.jpg)
Μια φράση που σημάδεψε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και στιγμάτισε την εθνική συνείδηση για δεκαετίες.
Σαν σήμερα, 14 Αυγούστου 1974, ξεκινούσε η δεύτερη και πιο καταστροφική φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ο «Αττίλας 2» σάρωσε το νησί, οδηγώντας στην κατοχή του 37% της κυπριακής επικράτειας, στον ξεριζωμό 200.000 ανθρώπων, σε χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους.
Και την ίδια ώρα, στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής — λίγες μόλις εβδομάδες μετά την πτώση της χούντας και την επιστροφή του στην εξουσία — διατυπώνει μια φράση που έμελλε να γίνει ιστορικό στίγμα: «Η Κύπρος κείται μακράν.»
Μια δήλωση που υποτίθεται εξέφραζε τον «ρεαλισμό» της συγκυρίας. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν μια ωμή, γυμνή εγκατάλειψη. Τη στιγμή που οι Κύπριοι πολεμούσαν για τα σπίτια, τις ζωές και την ελευθερία τους, η μητέρα-πατρίδα επικαλέστηκε την απόσταση για να αποποιηθεί την ευθύνη. Δεν ήταν λόγια ψυχραιμίας, ήταν λόγια παραίτησης.
Όχι, η Κύπρος δεν ήταν μακριά
Η Κύπρος δεν ήταν — και δεν είναι — μακριά. Ούτε γεωγραφικά, ούτε ιστορικά, ούτε ηθικά.
Μακριά ήταν μόνο η πολιτική βούληση.
Η φράση του Καραμανλή συμβόλισε την εθνική αποστασιοποίηση από έναν Ελληνισμό που για δεκαετίες πίστευε πως η Ελλάδα θα ήταν πάντα εκεί.
Αντί για πράξη στήριξης ή έστω ηθικής συμπαράστασης, επιλέχθηκε ο κυνισμός. Και αυτός ο κυνισμός έσπειρε δυσπιστία, πίκρα και απογοήτευση σε μια Κύπρο που ποτέ δεν έπαψε να νιώθει ελληνική — και να πληρώνει το τίμημα γι' αυτό.
Η φράση έγινε σύμβολο — και πληγή
Σήμερα, 51 χρόνια μετά, η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη, η βόρεια πλευρά υπό κατοχή, και οι συνομιλίες για λύση διαρκώς ατελέσφορες.
Η φράση του 1974 δεν ξεχνιέται. Όχι γιατί οι λέξεις έχουν μαγική δύναμη, αλλά γιατί εκείνη η δήλωση έδωσε το στίγμα της ελληνικής στάσης: να μην ενοχλήσουμε, να μην προκαλέσουμε, να μην εμπλακούμε.
Μισός αιώνας σιωπής και στασιμότητας. Μισός αιώνας που η Κύπρος εξακολουθεί να "κείται μακράν" — όχι από την καρδιά του Ελληνισμού, αλλά από το κέντρο των ελληνικών πολιτικών προτεραιοτήτων.
Η Ιστορία δεν συγχωρεί
Η Ιστορία δεν συγχωρεί όσους σιωπούν την ώρα της ευθύνης.
Ούτε όσους βαφτίζουν τον φόβο και την αδράνεια ως «ρεαλισμό».
Δεν συγχωρεί ούτε όσους ξεχνούν, ούτε όσους συνηθίζουν την κατοχή, τη διαίρεση, την υποχώρηση.
Και κυρίως, δεν συγχωρεί εκείνους που, αντί να πουν «είμαστε μαζί σας», είπαν: «Η Κύπρος κείται μακράν.»
Δημοσιεύθηκε στις 16 August 2025 | 11:44 am
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
«Η Γάζα δεν είναι ένα κενό προς κατάληψη.
Είναι μια κορεσμένη γη, βουτηγμένη στο αίμα των μαρτύρων της.
Δεν θα κυβερνηθεί από το Τελ Αβίβ. Δεν θα...
κυβερνηθεί από καμία ξένη πρωτεύουσα.
Ο Λαός της, όσοι Αντιστέκονται, θα την κυβερνήσουν»
Από την προειδοποίηση την «Ενωμένης Αντίστασης» στη μαρτυρική Γάζα!
Η προειδοποίηση της Αντίστασης δυνατή και ξεκάθαρη!
Δεν είναι η Χαμάς...
Δεν είναι η Παλαιστινιακή Τζιχάντ...
Δεν είναι το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση...
Δεν είναι η Φατάχ του Γιάσερ Αραφάτ...
Δεν είναι το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση Γενική Διοίκηση...
Είναι η Αντίσταση!
Σήμερα η απλή αναφορά στη λέξη «Αντίσταση», με τη συνεισφορά της αργυρώνητης δημοσιογραφικής πορνείας και της ιμπεριαλιστική δεξιάς κι αριστεράς, κάνει πολλούς ανθρώπους να συνοφρυώνονται.
Πάρα πολλούς.
Στους τηλεοπτικούς διαλόγους πολιτικών (αριστερών ή δεξιών δεν έχει καμία σημασία) στους εξαγορασμένους και καλοταϊσμένους τηλεοπτικούς σταθμούς, στα σαλόνια της κοσμοπολίτικης σιωνιστικής αριστεράς, σε συζητήσεις με απεριτίφ, ακόμη και σε "ειρηνόφιλες" πορείες, σε αναρτήσεις στα λεγόμενα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης" ή φόρουμ μηνυμάτων η Αντίσταση είναι ένας ενοχλητικός όρος. Ένας όρος που καταστρέφει την εικόνα του προφίλ του κάθε πολίτη και του επιβάλει ετικέτες: "τρομοκράτης", προκαλεί "μίσος", δεν αρμόζει στην "πολιτική ορθότητα" του αστικού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Έτσι καθοδηγούν τους ανθρώπους να προτιμούν να μιλούν για «ειρήνη» αφηρημένα, για «διάλογο», για «φιλανθρωπία», για «λύση δύο κρατών» χωρίς ποτέ να λένε σε ποια πλευρά βρίσκονται.
Το γενικό κι αόριστο είμαι με την «Παλαιστίνη» είναι ένα αποστειρωμένο σύστημα υποστήριξης, χωρίς ρίσκο, χωρίς ιστορία, χωρίς αίμα.
Ένα σύστημα υποστήριξης αφόρητο.
Ο Ένοπλος Αγώνας του Παλαιστινιακού λαού είναι "αφορισμένος" από τους φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές της, σωστότερα απαγορευμένος και δεν λέγεται ποτέ.
Αλλά η Παλαιστίνη είναι, λειτουργεί σαν μια ετικέτα (# hashtag για τους φιλοπαλαιστίνιους του πληκτρολογίου), ενώ είναι είναι μια θανατηφόρα πληγή που είναι ανοιχτή εδώ και περισσότερα από 77 χρόνια, όταν δεν υπήρχε κατά διάνοια η Χαμάς που σήμερα όλοι στοχοποιούν για να είναι συνεπείς με την "πολιτική ορθότητα" του συστήματος.
Όσοι υποστηρίζουν την Παλαιστίνη είναι πάντα με τον Ένοπλο Αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, ή η υποστήριξη είναι πλασματική, δεν είναι υπαρκτή.
Είναι οι υποστηρικτές της Παλαιστίνης όταν οι πλατείες είναι γεμάτες και φέρνουν ψήφους στα κομματικά σχήματα, αλλά και πολιτικές καριέρες ειδικά.
Η Παλαιστίνη δεν χρειάζεται περιστασιακούς φιλάνθρωπους θεατές/υποστηρικτές.
Το να υποστηρίζεις την Παλαιστίνη σημαίνει να υποστηρίζεις, πρώτα και κύρια, την Αντίσταση, τον Ένοπλο Αγώνα χωρίς «ναι μεν αλλά»!
Ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα,
γίνεται αλήθεια...
Δεν μπορείς να κάνεις επανάσταση με άσπρα γάντια...
Μόνον η αλήθεια είναι επαναστατική...»
Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, γνωστός ως ΛένινΗ Αντίσταση δεν διεξάγεται με λευκά γάντια. Δεν είναι ευγενική. Δεν γίνεται με την άδεια του κατακτητή, με λουλούδια.
Η Αντίσταση διεξάγεται με ό,τι έχεις. Γιατί όσοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, μάχονται με ό,τι τους έχει απομείνει.
Δεν είναι δική μας δουλειά να πούμε από την "πολιτισμένη" δύση πώς γίνεται η Αντίσταση. Ούτε στο όνομα του Παλαιστινιακού λαού!
Ο ένοπλος αγώνας είναι ο δρόμος που δικαιώνεται από το διεθνές δίκαιο κι είναι το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών που βρίσκονται υπό κατοχή:
Ο ΟΗΕ καθιέρωσε στο λεγόμενο και σήμερα ξεφτιλισμένο "διεθνές δίκιο" τον Ένοπλο Αγώνα ως τον τρόπο διεξαγωγής Αντίστασης πριν από περισσότερα από 50 χρόνια:
Το ψήφισμα 3070 του ΟΗΕ (1973) επιβεβαιώνει το «Δικαίωμα κάθε λαού να αντιστέκεται με οποιονδήποτε τρόπο απέναντι στην αποικιακή και εγκληματική βαρβαρότητα, συμπεριλαμβανομένης της Ένοπλης Αντίστασης. Αυτό είναι ένα αναφαίρετο Δικαίωμα»
Το ψήφισμα 3246 του ΟΗΕ (1974) «Επαναβεβαιώνει τη νομιμότητα του αγώνα ενός λαού για την απελευθέρωση από την αποικιακή και ξένη κυριαρχία, με όλα τα δυνατά μέσα, συμπεριλαμβανομένου του Ένοπλου Αγώνα»
Όταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στήριζε τον Ένοπλο Αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, την Αντίσταση και είχε την ετικέτα υποστήριξης της "τρομοκρατίας":
Όταν η Ελλάδα είχε Έλληνα πρωθυπουργό... κι όχι ελληνόφωνους λακέδες των αμερικανοσιωνιστών! «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι
σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.
Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.»
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ κιναλ που θέλει να χρησιμοποιεί την ιστορία του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά με την "πολιτική ορθότητα" ➦ Ανδρουλάκης, πλασιέ του εβραιοναζισμού!
Κι οι άλλοι πολιτικοί απατεώνες πουλάνε Παλαιστίνη χωρίς ίχνος ντροπής ➦ Κάποιος Χαρίτσης, μας θεωρεί μ@λάκες, ηλίθιους ή χρυσόψαρα;
Ηγέτες με "αδένες" (στην καθομιλουμένη όρχεις)...
Όταν για την "πολιτισμένη" δύση ο Αραφάτ ήταν "τρομοκράτης" και μοναδικός πολιτικός ηγέτης στην Ευρώπη που στήριζε τον Ένοπλο Αγώνα του Παλαιστινιακού λαού ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Ιταλός πρωθυπουργός Bettino Craxi δήλωνε την αλληλεγγύη του μέσα στην Ιταλική Βουλή (6 Νοέμβρη 1985): «Ο ένοπλος αγώνας των Παλαιστινίων είναι νόμιμος!»
Επειδή η φίμωση κι η λογοκρισία από το 4ο Ράιχ είναι σκληρή κι αμείλικτη, ειδικότερα σήμερα με την εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη και θα εντείνεται καθημερινά... όσοι κι όσες θέλουν, μπορούν ν' ακολουθούν... Για να μην "χαθούμε" θα βρισκόμαστε στο Telegram ➦ ΕΔΩ Δημοσιεύθηκε στις 16 August 2025 | 11:40 am
Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Πώς γίνεται να καίγεται μια πόλη σαν την Πάτρα; Επί τρεις μέρες τώρα η εξαγορασμένη από τον Μητσοτάκη «ενημέρωση» μεταδίδει μια θολή εικόνα καλλιεργώντας την εντύπωση ότι η καταστροφή αφορά κάτι εξωτικές περιοχές στα περίχωρα της πόλης.
Συσκοτίζουν έτσι την αλήθεια πίσω από τοπωνύμια όπως Βραχνέικα, Τσουκαλέικα, Καμίνια, Συχαινά, Βούντενη κι άλλα που μέχρι χθες δεν γνώριζε κανείς. Δεν πρόκειται όμως για απομακρυσμένους οικισμούς ή δυσπρόσιτα χωριά. Είναι σαν να μιλάμε για την Καλλιθέα ή τα Πατήσια. Αποτελούν μέρος του αστικού ιστού της Πάτρας, η οποία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος δήμος της χώρας, μεγαλύτερος από τον Δήμο Πειραιά και αθροιστικά μεγαλύτερος από τους Δήμους Περιστερίου και Καλλιθέας. Πώς γίνεται λοιπόν να καίγεται; Έχει απαντήσεις ο Μητσοτάκης, που εμφανώς απρόθυμα και στην κοσμάρα του, πότε βαρύθυμος και πότε χαμογελώντας «περίεργα», υποχρεώθηκε με καθυστέρηση να ξεκουβαληθεί από τον τόπο των διακοπών του και να εμφανιστεί στο «στρατηγείο» (να το κάνει ο Θεός…) Πολιτικής Προστασίας; Στα χέρια του έχει καταστραφεί η μισή Ελλάδα. Έχει συνείδηση των ιστορικών ευθυνών του; Κακώς αναρωτιόμαστε. Γιατί είναι μάταιο να περιμένει κανείς απαντήσεις από τον εκπρόσωπο μιας Οικογένειας που βλέπει την Ελλάδα όχι ως πατρίδα, αλλά σαν χώρο για δουλειές…
Πώς βρέθηκαν άλλωστε, από κει που ο πατέρας τους, κατά δήλωσή του, μπήκε στην πολιτική φτωχός με τα στρατιωτικά του ρούχα να είναι σήμερα μια από τις πλουσιότερες της χώρας χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους; Ο κοσμάκης δεν έχει να περιμένει τίποτε από δαύτους. «Ό,τι αγαπήσαμε δεν υπάρχει» είπε συντετριμμένος ένας Χιώτης, αντικρίζοντας με δέος την καταστροφή που χτύπησε χωρίς άμυνα το νησί. Δεν πιάνουν αυτά σε ανθρώπους στεγνούς σαν την έρημο, όπως ο Μητσοτάκης. Στον ζόφο όπου συχνάζει η καταστροφή είναι η κανονικότητα. Άλλωστε, όπως έχει πει, κάπου πρέπει να μπουν και οι ανεμογεννήτριες…
Δεν μας αξίζει ένας πρωθυπουργός εκδικητικός που λύνει αξεδιάλυτους ψυχολογικούς λογαριασμούς σε βάρος της χώρας.
«Τι είχαμε εμείς τότε και τα καταφέρναμε καλύτερα;» ρώτησε ένας παλαίμαχος δασοπυροσβέστης κι απάντησε. «Είχαμε ηγέτες χαμηλόβαθμους και υψηλόβαθμους,
υπήρχε σχέδιο αξιοποίησης ανθρώπινου δυναμικού και φυσικών επί τόπου πόρων, υπήρχε σχέδιο αξιοποίησης τοπικών Αρχών αλλά κυρίως των πολιτών στην ύπαιθρο. Δεν τους εκκενώναμε… Ήταν μαζί μας, γνώστες και του τόπου και του αντικειμένου, αρωγοί στην προσπάθεια και όχι όπως τώρα να παίζουν κρυφτούλι με τις Αρχές. Κανείς περισσότερο δεν θα υπερασπιστεί τον τόπο του, σαν τον κάτοικο της περιοχής. Έγκαιρα τους οργανώναμε, τους εκπαιδεύαμε στον τόπο τους και τους αξιοποιούσαμε όταν τους είχαμε ανάγκη». «Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα μετά το Μάτι, είμαστε άξιοι της τύχης μας» ανέφερε οργισμένος ένας συμπατριώτης. Το Μάτι θαρρείς και έγινε για να καταλάβει την εξουσία αυτό το ιστορικό ατύχημα, ο Μητσοτάκης.
https://www.antinews.gr
Δημοσιεύθηκε στις 16 August 2025 | 11:36 am
Η Θεία Λειτουργία έγινε catwalk, η πολιτική έγινε πασαρέλα και η φτώχεια… φωτογραφικό φόντο.
Στη Μονή Κορακιών, Κυριακή πρωί, η Θεία Λειτουργία μετατράπηκε σε VIP event. Η Μαρέβα, με μπαντάνα και πέδιλα “για γαλαζοαίματες”, απέδειξε πως η πνευματικότητα συνδυάζεται άψογα με το luxury brand.
Σύμφωνα με lifestyle πηγές, τα πέδιλα δεν διατίθενται σε μαγαζιά – μόνο σε αίθουσες θρόνου. Για να τα πάρεις πρέπει:
1.Να έχεις τριπλό επίθετο και οικογενειακό οικόσημο με λιοντάρι ή μονόκερο.
2.Να υπογράψει έγκριση η βασίλισσα της Δανίας.
3.Να σε ευλογήσει ο Πατριάρχης με… αρωματικό νερό Chanel No. 5.
Την ώρα που οι πολίτες αναζητούν προσφορές στο σούπερ μάρκετ για να βγει η βδομάδα, το κυβερνητικό styling team δούλευε υπερωρίες για να βρει το κατάλληλο χρώμα μπαντάνας “που να γράφει καλά στις κάμερες αλλά και να αποπνέει θεοσέβεια”.
Ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε:
«Η κυρία Μαρέβα στηρίζει την ελληνική παράδοση. Και όταν λέμε παράδοση, εννοούμε την παράδοση της ελίτ να επιδεικνύει τα αξεσουάρ της σε ώρες κρίσης. Είναι κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας.»
Άλλος υπουργός, υπό τον όρο της ανωνυμίας, πρόσθεσε:
«Τα πέδιλα αυτά είναι συμβολικά. Θυμίζουν στον λαό πως η κυβέρνηση… πατάει γερά στα πόδια της. Στα πανάκριβα, εισαγόμενα πόδια της.»
Οι μοναχές, σε πνεύμα ευλάβειας, σχολίασαν:
«Ευτυχώς που ήρθε η κυρία Μαρέβα, γιατί βαρεθήκαμε τις απλές μαντίλες. Τώρα ξέρουμε πως ο Θεός αγαπάει την πολυτέλεια.»
Η ερώτηση που μένει: Στην Ανάσταση θα εμφανιστεί με γόβες Louboutin σε χρώμα “Αίμα του Χριστού” ή με μαντίλα Versace που στάλθηκε απευθείας από το Βατικανό;
Δημοσιεύθηκε στις 16 August 2025 | 11:31 am
Ο Αύγουστος για τoν Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς θυμάται και τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου
Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών, που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο.Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό.
Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωσή της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ,στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.
«Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαροϊ την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος,«μετ’οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία τις διαβεβαίωσε, πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.
Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος,έχουμε πολλές φορές
βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης.
Η
Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.
Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.
Εκκλησίες της βρίσκονται πολυάριθμες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο, ιδιαίτερα το νησιωτικό, ορισμένες δε, όπου υπάρχουν θαυματουργικές εικόνες της, αποτελούν πανελλήνια θρησκευτικά προσκυνήματα, όπως η Παναγία της Τήνου.
Η ομορφιά της Παναγίας
Είναι συγκλονιστική η “Κοίμηση της Θεοτόκου”,
Δημοσιεύθηκε στις 14 August 2025 | 6:53 pm
“Η ΝΔ έκαψε Ηλεία-Αθήνα-Πάρνηθα-Αττική-Σύνταγμα. Η ΝΔ είναι ο Νέρωνας σε κόμμα…”.
Αδωνις Γεωργιάδης – Οταν ήταν βουλευτής του ΛΑΟΣ
Η Ελλάδα καίγεται, όχι από την «ακραία θερμότητα», ούτε από τις «ακραίες συνθήκες». Καίγεται από την πολιτική ανεπάρκεια και την κρατική εγκατάλειψη.Η εκδήλωση των καταστροφικών πυρκαγιών δεν οφείλεται μόνο στις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται αυτή την εποχή στεγνώνοντας την ατμόσφαιρα, αλλά σε άλλες αιτίες: Στη συσώρρευση μεγάλου όγκου καύσιμης ύλης, λόγω της εγκατάλειψης των δασών στην τύχη τους, διαχρονικά απ΄ όλες τις κυβερνήσεις. Τα δάση δεν καθαρίζονται από τη νεκρή ξύλινη μάζα, η οποία έγινε συσσωρευμένο μπαρούτι στο εσωτερικό τους. Στην ύπαρξη μέσα στα δάση πυλώνων με ηλεκτροφόρα καλώδια της ΔΕΗ, χαμηλής και υψηλής τάσης, που δεν συντηρούνται, για να εμφανίζει η ΔΕΗ υψηλά κέρδη. Στις περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις, δηλαδή στη δημιουργία με κυβερνητική ανοχή, ολόκληρων παράνομων οικισμών μέσα στα δάση. Στην έλλειψη αντιπυρηνικών ζωών, καθώς και σε άλλες αιτίες.
Από τις 8 έως και τις 13 Αυγούστου, εκδηλώθηκαν πάνω από 150 νέες αγροτοδασικές πυρκαγιές, -οι 82 μόνο την Τρίτη-, ενώ στις φωτιές επιχειρούν 4.850 πυροσβέστες, εθελοντές και 33 εναέρια μέσα.
Σε περιοχές όπως η Αχαΐα, η Πρέβεζα, η Χίος, η Ζάκυνθος, η Φιλιππιάδα, ακόμη και Κέντρα Υγείας – όπως το Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Πάτρας – εκκενώθηκαν, ενώ αρκετοί κάτοικοι χρειάστηκε να απομακρυνθούν με τη βοήθεια του Λιμενικού.
Την ίδια ώρα, κατάσταση έκτακτης ανάγκης κηρύχθηκε στη Χίο, με καίρια εστίες στην Παπαδιά και Αγία Μακρίτσα, και τα μηνύματα του “112” πλημμύρισαν τα κινητά των πολιτών.
Σε άλλα μέτωπα της Ελλάδας, ζημιές υπέστησαν σπίτια, farmlands, ακόμη και εργοστάσια — όπως τσιμενταποθήκες — ενώ τραυματίστηκαν τουλάχιστον 13 πυροσβέστες. Στην Αχαϊα και σε άλλες περιοχές, χιλιάδες κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Στην Χίο, Ζάκυνθο και Αχαΐα, η κατάσταση είναι πλέον έκτακτη, με τη θερμοκρασία να αγγίζει τους 34 °C, και ισχυρούς ανέμους.
Και τι λέει τώρα η κυβέρνηση;
Κάθε Μάη μας υπόσχονταν «απόλυτη ετοιμότητα». Κάθε Αύγουστο, βρίσκονται να τρέχουν για εναέρια μέσα, εκκενώσεις, απελπισμένα μηνύματα «112» και πάλι δικαιολογίες. Σαν να παίζει θέατρο ένα κράτος που αγνοεί πως το δάσος και οι άνθρωποί του δεν προστατεύονται με κορώνες, αλλά με σχέδιο και εμπιστοσύνη.
Είναι γελοίο: 4.850 πυροσβέστες και 33 αεροπλάνα μάς πουλάνε «ετοιμότητα», όταν στην ουσία όταν εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι η χώρα είναι ανοχύρωτη μπροστά στις πυρκαγιές.
Μόνο οι κάτοικοι της υπαίθρου μπορούν να σώσουν τον τόπο, κι όμως αντί να τους εμπλέκουμε, τους εκκενώνουμε. Ήταν αυτοί που γνώριζαν τον τόπο και τον φρουρούσαν, τώρα τους αντιμετωπίζουν με εκκενώσεις,
ειδοποιήσεις, ακόμα και καχυποψία, «ότι είναι συνωμότες». Και όχι σύμμαχοι. Πώς θα προστατευτεί ένα δάσος αν ο κάτοικος της περιοχής γίνει εχθρός του κράτους, κι όχι σύμμαχος του Κράτους;Μέσα στη στάχτη, οι παλιοί γνώριζαν τι θα έπαιζε στις φλόγες. Εμείς, σήμερα, συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι αρκεί ένα μήνυμα SMS, μερικά μήπως αεροπλάνα και επίσημες ανακοινώσεις. Και ξυπνάμε, κάθε Αύγουστο, με στάχτες στα χέρια.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα οι παρέμβαση που κάνει μέσω του λογαριασμού του στο f/b ο Βασίλης Κοκοτσάκης, απόστρατος από το Πυροσβεστικό Σώμα Ελλάδας:
ΑΠΟΡΙΑ ΜΟΥ ΩΣ ΠΑΛΙΟΥ ΠΥΡΟΣΒΈΣΤΗ:
Πώς τα καταφέρναμε άραγε εμείς παλαιότερα, χωρίς μέσα, χωρίς εφόδια, χωρίς εναέρια, χωρίς καλογιαλυσμένους εκπροσώπους τύπου, χωρίς πόρους, χωρίς δικό μας υπουργείο;
Και τότε είχε καύσωνες και τότε φυσούσαν άνεμοι, και τότε τα εναέρια δεν πετούσαν νύκτα…και τότε υπήρχαν…πράκτορες!!
Αυτά δεν είχαμε…και πολλά άλλα…ή μάλλον τίποτα δεν είχαμε..
Τι είχαμε; Ηγέτες χαμηλοβαθμους και υψηλόβαθμους, υπήρχε σχέδιο αξιοποίησης ανθρώπινου δυναμικού και φυσικών επί τόπου πόρων, υπήρχε σχέδιο αξιοποίησης τοπικών αρχών αλλά κυρίως των πολιτών στην ύπαιθρο….Δεν τους εκκενώναμε… Ήταν μαζί μας, γνωστές και του τόπου και του αντικειμένου… αρωγοί στην προσπάθεια και όχι όπως τώρα να παίζουν κρυφτούλι με τις αρχές για να αποφύγουν την εκκένωση, άρα είναι “αντίπαλοι” και όχι σύμμαχοι.. Κανείς περισσότερο δεν θα υπερασπιστεί τον τόπο του, σαν τον κάτοικο της περιοχής. Εγκαιρα τους οργανώναμε, τους εκπαιδεύαμε στον τόπο τους και τους αξιοποιούσαμε όταν τους είχαμε ανάγκη,
Αλλάξτε τακτική, δεν βλέπετε ότι το μοντέλο που εφαρμόζετε τα τελευταία χρόνια δεν αποδίδει; Κάθε Μάιο είμαστε πανέτοιμοι, τον Αύγουστο κατεστραμμένοι, με υπουργικές σοφιστείες και την χώρα γεμάτη…. συνωμότες …..
Το ξέρω ότι ενοχλώ, αλλά είμαι σίγουρος ότι οι παλιοί που το διαβάζουν συμφωνούν…
Δημοσιεύθηκε στις 13 August 2025 | 6:49 pm
Αν αυτό δεν είναι παράνοια τότε τι είναι;
Το Εξώφυλλο σήμερα της “Καθημερινής” είναι αποκαλυπτικό. Κύριο θέμα έχει τον πύρινο όλεθρο που καταστρέψει την χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Την ίδια στιγμή όμως έχει “χτύπημα” στην πρώτη σελίδα, το οποίο μας ενημερώνει ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να πάρει δάνεια και να αγοράσει 4η Belharra.
Οι εποχικοί πυροσβέστες νομίζουμε ότι με την ανάρτησή τους, μας απαλλάσσουν απ’ το να σχολιάσουμε αναλυτικά το γεγονός.
Δημοσιεύθηκε στις 13 August 2025 | 6:49 pm
Φορούσε γάντια για να μην καεί. Όταν οι βελόνες πύρωσαν, με ένα σαδιστικό χαμόγελο ο Θεοφιλογιαννάκος φόρεσε κι εκείνος ένα γάντι κι έπιασε μια βελόνα που είχε γίνει κατακόκκινη. «Βαστάτε τον καλά να μην κουνιέται». Με σταθερό χέρι, σαν χειρουργού, έπιασε το πέος του θύματος και με το άλλο έσπρωξε αργά την πυρωμένη βελόνα μέσα στην ουρήθρα...
«Είμαι Λάκων, υιός διδασκάλου, έχω ανατροφή ελληνοχριστιανική και είχα την τιμή να συμμετάσχω ενεργώς στην επανάσταση της 21ης Απριλίου. Στη Σπάρτη έμαθα ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του. Ο κομμουνιστής είναι ένα τομάρι που δεν σκέπτεται την πατρίδα».
Απολογία του αρχιβασανιστή, απότακτου αξιωματικού Θεόδωρου Θεοφιλογιαννάκου κατά τη «Δίκη της Χούντας»
Βασ. Σοφίας, Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας. 20 Αυγούστου 1968
Στον μακρύ διάδρομο υπήρχαν δεξιά και αριστερά σιδερένιες πόρτες με ένα μικρό μόνο παραθυράκι. Η κάθε πόρτα οδηγούσε σε ένα παγωμένο, ανήλιο, γεμάτο υγρασία, αίματα και περιττώματα, κελί. Σε μια άκρη υπήρχε ένα βρόμικο πολυκαιρισμένο στρώμα. Ο νεαρός άνδρας είχε χάσει κάθε αίσθηση του χρόνου. Καθόταν κατάχαμα και κοίταζε το κενό στον απέναντι τοίχο: «Άλλη μια μέρα, πρέπει να αντέξω άλλη μια μέρα» σκέφτηκε. Το σώμα του ήταν όλο μια πληγή. Πονούσε φρικτά. Εκεί που οι σάρκες δεν είχαν ανοίξει ακόμη,
το δέρμα είχε πάρει ένα μπλαβί, μαύρο χρώμα. Κάθε κίνηση που έκανε του έφερνε ζαλάδα.
Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και με θόρυβο. Τρεις άνδρες μπήκαν μέσα στο κελί. Φορούσαν χακί παντελόνι και αρβύλες. Δεν μίλησαν. Έβγαλαν τα πουκάμισά τους, τα δίπλωσαν σχεδόν με τελετουργικές κινήσεις και ετοιμάστηκαν. Μαζί τους ετοιμάστηκε και ο κρατούμενος. Ήξερε τι τον περίμενε.
«Τα πεθαμένα σου, ρε αλήτη» είπε ξαφνικά ο πιο ψηλός και του έριξε μια κλοτσιά στο πρόσωπο όπως ήταν καθισμένος επάνω στο στρώμα. Οι άλλοι δύο τον σήκωσαν όρθιο. Ο άνδρας, αν και δεν είχε χάσει τις αισθήσεις του από το ισχυρό χτύπημα, ένιωθε σαν να έβλεπε από ψηλά τα όσα διαδραματίζονταν στο κελί. Σαν να μην ήταν εκείνος, αλλά κάποιος άλλος. Οι γροθιές του ψηλού άνδρα έπεφταν σαν έμβολα στο πρόσωπο και το στομάχι του. «Πρέπει τώρα να χάσω τις αισθήσεις μου, τώρα, σε παρακαλώ» ικέτευσε σιωπηλά γιατί γνώριζε τι θα ακολουθούσε. Ο ψηλός κάποια στιγμή κουράστηκε. Πόνεσαν και τα κόκαλα των χεριών του από τις μπουνιές. «Κοίτα ο κερατάς, μάτωσε και με λέρωσε. Την Παναγία σου μέσα, σκατόπαιδο» ούρλιαξε.
Είχε έρθει η σειρά του επόμενου βασανιστή. Εκείνου με τις μεγάλες πλάτες και την κτηνώδη δύναμη, που στο χωριό του, όταν ήταν μικρός, τα άλλα παιδάκια τον κορόιδευαν πίσω από την πλάτη του και τον φώναζαν «μπουνταλά». Πήρε φόρα στο στενό κελί και σαν ποδοσφαιριστής άρχισε να κλοτσάει τον κρατούμενο μέχρι να λαχανιάσει. Στο στομάχι, στην κοιλιά, στα καλάμια, στα γεννητικά όργανα. «Βρομιάρη, δολοφόνε» φώναζε. Λίγο πριν ο μαυρομάλλης άνδρας, που βρισκόταν στη μέση, χάσει τις αισθήσεις του, πρόσεξε τα βρόμικα κατακίτρινα δόντια του βασανιστή του. Ύστερα έγειρε το κεφάλι και καυτά ούρα έφυγαν από μέσα του λεκιάζοντας το ήδη βρόμικο και σκισμένο παντελόνι του...
Βαριά βήματα ακούστηκαν από τον διάδρομο. Στην πόρτα πρόβαλε ένας τέταρτος άνδρας. Οι βασανιστές, ιδρωμένοι και ματωμένοι από τα αίματα του θύματός τους, ίσιωσαν το κορμί τους. «Ηλίθιοι, σας είπα να μου τον ζεστάνετε, όχι να τον αφήσετε αναίσθητο. Ξεντύστε τον και συνεφέρτε τον». Ο λοχαγός Πεζικού και υποδιοικητής του ΕΑΤ - ΕΣΑ Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, από τη Λακωνία, χάζευε ηδονιζόμενο τα «παλικάρια» του που ξέντυναν με κοφτές κινήσεις τον ανυπεράσπιστο άνδρα. «Άλλο ένα τσογλάνι. Ποιητής σου λέει. Γαμώ τη μόρφωσή τους».
Ο άνδρας στάθηκε με δυσκολία στα πόδια του. Ήταν ολόγυμνος. Ο Θεοφιλογιαννάκος, με αργά βήματα, έκανε έναν γύρο από τον σακατεμένο νέο που τον υποβάσταζαν οι δυο από τους τρεις ΕΣΑτζήδες. Άναψε τσιγάρο. Πήρε μια βαθιά τζούρα. Η καύτρα έγινε βαθιά πορτοκαλί. Έφερε το τσιγάρο στο στήθος του άνδρα. Τον κοίταζε σαδιστικά, στα μάτια. Ακούμπησε τη δεξιά του ρώγα. Το θύμα ούρλιαξε. Κάποιος του έπιασε τα μαύρα του μαλλιά και του σήκωσε το κεφάλι. Ο βασανιστής συνέχιζε να τον κοιτάζει προκλητικά. Δεν πίεσε το τσιγάρο έστω για να σβήσει. Απλά το ακουμπούσε στη ρώγα του θύματός του. Η μυρωδιά της καμένης σάρκας γέμισε το δωμάτιο.«Μην τον αφήσετε να λιποθυμήσει, κακομοίρηδες, εσείς θα την πληρώσετε» διέταξε τους τρεις βοηθούς του ο υποδιοικητής. Έφερε το πρόσωπό του κοντά στο πληγιασμένο και πρησμένο πρόσωπο του άνδρα. «Θα μιλήσεις, σκύλας γιε;» τον ρώτησε με φωνή που ακουγόταν ελάχιστα. Ταυτόχρονα με το δεξί του χέρι έπιασε τους όρχεις του βασανιζόμενου και με δύναμη τους έστριψε. Και όλο τους έστριβε. Ο πόνος ήταν αφόρητος. «Δεν θα μιλήσεις;». Ο τέταρτος βασανιστής της «παρέας», που για λίγο είχε βγει από το δωμάτιο, επέστρεψε με ένα καμινέτο μικρό, σαν αυτό που ψήνουν τους τούρκικους καφέδες. Για ώρα δεν συμμετείχε. Η δουλειά του ήταν άλλη. Άναψε το καμινέτο και στη φλόγα του έφερε για πολλή ώρα μικρά σύρματα και μακρόστενες μυτερές βελόνες.
Φορούσε γάντια για να μην καεί. Όταν οι βελόνες πύρωσαν, με ένα σαδιστικό χαμόγελο ο Θεοφιλογιαννάκος φόρεσε κι εκείνος ένα γάντι κι έπιασε μια βελόνα που είχε γίνει κατακόκκινη. «Βαστάτε τον καλά να μην κουνιέται». Με σταθερό χέρι, σαν χειρουργού, έπιασε το πέος του θύματος και με το άλλο έσπρωξε αργά την πυρωμένη βελόνα μέσα στην ουρήθρα. Ίσως είναι από τους πόνους που κανείς μα κανείς δεν μπορεί να περιγράψει. Το θύμα σφάδαζε, τα μάτια του γύρισαν. Τα πνευμόνια του δεν μπορούσαν να πάρουν αέρα μέσα τους για να ουρλιάξει. Μούγκριζε. Ο αρχιβασανιστής ηδονιζόταν, το ανυπεράσπιστο θύμα του έσβηνε.
Ο βασανισμένος νέος ένιωσε το στομάχι του να φτάνει στον λαιμό του. Έκανε εμετό. Μια πράσινη χολή έσταξε επάνω στο γυμνό κορμί του. Κούνησε το κεφάλι του με δυσκολία πάνω-κάτω. Ο λοχαγός σαν να χάρηκε. Τράβηξε αργά τη ματωμένη βελόνα που πλέον είχε παγώσει και πλησίασε. Τότε ο Αλέκος Παναγούλης τον έφτυσε στο πρόσωπο προκλητικά με όση δύναμη είχε μέσα του.Ο αποτυχημένος πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, που δεν περίμενε τέτοια αντίδραση, ούρλιαξε. «Θα τον σκοτώσω τον πούστη. Αφήστε τον. Το τελευταίο του κομμάτι δεν θα το γνωρίσει η σκύλα που τον γέννησε». Ως διά μαγείας το ένα του χέρι βρέθηκε να βαστάει ένα συρμάτινο βούρδουλα. Άρχισε να χτυπάει στα τυφλά επάνω στις πληγές σαν μαινόμενος ταύρος και να βρίζει. Ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του Παναγούλη και όλα γύρω του μαύρισαν.
Διόνυσος Αττικής, στρατόπεδο 505 Τάγματος Πεζοναυτών.
Τέλη Μαΐου 1973
Το υπηρεσιακό τηλέφωνο του ταγματάρχη Θεόδωρου Θεοφιλογιαννάκου, διοικητή του στρατοπέδου, χτυπούσε σαν τρελό. Εκείνος καθόταν στο γραφείο του, το άκουγε, αλλά δεν απαντούσε. Με το μικρό του δάχτυλο έξυνε τη μύτη του και σκεφτόταν όλο μίσος, χρόνια πριν, «που τα κομμούνια τον έδιωξαν από την αεροπορία ως αποτυχημένο». Στο μυαλό του ήρθε και η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, όπου είχε καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας. Το τηλέφωνο συνέχιζε να χτυπάει, αλλά το μυαλό του ήταν αλλού. Ένιωθε υπερήφανος για εκείνη τη δίκη, όπου τα «κομμούνια οι άλλοι αξιωματικοί» είχαν το θράσος να διαβάζουν την εφημερίδα «Τα Νέα» και το πλήρωσαν.
Ξαφνικά η διάθεση του χάλασε. Σκέφτηκε την εξέτασή του από τον συνήγορο υπεράσπισης, κάποιο κομμούνι και εκείνος, με το όνομα Ευάγγελος Γιαννόπουλος.
«Ωραία του τα είπα, τον αποστόμωσα τον συμμορίτη: “Οι λοχαγοί είναι λεβέντες και πολεμάνε” του είπα». «“Οι ψεύδορκοι όμως λοχαγοί σαν κι εσένα δεν είναι λεβέντες και πάνε φυλακή” είχε το θράσος να μου απαντήσει. Και μετά με τι κορμοστασιά και χάρη είχα γυρίσει στην έδρα και είχα πει: “Διαμαρτύρομαι, κύριε πρόεδρε, διότι υβρίζομαι ως ψεύδορκος. Παρακαλώ να σημειωθεί η ύβρις εις τα πρακτικά, διά να υποβάλω μήνυσιν. Δεν μπορώ να ανέχομαι να με συκοφαντούν”».
Τελικά το τηλέφωνο τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Απάντησε, ενώ το χέρι του δεν είχε σταματήσει να σκαλίζει τη μύτη του. «Θεοφιλογιαννάκος» είπε κοφτά και από την άλλη άκρη άκουσε τον υφιστάμενό του στην ΕΣΑ Νίκο Χατζηζήση: «Κύριε διοικητά, μας φέρανε τον Μουστακλή...». Σιωπή. Ο άκαπνος βασανιστής Χατζηζήσης περίμενε από τον άκαπνο προϊστάμενό του μια απάντηση. Τι συμβουλή να έδινε όμως για τον Σπύρο Μουστακλή; Πολέμησε τρία χρόνια στο πλευρό του Ζέρβα, έλαβε μέρος στον εμφύλιο, πήγε στην Κορέα... Ένας στρατιώτης γεμάτος ανδραγαθήματα. Αλλά τώρα άλλαξε. Έγινε και εκείνος κομμούνι και θέλει να ρίξει την «εθνοσωτήριον επανάστασιν». Πήρε μέρος και στο Κίνημα του Ναυτικού, ο άθλιος.
«Τα προβλεπόμενα» απάντησε στον υφιστάμενό του κι εκείνος κατάλαβε. «Αααα και πού ’σαι; Πριν τον φάλαγγα συμβούλεψέ τον, τάχα μου φιλικά, να μην βγάλει τα παπούτσια του, γιατί έτσι θα αντέξει περισσότερο και δεν θα πονάει από τα χτυπήματα» είπε. Έκλεισε το τηλέφωνο κι άρχισε να γελάει δυνατά. Ήξερε πως το χειρότερο στο συγκεκριμένο βασανιστήριο ήταν ο βασανιζόμενος να φοράει παπούτσια. Στην αρχή δεν θα πονούσε, αλλά μετά τα πόδια του θα πρήζονταν και οι σάρκες θα ξεχείλωναν τόσο πολύ από το πόδι, που θα έβγαιναν έξω από το κλειστό παπούτσι.
Ο Θεοφιλογιαννάκος σηκώθηκε, κοίταξε το «γεμάτο» πρόγραμμα ανακρίσεων και μετά ευχαριστημένος κατευθύνθηκε προς τα κελιά. Στο στρατόπεδό τους είχαν φέρει και νέο όργανο βασανισμού, το περίφημο «στεφάνι». Κάτι σαν το αγκάθινο στεφάνι του Ιησού, αλλά από σίδερο και με ελάσματα για να ανοιγοκλείνει. Ήταν χαρούμενος.
Εκείνος, ένας ταγματάρχης, είχε καταφέρει να παίρνει μισθό σχεδόν πρωθυπουργού. «Να μας ζήσεις, Παπαδόπουλε». Σκέφτηκε. «Και καθαρίζουμε τα κομμούνια, και μπορούμε και κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα. Ζήτω η επανάστασις». Και αμέσως μετά έκανε τους υπολογισμούς για τον μισθό που έπαιρνε τον μήνα: «Ο βασικός και για κάθε ανάκριση 450 δραχμές επιπλέον. Συν τα επιδόματα. Συν τα... ανθυγιεινά, συν το επίδομα θέσης. Μα ποιος είμαι; Κάθε μήνα 1.200 δολάρια στην τσεπούλα».
Δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού, Αύγουστος 1975
Η δίκη της χούντας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Οι πρωταίτιοι, αμετανόητοι και προκλητικοί, έπαιζαν με τα νεύρα ενός ολόκληρου λαού. Πολλοί από αυτούς που διέλυσαν την πατρίδα και παρουσιάστηκαν σαν «σωτήρες» είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς την περίοδο της Κατοχής. Άνθρωποι αμόρφωτοι, μιλούσαν σε «βλαχοκαθαρεύουσα», ένα μείγμα αρχαίων ελληνικών, καθαρεύουσας και δημοτικής, και προκαλούσαν αηδία.
Οι πρωταίτιοι δεν δικάστηκαν για τα αμέτρητα οικονομικά τους σκάνδαλα που διέλυσαν τη χώρα και γέμισαν τις τσέπες τους (και ας λένε οι σημερινοί νοσταλγοί τους ότι «πέθαναν στην ψάθα»). Ούτε δικάστηκαν για τον πνευματικό μεσαίωνα στον οποίο έριξαν την Ελλάδα. (Με διάταγμά τους απαγορεύτηκε η κυκλοφορία 1.046 έργων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος, ο Αριστοτέλης, ο Αριστοφάνης, ο Σαρτρ, ο Μαν, ο Καμύ, ο Γκόρκι, ο Βάρναλης, ο Λόρκα, ο Παλαμάς, ο Κάφκα, ο Καζαντζάκης ήταν όλοι απαγορευμένοι επειδή «διέφθειραν τις ψυχές των Ελλήνων χριστιανών». Το πνευματικό επίπεδο του Παπαδόπουλου, του Παττακού και της υπόλοιπης «παρεούλας» ξεκινούσε και σταματούσε στις ταινίες «μελό» και τις ψευδοπατριωτικές πολεμικές ταινίες του Τζέιμς Πάρις).
Οι πρωταίτιοι ήταν εγκληματίες και γι’ αυτό δικάστηκαν.
Ο Αλέκος Παναγούλης κατέθεσε: «Η ανάκριση άρχισε κλιμακούμενη από της περιοχής των γρονθοκοπημάτων, των εγκαυμάτων, της φάλαγγος και των ραβδισμάτων μέχρι και της περιοχής των σεξουαλικών βασανιστηρίων. Ο Θεοφιλογιαννάκος, ο ίδιος προσωπικά, με χτύπησε με ένα καλώδιο κατ’ επανάληψη σε όλο μου το σώμα. Υπάρχουν ακόμη στην περιοχή των ώμων μου σημάδια γιατί το άκρο του καλωδίου ήταν δεμένο με σύρμα και δημιούργησε μεγαλύτερη πληγή. Και στη μια πλευρά και στην άλλη». Και στη συνέχεια, δίχως να κοιτάξει τον άνθρωπο στο εδώλιο για να μην του δώσει αξία, συνέχισε: «Μια ημέρα με κρατούσαν τα πρωτοπαλίκαρά του κι εκείνος μου είχε φράξει τις αναπνευστικές οδούς. Μύτη και στόμα. Τον δάγκωσα με όλη μου τη δύναμη. Στα επόμενα βασανιστήρια ο άνδρας αυτός, φοβούμενος, έκανε το ίδιο, αλλά χρησιμοποιούσε μαξιλάρια».
Ο στρατοδίκης Μιχάλης Ζούβελος ανέφερε για τον Θεοφιλογιαννάκο: «Οργάνωσε κατά ζηλευτόν τρόπον ένα πλήρες δίκτυο παρακολουθήσεως, συλλήψεων, εκφοβισμού. Διαπνεόμενος από τυφλόν αντικομμουνισμόν, είμαι βέβαιος ότι, αν συνέβαινε ένας ισχυρός καταστρεπτικός σεισμός, ο μόνος εν Ελλάδι που θα τον απέδιδε στους κομμουνιστάς είναι ο –ταγματάρχης τότε– Θεοφιλογιαννάκος».
Ο Θεοφιλογιαννάκος μέχρι το τέλος του παρέμεινε αμετανόητος. Καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά χρόνια μετά κυκλοφορούσε ελεύθερος, ενώ τα καλοκαίρια απολάμβανε τζάμπα διακοπές μαζί με τον Παττακό σε παραθαλάσσιο ξενοδοχείο της Αναβύσσου.Ο Χατζηζήσης μέσα στη φυλακή κάθε πρωί συνέχισε να δίνει αναφορές στον Παπαδόπουλο σαν να ήταν στον στρατό. Κάποια στιγμή θεώρησε ότι οι Αμερικανοί θέλουν να τον σκοτώσουν. Ότι του διοχετεύουν ειδικά ραδιοκύματα στον εγκέφαλο για να τον τρελάνουν. Σταμάτησε να κοιμάται σε οποιοδήποτε κρεβάτι ήταν μεταλλικό για να μην τον πιάνουν τα ραδιοκύματα.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, λίγες ημέρες προτού δημοσιεύσει προσωπική του έρευνα για τα όργανα και τους βασανιστές τις χούντας, χάνει τη ζωή του στα 36 του χρόνια σε ένα περίεργο τροχαίο στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με τη χούντα.
Ο Σπύρος Μουστακλής, λίγες ημέρες μετά το τηλεφώνημα Θεοφιλογιαννάκου - Χατζηζήση, μεταφέρθηκε στο 401 ΓΣΝΑ, όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο «Μιχαηλίδης» και αιτιολογία εισαγωγής «τρακάρισμα στον Ιππόδρομο συνεπεία εγκεφαλικού». Η πραγματικότητα ήταν φυσικά άλλη. Επί 47 ημέρες βασανίστηκε απάνθρωπα. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα του προκάλεσε εγκεφαλικό. Ο Σπύρος Μουστακλής για τρία χρόνια δεν μπορούσε να περπατήσει. Δεν ξαναμίλησε ποτέ φυσιολογικά μέχρι να πεθάνει.
Ο Στέλιος Παττακός, ο «διασκεδαστής» της άθλιας τριανδρίας και ο κατά γενική ομολογία γκαφατζής της «παρέας», παρέμεινε προκλητικά αμετανόητος. Για τον ήρωα Μουστακλή, με τους τόσους πολέμους στο ενεργητικό του, ο «πλακατζής» Παττακός είχε δηλώσει κυνικά: «Καλά του κάναμε. Να ησυχάσουμε. Η δύναμις επιβάλλεται δια παντός τρόπου. Ό,τι δε λύνεται, κόβεται. Σπαθί».Δημοσιεύθηκε στις 13 August 2025 | 1:25 pm
Κατά τη διάρκεια της χούντας, ο έφεδρος αξιωματικός Αλέκος Παναγούλης φεύγει στην Κύπρο αρνούμενος να υπηρετήσει το χουντικό καθεστώς. Εκεί αποφασίζει να δολοφονήσει τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Το σχέδιο ήταν ν’ ακολουθήσουν βομβιστικές επιθέσεις στην Αττική, ώστε να δημιουργηθεί χάος κι αναρχία και να κλονισθεί η χούντα. Ο Πολύκαρπος Γεωργατζής ήταν πρώην υπουργός Άμυνας της Κύπρου. Στον διπλωματικό σάκο, που δεν περνά από έλεγχο, στέλνει στον Παναγούλη τα εκρηκτικά, τα οποία δεν ήταν κατάλληλα για μεγάλες εκρήξεις.
Ο Παναγούλης έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο και τηρεί απόλυτα τους συνωμοτικούς κανόνες. Η επιλογή του σημείου στο οποίο θα δολοφονούσε τον δικτάτορα είχε γίνει μετά από πολλές επιτόπιες έρευνες. Το 31ο χιλιόμετρο της Αθηνών – Σουνίου κρίθηκε ως το κατάλληλο σημείο. Ακριβώς κάτω από την εθνική υπάρχει μια υπόγεια σήραγγα μήκους 7 μέτρων. Ο Παναγούλης αποφάσισε ότι εκεί μπορούσε να κρύψει τα εκρηκτικά, που θα εξουδετέρωναν τον δικτάτορα. Το σχέδιο ήταν παράτολμο, αλλά έτσι ήταν και ο Παναγούλης. Η τεχνική ήταν να καλυφτούν οι εκρηκτικές ύλες με μπετόν,
και να μεταφερθούν στο πορτ μπαγκάζ ενός ταξί….
Το πρωί της 13ης Αυγούστου του 1968, όπως κάθε μέρα, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος κινείται παραλιακά από το Λαγονήσι προς την Αθήνα. Τον συνοδεύει μια μικρή φάλαγγα αυτοκίνητων, που τον προστατεύει. Ο Παναγούλης καραδοκεί στο 38ο χιλιόμετρο. Στο σημείο όμως, βρίσκεται ένα ζευγαράκι που ερωτοτροπεί κι έτσι καθυστερεί η τοποθέτηση των εκρηκτικών. Την κρίσιμη ώρα οι ενέργειες του Παναγούλη γίνονται σχεδόν μηχανικά. Κρύβεται στα βράχια και περιμένει την κατάλληλη στιγμή που θα περνά η πομπή για να πατήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό. Η τύχη όμως ήταν με το μέρος του πραξικοπηματία. Η αυτοσχέδια βόμβα έσκασε, αφού είχε περάσει το αυτοκίνητό του. Ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου έσωσε έναν δικτάτορα και καταδίκασε μια χώρα. Ενώ είχε υπονομεύσει έξι σημεία, η μπαταρία που είχε από ένα παλιό αυτοκίνητο δεν μπόρεσε να τροφοδοτήσει και τα έξι σημεία και έσκασε μόνο το ένα.
Η καταδίωξη
Η καταδίωξη του Παναγούλη ξεκινά αμέσως μετά την έκρηξη. Ο ίδιος προσπαθεί να φτάσει σε μια βάρκα, όπου τον περίμεναν κάποιοι συνεργάτες του. Αστυνομία, στρατός και χωροφυλακή χτενίζουν την περιοχή. Μετά από δύο ώρες τον εντόπισαν κάτω από ένα βράχο που είχε κρυφτεί και τον έπιασαν. Την επομένη, τα πρωτοσέλιδα των ελεγχόμενων εφημερίδων μιλούν για εκδηλώσεις συμπάθειας υπέρ του πρωθυπουργού, καθώς και για την αγανάκτηση που προκάλεσε στον κόσμο η απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, χιλιάδες ήταν και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα προς τον πρωθυπουργό. Οι εφημερίδες γράφουν ότι η επίθεση στόχευε: «Πρώτον εις την ανακοπήν του τουριστικού ρεύματος προς την Ελλάδαν. Δεύτερον: Εις την ανατροπήν της επικρατούσης εντυπώσεως περί των αρίστων συνθηκών τάξεως, γαλήνης και ασφαλείας οι οποίαι χαρακτηρίζουν την χώρα μας». Ο Παπαδόπουλος δίνει στον εαυτό του προαγωγή σε ηρώα και στήνει μνημείο στο σημείο της αποτυχημένης επίθεσης, με έξοδα του 32ου συντάγματος πεζοναυτών, «εις ενθύμιον της τυφλούς επίθεσης επί του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαδόπουλου»….
Ο Αλέκος Παναγούλης οδηγείται στο κολαστήριο του ΕΑΤ/ ΕΣΑ. Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν αντάξια της ιεράς εξέτασης. Τον κρέμασαν ανάποδα, του έκαναν φάλαγγα, του τρύπησαν την ουρήθρα με βελόνα, τον ξυλοκόπησαν, τον ταπείνωσαν, αλλά δεν έσπασε. Στο τέλος ο Ιωαννίδης αναγνώρισε ότι ο Παναγούλης δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ. Τον χαρακτήρισε ως τον έναν στο εκατομμύριο που θα άντεχε. Ο Παναγούλης δεν ήθελε τον έπαινο του σκοτεινού δικτάτορα. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που έζησε μια σπάνια ζωή. Ο Αλέκος Παναγούλης, γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1939…. Δημοσιεύθηκε στις 13 August 2025 | 1:20 pm
Του Strange AttractorΕίσαι 17 χρονών έφηβος, πάνω στην τρέλα.
Στην ηλικία που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας που θα έχεις για μια ολόκληρη ζωή.
Στην ηλικία που ανακαλύπτεις μόνος σου τον κόσμο, και επιτέλους αισθάνεσαι ελεύθερος κι αδέσμευτος από τα δεσμά και τα πρέπει των γονιών και του σχολείου.
Ο κόσμος όλος είναι στα πόδια σου, έτοιμος να τον ανακαλύψεις, κι αισθάνεσαι αθάνατος.
Ίσως η καλύτερη ηλικία.
Μια ηλικία κατά την οποία το λεγόμενο peer group pressure, η πίεση δηλαδή και η επιρροή που ασκούν επάνω σου οι όμοιοί σου, οι συνομήλικοι, η παρέα σου, είναι αυτό που σε ορίζει τώρα, και που θα σε καθορίσει μελλοντικά.
Οι γονείς σου είναι γέροι, ντεμοντέ, και δεν ξέρουν… τα ξέρουν όλα οι φίλοι σου.
Και τι εμπειρίες έχεις; Λίγες. Θυμάσαι αμυδρά την κρίση, και τους γονείς σου να αγωνιούν για τον επιούσιο, ενώ λίγο μετά (στην αρχαιότητα) έζησες και την αγωνία της πανδημίας, τότε που για να πας έξω να πετάξεις τα σκουπίδια έπρεπε πρώτα να ενημερώσεις με sms τον Νικ Χαρντ.
Από πολιτική δεν ξέρεις πολλά, μόνο τον Κυριάκο και τους «άριστους» έζησες, όλοι οι άλλοι είναι απώτατο παρελθόν, μεσαιωνική ιστορία, την οποία σιχαίνεσαι ούτως ή άλλως διότι έτσι σε κατάντησε το σχολείο και το φροντιστήριο, μιας και μόνο με την αποστήθιση είχες ελπίδα να περάσεις σε καμιά σχολή.
Και όσο για τον Κυριάκο, δεν ακούς και τίποτα καλό…
Πάνω στο ζάπινγκ ή στο σέρφινγκ ακούς για σκάνδαλα, λαμογιές, διεθνή διασυρμό, εθνικές μειοδοσίες, μπίμπο κομματόσκυλα με ΦΕΡΑΡΙ, φραπέδες, χασάπηδες, ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ, και άλλα τέτοια σιχαμερά, όταν κατά λάθος, και μία στις τόσες, σου βγάζει το instagram καμιά πολιτική είδηση, ή κάποιο «ενημερωτικό» σάιτ…
Παρακολουθείς όμως «ευλαβικά» τους influencers και τους τράπερ, τους οποίους θαυμάζεις, και στους οποίους θέλεις να μοιάσεις.
Που αμφότεροι σε επηρεάζουν με το «χαϊλίκι» τους, και με το lifestyle που πλασάρουν και προωθούν (με το αζημίωτο βέβαια, αλλά εσύ αυτό δεν το ξέρεις).
Λεφτά, λεφτά, λεφτά… σπορ αμάξια, χλιδή, διακοπές στο Μόντε Κάρλο, και… λεφτά!
Αυτή είναι η ζωή και τα πρότυπα που έχεις.
Γκομενάκια σε ριάλιτι, τραγουδιάρες, μοντέλα, τσιγγάνοι τράπερς με Λαμποργκίνι, πρώην αστυνομικοί με 40 ακίνητα, π@ουτανάκια, χασισέμποροι, δήθεν «καλλιτέχνες», τικτόκερς,
και άλλα τέτοια μπόλικα ανθρώπινα σκουπίδια, που σε αυτή τη χρονική συγκυρία της γενικά μίζερης μεταπολιτευτικής μας κοινωνίας, που πέρασε από τη φτώχια στην τεχνητή ευμάρεια, και ξανά μανά στη σκληρή λιτότητα, καπάκι με ακρίβεια, είναι τα ινδάλματα και τα είδωλα των εφήβων μας…Αυτοί που τα έχουν όλα… και το επιδεικνύουν με τσαμπουκά 24/7 στα κινητά των νέων μας.
Γι’ αυτό και η αυξανόμενη εγκληματικότητα ανηλίκων, γι’ αυτό και η γενικότερη κατάντια της χώρας και της κοινωνίας μας, που σε όλους τους δείκτες είναι κάτω ή κοντά σε πρώην «κομμουνιστικές» δικτατορίες, που μας έχουν ξεπεράσει προ πολλού.
Από ποιους άλλους, εκτός από αυτά τα σκουπίδια να εμπνευστεί ο σημερινός έφηβος;
Τι άλλο (εναλλακτικό) υπάρχει;
Στην εποχή της φθηνής ατάκας, της ανάρτησης, της πειραγμένης φωτό, και της επιτηδευμένης μαγκιάς και καπατσοσύνης, που μέσα από το παντοδύναμο και κυρίαρχο διαδίκτυο μπλοκάρουν όλα τα υπόλοιπα;
Τα βιβλία, η καλή μουσική, η όποια ιδεολογία;
Τι από αυτά υπάρχει εύκολο και διαθέσιμο, που να μη χρειάζεται εντατικό ψάξιμο ή καθοδήγηση από κάποιον που όντως ξέρει, αλλά που είναι στην απ’ έξω μιας και δεν ακούει τραπ, και δεν θαυμάζει τον… Σνικ;
Και το κερασάκι στη τούρτα;
Όλα αυτά τα νέα παιδιά ψηφίζουν… από τα 17 τους.
Αν θελήσουν να πάνε στις κάλπες.
Καταλαβαίνετε δηλαδή…
Κυριάκος, Φραπές, Χασάπης, Πόπη, και λοιπά απορρίμματα μέχρι να σβήσει ο ήλιος…
ΥΓ- Είχε γράψει κάποτε ένα ποίημα ο Άρης Αλεξάνδρου, για τους σύγχρονους Βαρβάρους, που δεν θα μας έρθουν από τα σύνορα, αλλά θα ξεπηδήσουν μέσα από τις τηλεοράσεις, στα παιδικά δωμάτια… ή κάπως έτσι.
Σήμερα οι Βάρβαροι είναι όντως εντός των τειχών, και ξεπηδούν καθημερινά μέσα από τα κινητά των «ζαλισμένων» παιδιών μας, καταδικάζοντάς τα στον βούρκο!
Ουάου… περνάμε υπέροχα κι αυτό βγαίνει προς τα έξω!
https://www.antinews.gr
Δημοσιεύθηκε στις 12 August 2025 | 6:35 pm
Σκληρό άρθρο από τη γερμανική εφημερίδα Taz να τον χαρακτηρίζει, εμμέσως πλην σαφώς, επικίνδυνο για τη Δημοκρατία στη χώρα μας.
Με ένα εξαιρετικά αιχμηρό κείμενο που φέρει τον τίτλο «Η παρακμή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα: Ο Μητσοτάκης υπονομεύει συστηματικά το Κράτος Δικαίου» η Taz κατηγορεί τον πρωθυπουργό για υπονόμευση των θεσμών και διακυβέρνηση με σιδηρά πυγμή.
Και το κείμενο είναι «εκρηκτικό» από την έναρξη, καθώς η εφημερίδα σημειώνει «Η πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1974 άνοιξε τον δρόμο για την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Θεωρήθηκε η καλύτερη δημοκρατία που είχε γνωρίσει η χώρα και όντως ήταν. Μέχρι που ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης».
Οι σκελετοί στη ντουλάπα
Επισημαίνει πως από το 2019 που εξελέγη πρωθυπουργός κυβερνά με σιδηρά πυγμή, ενώ έχει πολλούς «σκελετούς στην ντουλάπα του».
Κάνει ειδική αναφορά σε τρία βασικά θέματα «ένα γιγαντιαίο σκάνδαλο υποκλοπών, μετά τη συγκάλυψη ενός καταστροφικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος και τώρα ένα μεγάλο σκάνδαλο με τις αγροτικές επιδοτήσεις της Ε.Ε.».
«Ο κανόνας είναι πάντα ο ίδιος: Μηδενική λογοδοσία, μηδενικές εξηγήσεις. Ο ίδιος και οι ακόλουθοί του πάντα τη γλιτώνουν, χάρη σε εξαγορασμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφους (η τέταρτη εξουσία), χάρη στον έλεγχο της Δικαιοσύνης (η τρίτη εξουσία), χάρη στην κοινοβουλευτική του πλειοψηφία (η δεύτερη εξουσία)» σχολιάζει με σκληρό τρόπο .
Το τελευταίο χτύπημα
Η Taz, όπως αναμενόταν, κάνει ξεχωριστή αναφορά και στην συγκάλυψη του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ μέσω θεσμικής εκτροπής, χαρακτηρίζοντας την ως «το τελευταίο χτύπημα του Μητσοτάκη στη Δημοκρατία».
«Εξανάγκασε δεκάδες βουλευτές του στην Αθήνα να ψηφίσουν επιστολικά με στόχο να κατασταλούν τα εμφατικά αιτήματα της αντιπολίτευσης για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για το σκάνδαλο» υπογραμμίζει.
Νεποτισμός και άγρια διαφθορά
Και η εφημερίδα καταλήγει: Στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία, ο Μητσοτάκης συστηματικά υπονομεύει το Κράτος Δικαίου και τη Δημοκρατία. Είτε μέσω πελατειακών σχέσεων, νεποτισμού ή άγριας διαφθοράς, το εκρηκτικό αυτό μείγμα κρατά τον Μητσοτάκη, γόνο παλαιάς πολιτικής δυναστείας,
στην εξουσία εις βάρος της πλειοψηφίας. Κάποιος θα αστειευόταν πως εάν μπορούσε να δωροδοκήσει τον σκύλο του Πήνατ θα το έκανε. Πέρα από την πλάκα ο Μητσοτάκης θέλει να παρουσιάζει τον εαυτό του ως εκσυγχρονιστή. Στην πραγματικότητα είναι ο νεκροθάφτης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα...https://www.press-gr
Δημοσιεύθηκε στις 12 August 2025 | 6:27 pm
Μέχρι τώρα, μας ήθελαν απλώς φτωχούς. Τώρα μας θέλουν και... εξαγώγιμο παράδειγμα: Η γερμανική εφημερίδα TAZ σε νέο καυστικό άρθρο της με τίτλο «13ωρη εργάσιμη ημέρα στην Ελλάδα – Όχι, παρακαλώ!» με την υπογραφή του ανταποκριτή της Φέρρυ Μπατζόγλου κατακεραυνώνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τις νέες «εργασιακές μεταρρυθμίσεις» που όπως φαίνεται προκαλούν πλέον ανησυχία ακόμα και στο εξωτερικό...
«Η Ελλάδα ανακοινώνει νόμο για την "απορρύθμιση της εργασίας"» γράφει η εφημερίδα και προσθέτει: «Ελπίζουμε ότι η Γερμανία δεν θα ακολουθήσει το παράδειγμά της». Είναι η πρώτη φορά που το πείραμα της ελληνικής υπομονής προκαλεί φόβο στους Ευρωπαίους. Και δεν έχουν άδικο. Η κυβέρνηση, με πρόσχημα την «ευελιξία», προχωρά σε μέτρα που παραπέμπουν σε εργασιακό μεσαίωνα: 13 ώρες ημερησίως για έναν εργοδότη, απασχόληση κατόπιν κλήσης (on-call) για 1-2 ώρες την ημέρα, τετραήμερη εβδομάδα με το ίδιο (!) ωράριο, κινητή εφαρμογή για άμεσες προσλήψεις δύο ημερών και φυσικά, κατάργηση της σταθερής εργασιακής σχέσης.
Όπως δηκτικά γράφει το άρθρο: «Σύγχρονη σκλαβιά. Συσκευασμένη με το διαβολικά εξωραϊσμένο σύνθημα "ευελιξία" και με ψηφιακές κουταμάρες.». Μάλιστα ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι ο ίδιος ο Γερμανός καγκελάριος Merz εμφανίστηκε πρόσφατα εντυπωσιασμένος από τον κ. Μητσοτάκη, τον οποίο χαρακτήρισε «υποδειγματικό» για όλα αυτά τα μέτρα...
Και εδώ είναι ακριβώς το επικίνδυνο σημείο: Δεν είναι απλώς ελληνική υπόθεση. Είναι μοντέλο. Είναι εξαγωγικό προϊόν. Από χώρα-παρίας των μνημονίων, φτάσαμε να γίνουμε “πρωτοπόροι” στις νέες μορφές φθηνής και ελεγχόμενης εργασίας. Όπως ακριβώς ήθελαν οι δανειστές από το 2010 με πλήρη διάλυση του κοινωνικού κράτους, εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, εργασία χωρίς δικαιώματα...
Το άρθρο της TAZ, επισημαίνοντας ότι αυτά δεν είναι “απλώς ελληνικές φρικαλεότητες” καταλήγει με μια προειδοποίηση: «Η Ελλάδα, που αποτέλεσε το ευρωπαϊκό πειραματόζωο, θα γίνει πρότυπο για τους εργαζόμενους μεταξύ Ρήνου και Όνδρου; Όχι, παρακαλώ!»
Κι εξηγεί ότι «οι αυστηρές πολιτικές λιτότητας και οι εκατοντάδες “μεταρρυθμίσεις” που εφαρμόστηκαν στην Αθήνα από το 2010 και μετά είχαν ως στόχο να επαναφέρουν την Ελλάδα σε καλή κατάσταση στην ευρωζώνη. Η κατεύθυνση ήταν: “Ε, τεμπέληδες και χοντροί Έλληνες! Πρώτα να χάσετε λίπος! Περάστε από τη κοιλάδα των δακρύων! Μετά θα πάρετε την ανηφόρα!”».
Και τελικά τι συνέβη; “ Τίποτα από όλα αυτά” καθώς “η ελληνική οικονομία, μετά από μια άνευ προηγουμένου κατάρρευση, αναπτύσσεται μόνο μέτρια και σε χαμηλό επίπεδο. Φτηνή εργασία, υψηλός πληθωρισμός: η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει πέσει στην προτελευταία θέση στην ΕΕ. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι,
η σοβαρά συρρικνωμένη μεσαία τάξη μόλις και μετά βίας τα βγάζει πέρα...”
Η ορολογία μπορεί να ξενίζει, όμως πίσω από τον υπερτονισμένο λόγο του αρθρογράφου διακρίνεται κάτι βαθύτερο: η ανησυχία πως η Ελλάδα δεν είναι η εξαίρεση, αλλά η αρχή. Ένα πείραμα που, αν αποδειχθεί «επιτυχημένο» – έστω λογιστικά – θα μπορούσε να εξαχθεί ως «καλή πρακτική» σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες...
Ο ΚΟΡΙΟΣ
Δημοσιεύθηκε στις 12 August 2025 | 6:23 pm
Υπάρχει μια κατηγορία εντύπων που δεν εκδίδονται για να ενημερώνουν, αλλά για να υπενθυμίζουν στους αναγνώστες τους ότι το ψέμα και η υπερβολή μπορούν να είναι κερδοφόρα.
Η «είδηση» της VOICE για τα εκατομμύρια του ΟΠΕΚΕΠΕ που φέρεται να πήρε ένας αγρότης, είναι άλλο ένα μνημείο αυτού του είδους.Να τι έχουμε λοιπόν: Εναν “πιασάρικο” τίτλο και ένα εγκεφαλικό σενάριο κομμένο-ραμμένο για να τσιμπήσουν όσοι πιστεύουν ότι η αλήθεια είναι προαιρετική, αρκεί να βγάζει πρωτοσέλιδο.
Φυσικά η σκανδαλολογία αυτού του είδους δεν είναι δημοσιογραφία· είναι προπαγάνδα με γαρνίρισμα κουτσομπολιού. Και όσο τα αποκαλούμε «ειδήσεις», τόσο ταΐζουμε την παραπληροφόρηση που σαπίζει τον δημόσιο διάλογο.
Υ.Γ: Καμία επίσημη ή αξιόπιστη πηγή δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη αγρότη με το όνομα Σπυρίδων Κανελλόπουλος που να έχει λάβει 19,4 εκατ. ευρώ από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Το ότι κυκλοφορούν με τόση άνεση τέτοιες μαϊμού ειδήσεις είναι ένα θέμα. Επίσης η VOICE είναι μια περιθωριακή εφημερίδα και καθόλου αξιόπιστη. Από την άλλη ο Κώστας Τζαβάρας είναι ένας αξιοπρεπής δεξιός πολιτευτής και δεν θα μπορούσε να πει ποτέ τέτοιες παπάτζες σε έναν ψεκασμένο τύπο, στον Κώστα Αϊβαλιώτη, που από βουλευτής του ΛΑΟΣ, τώρα παριστάνει τον δημοσιογράφο.
vathikokkino.gr
Δημοσιεύθηκε στις 12 August 2025 | 6:20 pm
Η είδηση-σοκ από το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: 492.000 ευρώ φέρεται να χάρισε στον εαυτό του ο διοικητής της Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας, Χρήστος Τσίτουρας, με αποφάσεις που καλύπτουν την περίοδο 2020-2024. Μάλιστα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι πληρωμές συνεχίζονταν ακόμη και όταν ο οργανισμός δεν λειτουργούσε!
Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στα ψηλά κλιμάκια, η «Αυγή» καταγράφει την άλλη όψη του νομίσματος: το πραγματικό success story του 2025 δεν αφορά τον λαό, αλλά το χρηματιστήριο, τις τράπεζες, τη ΔΕΗ, τα funds και τους μετόχους τους.
Την ώρα που χιλιάδες νοικοκυριά βουλιάζουν στην ανέχεια, βλέπουν τα σπίτια τους να βγαίνουν στο σφυρί και ζουν στο σκοτάδι με κομμένο ρεύμα, η «άλλη Ελλάδα» των μερισμάτων και των πλειστηριασμών κάνει κυριολεκτικά πάρτι κερδών.
Αυτή η κραυγαλέα αντίθεση δεν είναι «στραβή στη βάρδια» κάποιου υπουργού· είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που εδώ και χρόνια υπηρετεί πιστά τα συμφέροντα μιας κλειστής ελίτ. Από τα golden boys που αμείβονται σαν να μην υπάρχει αύριο, μέχρι τα funds που πίνουν το αίμα της κοινωνίας, το μήνυμα είναι σαφές:
Στην Ελλάδα του 2025,
οι λίγοι ζουν το όνειρο και οι πολλοί τον εφιάλτη.vathikokkino.gr
Δημοσιεύθηκε στις 11 August 2025 | 12:01 pm
Της Αλέκας Ζορμπαλά
Μια ολομόναχη γυναίκα τυλιγμένη με τη σημαία της Παλαιστίνης, πήρε το δρόμο για το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, να προσευχηθεί για την Παλαιστίνη σε μια εικόνα, που βρέθηκε πριν αιώνες στο Χόζοβο, στα χώματα της Παλαιστίνης.
Ένα από τα εκατοντάδες συγκλονιστικά μηνύματα, που στάλθηκαν σήμερα από τις πόλεις, τις θάλασσες, τα βουνά και τις εσχατιές της Ελλάδας, ενάντια στη γενοκτονία, για την Παλαιστίνη και τον ηρωικό λαό της Γάζας.Υπάρχει αυτή η Ελλάδα και
Υπάρχει και η Ελλάδα της Εθνικής Μπάσκετ…
Χαίρομαι, που ανήκω στην πρώτη!
Δημοσιεύθηκε στις 11 August 2025 | 11:57 am
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Η ουσιαστικά προαναγγελθείσα απόφαση του νέου Γερμανού καγκελαρίου να δώσει το «πράσινο φως» για την πώληση των Γιουροφάιτερ στην Τουρκία δεν εξέπληξε κανέναν, πέραν των μονίμως… ανυποψίαστων που εκπονούν τη διπλωματική στρατηγική της Ψωροκώσταινας.
Η προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική -κατά βάση- κυβέρνηση συνασπισμού κρατιόταν «με τα δόντια», αφού οι «φίλοι» μας οι Πράσινοι, αλλά και οι νεοφιλελεύθεροι του FDP πίεζαν τον Σολτς να ξεμπερδέψει με αυτή την «εκκρεμότητα» για να πάρει μπροστά το φιλόδοξο εξαγωγικό πρόγραμμα εξοπλισμών. Ο Χριστιανοδημοκράτης Μερτς, «φίλος» και αυτός του… ευυπόληπτου Έλληνα πρωθυπουργού, που δεν έχει αναστολές απέναντι στην Τουρκία του Ερντογάν, απλώς λειτούργησε λυτρωτικά, προς μεγάλη ανακούφιση ολόκληρου του συστημικού γερμανικού πολιτικού φάσματος.Είναι γεγονός ότι οι σημερινοί Γερμανοί πολιτικοί δεν δίνουν δεκάρα για τις ελληνικές αμυντικές ευαισθησίες. Σέβονται και εκτιμούν τους γείτονες, αφού φιλοξενούν και αρκετά εκατομμύρια πολίτες τουρκικής καταγωγής στη γερμανική επικράτεια, συμπαθούν το Ισλάμ και, αντιθέτως, θεωρούν τους σύγχρονους Έλληνες ένα έθνος δεύτερης ταχύτητας, απολύτως «βαλκανικό», που δεν επιδέχεται τευτονικής εμπνεύσεως επιμόρφωση. Όπως ακριβώς και άλλοι «δυσπροσάρμοστοι» λαοί ορθόδοξου δόγματος, φέρ’ ειπείν Ρώσοι και Σέρβοι, που επίσης αποκλίνουν από τις γερμανικές αξίες…
«Μα οι Γερμανοί λατρεύουν την Ελλάδα» μπορεί να σκεφτείτε. Την επισκέπτονται, άλλωστε, κατά κόρον. Ναι, την Ελλάδα την αγαπούν. Τις μοναδικές ακτές της, τον ήλιο, άντε και τον λαμπρό αρχαίο πολιτισμό της. Όχι απαραίτητα τους σύγχρονους κατοίκους της. Γιατί τους θεωρούν ανάξιους να διαχειριστούν το κληροδότημα της ένδοξης Ιστορίας τους και το μοναδικό οικόπεδο του πλανήτη που έτυχε να κρατούν στα χέρια τους. Η αντίληψη των σύγχρονων Γερμανών για τους ίδιους τους Έλληνες φάνηκε, δυστυχώς, από τα εξευτελιστικά δημοσιεύματα της εποχής του Μνημονίου, που έβγαλαν στη φόρα μια καλά κρυμμένη ρατσιστική εμπάθεια.
Προσέξτε, όμως: η απαξιωτική αντιμετώπιση των Ελλήνων, που εκφράζεται πράγματι και με φυλετικούς όρους, δεν έχει να κάνει μόνο με τον ναζισμό. Ξεκινά πολύ νωρίτερα,
από τότε που η Γερμανία έγινε ενιαίο κράτος και άρχισε να ξεδιπλώνει τις αχόρταγες γεωστρατηγικές της φιλοδοξίες.Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο οι Έλληνες ήταν ανταγωνιστές γερμανικών εμπορικών συμφερόντων. Όχι το μικρό και υπερχρεωμένο Βασίλειο της Ελλάδος, αλλά ο Ελληνισμός της διασποράς, ιδιαίτερα εκείνος που ζούσε και μεγαλουργούσε οικονομικά και πολιτισμικά στην άλλη ακτή του Αιγαίου.
Παρά τη μνημειώδη φράση του Μπίσμαρκ, ότι «τα Βαλκάνια δεν αξίζουν τα κόκαλα ούτε ενός Πομερανού γρεναδιέρου», οι Γερμανοί κοίταζαν πάντα προς τη ΝΑ Ευρώπη ως εμπορική πύλη των σχεδίων τους για επικράτηση στον ζωτικό χώρο της Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Στα μέσα του 19ου αιώνα είχαν μείνει πίσω στον αποικιοκρατικό ανταγωνισμό με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, γεγονός που θεωρούσαν ανεπίτρεπτο για το μέγεθος της χώρας τους. Σε αυτόν ακριβώς τον σχεδιασμό της μεγάλης νοητής γραμμής που θα ένωνε το Βερολίνο με τη Βαγδάτη, περνώντας από την Κωνσταντινούπολη, οι Έλληνες, όπως ακριβώς οι Αρμένιοι που διαχειρίζονταν το τοπικό εμπόριο, στέκονταν εμπόδιο. Σε αντίθεση με τους Τούρκους, που αποτελούσαν για τη Γερμανία του Κάιζερ έναν άκρως συνεργάσιμο παράγοντα, οι Έλληνες της Ανατολίας και του Πόντου θεωρούνταν «ανυπότακτοι» και τροχοπέδη στα μεγαλεπήβολα γερμανικά σχέδια.
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή για το τι επιφυλάχθηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς. Λιγότερο γνωστό είναι ότι υπήρχαν επιφανείς Έλληνες της εποχής, κυρίως από το βενιζελικό στρατόπεδο, που είχαν συλλάβει τον κρίσιμο ρόλο, αλλά και τα πραγματικά κίνητρα των Γερμανών πίσω από την εξόντωση του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Πρώτος πρώτος ένας διακεκριμένος συνάδελφός μου εκείνης της εποχής, ο Μιχαήλ Ροδάς, που σε ένα μικρό βιβλίο το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1916 με τον σημαδιακό τίτλο «Η Ελλάς χωρίς Έλληνας – Ο ρόλος της Γερμανίας εις την εξόντωσιν του Ελληνισμού» περιγράφει τεκμηριωμένα πώς οι Γερμανοί οργάνωσαν και εκτέλεσαν τους διωγμούς, γιατί ήθελαν διακαώς να απαλλαγούν από το ελληνικό στοιχείο.
Έναν χρόνο αργότερα, ένας άλλος Σμυρνιός ευπατρίδης, που δραστηριοποιήθηκε στη Λέσβο, ο βενιζελικός βουλευτής Χρήστος Βασιλακάκης, εκδίδει την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο «Παγγερμανισμός», αντίγραφο της οποίας είχε την καλοσύνη να μου παραδώσει ο σύγχρονος βιογράφος του Ιωάννης Μοσχόβης. Κρατούσα το αντίγραφο στο συρτάρι μου αρκετούς μήνες, και μόνο στη διάρκεια των τελευταίων ημερών είχα την ευκαιρία να το μελετήσω. Ομολογώ ότι εξεπλάγην, γιατί το δοκίμιο του Βασιλάκη, σε αντίθεση με αυτό του Ροδά, περιέχει βαθιά γεωστρατηγική ανάλυση του γερμανικού «συνδρόμου ηγεμονίας» που εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Καταρρίπτει μάλιστα με ατράνταχτα επιχειρήματα τη θεωρία σύμφωνα με την οποία η Γερμανία δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια. Παρότι η περιοχή -αν εξαιρέσει ίσως κανείς τη Σλοβενία και την Κροατία, που στις μέρες μας ξαναγύρισαν πανηγυρικά στη σφαίρα επιρροής του Βερολίνου- δεν συμπεριλαμβανόταν στον στενά εννοούμενο ζωτικό χώρο της Γερμανίας, τα λεγόμενα «δυτικά Βαλκάνια» βρέθηκαν από νωρίς στο στόχαστρό της για να εξυπηρετήσουν τα μαξιμαλιστικά σχέδια επέκτασης στην ασιατική ενδοχώρα.
Στη μελέτη του ο τότε βουλευτής τεκμηριώνει το ενδιαφέρον, αλλά και τη διπρόσωπη στρατηγική των Γερμανών στη Χερσόνησο του Αίμου, με τις προνομιακές σχέσεις υπέρ Βουλγαρίας και Τουρκίας, την ευκολία με την οποία ο Κάιζερ «πούλησε» τον Αμπντούλ Χαμίτ για να αγκαλιάσει τους Νεότουρκους, αλλά και την αφέλεια κάποιων στην Ελλάδα που πίστευαν ότι οι τελευταίοι εκπροσωπούν ένα κίνημα «βαλκανικής αδελφοσύνης», όπως κάποιοι σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με τους απέναντι. Εντύπωση προκαλεί ότι ο συγγραφέας -που κυριαρχείται βέβαια από την αγωνία να ταχθεί η Ελλάδα «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», δηλαδή στο στρατόπεδο της Αντάντ- θεωρεί τον παγγερμανισμό υπέρτερη απειλή από τον πανσλαβισμό, εξηγώντας ότι οι Ρώσοι με τις ατελείωτες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις αχανείς ακατοίκητες εκτάσεις δεν έχουν ανάγκη, ούτε εμμονή «να εποικίσουν με το στανιό» άλλες χώρες, και όπου το κάνουν δεν έχουν στόχο την εξόντωση του τοπικού πληθυσμού, γιατί δεν διέπονται από το σύνδρομο οικονομικής βουλιμίας. Όπως παρατηρεί αφοπλιστικά: «Ο Ρώσος δεν έχει μέσα του το πνεύμα του ανταγωνισμού όπως ο Γερμανός. Ο πρώτος εννοεί να εργάζεται διά να κερδίζει και ο δεύτερος εννοεί να εργάζεται διά να εμποδίζει τον ανταγωνιστή του να κερδίζει, και έτσι ευημερεί». Σοφές κουβέντες…
Ανώτατο τραπεζικό στέλεχος και λόγιος, πολύγλωσσος και με ευρύτατη παιδεία, ο Βασιλακάκης βλέπει με διαύγεια τις γερμανικές προτεραιότητες στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία: «Το Αρμενικόν και ιδίως το Ελληνικόν έθνος με τους προς Αγγλίαν, Γαλλίαν και Ρωσσίαν δεσμούς έδει να χτυπηθεί κατακέφαλα και καιρίως. […]Διά τούτο, ο γερμανικός Τύπος αρχίζει τη λυσσώδη και υβριστικήν γλώσσαν του, μέχρις ότου επιτυγχάνει να εξευτελίσει το ελληνικόν κράτος και να ταπεινώσει επομένως τον Ελληνισμό της Ανατολής. […] Η γερμανική διπλωματία είχε μέγα συμφέρον να μην επιτρέψει την οικονομικήν ανάρρωσιν των βαλκανικών κρατών, και ιδιαιτέρως της Σερβίας, του πρώτου εμποδίου στον δρόμο του Παγγερμανισμού, και της Ελλάδος, της εχούσης συμφέροντα μέγιστα εν Τουρκία με συμπαγείς πληθυσμούς και απαράγραπτα ιστορικά δίκαια»
Σκεφτείτε ότι αυτά γράφονταν περίπου έναν αιώνα πριν από την έλευση του Χίτλερ, τη ναζιστική κατοχή και τα Μνημόνια των ημερών μας. Θαυμάστε τη διορατικότητα των παλαιότερων και συγκρίνετέ την με την αφωνία πολιτικών και ακαδημαϊκών, που θεωρούν ότι στο μεγάλο ευρωπαϊκό χωνευτήρι τα συμφέροντα είναι κοινά. Δυστυχώς, τίποτα δεν είναι κοινό και τίποτα δεν έχει αλλάξει στα επεκτατικά σχέδια της Γερμανίας. Δείτε μόνο το μπουρλότο που ετοιμάζεται να βάλει αυτές τις μέρες στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ένας σύγχρονος ναζί, Γερμανός «κυβερνήτης», και θα καταλάβετε ότι το έργο έχει συνέχεια…
https://www.antinews.gr
Δημοσιεύθηκε στις 11 August 2025 | 11:53 am
Στο Παραλίμνι, μπροστά από τους ανδριάντες των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, δεν ακούστηκε απλώς μια συγκινητική ομιλία. Ακούστηκε μια εθνική κραυγή αλήθειας, χωρίς περιστροφές, χωρίς ευφημισμούς, χωρίς διπλωματικά φίλτρα. Η Αναστασία Ισαάκ μίλησε ως κόρη του άοπλου ήρωα που δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1996. Μα δεν μίλησε μόνο για τον πατέρα της. Μίλησε για την πατρίδα που πληγώθηκε, προδόθηκε και -το χειρότερο- μαθαίνει σιγά σιγά να ζει με την πληγή ανοιχτή.
Η Αναστασία είπε ό,τι έπρεπε να έχει ειπωθεί εδώ και δεκαετίες. Πως οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Πως το αίμα χύθηκε, αλλά δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε ποτέ. Πως οι ίδιοι οι μηχανισμοί του κράτους και της κοινωνίας προσαρμόστηκαν στο ψεύτικο αφήγημα της «λύσης», που δεν είναι τίποτε άλλο από σταδιακή αποδοχή της κατοχής.Και τι ακολούθησε; Σιωπή. Σιωπή από τους πολιτικούς, από τους θεσμούς, από τους δημοσιολογούντες των καναλιών. Όχι από αδιαφορία – από αμηχανία. Γιατί αυτή η φωνή, η καθαρή και δίκαιη, ξεσκεπάζει τη συνθηκολόγηση δεκαετιών μιας πολιτικής που δίδαξε στον λαό πως η διπλωματία είναι πιο σημαντική από τη μνήμη, πως η υποχώρηση είναι ρεαλισμός και πως η εθνική αξιοπρέπεια είναι εμπόδιο στην «πρόοδο».
Η Αναστασία Ισαάκ, με λόγο σταράτο, θύμισε πως χιλιάδες διέρχονται καθημερινά από τη νεκρή ζώνη, εκεί που άφησε την τελευταία του πνοή ο πατέρας της, για να αγοράσουν φθηνά τσιγάρα και μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας. Και έχει δίκιο. Η λήθη έγινε στάση ζωής. Η μνήμη έγινε βάρος.
Το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο και την Ελλάδα δεν θέλει φωνές σαν της Αναστασίας. Θέλει ήρωες σιωπηλούς, μετατρεπόμενους σε αγάλματα. Μνημεία με τυποποιημένες καταθέσεις στεφάνων. Όχι φωνές που απαιτούν κάθαρση, τιμωρία και εθνική ανάταση. Όχι φωνές που θυμίζουν ότι κάποιοι δολοφονήθηκαν από τον κατακτητή, και ο κατακτητής σήμερα αντιμετωπίζεται σαν συνομιλητής.
Πόσοι τόλμησαν να πουν πως η υποστήριξη του «διαλόγου» με την Άγκυρα είναι πολιτική μειοδοσία όταν δεν συνοδεύεται από στοιχειώδεις όρους δικαιοσύνης; Πόσοι θύμισαν πως οι περιουσίες των εκτοπισμένων ξεπουλιούνται μεθοδικά, ενώ οι πραγματικοί ιδιοκτήτες σωπαίνουν ή κουράστηκαν; Πόσοι υπενθυμίζουν πως η λεγόμενη «λύση» της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ισοδυναμεί με θεσμοποίηση της κατοχής και επισημοποίηση της εθνικής ταπείνωσης;
Η Αναστασία Ισαάκ δεν ζήτησε εκδίκηση. Ζήτησε το αυτονόητο: να αποδοθεί δικαιοσύνη,
να συλληφθούν οι υπεύθυνοι, να πάψει η λήθη να είναι κρατική πολιτική. Και, τελικά, να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ελευθερίας – όχι ως σύνθημα, αλλά ως στόχος.Η φωνή της δεν ήταν μια «συγκινητική παρέμβαση». Ήταν πολιτική πράξη αντίστασης. Ήταν κόλαφος για τους προσκυνημένους, για όσους αποκαλούν «ρεαλισμό» την υποταγή, για όσους νομιμοποιούν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους τον «Αττίλα».
Η πατρίδα δεν είναι διπλωματικό πεδίο συναλλαγών. Είναι γη ποτισμένη με αίμα. Και αυτό το αίμα, όπως του Ισαάκ και του Σολωμού, δεν μπορεί να ξεχαστεί. Δεν μπορεί να παρακαμφθεί στο όνομα της «πολιτικής ωριμότητας». Δεν μπορεί να συγκαλυφθεί πίσω από σχέδια συμβίωσης που ακυρώνουν το αυτονόητο: ότι υπάρχει κατοχή και ότι οι υπεύθυνοι δεν έχουν ποτέ τιμωρηθεί.
Καθήκον όλων είναι να σταθούμε ξεκάθαρα στο πλευρό όσων δεν ξεχνούν, δεν παραδίδονται, δεν συμβιβάζονται. Με την Αναστασία. Με την αλήθεια. Με την πατρίδα που ακόμη περιμένει τη δικαίωσή της, όχι στα χαρτιά, αλλά στην πράξη.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Δημοσιεύθηκε στις 11 August 2025 | 11:51 am
Ο Μανώλης Κοττάκης αποκαλύπτει: Η επίθεση της Βούλτεψη στην Ευρωπαία εισαγγελέα Κοβέσι δεν ήταν τυχαία. Έρχονται στοιχεία από νόμιμες παρακολουθήσεις και νέα δικογραφία που «καίει» την κυβέρνηση.
Η πολιτική σκηνή της χώρας τρίζει συθέμελα – και όσοι έχουν λόγους να φοβούνται, σπεύδουν να πυροβολήσουν τον αγγελιοφόρο πριν φτάσει το μήνυμα. Σύμφωνα με τον έμπειρο δημοσιογράφο και διευθυντή της “ΕΣΤΙΑΣ”, Μανώλη Κοττάκη, η πρόσφατη επίθεση της υφυπουργού Μετανάστευσης Σοφίας Βούλτεψη στην Ευρωπαία εισαγγελέα Λάουρα Κοβέσι μόνο τυχαία δεν ήταν.Η Κοβέσι, που έχει δώσει δείγματα αποφασιστικότητας και μηδενικής ανοχής απέναντι στη διαφθορά, βρίσκεται, σύμφωνα με πληροφορίες, στα πρόθυρα να φέρει στο φως στοιχεία που θα ταράξουν το Μαξίμου και το υπουργικό συμβούλιο. Και σύμφωνα με τα όσα επικαλείται ο Κοττάκης, αυτά τα στοιχεία δεν είναι προϊόν φημολογίας αλλά προκύπτουν από νόμιμες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις.
Η εικόνα που σκιαγραφείται είναι βαριά: νέα δικογραφία, η οποία φέρεται να εμπλέκει υπουργούς και βουλευτές στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι στα χέρια των αρχών. Ένα σκάνδαλο που αφορά διαχείριση κονδυλίων, αγροτικές επιδοτήσεις και –όπως φαίνεται– πολιτικά πρόσωπα που θεωρούσαν ότι μπορούν να λειτουργούν στο απυρόβλητο.
Αν όντως αυτά τα στοιχεία δουν το φως της δημοσιότητας, η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πιο σκληρή πολιτική δοκιμασία της θητείας της.
Η στοχευμένη επίθεση στη Λάουρα Κοβέσι μοιάζει με προληπτική απαξίωση: να πληγεί η αξιοπιστία της πριν η ίδια πλήξει τα πολιτικά στελέχη που φέρονται να εμπλέκονται.
Η υπόθεση θυμίζει τις πιο σκοτεινές σελίδες της πολιτικής ιστορίας της χώρας. Το ερώτημα είναι αν αυτή τη φορά η αλήθεια θα καταφέρει να βγει στην επιφάνεια πριν την πνίξει η λάσπη της προπαγάνδας.
Πάντως, αν κάτι έχει αποδείξει η ιστορία, είναι πως όταν οι ισχυροί φοβούνται,
η αλήθεια βρίσκεται πολύ κοντάhttp://vathikokkino.gr
Δημοσιεύθηκε στις 10 August 2025 | 5:16 pm
Του
Ηλία Παπαναστασίου
Αναρωτιέται κανείς για την ερμηνεία του φαινομένου, για την αιτιολογία μιας μαζικής αντι–ρωσικής ψύχωσης και υστερίας εναντίον των Ρώσων που έχει πάρει πλέον ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά και θυμίζει συλλογική ψύχωση, επαναλαμβανομένη τακτικά στην ιστορία. Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε –συνοπτικά– τρεις βασικούς πυλώνες ερμηνείας της αντι–ρωσικής υστερίας:
(α) Η Ρωσία αποτελεί έναν τεράστιο –τον μεγαλύτερο παγκοσμίως– γεωγραφικό χώρο έθνους-κράτους που δεν θεωρείται «αφομοιωμένος» και «ενταγμένος» στη «Δυτική» –ουσιαστικά αμερικανική– Γεωστρατηγική διάταξη οικονομικών συμφερόντων. Ναι μεν ακολούθησε την «οικονομία της αγοράς» δηλαδή τους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ναι μεν μετατράπηκε σε «κράτος–παρία» κατά την περίοδο του μεθύστακα Γιέλτσιν –1991 έως 1999– όμως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Βλαδίμηρο Πούτιν (1999) και της Προεδρίας από τον ίδιο (2000), φάνηκε από την πρώτη στιγμή πως η περίοδος των εξευτελισμών, υποτιμήσεων, γελοιοποιήσεων της αμερικανοτραφούς Δύσης σε βάρος της Ρωσίας άρχισε να παίρνει τέλος. Η περίοδος Πούτιν χαρακτηρίζεται σαν περίοδος μιας γενικής ανασυγκρότησης, οικονομικής μεγέθυνσης, ιδεολογικής και ψυχολογικής ανάκαμψης σε τεράστιο βαθμό, όλα δε τα προαναφερθέντα κρίθηκαν σαν «λίαν επικίνδυνα» και «ανατριχιαστικά»« για την παντοδυναμία των ΗΠΑ δηλαδή της «αμερικανοπλασμένης Δύσης» και όχι της «Δύσης γενικά» όπως βαυκαλίζονται οι «Δυτικοί» να την αποκαλούν! Στα 25 χρόνια του 21ου αιώνα η Ρωσική Ομοσπονδία δυνάμωσε εξαιρετικά και αυτό σήμανε όχι απλώς «καμπανάκι συναγερμού» αλλά –κυριολεκτικά– την «Καμπάνα του Αγίου Βαρθολομαίου», ειδικότερα για τις ΗΠΑ και την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
«Κάποιος», «κάπως», «κάποτε» θα έπρεπε να «κόψει την φόρα» στην αναγεννημένη Ρωσία που λειτουργεί πλέον σαν αντίπαλος –και ισοδύναμος– πόλος, σαν «αντίπαλο δέος» στην Αμερικανική Ηγεμονία που βρίσκεται ήδη σε παρακμή. Η πλήρης ενδυνάμωση της Ρωσίας με τον Πούτιν θυμίζει την πλέον ακμαία φάση τής τότε παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης (1945-1955). Οι ΗΠΑ δεν χρειαζόντουσαν «αντίπαλο δέος» αλλά απόλυτη ηγεμονία στον πλανήτη και υπακοή στα κελεύσματά τους! Τόσο, μα τόσο απλά! (Γεωστρατηγικός λόγος)
(β) Η Ρωσία, όχι μόνο κατέχει τον μεγαλύτερο πλούτο πρώτων υλών –ειδικότερα φυσικού αερίου και πετρελαίου– στον κόσμο αλλά διαθέτει στρατιωτική και βιομηχανική τεχνολογία πρώτης γραμμής, εξαίρετο επιστημονικό δυναμικό εκπαιδευμένο ήδη από τα χρόνια του σοβιετικού «κρατικού σοσιαλισμού», άριστο εκπαιδευτικό σύστημα και ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό. Αν προσθέσουμε και το εξαιρετικής ποιότητας πολιτιστικό και καλλιτεχνικό background της Ρωσίας, αυτόματα έχουμε μπροστά μας έναν γίγαντα όχι με «πήλινα» αλλά με χαλύβδινα πόδια, ικανό να ανταγωνιστεί την «αμερικανοποίηση των συνειδήσεων και των ψυχών», αντιστεκόμενο στην επιρροή της «Δύσης της παρακμής» (Η «Δύση της Ακμής» έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη εδώ και δεκαετίες). Όμως το βασικότερο όλων, είναι η «εθνικοποίηση» του πλούτου της Ρωσίας, ανήκει δηλαδή στο ρωσικό εθνικό κράτος με την κεντρική του κυβέρνηση και δεν είναι άθυρμα των ορέξεων του Αμερικανικού –κατά πρώτο λόγο– κεφαλαίου και των Ευρωπαίων συμμάχων του! Η απεριόριστη κυριαρχία των ολιγαρχών περιορίστηκε άρδην και σήμερα το ολιγαρχικό κεφάλαιο είτε ελέγχεται είτε επανακρατικοποιήθηκε σε πολλές φορές οδηγώντας ολιγάρχες κατευθείαν στην φυλακή με πρωτοβουλία Πούτιν. Ταυτόχρονα, βελτίωσε εξαιρετικά το βιοτικό επίπεδο, βελτιώνοντας αισθητά του δείκτες οικονομικής ισότητας.
Το «μπάτε σκύλοι αλέστε» των Αμερικανών και Ευρωπαίων εδώ και αιώνες, με πρώτο και καλύτερο παράδειγμα την περίοδο της αποικιοκρατίας (Να μην ξεχνάμε, η Ρωσία δεν υπήρξε ποτέ Αποικιοκρατική Δύναμη ούτε είχε την παραμικρή Αποικία), έχει «απαγορευτικό σήμα» στο χώρο της Ρωσίας. Όμως το Παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο,
με το Αμερικανικό κεφάλαιο επικεφαλής δεν «αισθάνεται και πολύ άνετα» με τον Ρωσικό περιορισμό. Περίπου το 1/6 της Υδρογείου –Ρωσία– βρίσκεται εκτός επιρροής και άκρατης εκμετάλλευσης από μεριάς του Δυτικού κεφαλαίου που μανιωδώς ψάχνει για νέες πηγές πρώτων υλών, πολιτικής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης ανθρώπινου δυναμικού. Η Ρωσία και παραδίπλα της η Κίνα, έχουν βάλει «απαγορευτικό» απόλυτης κυριαρχίας, ηγεμονίας και οικονομικής εκμετάλλευσης των χωρών τους από το Δυτικό κεφάλαιο και το οποίο Δυτικό κεφάλαιο «ασφυκτιά επικίνδυνα», παρουσιάζοντας συμπτώματα ασφυξίας. Άλλωστε, μόνο όταν το Αμερικανοποιημένο Δυτικό κεφάλαιο κατακτήσει και την τελευταία γωνιά του πλανήτη θα «θεωρήσει τον εαυτό του νικητή». Το θεωρείτε ασήμαντο; Για όσους δε μεμψιμοιρούν για το Αμερικανο/Ευρωπαϊκό κεφάλαιο στη Ρωσία ας θυμηθούν τις εκχωρήσεις τεράστιων εκτάσεων της Σιβηρίας επί Στάλιν σε Αμερικάνικες εταιρείες προς εκμετάλλευση λόγω της υψηλής τους εξειδίκευσης σε προχωρημένη τεχνολογία. (Οικονομικός λόγος επέκτασης)
(γ) Από στρατιωτική άποψη η Ρωσία έχει τεράστια ισχύ και διαθέτει μια παράδοση νικηφόρων πολέμων –μόνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία διεξήγαγε 17 πολέμους– και στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Συντρίβοντας τους Γερμανούς Ναζί και χάνοντας 27 εκατομμύρια νεκρούς, η πρώην ΕΣΣΔ και νυν Ρωσία έβαλαν τις βάσεις για μια «στρατιωτική κατοχύρωση υπεροχής» στις συνειδήσεις των λαών και των ηγετών. Δεν είναι εύκολος αντίπαλος, δεν ηττάται εύκολα και δεν «σηκώνει μύγα στο σπαθί της» όταν απειλείται. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι Αμερικανοί εδώ και 77 χρόνια γι’ αυτό και είναι «μετρημένοι, μετριοπαθείς και καλά παιδιά» όταν τα πράγματα φτάνουν στο χείλος του γκρεμού. (Στρατιωτικός λόγος).
Εάν είχε στοιχειώδη “ιστορική συνείδηση αξιοπρέπειας” η Αμερικανική Δύση θα φερόταν διαφορετικά στους Ρώσους, ενθυμουμένη τα λόγια του μεγάλου Αμερικανού, του John Steinbeck “Όσοι αγαπούν την ελευθερία χρωστάν τόσα πολλά στον Κόκκινο Στρατό που δεν θα μπορέσουν να τα ξεπληρώσουν σε όλη τους τη ζωή”.
Οι ρωσικές ιστορικές παραδόσεις της Κοινότητας –του Μιρ– που είναι συγγενείς με τις παραδόσεις της κοινότητας της Zadrouga των Νοτιοσλάβων και οι οποίες ενσωματώθηκαν ομαλά ή βίαια στον “πρώιμο σοσιαλισμό” των Σοβιέτ, έχουν ένα πνευματικό/θρησκευτικό άρωμα που είναι η Ορθοδοξία δηλαδή ο Κοινοβιακός Χριστιανισμός των Ορθοδόξων, η μόνη εκδοχή του Χριστιανισμού που δεν έγινε “καθαρόαιμος καπιταλισμός” (Προτεσταντισμός) ή “θρησκεία της Φεουδαρχίας” (Καθολικισμός). Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί ο “υπαρκτός σοσιαλισμός” κυριάρχησε “πιο βαθιά” στις ορθόδοξες χώρες –Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία– παρά στις καθολικές (Πολωνία, Ουγγαρία, Δυτική Ουκρανία (Ουνίτες), βαλτικές χώρες). Αντίθετα, οι Καθολικοί Σλάβοι με “επαναστατική πρωτοπορία” τους Ουκρανούς Ουνίτες συνεργάστηκαν αδελφικά με τους Γερμανούς Ναζί κατά την εισβολή τους στην ΕΣΣΔ και φυσικά τιμωρήθηκαν δεόντως από τον Στάλιν με την Σύνοδο του Λβοφ (1946) και την υποχρεωτική ενσωμάτωση της Ουνίας στην Ορθοδοξία.
Εάν η παράδοση της υποταγής στα κελεύσματα των Αμερικάνων της εξουσίας είναι μια παράδοση του Αμερικανικού τύπου πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, στην Ελλάδα αναρωτιόμαστε όλοι όσοι προτάσσουμε την λογική ανάλυση και όχι την εμπαθή ψευδο–ανάλυση, γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό σε τέτοιο βαθμό; Εντάξει, γνωρίζουμε πως τα τηλεοπτικά μέσα στην χώρα μας ανήκουν σε μεγαλοκεφαλαιούχους καπιταλιστές, ειδικότερα του χώρου του διυλισμένου πετρελαίου και της ναυτιλίας. Γνωρίζουμε πως τεράστια συμφέροντα δισεκατομμυρίων εξαρτώνται από την μανιώδη και μανιακή προσπάθεια πειθούς των πλατιών στρωμάτων του ελληνικού λαού στα κελεύσματα της ολιγαρχίας και των συμφερόντων της. Το «πόπολο» πρέπει να πεισθεί, να κατευθυνθεί και να ελεγχθεί υφιστάμενο μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου σε εικοσιτετράωρη καθημερινή βάση και να μετατραπεί από λαός πολιτών σε μια αγελαία μάζα ανενημέρωτων, αστοιχείωτων, αγράμματων και κρεττινοποιημένων δηλαδή σε έναν όχλο. Όχλο της Τηλεόρασης ώστε να ψηφίζει Κυβέρνηση χωρίς να ενημερώνεται και να γνωρίζει αλλά και όχλο του Facebook ώστε να μετατραπεί από ενημερωμένο άνθρωπο/πολίτη σε αποβλακωμένο οπαδό και φανατικό που καταργεί την λογική και την σωστή ενημέρωση και να μεταπηδά εύκολα στον ρόλο του τρολ δηλαδή του ανεγκέφαλου.
Όλα τα παραπάνω «αναβαθμισμένα» σε μια χαβούζα τηλεοπτικού εμπαθούς, νοσηρού και ψυχωτικού αντιρωσισμού σε παράλληλη πορεία με την αγωνιώδη κατήχηση και αυτοπροβολή ενός γελοίου φιλοδυτικισμού από πλευράς σημαντικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Συνήθως, όταν δεν είσαι αυτό που διαλαλείς το τονίζεις συνεχώς, χτυπώντας τα στήθη σου διαρκώς και ουρλιάζοντας σαν τους χιμπατζήδες «Είμαι Δυτικός! Είμαι Δυτικός!» Αυτή είναι η κατάντια δυστυχώς πολλών συμπατριωτών μας Νεοελλήνων, να γίνονται καταγέλαστοι και γελοιωδέστεροι των γελοίων! Και φυσικά, όλα τα προαναφερθέντα, έχουν έναν κοινό διπλό παρονομαστή, την ιδεολογική Αμερικανοδουλεία (λόγω έλλειψης ιστορικής γνώσης και δημοκρατικού πατριωτισμού) και τον εμπαθή αντιρωσισμό (λόγω ψυχολογικής/εγκεφαλικής κατάρρευσης από την συνεχή Τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου).
Και αν όλα τα παραπάνω αφορούν την «σαδομαζοχιστικά ερωτική σχέση» του Νεοέλληνα με την Τηλεόραση τότε εξηγούνται πάρα πολλά…
Το τελεσίγραφο του καουμπόι Τραμπ
Οι ιλιγγιώδεις εξελίξεις με το τελεσίγραφο Τραμπ μας δημιουργούν μεγάλη ανησυχία για το τελικό «σημείο ρήξης» στο μέτωπο της σύγκρουσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Σημείο ρήξης που πιθανότατα να οδηγήσει σε Τελική Λύση Πυρηνικού Ολοκαυτώματος και ολικής εξαφάνισης της Ανθρωπότητας. Έτσι απλά!
Παράλληλα εντείνεται καθημερινά η παρανοϊκού τύπου αντι/Ρωσική προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον της Ρωσίας και των Ρώσων σαν λαό και αυτόνομο Ρωσικό Πολιτισμό. Πολιτισμός εξαιρετικού επιπέδου για όσους είναι ενημερωμένοι και διαθέτουν μια «μέσης» στάθμης μορφωτική επάρκεια και παιδεία.
Η χώρα μας πρωτοστατεί όχι μόνο στην αντι/Ρωσική ψύχωση αλλά διαβάζουμε και σκέψεις να αποσταλεί ελληνικό πολεμικό πλοίο στην θάλασσα της Κίνας ως συνοδεία σε Αμερικανικό αεροπλανοφόρο (!) από επίσημα δε χείλη μαθαίνουμε εδώ και 3,5 χρόνια περίπου πως είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία (!).
Ο ελληνικός λαός σε σημαντικά ποσοστά διάκειται ευμενώς απέναντι στη Ρωσία εκτός από τους παθιασμένους Αμερικανοτραφείς και ενός τμήματος της « Αριστεράς» με πρώτο και καλύτερο τον υποκριτικό Πόντιο Πιλάτο που ονομάζεται ΚΚΕ και μικρού τμήματος «υπερ/αριστερών» που κάτω από τον μανδύα της (δήθεν) «αντι/καπιταλιστικής» κριτικής κατά της Ρωσίας τηρούν «ενδιάμεση» και εχθρική στάση απέναντι στη Ρωσία, Κίνα και τους BRICS με επιχειρήματα που κρύβουν κάτω από έναν «υπερ/αριστερό μανδύα» και είναι δεξιά, δεξιότατα επιχειρήματα. Ουσιαστικά αποτελούν επιχειρήματα ισαποστακισμού, ψευδο/ουδετερότητας και τα οποία βρίθουν εκκωφαντικών αντιφάσεων. Επιχειρήματα που οδηγούν όχι σε «ισορροπία ανάμεσα στους δυο πόλους που συγκρούονται» αλλά στην ταύτιση με τον ένα πόλο. Γιατί όταν συγκρούονται Κίνα, Ρωσία, Ιράν με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ και δεν παίρνεις θέση, δεν είσαι «ουδέτερος» αλλά «συνειδητά ή ασυνείδητα» κλίνεις με τον δεύτερο Πόλο, αυτόν των Αμερικανο/Ευρωπαίων. Ειδικά τώρα που οι BRICS βρίσκονται σε σημείο επικράτησης, οικονομικά και στρατιωτικά. Τουλάχιστον στην Ουκρανία...
Ας δούμε και πάλι τί αντιμετωπίζει ειδικά η Ρωσία στα 3,5 χρόνια πολέμου εναντίον του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Είναι γνωστό πως γεμίσαμε με «αναλυτές» της κακιάς ώρας και οι οποίοι λησμονούν πως η Ρωσία (1) είναι μια τεράστια –η μεγαλύτερη στον κόσμο– χώρα με έκταση 17.100.000 τ.χ., 37.653 χιλιομ. ακτογραμμή και 20.245 χιλ. σύνορα. Αντικειμενικά, η πλήρης ασφάλεια σε ποσοστό 100% είναι καθημερινός αγώνας και τεράστιο επίτευγμα. Άλλωστε, ούτε επί Στάλιν εξαφανίστηκαν τα σαμποτάζ των Αμερικανο/Ευρωπαίων κατά της Σοβ. Ένωσης και ο ίδιος ο Στάλιν δολοφονήθηκε με ελεεινό τρόπο από τμήμα του ανωτέρου Κομματικού Μηχανισμού (Bλ. Νίκου Βεργίδη «Η Διπλή Δολοφονία του Στάλιν») (2) Η «Περίοδος ολικής διάλυσης επί Γιέλτσιν» έχει αφήσει όλα τα σημάδια της ακόμη, παρόλη την εξαιρετική και πετυχημένη ανορθωτική στρατηγική της Ρωσικής Κοινωνίας/Οικονομίας επί Πούτιν (Αξιοσημείωτη βελτίωση βιοτικού επιπέδου, υποδομών, άμυνας). Υπάρχουν ακόμη τμήματα, θύλακες του κρατικού μηχανισμού που λειτουργούν υπονομευτικά. Αυτό είναι πασίδηλο και πρέπει να εξουδετερωθούν. (3) Εκτός από θέματα ασφάλειας του Κρατικού Μηχανισμού, χρειάζεται επαναστατικού τύπου αναδιοργάνωση και στις συνειδήσεις μεγάλων τμημάτων του Ρωσικού λαού, ειδικότερα της Νεολαίας (4) Ο παραδοσιακά καλόβουλος και καλοκάγαθος (μέχρι αφέλειας) εθνικός χαρακτήρας των Ρώσων πρέπει να «σκληρύνει» και να εφοδιαστεί με «πέτρα δυσπιστίας» απέναντι στους Αμερικανο/Ευρωπαίους (Όσοι θέλουν να γνωρίσουν το αληθινό εύρος και βάθος της μεγάλης Ρωσικής Ψυχής και ψυχοσύνθεσης, ας διαβάσουν τον εκπληκτικό και ανεπανάληπτο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και τα έργα του).
(5) Η Ρωσία πολεμά με 50 (!) κράτη, έχοντας ταυτόχρονα Οικονομικό αποκλεισμό με 28.000 κυρώσεις και ιδεολογικό πόλεμο Προπαγάνδας και «εξαφάνισης» από όλα τα Μέσα Ενημέρωσης στον Πλανήτη. Η δε Ουκρανία έχει έκταση 604.000 τ.χ. –έκταση που ισοδυναμεί με όλα τα Βαλκάνια από Σλοβενία μέχρι το ακρωτήρι Ταίναρο της Μάνης(!)– το δε μέτωπο ξεπερνά τα 1.500 χιλιόμετρα. Όταν είσαι στρατιωτικά περικυκλωμένος, οικονομικά αποκλεισμένος και Επικοινωνιακά/Προπαγανδιστικά εξαφανισμένος, πόσο εύκολο είναι να κάνεις πετυχημένο Πόλεμο σε όλα τα μέτωπα; (Ας μας απαντήσουν οι Φον Κλαούζεβιτς του πληκτρολογίου...) Και παρόλα αυτά, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εδάφους η Ρωσία κερδίζει συντριπτικές νίκες (και μάλιστα, χωρίς Γενική Επιστράτευση και αυτό για λόγους κοινωνικής ηρεμίας) παρόλο που η Γκεμπελική Δυτική Προπαγάνδα προσπαθεί να παρουσιάσει το αντίθετο με το τελευταίο σαμποτάζ. (6) Η κριτική στις ελλείψεις που Ρωσικού αμυντικού/κρατικού μηχανισμού που είναι εμφανέστατες, πρέπει να ναι συνεχής και η βελτίωση το ίδιο. Όμως πρέπει να ναι κριτική καλόβουλη, καλοπροαίρετη και όχι προκατειλημμένη και «εξυπνακίστικη» και μάλιστα «μακιγιαρισμένη» με «σούπερ-αριστερή» φρασεολογία που είναι για τα πανηγύρια... (7) Η κυριαρχία των Αμερικάνων στην προπαγάνδα είναι πασιφανής και αποδείχτηκε με τις απώλειες των Βομβαρδιστικών που δεν είναι 40 αεροπλάνα και το 34% της Ρωσικής Αεροπορίας όπως ισχυριζόταν ο γελοίος Ζελένσκυ αλλά το πολύ 5-7 αεροσκάφη.
Όσον αφορά τον άλλο πόλο των BRICS, την Κίνα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, χαρακτηριστική είναι η τελευταία έκθεση 128 σελίδων του Hudson Institute στην Ουάσιγκτον με τον τόσο προφητικό τίτλο, «Κίνα μετά τον Κομμουνισμό: Προετοιμασία για μια Κίνα μετά το ΚΚΚ».
Έχετε πλήρες δικαίωμα να αντιδράσετε με τον τρόπο των «Ιπποτών που λένε ‘Ni!’» των Monty Python όταν έρχεστε αντιμέτωποι με αυτήν την ανόητη παραδοξότητα. Αλλά μην κάνετε λάθος, το παίρνουν πολύ σοβαρά. Το αμερικανικό think tank είναι ένας δεξιοτέχνης στο να προαναγγέλλει όνειρα αλλαγής καθεστώτος και υπαρξιακούς φόβους χρόνια πριν, με οδυνηρές λεπτομέρειες. Αυτό συνέβη με εκείνη την άθλια έκθεση της RAND για την ανατίναξη της Ρωσίας σε πολλά μέτωπα, ή την άθλια έκθεση της Brookings για τη διάλυση της Περσίας, στην πραγματικότητα του Ιράν. Τώρα είναι η σειρά του ισχυρότερου από το νέο τρίγωνο Πριμακόφ (RIC) στους BRICS: της Κίνας
Οι ευσεβείς πόθοι για κατάρρευση του καθεστώτος της Κίνας
Πραγματικά παίζουν το «Light my Fire» με στεροειδή, πιστεύοντας ότι «μια ξαφνική κατάρρευση του καθεστώτος στην Κίνα δεν είναι εντελώς αδιανόητη».
Αλλά οι προκλήσεις δεν σταματούν εκ μέρους των Αμερικανο/Ευρωπαίων. «Πριν λίγες ημέρες, και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου ο διοικητής του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη και την Αφρική και διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, Christopher Donahue, είχε δηλώσει ότι η συμμαχία έχει σχεδιάσει την επιχειρησιακή εξουδετέρωση των αμυντικών δυνατοτήτων των ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή του Kaliningrad. Ο Donahue ανέφερε πως τα κράτη του ΝΑΤΟ υλοποιούν το σχέδιο «γραμμή αποτροπής στο ανατολικό μέτωπο», που περιλαμβάνει ενίσχυση των χερσαίων δυνάμεων και καλύτερο συντονισμό μεταξύ στρατιωτικής και βιομηχανικής ισχύος της συμμαχίας. Μάλιστα ο Αμερικανός στρατηγός δήλωσε ότι ο αμερικανικός στρατός μαζί με τους συμμάχους του έχουν πλέον τη δυνατότητα «να σβήσουν την Περιφέρεια Kaliningrad από προσώπου γης σε πρωτοφανείς χρόνους και πιο γρήγορα από ό,τι ποτέ είχαμε τη δυνατότητα»» (Bankingnews).
Όλα τα παραπάνω βεβαίως αποτελούν φαντασιώσεις ψυχωτικών και παρανοϊκών όμως αποτελούν ένα δείγμα των απίστευτα επιθετικών, υπονομευτικών σεναρίων του Ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Και φυσικά αποτελούν ένα απτό δείγμα των απίστευτων δυσκολίων, υπονομεύσεων των Αμερικανο/Ευρωπαίων υπό την μορφή σφυροκοπήματος!
Δείτε τι απάντησε σε αυτό το σφυροκόπημα η Ρωσία με τον κορυφαίο διαπραγματευτή της, στην Κωνσταντινούπολη, τον ιστορικό Medinsky,
όταν ρωτήθηκε αν η Μόσχα φοβάται νέες κυρώσεις από την ΕΕ και τις ΗΠΑ: «Αυτό δεν είναι ερώτηση για εμάς, ούτε για την ομάδα διαπραγματεύσεων. Μπορώ να σας πω αυτό.
Μετά την επανάσταση και τον εμφύλιο πόλεμο το 1920, ξανά, μια άλλη ιστορική αναφορά, δεν είχαμε μόνο κυρώσεις, είχαμε έναν απόλυτο διπλωματικό και οικονομικό αποκλεισμό της Σοβιετικής Ρωσίας από όλους. Όλους!
Δεν μας εμπόδισε να κερδίσουμε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (…) Τίποτα δεν θα εμποδίσει τη Ρωσία να κερδίσει τώρα. Το μόνο ερώτημα είναι το τίμημα της νίκης και ο χρόνος που απαιτείται για να την επιτύχουμε».
Αυτό είναι κάτι που δεν θα κατανοήσουν ποτέ στο Think Tankland της Ουάσιγκτον. Όπως δεν θα κατανοήσουν ποτέ τα τεχνολογικά επιτεύγματα –πλέον ορατά– του σχεδίου Made in China 2025.
Συγκρίνετε την έπαρση, την ύβρι, την εμμονή με την αλλαγή καθεστώτος και χειρότερα με την αποφασιστική και τολμηρή στάση των Ρώσων. Παρόλα αυτά αν η κυρίαρχη τάξη των ψυχοπαθών δολοφόνων των ΗΠΑ καταλήξει τελικά στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να διατηρήσει την μονομερή παγκόσμια ηγεμονία της ακόμη και μέσω πολέμου, θα εγκαταλείψει τις πολυαγαπημένες της «εκθέσεις» του Think Tankland για πάντα και, σε απόγνωση, θα καταφύγει ακόμη και σε μια επιλογή Σαμψών.
Ο εκβιασμός του ψυχοπαθούς Τραμπ και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται, συνεχίζεται. Ο Trump, σε περίπτωση που ο Putin αρνηθεί να τερματίσει τον πόλεμο, απειλεί να επιβάλει δασμούς 100% στις χώρες που θα συνεχίσουν να αγοράζουν ρωσικούς ενεργειακούς πόρους. Δηλαδή, ουσιαστικά όλος ο κόσμος θα τεθεί από την Αμερική ενώπιον της εξής επιλογής: είτε να συνεχίσει να αγοράζει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη Ρωσία και να χάσει την πρόσβαση στην αγορά των ΗΠΑ, είτε να διατηρήσει την πρόσβαση στην αμερικανική αγορά αλλά να σταματήσει τις ρωσικές αγορές. Υπάρχει ο κίνδυνος –όχι όμως η βεβαιότητα– αυτό να προκαλέσει καταστροφικό πλήγμα στην ρωσική οικονομία, ρίχνοντας ριζικά τις εξαγωγές της ακόμη και αν ληφθούν υπόψη δυνατότητες παράκαμψης των κυρώσεων.
Η Ρωσία θα βρεθεί ουσιαστικά σε πλήρη διεθνή οικονομική απομόνωση όπως το Ιράκ στα τελευταία χρόνια του Saddam Hussein, η Γιουγκοσλαβία από το 1992 ως το 2000, ή το καθεστώς απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν οι κυρώσεις του Δυτικού κόσμου άρχισαν να εφαρμόζονται πραγματικά. Αυτός είναι ένας κίνδυνος υπ. Αριθμός 1 για την Ρωσία.
Ας το καταλάβουν οι αφελείς οπαδοί και η ανεκδιήγητη Ηγεσία του ΚΚΕ αλλά και οι λαλίστατοι «υπερ-επαναστάτες» του πληκτρολογίου, οι οποίοι χωρίς καμία γνώση οικονομίας, πολιτικής και γεωστρατηγικής, κατηγορούν τον Πούτιν γιατί δεν προχωρά στον «σοσιαλισμό» (!) και «ανέχεται τους ολιγάρχες τους οποίους ο Πούτιν πρώτος «έδεσε» χειροπόδαρα ως «απόλυτα ελεγχόμενους» και είναι ο πρώτος Προέδρος που οδηγεί την Ρωσία «κοινωνικότερα» και «σοσιαλδημοκρατικότερα» δηλαδή προοδευτικότερα! Και επειδή ακούσαμε αμπελοφιλοσοφίες για τον Στάλιν που θυμίζουν υμνολόγιο στον Άγιο Παίσιο από ανθρώπους παντελώς αγράμματους και αμόρφωτους (και όχι μόνο μαρξιστικά) ας τους ενημερώσουμε πόσο δύσκολο είναι για την Ρωσική Κυβέρνηση να καταφέρει τις απίστευτα δύσκολα και εκπληκτικά επικίνδυνες ισορροπίες που μέχρι σήμερα επιτυχώς κατάφερε να αντιμετωπίσει ο Πούτιν και η Ρωσική Κυβέρνηση. Και φυσικά πόσο επικίνδυνο είναι να ανατρέψεις πολίτικες και κοινωνικές ισορροπίες «εν καιρώ πολέμου» και πόσο καταστρεπτικό μπορεί να αποδειχθεί για την ενότητα του Ρωσικού Λαού και την διατήρηση της συνοχής και ενότητας του εσωτερικού μετώπου. Όπως και πόσο τρομερά δύσκολο είναι να τροφοδοτήσεις τον πληθυσμό με επαρκή αγαθά και ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο –το κατάφεραν οι Ρώσοι– και πόση τιτάνια προσπάθεια θέλει η παραγωγή επαρκούς στρατιωτικού οπλισμού σε τεράστιες ποσότητες! Αυτό που έχει καταφέρει η Ρωσία τα τελευταία 3,5 χρόνια ισοδυναμεί όχι με άθλο αλλά με θαύμα!
ΥΓ1. Απευθυνόμαστε και πάλι στον «Επαναστατημένο Μικροαστισμό» του Πληκτρολογίου»
Δεν είναι η «Καπιταλιστική Κίνα» όπως ισχυρίζονται οι κάθε λογής αριστεριστές από τους χρεωκοπημένους νέο-τροτσκιστές –προσβολή για τον ίδιο τον Τρότσκι– μέχρι τους εξωνημένους Σοσιαλδημοκράτες, και από το ανεκδιήγητο ΚΚΕ που παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο μεταξύ των δυο «Καπιταλισμών» του Αμερικανικού και του Κινεζικού μέχρι τους απερίγραπτους της ΟΑΚΚΕ ο «άλλος ιμπεριαλιστικός πόλος», αλλά μία μεγάλη, ανεπτυγμένη, ηρωική και εξαιρετικά πολιτισμένη χώρα!
Αλλά δεν είναι ούτε η «Κομμουνιστική» –οικονομικά τουλάχιστον– χώρα όπως ωρύονται οι Ακροδεξιοί/Νεοφιλελεύθεροι Αγγλοσαξωνικού τύπου όλων των χωρών.
Αντίθετα, είναι μια μεικτή οικονομικά χώρα, με τρεις (3) κύριους τομείς της Οικονομίας: τον Κρατικό, τον Συνεταιριστικό Σοσιαλιστικού Τύπου και τον Καπιταλιστικό, ελεγχόμενου τύπου. Το Κινεζικό Κράτος συμμετέχει με το 51% σε κάθε ξένη επιχείρηση, επιβάλλοντας έτσι την οικονομική κυριαρχία της Λαϊκής Κίνας.
Οικονομικά είναι μια «Μεικτή Οικονομία» αλλά Πολιτικά/Πολιτειακά έχει Σοσιαλιστικό χαρακτήρα με κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό άλλωστε είναι που δεν συγχωρούν οι Δυτικοί, την Κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος και τον μεικτό χαρακτήρα της οικονομίας που τους συναγωνίζεται επάξια.
Αλλά και στην Σοβιετική Ένωση, στα πρώτα δέκα (10) χρόνια της Ρωσικής Επανάστασης και πριν την Αναγκαστική Κολεκτιβοποίηση στα τέλη της δεκαετίας του 1920–αρχές δεκαετίας 1930, δεν είχε και η Σοβιετική Ένωση Μεικτό οικονομικό χαρακτήρα; Δεν υπήρχε ελεγχόμενος Καπιταλισμός της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική) με εισήγηση του ίδιου του Λένιν του 1921 και αφού απέτυχε ο «Πολεμικός Κομμουνισμός» της περιόδου 1917–1920; Ο ίδιος δεν εισήγαγε την «Νέα Οικονομική Πολιτική» τον Μάρτη του 1921 στο 10ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) με δική του Εισήγηση που ψηφίστηκε;
Ο ίδιος ο Λένιν δεν μιλούσε για «Πέντε Οικονομικούς σχηματισμούς στην Σοβιετική Ένωση», δηλαδή μετά την Επανάσταση του Οκτώβρη; Οι Νέπμαν τι ήταν, δεν ήταν μικρή και μεσαία αστική τάξη έστω και ελεγχόμενη;
ΥΓ2. Εάν μετά τη απειλή των Αμερικανών για κατάληψη του Καλίνινγκραντ, τις προκλήσεις στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, τις υποκινήσεις στο Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Ρωσίας, τον πόλεμο των Drones εναντίον της Νότιας Ρωσίας και την εκτόξευση πυραύλων εναντίον της Μόσχας, τις απειλές των Αγγλο/Αμερικανών εναντίον Ρώσων και Κινέζων στη Νότια Σινική Θάλασσα και τον ύπουλο και επικίνδυνα υπονομευτικό ρόλο των Αμερικανοχαϊδεμένων Τούρκων στις Τουρκόφωνες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μερικοί «πάνσοφοι αγράμματοι» δεν έχουν καταλάβει την απίστευτα δύσκολη θέση της Ρωσίας που έχει να αντισταθεί επίσης στις 28.000 κυρώσεις εναντίον της οικονομίας της ενώ έχει υποχρέωση καθημερινά να ικανοποιεί τις ανάγκες του Στρατού σε εξοπλισμό και 150.000.000 πολίτες σε καταναλωτικά αγαθά, ταυτόχρονα περιμένοντας νέες κυρώσεις της τάξης του 100% που εξήγγειλε ο διαταραγμένος Τραμπ, εάν –επαναλαμβάνουμε– μερικοί δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, την τρομερά δύσκολη θέση της Ρωσίας που μάχεται για την ύπαρξη της, παριστάνοντας οι ίδιοι τον Πόντιο Πιλάτο a la ΚΚΕ και μάλιστα κουνώντας το δάκτυλο με ύφος στον Πούτιν, στην Ρωσική Κυβέρνηση αντί να συμπαρασταθούν ανεπιφύλακτα στον Αγώνα Ύπαρξης της Ρωσίας, τότε είτε τους αρέσει είτε όχι, ταυτίζονται με τον Αμερικανο/Ευρωπαϊκό Ιμπεριαλισμό και είναι το λιγότερο καταδικαστέοι. Μεταξύ ενός Πατριωτικού/Εθνικού Αγώνα(Ρωσία) και μιας Ιμπεριαλιστικής Επιδρομής(ΗΠΑ και ΕΕ) δεν υπάρχουν «Ουδέτεροι Πόντιοι Πιλάτοι» αλλά υποστηρικτές του ενός ή του άλλου μπλοκ.
Η οφειλή της Ελλάδας στη Ρωσία
«….. Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας (Έβρου) περνώντας τον Αίμο…..» ( Friedrich Engels στην New York Herald Tribune, Απριλης 1853)
α) Με το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης (1826) και τη συνθήκη του Λονδίνου (1827) και μετά από μεγάλες πιέσεις της Ρωσίας να πιέσει την παραδοσιακή της φίλη, την Οθωμανική Αυτοκρατορία για ίδρυση ελληνικού κράτους, υποτελούς και με φόρο 1.500.000 γρόσια ετησίως στον Σουλτάνο. Ο Σουλτάνος όμως δεν «πολυχαμπάριαζε» ούτε και μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Πότε υπέκυψε; Μόνο όταν μετά την κήρυξη του Ρωσο–Τουρκικού Πολέμου οι στρατιές της Ρωσίας έφτασαν 60 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη και κατέλαβαν –οι Ρώσοι– την Αδριανούπολη. Τότε ο Σουλτάνος, σαν φρόνιμο παιδί, υπάκουσε και αναγνώρισε την ελληνική ανεξαρτησία και τις προηγούμενες συνθήκες.
(β) Σημειωτέων, οι Άγγλοι –όπως και οι Τούρκοι– ήθελαν ανεξάρτητη μόνο την Πελοπόννησο με τα νησιά των Κυκλάδων. Όχι την Στερεά Ελλάδα στο νέο κράτος αλλά ούτε και την Κρήτη!
Ο Καποδίστριας επέμενε για την Στερεά και το κατάφερε, περιμένοντας την έκβαση του Ρωσο–Τουρκικού Πολέμου που ήταν νικηφόρος για τους Ρώσους και υπέρ των ελληνικών συμφερόντων.
Παραθέτουμε συνοπτικά αποσπάσματα από σχετική βιβλιογραφία.
«……..H Υψηλή Πύλη αναγκάστηκε να αποδεχθεί τις αποφάσεις του Λονδίνου όταν καταβλήθηκε οριστικά από τη Ρωσία. Ενώ στις 27 Ιουλίου του 1829 απέρριπτε υπεροπτικά «την φιλικήν μεσιτείαν των ξένων Αυλών» και δεν δεχόταν «μηδέ και την υποτελή αυτονομίαν των εν Πελοποννήσω Ελλήνων», ύστερα από 18 ημέρες, όταν οι Ρώσοι είχαν διαβεί τον Αίμο και πλησίαζαν προς την Αδριανούπολη, η οθωμανική Πύλη έσπευσε να δηλώσει ότι «υπό αισθημάτων καλοκαγαθίας ορμωμένη, συγκατατίθεται εις την Συνθήκην του Λονδίνου και δέχεται τας προτάσεις των Πρεσβευτών αλλά υπό όρους».
Λίγες ημέρες αργότερα, στο στρατηγείο του ρώσου αρχιστρατήγου στην Αδριανούπολη, οι εκπρόσωποι της οθωμανικής Πύλης υπέγραψαν το κείμενο της Συνθήκης της Αδριανούπολης της 14ης Σεπτεμβρίου του 1829 και αποδέχθηκαν με το άρθρο 10 της Συνθήκης αυτής όχι αόριστα μόνο τη Συνθήκη της 6ης Ιουλίου του 1827 αλλά και το Πρωτόκολλο της 10–22 Μαρτίου 1829, δηλαδή και τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής Αμβρακικού-Παγασητικού κόλπου. Κατά τον μεγάλο άγγλο πολιτικό Γλάδστωνα, η Συνθήκη της Αδριανούπολης υπήρξε «το διεθνές συμβόλαιο της πολιτικής υπόστασης και αυτοτέλειας του ελληνικού κράτους».
H Συνθήκη της Αδριανούπολης, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε ταραχή και δυσφορία στην αγγλική κυβέρνηση δημιουργώντας αυξημένο γόητρο της ρωσικής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα. Εξάλλου εμφανίστηκε στη σκέψη πολλών ως λύση του κενού από τη μελλοντική διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η ύπαρξη ανεξάρτητου, ισχυρού ελληνικού κράτους…»
Και παρακάτω, «…….Η βρετανική αντίδραση στην προοπτική περαιτέρω άσκησης βίας επί της Τουρκίας συνεχιζόταν τις αρχές του 1828, κατέληξε μάλιστα σε μια πρόταση προς τη Γαλλία (Διακοίνωση Ντάντλεϋ, 24 Μαρτίου 1828) για ένα φόρου υποτελές στον σουλτάνο κράτος που θα περιλάμβανε μόνον την Πελοπόννησο και τα παρακείμενα νησιά….…….Η Αγγλία όμως αποδοκίμασε τον πρέσβη της Στράτφορδ Κάνιγγ και επέμενε να εξαιρεί τη Στερεά Ελλάδα από το νέο κράτος. Ιδιαίτερα έντονη ήταν η αγγλική αντίδραση και στο ζήτημα της Κρήτης, το οποίο ο Άμπερντην θεωρούσε» σπουδαιότερο από το όλο ελληνικό ζήτημα» (επιστολή προς Ουέλλιγκτον, 28.10.1828)…..
…..Μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η Στερεά, ο Καποδίστριας, με δύο υπομνήματα (προς τον Τσάρο στις 14 Δεκεμβρίου 1828 και προς Λαφεροναί, 3.1.1829), απέσπασε τη ρωσική και τη γαλλική υποστήριξη τόσο για τη συνοριακή γραμμή Παγασητικού- Αμβρακικού όσο και για την ανεξαρτησία. Μόνο η Αγγλία αντιδρούσε πλέον και προχωρούσε σε υποκίνηση της αντιπολίτευσης για να τεθεί ο Καποδίστριας υπό εσωτερική πίεση. Ντόπιοι ολιγαρχικοί θα φτάσουν στο σημείο να προσεγγίζουν τους πρέσβεις και να τους παρακαλούν να μην ακούν τον «ρωσόφρονα» κυβερνήτη αλλά να αποφασίσουν να κλείσουν τάχιστα το ζήτημα των συνόρων έστω με τη στενότερη εκδοχή [Σπηλιάδης, τ. Η΄, κεφ. Δ΄ 174].….… Ο Καποδίστριας δεν εκάμφθη. Με άοκνες προσπάθειες απέτρεψε την εφαρμογή του δυσμενούς Πρωτοκόλλου του Νοεμβρίου του 1828 και πέτυχε την υπογραφή νέου (10/22 Μαρτίου 1829) που περιλάμβανε τη Στερεά Ελλάδα….….».
Επιμύθιο. Για να μάθουν οι Νεοέλληνες ιστορία απαιτείται χρόνος, αν ποτέ το καταφέρουν. Τότε θα θυμηθούν το απόσπασμα από τραγωδία του Ευριπίδη «Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν». Δηλαδή, είναι ευτυχισμένος –«όλβιος»– αυτός που γνωρίζει ιστορία δηλαδή τον κόσμο. Μέχρι τότε θα έχουν υποστεί την νοητική στρέβλωση της Αγγλοσαξονικής προπαγάνδας περί «καθοριστικής για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ναυμαχίας του Ναυαρίνου». Όταν μάθουν ιστορία θα καταλάβουν πως εάν δεν συνέβαινε ο Ρωσο–Τουρκικός πόλεμος του 1828–29 και δεν υπήρχε ο μεγάλος κυβερνήτης Καποδίστριας και παλαιός υπουργός της Ρωσίας, η εξέλιξη θα ήταν πολύ χειρότερη για την Ελλάδα. Και τότε θα καταλάβουν –ίσως, υποθετικά μιλάμε και ελπίζουμε– πόσα οφείλουν στην Ρωσία. Τέλος, αφιερώνουμε στους οπαδούς του ΚΚΕ, ένα απόσπασμα από άρθρο του Ενγκελς στους Νew York Times το 1853, μήπως και σταματήσουν να παριστάνουν τους αθώους «Πόντιους Πιλάτους» στον πόλεμο Αμερικής/Ουκρανίας και Ρωσίας αλλά και μήπως καταλάβουν την διαχρονική οφειλή των Ελλήνων στην Ρωσία.
«….. Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας (Έβρου) περνώντας τον Αίμο…..»
ΥΓ . Η Ελληνική ιθύνουσα πολιτική τάξη να μάθει Ιστορία! Το ίδιο ας κάνει και ο ελληνικός λαός που (αυτο)επαίρεται για την «ευφυΐα» του και επαναλαμβάνει φορτικά πως «Η Ελλάδα εξάγει πολιτισμό». Σοβαρά; Και πως «εξάγει κάποιος πολιτισμό» όταν δεν ξέρει καλά–καλά την ίδια του την Ιστορία; Αποδεδειγμένα είμαστε σαν Έλληνες, Νεοέλληνες ή Ρωμιοί και Γραικοί, ανιστόρητος λαός που δεν γνωρίζει βασικότατα θέματα και γεγονότα της Ιστορίας του. Ας διαβάσει πρώτα, ας μελετήσει, ας γνωρίσει και μετά συζητάμε. Και καλά θα κάνουμε να παραδεχθούμε την τεράστια άγνοιά μας παρά να παριστάνουμε τους παντογνώστες.
Όμως για να μάθουν οι Έλληνες Ιστορία θα περάσει πολύς καιρός. Μέχρι τότε θα έχουν υποστεί την νοητική στρέβλωση της Αγγλοσαξονικής προπαγάνδας περί «καθοριστικής για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ναυμαχίας του Ναυαρίνου». Όταν μάθουν ιστορία θα καταλάβουν πως εάν δεν συνέβαινε ο Ρωσο–Τουρκικός πόλεμος του 1828–29 και δεν υπήρχε ο μεγάλος κυβερνήτης Καποδίστριας και παλαιός υπουργός της Ρωσίας, η εξέλιξη θα ήταν πολύ χειρότερη για την Ελλάδα. Και τότε θα καταλάβουν –ίσως, υποθετικά μιλάμε και ελπίζουμε– πόσα οφείλουν στην Ρωσία. Το ίδιο θα καταλάβει και ο κ. Πρωθυπουργός αναλαμβάνοντας –εννοείται– και την ευθύνη για την αρνητική τροπή που πήραν οι Ελληνο/Ρωσικές σχέσεις. Με δική του πρωτοβουλία. Ας το θυμάται.
Δημοσιεύθηκε στις 10 August 2025 | 5:13 pm
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ παρ´ Αρείω Πάγω (LAWYER)
George Georgiadis
ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΑΣ ΚΑΤΑΜΑΝΛΑΚΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΙΚΑΚΟΥ
—- Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΑΚΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ
Στις 24 Οκτωβρίου 2025 αναμένεται να εκδικαστεί μία υπόθεση που έχει προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και του πολιτικού κόσμου, με βασικό εμπλεκόμενο τον γιο του πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Τάκη Θεοδωρικάκου.
Πρόκειται για μια δικογραφία που, σύμφωνα με τα στοιχεία, αποκαλύπτει έναν μηχανισμό συγκάλυψης από την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. και αφορά υπόθεση κατοχής ναρκωτικών ουσιών από τον γιο του τότε υπουργού, η οποία ουδέποτε καταγράφηκε, ούτε αντιμετωπίστηκε όπως προβλέπει ο νόμος.
Ποιοι δικάζονται
Στις 24 Οκτωβρίου 2025, ενώπιον του δικαστηρίου θα βρεθούν:
Ο πρώην αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., Μιχάλης Καραμαλάκης
Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. που φέρονται να πίεσαν την ομάδα ΔΙ.ΑΣ.
Οι αστυνομικοί που πραγματοποίησαν τον έλεγχο.
Και φυσικά, τα μέλη της παρέας, μεταξύ των οποίων και ο γιος του πρώην υπουργού
Το κατηγορητήριο περιγράφει με σαφήνεια ότι υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης του περιστατικού, με αλλοιωμένες καταθέσεις, πιέσεις προς αστυνομικούς και ευθεία παρέμβαση από υψηλόβαθμα στελέχη.
Δημοσιεύθηκε στις 10 August 2025 | 5:08 pm
Εξαλλοι οι βουλευτές της Ν.Δ. με τα ατοπήματα του πρωθυπουργού και των «αρίστων» της κυβέρνησης
Από τον Πάνο ΣώκοΜόνο συμπαγής δεν είναι η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της διαβεβαιώνει για το αντίθετο. Όπως όλα δείχνουν, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θελήσει να εξαντλήσει την τετραετία, θα το κάνει ασθμαίνοντας και με τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί σημαντικές πρωτοβουλίες του να καταψηφιστούν στη Βουλή σε κάποια μυστική ψηφοφορία.
Δεν είναι απλώς μία απλή εντύπωση ότι το Μαξίμου δεν ελέγχει απολύτως την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. Είναι το συμπέρασμα της πρόσφατης κοινοβουλευτικής διαδικασίας-παρωδία για τη σύσταση προανακριτικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κατά τη διάρκεια της οποίας η κυβέρνηση ανάγκασε περίπου 70 βουλευτές να ψηφίσουν με επιστολική ψήφο κατά της προανακριτικής σε μια άδεια αίθουσα της Βουλής, κι αυτό το έκανε γιατί περίπου 10-14 βουλευτές της Ν.Δ. θα ψήφιζαν υπέρ της παραπομπής ενός τουλάχιστον πρώην υπουργού (λέγεται ότι αυτός θα ήταν ο Λευτέρης Αυγενάκης). Κι αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήταν απλώς μια ανταρσία, αλλά θα ήταν μια βαριά ήττα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και, κατά την αντιπολίτευση, θα ήταν απώλεια της δεδηλωμένης.
Ήδη ακόμα κι έτσι η αντιπολίτευση μιλάει για απώλεια της δεδηλωμένης… ενώ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν προαναγγείλει ότι θα καταθέσουν ξανά πρόταση για προανακριτική και σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με τους ίδιους τους βουλευτές της…
Μπορεί με τον ευτελισμό του Κοινοβουλίου και την ταπείνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. να αποφεύχθηκε αυτή η σοβαρή κυβερνητική κρίση, όμως αυτά τα γεγονότα έχουν κάνει βαρύ το κλίμα στο εσωτερικό της, ενώ η δυσαρέσκεια των βουλευτών αναζωπυρώθηκε λόγω και της υπόθεσης Σεμερτζίδου. Πολλοί είναι οι βουλευτές της Ν.Δ. που… ακονίζουν μαχαίρια και προειδοποιούν ότι δεν θα μείνουν από τον Σεπτέμβριο σιωπηλοί. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει εξοργίσει, όπως μας λένε, τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. στην περιφέρεια, κι αυτό το διαπιστώνουν ήδη τις τελευταίες ημέρες, που βρίσκονται στις εκλογικές τους περιφέρειες λόγω του Αυγούστου. Διαπιστώνουν από πρώτο χέρι τη δυσαρέσκεια των αγροτών, γιατί, όπως λένε, λόγω του σκανδάλου άλλοι φοβούνται ότι μπορεί να κληθούν να επιστρέψουν πίσω χρήματα που δικαιούνται,
καθώς είχαν κάνει αληθινές δηλώσεις, και άλλοι γιατί ανησυχούν μήπως λόγω των άπληστων περικοπούν γενικώς οι επιδοτήσεις!Ειδικότερα λόγω της υπόθεσης Σεμερτζίδου με τη Φεράρι, την Πόρσε και τα εκατομμύρια επιδοτήσεων, πολλοί βουλευτές θα θέσουν θέμα ευθυνών εκείνων των κομματικών ηγετικών στελεχών που επιλέγουν πρόσωπα σε κομματικές επιτελικές θέσεις ή ακόμα και για τα ψηφοδέλτια, αφού η συγκεκριμένη ήταν υποψήφια το 2019 και θα ζητήσουν αυστηρότερο έλεγχο για τις μελλοντικές εκλογικές και κομματικές διαδικασίες. Αυτό σημαίνει ότι η μέθοδος των βιογραφικών των αρίστων, που καθιερώθηκε και διαφημίστηκε από την κομματική ηγεσία μετά το 2019 ως μεγάλη καινοτομία, απέτυχε…
Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα ο βουλευτής Β’ Πειραιά της Ν.Δ. Δημήτρης Μαρκόπουλος είχε θέσει αυτό το θέμα. «Επειδή έχουμε εσωκομματικές εκλογές τον Σεπτέμβριο, θα πρέπει να βρούμε τρόπο να τσεκάρουμε πρόσωπα και καταστάσεις, γιατί τέτοιοι τύποι πληγώνουν την εικόνα μας. Δεν μπορώ να φανταστώ τέτοιους τύπους να ηγούνται νομαρχιακών επιτροπών ή δημοτικών τοπικών οργανώσεων της Ν.Δ.» είχε πει αναφερόμενος τότε «σε “Φραπέδες” και “Χασάπηδες”».
Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Σεπτέμβριο και μετά τις όποιες ανακοινώσεις κάνει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, πολλοί βουλευτές στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου αναμένεται να κάνουν βροχή ερωτήσεων σε υπουργούς -όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν- κυρίως για την οικονομική και την εξωτερική πολιτική, που είναι οι ευάλωτοι τομείς της κυβέρνησης. Τα εθνικά θέματα, όπως λένε, έχουν μεγάλη επίδραση στη βάση της Ν.Δ. Ήδη οι διαφοροποιήσεις ή και διαφωνίες που διατυπώνονται δημοσίως για την εξωτερική πολιτική αυξάνονται (εκτός των Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, έχουν διαφωνήσει και οι Δ. Αβραμόπουλος, Αγ. Συρίγος, Σ. Πέτσας) κι αυτό δεν περνάει απαρατήρητο από τους βουλευτές, που θα ζητήσουν εξηγήσεις από την ηγεσία.
Ακόμα, οι πλέον δυσαρεστημένοι βουλευτές θα ζητήσουν σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μετά τη ΔΕΘ χωρίς να περιμένουν τη συνεδρίαση, που γίνεται συνήθως με την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου.
Οι «γαλάζιοι» δελφίνοι έχουν βγάλει τα σπαθιά από τα θηκάρια
Κι όσο δεν αναστρέφεται το κακό για την κυβέρνηση κλίμα, πολύ δε περισσότερο αν χειροτερεύσει, οι δυσαρεστημένοι βουλευτές θα εκδηλώνονται όλο και πιο πολλοί και θα συνομιλούν με τους «δελφίνους». «Και διατί να το κρύψωμεν, άλλωστε;» που θα έλεγε και ο πατέρας του. Οι επίδοξοι διάδοχοι του Κυριάκου Μητσοτάκη υπάρχουν. Στο παρασκήνιο ακονίζουν τα μαχαίρια τους και ετοιμάζονται, χωρίς να βιάζονται, για τη μεγάλη μεταξύ τους μάχη, γεγονός που δεν κρύβουν πλέον ορισμένοι από αυτούς, με τον τρόπο που κινούνται ο ένας εναντίον του άλλου, ούτε και οι φιλικοί προς τον πρωθυπουργό δίαυλοι ενημέρωσης, γεγονός που αποδεικνύει ότι όλοι ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα και σπρώχνουν τις εξελίξεις προς αυτή…
Οι εξελίξεις αυτές δεν περνάνε απαρατήρητες από το Μέγαρο Μαξίμου και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και, όπως λένε διάφοροι… μαξιμιλιανοί, δεν φαίνεται διατεθειμένος να τους δώσει πεδίο δράσης. Επίσης, στο «γαλάζιο» κομματικό περιβάλλον υπάρχουν πολλοί που πίσω από τη δήλωση του πρωθυπουργού (στα «Παραπολιτικά») ότι θέλει και μια τρίτη θητεία και, μάλιστα, με αυτοδύναμη κυβέρνηση, διέκριναν ένα μήνυμα στους δελφίνους του ότι δεν θα εγκαταλείψει εύκολα και θα τον υπομείνουν πολλά χρόνια ακόμα (όσο κι αν είναι αυτονόητη μία τέτοια δήλωση για έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό, το κόμμα του οποίου δεν απειλείται από τους αντιπάλους του και βρίσκεται με άνεση μπροστά στις δημοσκοπήσεις).
Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους τελευταίους μήνες, που η κυβέρνηση και ο ίδιος αδυνατούν να ανακάμψουν, νιώθει την ανάγκη να υπερτονίσει ότι αυτός θα ηγηθεί της Ν.Δ στις επόμενες εκλογές, που κατά μία έννοια είναι και αυτονόητο. Το έχει κάνει αρκετές φορές κι αυτό γιατί αντιλαμβάνεται πως όσο αδυνατεί να ανακάμψει, τόσο οι προσωπικές στρατηγικές των στελεχών που θέλουν να τον διαδεχθούν θα ξετυλίγονται, με κίνδυνο η Ν.Δ. να μπει στη δίνη μιας εσωστρέφειας.
Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»
Δημοσιεύθηκε στις 10 August 2025 | 5:05 pm
Ο Μάριος είναι γιατρός και έχει δουλέψει σε πολλές χώρες στον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Ξέρει τι λέει.
Δημοσιεύθηκε στις 9 August 2025 | 6:10 pm
.jpg)
Κωνσταντίνος Αρβανίτης
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ.
ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΑ ΕΓΡΑΦΑ:
Συνηθισμένο πια σενάριο, για νέους το:
"ΕΝΙΩΣΕ ΜΙΑ ΞΑΦΝΙΚΗ ΑΔΙΑΘΕΣΙΑ, ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ..."
Μέσα σε αυτή τη βδομάδα που πέρασε, μερικοί ακόμη νέοι άνθρωποι χάθηκαν, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
____________________________________
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;
Τα συστημικά ΜΜΕ όμως, μόνο αν το νέο άτομο είναι "επώνυμο" (δηλαδή γόνος γνωστής οικογενείας) θα δώσουν δημοσιότητα.
Ολοι οι υπόλοιποι, οι πληβείοι, ας ... πρόσεχαν!
Ο λόγος φυσικά για την κόρη του Αντώνη Σαμαρά.
Δεν θα ασχοληθώ με τα καθιερωμένα συλλυπητήρια και τα σχετικά. Η οδύνη όλων είναι ίδια, όταν χάνουν ένα προσφιλές πρόσωπο.
Θα ασχοληθώ ΜΟΝΟ με το σκέλος που αφορά, ως ιδιότητα.
_____________________________________
ΤΟ 1ο ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Η οικογένεια ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ νεκροτομή, για να βρεθούν τα αίτια του θανάτου ένος νέου ανθρώπου, χωρίς προβλήματα υγείας μέχρι χτες!!!
Λες και πρόκειται για τον θάνατο της γιαγιάς 97 ετών, με τα 3 εγκεφαλικά και τα 2 εμφράγματα, που την περιμέναμε από καιρό...
Ενα άτομο 34 ετών, που το μεσημέρι ήταν καλά, μετά "ένιωσε μία ξαφνική αδιαθεσία", το απόγευμα την πολέμησαν 2 από τα πιο γνωστά νοσοκομεία της πρωτεύουσας και ως το βράδυ είχε φύγει και η οικογένεια ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να διενεργηθεί νεκροτομή!!!
Αναρωτιέμαι πότε το κάνεις αυτό;
Α) Οταν ΗΔΗ ξέρεις (ή νομίζεις πως ξέρεις) τα αίτια, οπότε το θεωρείς άσκοπο...
Β) Οταν υποψιάζεσαι έντονα κάτι, αλλά αν είναι αυτό που υποψιάζεσαι δεν θέλεις να δημοσιευτεί...
Γ) Οταν είσαι πολύ ευαίσθητος ή πολύ θρησκόληπτος και δεν θέλεις να σου "κακοποιήσουν" το αγαπημένο σου πρόσωπο, αλλά προτιμάς να μείνεις με την αμφιβολία... Κάπως χλωμό ακούγεται αυτό, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί.
_________________________________
ΤΙ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ
Κατ' αρχήν δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι Η ΑΝΑΚΟΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Αιτία θανάτου είναι ΤΟ ΑΙΤΙΟ που προκάλεσε την ανακοπή.
(Αυτό άλλωστε το γράφουν και οι οδηγίες συμπλήρωσης των πιστοποιητικών θανάτου.)
Οπότε, το γνωστό κλισέ "έπαθε ανακοπή" δεν απαντάει σε ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
Το ερώτημα είναι ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ προκάλεσε την ανακοπή...
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
-Η αδιαθεσία και η ζάλη ελέγχθηκαν στο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ από παθολόγο, καρδιολόγο, οφθαλμίατρο και νευρολόγο.
- Εγιναν (τουλάχιστον) επείγουσες εξετάσεις αίματος, καρδιογράφημα και αξονική τομογραφία και δεν βρέθηκε τίποτε το παθολογικό.
- Στάλθηκε για περαιτέρω νευρολογικό έλεγχο και παρακολούθηση στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, επειδή το ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ δεν έχει νευρολογική κλινική.
_ Στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ και ενώ της έπαιρναν ιστορικό εμφάνισε επιληπτική κρίση, που συνέχισε να επαναλαμβάνεται περίπου ανά 5 λεπτά.
- Αποφασίζουν να την διασωληνώσουν (!) και κάπου εκεί κάνει καρδιακή ασυστολία, που δεν ανταποκρίνονταν ούτε σε ένεση Ατροπίνης, ούτε σε ένεση Αδρεναλίνης!!
Οπως είπε ένας από τους γιατρούς που έκαναν την προσπάθεια ανάνηψης, "ούτε έναν παλμό δεν έκανε η καρδιά της, παρά την ατροπίνη και αδρεναλίνη"!
___________________________________________
ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Η συμπτωματολογία θυμίζει τόσο καρδιακά,
όσο και εγκεφαλικά προβλήματα.
ΣΕΝΑΡΙΟ 1ο
Βαρειά μυοκαρδιοπάθεια.
Συνήθως έχει συμπτώματα για καιρό. Μερικές φορές όμως, ιδίως σε νέα άτομα, δεν έχει συμπτώματα τον πρώτο καιρό ή έχει πολύ ήπια, (όπως εύκολη κόπωση, με ελάχιστη σωματική προσπάθεια), που μπορεί ο πάσχων να τα αποδώσει σε άσχετα αίτια.
Μόνο όταν η κατάσταση γίνει τόσο σοβαρή, που οι αντιρροπιστικοί μηχανισμοί της καρδιάς καταρρεύσουν, τότε πλέον η συμπτωματολογία επέρχεται ραγδαία και είναι βαρύτατη.
Αυτό μπορεί να δικαιολογήσει την απότομη αδιαθεσία και την ζάλη (πτώση αρτηριακής πίεσης), αλλά και την τελική ασυστολία, που οδήγησε στο θάνατο.
Το ότι η καρδιά δεν ανταποκρίθηκε ούτε σε ενέσεις ατροπίνης, ούτε αδρεναλίνης, επιβεβαιώνει ότι το μυοκαρδιο πλέον ήταν κατεστραμμένο, χωρίς καθόλου πια αποθέματα ενέργειας και καμία δυνατότητα αντίδρασης.
ΣΕΝΑΡΙΟ 2ο
Η ζάλη, η αδιαθεσία και αργότερα οι επιληπτικές κρίσεις δείχνουν ότι υπάρχει εγκεφαλική βλάβη, ήπια προς μέτρια στην αρχή και αργότερα βαρύτατη.
Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου, μπορεί στην αρχή να μην δείξει τίποτε εντυπωσιακό, οπότε μπορεί να πρόκειται για πολλαπλές μικροθρομβώσεις σε πολλά μικρά αρτηρίδια του εγκεφάλου.
Αργότερα επέρχεται και μία μαζική θρόμβωση (συνήθως του εγκεφαλικού φλεβικού κόλπου) ή μία εμβολή από θρόμβο που σχηματίστηκε στην καρδιά, (λόγω της μυοκαρδίτιδας) και με την κυκλοφορία πήγε και σφήνωσε σε μεγάλη εγκεφαλική αρτηρία.
Η ρήξη εγκεφαλικού ανευρύσματος που ακούστηκε από ανευθυνο-υπεύθυνους έχει πολύ ελάχιστες πιθανότητες, γιατί αφ' ενός όταν ξεκινάει κάνει ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΝΟ (σαν τσεκουριά στο κεφάλι, τον περιγράφουν οι πάσχοντες) και θα το είχε πει ή άτυχη νέα και αφ΄ ετέρου θα είχε φανεί στην αξονική που έγινε στο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ.
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΕΝΑΡΙΩΝ
- Δεν μπορεί καθόλου να αποκλειστεί η ταυτόχρονη επίθεση σε καρδιά και εγκέφαλο!
_______________________________________________
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τόσο το ΣΕΝΑΡΙΟ 1, όσο και το ΣΕΝΑΡΙΟ 2, αλλά ακόμη και ο συνδυασμός των 1 και 2, αποτελούν γνωστές και καθόλου σπάνιες παρενέργειες των εμβολίων του KOVID.
Η μεν μυοκαρδίτιδα είναι κατά 600% αυξημένη σε εμβολιασμένους, σε σχέση με τους ανεμβολίαστους.
Αλλά και οι εγκεφαλικές θρομβώσεις (και ΟΛΕΣ οι θρομώσεις γενικώς) είναι από τις συχνότερες παρενέργειες.
Θα αναρωτηθεί κάποιος:
- Μα τέτοια σύμπτωση, να χτυπηθεί καρδιά και εγκέφαλος, σχεδόν ταυτόχρονα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
- Μόνο σύμπτωση δεν είναι!
Αφού το mRNA μπορεί να εισχωρήσει ΣΕ ΚΑΘΕ οργανο του σώματος και να παράγει από εκεί την S-protein (ακίδα) που είναι πασίγνωστο πια πόσο τοξική είναι, ιδιαίτερα θρομβογόνος.
Ούτε "σύμπτωση", ούτε "περίεργο", ούτε "τραβηγμένο" είναι, να βλέπουμε στο ίδιο άτομο ΚΑΙ μυοκαρδίτιδα ΚΑΙ θρομβώσεις του εγκεφάλου ή αλλού.
Γνωρίζω προσωπικά περίπτωση (είναι πια στα δικαστήρια), όπου μία νέα γυναίκα, με ΜΙΑ ΜΟΝΟ δόση, εμφάνισε ΚΑΙ μυοκαρδίτιδα ΚΑΙ εγκεφαλικές θρομβώσεις ΚΑΙ πνευμονική εμβολή!
Φυσικά δεν επέζησε, εννοείται./www.press
Δημοσιεύθηκε στις 9 August 2025 | 6:07 pm
Θυμίζω πως επί Τσίπρα-Κοτζιά, υπογράφτηκε η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ με τον νόμο Ν. 4398/2016
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ
Βγαίνει ο πρέσβης του Ισραήλ και εγκαλει τον δήμαρχο Αθηναίων για τα γκράφιτι που θίγουν τους Εβραίους τουρίστες και μας ενημερώνει πως φεύγουν δυσαρεστημένοι από τη χώρα μας.
Βγαίνει ο ραββίνος Φριζής της Θεσσαλονίκης και απειλεί πως θα συντρίψει οσους Έλληνες καταφέρονται κατά του Ισραήλ(εδώ κλήση με τον νόμο περί ρατσισμου δεν υπάρχει ...).
Και η πολιτική ηγεσία ξύνει τα αχαμνα της... γιατί τόσο μπορεί να κάνει.
Αντί να τους καλέσει και να τους δείξει σε ποια χώρα βρίσκονται
Ξέρετε όμως,η εξάρτηση από το Ισραήλ είναι τερατώδης και απλώς τώρα είναι στο απόγειο της.
Όπως καμία κομματική παράταξη δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις,αν δεν είναι διατεθειμενη να συγκρουστούν με τους επιτηρητες και "πιστωτές" μιας χώρας χρεοκοπημένης και όχι μόνο οικονομικά.
Η χώρα σήμερα ανήκει "στη σωστή πλευρά της ιστορίας" και αυτό προϋποθέτει αβαβα για τους μακελαρηδες.
Και ας γίνω δυσάρεστος σε αρκετους φίλους μου.
Και αυτό έχει εκκινήσει δέκα χρόνια πριν.
Θυμίζω πως επί Τσίπρα-Κοτζιά, υπογράφτηκε η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ με τον νόμο Ν. 4398/2016.
Το δε Ισραήλ έχει υπογράψει στρατιωτική συμφωνία μόνο με δύο κράτη, με την Ελλάδα και τις ΗΠΑ(και αυτό λέει ι πολλά -και για τη μανία των Ισραηλινών να επενδύσουν σε ακίνητα στην Ελλάδα-αυτό θα το βρούμε μπροστά μας)
Ο νόμος αυτός προέβλεπε συγκεκριμένα...
- «κοινές στρατιωτικές ασκήσεις ή εκπαιδεύσεις (οι οποίες διεξάγονται είτε μέσα στις αντίστοιχες επικράτειες των μερών είτε έξω από αυτές)»,
- «στρατιωτικές ασκήσεις ή εκπαιδεύσεις του προσωπικού του κράτους αποστολής μέσα στην επικράτεια του κράτους υποδοχής»,
- ακόμα και «χωρίς την άμεση συμμετοχή του προσωπικού του κράτους υποδοχής»
- «κοινά προγράμματα αμυντικής έρευνας και ανάπτυξης», όπως και «οποιαδήποτε άλλη μορφή αμυντικής συνεργασίας», ενώ έμπαινε βασικός στόχος η «περαιτέρω ενίσχυση της αμυντικής και στρατιωτικής συνεργασίας».
Στο άρθρο 1 της συμφωνίας με το Ισραήλ αναφέρεται ο όρος «στρατιωτικές δραστηριότητες» στις οποίες περιλαμβάνονται «στρατιωτικές ασκήσεις», «εκπαιδεύσεις» ή «επισκέψεις πλοίων/αεροσκαφών» ενώ η παρ.5 του άρθρου αναφέρεται σε «οποιαδήποτε άλλη μορφή αμυντικής συνεργασίας η οποία συμφωνείται μεταξύ των Μερών».
Κάπως έτσι στη Καλαμάτα εκπαιδεύονται Ισραηλινοί αεροπόροι.
Παράλληλα στο άρθρο 2 της συμφωνίας με το Ισραήλ επισημαίνεται πως «σε περίπτωση κατά την οποία τα μέρη συμφωνήσουν ότι απαιτούνται περαιτέρω διακανονισμοί προκειμένου να διευθετήσουν επιπρόσθετα ζητήματα των στρατιωτικών δραστηριοτήτων τα μέρη είναι δυνατόν να πραγματοποιούν αυτούς τους διακανονισμούς στο πλαίσιο Συμφωνιών Εφαρμογής σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας συμφωνίας»
Μάλιστα, ο νόμος προέβλεπε, ότι οι «Συμφωνίες Εφαρμογής» δεν είναι υποχρεωτικό να δημοσιοποιηθούν ή να εγκριθούν πλέον από την Βουλή». Παράκαμψη της Βουλής ουσιαστικά για να μη γίνει και ντόρος.
Το 2018 η Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ διευρύνθηκε,
καθώς για πρώτη φορά συμμετείχαν οι ΗΠΑ στο σχήμα 3+1.
Συνολικά, 7 τριμερείς και 2 Ανώτατα Συμβούλια έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ με το Ισραήλ. Τρεις φορές συναντήθηκαν σε διμερείς επισκέψεις κορυφής Τσίπρας και Νετανιάχου.
Σε εκείνες τις συναντήσεις ο Τσίπρας προσφωνούσε τον Νετανιάχου με το χαϊδευτικό του, ''Μπίμπι'', ενώ ο Κοτζιάς φωτογραφήθηκε με τον Νετανιάχου μπροστά στην προτομή του Τέοντορ Χερτσλ, ιδρυτή του πολιτικού σιωνισμού(κίνηση συμβολισμού που επιδιώκουν οι Ισραηλινοί όπως οι Τούρκοι πράττουν το αυτό με φόντο τον Κεμάλ Ατατούρκ,η Μενδωνη το γνωρίζει).
Επίσης, συμφωνήθηκε «ανάγκη ενίσχυσης της συνεργασίας σε διάφορες μορφές Ενέργειας, στον αγροτοδιατροφικό τομέα, στις υδάτινες τεχνολογίες, στις θαλάσσιες μεταφορές, στην ενίσχυση της συνεργασίας στον τουρισμό».
Τα απόνερα του τουρισμού τα "λουζομαστε"...και ήδη μας πνίγουν.
Και αν ο αντίλογος λέει πως τότε το Ισραήλ δεν ήταν ''κράτος δολοφόνος''.
Έλα μου ντε,που η συμφωνία που υπόγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα τότε, υπογράφτηκε δυο βδομάδες μετά την έκθεση του ΟΗΕ για τα ''εγκλήματα πολέμου'' του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, το οποίο ψήφισμα η τότε κυβέρνηση το υπερψήφισε στον ΟΗΕ, άρα συμφώνησαν με αυτό.
Και μετά υπέγραψαν με το Ισραήλ.
Μάλιστα, η Δούρου, επισκέφθηκε την ισραηλινή πρεσβεία μια μέρα μετά την 7η Οκτωβρίου ενώ ο Ζαχαριάδης εκπρόσωπος τύπου του Συριζα είπε πριν λίγους μήνες, σε μία έξαρση ειλικρίνειας, πράγματι, πως η καταδίκη της γενοκτονίας «δεν σημαίνει, μια εξωτερική πολιτική που έχει βάθος χρόνου και βάθος περιεχομένου να την ακυρώσουμε»...
Έτσι κάνουν οι λακεδες ...
Ο Τσίπρας επισκέφθηκε το Ισραήλ στις 25 Νοεμβρίου 2015, δυο μόλις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές της 20.09.2025.
Στο Ισραήλ ήταν το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό ως επανεκλεγέντα πρωθυπουργού .
Κατά την επίσκεψή του ο Τσίπρας έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών του προεδρικού μεγάρου, στα αγγλικά, «With great honor to be in your historical capital and to meet your excellencies», δηλαδή αναγνώρισε ως «ιστορική πρωτεύουσα» του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ και αυτό, ενώ όλοι ξέρουμε ότι η Ελλάδα, όπως και οι περισσότερες χώρες στον κόσμο, δεν αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, για αυτό και οι πρεσβείες τους έχουν έδρα το Τελ Αβίβ(χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από Andreas Reos).
Δυστυχώς έχουμε μπλέξει ... γιατί όλοι κοιτάνε προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω... κανείς πλέον δεν ακούει την ανασα του λαού.
Και φυσικά έτσι δεν λειτουργεί καμία Δημοκρατία,ούτε και η κατά ευφημισμόν που έχουμε εμείς.
Εθνικόν το Αληθές...έλεγε ο Νιονιος
Δημοσιεύθηκε στις 7 August 2025 | 4:33 pm
Η Ελλάδα του 2025 δεν κυβερνάται. Εκτελείται.
Την ώρα που το ευρωπαϊκό δημοσιογραφικό κατεστημένο χτυπά καμπανάκια, στην Αθήνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θωρακίζει τους ύποπτους υπουργούς του με το τοίχος της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας.Το Politico, ούτε φιλο-ριζοσπαστικό είναι, ούτε «συριζαίικο». Κι όμως, αποκαλύπτει ξεκάθαρα:
«Ο Μητσοτάκης εμποδίζει μια μεγάλης κλίμακας έρευνα κατά υπουργών που ελέγχονται για απάτη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ».
Για να στο πούμε απλά: η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει στα χέρια της 3.000 σελίδες με συνομιλίες, διαλόγους, έγγραφα και μαρτυρίες που συνθέτουν ένα σκάνδαλο αγροτικών επιδοτήσεων-μαμούθ. Και τι κάνει ο “ηγέτης”;
Αντί να ανοίξει την έρευνα, βάζει μπροστά το Σύνταγμα και την πλειοψηφία του για να την μπλοκάρει.
Σύμφωνα με το Politico, το σχέδιο ήταν ξεκάθαρο:
Να μοιράζονται πλασματικές επιδοτήσεις σε ημέτερους.
Να ελέγχουν τις ελεγκτικές επιτροπές με «δικούς μας».
Να προστατευτούν οι εμπλεκόμενοι με πολιτική ασυλία.
Και τώρα που η βρωμιά αποκαλύπτεται, ο Μητσοτάκης πατάει το κουμπί της αυτοσυντήρησης. Στήνει μια κοινοβουλευτική φούσκα προστασίας, μετατρέποντας τη Βουλή σε ασπίδα για τα μπλε golden boys.
Μόνο το κοινοβούλιο μπορεί να επιτρέψει τη δίωξη υπουργών. Και ο πρωθυπουργός το αρνείται.
Ο άνθρωπος που μιλούσε για «επιτελικό κράτος» έχει μετατραπεί σε προστάτη οργανωμένης πολιτικής ομερτά. Με πρόφαση την “σταθερότητα”, εφαρμόζει συνταγή Μαυρογυαλούρου σε συνθήκες Εσκομπάρ.
Αλλά το παιχνίδι δεν είναι απλά ελληνικό. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία εκλιπαρεί να ελέγξει τους φακέλους. Και ο Έλληνας πρωθυπουργός λέει:
«Όχι, είναι πολιτικό θέμα».
Όχι, είναι ζήτημα ατιμωρησίας και θεσμικής αποσύνθεσης.
Σε κάθε σοβαρό κράτος:
Θα είχε διαταχθεί έρευνα.
Οι εμπλεκόμενοι θα είχαν τεθεί εκτός.
Ο πρωθυπουργός θα όφειλε να απολογηθεί.
Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη;
Καθεστώς σιωπής. Κοινοβουλευτική σιδερόφρακτη,
πλειοψηφία. Δικαιοσύνη με χειρόφρενο.vathikokkino.gr
Δημοσιεύθηκε στις 7 August 2025 | 4:26 pm
Ιτεα Φωκιδας - Ειδήσεις και Νέα
Ειδήσεις Ιτεα Φωκιδας Νέα Ιτεα Φωκιδας Φωκίδας τοπικά νέα σήμερα τώρα γεγονότα εξελίξεις ρεπορτάζ ρεπόρτερ εφημερίδες ελλάδα νιουσ νιους νιουζ eidhseis nea efimerides news greek newspapers hellas press
.jpg)
.jpg)
.jpg)
