Δεν πιστεύω πια στο ελληνικό τραγούδι. Πιστεύω πως ένας ένας οι κύκλοι του κλείνουν κι ας πετροβολούν μόνο το «έντεχνο», που λόγω της αυταρέσκειας του στα 90s έγινε κι ο εύκολος στόχος. Υπάρχει πια λαϊκό, ροκ, παραδοσιακό, ποπ, πανκ; Όλα έχουν γίνει χυμός ντομάτας και καταλήγουν στο ίδιο καζάνι.
Ακούς ραδιόφωνα και δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η διαφορά του ενός σταθμού από τον άλλον, playlists, εκπομπές με δώρα, χορηγοί, διαφημίσεις, προσκλήσεις, ένας να κάνει τον αστείο, άλλος να κάνει τον «υστερικό», κάτι τρίβιαλ ουρανοκατέβατα, γνωστές φωνές από το YouTube, από την τηλεόραση, από το τραγούδι, κτλ. που κάνουν εκπομπές χωρίς λόγο ύπαρξης περιμένοντας από τον ακροατή να ακούσει κάτι οικείο και να μείνει μέχρι να φτάσει στη δουλειά του, μέχρι να γυρίσει το παιδί από το φροντιστήριο, μέχρι να τελειώσει ένα μποτιλιάρισμα στην Κηφισίας. Άντε ο ένας σταθμός να παίξει 50 φορές την ημέρα το καινούργιο τραγούδι του Οικονομόπουλου κι ο άλλος την Φανή του Καζούλη. Δεν υπάρχει καν μια συσχέτιση, μια ταυτότητα, ένα μήνυμα.
Τα ίδια και χειρότερα κι οι δισκογραφικές που πλέον χωρίς τους δίσκους και τα CD, με τη μουσική να κυκλοφορεί ελεύθερα ή έστω πολύ φτηνά σε τόσες πλατφόρμες είναι ένα μεγάλο Ναγκασάκι, ένας ξενιστής που αφού σκότωσε το σώμα που μόλυνε, αργοπεθαίνει από την πείνα. Στην ίδια μοίρα λίγο πολύ κι όσοι διοργανώνουν μεγάλα μουσικά events, συναυλίες, φεστιβάλ. Δείτε τη διαφορά της χτεσινής συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο ή του φεστιβάλ της ΚΝΕ που το διοργανώνει ένα κόμμα σε σύγκριση με τα πανάκριβα χάλια των «επαγγελματιών».
Πόσο δύσκολα βγαίνει ένα ωραίο τραγούδι πια; Μόνο διασκευές και νοσταλγία. Κι αυτό δεν αφορά ένας είδος. Λες κι έχουν ειπωθεί όλα και πια δεν έχουμε τίποτα νέο να πούμε. Άλλοι λένε δεν έχουμε φωνές, άλλοι λένε δεν έχουμε δημιουργούς, ούτε μουσικούς ούτε στιχουργούς, άλλοι λένε δεν παράγει η κοινωνία πλέον ταλαντούχους ανθρώπους, φταίει η συνολική παρακμή.
Φταίνε κι αυτά, μα πάνω από όλα, τουλάχιστον για εμένα, φταίει ότι το τραγούδι έπαψε να είναι «συντεχνία», με όσα κακά αυτό περιλαμβάνει. Πλέον οι καλλιτέχνες δεν είναι ένας αυτόνομος πλανήτης, έστω με τις παραξενιές τους, τα κολλήματά τους, τις «αυλές» τους. Δεν έχουν λυμένα τα χέρια τους, δεν έχουν την εξουσία στο περιβάλλον που δημιουργούν κι εμπνέονται. Πλέον το όλο σύστημα έχει γίνει περίπλοκο, μαθηματικό, πολυεθνικό. Δε διαφέρει το τραγούδι από οποιοδήποτε άλλο προϊόν μια παγκόσμιας εταιρίας. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι που γυρίζουν στα ίδια γραφεία κι αποφασίζουν σε τι χρώμα μπουκάλι πρέπει να βάλουν το γάλα, ποιο τραγούδι να παίξει στο σταθμό, τι ύφος να έχει το επόμενο τραγούδι του τάδε καλλιτέχνη, αν πρέπει να βάλουμε αντρική ή γυναικεία φωνή στην επόμενη διαφήμιση για πιστωτικές κάρτες.
Προσέξτε η τέχνη που πρέπει να δείχνει τον δρόμο,
να τον ανοίγει, να τραβάει την κοινωνία από το μανίκι και να της δείχνει την ζωή και τις εξελίξεις της πλέον είναι σκαλωμένη σε έναν κυκεώνα στατιστικών που αφορούν τις παρούσες προτιμήσεις στοχευμένων δειγμάτων κι ακολουθεί σαν επαίτης αυτό που της λένε. Πλήρης ευνουχισμός δηλαδή, κατάργηση του ρόλου της. Γιατί πια η τέχνη δεν έχει βασικό σκοπό την έκφραση, την ατομική και τη λαϊκή, αλλά το κέρδος. Κι οργανώνεται με βάση μόνο αυτό το σκοπό και δεν την νοιάζει αν σε λίγα χρόνια δεν υπάρχει πια τέχνη, αν δεν έχει λόγο ύπαρξης. Μόλις εξαντληθούν οι διασκευές, μόλις πεθάνουν κι οι τελευταίοι του παλιού κόσμου, αν ενισχυθεί κι άλλο το ΑΙ μπορεί να μην χρειάζονται πια κι οι δημιουργοί, να μην χρειάζεται το συλλογικό στο μεταβολισμό και στην αλληλεπίδρασή μας μαζί της. Να μοιάζει με αυνανισμό η ακρόαση τραγουδιών, ο καθένας στο δωμάτιό του, ο καθένας με μια ψηφιακή ηχητική ψευδαίσθηση αλγοριθμικών ταχυδακτυλουργικών κόλπων .
Αυτό ανατράπηκε έστω για λίγο χτες στο Καλλιμάρμαρο, αυτό ξύπνησε κάτι μέσα μας σε μια συναυλία έτσι κι αλλιώς εμβληματική. Ο Γιώργος Ντάλαρας δημιουργήθηκε μέσα σε μια άλλη εποχή. Σε μια εποχή που ο Ρασούλης έφερνε δυο αδέρφια και τα ζεστά τους ποτά να αλλάξουν μια για πάντα τον ελληνικό ήχο, σε μια εποχή που ο Μίκης Θεοδωράκης έβαζε τον Μπιθικώτση να του πει τον Επιτάφιο κάνοντας ακόμα και τον Ρίτσο να φρίξει και τον Χατζιδάκι να του κόψει την καλημέρα αλλάζοντας οριστικά την μοίρα του μπουζουκιού, του πρόσφυγα, την παιδεία του προλετάριου σε συνθήκες καταστροφής, σε μια εποχή που ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσίαζε στο ραδιόφωνο του το υβρεολόγιο του Τζιμάκου κι έβαζε όλα τα παιδιά του στον Σείριο. Τελευταίος κρατούσε την πόρτα ανοιχτή ο Θάνος Μικρούτσικος. Πλέον μόνο η ραπ σκηνή είναι αυτοκέφαλη κι αυτόνομη για αυτό και γεννάει καινούργια σύμπαντα ωσάν κουνέλα ξεφτιλίζοντας όλα τα αφηγήματα του συστήματος, των πολυεθνικών και των χαρτογιακάδων. Κανένας από τα δημιουργήματα των στατιστικών τους δε μπορεί να γειωθεί με την κοινωνία όπως ο Λεξ, οι Κοινοί Θνητοί, οι Social Waste, o Bloody Hawk. Κανείς δε μπορεί να γεμίσει στάδια όπως αυτοί.
Η αλεπού ο Νταλάρας που καλώς ή κακώς έχει αναδείξει τη μισή μουσική σκηνή που ξέρουμε άκουσε από έναν φίλο του για μια μπάντα 16ήδων που παίζει Θεοδωράκη στην Ερμού. Δεν έστειλε ατζέντηδες, δεν έστησε στατιστικές. Κατέβηκε ο ίδιος κάτω στο κέντρο και τους άκουσε. Του άρεσαν και τους πήρε από το χέρι τους ανέβασε στην πιο καυτή σκηνή των τελευταίων 10 χρόνων τουλάχιστον με 50 χιλιάδες κόσμο ακροατήριο, τους παρουσίασε ισότιμα σαν συναδέλφους και τους άφησε να ρολάρουν πάνω σε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Γιατί έτσι γίνεται. Γιατί ο Νταλάρας που κι αν έχει ακούσει πόσο «επιχειρηματίας» είναι ξέρει καλύτερα από τους μανατζαραίους πώς γίνεται η δουλειά. Κι οι Teketzides στιγμάτισαν την βραδιά, την έδωσαν έναν συμβολισμό, μια συνέχεια στο έργο και στην κληρονομιά του Θεοδωράκη, ξεδίψασαν έναν κόσμο που βαρέθηκε να νιώθει έρμαιο στατιστικών.
Κι αυτό καμία στατιστική δε θα σας το δείξει, αυτό θέλει να κατέβετε κάτω, να καταλάβετε την κοινωνία πριν ξεκινήσετε να την μετράτε.
Ένα ένα παραιτούνται τα μητσοτακόπουλα μπας και εκτονωθεί η λαϊκή οργή ένεκα της απύθμενης διαφθοράς του μητσοτακικού καθεστώτος.
Βορίδης, Χατζηβασιλείου, Σταμενίτης, Μπουκώρος, εξυπακούεται ότι «θυσιάστηκαν» για την αμαρτωλή υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ ώστε να εμφανιστεί ο Κυριάκος μας για μια ακόμη φορά ως αθώα περιστερά.
Κακές γλώσσες αναφέρουν ότι οσονούπω θα σκάσει και νέο καραμπινάτο σκάνδαλο αρπαχτών ευρωπαϊκού χρήματος.
Εκεί να δείτε παραιτήσεις για να προστατευτεί ο… παραλίγο Μωυσής.
Άραγε, στα πόσα σκάνδαλα πέφτει ένας πρωθυπουργός;
Είναι ηλίου φαεινότερο πλέον ότι ο μοναδικός λόγος που ο Μητσοτάκης παραμένει στο Μαξίμου είναι η απουσία σοβαρής αντιπολίτευσης.
Τον έχουν πιάσει επανειλημμένα με τη γίδα στην πλάτη.
Έχει γονατίσει τους Έλληνες αφήνοντάς τους ρέστους από τις 15 του μηνός προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ολιγαρχών που τον στηρίζουν.
Έχει διασύρει ανεπανόρθωτα τη χώρα με την απώλεια εθνικής κυριαρχίας να βρίσκεται προ των πυλών.
Το διαβόητο μπόλιασμα με προσφυγές από χώρες που δεν έχουν πόλεμο υλοποιείται κανονικότατα με τους Έλληνες να είναι στα κάγκελα καθώς εξαιτίας της φτωχοποίησής οι… μουσαφιραίοι θα τους «ποδοπατήσουν» για να αποκτήσει ο Κυριάκος αδιαμαρτύρητους ψηφοφόρους.
Η κοινωνία κυριολεκτικά χαροπαλεύει με την παρανομία να έχει αντικαταστήσει τη νομιμότητα.
Κι όλα αυτά εν μέσω απανωτών σκανδάλων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθιστώντας σαφές και στον πιο ανόητο πολίτη ότι δεν κυβερνούν πολιτικοί αλλά μαφιόζοι.
Κοινώς, το Μητσοτακιστάν καταρρέει και κρατιέται στη ζωή από τη μωρία της αντιπολίτευσης.
Πρέπει να γίνει κάτι… χθες για να μην καταρρεύσει και η χώρα μαζί του.
Αντώνη, Κώστα, ακούτε;
Αν συνεχίσετε,
να κινείστε παλαιοκομματικά διά της θεωρίας του ώριμου φρούτου στο τέλος θα θεωρηθείτε συνένοχοι στο μητσοτακικό έγκλημα.
Μία από τις μεγάλες αλλαγές που επέφερε στον πολιτικό λόγο και στην οργανωτική δομή της Ν.Δ. ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1985 ήταν η εγκατάλειψη του όρου «παράταξις» και η προσφυγή στην ευρεία χρήση του όρου «κόμμα». Το κόμμα απέκτησε πρώτη φορά μεγάλη ισχύ μέσα στην παράταξη από της ιδρύσεως της Ν.Δ.
Και για λόγους ευρύτερα πολιτικούς -μόνο με μία άρτια οργάνωση ενός εκατομμυρίου μελών σε όλη την επικράτεια θα μπορούσε να κτυπήσει στα ίσια το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου-, και για λόγους εσωκομματικούς, όμως.
Ο επίτιμος γνώριζε ότι μόνο διά της βάσεως της Ν.Δ. και διά παροχής προνομίων προς αυτήν θα μπορούσε να υποβαθμίσει την ισχύ και επιρροή των ιδρυτών του κόμματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διενέργεια μη δεσμευτικών εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη υποψήφιων βουλευτών.
Επίσης, η ισχύς που απέκτησαν οι πρόεδροι των Νομαρχιακών Επιτροπών (ΝΟΔΕ) έναντι των βουλευτών. Η πλέον σοφή μέθοδος όμως για την απόκτηση του πλήρους ελέγχου της Ν.Δ. ήταν η μετατροπή της σε ένα απόλυτα κρατικό κόμμα, με ισχυρή ηγεσία κατά τόπους. Κοινώς, κομματάρχες που αντλούσαν τη δύναμή τους απευθείας από τον αρχηγό, πέραν των επισήμων.
Το μοντέλο της επιβίωσης του μητσοτακισμού ως μειοψηφίας εντός της παρατάξεως μέχρι να καταφέρει να γίνει με δανεικό όχημα το κόμμα πλειοψηφία ήταν ακριβώς αυτό: ισχυρά ερείσματα μέσα στο κράτος (Δικαιοσύνη, Αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, Ένοπλες Δυνάμεις, Εκκλησία, διπλωματικές Αρχές, πρεσβείες συν τις δυνάμεις της αγοράς και τα ΜΜΕ) και βεβαίως ισχυρά ερείσματα στη βάση των νεοδημοκρατών και την κομματική οργάνωση που ευνοούνταν ποικιλοτρόπως από το κράτος.
Η διαφορά του συστήματος αυτού (που μόνο φιλελεύθερο δεν θεωρείται),
από τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Γεωργίου Ράλλη, του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά είναι ότι αξιοποιεί το κράτος ως μηχανισμό επιβολής ισχύος μέσα στο ευρύτερο σύστημα εξουσιών, περιλαμβανομένων των μιντιακών και των επιχειρηματικών, και μέσα στο κόμμα.
Το αξιοποιεί με κρατικές ή άλλες ενισχύσεις σε κλειστό αριθμό μεγαλοεπιχειρηματιών (Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, αναπτυξιακός νόμος, λίστα Πέτσα, Ταμείο Μικροπιστώσεων κ.ά.), το αξιοποιεί για να διοικεί με τον φόβο το πολιτικό προσωπικό (υποκλοπές), το αξιοποιεί για να κουκουλώνει σκάνδαλα (Δικαιοσύνη), το αξιοποιεί με παράνομες επιδοτήσεις, επιδόματα, τριγωνικούς διορισμούς μετακλητών σε γραφεία υπουργών για να διατηρεί ατόφιο το πελατειακό κομματικό κράτος κ.λπ.
Αντιθέτως, η μεταπολιτευτική Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Καραμανλή αξιοποίησε το κράτος για να υλοποιήσει κυρίως κρατικές πολιτικές στην οικονομία επί ζημία των διαπλεκόμενων ολιγοπωλίων. Όχι για να επανιδρύσει το κομματικό κράτος της προδικτατορικής ΕΡΕ. Γι’ αυτό άλλωστε ο δημόσιος τομέας κατεκλύσθη από αριστερόστροφους υπαλλήλους.
Αξιοποίησε επίσης με τη σοσιαλμανία Παπαληγούρα το κράτος για να δώσει τον τόνο ότι στη δημοκρατία η πολιτική έχει τα πρωτεία, όχι η αγορά. Το αναγνωρίζει και η καγκελάριος Μέρκελ στο βιβλίο της «Ελευθερία» (κεφάλαιο Βιωσιμότητα): «Φαίνεται πως ήμουν αφελής παραμένοντας πιστή στο ιδεώδες της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς. Στην ιδέα ότι οι επιχειρήσεις και η πολιτική μοιράζονται την ευθύνη ακόμη και για δύσκολα ζητήματα. Η πραγματικότητα κατέδειξε πως πρόκειται για μια πλάνη. Η πολιτική έχει εν τέλει τα πρωτεία. Σήμερα είμαι απλώς πεπεισμένη ότι αυτό είναι και το σωστό. Η ευθύνη για το κοινό καλό, για την ευημερία όλων ανήκει στο κράτος και όχι στις επιχειρήσεις, ασχέτως του μεγέθους ή της επιρροής τους». Προσοχή: Άλλο το πελατειακό κράτος, άλλο οι δημόσιες πολιτικές.
Αν μας επιβεβαιώνουν κάτι, λοιπόν, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ (που ακουμπά ευθέως όλο τον οργανωτικό πυρήνα του κόμματος μέσα στο κράτος) καθώς και η απάτη με τις επιδοτήσεις, είναι αυτό: Αυτή η Ν.Δ. δεν είναι φιλελεύθερο κόμμα. Είναι ένα βαθιά κρατικό κόμμα.
Σε κάθε τομέα της οικονομίας, είτε αυτός ονομάζεται αγροτική παραγωγή είτε δημόσια έργα ή σούπερ μάρκετ ή ακτοπλοΐα ή ενέργεια, το κόμμα έχει έναν αριθμό ολίγων εκλεκτών που χρηματοδοτεί μέσω από κρατικά ή κοινοτικά κονδύλια για να διατηρεί ακατάλυτους τους δεσμούς μαζί τους. Ακόμα και για τα μη κρατικά ΑΕΙ αυτό είναι το σχέδιο. «Πλειοδοτικός διαγωνισμός» ολίγων και εκλεκτών για τις τελικές άδειες, όχι άνω των πέντε.
Άλλοι αυτό το λένε «καρτέλ». Άλλοι, όπως ο Νίκος Πουλαντζάς, το ονομάζουν «κομπραδόρικο καπιταλισμό». Και άλλοι, όπως εμείς, κρατικομονοπωλιακό παρεμβατισμό. Φιλελευθερισμός πάντως δεν είναι.
Οι πλέον εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις άλλωστε χωρίς την παραμικρή σκιά έγιναν το 2007-2009 (Ολυμπιακή, ΟΤΕ, λιμάνι Πειραιώς κ.ά.) και το 2023 (περιφερειακά αεροδρόμια). Και τις έκαναν συμπτωματικά κάποιοι που το σύστημα ονόμαζε κρατιστές και λαϊκιστές για να απονείμει στον εαυτό του τη στέφανο του πεφωτισμένου. Ενώ αυτοί ήταν οι βαθιά φιλελεύθεροι.
Βασιλικότερος του βασιλέως εμφανίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Χάγη ευθυγραμμισμένος πλήρως με τον Ντ. Τραμπ για το θέμα των αμυντικών δαπανών. Υπερακόντισε μάλιστα όχι μόνο υποσχόμενος ότι η Ελλάδα θα πετύχει τον στόχο του 5% “μετά βεβαιότητας” αλλά και στρεφόμενος εναντίον όσων ζητούν “εξαιρέσεις”. Μόνο σάλια δεν (του) έτρεχαν...
Ο κ. Μητσοτάκης -που στην “οικογενειακή φωτογραφία” βρέθηκε πάντως σε μια άκρη επάνω ενώ ο Ερντογάν ήταν στο κέντρο δίπλα στον Τραμπ- καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες να σβήσει τα ίχνη του “αντιτραμπικού” παρελθόντος του αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Και οι μνήμες παραμένουν νωπές...
Τι κι αν αυτούς τους μήνες αποκήρυξε υποκριτικά την woke ατζέντα, μίλησε για “δύο φύλα”, μετρίασε το πάθος του για την “πράσινη μετάβαση” κοκ; Έως την τελευταία στιγμή των αμερικανικών εκλογών τον περασμένο Νοέμβριο είχε ρίξει όλο το βάρος του υπέρ της υποψήφιας των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις...
Όταν, λίγους μόλις μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, είχε ρωτηθεί από δημοσιογράφο στο Νταβός για το ενδεχόμενο επανεκλογής του Τραμπ αρχικά έκανε “πνεύμα”. «Νόμιζα ότι ο χρόνος μας τελείωσε» απάντησε κοιτώντας το ρολόι. Στη συνέχεια το έκανε χειρότερο δείχνοντας την προτίμησή του εμμέσως πλην σαφώς στον Μπάιντεν: «Μπορεί όλοι να έχουμε τις προτιμήσεις μας, αλλά είναι καλύτερο να τις κρατάμε για τον εαυτό μας»...
Και καλά τότε. “Στο τέλος, ο αμερικανικός λαός θα αντιδράσει και θα χάσει ο Τραμπ” έλεγε ακόμη και όταν όλες οι μετρήσεις (κρυφές και φανερές) έδειχναν, κατά την τελική ευθεία, καθαρή επικράτηση του σημερινού προέδρου. Δεν κράτησε την παραμικρή ισορροπία...
Ακόμη και μετά την εκλογή του Τραμπ, η (πρωθυπουργική αδελφή) Ντόρα Μπακογιάννη είχε βγει δημοσίως τον Ιανουάριο και τον είχε επικρίνει: “Επιστρέφει εκδικητικός, δεν είναι καλό αυτό στην πολιτική να δρας εκδικητικά". Καλούσε μάλιστα την Ευρώπη να του κηρύξει περίπου τον ...πόλεμο: “Είναι η ώρα η Ευρώπη να καταλάβει ότι αν δεν αντιδράσουμε τώρα θα τελειώσουμε”. Τόσο ρεαλισμό και διορατικότητα...
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, επίσης στις αρχές Ιανουαρίου, στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου άφηνε αιχμές για “ πρωτοφανείς εξαγγελίες για γεωστρατηγικές μεταβολές” με αφορμή τις πρώτες δηλώσεις Τραμπ αναφορικά με Παναμά, Καναδά και Ιρλανδία. Τώρα άραγε θα έλεγε τα ίδια;
Ήταν ακόμη εκείνος που περιφρονητικά από το βήμα της Βουλής είχε μιλήσει παλαιότερα για «αριστερόχρωμο τραμπισμό» επιτιθέμενος στην αντιπολίτευση. Και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος εκτόξευε εκ μέρους του καταγγελίες για “σχέδιο τραμπισμού α λα γκρέκα”. Τα έχουν ξεχάσει αυτά;
Την ίδια περίοδο είχαν λουφάξει φυσικά και διάφοροι τύποι όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, που έτρεξε να κάνει τις συνήθεις κυβιστήσεις του μετά τη σαρωτική νίκη Τραμπ. Όταν ένας άλλος επιφανής “γαλάζιος”, ο Δημ. Καιρίδης, λαλούσε πως «ο φιλελεύθερος κόσμος θρηνεί»....
Το πλήθος είχε καταλάβει όλο το πεζοδρόμιο, αντίκρυ δεξιά μας η Βουλή – άρχιζε η πολιορκία της. Φώναζα κι εγώ με τους άλλους, ώσπου έγδαρα το λαρύγγι μου: «Κάτω οι προδότες. Κάτω οι δούλοι της Αυλής. Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος Λαός». Αγόρια και κορίτσια έφταναν ομάδες –ομάδες, ξεχώριζαν μερικά πανώ των Λαμπράκηδων∙ παίρναν θέση στο πεζοδρόμιο, ύστερα πέρασαν και στ’ αντικρινό, η πολιορκία της Βουλής γινόταν πιο στενή. Με το σούρουπο άρχισαν να φτάνουν οι εργαζόμενοι: υπάλληλοι καταστημάτων, εργάτες κι εργάτριες από τις βιομηχανίες γύρω στην Αθήνα και τον Πειραιά. Η πλατεία Συντάγματος γέμισε κι οι φωνές, σαν άγρια καταιγίδα, τάραζαν το πλήθος κύμα στο κύμα. Ο τόνος έγινε πιο τραχύς: «Μητσοτάκη, κάθαρμα».
Με τον όρο Αποστασία ή Ιουλιανά αναφέρεται στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας η περίοδος πολιτικής ανωμαλίας, που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965 , έως την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών την 21η Απριλίου του 1967.
Η Ένωση Κέντρου με επικεφαλής τον Γ. Παπανδρέου είχε νικήσει στις βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964, με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ιστορία των ελληνικών εκλογών (52,72%). Και ο Γ. Παπανδρέου είχε σχηματίσει, για πρώτη φορά, αυτοδύναμη κυβέρνηση με 171 βουλευτές.
Αφορμή για τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία τον Ιούλιο του 1965, υπήρξε η διαμάχη του με τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο, για το πρόσωπο του υπουργού Εθνικής Άμυνας και την αλλαγή του αρχηγού ΓΕΣ.
Ο Παπανδρέου επιθυμούσε,
να αντικαταστήσει τον ως τότε υπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά και τον αρχηγό ΓΕΣ στρατηγό Γεννηματά, οι οποίοι κατά την άποψή του, ελέγχονταν από το παλάτι, με ανθρώπους της εμπιστοσύνης του. Συγκεκριμένα είχε επιλέξει ως νέο υπουργό Άμυνας το γιό του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος την ίδια περίοδο εφέρετο αναμεμιγμένος στην πολύκροτη υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ». Ο βασιλιάς αρνούνταν να υπογράψει τα σχετικά διατάγματα, αν δεν ενέκρινε πρώτα τους αντικαταστάτες τους.
Στις 7:00 το απόγευμα της 15ης Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στα ανάκτορα (σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, στην οδό Ηρώδου Αττικού) η τελευταία συνάντηση του Κωνσταντίνου με τον Παπανδρέου. Η συνάντηση διήρκησε μόνο δέκα λεπτά και επιβεβαίωσε το αδιέξοδο και τη ρήξη του Βασιλιά με τον Πρωθυπουργό.
Οι προδότες χαμογελαστοί
Πενήντα λεπτά αργότερα, ορκίστηκε ο πρώτος «αποστάτης» Πρωθυπουργός, ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, μέλος της Ενώσεως Κέντρου, ο οποίος είχε ήδη ειδοποιηθεί και περίμενε κρυπτόμενος σε ένα διπλανό δωμάτιο. Επειδή η ορκωμοσία του Νόβα ήταν προφανώς προαποφασισμένη και προσυνεννοημένη με τον βασιλιά, ονομάστηκε και «κατεψυγμένος πρωθυπουργός».Η κυβέρνηση Νόβα ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης στις 4 Αυγούστου του 1965, αλλά καταψηφίστηκε από τους Βουλευτές.
Στις 18 Αυγούστου εντολή σχηματισμού κυβέρνησης παίρνει ο Ηλίας Τσιριμώκος, πρώην στέλεχος της ΕΔΑ (η κοινοβουλευτική έκφραση του ΚΚΕ), αλλά και η δική του Κυβέρνηση καταψηφίζεται στη Βουλή.
Για δύο μήνες, ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ του 1965, η Αθήνα συγκλονίζεται από ογκώδεις διαδηλώσεις πολιτών, που αποδοκιμάζουν τους αποστάτες βουλευτές, εκδότες εφημερίδων και τις ενέργειες του Βασιλιά. Φοβερά επεισόδια, άγριες συμπλοκές διαδηλωτών με την αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας.
Τελικά, δόθηκε εντολή σχηματισμού Κυβέρνηση στο στέλεχος της Ένωσης Κέντρου Στέφανο Στεφανόπουλο , που έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή στις 24 Σεπτεμβρίου, με 152 ψήφους υπέρ και 148 κατά. Η κυβέρνηση Στεφανόπουλου θα παραμείνει στην εξουσία ως την 21η Δεκεμβρίου 1966, οπότε και θα ανατραπεί, ύστερα από συμφωνία του βασιλιά, του αρχηγού της ΕΡΕ Π. Κανελλόπουλου και του αρχηγού της Ε.Κ. Γ. Παπανδρέου, για διορισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης και διεξαγωγή εκλογών. Εκλογές , που δεν έγιναν ΠΟΤΕ, διότι τους πρόλαβαν οι Συνταγματάρχες, και την 21 Απριλίου του 1967 επέβαλαν στη χώρα μας καθεστώς στρατιωτικής Δικτατορίας.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι, η απέραντη κοινωνική δυσαρέσκεια οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες λαού σε πρωτοφανείς αγώνες διαρκείας, κατά των κατεστημένων κέντρων εξουσίας, που αποφάσιζαν, αγνοώντας τη βούληση του Λαού.
Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ
Η συνάντηση γίνεται στα ανάκτορα στις επτά το απόγευμα και είναι πολύ σύντομη. Και οι δυο πλευρές επιμένουν στις θέσεις τους. Ακολουθεί η εξής στιχομυθία:
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ώστε, μεγαλειότατε, ευρισκόμεθα εν διαφωνία; ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Δυστυχώς. Και αυτό σημαίνει ότι παραιτείσθε;
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Βεβαιότατα. Αύριον θα σας υποβάλλω εγγράφως την παραίτησιν της Κυβερνήσεως μου.
ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Δεν χρειάζεται κύριε πρόεδρε. Μου αρκεί και η προφορική υποβολή της. θεωρώ την παραίτησίν σας ως δεδομένην από την στιγμήν αυτήν.
Η ενέργεια αυτή του Κωνσταντίνου ισοδυναμούσε με ουσιαστική απόλυση του πρωθυπουργού, αν ληφθεί υπόψη το τελείως παράτυπο της (εσπευσμένη «επισημοποίηση» προφορικής και μη καταγραμμένης παραίτησης). Εξάλλου, χαρακτηριστικό είναι ότι την ίδια ώρα ο Γαρουφαλιάς είχε διατάξει «αυτοβούλως» στρατιωτική επιφυλακή στην περιοχή της πρωτεύουσας (εν αγνοία του νόμιμου πρωθυπουργού),ενώ είχε ήδη μεθοδευτεί και η διάδοχη λύση.
Η πρώτη κυβέρνηση αποστατών
Μια ώρα περίπου μετά τη στιχομυθία αυτή, ο βασιλιάς ολοκληρώνει το κοινοβουλευτικό του «πραξικόπημα», ορκίζοντας στα ανάκτορα (εν αγνοία του ακόμη νόμιμου πρωθυπουργού Παπανδρέου) την πρώτη «κυβέρνηση αποστατών». Πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο πρόεδρος της Βουλής Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, με υπουργούς άλλα στελέχη της Ένωσης Κέντρου (Κ. Μητσοτάκης, Δ. Παπασπύρου, Σ. Αλαμανής, Γ. Μπακατσέλος κ.ά.).
Οι βασιλικοί χειρισμοί προκαλούν πραγματική πολιτική έκρηξη και ο Γ. Παπανδρέου καταγγέλλει εξοργισμένος τόσο τη στάση του Κωνσταντίνου, όσο και τα στελέχη του κόμματος του που δέχτηκαν να συμπράξουν μ’ αυτόν. Τους αποκαλεί «αποστάτες» και «προδότες» και καλεί το λαό ν’ αγωνιστεί για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας. Κατά τις ημέρες που ακολουθούν η Αθήνα συγκλονίζεται από πρωτοφανείς σε όγκο και πάθος διαδηλώσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώνεται ένας φοιτητής (ο 23χρος Σωτήρης Πέτρουλας) και τραυματίζονται δεκάδες. Παράλληλα, στη Βουλή διαδραματίζονται «σκηνές απείρου κάλλους», με τους βουλευτές του Κέντρου ν’ αποδοκιμάζουν έντονα τα μέλη της νέας κυβέρνησης. Ιδιαίτερα έντονες είναι οι επιθέσεις κατά του Νόβα, που (ας σημειωθεί) εκείνες τις μέρες γίνεται και στόχος ειρωνικών επιθέσεων από τον κεντρώο Τύπο για το ποιητικό του παρελθόν. Παίρνει, μάλιστα, και το ελάχιστα τιμητικό τίτλο του «Γαρνάλατα» (για κάποιους άτυχους στίχους των οποίων φερόταν συγγραφέας).
Η κυβέρνηση Νόβα αποδοκιμάζεται από τη Βουλή στις 5 Αυγούστου, με 131 ψήφους υπέρ (25 των «αποστατών», 98 της ΕΡΕ και 8 του Κόμματος των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη) και 167 κατά (145 της ΕΚ και 22 της ΕΔΑ). Μετά από το αποτέλεσμα αυτό, υποχρεώνεται να παραιτηθεί.
Η δεύτερη κυβέρνηση αποστατών.
Η αποδοκιμασία των ενεργειών του από τη Βουλή δεν πτοεί το νεαρό βασιλιά, που πρωτοστατεί σε παρασκηνιακές ενέργειες για τη «σαλαμοποίηση» του Κέντρου και την προσέλκυση και νέων βουλευτών του (με κύριο αντάλλαγμα την υπουργοποίησή τους). Έτσι, στις 20 Αυγούστου προχωρά στη συγκρότηση μιας δεύτερης κυβέρνησης «αποστατών», με πρωθυπουργό αυτή τη φορά τον άλλοτε κεντροαριστερό και εαμικό ηγέτη Ηλία Τσιριμώκο. Ο τελευταίος θα ισχυριστεί αργότερα ότι με την πράξη του εκείνη προσπάθησε να λειτουργήσει συμβιβαστικά και να αποτρέψει τον κίνδυνο της διαφαινόμενης στρατιωτικής δικτατορίας.
Η κυβέρνηση Τσιριμώκου αντιμετωπίζει πραγματική θύελλα λαϊκών αντιδράσεων. Λίγες ημέρες αργότερα αποδοκιμάζεται κι αυτή στη Βουλή, με μικρότερη όμως πλειοψηφία. Υπέρ της ψηφίζουν 135 βουλευτές (37 των «αποστατών» και 98 της ΕΡΕ) και εναντίον της 159 (134 της Ένωσης Κέντρου, 22 της ΕΔΑ και 3 του Κόμματος των Προοδευτικών).
Η τρίτη κυβέρνηση αποστατών.
Μετά και το νέο αυτό αποτέλεσμα, όλοι πιστεύουν ότι ο βασιλιάς θα ενδώσει επιτέλους και θα συμβάλει στην εκτόνωση της κατάστασης, οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές (όπως ζητούσε ο Γ. Παπανδρέου). Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, πεισματωμένος από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες του, εντείνει (με τους συμβούλους του) τις προσπάθειες για απόσπαση και νέων βουλευτών του Κέντρου και δημιουργία τρίτης αυλικής κυβέρνησης. Έτσι (με τη συνεχιζόμενη διαρροή κεντρώων βουλευτών) προχωρά στις 18 Σεπτεμβρίου στην πρωθυπουργοποίηση του Σ. Στεφανόπουλου, ο οποίος (λίγες ημέρες πιο πριν) καταδίκαζε την αποστασία του Γ. Νόβα και του Η.Τσιριμώκου και καταψήφιζε τις κυβερνήσεις τους! Σημειώνεται ότι εκείνες της μέρες, πολλοί οπαδοί του Κέντρου θεώρησαν «ύποπτο» για φιλοβασιλισμό το ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ (που τελικά έμεινε πιστό στον Γ. Παπανδρέου) και έκαψαν δημόσια φύλλα των εφημερίδων «Τα Νέα» και «Το Βήμα».
Η νέα κυβέρνηση θα εμφανιστεί στη βουλή και στις 24 Σεπτεμβρίου θα πάρει την ποθούμενη ψήφο εμπιστοσύνης, με 152 θετικές ψήφους. Κατά τους μήνες που ακολουθούν, τα πρώην στελέχη του Κέντρου που είχαν συμπράξει με τ’ ανάκτορα, προχωρούν στη δημιουργία δικού τους κόμματος (φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο), το οποίο δεν θα κατορθώσει ποτέ ν’ αποκτήσει έστω και στοιχειώδη λαϊκή βάση. Αντίθετα, η κυβέρνηση Στεφανόπουλου θα στηριχτεί απόλυτα στην ΕΡΕ (τη μεγάλη χαμένη των τελευταίων εκλογών του 1964), η οποία μάλιστα θ’ αντιπροσωπευτεί σε κυβερνητικό επίπεδο μ’ έναν υπουργό-τοποτηρητή.
Η κυβέρνηση Στεφανόπουλου θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι το Δεκέμβριο του 1966 και επί των ημερών της θα μεθοδευτούν οι δίκες για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ και την υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη (που θα πείσουν ελάχιστα για την αντικειμενικότητα τους). Τελικά, θα ανατραπεί από την ΕΡΕ και θ’ ακολουθήσουν οι κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στη δικτατορία της 21 ης Απριλίου 1967.
Καινούργια υπηρεσιακή κυβέρνηση
Η κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου (που ανέλαβε την εξουσία το Σεπτέμβριο του 1965) παραμένει στην εξουσία περισσότερο από ένα χρόνο, με την κοινοβουλευτική υποστήριξη της ΕΡΕ (της «χαμένης» των τελευταίων εκλογών του 1964). Κατά την περίοδο αυτή κατασιγάζονται σημαντικά τα έντονα πολιτικά πάθη και γίνεται κοινή συνείδηση στις ηγεσίες των δυο μεγαλύτερων κομμάτων (της Ένωσης Κέντρου και της ΕΡΕ) η ανάγκη της προσφυγής στις κάλπες. Στα μέσα Δεκεμβρίου επιτυγχάνεται σχετική συμφωνία μεταξύ Γ. Παπανδρέου – Π. Κανελλόπουλου (με τη σύμφωνη γνώμη και του Κωνσταντίνου) και στις 20 του ίδιου μήνα η ΕΡΕ ανακοινώνει ότι αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την κυβέρνηση. Την επομένη ο Στεφανόπουλος παραιτείται, κλείνοντας με την ενέργεια του αυτή τη θλιβερή περίοδο των «Ιουλιανών». Ακολουθεί ο σχηματισμός μεταβατικής – υπηρεσιακής κυβέρνησης υπό τον Ιωάννη Παρασκευόπουλο (τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό που είχε ενεργήσει τις εκλογές και του 1964), επιφορτισμένη να προετοιμάσει το δρόμο προς τη νέα και αποφασιστική εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου 1967. Σημειώνεται ότι ο βασιλιάς δεν περιορίζεται στο να εγκρίνει τον κατάλογο των υποψήφιων υπηρεσιακών υπουργών (που όφειλε να του προτείνει ο νέος πρωθυπουργός) αλλά (κατά παράβαση κάθε συνταγματικής αρχής) τους επιλέγει ο ίδιος!
Η λύση Παρασκευόπουλου γίνεται και επίσημα αποδεκτή από τις ηγεσίες της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου, όχι όμως χωρίς προβλήματα. Πολλοί βουλευτές της ΕΡΕ εμφανίζονται να διαφωνούν με την επιλογή του Π. Κανελλόπουλου, ενόψει βέβαια και της διαφαινόμενης ήττας του κόμματος τους στις προσεχείς εκλογές. Σοβαρότερες είναι οι αντιδράσεις στους κόλπους της Ένωσης Κέντρου, όπου ο ηγέτης της κεντροαριστερής πτέρυγας Ανδρέας Παπανδρέου (γιος του ηγέτη του κόμματος) εκφράζει ανοιχτά τη δυσφορία του για το συμβιβασμό με την ΕΡΕ και το παλάτι και ζητά να καταγγελθεί η νέα κυβέρνηση και να αποδοκιμαστεί στη Βουλή. Η «ακραία» εκείνη πολιτική στάση του βρίσκει σύμφωνους δεκάδες βουλευτές της Ένωσης Κέντρου (περίπου 30-40), καθώς και μεγάλο μέρος των οπαδών του κόμματος.
Ο Γ. Παπανδρέου θα αντιδράσει δυναμικά στην «αριστερή εξέγερση» του γιου του και θα κάνει σαφές ότι όσοι καταψηφίσουν την κυβέρνηση του I. Παρασκευόπουλου, «θα θέσουν εαυτούς εκτός κόμματος». Με τη στάση του εκείνη υποχρεώνει τον Ανδρέα και τους πιστούς του βουλευτές να υποχωρήσουν και στις 13 Ιανουαρίου 1967 η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης, με 215 «ναι», επί 276 παρόντων (δεν ψήφισαν υπέρ της οι βουλευτές της ΕΔΑ και οι «αποστάτες»).
Η κυβέρνηση αυτή θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι τις 30 Μαρτίου 1967.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Η πραγματική αιτία της πτώσης της Κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν το Κυπριακό. Δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία, ότι η πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου σχετίζεται και με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και με την αποδοχή του σχεδίου ΑΤΣΕΣΟΝ. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε αρνηθεί να υποστηρίξει τις αμερικανικές προτάσεις επίλυσης του κυπριακού προβλήματος, επικαλούμενος το Σύνταγμα της Ελλάδας, που απαγόρευε την παραχώρηση ελληνικού εδάφους. Πίεζαν οι αμερικανοί και βρετανοί διπλωμάτες , για την παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία, όπου θα εγκαθιστούσε στρατιωτικές βάσεις, ως αντάλλαγμα, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
ΕΝΝΕΑ χρόνια αργότερα, μετά τα Ιουλιανά του 1965, κατά περίεργη ιστορική συγκυρία, στις 15 ΙΟΥΛΙΟΥ του 1974, η χούντα των Αθηνών ανατρέπει τον εκλεγμένο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Με τον γνωστό ισχυρισμό του Δικτάτορα Δ.Ιωαννίδη, «Βγάλτε από τη μέση τον Παπά, που δεν θέλει την Ένωση», ξεκίνησε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Είχε προηγηθεί , επιστολή του Μακάριου στον «χουντοΠρόεδρο» Γκιζίκη στις 2 Ιουλίου 1974 , με την οποίαν του ζητούσε, να αποχωρήσουν από την Κύπρο ΟΛΟΙ οι Έλληνες αξιωματικοί. Το καθεστώς του Δικτάτορα Ιωαννίδη είχε συμφωνήσει από τις αρχές του 1974, με ανθρώπους της αμερικανικής Πρεσβείας, για το πραξικόπημα και την ανατροπή του Μακαρίου. Μάλιστα το σχέδιο της πραξικοπηματικής ανατροπής , στις κρυπτογραφημένες συνομιλίες αναφερόταν με την κωδική ονομασία «Κόκα- Κόλα»! Οι Αμερικανοί , που είχαν αντιληφθεί με ποιους συνομιλούσαν, είχαν «αποκοιμίσει» τη χούντα με τη διαβεβαίωση ότι, « σε περίπτωση ανατροπής του Μακαρίου, οι Τούρκοι δεν επρόκειτο να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, για να εισβάλουν στην Κύπρο».
Το «ανέκδοτο» στο περιστύλιο της Βουλής υπήρξε επί σειρά ετών ο γιός του Εφιάλτη. Ένας κακομαθημένος γόνος, ο οποίος έτυχε να γεννηθεί ως μέλος της περιβόητης Αγίας Οικογένειας.
Κολεγιόπαιδο γαρ, σιγά μη μαθήτευε στο γυμνάσιο ή στο λύκειο της Γκράβας, απαίδευτος ψυχή τε και σώματι καθώς δεν χρειάστηκε ποτέ στη ζωή του να κοπιάσει για τίποτα.
Εξάλλου οι λαμπρές σπουδές του για τις οποίες υπάρχει ολόκληρο παρασκήνιο έρχονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τα έργα και τις ημέρες του ως κατά τα άλλα άξιος και ταιριαστός πρωθυπουργός μιας σύγχρονης αποικίας.
Επειδή το παλληκαράκι όλοι ήξεραν ότι «δεν πιάνει ψάρια», ούτε «πεταλώνει ψύλλο στον αέρα» τα λαμόγια-δημοσιογράφοι του πολιτικού και κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ τον γλεντούσαν ακατάπαυστα όταν τον στρίμωχναν σε διαλείμματα της Βουλής από την εποχή που ελέω του ονοματεπωνύμου του είχε χριστεί βουλευτής της ΝΔ. Έλα όμως που, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, ενώ στην περίπτωση Κυριάκου ομολογουμένως συνωμότησε ως κακόγουστη φάρσα όλο το πολιτικό σύμπαν και με την πολύτιμη βοήθεια μιας τενεκεδένιας εγχώριας ελίτ, ώστε από αουτσάιντερ και δεύτερης σειράς πολιτικός ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αναδειχτεί εντυπωσιακά σε ηγεμόνας της Ελλάδας!
Τα άθλια πολιτικά επιτεύγματά του με την αμέριστη συμπαράσταση της πανέξυπνης συζύγου του, έχουν ήδη αποτυπωθεί στο 90% του πληθυσμού: άκρατη φτωχοποίηση, αντιστροφή της σκληρής πραγματικότητας με την τεράστια, πρωτοφανή και συνάμα εγκληματική συνδρομή ενός ενιαίου μιντιακού συστήματος, αμέτρητες σφαλιάρες σε διπλωματικό, γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό επίπεδο ακόμη και από χώρες που τρέφουν δικτατορίες, χειραγώγηση σε σημείο εξευτελισμού των πολιτειακών θεσμών και κυρίως της Δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κυριάκος επειδή κουβαλάει στο λογισμικό του σοβαρά κόμπλεξ κατωτερότητας τα οποία a priori συνοδεύονται από συμπλέγματα ανωτερότητας είναι και λιγουλάκι εκδικητικούλης,
καθώς όσους δημόσιους παράγοντες, πολιτικά στελέχη ή δημοσιογράφους, δεν διαπόμπευσε βάζοντάς τους στη δούλεψή του, ώστε να υμνούν το πολιτικό του κενό και να μετατρέπουν ανενδοίαστα την επικινδυνότητα των ανομημάτων του σε θρίαμβο, τους έχει «στραγγαλίσει» δολίως, αφού τους έχει απομονώσει από κάθε πηγή δημόσιας ή ιδιωτικής χρηματοδότησης (κρατικές επιχορηγήσεις, διαφημίσεις κλπ).
Το αδυσώπητο Σύστημα αντεπιτέθηκε σφοδρά και αποφάσισε να εξαθλιώσει δέκα εκατομμύρια κατόχους ΑΦΜ μόνο και μόνο για να καβατζάρει αμύθητα περιουσιακά στοιχεία για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, εις βάρος φυσικά της συντριπτικής πλειοψηφίας του κοσμάκη ο οποίος καθυποταγμένος και ψυχικά εξουθενωμένος παρατηρεί τα όσα ευτράπελα σαν να συμβαίνουν σε έναν άλλο, γειτονικό λαό και να διαδραματίζονται με τις ευλογίες και την ανοχή του ενιαίου πολιτικού μας θιάσου.
Με μπροστάρη έναν τυπάκο προφανώς προβληματικό στην εν γένει συμπεριφορά του, καθώς ουκ ολίγες οι παραστάσεις του οι οποίες προσφέρουν χαρμολύπη αν μη τι άλλο σε σώφρονες γαλάζιους ψηφοφόρους, ο οποίος ακριβώς επειδή δεν διαθέτει ούτε ίχνος ενσυναίσθησης ή ατόφια πολιτικά προσόντα κρίθηκε ως ο πιο «κατάλληλος» ως το πρόσωπο για την υλοποίηση της πιο μεγάλης εκδίκησης από τη χειρότερη ελίτ της τελευταίας πεντηκονταετίας έναντι του λαού.
ΥΓ. Ασφαλώς και ήξερε ο Τραμπ ότι ξοπίσω του στο μισό μέτρο κωλοτριβόταν σε σημείο αυτοεξευτελισμού ο Έλληνας πρωθυπουργός, σαν τους γλείφτες- ανθυποκομματάρχες του χωριού όταν πραγματοποιήσει επίσκεψη ο υπουργός.
Δεν του έδωσε καμία σημασία ο πλανητάρχης, ακριβώς γιατί ο κύριος Μητσοτάκης δεν πρεσβεύει καμία σημασία, κοινωνική, πολιτική και οικονομική, παρά μόνο τα συμφεροντάκια της οικογενείας και των γνωστών του χορηγών, τους οποίους ο καουμπόης Τραμπ τους έχει κυριολεκτικά χεσμένους.
Ακόμη και αν ως έκπληξη, ο κύριος Μητσοτάκης, παραβρεθεί κάποια στιγμή στο άμεσο χρονικό διάστημα εντός του Λευκού Οίκου μη σπεύσετε οι ποικιλοτρόπως σιτιζόμενοι γύρω από αυτόν ή οι χαραμοφάηδες να πανηγυρίσετε: Για κακό θα είναι και μόνο…
Βασιλικότερος του βασιλέως εμφανίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη, ευθυγραμμισμένος πλήρως με τον Ντόναλντ Τραμπ για το θέμα των αμυντικών δαπανών. Υπερακόντισε, μάλιστα, όχι μόνο υποσχόμενος ότι η Ελλάδα θα πετύχει τον στόχο του 5% «μετά βεβαιότητας», αλλά και στρεφόμενος εναντίον όσων ζητούν «εξαιρέσεις». Μόνο σάλια δεν (του) έτρεχαν…
Ο κ. Μητσοτάκης -που στην «οικογενειακή» φωτογραφία βρέθηκε σε μια άκρη πάνω, ενώ ο Ερντογάν ήταν στο κέντρο, δίπλα στον Τραμπ…- καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες να σβήσει τα ίχνη του «αντιτραμπικού» παρελθόντος του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Και οι μνήμες παραμένουν νωπές…
Τι κι αν αυτούς τους μήνες αποκήρυξε υποκριτικά τη woke ατζέντα, μίλησε για δύο φύλα, μετρίασε το πάθος του για την πράσινη μετάβαση κ.ο.κ.; Έως την τελευταία στιγμή των αμερικανικών εκλογών, τον περασμένο Νοέμβριο, είχε ρίξει όλο το βάρος του υπέρ της υποψήφιας των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις…
Όταν, λίγους μόλις μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, είχε ρωτηθεί από δημοσιογράφο στο Νταβός για το ενδεχόμενο επανεκλογής του Τραμπ, αρχικά έκανε «πνεύμα». «Νόμιζα ότι ο χρόνος μας τελείωσε» απάντησε κοιτώντας το ρολόι. Στη συνέχεια, το έκανε χειρότερο, δείχνοντας την προτίμησή του, εμμέσως πλην σαφώς, στον Μπάιντεν: «Μπορεί όλοι να έχουμε τις προτιμήσεις μας, αλλά είναι καλύτερο να τις κρατάμε για τον εαυτό μας».
Και καλά τότε. «Στο τέλος, ο αμερικανικός λαός θα αντιδράσει και θα χάσει ο Τραμπ» έλεγε ακόμα και όταν όλες οι μετρήσεις (κρυφές και φανερές) έδειχναν, κατά την τελική ευθεία, καθαρή επικράτηση του σημερινού προέδρου. Δεν κράτησε την παραμικρή ισορροπία…
Ακόμα και μετά την εκλογή Τραμπ, η (πρωθυπουργική αδελφή) Ντόρα Μπακογιάννη είχε βγει δημοσίως τον Ιανουάριο και τον είχε επικρίνει: «Επιστρέφει εκδικητικός, δεν είναι καλό στην πολιτική να δρας εκδικητικά». Καλούσε μάλιστα την Ευρώπη να του κηρύξει περίπου τον… πόλεμο: «Είναι η ώρα η Ευρώπη να καταλάβει ότι,
αν δεν αντιδράσουμε τώρα, θα τελειώσουμε». Τόσος ρεαλισμός και διορατικότητα…
Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης, στις αρχές Ιανουαρίου, στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, άφηνε αιχμές για «πρωτοφανείς εξαγγελίες για γεωστρατηγικές μεταβολές», με αφορμή τις πρώτες δηλώσεις Τραμπ αναφορικά με Παναμά, Καναδά και Ιρλανδία. Τώρα, άραγε, θα έλεγε τα ίδια;
Ήταν ακόμη εκείνος που περιφρονητικά από το βήμα της Βουλής είχε μιλήσει παλαιότερα για «αριστερόχρωμο τραμπισμό» επιτιθέμενος στην αντιπολίτευση. Και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος εκτόξευε εκ μέρους του καταγγελίες για “σχέδιο τραμπισμού α λα γκρέκα”. Τα έχουν ξεχάσει αυτά;
Την ίδια περίοδο είχαν λουφάξει φυσικά και διάφοροι τύποι όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης που έτρεξε να κάνει τις συνήθεις κυβιστήσεις του μετά τη σαρωτική νίκη Τραμπ. Όταν ένας άλλος επιφανής “γαλάζιος”, ο Δημ. Καιρίδης, λαλούσε πως «ο φιλελεύθερος κόσμος θρηνεί»….
Εν μέσω μιας γενικευμένης διεθνούς γεωπολιτικής ρευστότητας, όπως μαρτυρούν και οι ραγδαίες εξελίξεις στη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, υπάρχει ένα ακόμη κρίσιμο μέτωπο για τη χώρα μας στο οποίο δυστυχώς δεν έχει δοθεί (εντελώς αδικαιολόγητα εάν όχι σκόπιμα) η δέουσα προσοχή...
Ο λόγος για τις (νέες) απειλές της Τουρκίας οι οποίες επεκτείνονται τώρα και στο ζήτημα του Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας – Μέσης Ανατολής – Ευρώπης που ακούει στο όνομα IMEC και αφορά άμεσα την Ελλάδα...
Πριν από ένα δεκαήμερο επισκέφθηκε την Λευκωσία ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι και αυτό ήταν το βασικό θέμα που συζήτησε με τον πρόεδρο της Κύπρου Ν. Χριστουδουλίδη υπογράφοντας μάλιστα και την Κοινή Διακήρυξη Ινδίας-Κύπρου υπό τον τίτλο «Συνδεσιμότητα και Περιφερειακή Συνεργασία».
Η σχετική ειδησεογραφία είναι λίγο πολύ γνωστή. Αυτό που ωστόσο έμεινε υποβαθμισμένο είναι ο “σαφής εκνευρισμός” της Άγκυρας και τα απειλητικά μηνύματά της, μέσω συνεχών δημοσιευμάτων, ότι “η Τουρκία έχει εκφράσει σθεναρή αντίθεση, δηλώνοντας ότι το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συμμετοχή της, καθώς, όπως υποστηρίζει, η πιο βιώσιμη διαδρομή περνά μέσω του τουρκικού εδάφους”. Και παραλλήλως προστίθεται ότι “ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπογραμμίζει τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας ως κόμβου παραγωγής και εμπορίου”.
Θα μπορούσαν αυτά να μην έχουν όντως σημασία αλλά εάν η φρασεολογία σας θυμίζει κάτι, δεν κάνετε λάθος. Ανάλογες απειλές έχει εκτοξεύσει πρόσφατα ο “Σουλτάνος” και σε τουλάχιστον άλλες δύο περιπτώσεις. Η μία με την πόντιση του ηλεκτρικού καλωδίου στην περιοχή της Κάσου για τη διασύνδεση με Κύπρο και Ισραήλ. Και η δεύτερη μόλις αυτές τις μέρες, μέσω της Λιβύης, για τις γεωτρήσεις στην περιοχή των θαλάσσιων οικοπέδων νοτίως της Κρήτης. Η Ελλάδα και στις δυο περιπτώσεις κατέληξε να τρέχει ηττημένη και ντροπιασμένη πίσω από τις εξελίξεις...
Ο IMEC θα αποτελείται από δύο ξεχωριστούς Διαδρόμους, τον Ανατολικό που θα συνδέει την Ινδία με την Αραβική Χερσόνησο μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Σαουδικής Αραβίας και τον Βόρειο που θα συνδέει την Σαουδική Αραβία σιδηροδρομικά μέσω Ιορδανίας και Ισραήλ με το λιμάνι της Χάιφα και στη συνέχεια δια θαλάσσης με τον Πειραιά απ΄ όπου σιδηροδρομικά τα εμπορεύματα θα διοχετεύονται στην υπόλοιπη Ευρώπη...
Κι οι απειλές του Ερντογάν έρχονται και επανέρχονται: «Λέμε ότι δεν υπάρχει διάδρομος χωρίς την Τουρκία. Η Τουρκία είναι μια σημαντική βάση παραγωγής και εμπορίου. Η πιο βολική γραμμή για την κυκλοφορία από τα ανατολικά προς τα δυτικά πρέπει να διέρχεται από την Τουρκία».
Η έως τώρα εμπειρία, εντελώς οδυνηρή, έχει δείξει ότι η ελληνική ηγεσία αντιμετωπίζει εάν μη τι άλλο με παθητικότητα και με μια επικίνδυνη διάθεση κατευνασμού αυτού του είδους τις απειλές, τροφοδοτώντας έτι περαιτέρω την τουρκική προκλητικότητα. Τουλάχιστον μια φορά θα λειτουργήσει ως Προμηθέας και όχι Επιμηθέας; Μάλλον απίθανο...
Τέσσερις ενδιαφερόμενοι εκ των οποίων δυο είναι πολύ μεγάλοι παίκτες, κατέθεσαν μη δεσμευτική προσφορά στην πρώτη φάση του διεθνούς διαγωνισμού που διενεργεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας για την αξιοποίηση των αποθεμάτων σε αντιμόνιο στη Χίο. Η προθεσμία υποβολής έληγε τη Δευτέρα 10 Μαρτίου και σύμφωνα με πληροφορίες του energygame.gr στη γραμμή της αφετηρίας προσήλθαν οι ακόλουθες εταιρείες: 1.Η Λάβα Μεταλλευτική & Λατομική ΑΕ, που ανήκει στον όμιλο εταιρειών της τσιμεντοβιομηχανίας ΗΡΑΚΛΗΣ (θυγατρικής της Lafarge που βρίσκεται υπό την ομπρέλα της Holcim) και δραστηριοποιείται από το 1952 στην εξόρυξη, επεξεργασία και εμπορία βιομηχανικών ορυκτών με σημαντική εξαγωγική δραστηριότητα. Με παρουσία πέντε δεκαετιών στον κλάδο των ορυκτών, η Λάβα δραστηριοποιείται στην εξόρυξη, επεξεργασία και εμπορία ελαφρόπετρας στη νήσο Γυαλί βόρεια της Νισύρου, γύψου στο Αλτσί της Σητείας (Κρήτη), ποζολάνης στην Ξυλοκερατιά Μήλου και πυριτικού στην Καστριανή Μήλου. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις (που αφορούν στη χρήση του 2023), η εταιρεία είχε κύκλο εργασιών 18,7 εκατ. ευρώ, ΕΒΙTDA 9,5 εκατ. ευρώ και καθαρά κέρδη 7,5 εκατ. ευρώ. 2.Η ΤΕΡΝΑ Λευκόλιθοι, ο βραχίονας μεταλλευτικής δραστηριότητας της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ που εδρεύει στη βόρειο Εύβοια, περιοχή με μακρά παράδοση στην εξόρυξη λευκόλιθου και τα προϊόντα μαγνησίας. Η εταιρεία εκμεταλλεύεται τα φημισμένα μεταλλεία της περιοχής του Μαντουδίου, που για πολλά χρόνια προμήθευαν την υφήλιο με προϊόντα μαγνησίας υψηλής ποιότητας και φιλοδοξεί να ηγηθεί της αγοράς αναπτύσσοντας προϊόντα για χημικές, φαρμακευτικές, αγροτικές και βιομηχανικές χρήσεις. Κατά το 2023 ο κύκλος εργασιών της ΤΕΡΝΑ Λευκόλιθοι διαμορφώθηκε στα 16,5 εκατ. ευρώ. 3.Η Geotest, εταιρεία συμβούλων μηχανικών που ιδρύθηκε το 1999 από τον Χρήστο Χιώνη και παρέχει ευρεία γκάμα υπηρεσιών στην εξορυκτική βιομηχανία, με εμπειρία σε εξορύξεις στο υπέδαφος και στην επιφάνεια του εδάφους, σε γεωτεχνικές γεωτρήσεις, εκπόνηση περιβαλλοντικών και τεχνικών μελετών, και την εγκατάσταση «πηγαδιών» και όλου του απαραίτητου εξοπλισμού. Η Geotest έχει συνεργαστεί- μεταξύ άλλων- με την Ελληνικός Χρυσός (στα projects στις Σκουριές και το Στρατώνι), με την Imerys, την Ελληνικά Μεταλλεία κ.α. Η εταιρεία διατηρεί γραφεία στη Ρουμανία και τη Σερβία 4.H Γαία Μελετών ΑΕ εταιρεία μελετητών και συμβούλων μηχανικών με έδρα τη Θεσσαλονίκη, με ιδρυτή και πρόεδρο τον Δημήτρη Μαμουνή. Αντικείμενό της είναι η εκπόνηση και ο έλεγχος μελετών, η διαχείριση και επίβλεψη ιδιωτικών και δημοσίων έργων καθώς και η παροχή υπηρεσιών συμβούλου στους τομείς των χωροταξικών, πολεοδομικών, οργάνωσης και επιχειρησιακής έρευνας, αρχιτεκτονικών, στατικών, ηλεκτρομηχανολογικών, ενεργειακών, συγκοινωνιακών, λιμενικών, υδραυλικών, τοπογραφικών και περιβαλλοντικών έργων. Πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν αποκλείεται να εκπροσωπεί άλλη εταιρεία, ενδεχομένως ξένη που θα κάνει την εμφάνισή της στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την έντονη φημολογία που είχε αναπτυχθεί το προηγούμενο διάστημα, η αυστραλέζική Rockfire δεν έδωσε το παρών στον διαγωνισμό. Το ενδιαφέρον τώρα στρέφεται στην προκήρυξη της δεύτερης φάσης όπου θα εξειδικευθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την κατάθεση των δεσμευτικών τεχνικών και οικονομικών προσφορών, με τα πιο αισιόδοξα σενάρια να κάνουν λόγο για έναρξη της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος σε ορίζοντα 3-4 ετών. Όλα αυτά βέβαια υπό την αίρεση να μην εγκλωβιστεί ο διαγωνισμός σε «μυλόπετρες» προσφυγών και δικαστικών διενέξεων, καθώς έχουν εκδηλωθεί αντιδράσεις από μερίδα της τοπικής κοινωνίας στη Χίο. Ήδη οι κάτοικοι της περιοχής της Αμανής στη βόρεια Χίο που βρίσκεται κοντά στο Δημόσιο Μεταλλευτικό Χώρο στην περιοχή της Κεράμου (που αποτελεί το αντικείμενο του διαγωνισμού) έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κάτι που προοιωνίζεται ότι ο ορίζοντας δεν θα είναι ανέφελος. https://karditsastakra.com/2025/06/24/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%bb%ce%b5%cf%86%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%82-%ce%b5%cf%84/
Η τρομοκρατική επίθεση των ισλαμιστών στον Ελληνορθόδοξο Ναό της Δαμασκού και η καθυστερημένη και χλιαρή αντίδραση από το ελληνικό κράτος στην ανθρωποσφαγή απέδειξαν για πολλοστή φορά την εγκατάλειψη των αδελφών μας από εκείνους που θα έπρεπε να τους προστατεύουν.
Εδώ και χρόνια, οι Ελληνορθόδοξοι της Μέσης Ανατολής δολοφονούνται εν ψυχρώ, διώκονται και καταπιέζονται από μουσουλμάνους, οι οποίοι θεωρούν ότι υπάρχει χώρος μόνο για μία θρησκεία στην περιοχή. Η διεθνής κοινότητα, εγκλωβισμένη στην εξυπηρέτηση των βραχυπρόθεσμων συμφερόντων της και την πολιτική ορθότητα, δεν επιθυμεί να επιβάλει με την ισχύ της το δικαίωμα των χριστιανών να ασκούν αβίαστα τα θρησκευτικά καθήκοντά τους. Οι χώρες της Δύσης δεν επιθυμούν να εγγυηθούν τη ζωή, την τιμή και την περιουσία των χριστιανών.
Και το ελληνικό κράτος τη Δύση αντιγράφει. Αδρανεί και, από καιρού εις καιρόν, διάφοροι αξιωματούχοι εκφράζουν τη… θλίψη τους για τις σφαγές των Ελληνορθοδόξων, που πέφτουν θύματα της ισλαμικής μισαλλοδοξίας. Όλες οι εκκλήσεις των αδελφών μας που ζητούν βοήθεια από την Ελλάδα πέφτουν στο κενό. Μόνο για το καθεστώς Ζελένσκι περισσεύουν όπλα, χρήματα και διπλωματικό κεφάλαιο…
Αυτή η υποκρισία είναι τόσο κραυγαλέα, ώστε έχει προκαλέσει την οργή των εν διωγμώ ευρισκόμενων χριστιανών της περιοχής. Χαρακτηριστικά είναι όσα έγραψε, ως απάντηση σε σχετική με το θέμα ανάρτηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια, Ελληνορθόδοξος της Συρίας: «Μας γυρίσατε την πλάτη – στην ελληνορθόδοξη χριστιανική κοινότητα της Συρίας. Όταν σας είχαμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ, μείνατε σιωπηλοί. Μας είδατε να εκδιωκόμαστε, να δεχόμαστε επιθέσεις, να εξαφανιζόμαστε – και δεν είπατε λέξη. Μην προσποιείστε τώρα ότι σας νοιάζει. Η συμπόνια σας ήρθε πολύ αργά και ακούγεται ψεύτικη. Αξίζαμε τη φωνή σας όταν είχε σημασία. Σας παρακαλούμε, γλιτώστε μας από αυτή την υποκρισία».
Αν υπάρχει αληθινή ευαισθησία και τσίπα από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη,
τότε θα εκδηλωθεί με έργα. Όχι με αερολογίες, αναρτήσεις στο διαδίκτυο και… εκκλήσεις στους τζιχαντιστές να σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι ανήκουστο αυτό που συμβαίνει με την ελληνική κυβέρνηση και τα φυτευτά στελέχη με τα οποία δηλητηρίασε όλο τον κρατικό μηχανισμό. Είναι η πρώτη φορά που η Ευρωπαία εισαγγελέας και η OLAF κάνουν διαρκώς διώξεις και εφόδους με στόχο να στριμώξουν τα διεφθαρμένα «παιδιά» στα οποία έβγαλε μεροκάματα το Μαξίμου με το που ο Μητσοτάκης ήρθε στην εξουσία.
Μόλις χθες η OLAF έκανε έφοδο στα κεντρικά γραφεία της διεφθαρμένης ΕΡΓΟΣΕ για το έγκλημα των Τεμπών. Η έφοδος έγινε στα κεντρικά γραφεία στις 8 πρωί της Δευτέρας από το κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης που διερευνά, εκτός των άλλων, και υποθέσεις που ζημιώνουν τον προϋπολογισμό της Ε.Ε.
Να αναφερθεί ότι ήδη έχουν ασκηθεί από την ευρωπαϊκή Εισαγγελία διώξεις σε βάρος 16 στελεχών της ΕΡΓΟΣΕ και της κοινοπραξίας που είχε αναλάβει την εκτέλεση της σύμβασης 717 για σκέλος της υπόθεσης που αφορά την καταβολή αποζημίωσης 2,7 εκατ. ευρώ στην εταιρία. Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να σβήσει τους ΑΦΜ της ΕΡΓΟΣΕ και του ΟΣΕ δημιουργώντας έναν νέο φορέα που θα δώσει άφεση αμαρτιών και στα δύο παρακμιακά μαγαζιά.
Οι κατηγορίες της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας αφορούν από επιβλέποντες των σιδηροδρομικών συστημάτων και έργων υποδομής μέχρι μέλη της διοίκησης της ΕΡΓΟΣΕ και τον πρώην πρόεδρό της, κατά το διάστημα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, Χρήστο Βίνη, εκλεκτό του Μητσοτάκη και προσωπική του επιλογή από το 2019.
Η είδηση έκανε αίσθηση σε όλη την Ευρώπη, αλλά δεν είναι η πρώτη που εκθέτει την ελληνική κυβέρνηση. Τον περασμένο Μάρτιο η Ευρωπαία εισαγγελέας Λάουρα Κοβέσι ήταν καταπέλτης για τα Τέμπη και τη συγκάλυψη από την κυβέρνηση και τις κρατικές Αρχές. «Ερευνούμε τις πληροφορίες για παράνομο φορτίο στο εμπορικό τρένο, να γίνει άρση ασυλίας των πολιτικών» ζήτησε, αλλά στην Ελλάδα θεωρούνται γνήσια τρία ουρανοκατέβατα βίντεο, ψευδείς καταθέσεις που διαρκώς αλλάζουν,
πεταμένα στα χωράφια πειστήρια δίχως ανάλογες διώξεις στους εγκληματίες των αρμόδιων Αρχών και γιαλαντζί πορίσματα κρατικοδίαιτων επιστημόνων για το ξυλόλιο. Ασφαλώς και οι νόμοι προστατεύουν τους ένοχους υπουργούς των Τεμπών χαρίζοντάς τους πλημμελήματα αντί για κακουργήματα.
Όσο η Λάουρα Κοβέσι εξακολουθεί να αναζητεί, μαζί με τους συγγενείς, την αλήθεια στη συγκάλυψη Μαξίμου – ΜΜΕ – Αρχών, προέκυψε στο μεταξύ το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Τα χέρια των κυβερνώντων και των λαμόγιων τους τριγύρω από τον Οργανισμό λερώθηκαν πάλι. Η Ευρωπαία εισαγγελέας έφτασε μέχρι και σε ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη που καλούνται να λογοδοτήσουν.
Σαν να μην έφταναν αυτά, η Κοβέσι κατήγγειλε στο Politico εκφοβισμό στην έρευνά της στον ΟΠΕΚΕΠΕ από έναν φυτευτό του Μητσοτάκη, κάποιον… Σαλάτα που, λες και κάνει κουμάντο στο χωριό του, είχε το θράσος, αντί να δώσει όλα τα στοιχεία, να κάνει μπούλινγκ στους Ευρωπαίους εισαγγελείς. Στα μέσα Μαΐου γνωστοποιήθηκε ότι η ευρωπαϊκή Εισαγγελία άσκησε ποινικές διώξεις σε 100 άτομα για το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Να θυμίσουμε ότι και η αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου για τη διερεύνηση των παρακολουθήσεων πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων πολιτών της Ε.Ε. έχει ζητήσει την εμπλοκή της Europol για το ελληνικό σκέλος στο οποίο πρωταγωνιστεί το πρωθυπουργικό γραφείο.
Έχουν περάσει καμιά 15αριά χρόνια από την κρίση, που το ελληνικό κράτος διαφημιζόταν ευθέως ως το πιο διεφθαρμένο μέλος της Ε.Ε. Να που ξαναβρισκόμαστε στη θέση του πρωταθλητή, απασχολώντας ταυτόχρονα και τις δύο ευρωπαϊκές υπηρεσίες κατά της διαφθοράς. Μετά την Κοβέσι της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ακολούθησε η OLAF.
Προφανώς κάποια πράγματα πέφτουν «δύσκολα» στην κυβέρνηση. Έχει αποδείξει ότι δεν είναι πρόθυμη να καθαρίζει, όταν έχει στήσει την εξουσία της πάνω σε μηχανισμούς διαφθοράς. Για τέτοιες περιπτώσεις έχουμε τον Βίλε Ιτάλα, τον επικεφαλής της OLAF. Χθες έστειλε πέντε συνεργάτες του στα γραφεία της ΕΡΓΟΣΕ και άρχισαν να ελέγχουν τη σύμβαση «635» Τιθορέα – Δομοκός. Ο Φινλανδός Βίλε Ιτάλα έχει εντολή να διερευνά περιπτώσεις απάτης εις βάρος του προϋπολογισμού της Ε.Ε., διαφθοράς και σοβαρών παραπτωμάτων στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Είναι γενικός διευθυντής της OLAF, που ουσιαστικά δρα σαν υπηρεσία ντετέκτιβ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η OLAF είναι ο πιο παλιός φορέας της Ε.Ε., αφού λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια.
Ο Ιτάλα είναι επικεφαλής από το 2018 και έχει τη φήμη ανθρώπου που δεν ανέχεται υποδείξεις ούτε ανάμειξη στις έρευνές του. Εχει σημειώσει πολλές επιτυχίες κυνηγώντας απάτες με κονδύλια της Ε.Ε. Μια έρευνα της OLAF συνήθως προμηνύει μπελάδες. Από έρευνά της ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια της Μαρίν Λεπέν της Γαλλίας, η οποία κρίθηκε ένοχη για υπεξαίρεση. Σε έκθεση της OLAF βασίστηκε η αίτηση της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) για άρση της ασυλίας της Εύας Καϊλή και της Μαρίας Σπυράκη.
Μόνο το 2024 ο Ιτάλα συνέστησε την ανάκτηση περισσότερων από 871 εκατ. ευρώ σε καταχρηστικά χρησιμοποιηθέντα κονδύλια της Ε.Ε. Απέτρεψε την αδικαιολόγητη δαπάνη 43,5 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. Έκλεισε 246 έρευνες, εκδίδοντας 301 συστάσεις για παρακολούθηση από τις αρμόδιες εθνικές και ενωσιακές Αρχές. Κι άρχισε 230 νέες έρευνες.
Η OLAF μπορεί να εντοπίζει τις απάτες, αλλά δεν μπορεί να κυνηγήσει όσους κλέβουν ευρωπαϊκά λεφτά. Ως διοικητικό όργανο δεν διαθέτει τις ποινικές εξουσίες που απαιτούνται για τη διεξαγωγή άμεσων αστυνομικών ερευνών. Εκεί είναι που αναλαμβάνει η ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Οι δύο υπηρεσίες, OLAF και ευρωπαϊκή Εισαγγελία, δρουν συμπληρωματικά. Και στοχεύουν αυτή την εποχή κατά των πεπραγμένων της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των ημετέρων στους κρατικούς μηχανισμούς.
Σταθερό παραμένει το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας στην πρόθεση ψήφου, σύμφωνα με τη νέα δημοσκόπηση της Interview για την POLITIC, ωστόσο τα βασικά στοιχεία που ξεχωρίζουν είναι η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ κάτω από το όριο του 3%, το γεγονός ότι καμία παράταξη δεν εμφανίζει δυναμική για ανατροπές και το υψηλό ποσοστό αναποφάσιστων ψηφοφόρων. Σε σύγκριση με τη μέτρηση του Μαΐου: -Η Νέα Δημοκρατία κινείται σταθερά, από το 24,8% τον Μάιο στο 25,9% τον Ιούνιο, μακριά ωστόσο από τα ποσοστά αυτοδυναμίας. - Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής παραμένει στη δεύτερη θέση και σημειώνει μικρή πτώση, από το 13,1% στο 12%. -Η Πλεύση Ελευθερίας υποχωρεί από το 9% στο 8,5%. -Η Ελληνική Λύση από το 7,8% στο 7%. -Το ΚΚΕ παραμένει σταθερό, με μικρή μεταβολή από το 7% στο 6,5%. -Ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί από το 4,6% στο 2,9%, σημειώνοντας μια από τις πιο αξιοσημείωτες πτώσεις. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι στο 4%, ενώ ΜέΡΑ25 και Φωνή Λογικής φτάνουν στο 3,5%. Η ΝΙΚΗ είναι στο 2% και η Νέα Αριστερά στο 1,7%. Αξιοσημείωτη είναι η αύξηση των αναποφάσιστων, που από το 13,8% τον Μάιο φτάνει στο 16,7% τον Ιούνιο, γεγονός που ενισχύει την εικόνα πολιτικής ρευστότητας και προβληματισμού στο εκλογικό σώμα. 3 στους 10 δεν εμπιστεύονται κανέναν πολιτικό αρχηγό Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει πρώτος στην εμπιστοσύνη των πολιτών, με 31,7%, αυξάνοντας οριακά το ποσοστό του από το 29% που κατέγραψε τον Μάιο. Σχεδόν ισοδύναμη, όμως, παραμένει η απάντηση «κανέναν», που συγκεντρώνει 29,4% τον Ιούνιο (από 28,8%). Η σταθερότητα στο υψηλό ποσοστό της απάντησης «κανέναν» δείχνει ότι η αμφισβήτηση απέναντι στο σύνολο του πολιτικού συστήματος δεν είναι συγκυριακή,
αλλά φαίνεται να εδραιώνεται. Ο Νίκος Ανδρουλάκης διατηρείται στην τρίτη θέση με 10%, σημειώνοντας μικρή άνοδο από το 8,5% του Μαΐου, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου παραμένει κοντά, με 7,3% (από 7,9%). Πώς διαβάζουν οι Έλληνες τη διεθνή σκακιέρα «Ναι» στη διπλωματία με την Τουρκία, «όχι» υποχωρήσεις Η στάση που ζητούν οι πολίτες απέναντι στην Τουρκία είναι σαφής: συνδυασμός ισχύος και διαλόγου, χωρίς εκπτώσεις στα εθνικά δίκαια. Σύμφωνα με την έρευνα, το 50% των Ελλήνων υποστηρίζει την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας, αλλά με διατήρηση ανοιχτών διπλωματικών καναλιών. Άλλο ένα 36% επιθυμεί σκληρή στάση χωρίς καμία παραχώρηση ενώ η συντριπτική πλειοψηφία απορρίπτει την υποχωρητικότητα (μόλις 1% τη θεωρεί αποδεκτή επιλογή). «Απειλή» το Ιράν για την ασφάλεια Το 54% των ερωτηθέντων θεωρεί πως το Ιράν αποτελεί απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, επιβεβαιώνοντας ότι η εικόνα της Τεχεράνης στην ελληνική κοινή γνώμη παραμένει αμφιλεγόμενη. Το 41% εκτιμά ότι το Ιράν δεν συνιστά απειλή, ενώ ένα 5% δηλώνει ότι δεν γνωρίζει ή δεν απαντά. Το ποσοστό αυτό αναδεικνύει μια διχασμένη αλλά σαφώς επιφυλακτική στάση απέναντι στην Τεχεράνη, με σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης να εξακολουθεί να συνδέει το Ιράν με αποσταθεροποιητικούς παράγοντες στη Μέση Ανατολή. Με τη σταθερότητα οι Έλληνες, απέναντι στους ηγέτες του πολέμου Ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης συγκεντρώνει το υψηλότερο ποσοστό θετικών γνωμών (43,4%) όσον αφορά τους ξένους ηγέτες, ενώ ακολουθούν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν (39%) και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν (32%). Στον αντίποδα, οι πιο αρνητικά αξιολογημένοι ηγέτες είναι ο Ντόναλντ Τραμπ (74,1% αρνητικές γνώμες), ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι (73%) και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου (71,3%). Η εικόνα που προκύπτει δείχνει ότι οι Έλληνες εμφανίζονται πιο θετικοί απέναντι σε ηγέτες που συνδέονται με τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου και την ευρωπαϊκή σταθερότητα, ενώ διατηρούν επιφυλάξεις ή έντονη κριτική απέναντι σε προσωπικότητες που σχετίζονται με συγκρούσεις, πολέμους και γεωπολιτική αναταραχή. Καμία κυβέρνηση δεν έπεισε εκτός συνόρων Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας φαίνεται πως δεν πείθει διαχρονικά την πλειονότητα των πολιτών. Το 38% των ερωτηθέντων απαντά πως δεν θεωρεί ότι υπήρξε περίοδος στην οποία η χώρα είχε ισχυρή ή επιτυχημένη εξωτερική παρουσία. Ανάμεσα στους πρώην και νυν πρωθυπουργούς, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη συγκεντρώνει το υψηλότερο ποσοστό θετικών γνωμών με 31%. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η περίοδος διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα με 17%, ενώ ακολουθεί η περίοδος του Αντώνη Σαμαρά με 13%.
Massimo Zucchetti: ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ...
«Στο MIT διδάσκω ένα μάθημα με τίτλο: "Protect yourself at all times. Nuclear proliferation and control strategies through technology" (Προστατεύστε τον εαυτό σας ανά πάσα στιγμή. Πυρηνική διάδοση και στρατηγικές ελέγχου μέσω της τεχνολογίας)". Παρά τα όσα μου έκαναν, το επόμενο έτος θα το διδάξω και στο Πολυτεχνείο του Τορίνο, σε ένα μάθημα διδακτορικού επιπέδου. Η πρώτη φράση του τίτλου είναι αυτή που λένε οι διαιτητές στους δύο πυγμάχους πριν από τον αγώνα. Τυχαίνει να είμαι ο μεγαλύτερος Ιταλός εμπειρογνώμονας σε θέματα πυρηνικού αφοπλισμού. Είναι γεγονός, όχι καυχησιολογία. Υπάρχει μια μικρή διεθνής κατάταξη γεμάτη ξένους, επειδή στην Ιταλία –που είναι μια χώρα υποτελής στις ΗΠΑ– λίγοι "τεχνολόγοι" ασχολούνται με το θέμα. Είμαι, ευγενικά, ο πρώτος Ιταλός σε αυτή τη λίστα, αν εξαιρέσουμε τους συναδέλφους που εργάζονται για το Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), αλλά όταν είσαι εκεί, φυσικά παραιτείσαι από την «εθνικότητά» σου. Συμμετείχα στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία για τα πυρηνικά (JPCOA) με το Ιράν το 2015. Αυτές τις μέρες διαβάζω –από καλούς και κακούς– ανοησίες κατά συρροή. Ατελείωτες ανοησίες. Ας προσπαθήσουμε να τις διαψεύσουμε, μήπως και ένας στο εκατομμύριο καταλάβει σε ποιον ωκεανό μαλακίας τον πνίγουν. 1) Το Ιράν ΔΕΝ έχει ατομική βόμβα. Ούτε καν πλησιάζει να έχει. 2) Ο ΔΟΑΕ έχει εντείνει πρόσφατα τη συχνότητα των επιθεωρήσεών του, δεδομένων των ανησυχιών των ΗΠΑ για τη μη συμμόρφωση του Ιράν με ορισμένους κανόνες, ιδίως όσον αφορά τον εμπλουτισμό ουρανίου. Οι ΗΠΑ και το Ιράν διεξήγαγαν διμερείς συνομιλίες, ο Τραμπ έπαιζε όπως συνήθως βρώμικα,
προωθώντας ιδεολογικές δηλώσεις του διευθυντή του ΔΟΑΕ, ο οποίος δυστυχώς δεν είναι ένας Ελ Μπαραντέι, αλλά φίλος του «καρότου». Οι Ιρανοί επισήμαναν ότι στις επίσημες εκθέσεις των επιθεωρητών του ΔΟΑΕ δεν υπήρχαν στοιχεία που να δικαιολογούν όλη την φασαρία του Τραμπ, ο οποίος όμως, όταν κολλάει σε κάτι, είναι δύσκολο να τον λογικέψεις. Αλλά σιγά-σιγά θα φτάναμε σε μια συμφωνία. 3) Ο ΔΟΑΕ έχει δημιουργηθεί ειδικά για αυτούς τους ελέγχους και δεδομένου ότι «πείσαμε» τους Ιρανούς να υπογράψουν το Πρόσθετο Πρωτόκολλο της συμφωνίας για τα πυρηνικά, έχει πλήρη εξουσία παρέμβασης στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα με αιφνιδιαστικές επιθεωρήσεις, καταστροφικούς έλεγχους κ.λπ. Γνωρίζουμε πραγματικά τα πάντα, ακόμα και πόσες φορές πηγαίνουν στην τουαλέτα. 4) Σε 80 χρόνια, η πυρηνική τεχνολογία για πολεμικούς σκοπούς έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά, παιδιά μου, δεν μιλάμε πια για «ατομικές βόμβες» όπως στην εποχή του Oppenheimer, αλλά για όπλα τουλάχιστον τριών σταδίων: σύντηξη-σχάση-θερμοπυρηνική σύντηξη. Η παλιά «ατομική βόμβα» είναι πλέον μόνο ένας πυροκροτητής για τις σύγχρονες βόμβες. Και για αυτές, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ βόμβα με ουράνιο, αλλά με πλουτώνιο κατάλληλο για την παραγωγή όπλων ενδόρρηξης : μιλώντας όπως στην εποχή των παππούδων μας, κάτι παρόμοιο με το Fat Man που έπεσε στη Ναγκασάκι. 5) Επομένως, όλες αυτές οι κόντρες για τον εμπλουτισμό του ουρανίου είναι χωρίς νόημα, σήμερα ο δρόμος για την απόκτηση ενός θερμοπυρηνικού όπλου δεν περνάει πια από το εμπλουτισμένο ουράνιο, αλλά από το πλουτώνιο και στο Ιράν αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένα γραμμάριο πλουτωνίου όπλων. Οι έλεγχοι είναι τόσο αυστηροί που τους κρατάμε κυριολεκτικά από τα αρχίδια. Βεβαίως, θεωρητικά μπορεί κανείς να σκεφτεί ακόμα να κατασκευάσει μια βόμβα με εμπλουτισμένο ουράνιο 90% όπως ο Little Boy που έπεσε στη Χιροσίμα: είναι αδιέξοδο και εδώ και 70 χρόνια δεν το κάνει κανείς, αλλά παραμένει μια ατομική βόμβα. Το Ιράν είναι πολύ μακριά από αυτό. Μικρή λεπτομέρεια: το 90% είναι ο απαιτούμενος βαθμός εμπλουτισμού, η διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν αφορούσε το αν είχαν υπερβεί το όριο που είχε επιβληθεί από τη συμφωνία για τα πυρηνικά το 2015, περίπου 3,5%. Σημειώνεται ότι η συμφωνία του 2015, για την οποία ιδρώσανε πολύ, καταγγέλθηκε από τις ΗΠΑ. Για να το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο, ζήτησαν από το Ιράν να σταματήσει εντελώς τον εμπλουτισμό ουρανίου. Σε αυτό οι Ιρανοί απάντησαν: και με τι θα λειτουργούν οι αντιδραστήρες μας; Με μπριγιαντίνη ; 6) Το Ισραήλ, που ξαφνικά αντικαθιστά τον ΔΟΑΕ και τη συμφωνά για τα πυρηνικά του 2015, το διεθνές δίκαιο με βόμβες, γνωρίζει καλά αυτά τα πράγματα. Και πάλι, από ποια θέση μιλάει? Το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει ποτέ την συμφωνία για τα πυρηνικά του 2015 (τα άλλα κράτη-παρίες όπως αυτό μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) επειδή «δεν θέλει ελέγχους» για «λόγους ασφαλείας». Ενώ διαθέτει περίπου 150 θερμοπυρηνικά όπλα «που δεν έχουν δηλωθεί ποτέ» και είναι έτοιμα για χρήση. 7) Η Ρωσία, η Κίνα και η ΛΔΚ δεν θα βοηθήσουν ποτέ το Ιράν παρέχοντάς του βοήθεια για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων ή ακόμη και δίνοντάς τα «έτοιμα προς χρήση». Θα τις έπιαναν ΑΜΕΣΩΣ και θα υπήρξαν πολύ σοβαρά προβλήματα. Ακόμα κι αν οι ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις έχουν βομβαρδιστεί, δεν πρόκειται για πυρηνικές εκρήξεις, αλλά για τοπική ραδιενεργή μόλυνση, που είναι πραγματικά ένα μικρό πρόβλημα σε σύγκριση με αυτό το τεράστιο χάος. Θα σταματήσω εδώ. Μερικές φορές ονειρεύομαι ότι ανοίγω την τηλεόραση και ακούω έναν δημοσιογράφο ή έναν πολιτικό να μιλάει για αυτά τα θέματα με λογική και χωρίς ανόητες αηδίες. Παράδειγμα «σιωνιστικής» ομιλίας: «Λοιπόν, το Ισραήλ θέλει την ηγεμονία στην περιοχή, είναι μια πολεμική πυρηνική δύναμη, δεν ανέχεται το Ιράν και έχει αποφασίσει –δεδομένης της ατιμωρησίας που απολαμβάνει, ειδικά τον τελευταίο καιρό– να το ταπεινώσει, να το χτυπήσει στο σημείο που πονάει, την υπερηφάνειά του, το πυρηνικό του πρόγραμμα. Αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο αλλά είναι το σημείο όπου μπορούμε να τους δώσουμε ένα καλό μάθημα. Μπορεί αυτό να οδηγήσει σε κλιμάκωση και πόλεμο; Εδώ είμαστε, έτοιμοι. Εσείς είστε μόνο λόγια και κομπασμούς: όποιος μας ενοχλεί έστω και λίγο, του επιτιθέμεθα και τον κάνουμε κομμάτια». Αυτό έπρεπε να πείτε και όχι ότι «σε δύο εβδομάδες θα αποκτούσαν τη βόμβα», «αισθανόμασταν απειλούμενοι», «βομβαρδίζουμε για την απελευθέρωση των γυναικών»... Φτάνει πια με τις βλακείες!»
Massimo Zucchetti: Τακτικός καθηγητής Πολυτεχνείου Πανεπιστήμιο του Τορίνο – Τμήμα Ενέργειας Συνεργάτης Ερευνητής στο Κέντρο Επιστήμης και Σύντηξης Πλάσματος MIT – Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης
Την κατάρρευση του ΕΣΥ επιβεβαιώνει με τον πλέον μελανό τρόπο η επιστολή – κραυγή αγωνίας γιατρού, Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας του Γ.Ν. Άμφισσας.
Ειδικότερα, στην επιστολή που δημοσιεύει η ιστοσελίδα fokidanews.gr, ο Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας του Γ.Ν.Άμφισσας, Αλέξανδρος Κυριακίδης, καταγγέλλει την ηγεσία της 5ης ΥΠΕ που όπως στηλιτεύει: «δημιουργεί τους ιατρούς «ενός ορόφου», του ισογείου δηλαδή, οπού βρίσκεται το τμήμα επειγόντων περιστατικών, αφήνει ακάλυπτες τις δυο βασικές κλινικές του νοσοκομείου, την χειρουργική και την παθολογική, βάζει ταφόπλακα σε τακτικά και ειδικά στα επείγοντα χειρουργεία που θα προκύψουν».
Μάλιστα, κλείνοντας διατυπώνει αυτό που συνιστά τραγική πραγματικότητα για τους γιατρούς που εργάζονται στο ΕΣΥ καθώς κανείς δε θέλει να πάει σε ένα νοσοκομείο υποστελεχωμένο: «Πριν από μερικές μέρες η προκήρυξη των 4 θέσεων ειδικών ιατρών για το ΓΝ Άμφισσας πάλι απέβη άγονη, χωρίς καμία αίτηση, και είναι και απολύτως λογικό, ποιος ιατρός να έρθει σε ένα νοσοκομείο “να βάλει πλάτη” με οσονούπω 16 ειδικούς ιατρούς μόνο, χωρίς ειδικευόμενους και με “ιατρούς ενός ορόφου”;» διερωτάται χαρακτηριστικά.
«Σε όλους τους κάτοικους της Φωκίδας είναι γνωστή η τραγική κατάσταση που περιέλθει το μοναδικό νοσοκομείο της περιοχής , το ΓΝ Άμφισσας.
Από 45 θέσεις των ειδικών ιατρών μόνο 21 μόνιμοι ιατροί (μαζί με τους οδοντίατρους) εργάζεται σήμερα στο νοσοκομείο, με 3 από αυτούς να αποχωρούν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού για τον νομό Αττικής με την χρήση του νόμου περί της δυνατότητας μετακίνησης ιατρών όταν συμπληρώνουν την 3ετία σε άγονο Α νοσοκομείο.
Επίσης οι άλλοι 2 ειδικοί θα βγουν στην σύνταξη μέχρι το τέλος του 2025. Από τις 15 θέσεις των ειδικευομένων, του ακρογωνιαίου λίθου του συστήματος του ΕΣΥ, σήμερα στο ΓΝ Άμφισσας υπηρετούν μόνο 4, με τους 2 να φεύγουν σε 2 μήνες και οι απομένοντες 2 ειδικευόμενοι θα αποχωρήσουν τον Οκτώβρη του 2025. Για την εύρυθμή λειτουργία του ΓΝΑ στην καθημερινή γενική εφημερία που κάνει , αποσπώνται στο νοσοκομείο οι Ιατροί Υπόχρεοί Υπαίθρου (οι λεγόμενοι αγροτικοί ιατροί ) από το Κέντρο Υγείας της Ιτέας και των περιφερειακών Ιατρείων ευθύνης του , όπου σήμερα από τις 18 θέσεις που έχει, υπηρετ-ούν 13 αγροτικοί ιατροί. Ο κάθε αγροτικός ιατρός πραγματοποιεί 7 εφημερίες στο ΓΝΑ και στηρίζει έμπρακτα την λειτουργία του νοσοκομείου.
Οι νέοι ιατροί, εκτός από την εργασία τους στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, ανεβαίνουν στις κλινικές (παθολογική -χειρουργική), συμμετέχουν στην παρουσίαση περιστατικών, επίσκεψη, πραγματοποιούν αιμοληψίες, κλινική εξέταση ασθενούς, ενίοτε συμμετέχουν στα χειρουργεία,
πραγματοποιούν διακομιδές στα κεντρικά νοσοκομεία. Δηλαδή εκπαιδεύονται και γίνονται καλύτεροι στην κλινική ιατρική σαν να κάνουν την ειδικότητα μια ώρα αρχύτερα. Να γίνει γρήγορα ικανότερος και έμπειρος ο εκκολαπτόμενος ιατρός πάντα ήταν και είναι ο πρωταρχικός του στόχος. Για να καταλάβει καλύτερα ο αναγνώστης, στις 20 μέρες του μήνα, που στις βασικές κλινικές του νοσοκομείου δεν υπάρχει στην εφημερία ο ειδικευόμενος ιατρός, λόγω έλλειψης, μόνο ο ένας ειδικός ιατρός και ένας αγροτικός ιατρός που εφημερεύουν μαζί στις 2 βασικές κλινικές του ΓΝΑ, 2 άτομα μόνο δηλαδή κάθε φορά , είναι η μοναδική ελπίδα του αρρώστου συμπολίτη μας κ μοναδικό ανάχωμα στον θάνατο σε σοβαρές περιπτώσεις.
Την περασμένη Δευτέρα πραγματοποίησε μια επίσκεψη και συνάντηση με τους αγροτικούς ιατρούς στο ΚΥ Ιτέας ο Υποδιοικητής της 5 ΥΠΕ, Υπεύθυνος για τα Κέντρα Υγείας, Αμφισσιωτης κιόλας, κ. Δημητρέλλος Χρ. Στην συνάντηση αυτή ο κ. Δημητρέλλος διαβεβαίωσε και έδωσε και την προφορική εντολή, χωρίς κάποιο σοβαρό λόγο και χωρίς καμία προηγηθείσα επικοινωνία με το ΓΝΑ, οι αγροτικοί ιατροί να μην ανεβαίνουν στις κλινικές για βοήθεια στους ασθενείς και ειδικούς ιατρούς για κανένα λόγο, και να παραμένουν μόνο στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών. Και για όλα τα αναφερόμενα άνω, ισχυρίστηκε δε ο κ. Δημητρέλλος ότι θα ακολουθήσει και μια σχετική γραπτή εντολή της 5 ΥΠΕ. Χτες τα λεγόμενα του κ. Δημητρέλλου τα επιβεβαίωσε και η κ. Μήτσιου Μ, επίσης Υποδιοικήτρια της 5 ΥΠΕ, Υπεύθυνη για τα Νοσοκομεία.
Δηλαδή με αυτή την ανεξήγητη για κάθε σκεπτόμενο ιατρό απόφαση η ηγεσία της 5 ΥΠΕ δημιουργεί τους ιατρούς «ενός ορόφου»!!!!, του ισογείου δηλαδή, οπού βρίσκεται το τμήμα επειγόντων περιστατικών, αφήνει ακάλυπτες τις δυο βασικές κλινικές του νοσοκομείου, την χειρουργική και την παθολογική, βάζει ταφόπλακα σε τακτικά και ειδικά στα επείγοντα χειρουργεία που θα προκύψουν, διότι ο ένας ειδικός χειρουργός όποιος και να είναι, δεν μπορεί να κάνει μόνος του την επέμβαση. Με λίγα λόγια η ηγεσία της 5 ΥΠΕ με αυτή την απερίσκεπτη, θα έλεγα, και χωρίς να βασίζεται στην πραγματικότητα του ΓΝΑ, απόφαση δημιουργεί ακόμα πιο μεγάλα και απροσπέλαστα πια προβλήματα στην ήδη άκρως οριακή και προβληματική λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου της Άμφισσας.
Πριν από μερικές μέρες η προκήρυξη των 4 θέσεων ειδικών ιατρών για το ΓΝ Άμφισσας πάλι απέβη άγονη, χωρίς καμία αίτηση, και είναι και απολύτως λογικό, ποιος ιατρός να έρθει σε ένα νοσοκομείο «να βάλει πλάτη» με οσονούπω 16 ειδικούς ιατρούς μόνο, χωρίς ειδικευόμενους και με «ιατρούς ενός ορόφου»; Ένα μόνο πράγμα πρέπει να θυμάται ο κάτοχος του ιατρικού διπλώματος και ορκισμένος με τον Ιατρικό Όρκο ότι στην άρνηση παροχής βοήθειας σε ασθενή με οποιαδήποτε μορφή σε «άλλο» όροφο οποιαδήποτε νοσοκομείου του Εθνικού Συστήματος Υγείας δεν τον «σώζει» κανένα χαρτί καμίας ΥΠΕ και καμία υπογραφή κανενός.
Η πιθανή επάνοδος του Τσίπρα στην πολιτική σκηνή άνοιξε την πόρτα της εξόδου σε πολλά στελέχη, εμπλουτίζοντας έναν μακρύ κατάλογο παραιτήσεων. Έρχονται και νέες
Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
«Σήμερα τελειώνει κάθε σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο λόγος, προφανής…» έγραψε λακωνικά στο διαδίκτυο, λίγα 24ωρα μετά τη διεξαγωγή του 5ου -και ίσως «συλλεκτικής αξίας»- Συνεδρίου του κόμματος ο Απόστολος Γκλέτσος. Οι λεπταίσθητες ιδιοσυγκρασίες στην Κουμουνδούρου, που δεν ασχολούνται με τα τετριμμένα, βιάστηκαν να πουν «σιγά την απώλεια». Ξέχασαν ότι ο Γκλέτσος εκλέχθηκε για δύο συνεχόμενες θητείες δήμαρχος Στυλίδας και ότι ως επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «Τελεία» έλαβε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 1,77% στις βουλευτικές εκλογές του 2015. Αυτό που ενόχλησε ήταν βασικά, η δήλωσή του (στον Lamia Polis 87,7) για το πολυαναμενόμενο στην Κεντροαριστερά «κόμμα Τσίπρα», ότι «αν υπάρξει αυτό που όλοι περιμένουμε, είμαι με τα χίλια. Αυτό που έρχεται θα λυτρώσει την κοινωνία».
Η θεωρούμενη από πολλές πλευρές πλέον βέβαιη επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού στη θερμή πολιτική δράση ενεργοποιεί υπαρκτά σεισμικά ρήγματα και ξεβολεύει κόσμο που είχε συνηθίσει σε άλλες βεβαιότητες – από το Μαξίμου μέχρι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Αν η Ν.Δ. πάρει κάτω από 25%. τότε θα αποχαιρετήσει το μπόνους των πρόσθετων εδρών, ενώ θα ανοίξει ο δρόμος για κεντροαριστερές συμμαχίες» παρατηρούν σαν να το εύχονται στελέχη στην «κυριακάτικη δημοκρατία»…
Στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, η θρυλούμενη επάνοδος Τσίπρα άνοιξε την πόρτα της εξόδου. Στελέχη με εκτόπισμα και άλλα με πιο αδύναμο ίσκιο -και βέβαια οι συνήθεις καιροσκόποι,
που αλλάζουν τα ρούχα τους ανάλογα με τους ανέμους που πνέουν στα ρετιρέ της ηγεσίας- ενισχύουν ένα κύμα αποδρομής, εμπλουτίζοντας έναν μακρύ κατάλογο παραιτήσεων.
Τον χορό, παραμονή του συνεδρίου, άνοιξε η Ζωή Καρκούλια, ένα φίλεργο και χαμηλών τόνων πασοκογενές στέλεχος του κλίματος Σπίρτζη, που ανακοίνωσε την παραίτησή της από την Πολιτική Γραμματεία, για να ακολουθήσουν την επομένη τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Γεωργία Σουλτάτη, Τάνια Καραγιάννη, Κώστας Μανιάτης και Νίκος Μαδεμλής.
Κοινός τόπος αυτών των στελεχών, με σημαντικό εκτόπισμα σε πολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους, η εκτίμηση ότι το κόμμα, όπως εξήγησε η κυρία Καρκούλια, «προχωρά σε ένα συνέδριο διευθετήσεων, μικρών και προσωπικών στοχεύσεων, μικραίνοντας την εικόνα και ακυρώνοντας τις δυνατότητές του να εκφράσει την κοινωνική πλειοψηφία».
Απροθυμία συμμετοχής
Η απροθυμία συμμετοχής στο συνέδριο, που διεξήχθη υπό εξοντωτικά υψηλές θερμοκρασίες, επειδή δεν πληρώθηκε ο κλιματισμός, μεταξύ 12-15 του μηνός στο κλειστό γήπεδο του Περιστερίου, ξεχείλιζε.
Βουλευτές και στελέχη απέφυγαν να παραστούν κι άλλοι παρακολούθησαν τις συνεδριάσεις από το σπίτι, ενώ κανένας δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για τον αριθμό όσων ψήφισαν για εκλογή συνέδρων, ακόμα και για τους ίδιους τους συνέδρους…
Σημαντικά στελέχη της πλευράς Τσίπρα, όπως η αυθεντική κομίστρια των απόψεων του πρώην προέδρου Όλγα Γεροβασίλη, επέλεξαν την «ψυχρή συμμετοχή», ενώ καταγράφηκε η ηχηρή απάθεια για κάποια, μικρή έστω, παρέμβαση από τον Στέφανο Τζουμάκα, ο οποίος φαίνεται πως έχει καταλήξει οριστικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «σχόλασε», όπως και οι απουσίες των Λούκας Κατσέλη -που φαίνεται πως έχει πλέον διαφορετικές προτεραιότητες- και Νίκου Κοτζιά. Σημάδια μικρά μεν, αλλά ενδεικτικά ότι το έργο που παίζεται αυτή την εποχή στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κόβει εισιτήρια.
Ο Χρήστος Σπίρτζης, που κατήγγειλε ότι παράκεντρα της Κουμουνδούρου τον εμφάνιζαν να εγκαταλείπει, ξεκαθάρισε ότι, αν αποφασίσει αποχώρηση, θα το ανακοινώσει μόνος του. Οι δικοί του, ωστόσο, συνέχισαν την τακτική της «σταγόνας», με τελευταίο αναχωρητή τον Τάκη Κορμά.
Σε κλίμα μελαγχολικής απροθυμίας, αργά το βράδυ της Τρίτης έκλεισαν οι κατάλογοι για τις υποψηφιότητες της νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία θα αριθμεί εφεξής 250 (από 300) μέλη. Στελέχη πρώτης γραμμής, όπως ο πρώην οικονομικός διευθυντής Θύμιος Γεωργόπουλος, που πρωτοστάτησε στον αγώνα να καθαρίσει το κόμμα από τον «λεκέ Κασσελάκη», παραμέρισαν τα κομματικά αξιώματα.
Δημιουργία νέου φορέα
Έδειξαν, την ίδια ώρα, πού πάει το πράγμα, δηλώνοντας ξάστερα «το κόμμα δεν μπορεί να αναγεννηθεί εκ της τέφρας του». Ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε ο Γεωργόπουλος, κινούμενος στη γραμμή Τσίπρα, «έκλεισε τον κύκλο του» και πρότεινε «ανοιχτό, δημοκρατικό συνέδριο για τη δημιουργία νέου φορέα. Κατά τη γνώμη μου, έχουμε έναν και μόνο επώδυνο δρόμο να διαβούμε: να αποδεχθούμε την πραγματικότητα όχι για να συναντηθούμε με την Αριστερά του πένθους, αλλά με στόχο τη συνάντηση όλων των σχημάτων, μεγάλων και μικρότερων, σε ένα ανοιχτό δημοκρατικό συνέδριο για την Αριστερά της εποχής μας. Για ένα νέο ΕΑΜ».
Την άρνησή του ανακοίνωσε νωρίτερα και ο αναπληρωτής γραμματέας Γ. Βασιλειάδης, για να ακολουθήσει ο Διονύσης Τεμπονέρας (που συνήθως αποχωρεί από όπου κι αν βρίσκεται…), επικαλούμενος λόγους συνείδησης.
Έξω από την Κ.Ε., επίσης, αποφάσισε να μείνει ένα στέλεχος με βαριά ιστορία, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, μέντορας του Α. Τσίπρα. Το αυτό δήλωσε από τα ευρύτερα γνωστά μέλη -διότι οι αποστρατείες πάνε… σύννεφο- και ο Γιάννης Μπαλάφας, ενώ παραιτήθηκε επικαλούμενος λόγους ανανέωσης των οργάνων ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Καραμέρος. Αν μάλιστα, όπως πληροφορούμαστε, η ηγεσία Φάμελλου επιβάλει ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη νέα Κεντρική Επιτροπή, προκειμένου από κοινού με τους Πολάκη – Παππά (και ενδεχομένως και Σπίρτζη…) να ελέγξουν το κορυφαίο καθοδηγητικό όργανο, οι πόρτες εξόδου δεν θα κλείσουν ποτέ!
Η παραίτηση του Γιώργου Τσίπρα, ο οποίος έκανε καριέρα ως «πρωθυπουργικός εξάδελφος», όπως και η δήλωση του πρώην γραμματέα Πάνου Ρήγα ότι… του λείπει ο Τσίπρας (ο Αλέξης), εντάσσονται αποκλειστικά στη σφαίρα της επικοινωνίας…
Αντίθετα, στα πέριξ της Κουμουνδούρου, πολλοί μακαρίζουν τους πολύπειρους Αντώνη Κοτσακά και Χάρη Τσιόκα, δύο σκληροτράχηλα στελέχη, επικεφαλής του Οργανωτικού στο (παλαιό) ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι πήραν το καπελάκι τους και αποχώρησαν νωρίς, κρίνοντας ότι τα κόμματα της προοδευτικής παράταξης «εξαντλούν την κριτική τους στην αντικυβερνητική ρητορική και την καλύτερη διαχείριση μέτρων, κρύβονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού και προτάσσουν εκλογικές συνεργασίες, αντί προγραμματικού διαλόγου για εναλλακτική διακυβέρνηση».
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα ένα κόμμα «στα τρία», κι οι μέρες που έρχονται δεν θα είναι και τόσο αδιάφορες…
Μαριεντινα Πετροπουλακη Βασίλη Κικίλια μην μας δείχνεις απότομα την ΕΥΦΥΙΑ σου γιατί τρομάζουμε .!! Μπερδεψες το Στενό του Ορμουζ που είναι στο ΙΡΑΝ με την Διωρυγα του Σουέζ στην Αίγυπτο και έλεγες αλλα αντ' αλλων και της Παρασκευής το γάλα .! Ως Υπουργος Εμπορικής Ναυτιλίας μάθε ρε' Τυπε και λίγο Γεωγραφία ...........έλεος πια με τις παπαριές σου .!
Με συνταγή Πάγκαλου, νομίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα καταφέρει να γλιτώσει από τις ευθύνες (και προσωπικά τις δικές του) για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ...
“Όλοι μαζί τα φάγαμε” έλεγε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του ΓΑΠ αναζητώντας άλλοθι για τη μνημονιακή δολοφονία του 2010. “Ευρωπαϊκό και όχι μόνο εθνικό. Διαχρονικό και όχι συγκυριακό των τελευταίων χρόνων” χαρακτήρισε χθες ο σημερινός πρωθυπουργός το φαγοπότι με τις αγροτικές επιδοτήσεις και τα εικονικά βοσκοτόπια για να διαχύσει οριζοντίως και καθέτως τις ευθύνες. Είναι όμως έτσι;
Ο κ. Μητσοτάκης για πολλοστή φορά επιλέγει τις μισές αλήθειες που ως γνωστόν είναι χειρότερες από το ψέμα. Είναι μια μορφή γκεμπελισμού που μαζί με τον καθεστωτισμό στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, τις “ομάδες αλήθειες” και τα παιχνίδια χειραγώγησης της κοινής γνώμης συνθέτουν μια πλήρη εικόνα...
Όντως “δημοσιονομική διόρθωση” επιβλήθηκε σε 16 χώρες της ΕΕ. Τι αποκρύπτει σκοπίμως όμως; Το συνολικό πόσο είναι περίπου 532,6 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα 415 εκατ. καταλογίστηκαν στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα 117 εκατ. στις άλλες ...δεκαπέντε χώρες! Οι αναλογίες μιλούν από μόνες τους...
Να θυμίσουμε λοιπόν στον κ. Μητσοτάκη: Η αμέσως επόμενη χώρα από τη δική μας είναι η Πορτογαλία, με πρόστιμο μόλις 35 εκατ. ευρώ. Κι ακολουθούν Τσεχία, Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Λιθουανία και Σουηδία με ποσά που κυμαίνονται από 1,1 εκ. έως 9,1 εκατ. ευρώ το πολύ. Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Βουλγαρία και Σλοβακία κινούνται σε πολύ μικρότερες, αμελητέες, διορθώσεις...
Μάλιστα οι έλεγχοι θα συνεχιστούν και για τα επόμενα χρόνια, έως και το 2024-2025, με τις προβλέψεις να λένε ότι συνολικά τα πρόστιμα για την χώρα μας θα ξεπεράσουν το 1 δις ευρώ. Ποιοι θα τα πληρώσουν; Όλοι εμείς φυσικά...
Αυτό δεν είναι πάντως το μόνο ψέμα του πρωθυπουργού. Τα πρόστιμα αυτά οφείλονται,
στα “λάθη” της πλατφόρμας του ΟΣΔΕ και τους ανύπαρκτους ελέγχους, αλλά η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ειδικά στην χώρα μας “ακουμπάει” και άλλα θέματα και ποινικές παρανομίες των πρώην υπουργών Βορίδη και Αυγενάκη. Γι' αυτό και όταν ο νυν υπουργός Κ. Τσιάρας διατείνεται καθησυχαστικά ότι είναι “διοικητικά” τα πρόστιμα απλώς παραπληροφορεί...
Η δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας ενδεχομένως να φτάσει και σήμερα στην Βουλή. Κι από το περιεχόμενό της θα διαπιστωθεί εάν το αδίκημα της απιστίας για τους υπουργούς είναι σε βαθμό πλημμελήματος ή κακουργήματος. Στην πρώτη περίπτωση ενδέχεται λόγω πενταετίας να προκύπτει και κάποια παραγραφή. Έστω κι έτσι, όμως, αυτό μπορεί να διασώσει τον κ. Μάκη ή τον κάνει μεγαλύτερο ...Βαρίδη;
Σε κάθε περίπτωση η σπουδή του κ. Μητσοτάκη να μιλήσει μόνο για “πολιτικές” ευθύνες (όπως έκανε και με τα Τέμπη) επιβεβαιώνει και την προσωπική αγωνία του για προκαταβολικό κουκούλωμα, χωρίς προανακριτική από την Βουλή. Άλλωστε στην Κρήτη είναι μπλεγμένοι και ουκ ολίγοι γνωστοί και κουμπάροι της φαμίλιας...
Αν δεν διαβάσουμε ότι ο Θόδωρος Τσουκάτος προσχώρησε στην Ν.Δ και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές κατέρχεται βουλευτής με το σημερινό κυβερνητικό κόμμα, δεν πρόκειται να εντυπωσιαστούμε!
Τι να μας πει δηλαδή η είδηση που δημοσιεύει σήμερα η στήλη της Καθημερινής, “Θεωρείο” σύμφωνα με την οποία ένα από τα τέκνα του “όλοι μαζί τα φάγαμε” είναι επίσημο μέλος της Νέας Δημοκρατίας από το 2019 και εξετάζεται το ενδεχόμενο συμμετοχής του 25χρονου στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, καθώς πιστεύεται ότι διαθέτει τα προσόντα που επιζητά η Νέα Δημοκρατία για τους υποψηφίους της!!
Οπως τονίζεται μάλιστα στο δημοσίευμα ο Ανδρέας Πάγκαλος θα είναι υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια της Ανατολικής Αττικής με τα χρώματα της Νέας Δημοκρατίας – την ίδια περιφέρεια όπου ο πατέρας του εκλεγόταν επί χρόνια ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Λετε, η “προίκα” αναγνωρισιμότητας που του κληρονόμησε ο πατέρας του, λόγω ονόματος, να σταθεί διαβατήριο για μια θέση στο κοινοβούλιο; Τίποτα δεν αποκλείεται με την “ποιότητα” του εκλογικού σώματος,
Ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός, ο Α.Π. αποτελεί πολιτικό ηγέτη τεράστιου ιστορικού βεληνεκούς: «Δαιμόνιο της Ιστορίας»!
Και ήταν «δαιμόνιο της ιστορίας», διότι συνδύαζε και συνέθετε τα συναρπαστικά στοιχεία της ιστορίας. Τα στοιχεία εκείνα της ΜΗ γραμμικής προέκτασης του σήμερα, τα στοιχεία εκείνα τα οποία, κατά κανόνα και συστηματικά, αιφνιδιάζουν όλους εκείνους που πίστεψαν ότι ελέγχουν το παιχνίδι.
Το Απρόβλεπτο, το ΜΗ γραμμικό, το Αιφνιδιαστικό, το Χαρισματικό και η «σαγηνευτική» σχέση που ανέπτυσσε με τον λαό, από τα προεκλογικά μπαλκόνια, καθώς και το στοιχείο της «ρήξης» με τις ποικίλες αγκυλώσεις, συνθέτουν, όλα μαζί, το συναρπαστικό «δαιμόνιο» του Α.Π. Η πολιτική είναι Τέχνη. Η Τέχνη, βεβαίως, για να συγκινήσει πρέπει να ΜΗΝ είναι αποκομμένη από τη γενική ψυχολογία του κοινωνικού γίγνεσθαι, πρέπει να αντανακλά τα στοιχεία της πραγματικότητας… Η τέχνη, λοιπόν, του πολιτικού είναι να βρίσκει εκείνες τις μορφές επικοινωνίας, κάθε φορά, όπου οι Ιδέες να αγγίζουν το Συναίσθημα, να αφομοιώνονται από τη Σκέψη αμέσως και να φαίνονται πειστικές.
Ο Ανδρέας εξελίχτηκε σε χαρισματικό και «σαγηνευτικό» Ηγέτη Ιστορικού βεληνεκούς, ακριβώς διότι είχε τη μεγάλη ικανότητα να αναδεικνύει ΠΑΝΤΑ, μέσα από την ποικιλία των μορφών της πραγματικότητας, ΟΧΙ μόνο το ΟΥΣΙΩΔΕΣ,αλλά και να διαβάζει με ακρίβεια την «ψυχολογία» κάθε κοινωνικής και πολιτικής συγκυρίας…
Αυτές οι μεγάλες ηγετικές ικανότητες του Ανδρέα «παρεξηγήθηκαν» από πολλούς, είτε συνειδητά από αντιπολιτευτική τύφλωση, είτε από άγνοια. Χαρακτηρίστηκαν «δημαγωγία», «λαϊκισμός» κ.λπ.
Η χαρισματική ικανότητα ενός μεγάλου ηγέτη, η οποία συνίσταται στη «συναρπαστική» ΤΑΥΤΙΣΗ και ΖΥΜΩΣΗ του ηγέτη με το λαό, πάντα χαρακτηρίζεται, από τους αντιπάλους, σαν «δημαγωγία» και «λαϊκισμός».
Καμία δημαγωγία, όμως, και κανένας λαϊκισμός δεν μπορεί να φτάσει σε υψηλές «σαγηνευτικές» ΤΑΥΤΙΣΕΙΣ και ΖΥΜΩΣΕΙΣ (ηγέτη και λαού), εάν ο ηγέτης δεν εκφράζει τις ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ και τις πολιτικές ΕΝΤΑΣΕΙΣ του λαού…
Για να ηλεκτρίζει ένα ηγέτης τα «πλήθη» σε τέτοιο βαθμό, όπως ο Α.Π., πρέπει ο ηγέτης και ο λαός να έχουν γίνει ΕΝΑ, να έχουν ταυτιστεί πλήρως.
Υπάρχει ΠΑΝΤΑ μια σχέση ηγέτη-λαού και οι «μικρές ιδέες» (όπως λέει Γκράμσι), συνακόλουθα και η τεχνητή δημαγωγία των «μικρών ιδεών» δεν μπορεί να «ηλεκτρίσουν» αυτή τη σχέση. Η σχέση αυτή αποκτάει το χαρισματικό χαρακτήρα της «σαγήνης» και της έντασης, μόνο όταν η «δημαγωγία» του Ηγέτη αποτελεί το αγωνιστικό απόσταγμα των μεγάλων Ιδεών και της «ΖΥΜΩΣΗΣ» του ηγέτη μέσα στις κοινωνικές ανάγκες του λαού.
Αυτή τη σχέση του Ανδρέα με τον ελληνικό λαό δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ΠΟΤΕ, ηθελημένα οι αντίπαλοι και από άγνοια οι «χρήσιμοι ηλίθιοι».
Και δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, το ΓΙΑΤΙ ο Ανδρέας εξελίχτηκε σε Ηγέτη χαρισματικού ιστορικού βεληνεκούς, διότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ κατάλαβαν την εκρηκτική ΔΥΝΑΜΙΚΗ της χειμαρρώδους ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ.
Και σήμερα ακόμα δεν μπορεί να αντιληφτούν ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα παραμένει παρασάγγας πιο ριζοσπαστικό, πιο σοσιαλιστικό και πιο αριστερό από όλα τα σχήματα της νεοταξικής «αριστεράς», ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιχείρησε να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, φορώντας τις «πανοπλίες» του Ανδρέα…
Αυτό που αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν ΟΛΟΙ αυτοί είναι τούτο: Ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν το προϊόν και ο πολιτικός εκφραστής ενός ΡΩΜΑΛΕΟΥ και εκρηκτικού λαϊκού κινήματος, το οποίο αναπτύχθηκε μετά την πτώση της χούντας.
Ο Ανδρέας έγινε ο κόμβος αυτού του Κινήματος. Δεν δημιούργησε ο Ανδρέας το κίνημα, αλλά το Κίνημα τον Ανδρέα.
Ο Ανδρέας ήταν η Ατομική Προσφορά σε μια παλιρροϊκή Ομαδική Ζήτηση: Για αυτό «ζυμώθηκε» και ταυτίστηκε με το λαό, δηλαδή έγινε Χαρισματικός ηγέτης…
Να, γιατί συκοφαντούν τον Ανδρέα σαν «δημαγωγό» και «λαϊκιστή». Δεν μπορούν να αντέξουν αυτή την τεράστια ηγετική ανύψωση του Ανδρέα, η οποία συνίσταται στη συναρπαστική ιστορική ΤΑΥΤΙΣΗ του ηγέτη με το λαό: Ατομική Προσφορά σε μια ομαδική Ζήτηση…
Σχηματοποιώντας: Το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας εκφράζανε ταυτόχρονα: Τη ρωμαλέα και εκρηκτική άνοδο του μαζικού κινήματος, αλλά και το καθυστερημένο επίπεδο της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ αυτού του κινήματος.
Και ακριβώς, επειδή το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας, σαν Βοναπάρτης, είχαν το ΚΥΡΟΣ αυτού του ρωμαλέου ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ κατόρθωσαν, όταν ανέλαβαν την κυβερνητική διαχείριση του συστήματος (διαδικασίες ενσωμάτωσης του ΠΑΣΟΚ) να το χειραγωγήσουν.
Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, επέφερε καταλυτικές «ανατροπές» στην ελληνική κοινωνία (ακριβώς γιατί ήταν προϊόν κινήματος) και στα πρώτα χρόνια άλλαξε τους κοινωνικούς συσχετισμούς υπέρ των πληβείων…
Γι αυτό και σήμερα, μετά από 24 χρόνια, ο Ανδρέας εξακολουθεί να συγκινεί και να προκαλεί, στα λαϊκά στρώματα, αισθήματα νοσταλγίας.
Γι αυτό, μέσα στο σημερινό οδοστρωτήρα του 4ου Ράιχ και των ασύλληπτων λαϊκών ΣΥΜΦΟΡΩΝ, ο Ανδρέας …Αναζητείται!!!
Tooτι δεν έχει διαφορά η πολιτική της ΝΔ από του ΣΥΡΙΖΑ
το ξέρουμε το εμπεδώσαμε
Το μόνο που αλλάζει είναι ότι φορούν γραβάτα κ
μιλάνε ξένες γλώσσες στη ΝΔ
Το Σημιταριό από την άλλη και
η βαυαροκρατία, είναι γνωστό ότι είναι συνώνυμα.
Έτσι γίνονται τα προξενιά,
ταιριάζουν και συμπεθερεύουν
Η μέθεξη Σημιταριού και Νεομητσοτακισμού είναι η πιο καταστροφική
βόμβα στα θεμέλια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας .
Ο
Κυριάκος και οι «άριστοί» του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Σημίτη (και των
«ορφανών» του)
Είναι εμφανές ότι υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες ανάμεσα στον
Κυριάκο Μητσοτάκη και τη σημιτική πανίδα παρά με τον Αδωνη Γεωργιάδη και τον
Κωνσταντίνο Μπογδάνο
Ο πρωθυπουργός ακολουθεί τον αντίστροφο δρόμο από
τον πατέρα του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από την Ένωση Κέντρου για να
βρει φωλιά, μετά τις «Κυβερνήσεις των Αποστατών», στη λαϊκή Δεξιά της Ν.Δ. του
Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε με αφετηρία τη Δεξιά
Ν.Δ. με στόχο να τη μετατοπίσει, όπως κι έκανε, στον ιδεολογικό χώρο τού πάλαι
ποτέ Σημιτικού ΠΑΣΟΚ.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Μητσοτάκης γοητεύεται
από κάθε «ορφανό» του Σημίτη. Στο Μαξίμου, στην κυβέρνησή του και στην άσκηση
εξουσίας οι ισορροπίες είναι πλέον περισσότερο πράσινες παρά γαλάζιες.
Πιο αναλυτικά, η πλέον χαρακτηριστική
περίπτωση είναι ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής επί χρόνια, κορυφαίο
στέλεχος και υπουργός σε κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη, πήρε μετεγγραφή στο
«γαλάζιο» στρατόπεδο, όντας πλέον βουλευτής Δυτικής Αθήνας.
● Ακραιφνής μητσοτακικός τα τελευταία χρόνια ο
άλλοτε «πράσινος» Γιώργος
Φλωρίδης είναι ο εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Δικαιοσύνης. Είχε
υποστηρίξει για τις υποκλοπές ότι ουδείς εξαιρείται από την παρακολούθηση και
πλέον θα προΐσταται πολιτικά ενός τομέα του κράτους που θα διεξάγει έρευνα για
την υπόθεση που ανέδειξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης. Υποστηρικτής
του Κώστα Σημίτη, είχε τοποθετηθεί το 2015 επικεφαλής στο Επικρατείας επί
προεδρίας Βενιζέλου αλλά δεν εξελέγη. Παραιτήθηκε της έδρας του το 2011 κατά
την κρίση στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου
Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και αγαπημένο
πολιτικό παιδί του Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν ο σημερινός υπουργός, Κυριάκος
Πιερρακάκης.
Ενα πέρασμα από το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει ο ΥΠΕΞ Γιώργος
Γεραπετρίτης, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών
Θοδωρής Λιβάνιος ήταν γενικός γραμματέας του Δήμου Αθηναίων επί δημαρχίας
Γιώργου Καμίνη.
● Σχέσεις με το βενιζελικό και εκσυγχρονιστικό
ΠΑΣΟΚ είχε η αμετακίνητη υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, έχοντας θητεύσει ως γ.γ. Πολιτισμού επί κυβερνήσεων
Σημίτη, καθώς και αργότερα επί κυβερνήσεων και Σαμαρά-Βενιζέλου
● Από το ΠΑΣΟΚ και τη συνεργασία με τον Μιχάλη
Χρυσοχοΐδη ως τον ΣΕΒ και το μέγαρο Μαξίμου, ο Ακης Σκέρτσος ήταν και παραμένει ένας από τους πιο έμπιστους συνεργάτες
του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με καταβολές από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ (λέγεται ότι είχε
τον Κ. Σημίτη πολιτικό πατέρα του) και ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ.
Πήρε λοιπον ό,τι άχρηστο κυκλοφορούσε ως free agent στην
πολιτική αγορά από το ΠΑΣΟΚ, τους έδωσε υπουργικές θέσεις, τους κανακεύει ως
κόρη οφθαλμού, αλλά έχασε μέσα από τα χέρια του την Άννα Διαμαντοπούλου, που
είναι πιο Νέα Δημοκρατία από πολλούς ΝεοΔημοκράτες, μιας και ίσως να την
φοβήθηκε… Να την φοβήθηκε γιατί έχει πολλές συμπάθειες και φίλους στο κυβερνών
κόμμα και μάλλον θα αποτελούσε κίνδυνο για τον ίδιο και τα σχέδιά του! Η Άννα
Διαμαντοπούλου διέθετε όλα όσα
απαιτούνται για να γίνοταν ακόμα και
πρόεδρος και αρχηγός της Ν.Δ.…
Οι ρίζες που έχει κτίσει
μετά την καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ,
έχουν καθαρά φιλελεύθερη κατεύθυνση και
πολιτική υφή! Μόνο τυχαίο δεν είναι, το γεγονός, ότι αποτελούσε μέχρι τον Σεπτέμβριο
του 2024 δυναμικό στέλεχος και μέλος του ΔΣ της Coca Cola Hellas! Αυτό σίγουρα
δεν το μπορεί ο καθένας… παρά μόνο κάποιος με απόλυτα φιλελεύθερη πολιτική
φιλοσοφία!
Ο Μητσοτάκης
κωλυσιέργησε και άργησε και η Άννα Διαμαντοπούλου είδε και απόειδε και γύρισε
στο ΠΑΣΟΚ με σκοπό να διεκδικήσει την Προεδρεία να μεταλλάξει το ΠΑΣΟΚ μακριά
από τις 'σοσιαλίζουσες ανοησίες" και να αποτελέσει το αντίπαλο δέος για τον
Μητσοτάκη… στον ίδιο ακριβώς πολιτικό πόλο -τον φιλελεύθερο!
Την έχασε μέσα από τα χέρια
του, γιατί την θεώρησε μελλοντική εσωκομματική του αντίπαλο! Στην Σημιτοκρατούμενη
Νέα Δημοκρατία, η Άννα Διαμαντοπούλου θα ευρίσκε στο μέλλον, ελεύθερο πεδίο για
να οδηγήσει την νέα της παράταξη πίσω στις ρίζες της και αυτό το γνώριζε ο
Κυριάκος Μητσοτάκης!
Η Άννα Διαμαντοπούλου με
δηλώσεις της πριν τις εκλογές του 2019, είχε ευθαρσώς δηλώσει πως πίστευε
ακράδαντα στην αυτοδυναμία της Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς
και την πίστη της σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, με διαφορετικούς τρόπους
συναίνεσης. Η Άννα Διαμαντοπούλου τότε, είχε στηλιτεύσει τη διχαστική και
λασπολόγο πολιτική της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στον Κυριάκο
Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία! Ήταν πάντα υπέρμαχος της μετεκλογικής
συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με την Νέα Δημοκρατία και απέναντι σε όλους εκείνους τους
παλαιοπασόκους-δεινόσαυρους, που ήταν αντίθετοι και στόχευαν να κόψουν κάθε
γέφυρα προς αυτή την προοπτική!
Η Άννα
Διαμαντοπούλου χωρίς "μεν” και "αλλά”, ήταν πάντα πιο κοντά στον
Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, γεγονός που εκνεύριζε το τότε
παρωχημένο ΠΑΣΟΚ, του ΓΑΠ και αργότερα της Φώφης Γεννηματά, που πορεύονταν μεταξύ
φθοράς και αφθαρσίας… Η Άννα Διαμαντοπούλου με τη στάση της, κατάφερε να
ξεθωριάσει το πράσινο του ΠΑΣΟΚ και να οδηγήσει πολλά κορυφαία στελέχη του στην
αγκαλιά το κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη και πολλούς ψηφοφόρους του, να
ακολουθούν το ρεύμα προς τη Νέα Δημοκρατία, με την ίδια να είναι έτοιμη για
κορυφαία υπουργική θέση… μόνο που εκεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης που προτάσσει
συνήθως τον εαυτό του, δείλιασε και ο αρραβώνας δεν έγινε!
Η Άννα
Διαμαντοπούλου είχε συμβάλει, ώστε η αγανάκτηση από την αβάσταχτη φορομπηχτική
φορολογία του ΣΥΡΙΖΑ, να ωθήσει τη μεσαία τάξη στο να ψηφίσουν μαζικά υπέρ του
Κυριάκου Μητσοτάκη και της παλιά ποτέ επάρατης Δεξιάς, καθώς και την αυτοδύναμη
Μητσοτακική προοπτική. Η Αννα Διαμαντοπούλου, αν και απούσα από τις κομματικές
διεργασίες εντός του ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική του οποίου διαφωνούσε κάθετα,
δήλωνε παρούσα στην πολιτική σκηνή, αλλά σίγουρα πιο κοντά στον Κυριάκο
Μητσοτάκη και έτη φωτός μακριά από τις σοσιαλίζουσες ανοησίες και μακριά
από την οποιαδήποτε αριστερά η κεντροαριστερά προσέγγιση!.
Για την Άννα
Διαμαντοπούλου, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και του Πολάκη, όσο και εκείνο που
αυτοαποκαλούνταν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, δεν δικαιούνταν να ομιλούν, οι πρώτοι γιατί
ήταν διεφθαρμένοι-απατεώνες, που κατέστρεψαν τη χώρα, όντας ανίκανοι και
κακοήθεις, ενώ οι δεύτεροι αναζητούσαν ιδεολογία και λόγο πολιτικής ύπαρξης!
Η Άννα
Διαμαντοπούλου πάντα ήταν δίπλα στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο
οποίος την έχασε μέσα από τα χέρια του και τώρα οδηγείται καθαρά από τη
φιλοδοξία που την διακατέχει, να ξεχωρίζει, ασχέτως με την παράταξη που την
φιλοξενεί! Για την Άννα Διαμαντοπούλου και την επιδίωξη της να ενταχθεί στο
κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη που δεν ευοδώθηκε, ισχύει πως… όπως στον ουρανό
δεν υπάρχουν δυο ήλιοι έτσι και σε μια παράταξη δεν μπορεί να υπάρχουν δύο
κυρίαρχοι ηγέτες.
Το
«επιτελικό κράτος» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ο σημιτισμός που αφού
έκανε λίφτινγκ κοιτιέται στον καθρέφτη για να θαυμάσει το αποτέλεσμα και κυρίως
το πώς καταφέρνει να ξεγελά τον κόσμο.
Η επιτυχής κατά τον Μητσοτάκη σημιτική συνταγή θεωρεί ότι
προάγει μια εικόνα εκσυγχρονισμού. Πόσο μάλλον όταν αυτό καταγράφουν συνεχώς τα
κανάλια. Πιθανόν όμως να αποτελέσει τον μοναδικό πρωθυπουργό που δεν θα την
πατήσει από δελφίνο αλλά από ψόφιο μπακαλιάρο που δεν κατάφερε να συντηρηθεί σε
περιβάλλον νεοσημιτισμού.
Ψήφισαν μόνοι τους τη φωτογραφική διάταξη. Η Ελληνική
Λύση, επέλεξε να εμφανιστεί ως δεκανίκι της κυβέρνησης. Σφοδρή κριτική από τα
άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης
Η Νέα Δημοκρατία,
από κοινού με την ουρά της, την Ελληνική Λύση, ψήφισε τη διάταξη φίμωσης του
Δημοκρατία FM, με την κυβέρνηση μάλιστα να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της
προκειμένου να διασφαλιστεί πως ο ραδιοφωνικός σταθμός πράγματι δεν θα
λειτουργήσει. Στο παρά πέντε της ψήφισης της αντιδημοκρατικής ρύθμισης με την
οποία αφαιρείται η άδεια λειτουργίας της συχνότητας, με την πρόφαση πως ο ΛΑΟΣ
βρίσκεται εκτός Βουλής, ο Παύλος Μαρινάκης κατέθεσε νομοτεχνική βελτίωση, με το
άρθρο να αναφέρει πλέον πως «η απώλεια εκπροσώπησης πολιτικού κόμματος στο
ελληνικό Κοινοβούλιο συνεπάγεται την ανάκληση της άδειας ή της βεβαίωσης
νόμιμης λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού με απόφαση του ΕΣΡ».
Πραξικόπημα
Στην
πραγματικότητα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θέλησε να εξασφαλίσει νομικά πως δεν
θα αφήσει το παραμικρό παράθυρο που θα επέτρεπε ο σταθμός να βγει στον αέρα,
ολοκληρώνοντας με αυτό τον τρόπο την πραξικοπηματική του νομοθέτηση. Η
αντιπολίτευση, με θλιβερή εξαίρεση την Ελληνική Λύση του Κυριάκου
Βελόπουλου, άσκησε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για το επίμαχο άρθρο,
ξεκαθαρίζοντας σε κάθε περίπτωση πως αυτό είναι απολύτως φωτογραφικό.
Σε μια ύστατη
προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο Παύλος Μαρινάκης απέρριψε τα
περί φωτογραφικής νομοθέτησης. «Είναι μία ερμηνευτική διάταξη. Για να έχεις ένα
ραδιόφωνο, ως κοινοβουλευτικό κόμμα, πρέπει να είσαι κοινοβουλευτικό κόμμα.
Στην κριτική “γιατί τώρα ύστερα από 13 χρόνια”, η απάντηση είναι γιατί τώρα
πήγε να γίνει μία μεταβίβαση, έστω και με επενοικίαση, άρα το ΕΣΡ τώρα το
φιλτράρει αυτό, το κρίνει, αποφασίζει αν θα πρέπει να γίνει ή να μη γίνει»
ισχυρίστηκε ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό, μιλώντας στην Ολομέλεια, επιμένοντας
πως ούτως ή άλλως τα ζητήματα αυτά θα ρυθμιστούν οριστικά με το νομοσχέδιο για
το ραδιοφωνικό τοπίο που θα ψηφιστεί τον Νοέμβριο, επομένως ήταν «πιο τίμιο» να
μη δοθεί τώρα η άδεια, παρά να κλείσει εκ των υστέρων, σύμφωνα με τον ισχυρισμό
του.
Από την πλευρά
του, ο Δημήτρης Μπιάγκης, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, άσκησε κριτική στην κυβέρνηση,
επισημαίνοντας ότι πολλές από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου δεν ενισχύουν τη
διαφάνεια,
αλλά ενδέχεται να λειτουργήσουν περιοριστικά, ιδίως για τα μικρά και
περιφερειακά μέσα ενημέρωσης. Όσο για τη Μιλένα Αποστολάκη, ξεκαθάρισε πως το
επίμαχο άρθρο 29 εγείρει πολλά ζητήματα αξιοπιστίας, κυρίως με τον τρόπο που
αυτό προστέθηκε μετά τη διαβούλευση του νομοσχεδίου. «Πρόκειται για φωτογραφική
φίμωση, κερασάκι στην τούρτα. Τελευταία στιγμή προστέθηκε η διάταξη η οποία
αφαιρεί την άδεια από κομματικά ραδιόφωνα χωρίς κοινοβουλευτική παρουσία.
Δηλαδή ένα κόμμα που έμεινε εκτός Βουλής χάνει και τον ραδιοφωνικό του αέρα.
Αυτό κι αν είναι φίμωση, φωτογραφική μάλιστα. Η πολιτική έκφραση δένεται στην
κομματική επίδοση» κατήγγειλε από την πλευρά της η Πόπη Τσαπανίδου του
ΣΥΡΙΖΑ.
Την επαίσχυντη
διάταξη καταψήφισαν, εκτός του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, και το ΚΚΕ, η Νέα Αριστερά
(λόγω λάθους στην ψηφοφορία η ψήφος καταγράφηκε ως θετική, ωστόσο το κόμμα
ξεκαθάρισε πως καταψηφίζει), η ΝΙΚΗ και η Πλεύση Ελευθερίας. Μόνο η Ελληνική
Λύση επέλεξε να εμφανιστεί ως δεκανίκι της κυβέρνησης, παρέχοντάς της απλόχερη
στήριξη στο σκοτεινό σχέδιο φίμωσης της ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης
δημοσιογραφίας, δίχως μάλιστα να βρει μισή κουβέντα να πει για αυτή τη στάση
της όλες αυτές τις ημέρες συζήτησης του νομοσχεδίου.
Ωραία που’ ναι η ζωή. Να κοιμάσαι με χάπια, να ξυπνάς με χάπια και να δουλεύεις με χάπια. Μη νομίζετε ότι αναφερόμαστε σε ψυχοτρόπες ουσίες που η επιστήμη του marketing έχει βαφτίσει ως ηρεμιστικά, αναλγητικά κλπ. μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσει την εμπορία τους και να καταλήγουν απενοχοποιημένα στον εγκέφαλο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ακριβώς για αυτές γράφουμε.
Χάπια για τη διαύγεια, χάπια για το σεξ, χάπια για το φαγητό, χάπια, χάπια, χάπια. Πώς να μην κυριαρχήσει μια ηλίθια πολιτική συμμορία με τον Μητσοτάκη μπροστινό όταν ζουν τόσοι χαπακωμένοι ανάμεσά μας; Δεν μας σώζει τίποτα, ας το καταπιούμε και ας το χωνέψουμε μια ώρα αρχύτερα και καλύτερα. Έπειτα, είναι και τα χάπια της προπαγάνδας.
Μια δόση Πορτοσάλτε το πρωί, μια δόση από τα μεσημεριανά τηλεκατιναριά και λίγα ml Πρετεντέρη το βράδυ, σαν το παλιό scotch ένα πράμα και καθάρισες! Μπροστά σου βλέπεις ευημερία, κατοστάρικα στο πάτωμα σαν τα φύλλα του φθινοπώρου και κυρίως ανάπτυξη, πολλή ανάπτυξη να φάνε και οι κότες! Έχουμε υπερβολικά πλεονάσματα τα οποία οφείλονται στην αγρία αφαίμαξη των φορολογούμενων φουκαράδων; Ανάπτυξη! Κονομάνε τα άντερα τους οι μεγαλοτραπεζίτες εκμεταλλευόμενοι τα «μαύρα» και τις επιπτώσεις της ανακύκλωσης χρέους; Ανάπτυξη! Θησαυρίζουν εκατό οικογένειες από την ανισοκατανομή των επιχειρηματικών ευκαιριών και των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων; Ανάπτυξη! Κυκλοφορεί ο κάθε γιδοβοσκός με ολοκαίνουργια πόρσε με πινακίδες ΟΠΕΚΕΠΕ; Ανάπτυξη! Έχουν πλέον τον πλήρη έλεγχο του κράτους και των πολιτειακών θεσμών και εμάς κλεισμένους σαν τα ποντίκια σε ένα ξύλινο ερμητικά κλειστό κουτί τα οποία περιμένουν το τέλος τους.
Σου φεύγει ο κώλος στη δουλειά και γυρίζεις στο σπίτι για να τα ακούσεις από τη δύστυχη γυναίκα σου, επειδή πάλι δεν περισσεύει μία να πληρωθούν τα στοιχειώδη. Σιγά, διαβάζεις για τα λεφτά που δίνουν για τον δεκαεννιάχρονο Κωστούλα (35 εκ.) ο οποίος by the way έχει παίξει μπάλα στον πρώτο Ολυμπιακό έξι μήνες το πολύ. Εσύ δουλεύεις σαν τον μαλάκα τριάντα χρόνια, σου έχουν περικόψει κατά 30 φεύγα τοις εκατό τον μισθό τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και απόψε για χιλιοστή φορά δεν έχεις στην τσέπη σου να πας να πιείς ούτε ένα τσίπουρο στο καφενείο της φτωχογειτονιάς αλλά… ακόμη απορείς και θαυμάζεις. Αναρωτιέσαι στον καθρέπτη του μπάνιου όταν κανείς δεν σε βλέπει τι έχεις κάνει λάθος στη ζωή σου… Ε, ρε και να είχες γίνει Κωστούλας,
ή πρωθυπουργός σαν τον Μητσοτάκη! Ναι, καλά, ξεκίνα με το να πάψεις να ψηφίζεις αρχιλαμόγια και βλέπουμε. Εξάλλου Κωστούλας με ταλέντο και λίγη τύχη μπορεί να γίνει ο καθένας, Μητσοτάκης όμως, (δυστυχώς για εμάς) γεννιέσαι…
(Ανανεωμένο) Κακές γλώσσες αναφέρουν ότι κορυφαίος δημοσκόπος μετά λύπης του διαπιστώνει πως η κατρακύλα της ΝΔ του Μητσοτάκη είναι αντίστοιχη με την ελεύθερη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα.
Οι… Βορειοκορεάτες δημοσκόποι του… παραλίγο Μωυσή ωστόσο έχουν άλλη εικόνα. Τη διαστρεβλωμένη που μας παρουσιάζουν νυχθημερόν όπου τάχα η ΝΔ, εν μέσω πλήρης απαξίωσης από τους καθημαγμένους ένεκα των καταστροφικών πολιτικών της πολίτες, ανακάμπτει.
Α, βρε δόλιε Κυριάκο, σε κατάντησαν να ιδροκοπάς και δη από το βήμα της Βουλής μπας και πείσεις τους πολίτες ότι δεν είσαι προδότης (ο στόχος ήταν η γελιοποίηση ανά το πανελλήνιο όχι η παραπομπή, μη μπερδεύεστε), και θες να μας πείσεις ότι δύναται να κατακτήσεις και τρίτη τετραετία.
Έλεος!
Μέχρι και οι παρηκμασμένοι Λίβυοι σε πήραν χαμπάρι και σε… γλεντάνε αρμοδίως.
Στο είπε ο Σαμαράς πάντως: Όταν όλοι σε βλέπουν να προσκυνάς τον εχθρό σου είναι δεδομένο ότι σε θεωρούν αδύναμο και γελοίο και δεν σε υπολογίζουν (πιο κομψά σε… κάρφωσε, το παραφράσαμε λιγάκι). Αλλά εσύ εκεί, συνεχίζεις την εθνομηδενιστική πεπατημένη.
Η οποία θα οδηγήσει σε εθνικό ακρωτηριασμό όταν οι Αμερικανοί ξεμπερδέψουν με το Ιράν και χαράξουν τις νέες σφαίρες επιρροής στην ευρύτερη περιοχή. Ήτοι, Ισραήλ αφεντικό στη Μέση Ανατολή, Κούρδοι με κράτος για επιπλέον έλεγχο των εδαφών της, με τα Μεμέτια να παίρνουν κομμάτι της Συρίας, της Κύπρου που ήδη το έχουν και του Αιγαίου για να μην ξευτιλιστεί ο Σουλτάνος στο εσωτερικό και τον φάνε οι εχθροί του.
Μένει να φανεί τι θα πάρουν οι Ρώσοι, στο πλαίσιο της Νέας Γιάλτας, προς κατοχύρωση της εξόδου στα θερμά νερά. Ενδεχομένως τη Λιβύη. Θα δείξει.
Εμείς, όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει, θα μείνουμε με τη μητσοτακική προδοσία στο χέρι. Έτερον ουδέν!
Στο μεταξύ το σφυροκόπημα των «αρίστων» από τις Βρυξέλλες σχετικά με τη σκανδαλάρα του ΟΠΕΚΕΠΕ συνεχίζεται αμείωτα. Με τους Βορίδη και Αυγενάκη να δηλώνουν αθώοι ενώ ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν.
Ακούγεται εντόνως ότι οι Ευρωπαιοι επιφυλάσσουν κι άλλη… έκπληξη στον Κυριάκο κρεμώντας τον στα μανταλάκια αυτή τη φορά με τα αίσχη του ΤΑΙΠΕΔ.
Ήγουν, ο παμμέγιστος ηγέτης μας κινδυνεύει να σπεύσει πανικόβλητος να σβήσει και τρίτο φουρνέλο στη Βουλή.
Κι αποχαιρέτα την, την ευρωπαϊκή καρέκλα που χάνεις…
Κατά τ’ αλλά η ΝΔ ξεπερνάει τις δυσκολίες και ανακάμπτει,
σύμφωνα πάντα με τους… Βορειοκορεάτες δημοσκόπους.
Έλα όμως που ένας γνήσιος και δυνατός, όπως αναφέραμε, του λέει του Κυριάκου ότι θα έχει την τύχη του Αλέξη.
Βέβαια το τσιτάχ της πολιτικής φρονεί ότι θα ξεπεράσει τα προσκόμματα με την ελεημοσύνη που θα μοιράσει στη ΔΕΘ η οποία θα αντιστρέψει τα προγνωστικά και θα θριαμβεύσει εκ νέου στην κάλπη.
Μακάρι, φίλτατε Κυριάκο, μακάρι!
Ίσως, κατά την ταπεινή μας άποψη, να έβρισκες άλλη στρατηγική.
Διότι με την πλειοψηφία του λαού να πεινάει, με τη χώρα εθνικά ισοπεδωμένη και τους Σαμαρά – Καραμανλή να υπενθυμίζουν στους πολίτες τι εστί μητσοτακισμός, τι να πρωτοκάνει η έρμη η ελεημοσύνη για να αποφύγεις τη συντριβή;
Συγχαρητήρια στην στενή συνεργάτη του Γιωργάκη Παπανδρέου, συντρόφισσα του... μορφώματος της νέας δεξιάς με την επωνυμία πασοκ-κιναλ, Πωλίνα Λάμψα, μαζί με φιλέλληνες του γνωστού πρακτορείου ΕΛΙΑΜΕΠ, ποζάρουν με περηφάνια δίπλα στην σημαία της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου", το πάλαι ποτέ κατοχικό ψευδοκράτος. Αναμένεται να ενημερώσει και καθοδηγήσει τα λεγόμενα μέλη της λεγόμενης Κεντρικής Επιτροπής, του λεγόμενου πασοκ κιναλ, καθόσον η ίδια είναι μέλος αυτού του εκτρώματος, της Κεντρικής Επιτροπής του σημερινού πασοκ κιναλ. Τώρα, η σχέση του σημερινού κόμματος της νέας και σύγχρονης δεξιάς (πασοκ κιναλ) με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι όσο ο "φάντης με το ρετσινόλαδο". Περισσότερα:Δίπλα στον Τατάρ το Ελληνοτουρκικό Φόρουμ – Φωτογραφήθηκε με σύμβολα του ψευδοκράτους Η συνάντηση, χωρίς ντροπή, έγινε μάλιστα στη "βουλή" της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου"... Με το καλό σαν την "Βόρεια Μακεδονία" των Τσίπρα-Κοτζιά και Cia... κι έρχεται η Θράκη μαζί το Αιγαίο...
Η Πωλίνα Λάμψα, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Αντιπρόεδρος της ΜΚΟ με την ονομασία "Σοσιαλιστική Διεθνής, σε χαρούμενες στιγμές με το πολιτικό κεφάλαιο της αποικίας "Ελλάδα"...
.jpg)
