Τράπεζες. Τα ξεσήκωσαν όλα... όλα. Δεν άφησαν τίποτε. Σίγουρα δεν την έχουμε καλά... είπαν στους ανυπόμονους και περιέργους να μάθουν νέα Καλαβρυτινούς.
Δ.Κ.: Τί κατάσταση επικρατούσε στην πόλη;
Π.Σ.: Το ρολόϊ χτύπησε έντεκα, νταν... νταν... νταν... έντεκα φορές. Τότε άρχισαν να ανεβαίνουν καπνοί στον ουρανό. ΄Αρχισαν να καίγονται τα Καλάβρυτα. Γέμισε ο ουρανός από καπνούς. Εμείς βλέπαμε τα σπίτια μας, τις περιουσίες μας να γίνονται στάχτη. Παγωνιά επικράτησε. Παγωνιά και αγωνία. Οι γυναίκες, τα παιδιά... Οι γυναίκες τι κάνουν οι οικογένειές μας; Ο Τένερ, οι συνεργάτες του κάγχαζαν. Απολάμβαναν το θέαμα. Διασκέδαζαν με την αγωνία μας, με το μαρτύριό μας. Κάποιοι ζήτησαν εξηγήσεις. Τί γίνεται, πού μας πάνε, πού είναι τα γυναικόπαιδα; Απάντησε ο Τένερ: Δεν θα πάθετε τίποτα. Μην ανησυχείτε. Θα κάψουμε τα σπίτια σας... ΄Εχετε το λόγο μου, δεν θα πάθετε τίποτα... Κάποια ανακούφιση. Αλλά πρόσκαιρη. Δεν βαριέσαι. Ας καούν... Θα τα χτίσουμε πάλι από την αρχή. Τα γυναικόπαιδα να ‘ναι καλά... Αλλά ξαφνικά όλα άλλαξαν... Το ρολόϊ ξαναχτύπησε. Νταν... νταν... νταν... δώδεκα φορές. Τότε έπεσε η πρώτη φωτοβολίδα. Οι Γερμανοί ξάπλωσαν, έλαβαν θέση βολής. Ο Τένερ ανασκουμπώθηκε και κινούσε τα χέρια προς τα πολυβόλα. Δεν καταλάβαμε την κίνηση του χεριού του Τένερ. Σηκωθήκαμε. Είδαμε το Δημοτικό σχολείο στις φλόγες. Νέα αγωνία... Κόπηκαν τα πόδια μας... Οι γυναίκες... Καίνε τις γυναίκες... Νέα φωτοβολίδα. Μάλλον πράσινη αυτή τη φορά. Νέες κινήσεις του Τένερ... μετά νέα φωτοβολίδα... μάλλον κόκκινη αυτή τη φορά... μετά άρχισαν τα πολυβόλα. ΄Αρχισαν να ξερνούν φωτιά και σίδερο. ΄Ολα τα πολυβόλα έβαλαν εναντίον μας απροειδοποίητα. Πέσαμε κάτω, άλλοι έπεφταν, άλλοι σηκωνόντουσαν. Και τα πολυβόλα ξερνούσαν φωτιά και ατσάλι κρρρ... κρρρ... κρρρ... Το μακελειό είχε αρχίσει. Η Μεγάλη Σφαγή σε όλο το μεγαλείο της. Τα πολυβόλα του Χίτλερ, τα πολυβόλα της ντροπής σημάδευαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό. Τα πολυβόλα του Τένερ δολοφονούσαν την ηθική, δολοφονούσαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δολοφονούσαν την ίδια την εκτελεστή αφού ο στρατιωτικός του λόγος δεν κράτησε παρά μόνο λίγα λεπτά... Εγώ ήμουν μαζί με τον Τσεντούρο και τον Γιώργη Κυριακόπουλο. Τότε πετάχτηκε ο Δημήτρης Οικονόμου ο Πανελλήνιος. Είμαι φίλος σας, είμαι γερμανόφιλος... Είμαι δικός σας άνθρωπος... Καμία ανταπόκριση. Μια ριπή και ο γερμανόφιλος Πανελλήνιος διπλώθηκε στα δύο. Δεν ξανασηκώθηκε ποτέ. ΄Επεσα κάτω μαζί με τον Κυριακόπουλο. Τότε δέχτηκα έξη μέχρι οκτώ βλήματα στο πόδι, μια στο σαγόνι. Δίπλα μου ο Κυριακόπουλος. 
Τάκη πονάω, χάνω αίμα, σβύνω... Κουράγιο Γιώργη, μη μιλάς, μην κουνιέσαι, κάνε τον σκοτωμένο... Πονάω, χάνω αίμα, ωχ... ωχ... Δεν ξαναμίλησε ποτέ ο Κυριακόπουλος. ΄Εκανα τον σκοτωμένο. Οι Γερμανοί άρχισαν να μας μετακινούν, να μας αναποδογυρίζουν και να δίνουν τη χαριστική βολή... μπαμ... μπαμ... μπαμ... Μετά γδούποι και σιγή. Μετά η σειρά για κάποιον άλλο. Μπαμ... μπαμ... μπαμ... Μετακίνησαν και εμένα, με γύρισαν ανάσκελα. 
Δεν κινήθηκα. Δεν μίλησα. Κάποιος με πάτησε. Συγκρατήθηκα, δεν μίλησα. ΄Αστον αυτόν, είναι τελειωμένος, είπε κάποιος στα ελληνικά. Συνέχισε, συνέχισε να τελειώνουμε, είπε ένας άλλος, πάλι στα ελληνικά. ΄Εριξαν κάποιον επάνω μου. Δεν κρατήθηκα και βόγγηξα. Αμέσως μετά... Μπαμ... μπαμ... μπαμ... έφαγε δύο χαριστικές βολές. Τελείωσε. Κάποια στιγμή επικράτησε ησυχία. 
Η αποστολή τελείωσε; Εσείς ρίξατε στο πηγάδι τους συντρόφους μας;... κάποιος ψέλισε στα ελληνικά... Θέλανε να παίξουν με τους Γερμανούς;... είπε κάποιος άλλος, και αυτό στα ελληνικά. ΄Ακουγα, πονούσα, σφάδαζα αλλά και αηδίαζα. ΄Ακουγα ελληνικά να χαίρονται, άκουγα ΄Ελληνες να μετράνε, άκουγα ΄Ελληνες ικανοποιημένους για το μεγάλο μακελειό... Ντροπή... ντροπή... ντροπή... Μετά μια φωνή έσκισε τον ουρανό Αλλαααααα.... ΄Αρχισαν οι Γερμανοί να τρέχουν, περνούσαν επάνω μας πατώντας μας, έτρεχαν σαν άλογα να συνταχθούν πιο κάτω. Κάποιος δεν άντεξε, σηκώθηκε να δει τι γίνεται. ΄Ηταν ο Δημήτρης Καλδίρης. Κάποιος γύρισε και τον αποτελείωσε... ΄Ηταν ο τελευταίος Καλαβρυτινός που έπεφτε...

Έφυγαν τραγουδώντας...
Δ.Κ.: Οι Γερμανοί τι έκαναν;
Π.Σ.: ΄Εφυγαν. ΄Εφυγαν τραγουδώντας... Μετά άκουσα μια φωνή, τον Κώστα Μπελογιάννη. Τάκη μείνε όπως είσαι. Μην ταράζεσαι... μείνε όπως είσαι φεύγουν... ΄Εμεινα ακίνητος. ΄Ακουσα φωνές, γυναικείες φωνές... Γυναίκες, που είστε γυναίκες... σκότωσαν τους άντρες μας... τρέξτε... τρέξτε οι άντρες μας σκοτώθηκαν... ΄Εφτασε η Γυφτοχρήσταινα, η Γεωργία Τσαρουχά (Παπαβασιλείου) και άλλες. Ανασηκώθηκα... Ζήτησα ένα στήριγμα... ΄Αρχισα να περπατώ προς τα Καλάβρυτα... ΄Επεσα πάνω στον Βασίλη Μποτώνη... Τάκη πάρε την κατηφόρα... κουράγιο... Προχωρούσα σιγά-σιγά. ΄Επεσα πάνω σ’ ένα τσεκούρι γεμάτο αίματα και μυαλά. ΄Εφτασα στο σημείο όπου στεκόταν ο Τένερ. Είχε ένα πλάστη με τον οποίο ανοίγουν φύλλο οι γυναίκες. Τον είχε καρφώσει στη γη. Τον πήρα και στηριζόμενος σ’ αυτόν προχώρησα προς τα Καλάβρυτα... Με παρέλαβαν οι γυναίκες, μου έδωσαν νερό, με πήγαν στο σπίτι του Φεφέ όπου κάθησα. ΄Ηλθαν οι δικοί μου να με πάρουν. Είναι κι άλλοι ζωντανοί... Φροντίστε να τους βοηθήσετε... τους είπα. Δεν υπήρχαν φάρμακα, δεν υπήρχε τίποτε. Τα ρούχα έμειναν κολλημένα πάνω στις πληγές δύο ημέρες. ΄Ηλθε ο Αρίστος Θούας από το Λειβάρτζι, ο οποίος με περιποιήθηκε. ΄Εκοψε κρέατα, σιδέρωσε τα τραύματα με καφτό σίδερο. ΄Εκαψε σύρμα και καθάρισε τις πληγές και τα τραύματα. Ο Αρίστος Θούας με κράτησε στη ζωή. 
Οι γυναίκες πήγαν την άλλη μέρα να μεταφέρουν τα πτώματα. Κάποιο γερμανικό αεροπλάνο πετούσε πάνω από την εκτέλεση. 
Δ.Κ.: Τάκη Σαμαρτζόπουλε, είσαι βέβαιος, με το χέρι στην καρδιά, ότι στις 13 Δεκεμβρίου 1943 στη Ράχη του Καπή, τράβηξαν εναντίον των Καλαβρυτινών τη σκανδάλη και ΄Ελληνες;
Π.Σ.: Με το χέρι στη καρδιά και όλο το αίσθημα της ιστορικής ευθύνης, με ντροπή και οδύνη επαναλαμβάνω: Τους Καλαβρυτινούς εκτέλεσαν, δυστυχώς, γερμανοντυμένοι ΄Ελληνες... 
Τα πυρπολημένα Καλάβρυτα

Η ταφή των νεκρών...
Συγκλονιστική η αφήγηση της Βασιλικής Κυριακοπούλου, που σαν άνοιξε η πόρτα του σχολείου, που μαζί με τις άλλες Καλαβρυτινές την είχαν κλεισμένη, τρέχει στο χωράφι του Καπή. Ο τόπος ολόγυρα είχε κοκκινίσει από το αίμα. Θυμάται: «Περπατούσα μέσα στο αίμα. ΄Εψαξα πολύ και βρήκα τον άνθρωπό μου. Τον σήκωσα, τον έβαλα στην πλάτη μου και μοιρολογώντας τον κατέβασα στο νεκροταφείο. ΄Εσκαψα με τα νύχια μου και τον έθαψα. Το θέαμα στο νεκροταφείο ήταν ανατριχιαστικό. ΄Εβλεπε κανείς στους κορμούς των κυπαρισσιών στοιβαγμένα πτώματα. Σωριασμένες οικογένειες. Οι Καλαβρυτινοί ήρωες θάβονταν χωρίς παπά και τρισάγιο. Χωρίς κερί και λιβάνι...». Αλλά κι η νύχτα που ακολούθησε ήταν ακόμη πιο φριχτή, μια νύχτα που όσοι τη ζήσανε, και ξεχωριστά οι γυναίκες, την έχουνε κάθε στιγμή μπροστά στα μάτια γραμμένη άσβηστα στην καρδιά. Η ίδια θα πει: «Τη νύχτα τα σκυλιά άρχισαν να ουρλιάζουν. Ο παγωμένος αέρας άπλωνε παντού τη μυρωδιά του θανάτου. ΄Ακουγες τις γυναίκες να τριγυρίζουν σαν βρυκόλακες στους δρόμους και να ουρλιάζουν: Κώσταααα... Νίκο, Μανώλη, όλα τα ονόματα του χωριού. Πιο πάνω ο Παναγής, ο Σαρανταυγάς, είχε στήσει μοιρολόϊ που συνέχισε όλη τη νύχτα...». 

Έχω μεγάλο δρόμο να κάμω...
«Την άλλη μέρα πήγα και στο νεκροταφείο. Τον ξέθαψα, τον έστησα σ’ ένα κυπαρίσσι. Και άρχισα να τον μοιρολογώ. Μου ‘χε σαλέψει. Το βράδι τον ξανάθαψα. Το ίδιο και την άλλη μέρα. Μιλούσα μαζί του, δεν πίστευα ότι είχε φύγει. Μα απάντηση δεν έπαιρνα. Του έβγαλα το κατατρυπημένο από τις σφαίρες παλτό και τα παπούτσια λέγοντάς του: Εκεί που πας δεν σου χρειάζονται ρούχα και παπούτσια. Συγχώρα με. ΄Εχω μεγάλο δρόμο να κάμω. Τον έθαψα για πάντα. ΄Ηταν 40 ετών. Καλοκάγαθος, ευγενής, χαρούμενος...». 
Στη μέση της πλατείας η εκκλησιά με το ‘να ρολόϊ σταματημένο. Τριάντα οχτώ χρόνια δείχνει –και θα δείχνει‒ την ίδια ώρα. Είναι 2.35΄. Είναι αυτή η φοβερή στιγμή που μέσα στις φλόγες που τύλιγαν τα Καλάβρυτα, τα πολυβόλα σώριαζαν χίλιους τριακόσιους Καλαβρυτινούς. Και ένας ατελείωτος θρήνος ακούγονταν από τις γυναίκες που ξέφευγαν από το σχολειό... Η τραγωδία των Καλαβρύτων πέρασε στην παγκόσμια πια ιστορία, σαν φρικαλέο έγκλημα των Χιτλερικών. ΄Ενα από τα μεγάλα ολοκαυτώματα της ανθρωπότητας. Που με εκατομμύρια κορμιά σε μια τιτάνια πάλη πολέμησε το φασισμό. Και σύντριψε το φασιστικό θεριό. 
Γιατί μάζεψαν όχι μόνο τους άνδρες, αλλά και τις γυναίκες στο σχολείο; Ο Otto Hofmann αναφέρει:[6] «Πριν κάψουμε τα Καλάβρυτα, με διέταξαν, επειδή ήξερα λίγα Ελληνικά, να πάω από σπίτι σε σπίτι και από καλύβα σε καλύβα και να εξαναγκάσω όσους βραδυπορούσαν, να μεταβούν στο Δημοτικό Σχολείο να συντομέψουν και να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Γι’ αυτό μερικές γυναίκες με τα παιδιά τους, οι οποίες περίμεναν τι θα γινόταν με απάθεια τις έβαλα να μαζέψουν τα απαραίτητα και να ακολουθήσουν τη συγκέντρωση όπως και οι άλλοι Καλαβρυτινοί. Σ’ ένα σπίτι, που ήταν πολύ καθαρό, καθόταν ακόμα μία νεαρή μητέρα με το παιδί της στην αγκαλιά. Δεν με πίστεψε και νόμισε ότι θα την πυροβολούσαν στον δρόμο. Μόνο όταν της μίλησα και την είχα παρακαλέσει για πολλή ώρα, έφυγε από το σπίτι με το παιδί στην αγκαλιά και μερικά πράγματα. Την βοήθησα για λίγο και μετά την αποχαιρέτησα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το λυπημένο και γεμάτο αγωνία βλέμα της». Ο Otto Hofmann έφθασε στα Καλάβρυτα μαζί με άλλους εκείνο το πρωΐ και ήταν μεσημέρι, όταν όλα τα γυναικόπαιδα είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και συγκεντρώθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο. ΄Οπως φαίνεται, η ομάδα του είχε την επιμέλεια να συγκεντρωθούν όλοι οι Καλαβρυτινοί στο Δημοτικό Σχολείο. 
Ο Alfred Schaerer δηλώνει πολύ συγκεκριμένα: «΄Ημουν ασυρματιστής στην ομάδα επικοινωνίας Engelhardt και εγώ ο ίδιος έκανα την αποκρυπτογράφηση της τελικής αγγελίας για την Επιχείρηση Καλάβρυτα. Σ’ αυτήν την αγγελία, δεν μιλούσε για 1.000 νεκρούς, 12/χρονους, κ.λπ. αλλά για 511 νεκρούς στα Καλάβρυτα.[7] Δεν μπορεί να ήταν 1.200 ή πιο πολλοί νεκροί, γιατί έτσι η πόλη έπρεπε να ήταν φίσκα από αντάρτες. 
Ο Eberhard Rondholz στα δημοσιεύματά του, δίνει λόγο σε έναν Καλαβρυτινό: «Σήμερα ακόμα στα Καλάβρυτα μιλάνε για εκείνον τον στρατιώτη, που άνοιξε την πόρτα για τις γυναίκες και τα παιδιά που είχαν κλειστεί στο σχολείο και ο οποίος αργότερα εκτελέστηκε με συνοπτική διαδικασία από τους δικούς του, επειδή είχε πράξει αντίθετα με τις διαταγές του. Θέλουμε να τιμήσουμε τον άνθρωπο αυτόν, ο οποίος ήταν ο μοναδικός που έδειξε ανθρωπιά την ώρα της καταστροφής», μου είπαν πολλές φορές στα Καλάβρυτα, «μήπως να του φτιάξουμε μνημείο... Αλλά δεν ξέρουμε ούτε πως τον λένε, και δεν έχουμε ούτε φωτογραφία του». Με ρώτησαν αν θα μπορούσα να μάθω τίποτα σχετικό στη Γερμανία, ίσως εάν θα μπορούσα να βρω τα παιδιά του. Για να το πω αμέσως: η έρευνά μου ήταν μάταια. Στα πρακτικά της 117 Jager Division, στα οποία υπάρχουν λεπτομερή στοιχεία, για την καταστροφή των Καλαβρύτων και των γύρω χωριών και Μοναστηρίων, δεν αναφέρεται καμία εκτέλεση, με συνοπτική διαδικασία ενός μέλους των ομάδων μάχης Gnass, Juppe και Ebersberger. Μήπως για «καλό άνθρωπο των Καλαβρύτων» είναι η ίδια υπόθεση όπως με εκείνον τον Γερμανό στρατιώτη, για τον οποίο οι κάτοικοι του Γιουγκοσλαβικού Smederevska Palanka έφτιαξαν ένα μνημείο, επειδή έλεγαν ότι πριν σαράντα (40) χρόνια, στις 20 Ιουλίου 1941, αρνήθηκε να λάβει μέρος σε εκτέλεση ομήρων; Και για εκείνον τον άνθρωπο, το όνομά του ήταν Josef Schulz και η καταγωγή του ήταν από το Wuppertal – οι κάτοικοι του Smederevska Palanka κατάφεραν να βρουν το όνομά του, έλεγαν ότι εκτελέστηκε από τους δικούς του. ΄Ερευνες στην κεντρική υπηρεσία της κρατικής νομικής διοί­κησης (Landesjustizverwaltung), για την διαλεύκανση ναζιστικών εγκλημάτων στο Ludwigsburg, είχαν το αποτέλεσμα ότι ο Josef Schulz, την ημέρα της εκτέλεσης των ομήρων, είχε ήδη πεθάνει. Είχε σκοτωθεί μία ημέρα πριν σε επίθεση ανταρτών. Αλλά στο Smederevska Palanka σήμερα ακόμα, πολύς κόσμος, δεν πιστεύει αυτό το σκηνοθετημένο τρόπο του θανάτου του. Θέλουν να τον θυμούνται σαν ένα δίκαιο, μεταξύ τόσων κτηνανθρώπων. Και έτσι και σήμερα στα Καλάβρυτα, ακόμα πολλοί πιστεύουν, σ’ αυτόν τον ένα μοναδικό, που έδειξε ανθρωπιά εκείνη την ημέρα του Δεκεμβρίου του 1943 και ο οποίος γι’ αυτό πλήρωσε με τη ζωή του. 
Στην πραγματικότητα, τί είχε γίνει στο Σχολείο των Καλαβρύτων; Η πόλη καιγόταν, το σχολείο κινδύνευε – και μέσα σ’ αυτήν την κόλαση ένας άνδρας έμεινε για να μην ανοιχτεί η πόρτα από κάποιον άσχετο; Εάν θα ήταν ένας μόνο άνδρας κοντά, θα έπρεπε μάλιστα να ανοίξει την πόρτα, αλλιώς δίκαια θα μπορούσε να δικαστεί από δικαστήριο με συνοπτική διαδικασία. Ακατανόητη στις διηγήσεις είναι και η παράγραφος του Δημητρίου Καλδίρη, όπου αναφέρει ότι «οι γυναίκες χτύπησαν τις πόρτες και τα παράθυρα σαν τρελλές» και αυτά δεν άνοιξαν. Τα παράθυρα είναι φτιαγμέα από τζάμια και πάντα ανοίγονται μόνο από μέσα. 
 Ο Josef Tischler, ο οποίος είχε λάβει μέρος στην Επιχείρηση Καλάβρυτα, χρόνια αργότερα μίλησε με τη γυναίκα του τότε παππά των Καλαβρύτων, η οποία επίσης ήταν κλεισμένη στο σχολείο και έμαθε: Κανείς δεν απελευθέρωσε τις γυναίκες και τα παιδιά, αλλά οι ίδιες έσπρωξαν την πόρτα και άνοιξε και τότε μια γριά είχε πατηθεί και πέθανε. Μόνο εάν πράγματι έγινε έτσι, εξηγείται ο θάνατος της γυναίκας αυτής. ΄Ανθρωποι ορμάνε έξω με πανικό. Ο Δημήτρης Καλδίρης κάπως συγκαλύπτει το ατύχημα: «΄Ενα κύμα από γυναίκες και παιδιά χύθηκε στους δρόμους, πάτησε με άγριο πανικό μία γριά γυναίκα... και την άφησε πίσω νεκρή. Αλλά έπρεπε να σταματήσουν; Παντού φωτιά, όλη η πόλη φλεγόταν σαν πυρσός. ΄Ετρεμαν από το φόβο και οι καρδιές τους πήγαιναν να σπάσουν...» και συνεχίζει αναφέροντας τις Μαρία Αλεβιζάτου και Δέσποινα Λέκκα, οι οποίες έφτασαν στα Καλάβρυτα οκτώ (8) ημέρες μετά τις εκτελέσεις. «Οι γυναίκες και τα παιδιά ήταν κλεισμένοι στο σχολείο, αλλά έσπασαν την πόρτα και ξέφυγαν από τη φωτιά». 

Παρά αυτήν τη σαφή μαρτυρία, ο Δημήτρης Καλδίρης, παρουσιάζει την υπόθεση τελείως διαφορετικά:[8] «Εν τω μεταξύ, η πόλις ήταν βυθισμένη στις φωτιές. Τα σπίτια κοντά στο σχολείο είχαν πιάσει φωτιά. Πυρσοί πετάχθηκαν στην αυλή του σχολείου. ΄Ολα πιάσαν φωτιά και μία γυναίκα φώναξε: Οι εγκληματίες θέλουν να μας κάψουν. Καιγόμαστε. Βοήθεια! Ο φύλακας στην πόρτα ήταν από την Αλσατία. Εκείνος και η δασκάλα, η δεσποινίς Καλπούρου, μίλησαν Γαλλικά. Πράττω αντίθετα με τις διαταγές μου, είπε. Θα με σκοτώσουν, το ξέρω. Αλλά η συνείδησή μου δεν μ’ αφήνει να κάνω αλλιώς. Είμαι πατέρας, έχω μεγάλη οικογένεια. Μόνο ο Θεός ξέρει, εάν θα τους ξαναδώ. Και δεν τους είδε ξανά. Δεν επέστρεψε ποτέ σπίτι του. ΄Ανοιξε την πόρτα και άφησε τις γυναίκες και τα παιδιά να φύγουν. ΄Οπως φαίνεται, οι Γερμανοί δεν είχαν διατάξει να καούν οι γυναίκες και τα παιδιά, αλλά όλοι νόμισαν ότι θα καίγονταν μαζί με το σχολείο. ΄Οταν βγήκαμε από την έξω πόρτα του σχολείου είδαμε αυτόματα μπροστά μας. Δεν ξέραμε εάν θα πυροβολούσαν. Φύγαμε από το σχολείο τρέχοντας». Ο ισχυρισμός του Καλδίρη, για τον καλό στρατιώτη, που έσωσε τα γυναικόπαιδα, πρέπει να χαρακτηρισθεί σαν σκέτο προϊόν φαντασίας. Μεταξύ των Αλσατών δεν υπήρχαν πατέρες με μεγάλες οικογένειες, επρόκειτο, χωρίς εξαίρεση, για νέους των κλάσεων 21-24. Και ποιές διαταγές εννοούσε ο Αλσατός και γιατί φοβόταν μήπως τον σκοτώσουν οι Γερμανοί;
-----
[1] Βλ. Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου (Ι.Α.Κ.) Μνημονικό Μαγνητοφωνημένο Πρωτόκολλο Νο 89. Ελληνικά Ντοκουμέντα. Εκκλησιαστική Πλευρά. Απόψεις του Μητροπολίτου κ. Κωνστάντιου (Χρόνη) – Πάνου Νικολαΐδη – Κριτικά Συμπεράσματα του Μητροπολίτη Καλαβρύτων-Αιγιάλειας κ. Αμβροσίου για την Επιχείρηση Καλάβρυτα. 
[2] Μνήμες Αθανασιάδη Σωκράτη. 
[3] Μνήμες Χατζή Θεόδωρου. 
[4] Μνήμες Παπαδημητρίου Λάμπη. 
[5] Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου, Μνημονικό Πρωτόκολλο Νο 57, σ. 13, απόψεις του διασωθέντος από τη σφαγή Παναγιώτη Σαμαρτζόπουλου. 
[6] Επιστολή Otto Hofmann προς Δ. Κανελλόπουλο (19.10.1993), με την οποία περιγράφει τον τρόπο εμπρησμού των σπιτιών στα Καλάβρυτα στις 13.12.1943, ενέργεια στην οποία ήταν υπεύθυνος. 
[7] ΄Εκθεση του Schaerer προς το συγγραφέα (12.11.1993) σχετική με τον αριθμό των εκτελεσθέντων Καλαβρυτινών. Απάντηση σε ειδικό ερωτηματολόγιο του συγγραφέα. 
Φωτο Ιστορικό Αρχείο Δημήτρη Κανελλόπουλου και Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτωματος

ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 13/12/2013 


📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 23:46


ΕΘΕΑΣ: Απόφαση μηδενικής ανοχής σε παράνομες πρακτικές και εμπλοκή στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ



Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τον πρωτογενή τομέα και εν μέσω των πανελλαδικών κινητοποιήσεων των αγροτών στα μπλόκα, όπου προβάλλονται τα δίκαια αιτήματα τους, η ΕΘΕΑΣ επαναβεβαιώνει τη σταθερή και αδιαπραγμάτευτη προσήλωσή της στις αρχές της νομιμότητας, της διαφάνειας και της θεσμικής ευθύνης.
Στο πλαίσιο αυτό, και σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις της Οργάνωσης, ισχύει η ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΘΕΑΣ, υπ’ αριθμ. 29 (31 Ιουλίου 2025), βάσει της οποίας οποιοδήποτε όργανο του Διοικητικού ή Εποπτικού Συμβουλίου, καθώς και οποιοδήποτε μέλος της Εθνικής Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, για το οποίο υφίσταται ένδειξη, υπόνοια ή εμπλοκή σε παράνομες ενέργειες και δη στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ή το οποίο ενεργεί εκ προθέσεως κατά τρόπο που βλάπτει τα συμφέροντα της ΕΘΕΑΣ, διαγράφεται αυτομάτως από την Οργάνωση.
Η πρόβλεψη αυτή αφορά ιδίως περιπτώσεις άσκησης δραστηριοτήτων που στρέφονται κατά των ηθικών, θεσμικών και συλλογικών συμφερόντων της ΕΘΕΑΣ ή των μελών της.
Με αφορμή τις σημερινές εξελίξεις για τη σύλληψη του μέχρι πρότινος επικεφαλής της Ομάδας των Μικρών Συνεταιρισμών που είναι συνδεδεμένη με την ΕΘΕΑΣ, ο οποίος ελέγχεται από τις αρχές στο πλαίσιο ερευνών για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, εφαρμόζοντας την ανωτέρω απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, διαγράφεται από μέλος της ΕΘΕΑΣ.
Υπενθυμίζεται ότι από την ίδρυσή της, η ΕΘΕΑΣ, με σειρά επιστολών, εγγράφων και δημόσιων παρεμβάσεων, έχει επισημάνει και καταγγείλει τις σοβαρές δυσλειτουργίες του ΟΠΕΚΕΠΕ, καθιστώντας σαφές ότι δεν θα ανεχθεί οποιαδήποτε παράνομη ή καταχρηστική συμπεριφορά από μέλος ή όργανό της.
Η ΕΘΕΑΣ καταδικάζει απερίφραστα κάθε αξιόποινη πράξη και δηλώνει ότι θα βρίσκεται σταθερά στο πλευρό της Δικαιοσύνης, συνεργαζόμενη με τις αρμόδιες αρχές, με στόχο τη συνολική αντιμετώπιση και την οριστική επίλυση του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο σύστημα των αγροτικών ενισχύσεων και τη διασφάλιση της νομιμότητας και της διαφάνειας προς όφελος των αγροτών και του συνεταιριστικού κινήματος.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 15:26


Βήματα Μνήμης: Βιωματική Δράση των Σχολείων Καλαβρύτων



Tο πρωί της Παρασκευής 12 Δεκεμβρίου, μαθητές του Δημοτικού, του Νηπιαγωγείου και του Ειδικού Σχολείου Καλαβρύτων μετέβησαν στον ιστορικό τόπο της εκτέλεσης, ακολουθώντας το ιστορικό μονοπάτι. Εκεί συμμετείχαν σε μια βιωματική δράση, μέσα από την οποία γνώρισαν την ιστορική σημασία του χώρου, άκουσαν αφηγήσεις για τα γεγονότα της 13ης Δεκεμβρίου 1943 και είχαν την ευκαιρία να αντιληφθούν, με τρόπο προσαρμοσμένο στην ηλικία τους, το μέγεθος της θυσίας και της τραγωδίας που σημάδεψε την πόλη. Οι μαθητές συνοδεύονταν από τους δασκάλους τους ενω την εξιστόρηση των γεγονότων έκανε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ευθύμιος Τζόβολος.
Η εμπειρία αυτή στόχευε στην ενίσχυση της ιστορικής συνείδησης και στη διατήρηση της μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 15:22


Μαθητικός Δρόμος Μνήμης για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων



Το πρωί της Παρασκευής 12 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε ο Δρόμος Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, με τη συμμετοχή μαθητριών και μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων «Αγλαΐα Κόντη – Ελένη Χάμψα», του Γυμνασίου, Γενικού Λυκείου και Επαγγελματικού Λυκείου Καλαβρύτων «Ευσέβιος Κηπουργός». Η δράση είχε ως στόχο τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και την απόδοση τιμής στα θύματα του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 14:30


Σκεπαστό: Μνημόσυνο Παναγιώτη Ανδ. Βασιλακόπουλου



Την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025 και ώρα 9:30 π.μ. θα τελεστεί στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Σκεπαστού Καλαβρύτων το εξάμηνο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Παναγιώτη Ανδ. Βασιλακοπούλου.


📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 08:52


40ήμερο Μνημόσυνο Θεοδώρου Πριονά



Την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025, και ώρα 10:30 π.μ.,στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Κοιμητηρίου Βύρωνα, θα τελεστεί το 40ήμερο Μνημόσυνο, για την ανάπαυση της ψυχής του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΡΙΟΝΑ


📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 08:47


Καλάβρυτα: Μια τελετή βαθιάς μνήμης μέσα από φωτογραφίες, μαρτυρίες και ένα πένθιμο εμβατήριο (ΦΩΤΟ)



Στα Καλάβρυτα, εκεί όπου η ιστορία του τόπου δεν γράφεται σε βιβλία αλλά χαρασσόταν στις καρδιές των ανθρώπων, η Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου απέκτησε φέτος έναν βαρύ, αλλά βαθιά ανθρώπινο συμβολισμό. Στις 4.30 το απόγευμα, στο Ιστορικό Κοιμητήριο, εκεί όπου κάθε βήμα κουβαλούσε και μια ανάσα μνήμης, παρουσιάστηκε η υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας «Μνήμες Επετείων» του Θεοφάνη Παπαγεωργίου. Αμέσως μετά, στις 5 μ.μ., στον ίδιο τόπο, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Τα τελευταία γενέθλια» του Πάνου Τσαπάρα, σε διοργάνωση της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος σε συνεργασία με το Δήμο Καλαβρύτων που ενέταξε την εκδήλωση στις επίσημες εκδηλώσεις του Δήμου Καλαβρύτων.
Το Κοιμητήριο δεν φιλοξένησε απλώς μια εκδήλωση. Έγινε ο ίδιος ο καμβάς της μνήμης. Μια υπαίθρια ιστορία που επιχείρησε να μιλήσει για όσα δεν χωρούσε το στόμα, για όσα οι γενιές έφεραν σιωπηλά, σαν άβατο βάρος.
Οι φωτογραφίες που μιλούσαν
Στην έκθεση παρουσιάστηκαν 28 ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μεγάλων διαστάσεων. Όχι απλά πορτρέτα· αλλά στιγμές από το βλέμμα των επιζώντων και των χηρών, εκείνων που κάθε χρόνο ανέβαιναν τον δικό τους Γολγοθά. Οι άντρες και οι γυναίκες αυτοί δεν στέκονταν μόνο ως μάρτυρες της Ιστορίας. Στέκονταν ως η προσωποποίηση της αντοχής.
Το βλέμμα τους δεν ζητούσε εκδίκηση. Ζητούσε να μην ξεχαστεί.
Να μη σβήσει η «γραμμή αίματος» που ξεκινούσε από το Λόφο του Καππή και έφτανε μέχρι σήμερα.
Ο φακός του Φάνη Παπαγεωργίου αποτύπωσε ό,τι συχνά οι λέξεις αδυνατούσαν: τον ανθρώπινο πόνο που μεταμορφωνόταν σε καθήκον μνήμης. Το Κοιμητήριο των Καλαβρύτων, από τόπος ανάπαυσης, αναδείχθηκε σε τόπο ζωντανής ιστορίας. Εκεί όπου κάθε όνομα στην πέτρα αφηγούνταν μια οικογενειακή τραγωδία.
Το ντοκιμαντέρ που έκανε την ιστορία να αναπνέει
«Τα τελευταία γενέθλια» δεν ήταν απλώς ένα ντοκιμαντέρ. Ήταν μια κατάθεση ψυχής.
Ο Πάνος Τσαπάρας κατέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο και μοναδική ευαισθησία τις μαρτυρίες παιδιών που, το 1943, ήταν μικρότερα των 14 ετών. Παιδιών που γλίτωσαν από τις σφαίρες, αλλά ποτέ από τη μνήμη. Παιδιών που δεν τους χαρίστηκε η ζωή· τους δόθηκε σαν άλυτο βάρος, σαν ισόβια «επόμενη ημέρα».
Το 1996, ώριμοι πλέον ενήλικες, θυμήθηκαν. Και στην αφήγησή τους δεν υπήρχε δράμα για εντυπωσιασμό. Υπήρχε μόνο η βαριά αλήθεια: πως ό,τι απέμεινε μετά το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων ήταν παιδιά που έμαθαν να μεγαλώνουν μέσα στον αφανισμό.
Η ιδέα για τη συλλογή αυτών των μαρτυριών ανήκε στη Γιώτα Κωνσταντοπούλου, ενώ το σενάριο, η σκηνοθεσία και η μουσική έφεραν την υπογραφή του Πάνου Τσαπάρα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα έργο που στεκόταν με σεβασμό απέναντι στην ιστορία και με συγκλονιστική απλότητα απέναντι στον άνθρωπο.
Και σε αυτή την ιδιαίτερη στιγμή, ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ, κ. Πάνος Τσαπάρας, παρουσίασε το έργο του με συγκινητικό τρόπο, μεταδίδοντας στο κοινό όχι μόνο τις μαρτυρίες αλλά και το ανθρώπινο βάθος που τις περιέβαλε.
Ο δημιουργός υπενθύμιζε πως ο πόλεμος δεν έχει εθνικότητα. Πως χτυπά με την ίδια αγριότητα, όπου κι αν βρεθεί. Και πως κάθε Ολοκαύτωμα, ανεξαρτήτως τόπου, οικοδομεί το ίδιο πανανθρώπινο χρέος, να μην επιτραπεί η λήθη.
Στα Καλάβρυτα, αυτή η υπενθύμιση δεν ήταν θεωρία. Ήταν καθημερινότητα, ήταν αέρας, ήταν το ίδιο το τοπίο.
Η έκθεση και το ντοκιμαντέρ δεν επιχείρησαν απλώς να παρουσιάσουν στιγμές. Επιχείρησαν να βάλουν τον θεατή στη θέση εκείνων που έζησαν την απώλεια. Να νιώσει το ρίγος του χώρου. Να αφουγκραστεί τις φωνές που ταξίδευαν από το 1943 μέχρι σήμερα.
Και πάνω από όλα, θύμισαν κάτι βαθιά ανθρώπινο, ότι πίσω από κάθε μνημείο υπήρχε ένα βλέμμα, μια οικογένεια, μια ιστορία που ζητούσε να ειπωθεί ξανά και ξανά.
Συγκλονιστική παρουσία της Φιλαρμονικής
Αξίζει επίσης να σημειωθεί η συγκλονιστική παρουσία της Φιλαρμονικής του Δήμου, η οποία, παίζοντας ένα πένθιμο εμβατήριο, πέρασε αργά μέσα από το Κοιμητήριο των Καλαβρύτων. Η πομπή της μουσικής ανάμεσα στους τάφους δημιούργησε μια ατμόσφαιρα βαθιάς κατάνυξης, κάθε νότα αντηχούσε σαν υπόκωφη προσευχή, σαν φόρος τιμής στους ανθρώπους που χάθηκαν. Ήταν μια στιγμή που δεν άκουγες απλώς μουσική, την ένιωθες να διαπερνά τον χώρο, να συνομιλεί με τη μνήμη και να συνοδεύει, με απόλυτο σεβασμό, την τελετουργική βαρύτητα της ημέρας.
για το ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS
Νίκος Κυριαζής

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 08:42


Συγκρότηση σε Σώμα της ΔΗΜ.Τ.Ο. Νέας Δημοκρατίας Καλαβρύτων



Η Δημοτική Τοπική Οργάνωση Νέας Δημοκρατίας Καλαβρύτων ανακοινώνει τη συγκρότηση σε σώμα του νέου Συμβουλίου, το οποίο προέκυψε μετά τις πρόσφατες εσωκομματικές διαδικασίες. Η νέα σύνθεση, με πνεύμα ανανέωσης, συνεργασίας και ευθύνης, αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει την Παράταξη στην περιοχή, ενισχύοντας τον θεσμικό της ρόλο και προωθώντας τις αρχές και τις αξίες της.
Η σύνθεση του Συμβουλίου της ΔΗΜ.Τ.Ο. Καλαβρύτων έχει ως εξής:
•Πρόεδρος  Νικολόπουλος Δημήτριος
•Αντιπρόεδρος  Καρούζος Γεώργιος
•Αντιπρόεδρος Β  Θεοδώρου Ανδρέας
•Γραμματέας  Μήτση Σοφία
•Ταμίας  Βερντζάγιας Αλέξανδρος
•Υπεύθυνη Εκλογικής Ετοιμότητας  Βορύλλα Μαρία
•Υπεύθυνη Στρατηγικού Σχεδιασμού & Επικοινωνίας  Νικολοπούλου Χρυσάφω
•Υπεύθυνος Εργαζομένων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα  Χαμακιώτης Παναγιώτης
•Υπεύθυνος Τοπικής Αυτοδιοίκησης  Θεοδώρου Ανδρέας
•Υπεύθυνος Παραγωγικών και Επιστημονικών Φορέων  Γκράμμης Ανδρέας
•Υπεύθυνος Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων  Θανόπουλος Χρήστος
•Μέλος  Καραγκούνη Μαρία

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 08:08


Σε κίνδυνο η Αχαΐα - Σημαντική ημερίδα για την κλιματική κρίση

Από αριστερά οι ομιλητές: Γιώργος Παππάς, Εκάβη Ίσαρη, Στυλιανός Μπλέτσας, Ιωάννης Κουκουβέλας, Ανδρέας Τσώκος με τον συντονιστή Παναγιώτη Σακελλαρόπουλο


Η κλιματική κρίση έχει ήδη «χτυπήσει» την πόρτα της Αχαΐας, κυρίως μέσω της εκδήλωσης πυρκαγιών, πλημμυρών, κατολισθήσεων, αλλά και της παράκτιας διάβρωσης, απειλώντας αστικά κέντρα, ακτές και προστατευόμενες περιοχές, όπως ο Βουραϊκός.
Για τον λόγο αυτό καθίσταται επιτακτική η ανάγκη μιας βιώσιμης παρέμβασης, η οποία θα προκύψει μέσα από τη συνεργασία της πολιτείας, της αυτοδιοίκησης, της επιστημονικής κοινότητας και, γενικότερα, όλων των συναρμόδιων φορέων, ώστε να υπάρξει ουσιαστική θωράκιση της περιοχής από τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης που ήδη είναι ορατές.
Αυτό ήταν το γενικό συμπέρασμα που εξήχθη κατά τη διάρκεια της ημερίδας με θέμα «Κλιματική κρίση: Από την περιβαλλοντική αβεβαιότητα στη βιώσιμη παρέμβαση», η οποία πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα (6–8 μ.μ.) στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Αχαΐας, με διοργανωτή τον Πατραϊκό Όμιλο Πολιτιστικής και Τουριστικής Κληρονομιάς και με τη στήριξη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

ΣΤ. ΜΠΛΕΤΣΑΣ: «ΕΠΕΝΔΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΘΕΚΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ»
«Αναζητούμε ένα μοντέλο ανθεκτικών πόλεων στην κλιματική αλλαγή», τόνισε ο Αντιπεριφερειάρχης Βιώσιμης Ανάπτυξης, Ενέργειας, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, Στυλιανός Μπλέτσας, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, παρουσιάζοντας αναλυτικά τις παρεμβάσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί.
«Για να επιτευχθεί βιώσιμη αστική ανάπτυξη, οι πόλεις πρέπει να μεταβούν από τις παραδοσιακές αναπτυξιακές στρατηγικές σε μοντέλα ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή. Αυτό απαιτεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που να ενσωματώνει τις αστικές καιρικές συνθήκες, το κλίμα, το νερό και τις περιβαλλοντικές υπηρεσίες, με αποτελεσματική τοπική διακυβέρνηση», υπογράμμισε. Και τόνισε ότι «η πολύπλευρη δράση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι καθοριστική. Για αυτόν τον λόγο η ανάδειξη περιβαλλοντικών θεμάτων, η πολυεπίπεδη ενίσχυση της κλιματικής ανθεκτικότητας και η επένδυση στην περιβαλλοντική καινοτομία βρίσκονται στον πυρήνα των δράσεων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας. Η στενή μας συνεργασία με πανεπιστημιακά ιδρύματα και περιβαλλοντικούς φορείς είναι ενδεικτική της βούλησής μας να μεταφέρουμε σύγχρονη περιβαλλοντική τεχνογνωσία στους παραγωγικούς και οικονομικούς φορείς της περιοχής μας».
Δ. ΓΚΟΥΤΗΣ: «ΤΟ 70% ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΑΧΑΪΑΣ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ»
Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσε ο Διονύσιος Γκούτης, Γενικός Διευθυντής της Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ), ο οποίος σε διαδικτυακή παρέμβασή του τόνισε πως «το 70% των οικισμών της Αχαΐας εντάσσεται στον νέο Εθνικό Χάρτη Κινδύνου Πυρκαγιών, που κατατάσσει περιοχές και Δήμους που βρίσκονται στο κόκκινο και απειλούνται από την κλιματική κρίση», επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη για τεκμηριωμένες λύσεις και συντονισμένη πολιτική προστασία.
Ι. ΚΟΥΚΟΥΒΕΛΑΣ: «ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΟΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ»
Στις επιπτώσεις από τις πυρκαγιές και τις κατολισθήσεις στον Βουραϊκό εστίασε ο Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, τονίζοντας πως η σύγχρονη τεχνολογία αποτελεί μονόδρομο για την πρόληψη κινδύνων και για την ορθή διαχείριση του Οδοντωτού. «Μόνο μέσα από την τεχνολογία και την επιστήμη θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα αυτού του χώρου», σημείωσε, υπογραμμίζοντας πως το μικροκλίμα επηρεάζεται από το ανάγλυφο της περιοχής και, γι’ αυτό, απαιτείται η εφαρμογή τεχνικών λύσεων.
Γ. ΠΑΠΠΑΣ: «ΚΛΕΙΔΙ Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ»
Ο Γιώργος Παππάς, Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Βορειοδυτικής Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας, αναφέρθηκε στην «πράσινη φορολογία ως εργαλείο δίκαιης μετάβασης», εξηγώντας πρακτικές που εφαρμόζουν άλλες χώρες μέσω της ενεργοποίησης τριών κατηγοριών τελών: στην ενέργεια, στις εκπομπές ρύπων και στη ρύπανση του περιβάλλοντος.
Ε. ΊΣΑΡΗ: «ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΝΕΡΟΥ»
Τη συμβολή της αειφόρου διαχείρισης υγρών αποβλήτων ανέδειξε η δρ Εκάβη Ίσαρη, Χημικός, M.Sc., PhD, από το Εργαστήριο Τεχνολογιών Αειφορικής Διαχείρισης Αποβλήτων του ΕΑΠ, η οποία, στην ομιλία της με θέμα «Κλιματική κρίση και υδατικοί πόροι», εστίασε στις σύγχρονες μεθόδους εξοικονόμησης νερού, λόγω της λειψυδρίας και της μείωσης του υδατικού αποθέματος, ιδίως για τις ανάγκες της άρδευσης.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Τον συντονισμό της ημερίδας έκανε ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος. Ενδιαφέρουσες ήταν οι τοποθετήσεις από τους παριστάμενους μεταξύ των οποίων του αντιδημάρχου Έργων Αιγιαλείας, Βασίλειου Χριστόπουλου και του επικεφαλής της αντιπολίτευσης του Δήμου Ερυμάνθου, Διαμαντή Κανελλόπουλου.
Α. ΤΣΩΚΟΣ: «Η Δυτική Πελοπόννησος στην πρώτη γραμμή της παράκτιας κρίσης»
Η Δυτική Πελοπόννησος βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μία από τις πιο αθόρυβες, αλλά και πιο καθοριστικές συνέπειες της κλιματικής κρίσης: την παράκτια διάβρωση. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν περιορίζεται σε τοπική κλίμακα, αλλά συνδέεται με παγκόσμιες περιβαλλοντικές μεταβολές, οι οποίες ήδη επηρεάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Όπως ανέφερε ο δρ Ανδρέας Τσώκος, Γεωλόγος–Μελετητής και ειδικός στη διαχείριση παράκτιων συστημάτων, «οι επιλογές που θα γίνουν σήμερα θα καθορίσουν το μέλλον της παράκτιας Ελλάδας για δεκαετίες».
Παράλληλα, σημείωσε πως το πρόβλημα είναι ήδη εμφανές στη Δυτική Αχαΐα, όπου οι ακτές υποχωρούν με ανησυχητικό ρυθμό. Έργα που συζητούνται για περισσότερο από μία δεκαετία έφτασε η ώρα να μπουν σε τροχιά υλοποίησης, με στόχο την αποκατάσταση των παραλιών και την προστασία οικισμών και υποδομών, ενώ πρότεινε συγκεκριμένες λύσεις.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 08:01


12 Δεκεμβρίου 1943 - Παραμονή της μεγάλης Σφαγής

Η χρονολογική σειρά των γεγονότων πριν και μετά το Καλαβρυτινό Ολοκαυτωμα από τα Ντοκουμέντα του Ιστορικού Αρχείου Κανελλόπουλου (Ι.Α.Κ.).
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκεύαση απόδοσης του περιεχομένου της ιστορικής έρευνας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφίσεως ή άλλο, χωρίς γραπτή άδεια του Ι.Α.Κ. (Ν 2121/1993)

Κυριακή 12η Δεκεμβρίου 1943


1) Επιχείρηση Καλάβρυτα

Σε γενικές γραμμές ολοκληρώθηκε με την άφιξη σε Καλάβρυτα – Μαζέϊκα – Τριπόταμα. Στις 12-13/12 τα αποσπάσματα ανέλαβαν την εκκαθάριση και περαιτέρω διεξαγωγή των αντιποίνων στην καταληφθείσα περιοχή. 
α) Το Απόσπασμα Wolfinger με την μηχανοκίνητη ομάδα επέστρεψαν στις βάσεις. Η Ορεινή Ομάδα μετακινήθηκε από τα Καλύβια προς την ΄Ανω Βλασία μέσω (δυσ).
β) Το Απόσπασμα Gnass διενήργησε επιτυχή αναζήτηση του τόπου εκτελέσεως των τμημάτων του 5/749 Λόχου Κυνηγών. Μέχρι τώρα έχουν ταφεί μερικά πτώματα. Οι δύο ενισχυμένοι Λόγοι Κυνηγών του Αποσπάσματος Kockert έφθασαν στο χωριό Φονιάς (10 χλμ. ΒΔ της Καστανιάς) προς υποβοήθηση της Επιχειρήσεως «Stiglitz».
γ) Κατά την Επιχείρηση «Buffel» (ενισχυμένοι λόγοι του 965 Συντάγματος Πεζικού Φρουράς) συμπλοκή κοντά στον Μάγειρα (15 χλμ. Δ. του Πύργου). 

2) Επιχείρηση «Stiglitz»

Διαπιστώθηκαν ισχυρές δυνάμεις στο δυτικό άκρο της κοιλάδας του Φενεού. Δύο αποσπάσματα του ΙΙΙ/22 Τάγματος Αεροπορικών Καταδρομών και η Ομάδα Kockert ανέλαβαν την περικύκλωσή τους. 
Πρόθεση για τις 13.12.43

Συνέχιση της Επιχείρησης «Stiglitz».

Εκκαθαριστική επιχείρηση κατά την επιστροφή των στρατευμάτων από την Επιχείρηση «Καλάβρυτα» στις βάσεις.
Ενισχυμένος 13/737 Λόχος Κυνηγών: διερεύνηση των περιοχών και επιβολή των αντιποίνων στην περιοχή ανατολικά και δυτικά των Μαζέϊκων.

Σε συνέχεια της αναγνωρίσεως και διερευνήσεως στην καθορισμένη περιοχή υπό τις δυσχερέστατες συνθήκες (έδαφος και καιρός) διερευνήθηκαν οι περιοχές Καλύβια και Νουσά. Συγκεντρώθηκαν και άλλες αγέλες κτηνών (περίπου 300 πρόβατα και κατσίκες). Το χωριό Δερβινή καταστράφηκε ολοσχερώς. Τη νύχτα η ίλη που επιχειρούσε εκεί επέστρεψε στα Τριπόταμα. Η 2η ΄Ιλη διερεύνησε τις περιοχές Δεχούνι, Βερσίτσι και Λόπεσι. Μεμονωμένα οικήματα, στα οποία βρέθηκαν πολεμοφόδια κ.ά., καταστράφηκαν ολοσχερώς. Στις 16.00 έφθασε διαταγή για νέα αποστολή της Ομάδος Προελάσεως Kockert. Ο Σταθμός Διοικήσεως του αποσπάσματος ορίστηκε ακολούθως στα Μαζέϊκα. Η γέφυρα του ποταμού Αροάνιου επισκευάσθηκε αμέσως μετά την άφιξη στα Μαζέϊκα. Στις 20.00 το Κλιμάκιο Διοικητικής Μερίμνης του Τμήματος Αναγνωρίσεως προήλασε με οχήματα προς Τρίπολη για να μεταφέρει ήδη τη νύχτα τροφή για την Ομάδα Προελάσεως Kockert. Λόγω της ισχυρής βροχής οι βελτιώσεις στην οδό Μαζέϊκων ως τη συμβολή των οδών Βυτίνας-Λεβιδίου είχαν εκ νέου υποστεί ζημιές και έπρεπε εν μέρει να επιδιορθωθούν και πάλι. Επιπλέον, η οδός ήταν κατά τόπους λασπώδης, ώστε το Κλιμάκιο Διοικητικής Μερίμνης δεν επέστρεψε στα Μαζέϊκα στις 13/12/43 στις 04.00 ή 05.00, όπως αναμενόταν, αλλά μόλις στις 09.00. Η Ομάδα Προελάσεως Kockert διενήργησε με έναν λόχο την ανάσυρση των νεκρών που είχαν εν τω μεταξύ βρεθεί. Υπό δυσχερέστατες συνθήκες ανευρέθησαν 70 νεκροί, μεταξύ των οποίων ο Λοχαγός Schober, που αναγνωρίστηκε από τον Λοχία του Λόχου και ετάφη. Καθώς σύμφωνα με την επιστολή του Λοχαγού Schober οι αιχμάλωτοι ήταν 78, η αναζήτηση συνεχίσθηκε για τους 5 νεκρούς που έλειπαν. Η αναζήτηση δεν είχε όμως επιτυχία. Στις 20.00 ο Λοχαγός Kockert επέστρεψε στα Μαζέϊκα μαζί με το λόχο που είχε διενεργήσει την αναζήτηση. Ο Λόχος Met διεξήγαγε εν τω μεταξύ την έρευνα στις περιοχές Τουρλάδα, Βάλτος, ΄Αγιος Νικόλαος, ΄Αρμπουνας, Καλύβια και Πλανητέρο. Οι περιοχές Βάλτος, Πλανερού και Καλύβια καταστράφηκαν ολοσχερώς. Στην περιοχή της επιχειρήσεως τυφεκίσθηκαν 11 ΄Ελληνες.

Ενισχυμένος 13/737 Λόχος Κυνηγών: διερεύνηση των περιοχών και επιβολή των αντιποίνων στην περιοχή ανατολικά και δυτικά των Μαζέϊκων. Ενισχυμένος 11/737 Λόχος Κυνηγών: με δύο σκοπευτές αναζήτηση των εκτελεσθέντων. Στις 06.00 αναχώρηση από το Πλανητέρο, ανοδική πορεία κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού, οι νεκροί ανευρέθησαν στις 11.30 σε μια βαθιά χαράδρα. ΄Ηταν ρακένδυτοι και, εν μέρει, με μέλη άσχημα εξαρθρωμένα λόγω της πτώσης στην 100 μ. βαθιά χαράδρα. Η ανάσυρσή τους αποδείχθηκε εξαιρετικά δυσχερής, ωστόσο κατέστη δυνατόν να ανασυρθούν 70 νεκροί, εν μέρει να αναγνωρισθούν και να ενταφιασθούν σε τέσσερα σημεία. Επιστροφή στα Μαζέϊκα στις 20.00. Η Μάχιμη Ομάδα Glitz αναφέρει την προπαρασκευή 2.000 ανταρτών στην περιοχή 4 χλμ. νοτιοανατολικά του Φονιά. Η Μάχιμη Ομάδα Kockert με το Ορεινό Πυροβολικό να σπεύσει αμέσως προς ενίσχυση. Κατόπιν ερωτήματος περί των προθέσεων του Glitz ελήφθη το τηλεγραφικό μήνυμα: «Η Μάχιμη Ομάδα Glitz με μάχιμα τμήματα ξεκίνησε επιχείρηση κυκλώσεως βόρεια και νότια της κοιλάδας του Φενεού». Η απόφασή μου: Μέσω Βάλτου να εξασφαλισθεί αρχικά το ύψωμα κοντά στο όρος Ντουρντουβάνα. 
Ο Σμήναρχος Μίχος με ομάδα του Ανεξαρτήτου Τάγματος ΕΛΑΣ Καλαβρύτων
Επιστροφή της ομάδας Wolfinger με τα μηχανοκίνητα τμήματα στην Πάτρα. Η Ορεινή Ομάδα μετέβη από τα Καλύβια στην ΄Ανω Βλασία. Η Ομάδα Gnass εντόπισε τον τόπο εκτελέσεως του Λόχου 5/749 Jager Regiment. Ανασύρθηκαν μερικά πτώματα. Δύο ενισχυμένοι Λόχοι της ομάδας Gnass (Ομάδα Kockert) προς υποβοήθηση της Επιχειρήσεως «Stiglitz» ανέλαβαν δράση στο Φονιά (10 χλμ. ΒΔ της Καστανιάς) και ξεκίνησαν στις 02.30. Σε συνέχεια της αναγνωρίσεως και διερευνήσεως στην καθορισμένη περιοχή υπό τις δυσχερέστατες συνθήκες (έδαφος και καιρός) διερευνήθηκαν οι περιοχές Καλύβια και Νουσά. Συγκεντρώθηκαν και άλλες αγέλες κτηνών (περίπου 300 πρόβατα και κατσίκες). Το χωριό Δερβινή καταστράφηκε ολοσχερώς. Τη νύχτα η ίλη που επιχειρούσε εκεί επέστρεψε στα Τριπόταμα. Η 2η ΄Ιλη διερεύνησε τις περιοχές Δεχούνι, Βερσίτσι και Λόπεσι. Μεμονωμένα οικήματα, στα οποία βρέθηκαν πολεμοφόδια κ.ά., καταστράφηκαν ολοσχερώς. Στις 16.00 έφθασε διαταγή για νέα αποστολή της Ομάδος Προελάσεως Kockert. Ο Σταθμός Διοικήσεως του αποσπάσματος ορίστηκε ακολούθως στα Μαζέϊκα. Η γέφυρα του ποταμού Αροάνιου επισκευάσθηκε αμέσως μετά την άφιξη στα Μαζέϊκα. Στις 20.00 το Κλιμάκιο Διοικητικής Μερίμνης του Τμήματος Αναγνωρίσεως προήλασε με οχήματα προς Τρίπολη για να μεταφέρει ήδη τη νύχτα τροφή για την Ομάδα Προελάσεως Kockert. Λόγω της ισχυρής βροχής οι βελτιώσεις στην οδό Μαζέϊκων ως τη συμβολή των οδών Βυτίνας-Λεβιδίου είχαν εκ νέου υποστεί ζημιές και έπρεπε εν μέρει να επιδιορθωθούν και πάλι. Επιπλέον, η οδός ήταν κατά τόπους λασπώδης, ώστε το Κλιμάκιο Διοικητικής Μερίμνης δεν επέστρεψε στα Μαζέϊκα στις 13/12/43 στις 04.00 ή 05.00, όπως αναμενόταν, αλλά μόλις στις 09.00. Η Ομάδα Προελάσεως Kockert διενήργησε με έναν λόχο την ανάσυρση των νεκρών που είχαν εν τω μεταξύ βρεθεί. Υπό δυσχερέστατες συνθήκες ανευρέθησαν 70 νεκροί, μεταξύ των οποίων ο Λοχαγός Schober, που αναγνωρίστηκε από τον Λοχία του Λόχου και ετάφη. Καθώς σύμφωνα με την επιστολή του Λοχαγού Schober οι αιχμάλωτοι ήταν 78, η αναζήτηση συνεχίσθηκε για τους 5 νεκρούς που έλειπαν. Η αναζήτηση δεν είχε όμως επιτυχία. Στις 20.00 ο Λοχαγός Kockert επέστρεψε στα Μαζέϊκα μαζί με το λόχο που είχε διενεργήσει την αναζήτηση. Ο Λόχος Met διεξήγαγε εν τω μεταξύ την έρευνα στις περιοχές Τουρλάδα, Βάλτος, ΄Αγιος Νικόλαος, ΄Αρμπουνας, Καλύβια και Πλανητέρο. Οι περιοχές Βάλτος, Πλανερού και Καλύβια καταστράφηκαν ολοσχερώς. Στην περιοχή της επιχειρήσεως τυφεκίσθηκαν 11 ΄Ελληνες. 

Την Κυριακή από το πρωί συγκεντρώνουν από τις γύρω περιοχές τα ζώα (πρόβατα, γίδια, αγελάδια κ.λπ.) και αφού τα περιορίζουν στο φραγμένο χωράφι, στο Χάνι του Μπάρμπα-Στάθη Ζαχλωρίδη που βρίσκεται κοντά στο σταθμό, τα σφάζουν και τα μεταφέρουν με το τρενάκι ή με καμιόνια στο Αίγιο και στην Πάτρα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο στρατιωτικός διοικητής της επιχείρησης καλεί τον πρόεδρο της Κοινότητας Χρήστο Παπανδρέου και τον ευχαριστεί για την άψογη φιλοξενία των Καλαβρυτινών. Στη συνέχεια του ανακοινώνει ότι το πρωί θα φύγουν από τα Καλάβρυτα και τον αποχαιρετά. Ο επιθανάτιος ρόγχος της πόλης μας αρχίζει. Οι Καλαβρυτινοί δεν κοιμούνται, κάθονται στα τζάκια, συζητούν και αναρωτιούνται τι ημέρα άραγε θα ξημερώσει; Τι τους επιφυλάσσει; Μήπως οι ώρες τους είναι μετρημένες; Τα σκυλιά ουρλιάζουν και τα χαροπούλια με την άχαρη φωνή τους προμηνύουν τη συμφορά. Οι Γερμανοί κινούνται συνεχώς, άλλοι φεύγουν και άλλοι έρχονται. Εκείνο το βράδυ πιθανόν να ήρθε και το εκτελεστικό απόσπασμα. «Οι στυγνοί και αδίστακτοι δολοφόνοι». Κάνουν την τελευταία πρόβα ώστε να μην τους διαφύγει τίποτε που θα επιτρέψει να δείξουν κάποια επιείκεια. Χωρίζονται σε ομάδες: 1) σε αυτούς που θα λεηλατήσουν και θα αρπάξουν ότι πολύτιμο υπήρχε στα σπίτια, στα μαγαζιά και στις τράπεζες, 2) σε αυτούς που με τους πύρινους πυρσούς θα κάψουν και θα ερημώσουν τα πάντα και 3) στους υποψήφιους δολοφόνους, αφού προηγουμένως τους φόρεσαν το μανδύα του χάρου και τους πότισαν με το δηλητήριο της εκδίκησης, τους κλείνουν τα αυτιά και τους ξεριζώνουν την ανθρώπινη συνείδηση, ώστε να μην ακούνε τα παρακάλια, τις γοερές κραυγές, το σπαραγμό, να μην αισθάνονται τον ανθρώπινο πόνο. 


Στις 12/12/43, ημέρα Κυριακή, θυμάμαι που οι Γερμανοί έφυγαν συντεταγμένοι ‒πέρασαν και μπροστά από το σπίτι μας‒ και πήγαν στα γύρω βουνά. Μάζεψαν όλα τα γιδοπρόβατα ‒ μαζί και τους τσοπαναραίους. Τα ‘φεραν και τα ‘βαλαν στο περιφραγμένο χωράφι του Στάθη του Ζαχλωρίτη, δίπλα στο σταθμό, προκειμένου να τα φορτώσουν στα βαγόνια που ήταν παρατεταγμένα εκεί και να τα διώξουν στο Διακοφτό. Θυμάμαι ότι ένας γιος του θείου μου του Κώστα, ο Θανάσης, ο οποίος ήταν 21 ετών, είχε τελειώσει το Γυμνάσιο και κάπου είχε δώσει, αλλά δεν προχώρησε, είχε ορισμένα πρόβατα και τα φύλαγε πάνω στη Βελιά.[1] Τον μάζεψαν κι αυτόν οι Γερμανοί και τον έφεραν κάτω μαζί με τα πράματά του (τα ζώα). Μόλις έφτασαν έξω από του Καράγιωργα το σπίτι, ο ξάδελφός μου φόραγε καπότα ‒ήταν χειμώνας, έκανε κρύο. Βγάζει την καπότα, την πετάει κάτω, παρατάει και τα πρόβατα και το έσκασε προς τα πάνω και πήγε σπίτι του. Μέσα σ’ αυτά τα πρόβατα είχαμε κι εμείς μία γιδίτσα δική μας, έτσι τη λέγαμε τότε, γιδίτσα. Πήγα κι εγώ κατά το βραδάκι στο σταθμό μήπως μπορέσω και την πάρω. Την εντόπισα ανάμεσα στις σκηνές που είχαν στήσει οι Γερμανοί μπροστά απ’ τον σταθμό. Την μαύλαγα αλλά τίποτα. Αυτή φοβισμένη βέλαζε κι έτρεχε πότε προς τα πρόβατα και πότε προς τις σκηνές. Φοβήθηκα τους Γερμανούς κι εγκατέλειψα την προσπάθεια. Εκεί μπροστά στο σταθμό υπήρχε ένα βαγόνι που ‘χε μέσα ασυρμάτους. Θυμάμαι, άκουγα τον θόρυβο γρ, γρ. ΄Ετσι έκανε μια μηχανή μικρή που είχαν, η οποία δούλευε και τροφοδοτούσε με ρεύμα τους ασυρμάτους. ΄Ακουγα και αυτά τα τζιτζίσματα των ασυρμάτων, τους γνωστούς ήχους, που εγώ σαν παιδί δεν είχα ιδέα τότε.

Την Παρασκευή 10.12.43, το βραδάκι, άκουσα κάποια στιγμή τη μητέρα μου να παροτρύνει τον πατέρα μου να φύγει μαζί με τον αδελφικό του φίλο, τον Χαράλαμπο Πετράκο. Ο πατέρας μου, όμως την καθησύχασε λέγοντας:[2] «Σώπα, Χρυσούλα, που θα πάρω τα βουνά. Τη Δευτέρα φεύγουν οι Γερμανοί. Σκέψου ότι μέχρι τώρα δεν έχουν πειράξει κανέναν». Ο Χαράλαμπος Πετράκος σώθηκε.
Το δικό μας σπίτι ντύθηκε στα μαύρα νωρίτερα απ’ τ’ άλλα... Την ημέρα που μπήκανε οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα, τον Δεκέμβρη εκείνον του ’43, δύο απ’ αυτούς ήρθανε στο σπίτι μας πριν απ’ το μεσημέρι κι έκαναν έρευνα. Στο σπίτι εκείνη την ώρα βρισκόμαστε εμείς τα παιδιά και η μάνα μου, καθώς ο πατέρας μου έλειπε στη δουλειά.[3] ΄Εψαχναν για ώρες∙ τα ‘καναν όλα φύλλο και φτερό. Τι ζητούσαν, άραγε; Κάποια στιγμή δείχνουν στη μάνα μου μια σφαίρα, που βρήκαν -υποτίθεται- στο σακάκι του πατέρα μου. Εμείς βέβαια δεν είχαμε στο σπίτι μας ούτε όπλα ούτε σφαίρες. Εκείνη την ώρα έτυχε να γυρίζει ο πατέρας μου απ’ τη δουλειά για μεσημέρι. Φυσικά δεν είχε ιδέα. Μόλις μπήκε, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο «Πανελλήνιον». Τον φυλάκισαν σε μια αποθήκη με ρολά. Η είδηση μεταδόθηκε αμέσως από στόμα σε στόμα∙ η γειτονιά αναστατώθηκε: «Οι Γερμανοί πιάσανε τον Κώστα». Εμείς πίσω, κλάμα και σκουζμάρι... Το ίδιο βράδυ μ’ έστειλε η μάνα μου να του πάω λίγο φαγάκι. Οι Γερμανοί με τις αγριοφωνάρες τους δεν μ’ άφησαν να πλησιάσω... Την άλλη μέρα, Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 1943, πρωί-πρωί, τον πήραν και μαζί με τον Βλαχάβα κι έναν Ιταλό, τους μετέφεραν στον αυχένα Πριολίθου ‒ παίρνοντας καθ’ οδόν κι άλλους δύο. Εκεί σε μια ενέδρα των ανταρτών είχε σκοτωθεί ένας Γερμανός. Τους υποχρέωσαν να σκάψουν το λάκκο τους με τα ίδια τους τα χέρια και τους εκτέλεσαν. Το νέο κυκλοφόρησε πολύ γρήγορα ‒ την επόμενη ή μεθεπόμενη μέρα. Μετά την καταστροφή η μητέρα μου πήγε στον Πριόλιθο κι οι χωρικοί της δείξανε τον τάφο του πατέρα μου. ΄Υστερα από χρόνια μεταφέραμε με τα αδέλφια και τη μητέρα μου τα κοκαλάκια του πατέρα μας στο νεκροταφείο των Καλαβρύτων. Στο σπίτι μας είχε εγκατασταθεί το πένθος, πριν ακόμα γίνει το μεγάλο κακό. ΄Ολη η γειτονιά συμπαραστεκόταν στον πόνο μας ‒ λες και προμάντευαν τη συμφορά που ερχόταν.

Επιχείρηση Καλάβρυτα: Φθάνοντας στα Καλάβρυτα, Μαζέϊκα, Τριπόταμα, η επιχείρηση μέχρι την εκτέλεση των αντιποίνων έληξε χωρίς αποτελέσματα. Απεδείχθη για ακόμη μία φορά, ότι για τον εγκλωβισμό των συμμοριών, δεν αρκεί ορεινό κινούμενο Σύνταγμα Κυνηγών. Η διμοιρία ενισχύσεως του 965 τάγματος πεζικού, είχε μάχη με συμμορίες. Το ΙΙΙ τάγμα του 22 Συντάγματος Κυνηγών, ανεκάλυψε ισχυρές συμμορίες στο δυτικό τμήμα της πεδιάδας Φενεού (20 χλμ. νοτιοανατολικά από τα Καλάβρυτα). Η ομάδα Gnass ανακάλυψε την τοποθεσία εκτέλεσης των Γερμανών αιχμαλώτων. Περισυλλογή πτωμάτων. 

Ομάδα Wolfinger με την ομάδα των μεταγωγικών αυτοκινήτων, μετακινήθηκε από τα Καλύβια μέσω Λειβαρτζίου στην Άνω Βλασία.
Η ομάδα Gnass εξετέλεσε με επιτυχία μια ανίχνευση κατά την οποία βρέθηκαν τα πτώματα των δολοφονηθέντων αιχμαλώτων του 5/749 Jager Regiment. Η ομάδα Kockert προσαρτήθηκε στην επιχείρηση Stiglitz στο Φενεό (10χλμ. ΒΔ Καστανιάς). Η επιχείρηση Βύσων είχε ανταλλαγές πυρών στου «Μαγείρου» (15 χλμ. Δ. Πύργου).

Σχεδιασμός για 13.12.1943: Πλήρης ισοπέδωση Καλαβρύτων και εκτέλεση ολόκληρου του άμαχου πληθυσμού. Συνέχιση εκκαθαρίσεως ευρύτερης περιοχής Καλαβρύτων και ισοπέδωση αυτής. Οι Καλαβρυτινοί είχαν υποχρεωθεί να παραστούν σε μνημόσυνο εκδήλωση για τους δολοφονηθέντες Γερμανούς στρατιώτες του 5/749. ΄Εχει γίνει γνωστή η δολοφονία των τριών τραυματιών αιχμαλώτων του λόχου Schober σε ένα πηγάδι έξω από τα Καλάβρυτα. Επακολούθησε εκταφή των πτωμάτων στο νεκροταφείο Καλαβρύτων και συντάσσεται ιατροδικαστική έκθεση η οποία υπογράφεται από Γερμανούς και ΄Ελληνες γιατρούς (Καλοβρεντής ‒ Χάμψας). Αρχίζει η λεηλασία των Καλαβρύτων.
Ο υποδεκανέας Guenter Gerecke, έλαβε μέρος στη διάσωση και γράφει:[4] «Διαμορφώσαμε μία αλυσίδα και ανασύραμε έτσι τα πτώματα των αιχμαλώτων από τον γκρεμό. Οι περισσότεροι ήταν δεμένοι ανά δύο, είχαν εξαρθρωμένα μέλη από την πτώση και είχαν φοβερή όψη. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος. Πάνω χιόνιζε και κάτω έβρεχε. Η επιχείρηση αυτή μας την έδωσε στα νεύρα. Βάλαμε τους νεκρούς σε σάκκους και τους δέσαμε στα μουλάρια. Ο δρόμος ήταν δύσκολος και για τα ζώα και ένα μέρος έπεσε κάτω και έπρεπε με δυσκολίες να τα τραβήξουμε επάνω». 
Πού θάφτηκαν οι νεκροί; Ο Karl Windner της Α.Α.116 ομάδας αναγνώρισης, ο οποίος, επίσης, έλαβε μέρος στη διάσωση, θυμάται ότι είχαν βάλει τους νεκρούς σε ξύλινα φέρετρα και ότι μεταφέρθηκαν στην Τρίπολη, αλλά η ομάδα μάχης Gnass έγραψε ότι τάφηκαν κοντά στο μέρος της δολοφονίας. Σύμφωνα με αυτό οι δολοφονημένοι ξεθάφτηκαν λίγο αργότερα και θάφτηκαν μετά ξανά στην Τρίπολη. Ο ιερεύς της μεραρχίας Lange αναφέρει για τα γεγονότα στο Μάζι τα εξής:[5] «Μία ημέρα πριν τα Χριστούγεννα του 1943 έκανε κηδεία για εβδομήντα (70) στρατιώτες αυτής της επίθεσης. Αυτό έγινε στην Τρίπολη. Στην ίδια κηδεία υπήρχαν και άλλοι δώδεκα (12) νεκροί, που είχαν σκοτωθεί στον δρόμο από την Τρίπολη στην Σπάρτη».
Για τις τραγικές στιγμές που περνούν οι Καλαβρυτινοί, η Βασιλική Πετράκου δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα:[6] «Ο άντρας μου, Χαράλαμπος Πετράκος, αφού πήγε με την επιτροπή των Καλαβρυτινών στους ΄Αγγλους, για να ζητήσουν ενίσχυση και όπλα, γύρισε και έμαθε πλέον ότι οι Γερμανοί έρχονται στα Καλάβρυτα για να πραγματοποιήσουν τη μεγάλη σφαγή. Στις 4 Δεκεμβρίου 1943 όλοι οι Καλαβρυτινοί γιόρτασαν την Αγία Βαρβάρα. ΄Ηταν η τελευταία σχεδόν γιορτή πριν μπουν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα. Στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, ήταν περισσότεροι άντρες από κάθε άλλη φορά. Ο κόσμος είχε αγωνία γιατί κυκλοφορούσαν φήμες ότι κινήθηκαν οι Γερμανοί για τα Καλάβρυτα. Στην εκκλησία ήταν και ο σημερινός Δήμαρχος Πάνος Πόλκας μαζί με τον πατέρα του και τον Επαμεινώνδα Πόλκα. Δίπλα τους καθόταν ο Βίκτωρ Μπαλαλάς. Κάποια ώρα της λειτουργίας ο Επαμεινώνδας Πόλκας είπε στον Μπαλαλά: Βίκτωρ, βλέπεις η Αγία Βαρβάρα είναι δακρυσμένη... Προαισθήματα... Την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 1943, μεταξύ 9 έως 10 το πρωί μπήκαν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα. Οι Γερμανοί μπήκαν ταυτόχρονα από τον δρόμο της Πάτρας και τη Ζαχλωρού. Οχύρωσαν κυκλικά τα Καλάβρυτα και στην Αγία Βαρβάρα έβαλαν φυλάκιο με πολυβόλα. ΄Ηταν περίπου 5.000 με κανόνια, τανκς και βαρύ οπλισμό. Αμέσως ειδοποιήθηκαν οι άντρες να συγκεντρωθούν στην πλατεία. Η ειδοποίηση έγινε από στόμα σε στόμα, μεταξύ των Καλαβρυτινών. Συγκεντρώθηκαν οι άντρες το μεσημέρι στην πλατεία. Οι Γερμανοί είπαν: Δεν ήλθαμε να πειράξουμε κανέναν, να μας βοηθήσετε να βρούμε τους αιχμαλώτους και να πιάσουμε τους αντάρτες. Ο Δήμαρχος Χρήστος Παπανδρέου έδωσε στους Γερμανούς κατάλογο με τους Καλαβρυτινούς αντάρτες. Οι Καλαβρυτινοί ενθαρρύνθηκαν ότι δεν θα πάθουν κακό. Οι Γερμανοί γύριζαν στα γύρω χωριά. ΟΙ Γερμανοί οχυρώθηκαν καλά. Εγκαταστάθηκαν στο σχολείο, έβαλαν γύρω γύρω από τα Καλάβρυτα φρουρά, μηχανοκίνητα, οι στρατιώτες έμειναν στο Γυμνάσιο και οι αξιωματικοί στα σπίτια. Στο σπίτι το δικό μας εγκατάστησαν δύο πολυβόλα και ομάδα Γερμανών από 11 άτομα. Εγκαταστάθηκαν στην αυλή του σπιτιού. Ζήτησαν με σπασμένα ελληνικά τα μέσα να ετοιμάζουν φαγητό. Στο σπίτι μας έκαναν έρευνα για όπλα και γύρισαν τα έπιπλα ανάποδα. Πήγαν στο σπίτι του Μπάτσικα που είχε πάει στην Αμερική και ήταν φιλήσυχος άνθρωπος. ΄Εκαναν έρευνα στο σπίτι του και στην ντουλάπα βρήκαν τα ρούχα του και από την τσέπη της καμπαρντίνας έβγαλαν μια σφαίρα. Αντάρτης, του είπαν, και τον πήραν. Τον εκτέλεσαν μαζί με τον Λιακόπουλο στον Πριόλιθο. Οι φωτιές από την Κερπινή και τους Ρωγούς φαινόντουσαν στα Καλάβρυτα. Η επιτροπή των Καλαβρύτων ρώτησε τους Γερμανούς τι είναι αυτοί οι καπνοί. Οι Γερμανοί απάντησαν ότι κάψανε τα σπίτια των ανταρτών, τον πληθυσμό δεν τον πειράξανε. Στα Καλάβρυτα δεν γνωρίζαμε ότι έγιναν εκτελέσεις στην Κερπινή και στους Ρωγούς. Η Βγένω Καραΐντρου βρήκε τον Κατσίνη και του είπε ότι στους Ρωγούς και την Κερπινή σκότωσαν οι Γερμανοί τους αντάρτες. Ο Τάσος Κατσίνης είπε: Ησυχάστε, μην ακούτε τι λέει η Βγένω. Η Βγένω τα τραγικοποιεί. Στα Καλάβρυτα δεν είχε μαθευτεί ακόμη η εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων. Αυτό μαθεύτηκε ύστερα από 2-3 μέρες από την εκτέλεση, 13.12.1943, από τους Σωποτινούς. Στου Βαρελλά Θοδωρή, υποθηκοφύλακα, το σπίτι, εγκαταστάθηκαν Γερμανοί αξιωματικοί. Το σπίτι ήταν κοντά στο νοσοκομείο, στο σταθμό. Ο Βαρελλάς ήταν φιλάσθενος και έλεγε στους Γερμανούς ότι η ανταρτοκρατία στα Καλάβρυτα τον εμπόδισε να πάει στην Πάτρα για θεραπεία, όπως μου τα ‘λεγε ύστερα η γυναίκα του. Οι Γερμανοί άφησαν γραπτή άδεια το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 1943 να ταξιδεύσει ο Βαρελλάς ελεύθερα όπου θέλει. Την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 1943 κτύπησε η καμπάνα και είπαν ότι οι Γερμανοί έφεραν φέρετρα για να μεταφέ­ρουν τους τραυματίες Γερμανούς αιχμαλώτους. Πήγαν όλοι οι Καλαβρυτινοί στο νεκροταφείο, οι παπάδες με τα άμφια και όλοι οι επίσημοι. Μόλις έγινε η εκταφή των δολοφονη­μένων τραυαμτιών οι Γερμανοί αγρίεψαν όταν είδαν τους Γερμανούς κατακρεουργημένους και μέσα σε τσουβάλια. Επικράτησε σιγή θανάτου και μεγάλη ανησυχία. Οι Γερμανοί έβαλαν τους νεκρούς τραυματίες στα φέρετρα και τους μετέφεραν στην Πάτρα. Οι Γερμανοί αξιωματικοί που έμεναν στου Βαρελλά, όταν γύρισαν στο σπίτι έσκισαν την άδεια που του είχαν δώσει να πάει όπου θέλει για θεραπεία. Στον εκταφιασμό είχαν πάει μόνο οι άντρες. Από εκείνη την ώρα επικράτησε νεκρική σιγή στα Καλάβρυτα. Ο κόσμος κλείστηκε στα σπίτια του. Κυκλοφορούσαν μόνο οι Γερμανοί. Το βράδυ έκαναν και πάλι έρευνα στο σπίτι. ΄Ηλθαν με φαναράκια και έψαχναν. Εγώ ήμουν με τη μητέρα μου και πήραν από το κομοδίνο την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του άντρα μου, που του είχαν χορηγήσει οι Ιταλοί. Τότε οι Γερμανοί ζήτησαν τον Χαράλαμπο: Που είναι κύριος, είναι αντάρτης; Από τα ρούχα μου μου πήραν ένα ωραίο χαλάκι που έβαζα στο σαλόνι. Τότε 2 Αυστριακοί αξιωματικοί μου είπαν: Αύριο φόκο σπίτι, άντρες μπουμ μπουμ. Μαζί με τους Γερμανούς ήταν και ΄Ελληνες. Πέσαμε να κοιμηθούμε. Τότε εγώ έβγαλα ένα ουρλιαχτό και στο μυαλό μου βούιζε μια φωνή: Θα σας κάψουμε σαν τζιτζίρια...
Το πρωΐ, Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943, χτύπησαν οι καμπάνες με το φώτημα. ΄Ηταν μεγάλη ομίχλη χωρίς ορατότητα. Στη γέφυρα του Πρασίνη, που περνούσαμε να πάμε στο σχολείο, Γερμανός αξιωματικός ή στρατιώτης, δεν θυμάμαι καλά, συναντήθηκε με την Αγγλική και είπε ελληνικά: Προχώρα Αγγέλω. Επαναλαμβάνω ότι μαζί με τους Γερμανούς ήταν και ΄Ελληνες με γερμανικές στολές. Στο σχολείο έκαναν τη διαλογή αντρών και γυναικών. Προσευχές και ανησυχία έζωσαν το σχολείο. Ξαφνικά καπνοί το περιτύλιξαν. Τα μηχανοκίνητα των Γερμανών κουβαλούσαν τα πλιάτσικα. Οι Γερμανοί έμπαιναν στα άδεα σπίτια και έπαιρναν τα πράγματα. Μετά την καταστροφή, την άλλη μέρα, πέταξαν πάνω από τα Καλάβρυτα, αεροπλάνα γερμανικά και φωτογράφισαν την καταστραμμένη πόλη. ΄Εχω τη γνώμη ότι οι αντάρτες έπρεπε να εκκενώσουν τα Καλάβρυτα δια της βίας, τότε μόνο θα είχαν σωθεί οι Καλαβρυτινοί από τη σφαγή τους στο χωράφι του Καπή.
Οι «Γερμανοί» αρχίζουν το πλιατσικολόγημα και τη λεηλασία στα καταστήματα και τα νοικοκυριά στα Καλάβρυτα. Λεηλατούν και ληστεύουν επίσης το Δημόσιο Ταμείο και τις Τράπεζες των Καλαβρύτων διαρπάζοντας χρήματα και διάφορα άλλα αξιόγραφα




[1] Μνήμες Λυμπέρη Γεωργίου.

[2] Μνήμες Παπαπολυχρονίου Νικόλαου

[3] Μνήμες Μπράτσικα Παναγιώτη

[4] Προσωπικό αρχείο Tischler, αντίγραφο της επιστολής φυλάσσεται στο Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου.

[5] Προσωπικό αρχείο Tischler, αντίγραφο της επιστολής φυλάσσεται στο Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου.

[6] Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου, Μνημονικό Πρωτόκολλο Νο 7, σ. 6, απόψεις Βασιλικής συζ. Χαραλάμπους Πετράκου, από τα Καλάβρυτα.


ΦΩΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 08:00


Καλάβρυτα: Ισχυροποιείται το Μπλόκο των Αγροτών - Παλλαϊκό Κάλεσμα για την Παρασκευή



Πρωτοφανής σε όγκο και δυναμισμό είναι η κινητοποίηση των αγροτών στα Καλάβρυτα, η οποία καθημερινά ενισχύεται. Από την περασμένη Δευτέρα δεκάδες τρακτέρ και αγροτικά οχήματα έχουν παραταχθεί στην είσοδο της πόλης, δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα μπλόκα της περιοχής. Οι αγρότες, που συμμετείχαν ενεργά και στις προηγούμενες κινητοποιήσεις της Αχαΐας, δηλώνουν αποφασισμένοι να παραμείνουν για όσο διάστημα απαιτηθεί.
Σημαντικός σταθμός αποτελεί η 13η Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης και τιμής για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα, στην οποία θα παραστεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σεβόμενοι το ιστορικό φορτίο των ημερών, οι αγρότες δεν θα προχωρήσουν σε κλιμάκωση των δράσεών τους μέχρι τότε.
Από την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου θα τεθούν επί τάπητος οι επόμενες κινήσεις, οι οποίες δεν αποκλείεται να είναι ακόμη πιο δυναμικές. Για τον λόγο αυτό απευθύνουν κάλεσμα σε όλους τους αγρότες και κτηνοτρόφους της επαρχίας να παραβρεθούν την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου, στις 8:30 μ.μ., στο μπλόκο των Καλαβρύτων, ώστε να συζητήσουν και να αποφασίσουν συλλογικά τα επόμενα βήματα.
Ραντεβού την Παρασκευή, στις 8:30 μ.μ., στο Μπλόκο των Καλαβρύτων.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 22:14


Ανακαλύψτε Βιβλία Καλαβρυτινών Συγγραφέων που Αξίζει να Διαβάσετε



Τα Καλάβρυτα δεν είναι μόνο ένας τόπος ιστορίας και μαρτυρίου, είναι ένας τόπος που εξακολουθεί να γεννά ανθρώπους με βαθιά ευαισθησία, δημιουργικότητα και ανάγκη να αφηγηθούν τις ιστορίες τους. Η τοπική λογοτεχνική παραγωγή αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, την παράδοση με τη σύγχρονη ματιά, τις μνήμες με την προσωπική αναζήτηση.
Το ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS και ο Νίκος Κυριαζής, σας παρουσιάζει μερικές χαρακτηριστικές επιλογές βιβλίων σύγχρονων Καλαβρυτινών συγγραφέων. Πρόκειται για έργα που αξίζει να διαβαστούν τόσο για τη λογοτεχνική τους αξία όσο και για το ντόπιο, καλαβρυτινό τους χρώμα, έργα που κουβαλούν μέσα τους τον ήχο του βουνού, το βάρος της ιστορίας, την ανθρώπινη αγωνία και την ψυχική ανάταση.
Αποτελούν επίσης εξαιρετικές προτάσεις δώρων για τις γιορτές, επιλογές για πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά και αναγνώσματα που αναδεικνύουν το βάθος και την ποιότητα της γραφής ανθρώπων με ρίζες στα Καλάβρυτα. Να σημειώσουμε οτι όλα τα βιβλία που παρουσιάζουμε είναι της τελευταίας 3ετίας και θα ακολουθήσει και άλλη παρουσίαση.

Η σειρά είναι τυχαία...
  
1. «Ταξιδευτές του Ονείρου: Σταγόνες ψυχής και χαμόγελου» - Νίκος Σακελλαρόπουλος

Πρόκειται για μια συλλογή 19 βραβευμένων διηγημάτων, που επικεντρώνονται στον απλό άνθρωπο και στις καθημερινές ιστορίες που συνθέτουν την ουσία της ζωής. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τους ανθρώπους που συναντά, μετατρέποντας τις εμπειρίες τους σε αφηγήσεις γεμάτες συγκίνηση, χιούμορ και ανθρωπιά.
Το βιβλίο αναδεικνύει τη δύναμη της καλοσύνης, την αξία της αλληλεγγύης και τις μικρές πράξεις που φωτίζουν την καθημερινότητα. Το ύφος είναι ρεαλιστικό, ζεστό και οικείο, με απαλή δόση χιούμορ που «ξαλαφρώνει» τον αναγνώστη.
Ένα έργο που λειτουργεί σαν αντίδοτο στη σκληρότητα του σύγχρονου κόσμου, προσφέροντας μια αισιόδοξη οπτική της ζωής.
2. «Εύθυμες ιστορίες της καθημερινής ζωής» - Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος

Μια συλλογή σύντομων διηγημάτων/ευθυμογραφημάτων που αντλούν υλικό από τα κωμικά και τρυφερά στιγμιότυπα της καθημερινότητας. Ιστορίες με οικογένειες, συζύγους, παιδιά και ηλικιωμένους αποδίδονται με χιούμορ και καλοπροαίρετη σάτιρα.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί απλή και άμεση γλώσσα, ενώ αξιοποιεί και την εμπειρία του ως νοσηλευτής, αποπνέοντας ενσυναίσθηση, κατανόηση και βαθιά παρατηρητικότητα.
Παρά το χιούμορ, κάθε ιστορία κουβαλά μικρά διδάγματα για τη ζωή, τις σχέσεις και την ανάγκη να μην παίρνουμε τα πάντα τόσο σοβαρά.
3. «Ο Ζωγράφος της Σύρου» - Βασίλης Καλδίρης

Ένα μυθιστόρημα που μπλέκει τον έρωτα, την τέχνη και το μυστήριο μέσα από την ιστορία του Θεόφιλου, ενός νεαρού ταλαντούχου ζωγράφου. Η γνωριμία του με τη Σοφία στη Βενετία γίνεται η σπίθα που αλλάζει όλη τη ζωή του. Ο έρωτας, η έμπνευση και τα σκοτεινά στοιχεία του παρελθόντος συνθέτουν μια ατμόσφαιρα ρομαντική αλλά και δραματική.
Το ύφος του έργου είναι λυρικό και διαποτισμένο από ψυχογραφικά στοιχεία, παρουσιάζοντας τον καλλιτέχνη ως κάποιον που μεταμορφώνει τον πόνο και τις αναμνήσεις σε τέχνη. Η αφήγηση ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξης.

4. «Γκρίζα Πόλη» - Δέσποινα Στίκα

Ένα βαθιά συγκινητικό έργο που εξερευνά τον αντίκτυπο του μαζικού θανάτου και του πένθους στις επόμενες γενιές. Η αφήγηση προέρχεται από την παιδική οπτική της συγγραφέως, η οποία μεγάλωσε ανάμεσα σε μοιρολόγια, απώλειες και μνήμες μιας μαύρης ιστορίας που στοίχειωσε τον τόπο.
Η «γκρίζα πόλη» συμβολίζει έναν κόσμο χωρίς φως και όνειρα· έναν τόπο όπου ο θρήνος μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά σαν χρέος, καθήκον και κατάρα. Η γλώσσα είναι ωμή, ποιητική και φορτισμένη, καταγράφοντας τη συλλογική τραυματική εμπειρία και την ψυχική φθορά που αυτή προκαλεί.

5. «Η Ατραπός» - Βασίλης Κοκκότης

Μια φιλοσοφική νουβέλα για την εσωτερική αναζήτηση και τον αγώνα του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του. Διαδραματίζεται σε ένα άγονο νησί του Αιγαίου, μέσα σε μια μόνο ημέρα που μοιάζει να εκτείνεται πέρα από τα χρονικά όρια.
Ο ήρωας βαδίζει σε μια συμβολική «ατραπό», βιώνοντας τέσσερις καθοριστικές συναντήσεις και ερχόμενος αντιμέτωπος με το φως, τη θάλασσα, τη φύση και την ίδια του την Άβυσσο.
Το ύφος είναι ποιητικό και στοχαστικό. Το βιβλίο λειτουργεί ως αλληγορία για τη διαδικασία αυτογνωσίας, κάθαρσης και αποδοχής των βαθύτερων φόβων.
6. «Ο Τρίτος Καθρέφτης» – Ανδρονίκη Παξιμαδάκη Κόλντηρη

Ένα υβριδικό έργο, που συνδυάζει αυτοβιογραφία, ψυχολογία, φιλοσοφία και κοινωνική παρατήρηση. Σε 32 κεφάλαια, η συγγραφέας εξερευνά το σώμα, την ψυχή και τον νου, προωθώντας την ιδέα ότι η αυτογνωσία επιτυγχάνεται μέσα από την ισορροπία αυτών των τριών σφαιρών.
Η πανδημία COVID-19 αποτέλεσε το έναυσμα για τον στοχασμό και την ενδοσκόπηση, ενώ το βιβλίο χρησιμοποιεί πλήθος μεταφορών (όπως το θαλάσσιο ταξίδι του πνεύματος) για να περιγράψει την ανθρώπινη πορεία.
Το έργο λειτουργεί σαν «καθρέφτης» που βοηθά τον αναγνώστη να κατανοήσει τον εαυτό του μέσα στον σύγχρονο κόσμο.
7. «Διαδρομές φυσικής οικονομίας στα βουνά: Η πρωτογενής παραγωγή και η Κέρτεζη» – Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας

Μια λαογραφική, ιστορική και βιωματική μελέτη για την οικονομική και κοινωνική ζωή της ορεινής Κέρτεζης. Ο συγγραφέας καταγράφει πρακτικές, έθιμα, παραγωγικές διαδικασίες και οικονομικές συνήθειες, δεν ακολουθεί όμως τυπική οικονομική ανάλυση — αντίθετα, προσφέρει μια ανθρωποκεντρική και πολιτισμική προσέγγιση.
Συνδυάζοντας αρχειακό υλικό με προσωπικές εμπειρίες, το έργο αποτελεί σημαντική συμβολή στη χαρτογράφηση της τοπικής ιστορίας και της πρωτογενούς παραγωγής.
8. «Ο στεναγμός του Ίκαρου» – Παναγιώτης Φράγκος

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται από τον Μεσοπόλεμο μέχρι τον πόλεμο του ’40 και τη Μέση Ανατολή. Η πρωταγωνίστρια Λεμονιώ, πρόσφυγας από την Ικαρία, βυθίζεται σε έναν κυκεώνα πολέμων, πείνας, κατοχής και νέων προσφυγικών περιπετειών.
Η σχέση της με τον Σταύρο, επίσης πρόσφυγα, αποκαλύπτει τη διαρκή αμφισημία της προσφυγικής ταυτότητας: αθωότητα ή ενοχή, μοίρα ή επιλογή;
Το βιβλίο φωτίζει τη συντριβή των ανθρώπων μέσα στα ιστορικά γεγονότα και την προσπάθειά τους να κρατηθούν από όνειρα και έρωτες για να συνεχίσουν να ζουν.
9. «Ο βιασμός» – Βέρα Χριστοδούλου

Ένα πρόσφατο μυθιστόρημα (2025) που πραγματεύεται το τραύμα της σεξουαλικής βίας με έναν τρόπο κοινωνικά αιχμηρό αλλά λογοτεχνικά συγκροτημένο. Το έργο δεν είναι μουσικό δημιούργημα — είναι καθαρά λογοτεχνικό, γραμμένο με στόχο να ανοίξει σοβαρό διάλογο γύρω από το έγκλημα του βιασμού και τις επιπτώσεις του.
Η συγγραφέας επιχειρεί να φωτίσει τόσο την ψυχική διαδρομή του θύματος όσο και τις κοινωνικές στάσεις που συχνά οδηγούν στη σιωπή και την ενοχοποίηση.
Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όσους αναζητούν έργα με κοινωνική ευαισθησία και ηθικό βάθος.
10. «Γνωρίζοντας και Αναγνωρίζοντας τα Κοινωνικά Κινήματα» – Τάσος Χρ. Βαγενάς

Μια σημαντική κοινωνιολογική μελέτη που επιχειρεί να καταστήσει κατανοητή τη φύση, τη δομή και τον ρόλο των κοινωνικών κινημάτων. Απευθύνεται τόσο σε επιστήμονες όσο και στο ευρύ κοινό.
Ο συγγραφέας εξηγεί πώς τα κινήματα αποτελούν απαραίτητα στοιχεία μιας υγιούς δημοκρατίας, επισημαίνοντας τον ρόλο τους ως κυψελών νέων ιδεών, διεκδικήσεων και κοινωνικής αλλαγής.
Έργο επίκαιρο, χρήσιμο και ιδιαίτερα αναλυτικό.
11. «Το κορίτσι της στάχτης» – Μένιος Σακελλαρόπουλος

Ένα συγκλονιστικό, αληθινό αφήγημα βασισμένο στο Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων (13/12/1943). Η ιστορία της μικρής Παρασκευούλας, που έχασε πατέρα και πατρίδα αλλά επιβίωσε, αποτελεί την καρδιά του βιβλίου.
Μετά την καταστροφή, η μικρή υιοθετείται στην Αυστραλία, όπου αποκτά νέο όνομα (Βίβιαν Στεφάνου) και νέα ζωή.
Το βιβλίο μιλά για το απόλυτο κακό αλλά και για το φως της ελπίδας, την ανθρώπινη καρτερικότητα και την ικανότητα να ξαναχτίζεις τη ζωή σου από τις στάχτες.

12. «Η σπάλα: Θολές μνήμες από ξέγνοιαστα καλοκαίρια» – Ιωάννης Α. Σιδέρης

Μια βιωματική αφήγηση γεμάτη αναμνήσεις από παιδικά καλοκαίρια στα Καλάβρυτα. Το βιβλίο συνδυάζει αυτοβιογραφία με λαογραφία, εστιάζοντας στην πρακτική της ωμοπλατοσκοπίας — της ανάγνωσης μαντικών σημείων πάνω στη σπάλα του αρνιού.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το έθιμο ως αφετηρία για μια γλυκόπικρη αναδρομή στις παιδικές εμπειρίες, στους ανθρώπους του τόπου του και σε μια εποχή που έχει πλέον χαθεί αλλά παραμένει ζωντανή στη μνήμη.
Το έργο είναι νοσταλγικό, γεμάτο ζεστασιά και πολιτισμικό ενδιαφέρον.
13. «Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας» – Χρύσα Λυκούδη

Η ιστορία μιας καταξιωμένης χειρουργού-ογκολόγου, της Αιμιλίας, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της ενώ χειρουργεί τη μητέρα της. Στη διάρκεια αυτής της κρίσιμης στιγμής εμφανίζεται η μορφή της γιαγιάς της, Αναστασίας – της σοφής μαμής και θεραπεύτριας του χωριού.
Η Αιμιλία, μέσα από ένα ταξίδι μνήμης, επαναξιολογεί την πληγωμένη σχέση με τη μητέρα της, τον θυμό, το τραύμα της παιδικής εγκατάλειψης και τον πρώτο της έρωτα, τον Ορφέα.
Το βιβλίο εξερευνά την οικογένεια, τη θεραπεία, την απώλεια, την παράδοση και την εσωτερική μεταμόρφωση, με φόντο το «στέρεμα» — κυριολεκτικό και συμβολικό — του ποταμού Λάδωνα.
14. «ΕΡΥΜΑΝΘΙΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟΝ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΚΑΜΕΝΙΑΝΩΝ ~ ΔΡΟΒΟΛΟΒΟΥ ~ ΔΕΣΙΝΟΥ» Μάξιμος Νικολόπουλος Ιβηρίτης
Ένα βιβλίο–θησαυρός που συγκεντρώνει την ιστορία, τις παραδόσεις και τη ζωή των χωριών Καμενιάνων, Δροβολοβού και Δεσινού μέσα στους αιώνες. Με πλούσιο αρχειακό υλικό, προφορικές μαρτυρίες και τεκμηριωμένη αφήγηση, αναδεικνύει την κοινωνική και πολιτιστική πορεία των περιοχών αυτών, προσφέροντας στον αναγνώστη μια ολοκληρωμένη εικόνα του παρελθόντος και της ταυτότητας του τόπου. Ένα έργο που θα μείνει αξέχαστο σε όσους το κρατήσουν στα χέρια τους.
15. «Συμβολές στην Οντολογική Κοινωνιολογική Σκέψη» - του Δημήτρη Σταθακόπουλου
Το βιβλίο του Δημήτρη Σταθακόπουλου «Συμβολές στην Οντολογική Κοινωνιολογική Σκέψη» αποτελεί μια πολυδιάστατη προσέγγιση που συνδέει την οντολογία, την κοινωνιολογία και τη φυσική πραγματικότητα του σύμπαντος. Ο συγγραφέας αναλαμβάνει το φιλόδοξο εγχείρημα να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της ύπαρξης του ανθρώπου και της ευρύτερης κοσμικής μηχανικής, προσφέροντας μια ολιστική θεώρηση των διαχρονικών υπαρξιακών ερωτημάτων.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 20:13


O Κυριάκος Πιερρακάκης - Ομόφωνα νέος πρόεδρος του Eurogroup



Νέος πρόεδρος του Eurogroup εξελέγη ο Κυριάκος Πιερρακάκης, επικρατώντας του Βέλγου ομολόγου του Βίνσεντ βαν Πέτεγκεμ σε μια ψηφοφορία με ισχυρό πολιτικό και συμβολικό φορτίο για την Ελλάδα.
Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης έδωσαν στον Κυριάκο Πιερρακάκη εντολή δυόμισι ετών στην άτυπη αλλά κρίσιμη θέση για την πολιτική διακυβέρνηση του ευρώ, όπου χαράσσονται οι βασικές γραμμές για δημοσιονομική πολιτική, τράπεζες και επενδύσεις.
Η εκλογή Πιερρακάκη σηματοδοτεί την οριστική μετάβαση της χώρας από τον ρόλο του «αδύναμου κρίκου» της κρίσης χρέους στη θέση του συντονιστή των ομολόγων του. Πρόεδρος του Eurogroup σημαίνει πρόσβαση στην πρώτη γραμμή των αποφάσεων, δυνατότητα να βάζει θέματα στην ατζέντα και να διαμορφώνει τα συμπεράσματα που στη συνέχεια υιοθετούν οι ηγέτες.
Για την ελληνική οικονομία, η συγκυρία είναι κρίσιμη καθώς στην επόμενη θητεία θα κριθεί η εφαρμογή των νέων δημοσιονομικών κανόνων, η επόμενη μέρα του Ταμείου Ανάκαμψης και η εμβάθυνση της Τραπεζικής Ένωσης και της Ένωσης Κεφαλαιαγορών.

Η παρουσία του Έλληνα υπουργού στην προεδρία δεν αλλάζει τους κανόνες, αλλά ενισχύει τη φωνή της Αθήνας τη στιγμή που σχεδιάζονται ενώ «προσθέτει» ένα ισχυρό επιχείρημα αξιοπιστίας της χώρας απέναντι σε αγορές και εταίρους.
newsit.gr

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 19:12


Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων: Χειμερινή περίοδο 2025–2026 -Δείτε τις εκδηλώσεις



Η επίσημη έναρξη της περιόδου γίνεται το σαββατοκύριακο 20-21 Δεκεμβρίου 2025 και ξεκινάει δυναμικά την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου με το Kalavrita O’clock Opening Party στο Chalet.
Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων με ανακοίνωση του κάνει γνωστό ότι θα ανοίξει τις πύλες του το Σαββατοκύριακο 20-21 Δεκεμβρίου και έχει προγραμματίσει και πολλά event.
Η ανακοίνωση: “Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων καλωσορίζει τη χειμερινή περίοδο 2025–2026 με ανανεωμένη ενέργεια, υψηλού επιπέδου διοργανώσεις και τη χαρακτηριστική φιλοξενία του Χελμού. Με επίκεντρο την εμπειρία του επισκέπτη, παρουσιάζουμε το πλήρες πρόγραμμα, που απλώνεται σε όλη τη διάρκεια του χειμώνα και φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του βουνού.
Η επίσημη έναρξη της περιόδου γίνεται το σαββατοκύριακο 20-21 Δεκεμβρίου 2025 και ξεκινάει δυναμικά την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου με το Kalavrita O’clock Opening Party by METAXA στο Chalet. Η unexpected electronica συνάντηση της Εύας Θεοτοκάτου και της Μαρίας Παπιδάκη, δίνει το στίγμα ενός χειμώνα που ξεκινά με έντονο παλμό και νέες εμπειρίες.
Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων καλωσορίζει τη χειμερινή περίοδο 2025–2026 με ανανεωμένη ενέργεια, υψηλού επιπέδου διοργανώσεις και τη χαρακτηριστική φιλοξενία του Χελμού. Με επίκεντρο την εμπειρία του επισκέπτη, παρουσιάζουμε το πλήρες πρόγραμμα, που απλώνεται σε όλη τη διάρκεια του χειμώνα και φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του βουνού.
Kalavrita O’clock Opening Partyby METAXA
Kυριακή 21.12 | ChaletΗ επίσημη έναρξη της περιόδου γίνεται το σαββατοκύριακο 20-21 Δεκεμβρίου 2025 και ξεκινάει δυναμικά την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου με το Kalavrita O’clock Opening Party by METAXA στο Chalet. Η unexpected electronica συνάντηση της Εύας Θεοτοκάτου και της Μαρίας Παπιδάκη, δίνει το στίγμα ενός χειμώνα που ξεκινά με έντονο παλμό και νέες εμπειρίες.


Event Calendar 2025–2026
Το φετινό πρόγραμμα είναι πιο πλούσιο και πολυθεματικό από ποτέ. Μουσικές διοργανώσεις, αθλητικά events, συνεργασίες με κορυφαία brands και δραστηριότητες για κάθε επισκέπτη, συνθέτουν τέσσερις μήνες γεμάτους δράση στο βουνό.



New Year’s Celebration
Την Παραμονή Πρωτοχρονιάς, η Ηρώ και η μπάντα της ανεβάζουν τη διάθεση στο New Year’s Celebration, μια βραδιά με live μουσική, εορταστικές γεύσεις και ζεστή ατμόσφαιρα! Μετά από πολλά χρόνια κάνουμε ξανά την αλλαγή της χρονιάς στο Chalet του χιονοδρομικού κέντρου, δημιουργώντας ένα σκηνικό που υπόσχεται την πιο φωτεινή στιγμή του χειμώνα.


Μουσικά Events
Το 2026 ξεκινά δυναμικά, με τα Σάββατα του Γενάρη να μας κρατούν ως στο βράδυ στο Terrain Park με τα Park Dark Sessions & Night Riding by ΒΙΚΟΣ COLA, τρεις θεματικές νύχτες με μουσική και νυχτερινή χιονοδρομία.
Το Apres Ski Party by ΟΠΑΠ μας καλεί να γιορτάσουμε το τέλος μιας χιονοδρομικής ημέρας, ενώ το «Music 89.2 – The Snow Party» επιστρέφει στο Chalet με τον γνώριμο ρυθμό του. Το Disco Carnival Party by ΜΠΥΡΑ ΛΑΤΙΝΑ & BURGER DISCO έρχεται… μασκέ: μια ημέρα όπου οι πίστες γεμίζουν μεταμφιεσμένους σκιέρ και snowboarders σε μία από τις πιο χαρούμενες εικόνες του χειμώνα. Extra tip: παράγγειλε εγκαίρως τη στολή σου — μην πεις ότι δεν σε προειδοποιήσαμε. Στην Καντίνα συνεχίζουμε μέχρι τέλη Μαρτίου, με τα ΒΙΚΟΣ Below Zero Sessions, ενώ τα Red Bull Winter Vibes ολοκληρώνουν το πρόγραμμα με εμπειρίες που… ανεβάζουν!


Αθλητικά Events
Η σεζόν φιλοξενεί και φέτος σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις:
• Adventure Slam by THE NORTH FACE, μια αποκλειστική outdoor εμπειρία.
• Run Up The Hills “Θανάσης Σωτηρόπουλος”, αγώνας ορειβατικού σκι που τιμά την παράδοση του τόπου.
• Red Bull Homerun, η πλέον καθιερωμένη downhill πρόκληση επιστρέφει στον Χελμό.
• Freeride Contest GR MT HELMOS FWT Qualifier by The North Face, ο κορυφαίος freeride αγώνας που συγκεντρώνει τα βλέμματα της κοινότητας.
• Helmos Team Battle by FIFTYFIFTY και Parkoluna vol.8 by Microxtreme, διοργανώσεις που δίνουν νέα δυναμική στο Terrain Park.
• Τα Slopestyle & Big Air National Championship της Ε.Ο.Χ.Α., που ολοκληρώνουν τον Μάρτη με υψηλού επιπέδου freestyle δράση.



Σταθεροί Σύμμαχοι – Χορηγοί & Συνεργάτες
Η ανάπτυξη και το όραμα του ΧΚΚ εξελίσσονται χάρη στους σταθερούς συνοδοιπόρους μας. Στη φετινή σεζόν έχουμε την υποστήριξη των: ANYTIME, JAMESON, JTI, CF MOTO, SMITH, REAL GREEK DAIRIES, Συνεταιρισμού Καλαβρύτων, LAVAZZA, Cadbury, Tyrrell’s.
Πολύτιμοι συνεργάτες παραμένουν οι Σχολές Χιονοδρομίας PEAK SNOW SCHOOL, 4 SEASONS OUTDOOR, ALTITUDE, KALAVRITA SKI ACADEMY, καθώς και οι εταιρείες snowmobile Snowmobile, KALAVRITA SNOWMOBILES και WHITE WAYS SNOWMOBILES.Με κοινό μας στόχο την ποιοτική εμπειρία στο βουνό, συνεχίζουμε να εξελίσσουμε το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων, διατηρώντας το ανοικτό και προσβάσιμο για όλους.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 19:07


Απεβίωσε ο ΛΥΜΠΕΡΗΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ [1933-2025]



Απεβίωσε ο ΛΥΜΠΕΡΗΣ του Παναγιώτη ΓΕΩΡΓΙΟΣ [1933-2025]
Υπήρξε κι αυτός, όπως άλλωστε και εκατοντάδες συμπατριώτες του, θύμα της ναζιστικής θηριωδίας.
Στις 13-12-1943 ο πατέρας του Παναγιώτης, οι θείοι του: Γρηγόρης και Κωνσταντίνος Λυμπέρης και τα ξαφέλφια του: Περικλής, Γιώργος (του Κωνσταντίνου), Θανάσης και Γιώργος (του Γρηγορίου) εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στη Λάκα του Καπή μαζί με όλους τους συμπατριώτες του Καλαβρυτινούς.
Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το έτος 1933 απ’ τον Παναγιώτη Λυμπέρη, κρεοπώλη, και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου απ’ τα Καστριά. Έχει ακόμη μία αδελφή, την Ελένη Λυμπέρη-Μαρίνη, Απεβίωσε πριν μια εβδομάδα και κηδεύτηκε στη γενέτειρά της τα Καλάβρυτα, ενώ η αδερφή του η Μαρία, πέθανε το 1936, νέα, από καλαζάρι. Το έτος 1976 παντρεύτηκε τη Μαρία Μαρκουλιδάκη από το Ρέθυμνο, Εκπαιδευτικό, και απέκτησαν δύο παιδιά, την Δήμητρα και τον Παναγιώτη. Εργάστηκε αρχικά στον Καναδά, όπου είχε μεταναστεύσει, και στη συνέχεια στην Ολυμπιακή Αεροπορία απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Ο εκλιπών υπήρξε ένας αγνός και φλογερός πατριώτης Καλαβρυτινός!
. Αιωνία του η μνήμη!
Μαρτυρία του Λυμπέρη Γεωργίου (απόσπασμα)
"……..Το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκέμβρη χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας. Κάποιος γείτονας ήρθε στα παράθυρα του σπιτιού μας και είπε ότι οι Γερμανοί είπανε να πάρουμε μια κουβέρτα και ψωμί μιας ημέρας και να πάμε στην πλατεία.
Πράγματι, ετοιμαστήκαμε, οι γονείς μου, ο πατέρας μου Παναγιώτης, η μητέρα μου Δήμητρα, η αδελφή μου η Ελένη κι εγώ καθώς και η οικογένεια του θείου μου του Γρηγόρη, αδελφού του πατέρα μου, η οποία απαριθμούσε εκτός της θείας μου και επτά παιδιά, πέντε κορίτσια και δύο αγόρια. Θυμάμαι που ο ξάδελφός μου ο Γιώργος ο Λυμπέρης, που ήταν δέκα επτά χρονών, μαθητής του Γυμνασίου, δεν ήθελε να έρθει, αρνιόταν κατηγορηματικά, παρά τις εκκλήσεις του πατέρα του. Και του ‘λεγε ο πατέρας μου:
«Έλα παιδί μου, πάμε»
«Θείε, μην πάμε θα μας σκοτώσουν», απαντούσε αυτός.
Εν τέλει ξεκινήσαμε όλοι και φτάνοντας στη διασταύρωση στο σπίτι του Αναστασοβίτη, οι Γερμανοί δεν μας άφησαν να πάμε προς την πλατεία αλλά μας κατηύθυναν αριστερά κάτω προς το σχολείο. Και εκεί είδαμε πολλές οικογένειες που ανεβαίναμε στις σκάλες και περνάγανε μέσα στο διάδρομο. Εκεί ήταν ένας ψηλός Γερμανός, μέχρι δυο μέτρα. Στον αριστερό του ώμο είχε το όπλο του και με το δάχτυλο του δεξιού του χεριού και με τη φράση:
«κομ, κομ- κομ, κομ»
έδειχνε πότε δεξιά και πότε αριστερά, ποιοι με τους άντρες και ποιοι με τα γυναικόπαιδα. Στη συνέχεα μπήκαμε μέσα –αριστερά-στην πρώτη αίθουσα και μετά περάσαμε στη δεύτερη αίθουσα και οι δύο οικογένειες του θείου μου του Γρηγόρη και η δική μας και είμαστε μαζί. Εκεί μέσα ήλθε και μια γυναίκα από τους Ρογούς που την είχαν αγγαρέψει οι Γερμανοί να μεταφέρει κάτι πράγματα με το γαϊδουράκι της. Μόλις είδε τη θεία μου την Γρηγόραινα, η οποία ήταν από τους Ρογούς, της λέει:
«Ελένη, τους σκότωσαν όλους στο χωριό»
«και τον πατέρα μου;» ρωτάει η θεία μου
«Ναι, και τον πατέρα σου», απάντησε εκείνη.
Δεν μιλήσαμε περαιτέρω, για να μη δημιουργηθεί πανικός.
Εντωμεταξύ οι αίθουσες είχαν γεμίσει ασφυκτικά και ανοίξανε τα παράθυρα να πάρουμε αέρα. Τα μικρά παιδιά άρχισαν κλαίνε, οι γυναίκες να διαμαρτύρονται. Τότε, θυμάμαι ότι άρχισε η Κική η Μανδηλοπούλου και να διαβάζει αποσπάσματα από την Αγία Γραφή και να ψέλνει διάφορα τροπάρια και άλλα τέτοια προφανώς, για να μας παρηγορήσει να μας εμψυχώσει. Τα παράθυρα του σχολείου ήσαν στενά και ψηλά δεν μπορούσαμε να δούμε τι γινόταν έξω. Μόνο καπνούς βλέπαμε. Θυμάμαι τη μητέρα μου όμως που κάποια στιγμή φώναξε:
«Αυτά τα ρούχα είναι δικά μου».
Τι είχε συμβεί. Πέρασε απ’ έξω ένα Γερμανικό αυτοκίνητο γεμάτο ρούχα με κατεύθυνση προς το σταθμό και κάποια τ’ αναγνώρισε. Οι Γερμανοί φαίνεται ότι είχαν επιδοθεί στο πλιάτσικο.
Στη συνέχεια οι αίθουσες ντουμάνιασαν από καπνό και κλείσαμε τα παράθυρα.
«Μας καίνε», ακούστηκε μια φωνή.
Με το «μας καίνε» που είπανε, ορμάνε οι γυναίκες πάνω στην πόρτα της πρώτης αίθουσας και προσπαθούσαν να την ανοίξουν τραβώντας την προς τα μέσα, ενώ ένας Γερμανός απ’ έξω με το όπλο στο χέρι προσπαθούσε να τις εμποδίσει. Τότε με πήρε η μητέρα μου και με ανέβασε σ’ ένα παράθυρο και αυτή ανέβηκε στο διπλανό (τα παράθυρα αυτά «βλέπανε» στον εξωτερικό διάδρομο) και πήδηξε έξω. Απέναντι από το παράθυρο στεκόταν ακουμπισμένος στα κάγκελα ένας Γερμανός άοπλος που φορούσε τζόκεϊ. Μόλις με είδε ανεβασμένο στο παράθυρο, ήρθε προς το μέρος μου, να με κατεβάσει. Αλλά τον πρόλαβε η μητέρα μου και μ’ άρπαξε:
«το παιδί μου», ξεφώνησε.
Ο Γερμανός οπισθοχώρησε και ξαναπήγε στα κάγκελα. Φαινόταν ότι τα είχε χαμένα γι’ αυτά που συνέβαιναν.
Και εν συνεχεία, ήρθε και η αδελφή μου και βγήκαμε από την πόρτα που μπήκαμε, την κύρια πόρτα του σχολείου. Και μου λέει η μάνα μου:
«έλα μαζί μου να πάμε στο σπίτι»
Εγώ δεν την άκουσα, γιατί είχα τόσο πολύ φοβηθεί, τόσο πολύ τρομοκρατηθεί, που το ‘βαλα στα πόδια. Πήγα να περάσω το ποτάμι, ξερολάγκαδο αλλά από απέναντι έρχονταν μια ομάδα Γερμανών. Μόλις είχαν βάλει φωτιά στα σπίτια του Μπαλαλά, του Βαρελά και πιο πάνω του Πεντζιά. Και θυμάμαι που και ένας εξ αυτών ήταν με ένα μυδράλιο και μας έβλεπε στην απέναντι όχθη και γέλαγε. Φεύγω τρέχοντας προς τα κάτω περνάω το μεγάλο γεφύρι, βγαίνω απέναντι στον Αϊ Θεόδωρο και από εκεί το κόβω και φτάνω στα μεγάλα αμπέλια. Ανεβαίνοντας στο τούμπι (εκεί στου Τάγαρη) που ‘βλεπε προς τον κάμπο της Βυσωκάς είδα πολλούς Γερμανούς που συγκεντρώνονταν εκεί πέρα. Πανικοβλήθηκα και κατεβαίνοντας προς τα «τρία πηγάδια», είδα και άλλους Γερμανούς μες στου Τσαρουχά το χωράφι που είχαν αναποδογυρίσει κάτι κυψέλες κι έκοβαν, θυμάμαι, το μέλι και το ‘ριχναν στα κράνη τους. Μη έχοντας τι άλλο να κάνω μπήκα μες στο νερό -μέχρι το γόνατο μ’ἐφτανε-και παρέμεινα εκεί έως ότου φύγανε και τότε βγήκα κι επέστρεψα τρέχοντας στον Αϊ Θεόδωρο. Από εκεί τραβάω για τα Καλάβρυτα. Στο δρόμο συνάντησα μια γυναίκα-υπηρέτρια κάποιου διευθυντή Τραπέζης-η οποία έκλαιγε και φώναζε.
«Τι έγινε; τι έγινε;» τη ρωτάω
«Αχ», μου λέει, «παιδί μου, τους σκότωσαν όλους επάνω στου Καπή τη λάκα».
Εγώ δεν κατάλαβα ούτε ήξερα βεβαίως ποια ήταν του «Καπή η λάκα». Έφυγα από κει, προχώρησα δεξιά και μέσα από τα χωράφια έφτασα στο σπίτι μας. Είχανε καεί όλα τα σπίτια στη γειτονιά. Μόνο η αποθήκη μας καιγότανε ακόμη. Φεύγω προς τα πάνω αναζητώντας τώρη τη μητέρα μου και την αδελφή μου. Δεν μπόρεσα να περάσω, γιατί καιγότανε το σπίτι του Ντάνου. Γύρισα πίσω και απ’ άλλο δρόμο έφτασα στο Γυμνάσιο.
Εκεί είδα τη μητέρα μου που κατέβαινε από την εκτέλεση, πιασμένη αγκαζέ από την Ευτυχία την Γεωργακοπούλου, που ήταν γειτόνισσά μας και την αδερφή μου, την Ελένη. Μόλις με είδε μου λέει:
«Έλα να δεις για τελευταία φορά τον πατέρα σου».
Το νεκρό πατέρα μου τον είχαν μεταφέρει από την εκτέλεση και τον είχαν βάλει σκεπασμένο με μια ματωμένη κουβέρτα δίπλα από την πόρτα της εκκλησίας των Αγίων Πάντων. Τον ξεσκέπασε. Σοκαρίστηκα. Μια σφαίρα τον είχε πάρει στο αριστερό του μάτι και πουθενά αλλού.
Στη συνέχεια ανηφόρισαν για την εκτέλεση, για να κουβαλήσουν και το νεκρό αδελφό της Ευτυχίας, τον Ντίνο. Πήραν και εμένα μαζί τους. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Μόλις κοντά εκεί πάνω, λέει η Ευτυχία απευθυνόμενη στη μητέρα μου:
«Τώρα για να τον πάμε κάτω θα μας πιάσει βράδυ. Λέω, παιδί μου, να τον αφήσουμε απόψε εδώ. Ερχόμαστε πάλι αύριο και τον μεταφέρουμε»
Θυμάμαι, για να πλησιάσουμε εκεί που είχε εκτελεστεί ο Ντίνος, στρώμα οι σκοτωμένοι. Τι πτώματα πηδήσαμε, σε τι άψυχα κορμιά και αίματα πατήσαμε. Φρίκη! Είδα τον Ντίνο. Είχε σπασμένο το ένα του πόδι. Τον σκεπάσαμε με το παλτό του και φύγαμε. Ήρθαμε κάτω.
Το βράδυ ξενυχτήσαμε στην καλύβα του Φιλιππακά, όπως μας υπέδειξε για μεγαλύτερη ασφάλεια ο Μήτσος ο Μαρκόπουλος. Εκεί περάσαμε το βράδυ μαζί με την οικογένεια του θείου μου του Γρηγόρη και μερικές άλλες οικογένειες. Στρωματσάδα κοιμηθήκαμε. Οι μητέρες μας κλαίγανε βουβά, με τον πόνο της η κάθε μία. Ο Μήτσος ο Μάρκος δεν ήρθε μαζί μας, αλλά πήγε και κοιμήθηκε κάτω από μια πατουκλιά, σε ένα χαντάκι μέσα, πιο πέρα εκεί που είναι το γήπεδο σήμερα. Αυτός άκουσε το πρωί κατά στις 5:00 τους Γερμανούς να έρχονται από τη Βυσωκά μέσω του δημόσιου δρόμου και της Καλαβρυτινής και να πηγαίνουνε για τη Λαύρα. Ήρθε σιγά - σιγά και μας είπε:
«Μη μιλάτε και τα παιδιά να μη μιλήσουν καθόλου, διότι οι Γερμανοί περνάνε και πηγαίνουνε στην Λαύρα».
Εμείς ξυπνήσαμε, ακούσαμε το θόρυβο των Γερμανών που περπατούσαν με τις μπότες και ως επίσης και τα μουλάρια που είχανε μαζί τους, δεν βγάλαμε άχνα.
Μόλις φώτισε, η μητέρα μου με άλλες γυναίκες φύγανε για την εκτέλεση. Εμείς με τα ξαδέρφια μου και άλλα γειτονόπουλα μείναμε εκεί που βρίσκεται ο συνεταιρισμός σήμερα. Θα ‘ταν η ώρα 10 με 11 όταν ακούσαμε το θόρυβο ενός αεροπλάνου που γύρναγε πάνω από τα Καλάβρυτα. Εκεί που το χαζεύαμε κάποιο παιδί από την παρέα φώναξε:
«Γερμανοί, έρχονται Γερμανοί».
Μόλις τους είδαμε κοκαλώσαμε. Ερχόσαντε από την Αγία Λαύρα. Πέρασαν μέσα από το χωράφι του Κόκκινου, μαζί με τα μουλάρια τους. Θυμάμαι που στην παρέα μας είχαμε και ένα σκυλί. Ένας Γερμανός, μόλις το είδε, κοντοστάθηκε, έβγαλε το πιστόλι του και το σημάδευσε και του ‘ριξε μια σφαίρα. Το πήρε λοξά και άρχισε να γαβγίζει και έφυγε. Εμείς φοβηθήκαμε τόσο πολύ που μας κόπηκε η αναπνοή. Αυτοί περάσανε και φύγανε και πήγανε προς τη Βυσωκά. ..."
Μαρτυρία από το βιβλίο: «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 13-12-43 – Στα μονοπάτια της μνήμης», Καλάβρυτα 2011, εκδόσεις του Δημοτικού Μουσείου Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος facebook.com/dmko.gr/

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 16:20


Βιβλίο: Εύθυμες ιστορίες της καθημερινής ζωής από τον Νίκο Χρ. Παπακωνσταντόπουλο



Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίου του Νίκου Παπακωνσταντόπουλου με τίτλο "Εύθυμες ιστορίες της καθημερινής ζωής", ένα εξαιρετικό βιβλίο με πολλές ιστορίες που μας ταξιδεύουν, μας φέρνουν εικόνες των παιδικών μας χρόνων, εικόνες με συναίσθημα, χαρά, γέλιο, προβληματισμό. Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος, ένας πραγματικός δημιουργός συγκαταλέγεται στους πλέον πολυγραφότατους καλαβρυτινούς και γνήσιος εκπρόσωπος της λαογραφίας και της παράδοσης του τόπου μας. 

[…]«Μαμά, τί είναι αμαρτία;», ρώτησε με απορία ο μικρός Ηλίας.
«…Να ρωτήσεις τον πατέρα σου να σου πει…», του απάντησε, κοιτάζοντάς τον με πονηρό χαμόγελο κι εκείνη, δίνοντας στον εαυτό της και την ευκαιρία να βγει από τη δύσκολη θέση.
«Μπαμπά, τί είναι αμαρτία που θα την κάνεις απόψε;», ξαναρώτησε το παιδί, απευθυνόμενο στον πατέρα του αυτή τη φορά.
«Άμα μεγαλώσεις θα σου εξηγήσω…», ήταν η απάντησή του.
Την άλλη μέρα το πρωί, με το που ξυπνάει ο Ηλίας και βγαίνει στην αυλή, ρωτάει τον πατέρα του, που ετοιμαζόταν να φύγει για τη δουλειά του:
«Μπαμπά, την έκανες απόψε την αμαρτία;».
Ο πατέρας του δαγκώθηκε, κοίταξε τη γυναίκα του με πονηρό χαμόγελο και ψέλλισε:
«Εκατό η αλεπού, εκατόν ένα τ’ αλεπουδάκι»!

Ο Νίκος Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι του Δήμου Καλαβρύτων και σπούδασε-υπηρέτησε ως Νοσηλευτής. Στο λογοτεχνικό χώρο δραστηριοποιείται με εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις άρθρων (μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, διηγήματα, λαογραφικά θέματα). Το θεατρικό του έργο - κωμωδία «ζωοκτονία εξ αμελείας», έχει περιοδεύσει τη διετία 2021-23 στη δυτική Ελλάδα από τον ερασιτεχνικό θίασο «Ταξιδευτές της Πρόζας», λαμβάνοντας και το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου σε πανελλήνιο διαγωνισμό.
Πνευματικά του έργα έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και δημοσιευθεί και σε ξένα βιβλία και περιοδικά. Έχει τιμηθεί από Συλλόγους και Φορείς για την προσφορά του στον πολιτισμό.
Συμμετέχει με ομιλίες και δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά, πολιτιστικά, κοινωνικά θέματα και παρουσιάσεις βιβλίων.
Λογοτεχνικού-λαογραφικού ενδιαφέροντος και το προσωπικό του ιστολόγιο.
Είναι Μέλος της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Με την σύζυγό του Ελένη Γάλλιου από τον Γοργόμυλο Πρέβεζας έχουν δύο παιδιά.


Σημεία πώλησης των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές σε Ελλάδα και Κύπρο
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν στο τοπικό σας βιβλιοπωλείο μπορείτε να τα παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο να τα φέρουν, και θα τα παραλάβετε άμεσα.

Κεντρική διάθεση για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές:
Στείλτε με εμαιλ την παραγγελία σας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας άμεσα!
Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110
[email protected]

Xονδρέμπορας για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ, Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679
Τηλέφωνο: 2103802542

Προτεινόμενο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο:
Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές
Μπορείτε να αγοράσετε άμεσα όλα τα βιβλία και τα περιοδικά των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές! Κάντε την παραγγελία σας και θα σας αποστείλουμε άμεσα τα βιβλία με κούριερ!
https://www.universepaths.com/bivliopoleio


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110,
http://www.universepaths.com/
universe-pathways.blogspot.com
www.facebook.com/Universe.Pathways.Editions/
[email protected]

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 12:26


«Ταξιδευτές του Ονείρου» Το νέο βιβλίο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Νίκου Σακελλαρόπουλου



Από το γνωστό εκδοτικό οίκο των Αθηνών Μιχάλη Σιδέρη εκδόθηκε το νέο βιβλίο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Νικου Σακελλαρόπουλου και κυκλοφορεί σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της χώρας. Πρόκειται για συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ταξιδευτές του Ονείρου» και υπότιτλο «Σταγόνες ψυχής και χαμόγελου».
Περιλαμβάνει 19 διηγήματα που είναι όλα βραβευμένα, με το πρώτο βραβείο τα περισσότερα και συμπληρωματικά 14 μικρές ιστορίες. Ο εκδοτικός οίκος εκτός των άλλων αναφέρει: «Σπάνια κυκλοφορεί συλλογή διηγημάτων με τόσες πολλές και τόσο σημαντικές διακρίσεις». Ο πίνακας των περιεχομένων έχει ως ακολούθως:
1)Οι απόκληροι των βράχων: Το Α΄ βραβείο στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ομίλου Τεχνών, Λόγου και Επιστημών ΟΥΝΕΣΚΟ.
2)Κατατρεγμένοι συνταξιδιώτες:. Έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών Αθηνών.
3)Ο Θάνατος της Αγιασμένης: Το Α΄ βραβείο στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ομίλου Τεχνών, Λόγου και Επιστημών ΟΥΝΕΣΚΟ.
4)Το Σκαθάρι: Το Α΄ βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης.
5)Ο ερημίτης: Το Α΄ Βραβείο, στον 8ο Διεθνή διαγωνισμό ποιήματος και διηγήματος περί ζωοφιλίας.
6) Η Νταρντάνα: Το Α΄ Βραβείο σε διαγωνισμό Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Κερατσινίου
7) Το Μυθιστόρημα του ετοιμοθάνατου: Έπαινος από το πολιτιστικό κέντρο Κερατσινίου.
8 ) Ο γυρισμός του φονιά: Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
9) «Ταξίδι στ’ αστέρια»: Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
10) Ξωμάχος της γης: Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
11) Οι συνοδοιπόροι: Τιμητική διάκριση Από τον Πολιτιστικό Σύνδεσμο Στουτγάρδης
12) «Ο απόρθητος φράκτης»: έπαινος από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.
13) Τα σκόρπια κόκαλα: Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
14) Περιπλανώμενος Μέτοικος: Έπαινος από την Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού
15) Σε απέριττο ερημοκλήσι: Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
16) Νεανικοί Παλμοί: Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
17) Ο Βαρβατότραγος(ευθυμογράφημα): Έπαινος από το πολιτιστικό κέντρο Κερατσινίου
18) Ο Γκαρίλας (ευθυμογράφημα) Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων, (μικρή συλλογή)..
19) «Ένας απρόσκλητος επισκέπτης»: Το Α΄ βραβείο από το διεθνή οργανισμό «Το καφενείο των Ιδεών», με τη συνεργασία του ομίλου της UNESCO Πειραιώς και Νήσων (μικρή συλλογή).
Συμπληρωματικά 3 μικρά: «Ο θρύλος του κακού βασιλιά», «Σε εκδήλωση μοντέρνας ποίησης», «Ο ζωγράφος» και 11 μικρές χιουμοριστικές ιστορίες

Τίτλος
ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
ISBN 978-960-468-426-7
Μέρα Κυκλοφορίας 17 Οκτ 2025
Σελίδες 233
Πεζογραφία
Συγγραφέας ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ Κ.ΝΙΚΟΣ
Εκδότης ΣΙΔΕΡΗΣ Μ.

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 12:25


Χριστίνα Αλεξοπούλου: Ομιλία στη Βουλή για την ενίσχυση της αγοράς ενέργειας



Στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τη συνολική ενίσχυση της αγοράς ενέργειας, καθώς και για τη δέσμευση, χρήση, μεταφορά και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα, τοποθετήθηκε, στην Ολομέλεια της Βουλής, η τ. Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Βουλευτής ΝΔ Αχαΐας, Χριστίνα Αλεξοπούλου.
Υπογράμμισε ότι η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία εντάσσεται στην ευρύτερη Εθνική Ενεργειακή Στρατηγική που χτίζεται με σχέδιο και συνέπεια τα τελευταία χρόνια, σημειώνοντας ότι οι μεγάλες ενεργειακές συμφωνίες της χώρας δεν είναι τυχαίες ούτε συγκυριακές.
Όπως τόνισε η κα. Αλεξοπούλου, η Ελλάδα έχει πραγματοποιήσει έναν ευρύ ενεργειακό μετασχηματισμό, μειώνοντας δραστικά την εξάρτησή της από τον λιγνίτη και αυξάνοντας σημαντικά τη συμμετοχή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη σημασία της ρύθμισης για τη δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα, λέγοντας ότι πρόκειται για πολιτικά κομβική παρέμβαση, καθώς δίνει τη δυνατότητα μείωσης των εκπομπών χωρίς αποδυνάμωση της βιομηχανίας και χωρίς απώλεια θέσεων εργασίας. Παράλληλα, επισήμανε τον ρόλο του κράτους ως εγγυητή, αλλά και τη σημασία της πρόβλεψης ανταποδοτικών οφελών για τις τοπικές κοινωνίες.
Αναφερόμενη στις υπόλοιπες διατάξεις, η κα. Αλεξοπούλου υποστήριξε τη σημασία της οργάνωσης της αγοράς υδρογόνου, των παρεμβάσεων στην αποθήκευση ενέργειας και της ενίσχυσης των ανανεώσιμων πηγών, επισημαίνοντας ότι η πράσινη ενέργεια δεν αρκεί να παράγεται, αλλά πρέπει και να αξιοποιείται αποτελεσματικά. Ειδική μνεία έκανε και στις ρυθμίσεις για τα αγροφωτοβολταϊκά, που, όπως ανέφερε, δημιουργούν πραγματικές ευκαιρίες για την περιφέρεια και στηρίζουν το εισόδημα των αγροτών.
Κλείνοντας, η Χριστίνα Αλεξοπούλου υπογράμμισε ότι η Ελλάδα σήμερα έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει το ενεργειακό της μέλλον με αυτοπεποίθηση και να διεκδικεί ουσιαστικό ρόλο στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη, σημειώνοντας ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προσθέτει έναν ακόμη κρίκο σε μια πορεία που στηρίζει την ανάπτυξη, την εργασία και την προστασία του περιβάλλοντος.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της Χριστίνας Αλεξοπούλου:
«Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας συνδέεται με την καρδιά του παραγωγικού μας μοντέλου και αφορά στον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα τοποθετείται στη νέα εποχή της πράσινης μετάβασης, συνδυάζοντας την προστασία του περιβάλλοντος με τη στήριξη της οικονομίας και της εργασίας.
Αν δούμε τη μεγάλη εικόνα, η χώρα έχει ήδη διανύσει έναν εντυπωσιακό δρόμο. Πριν από είκοσι χρόνια, πάνω από το 60% της ηλεκτροπαραγωγής βασιζόταν στον λιγνίτη. Σήμερα, το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί δραστικά, κάτω από το 9%, ενώ οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας καλύπτουν πάνω από το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτός ο μετασχηματισμός είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, συνέπειας και σχεδίου, που η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στήριξαν και επιτάχυναν.
Η Ελλάδα έχει, πλέον, κερδίσει αξιοπιστία. Αναγνωρίζεται ως οικονομία που άφησε πίσω την κρίση, προχώρησε μεταρρυθμίσεις, συμμετέχει σε μεγάλες ενεργειακές συμφωνίες -με τη μεγάλη συμβολή σας κ. Υπουργέ- και διεκδικεί ρόλο ενεργειακού κόμβου στην ευρύτερη περιοχή. Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, το σημερινό νομοσχέδιο είναι ένας ακόμη κρίκος σε μια αλυσίδα συνεκτικών επιλογών που υπηρετούν έναν ξεκάθαρο στόχο: τη βιώσιμη ανάπτυξη με όρους πραγματικής οικονομίας.
Η ρύθμιση της δέσμευσης, της χρήσης και της αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα είναι πολιτικά κομβική. Γιατί δίνει απάντηση σε ένα κρίσιμο ερώτημα: πώς μπορούμε να μειώσουμε τις εκπομπές, χωρίς να οδηγήσουμε τη βιομηχανία σε αποδυνάμωση και χωρίς να χαθούν θέσεις εργασίας. Σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον αυστηρών κλιματικών στόχων, η επιλογή δεν μπορεί να είναι ανάμεσα στο περιβάλλον και στην παραγωγή. Χρειάζονται εργαλεία που να υπηρετούν και τα δύο.
Με αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα επιλέγει τον δρόμο της ευθύνης. Θέτει κανόνες, ελέγχους και αυστηρές προϋποθέσεις, ώστε τέτοιες δραστηριότητες να γίνονται με ασφάλεια, διαφάνεια και σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον. Το κράτος έχει ρόλο εγγυητή και οι τοπικές κοινωνίες δεν μένουν στο περιθώριο. Αντίθετα, προβλέπεται να έχουν ανταποδοτικό όφελος, κάτι που ενισχύει τη λογική της δίκαιης μετάβασης.
Παράλληλα, το νομοσχέδιο οργανώνει την αγορά υδρογόνου και ενισχύει συνολικά την αγορά ενέργειας. Άλλωστε, το υδρογόνο είναι ένα πεδίο στο οποίο η Ευρώπη επενδύει στρατηγικά. Ως εκ τούτου, με καθαρούς κανόνες και ρυθμιστικό πλαίσιο, η Ελλάδα διεκδικεί θέση σε αυτή τη νέα ενεργειακή πραγματικότητα και δεν περιορίζεται στον ρόλο του παρατηρητή.
Ιδιαίτερη σημασία έχουν και οι παρεμβάσεις στην αποθήκευση ενέργειας και στις ανανεώσιμες πηγές. Η δυνατότητα αξιοποίησης μπαταριών, η καλύτερη λειτουργία της αγοράς και η διευκόλυνση επενδύσεων απαντούν σε υπαρκτά προβλήματα και ενισχύουν την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, καθώς πράσινη ενέργεια δεν αρκεί να παράγεται -πρέπει και να αξιοποιείται αποτελεσματικά.
Οι ρυθμίσεις για τα αγροφωτοβολταϊκά προσθέτουν ακόμη μια κοινωνικά χρήσιμη διάσταση. Η διπλή αξιοποίηση της γης μπορεί να στηρίξει το εισόδημα των αγροτών, χωρίς να ακυρώνεται ο πρωτογενής τομέας. Για την περιφέρεια, για περιοχές όπως η Αχαΐα και η Δυτική Ελλάδα, αυτό μεταφράζεται σε πραγματικές ευκαιρίες.
Το στοιχείο της διαφάνειας διατρέχει οριζόντια το νομοσχέδιο. Μητρώα, έλεγχοι, ενημέρωση των πολιτών και ευρωπαϊκή εποπτεία διασφαλίζουν ότι η ενεργειακή μετάβαση δεν γίνεται ερήμην της κοινωνίας, αλλά με όρους λογοδοσίας και εμπιστοσύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Ελλάδα σήμερα έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει το μέλλον της με αυτοπεποίθηση. Τα ενεργειακά επιτεύγματα, δεν είναι τυχαία, ούτε συγκυριακά. Αποδεικνύουν πως, όταν υπάρχει σχέδιο και πολιτική τόλμη, η χώρα μπορεί να αποτελεί δυναμικό ενεργειακό εταίρο, με κρίσιμο ρόλο. Το παρόν νομοσχέδιο αξιοποιεί αυτή την πορεία και προσθέτει έναν ακόμη κρίκο: στηρίζει τη βιομηχανία, ενισχύει την πράσινη μετάβαση, προστατεύει το περιβάλλον και ανοίγει νέες προοπτικές ανάπτυξης.
Γι’ αυτούς τους λόγους, στηρίζω το νομοσχέδιο και καλώ το Σώμα να το υπερψηφίσει.»

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 12:15


Πάτρα: Σε κρίσιμη κατάσταση 51χρονος μετά από εργατικό ατύχημα σε οικοδομή



Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών ένας 51χρονος εργάτης αλβανικής υπηκοότητας, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά σε εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε χθες σε υπό ανέγερση οικοδομή στην οδό Έλληνος Στρατιώτου, στην Πάτρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο άτυχος άνδρας βρισκόταν στον τρίτο όροφο του κτιρίου όταν, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, κατέπεσε στο κενό φρεατίου ανελκυστήρα. Στο σημείο έφτασε άμεσα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο μετέφερε τον τραυματία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Εκεί οι γιατροί προχώρησαν σε διασωλήνωση, με τον 51χρονο να νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Για το περιστατικό ενημερώθηκε η Αστυνομία, η οποία προχώρησε στη σύλληψη του επιβλέποντος μηχανικού του έργου, στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας. Ο συλληφθείς στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Οι αρμόδιες αρχές διερευνούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το ατύχημα, ενώ εξετάζεται αν τηρούνταν τα μέτρα ασφαλείας στο εργοτάξιο.
από: tempo24.news

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 10:35


Η δύναμη της μνήμης και της ανθεκτικότητας: Ο Δρ. Χρούσος μιλά στους νέους των Καλαβρύτων



Η Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης του Ολοκαυτώματος, και σε συνεργασία με τις Διευθύνσεις: Λυκείου κα. Κ. Δεσποτοπούλου, Γυμνασίου κα. Ι. Ροδοπούλου και ΕΠΑΛ κ. Ν. Παπαδάτο του σχολικού συγκροτήματος Καλαβρύτων “Ευσέβιος Κηπουργός” πραγματοποίησε την 8η Δεκεμβρίου 2025 ομιλία του Δρ. Γεωργίου Χρούσου με θέμα “ ̈Ψυχική υγεία των εφήβων και τραύμα” και συζήτηση με τους έφηβους μαθητές/ τριες των Καλαβρύτων. Ο Δρ. Γεώργιος Π. Χρούσος είναι Ομότιμος Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και συμπεριλαμβάνεται στους 100 πλέον μνημονευόμενους ιατρούς-επιστήμονες στον κόσμο, είναι ο πλέον αναφερόμενος παιδίατρος ή ενδοκρινολόγος διεθνώς και ο πλέον αναφερόμενος Έλληνας ιατρός-επιστήμονας. Είναι κάτοχος της Έδρας UNESCO στην Εφηβική Υγεία και Ιατρική, Διευθυντής του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Υγείας Μητέρας Παιδιού και Ιατρικής Ακριβείας του ΕΚΠΑ και Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ. Ο κ. Χρούσος έχει λάβει πολυάριθμα διεθνή βραβεία για το έργο του και είναι εκλεγμένο μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών Academia Europaea, της Αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής και της Ακαδημίας Αθηνών. Ο κ. Χρούσος έχει πραγματοποιήσει έρευνες που έχουν διαφωτίσει τις δράσεις του στρες στον οργανισμό στο συμπεριφορικό, νευροενδοκρινικό, κυτταρικό και μοριακό επίπεδο. Παράλληλα, έχει κάνει πρωτοποριακή έρευνα στην ανάπτυξη του ανθρώπου, ειδικά στην ενήβωση και την εφηβεία και παρουσίασε στους μαθητές/ τριες τους μηχανισμούς του ψυχικού τραύματος σε συνέχεια τραγικών γεγονότων, όπως το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

Ειδικότερα, ο κ. Χρούσος εξήγησε στους μαθητές και μαθήτριες ότι γενικά ο οργανισμός μας είναι φτιαγμένος για να αντιμετωπίζει οξύ στρές, που δεν διαρκεί πολύ. Μόλις το στρεσογόνο ερέθισμα και η προσαρμοστική αντίδραση του οργανισμού μας υποχωρήσουν, η έκβαση είναι ο οργανισμός να επιστρέψει στην πρότερη ισορροπία του. Απάνθρωπα, μη φυσιολογικά και αδιανόητης εκτάσεως γεγονότα όπως το Ολοκαύτωμα και οι συνέπειες αυτού δημιουργούν χρόνιο, ανηλεές και συνεχόμενο ψυχο-κοινωνικο-οικονομικό στρες που είναι κατεξοχήν βλαπτικό για την ψυχοσωματική υγεία. Τα παιδιά και οι νέοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτα. Από τους ενήλικες ένα ποσοστό που ανέρχεται στο ¼ είναι επίσης πιο ευάλωτο. Στις πληθυσμιακές αυτές ομάδες πυροδοτούνται οξείες παθολογικές καταστάσεις. Υπάρχουν δε ισχυρά πειραματικά και κλινικά δεδομένα που αποδεικνύουν ότι το εύρος και το βάθος της παθογένειας αυτής επηρεάζει, με επιγενετικές αλλαγές των γονιδίων, εώς και 4 επόμενες γενεές από αυτές που έζησαν τα γεγονότα. Ο κ. Χρούσος εξήγησε πως ένας τρόπος να αποκτήσεις αντοχή στο τραύμα είναι να το βλέπεις, να το αναγνωρίζεις, να το σκέφτεσαι και να το συζητάς συχνά. Άλλος τρόπος είναι η σύνδεση, η επαφή, η υποστήριξη και η συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Εδώ στα Καλάβρυτα αυτά έκαναν οι επιζήσαντες και επέτυχαν την αναγέννηση της πόλης.

Ο ομιλητής έφερε τη συζήτηση και στις καθημερινές ανησυχίες των μαθητών/ τριών και εξήγησε ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η ευτυχία με το ζητούμενο να είναι να μην ταράζεται η ψυχή και να μην πονάει το σώμα. Τους παρότρυνε να αναπτύσσουν κοινωνικές και φιλικές σχέσεις, να αγαπούν και να υποστηρίζουν τους γύρω τους και οι ίδιοι να αναγνωρίζουν στον εαυτό τους τις δυσκολίες τους, να τις συζητάνε και να ζητάνε βοήθεια. Η βοήθεια μπορεί να έρθει από κοντινά ή συγγενικά τους πρόσωπα, δασκάλους ή μεγαλύτερούς τους αλλά και ειδικούς της ψυχικής υγείας. Τόνισε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει στίγμα γύρω από την αναζήτηση βοήθειας από ειδικούς της ψυχικής υγείας, καθώς αφενός το ½ του πληθυσμού νοσεί ψυχικά για τον ένα ή τον άλλο λόγο και αφετέρου η ψυχοθεραπεία φέρνει αποτελέσματα. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, το τσιγάρο αποτελούν λάθος προσπάθειες αυτοθεραπείας και πρέπει να αποφεύγονται με κάθε τρόπο καθώς δημιουργούν εθισμούς, προβλήματα υγείας και χάνεται η ικανότητα του ατόμου να ελέγχει τον εαυτό του.

Τέλος, ο κ. Χρούσος επισήμανε στους νέους τις επιπτώσεις της «ψηφιακής καταπόνησης», που απειλούν τη βιολογική ισορροπία του οργανισμού τους και συνέστησε λελογισμένη χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών (κινητά, υπολογιστές κλπ), καλές διατροφικές συνήθειες, υπαίθριες δραστηριότητες, σωματική άσκηση και σωστές συνήθειες ύπνου. Ακολούθησε εκτεταμένη συζήτηση μεταξύ του ομιλητή και των ακροατών, με τους νέους να θέτουν συνεχείς ερωτήσεις για ποικίλα θέματα του ενδιαφέροντος τους για πολύ ώρα. Ήταν μία μοναδική εμπειρία γνώσης, που ωφέλησε την κοινότητά μας.

Για την Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος
Ο Πρόεδρος Φάνης Παπαγεωργίου
Η Γ. Γραμματέας Νάντια Κωνσταντίνου

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 11 December 2025 🕒 10:25


Καλαβρυτα - Ειδήσεις και Νέα

Αχαϊα: Μπλόκο και στα Καλάβρυτα - Ημεροδρόμος

Αχαϊα: Μπλόκο και στα Καλάβρυτα  Ημεροδρόμος

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 12 December 2025 🕒 23:21


Σεισμός τώρα στα Καλάβρυτα - Dnews

Σεισμός τώρα στα Καλάβρυτα  Dnews

📢 Δημοσιεύθηκε στις 📅 6 December 2025 🕒 22:50


Δείτε αγγελίες στην πόλη/περιοχή Καλαβρυτα