Η φτωχοποίηση του κόσμου της εργασίας, το εξωφρενικό κόστος
διαβίωσης, από τις τιμές στο σούπερ μάρκετ μέχρι τα τιμολόγια του ρεύματος, οι
πλειστηριασμοί σπιτιών και η άκρατη κρατική καταστολή δεν είναι τυχαία
φαινόμενα. Εντάσσονται σε ένα σχέδιο εξουσίας που αποκαλούν «δημοκρατία».
Σύμφωνα με την Eurostat, το 2024 η
Ελλάδα κατέγραψε τον υψηλότερο πληθωρισμό στην ΕΕ, με τις τιμές ενέργειας να
αυξάνονται κατά 20% και τα βασικά αγαθά να γίνονται απαγορευτικά για μεγάλο
μέρος του πληθυσμού.
Παράλληλα, οι πλειστηριασμοί σπιτιών
έφτασαν ρεκόρ το 2025, με πάνω από 10.000 ακίνητα να βγαίνουν στο «σφυρί» μόνο
το πρώτο εξάμηνο, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων.
Και ταυτόχρονα το κράτος, μέσω της αστυνομίας,
επιχειρεί να επιβάλει σιγή νεκροταφείου σε όσους τολμούν να διαμαρτυρηθούν.
Στο παρακάτω βίντεο που κυκλοφόρησε, ένας αξιωματούχος της
ΕΛ.ΑΣ. διατάζει φοιτητές να κλείσουν πανό και να αποχωρήσουν, απειλώντας
με προσαγωγές. Η συμπεριφορά του, με στυλ «ενωματάρχη της δεκαετίας του ’50»,
αποκαλύπτει την αληθινή φύση της «δημοκρατίας» τους: Μια δημοκρατία όπου δεν
επιτρέπεται να βρίζεις την αστυνομία ή τον πρωθυπουργό, αλλά επιτρέπεται να σε
φτωχοποιούν και να στέλνουν 7χρονα παιδάκια στο νοσοκομείο από χημικά, να ξυλοκοπούν τα ΜΑΤ τυχαίους πολίτες και ανάπηρους! Είναι
οι ίδιοι οι γενναίοι άνδρες των σωμάτων καταστολής που μπροστά σε πραγματικούς
κακοποιούς αποδεικνύοντας κότες ξεπουπουλιασμένες.
Η πρακτική αυτή δεν είναι μεμονωμένη. Τον Οκτώβριο του 2025,
η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενέκρινε νέο νόμο που περιορίζει το δικαίωμα
διαμαρτυρίας, απαγορεύοντας συγκεντρώσεις κοντά σε «ευαίσθητα σημεία», όπως
κυβερνητικά κτίρια.
Παράλληλα, η ΕΛ.ΑΣ. έχει υιοθετήσει τακτικές που θυμίζουν
εποχές δικτατορίας, όπως η χρήση χημικών σε ειρηνικές διαδηλώσεις και η
στοχοποίηση ακτιβιστών, με χαρακτηριστική περίπτωση τα όσα αναφέραμε στηνπροηγούμενη ανάρτησή μας.
Η αντίσταση, όμως, δεν σβήνει. Οι
φοιτητές, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι συνεχίζουν να αγωνίζονται, παρά την
καταστολή. Η μάχη για μια αληθινή δημοκρατία, όπου ο λαός θα έχει φωνή,
συνεχίζεται.
Σήμερα 12 Νοέμβρη 2025, ο Υπουργός Υγείας Αδώνις
Γεωργιάδης αποφάσισε να “τιμήσει” με την παρουσία του το νοσοκομείο της Χίου,
σε μια επίσκεψη που, όπως πάντα, θύμιζε φωτογραφικό σόου παρά ουσιαστική
προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων.
Οι πολίτες της Χίου εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σοβαρά
προβλήματα όσον αφορά την παρεχόμενη δημόσια υγεία στο νησί και αυτό το
“λούστηκε” ο Γεωργιάδης όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την οργή μιας νοσοκόμας, η
οποία δεν δίστασε να του πει τα πράγματα με το όνομά τους.«Μας διαλύσατε τα νοσοκομεία. Όλα τα διαλύσατε… Κοροϊδεύετε
τον κόσμο. Για τις συνεντεύξεις τα κάνεις όλα και για την τηλεόραση να σε
δείχνει εκεί που θες» ήταν τα λόγια της, που συνοψίζουν
την αγανάκτηση και την απόγνωση των εργαζομένων στο σύστημα υγείας.
Αυτή η αντίδραση δεν ήταν απλώς μια στιγμιαία έκρηξη, αλλά η
φωνή ενός συστήματος που στενάζει υπό το βάρος της υποχρηματοδότησης, της
υποστελέχωσης και της αδιαφορίας. Και ενώ ο Γεωργιάδης ισχυρίζεται ότι
επισκέπτεται τα νοσοκομεία για να λύσει προβλήματα, η πραγματικότητα είναι ότι
οι επισκέψεις του λειτουργούν ως προπαγανδιστικά εργαλεία, στα πλαίσια μιας
επικοινωνιακής πολιτικής.
Τα συνδικάτα των εργαζομένων στο σύστημα υγείας έχουν
επανειλημμένα καταγγείλει την κυβέρνηση για την έλλειψη μέτρων βελτίωσης των
συνθηκών εργασίας και των υπηρεσιών υγείας. Οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί, οι
θέσεις εργασίας λιγοστές, και η ποιότητα των υπηρεσιών υποβαθμίζεται συνεχώς.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επίσκεψη του Γεωργιάδη δεν έγινε δεκτή ως λύση, αλλά ως
υπενθύμιση της αδυναμίας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα πραγματικά
προβλήματα.
Κάποιοι, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχουν την αίσθηση -όπως κάποτε ο υπουργός Λάσκαρης- ότι η ταξική πάλη δεν υπάρχει πια. Οτι η πολιτική διεξάγεται όχι με ταξικά όπλα, αλλά με ψηφιακά φίλτρα και viral σόου. Γι’ αυτό και η πρώην πρόεδρος της Βουλής και σημερινή “ναύαρχος” της Πλεύσης της Ελευθερίας, αποφάσισε να παρουσιάσει το “πρόγραμμά” της με τρόπο που θυμίζει περισσότερο χριστουγεννιάτικη βιτρίνα πολυκαταστήματος παρά πρόγραμμα πολιτικού κόμματος.
Στην Τεχνόπολη του Γκαζιού, μπροστά σε ένα κοινό που μάλλον δεν θα έμεινε και έκπληκτο, η Κωνσταντοπούλου εμφανίστηκε ως η απόλυτη πρωταγωνίστρια ενός AI θεάτρου, όπου η ίδια, πολλαπλασιασμένη σε avatars, υποδυόταν τα πάντα: από πυροσβέστη και αγρότισσα μέχρι δικαστή, νοσοκόμα, καπετάνιο και –γιατί όχι;– αρχαία Ελληνίδα που διεκδικεί τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Αυτή η “πρωτότυπη” –λέμε τώρα– παρουσίαση, που οφείλεται εν μέρει στον σύντροφο (και βουλευτή) της Διαμάντη Καραναστάση, είχε στόχο, σύμφωνα με την ίδια, να βάλει “τον άνθρωπο στο επίκεντρο”.
Και ποιος είναι αυτός ο “άνθρωπος”; Φυσικά, η Ζωή σε όλες τις εκδοχές της – ψηφιακές και μη. Ενώ μιλούσε για Υγεία, εμφανιζόταν ως νοσοκόμα· για Παιδεία, ως δασκάλα· για Οικονομία, ως… οικονομολόγος με στολή εργάτη. Και για την “ταξική δικαιοσύνη”; Ως στρατιώτης του 1940, να διεκδικεί πολεμικές αποζημιώσεις από τους Γερμανούς κατακτητές. Ένα σόου που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να παράγει τα πάντα – εκτός από ταξική συνείδηση.
Αυτή η παράσταση δεν είναι απλώς ένα viral gimmick για likes στο TikTok ή εντυπώσεις στα social media. Είναι η απόλυτη εκδήλωση ενός πολιτικού ναρκισσισμού που πνίγει κάθε ίχνος συλλογικότητας. Θυμηθείτε την περίφημη δήλωσή της το 2015: “Αξίζω όσο 100 βουλευτές”.
Σήμερα, με την Πλεύση της Ελευθερίας μετά το δημοσκοπικό ξεφούσκωμά της να σέρνεται σε θλιβερά μονοψήφια ποσοστά η Κωνσταντοπούλου δεν χρειάζεται πια βουλευτές. Χρειάζεται avatars. Δεκάδες ψηφιακές εκδοχές του εαυτού της, για να καλύψει το κενό της απουσίας πραγματικής βάσης.
Και οι άλλοι βουλευτές της; Οι “συνεργάτες” που υποτίθεται ότι χτίζουν μαζί της ένα “δίκτυο ανθρώπων”; Πώς αισθάνονται να βλέπουν το πρόγραμμα –το οποίο, παρεμπιπτόντως, συντάχθηκε από 150 Έλληνες και 60 ξένους “προσωπικότητες” να παρουσιάζεται ως προσωπικό one-woman show; Πιθανότατα σαν κομπάρσοι σε ταινία όπου η πρωταγωνίστρια είναι η Μπάρμπι της πολιτικής, ντυμένη Σάντα Κλάους για τα Χριστούγεννα της εξουσίας.
Και το εκλογικό σώμα; Αυτοί οι λίγοι που ακόμα στηρίζουν αυτό το μόρφωμα πώς ανέχονται αυτή την υποτίμηση; Η απάντηση είναι απλή: Σε ένα κόσμο που δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά που έχει ξεχάσει την ταξική πάλη για χάρη εντυπώσεων και “προοδευτικών” φαντασιώσεων,
τέτοια σόου περνάνε για “καινοτομία” και πιθανόν να ελκύουν μια μερίδα ψηφοφόρων.
Άλλο ένα "χαστούκι" στην ήδη παραμελημένη Φωκίδα επιχειρείται αυτές τις μέρες, για τον ελέγχο των πηγών του Νομού από την ΕΥΔΑΠ που θέλει να εμπορεύεται τα νερά του ως χρηματιστηριακό αγαθό, με τη διευκόλυνση και ανοχή του
Δήμου, χωρίς να δίνει το παραμικρό αντιστάθμισμα στην Φωκίδα, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο για την απώλεια του τοπικού ελέγχου πάνω σε έναν από τους σημαντικότερους
φυσικούς πόρους του νομού.
Πρόκειται για ενέργεια που συνιστά ευθεία υποβάθμιση της
τοπικής αυτοδιοίκησης και παράδοση ενός ζωτικού φυσικού πόρου στα χέρια ενός
κεντρικού φορέα που δεν λογοδοτεί στους κατοίκους της Φωκίδας.
Χρησιμοποιούν την Φωκίδα ως υδάτινη αποθήκη για να την αξιοποιεί όποτε
και όπως θέλει η ΕΥΔΑΠ για να αποκομίζει τεράστια κέρδη χωρίς το παραμικρό όφελος για τον Νομό, και ανοίγει ο δρόμος για κερδοσκοπία πάνω σε έναν φυσικό πόρο απαραίτητο για τη ζωή. Το νερό δηλαδή θα ακολουθήσει την τύχη του ηλεκτρικού ρεύματος.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ όπου εχει εφαρμοστεί αυτο το μοντέλο εμπορευματοποίησης του κοινωνικού αγαθού, του νερού.
Το νερό έχει όντως αρχίσει να εμπορεύεται ως χρηματιστηριακό αγαθό (commodity) στη Wall Street, συγκεκριμένα στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων του Chicago Mercantile Exchange (CME). Δηλαδή, υπάρχει πλέον “αγορά νερού”, όπου επενδυτές και εταιρείες μπορούν να κάνουν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) πάνω στην τιμή του νερού — όπως γίνεται με το πετρέλαιο, το χρυσό ή το σιτάρι.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά:
Η τιμή του νερού μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με τη ζήτηση, την ξηρασία, και άλλους παράγοντες.
Οι μεγάλες εταιρείες ή οι αγρότες μπορούν να “προστατευτούν” από μελλοντικές αυξήσεις τιμής μέσω αυτών των συμβολαίων.
Όμως ταυτόχρονα, ανοίγει ο δρόμος για κερδοσκοπία πάνω σε έναν φυσικό πόρο απαραίτητο για τη ζωή.
Οι επικρίσεις:
Πολλοί επιστήμονες, ακτιβιστές και οργανώσεις (όπως ο ΟΗΕ) θεωρούν ότι το νερό είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και δεν πρέπει να μετατρέπεται σε αντικείμενο κέρδους ή χρηματιστηριακής εκμετάλλευσης. Η εμπορευματοποίησή του θεωρείται επικίνδυνη, ειδικά σε εποχές κλιματικής κρίσης και λειψυδρίας.
Πώς “μπήκε” το νερό στο χρηματιστήριο
Το 2020, η εταιρεία CME Group (η μεγαλύτερη αγορά συμβολαίων futures στις ΗΠΑ) εισήγαγε έναν δείκτη τιμής νερού που βασίζεται στην αγορά της Καλιφόρνιας, όπου υπάρχουν σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας.
Αυτός ο δείκτης ονομάζεται Nasdaq Veles California Water Index (NQH2O).
Μετρά την τιμή του νερού ανά acre-foot (περίπου 1.233 κυβικά μέτρα).
Η τιμή καθορίζεται με βάση τις συμφωνίες αγοράς-πώλησης νερού ανάμεσα σε αγρότες, εταιρείες και δήμους στην Καλιφόρνια.
Οι επενδυτές μπορούν να “ποντάρουν” στην άνοδο ή την πτώση αυτής της τιμής, χωρίς να αγοράζουν πραγματικό νερό.
Δηλαδή, δεν αγοράζουν μπουκάλια νερό ή δικαιώματα γεωτρήσεων — αγοράζουν “προσδοκίες” για την τιμή του νερού στο μέλλον, όπως γίνεται και με το πετρέλαιο ή τα σιτηρά.
2. Ποιοι ωφελούνται
Οι κερδισμένοι είναι κυρίως:
Μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις που μπορούν να “κλειδώσουν” τιμές νερού για να μην επηρεάζονται από μελλοντικές αυξήσεις.
Επενδυτές / funds που κερδοσκοπούν πάνω στην έλλειψη νερού.
Χρηματιστηριακές εταιρείες που διαχειρίζονται τα συμβόλαια και τις προμήθειες.
Για παράδειγμα, αν προβλέπεται ξηρασία, η τιμή του νερού ανεβαίνει. Όποιος είχε αγοράσει συμβόλαια futures νωρίτερα, μπορεί να τα πουλήσει αργότερα με μεγάλο κέρδος.
3. Ποιοι ζημιώνονται
Οι χαμένοι είναι συνήθως:
Μικροί αγρότες που δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε τέτοιες αγορές.
Τοπικές κοινωνίες που βλέπουν το νερό να αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα και όχι σαν δημόσιο αγαθό.
Φτωχότερα κράτη ή περιοχές που ήδη υποφέρουν από λειψυδρία — η “τιμή” του νερού ανεβαίνει, αλλά η πρόσβαση μειώνεται.
Πολλοί αναλυτές μιλούν για “υδάτινη αποικιοκρατία”, όπου οι μεγάλες εταιρείες αποκτούν έλεγχο σε πηγές, φράγματα και δίκτυα ύδρευσης.
4. Παγκόσμιες επιπτώσεις
Η αγορά νερού στην Καλιφόρνια θεωρείται “πιλοτικό μοντέλο”. Αν αποδειχθεί “επιτυχημένο” για τους επενδυτές, μπορεί να επεκταθεί:
Στην Αυστραλία (όπου ήδη υπάρχουν αγορές δικαιωμάτων νερού στον ποταμό Μάρεϊ).
Στη Νότια Αμερική, σε χώρες όπως η Χιλή και το Περού, όπου το νερό έχει ιδιωτικοποιηθεί.
Στην Ευρώπη, όπου η πίεση για ιδιωτικοποίηση δικτύων ύδρευσης αυξάνεται.
Από το καλοκαίρι δεν βρίσκω τα φάρμακα που παίρνω εδώ και εφτά χρόνια. Τα βρίσκω πολύ δύσκολα, βασικά. Για να είμαι ακριβής.
Δηλαδή: έχω περιμένει μέρες να τα βρει ο φαρμακοποιός μου ή, έπειτα, μου τα αντικατέστησε με άλλο γενοσημο.
Αυτήν τη φορά δεν βρήκαμε κανένα γενοσημο στην Αθήνα. Κανένα. Αγόρασα το εισαγόμενο, γιατί γενικά αν δεν πάρει ένας άνθρωπος τα φάρμακα που πρέπει, ψιλοχάνει την υγειά του. Αυτός είναι ο λόγος που ακολουθούμε θεραπείες: να είμαστε καλά.
Καθόλου περιττό να πω ότι οι μέρες που χρειάστηκε να περάσω χωρίς την αγωγή μου και μέχρι να βρώ τα φάρμακα ήταν κακές. Πολύ κακές. Η Καζαμπλάνκα να πυροδοτείται από την κατάθλιψη και όλο αυτό να σημαίνει πόνους, απίθανη κόπωση και ψιλοαπογνωση.
Άκου τώρα τι έγινε αυτήν τη φορά: στην Αθήνα δε βρήκα ΠΟΥΘΕΝΑ τα γενοσημα. Αγόρασα το zoloft, ναι, αλλά μη νομίζεις ότι κι αυτό μπορεί να συνεχίζεται σαν ρουλέτα συνταγογράφησης: σου γράφω ένα από τα δύο κι αν είσαι τυχερή το βρίσκεις,αν όχι σκάσε και πλήρωσε.
Έρχομαι Γιάννενα, επειδή τυχαίνει να είναι γιαννιωτισσα. Ούτε εδώ υπάρχει το γενοσημο.
Επίσης τυχαίνει να έχω γνωστό που ο αδερφός του έχει φαρμακείο στην Πέλλα. Και ΜΠΊΝΓΚΟ εκεί υπάρχει το γενοσημο.
Αλλά όχι ολόκληρη η συνταγή. Όχι. Μόνο τα δύο από τα τέσσερα πακέτα. Αυτός ο αδερφός του γνωστού τυχαίνει να βρίσκει το ένα από τα άλλα δύο κουτιά στην Θεσσαλονίκη. Που τα στέλνουν από εκεί στην Πέλλα κι από την Πέλλα στα Γιάννενα.
Και τώρα επιστρέφω στο σπίτι μου με τρία από τα τέσσερα κουτιά, με το τέταρτο να το ψάχνουν σε Θεσσαλονίκη, Γιάννενα και Πέλλα και με την ελπίδα μετά τον Γενάρη, που θα τελειώσουν τα υπάρχοντα, να μπορώ να βρώ τα φάρμακά μου.
Δεν ξέρω ποια θα είναι η τιμή τους, βέβαια. Οι τεχνητές ελλείψεις τα αυξάνουν σε ύψη που δε μου αρέσει ούτε να τα σκέφτομαι, ούτε να τα θυμάμαι.
Όλα αυτά τα γράφω λέγοντας και πάλι ότι είμαι τυχερή. Που έτυχε να ξέρω τον άνθρωπο που έχει έναν αδερφό που έχει ένα φαρμακείο στην κεντρική Μακεδονία.
Το λουκέτο σε 204 καταστήματα των ΕΛΤΑ δεν ήταν τυχαίο
ούτε ξαφνικό. Είναι η μέθοδος για να περάσουν στα ιδιωτικά συμφέροντα (πακέτο
με φιόγκο) τα φιλέτα του δημοσίου τομέα.
Ο σούπερμαν των ιδιωτικοποιήσεων το
έχει ξανακάνει και μάλιστα καμάρωνε πρόσφατα σε τηλεοπτική συζήτηση. Κανείς δεν
θα πάρει στον Κωστή Χατζηδάκη τη δόξα επειδή έκλεισε την Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ, τη
ΔΕΗ κ.ά. και χρειαζόμαστε δύο πορτοφόλια για να πληρώσουμε λογαριασμούς και
εισιτήρια. Είχε υποσχεθεί ότι αν μπει λουκέτο στη χρεοκοπημένη Ολυμπιακή θα
μπορούμε να χτίζουμε ένα νοσοκομείο τον μήνα. Η αμετροέπεια της κοστολόγησης σε
όλο της το μεγαλείο – συγγνώμη, την ανταγωνίζεται επάξια η δήλωση του Άδωνη
Γεωργιάδη ότι δεν χρειαζόμαστε τα νοσοκομεία λοιμωδών νόσων και κατόπιν
ενέσκηψε η πανδημία της Covid-19.
Άλλωστε η μέθοδος είναι γνωστή. Διαμορφώνει έτσι την
κατάσταση ώστε το κλείσιμο και το ξεπούλημα να φαίνονται απαραίτητα. Η
Ολυμπιακή θα μπορούσε να επιβιώσει αν δεν την είχαν φορτώσει με τόσα πράσινα
και γαλάζια ρουσφέτια. Και τα ΕΛΤΑ θα μπορούσαν να είχαν διασωθεί αν δεν
πλήρωνε η (κάθε) κυβέρνηση σε δόσεις (και αν…) το κόστος για την καθολική
υπηρεσία, δηλαδή να έχει ανοιχτά καταστήματα σε όλη τη χώρα ώστε να
εξυπηρετούνται όλοι οι πολίτες. Θα είχε διασωθεί αν δεν έδιναν δρομολόγια μεταφοράς
σε ιδιώτες, και μάλιστα κολλητούς· αν δεν πήγαιναν σε νέα γραφεία ημετέρων και
δεν έπαιρναν ενοικιαζόμενους υπαλλήλους από άλλους ημέτερους με το αζημίωτο· αν
δεν έπαιρναν χλιδάτα έπιπλα και διευθυντικά προσκέφαλα για να ανακοινώσουν με
μεγάλη άνεση τα λουκέτα. Κυρίως αν δεν στραγγάλιζαν το πιο δυναμικό κομμάτι,
τις ταχυμεταφορές. Έκαναν χώρο στους ιδιώτες: έκλεισαν κέντρα διαλογής, τα
περιβόητα logistics που χρησιμοποιούν οι ιδιώτες ανταγωνιστές.
Φταίνε οι κακοί μάνατζερ, τα golden boys που φέρνουν συμφορές;
Σαφώς, αφού στο μυαλό τους φωλιάζει μόνο μία λύση στη δύσκολη στιγμή: λιτότητα
με λουκέτο. Τι κι αν είχαν αυξήσει τις διευθύνσεις για να βολέψουν κι άλλα
στελέχη στις ακριβές καρέκλες με τα προσκέφαλα; Με τη βοήθεια κολλητών,
έμπειρων από χρόνια χρυσοδάκτυλων που στήνουν παρεάκια για να περνάνε καλά… Από
την εποχή της παχιάς μουστάκας του βαθέος συνδικαλιστικού ΠαΣοΚ, όπως την έζησα
για κάμποσους μήνες ως εποχικός, στα ΕΛΤΑ κυβερνούσαν οι κουμανταδόροι.
Πράσινοι και μπλε.
Στα ίδια χρώματα είναι βαμμένες και οι συμμορίες που
λυμαίνονται την Κρήτη, κυρίως. Έχοντας πολιτική, αστυνομική και δικαστική
ασυλία χρησιμοποιούν για βιτρίνα το… έθιμο (της βεντέτας, του γδικιωμού, των
οικογενειακών) και την οπλοκατοχή. Κρύβεται πολύ μαύρο χρήμα σε κάθε λογής παράνομη
συναλλαγή: όπλα, ναρκωτικά, επιδοτήσεις. Το γνωρίσαμε σε όλη του την έκταση στα
Ζωνιανά το 2007, με την αστυνομία να κάνει επίδειξη δύναμης μετά το κακό. Στα
Βορίζια μεσοβδόμαδα έβρεχε σφαίρες ενώ 70 χρόνια πριν έπεφταν χειροβομβίδες.
Τίποτα δεν άλλαξε; Κι όμως.
Στην πολιτική επικαιρότητα, ο Σαμαράς ξεσπαθώνει κατά
Μητσοτάκη. Καταιγιστικός σε όλα τα επίπεδα, από ιδεολογία, ηθική μέχρι και
πολιτική πρακτική. Στην κεντροαριστερά «ζορίζονται» με την πυξίδα στα κόμματά
τους…
Εμείς πάντως ζοριζόμαστε, το λέει για τα νοικυριά και το
(συστημικό) ΙΟΒΕ. Οι συνταξιούχοι χάνουν προτού καν πάρουν την αύξηση: γκολ από
τα αποδυτήρια. Η οικονομία είναι στον αναπνευστήρα, έρμαιο σε ενδεχόμενη κρίση.
Το λέει και το LSE: αδειάσαμε από παραγωγικές μονάδες και πλημμυρίσαμε από
δουλειές κακοπληρωμένες και χαμηλής παραγωγικότητας στην εστίαση. Εκεί φωλιάζει
η απασχόληση αλλά η οικονομία δεν πάει μπροστά έτσι. Φταίνε και τα ακριβά
ρεύματα…
Στον πλανήτη, μια κρύο – μια ζέστη. Από τη μία φορτσάρουν
με πυρηνικές δοκιμές νέων οπλικών συστημάτων, από την άλλη βγαίνει ο νεαρός
Ζοχράν Μαμντάνι δήμαρχος στη μητρόπολη των δισεκατομμυριούχων. Ελπίδα; Θα
δούμε. Στο χέρι όλων είναι.
Αν κάτι εξακολουθώ να… θαυμάζω στην οικογένεια Μητσοτάκη, είναι πόσο πολύ έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν διάσπαρτους θύλακες που φτιασιδώνουν τη δημόσια εικόνα τους. Και μάλιστα για οποιαδήποτε κηλίδα τυχαίνει να σπιλώσει τη φήμη και την καλή υπόληψή τους! Ακόμα και την πιο δευτερεύουσα.
Με τίτλο «Chapeau!* Η Μαρέβα Μητσοτάκη σε μια εμφάνιση που συνάδει προς το σκοπό της», στον ιστότοπο ονόματι Grace (= η «Χάρη» στα αγγλικά) διαβάζουμε πως, αντί να μας απασχολεί ο πολιτιστικός αντίκτυπος του γεγονότος -τα εγκαίνια του μεγαλύτερου μουσείου παγκοσμίως αφιερωμένου σε έναν μόνο πολιτισμό, το οποίο δεσπόζει πια δίπλα στις Πυραμίδες της Γκίζας και φιλοξενεί πάνω από 100.000 εκθέματα-, εμείς δίνουμε έμφαση στο αν το φόρεμα της Μαρέβας Μητσοτάκη ήταν κομψό ή άκομψο, συμβατικό ή αντισυμβατικό. Και συνεχίζει η υπερασπίστρια της κυρίας πρωθυπουργού: «Η πλειονότητα των εμφανίσεων της συζύγου του Έλληνα πρωθυπουργού είναι κομψές, ανεπιτήδευτες, καθόλου κραυγαλέες, δίχως προκλήσεις, αλλά αποδέχομαι ότι ο Έλληνας πάντα θα βρίσκει ένα λόγο για να ρίχνει τις βολές του, ακόμα κι όταν μιλάμε για γόβες, υφάσματα, κραγιόν και σεσουάρ. Διότι αυτό είναι το DNA μας – αντί να μας κεντρίζει η ουσία, μας διασκεδάζει αρρωστημένα η κλειδαρότρυπα».
Συνέχισα την αναζήτησή μου στα χωράφια των υφασμάτων και των κραγιόν, παρότι δεν τα κατέχω, και διαπίστωσα ότι τα περισσότερα επαινετικά σχόλια τα έλαβε η κυρία Μητσοτάκη για τις ενδυματολογικές της επιλογές όταν συνόδευσε τον σύζυγό της στις συναντήσεις που είχε ο τελευταίος με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Οι γνώστριες του ζητήματος είπαν τότε ότι το σκουρόχρωμο σοφιστικέ σύνολό της σε μια από τις συναντήσεις, αποτελούμενο από τοπ σε σατέν υφή σε συνδυασμό με πλισέ φούστα, συνιστά και την πλέον ασφαλή επιλογή για επίσημες εμφανίσεις. Σε άλλη συνάντηση εκείνων των ημερών την είδαμε με ένα ivory tailored παντελόνι με flared τελείωμα και ψηλή μέση. Από πάνω ένα turtleneck top σε satin υφή, σε ένα βαθύ blue black χρώμα, που τόνιζε το πρόσωπο, σε συνδυασμό με μακρύ, χρυσό κολιέ που έκλεψε τις εντυπώσεις, εξαιρετικό έργο τέχνης της Ελληνίδας γλύπτριας και ζωγράφου Λίζας Σωτήλη (γνωστής ως The Golden Greek σε κύκλους του εξωτερικού).
Για να μη μακρηγορώ με σωρεία εννοιών που δύσκολα συλλαμβάνουμε σε όλο τους το πλάτος εμείς οι ακαλλιέργητοι άνθρωποι του λαού, θα πω τα εξής:
Ναι, ήταν ωραία η εμφάνιση στο αιγυπτιακό μουσείο, ακριβώς όσο ωραίες και ταιριαστές ήταν οι εμφανίσεις στις ΗΠΑ επί Τζο Μπάιντεν. Αλλά δεν σε σώζει κανένας επικοινωνιολόγος παινεύοντας τα τακούνια σου, όταν ο άντρας σου φοράει… γερμανικές αρβύλες και τσακίζει τη χώρα!
Και ακόμα,
η βασική μου απορία: Ως «επίσημες εμφανίσεις» νοούνται μόνον αυτές όπου παρίστανται άλλοι πρωθυπουργοί ή/και αρχηγοί κρατών; Ο εκκλησιασμός της Μεγάλης Παρασκευής, όπου πριν ελάχιστα έτη η κυρία Μαρέβα προσήλθε ως άγριο νιάτο, έτοιμο να βγει για μπίρες σε rock bar, δεν είναι επίσημη εμφάνιση;
Η αποκάλυψη για συρμό που μπήκε σε λάθος γραμμή στη Λάρισα κατέληξε σε απάντηση του ΟΣΕ που αναφερόταν σε ελεγχόμενη… παλινδρόμηση και σε έλλειψη ενημέρωσης του επιβατικού κοινού για τη μανούβρα. Με λίγα λόγια, αν οι υπεύθυνοι για την πορεία του συρμού ενημέρωναν τους επιβάτες για την αλλαγή πορείας, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Οι προαναφερθείσες δικαιολογίες πείθουν μόνον τους συντάκτες τους και όλους όσοι έχουν συμφέρον να πειστούν.
Στην Ελλάδα μας, όπου πέφτει ακόμη βαριά η σκιά από το έγκλημα των Τεμπών, εκείνοι που έχουν τον πρώτο λόγο για τις δημόσιες μεταφορές, αντί να κάνουν έργο ουσίας, προσπαθούν να σκαρφιστούν διάφορα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Υπάρχει μέγα πρόβλημα στον τομέα των ΜΜΜ και οι μόνοι που δεν το παραδέχονται είναι οι κυβερνητικοί αλλά και οι εταιρίες που εκμεταλλεύονται τις κρατικές υποδομές και εκτελούν μεταφορές επιβατών και αγαθών.
Μαζί με τους σιδηροδρόμους πάσχουν και όλα τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το μετρό της Θεσσαλονίκης που εγκαινιάστηκε με φανφάρες και τυμπανοκρουσίες θα μείνει κλειστό για έναν μήνα, ενώ είναι καθημερινά τα προβλήματα (συνωστισμός, καθυστερήσεις) στη λειτουργία του. Και το Αττικό Μετρό βρίσκεται στην ίδια μοίρα και τα δρομολόγιά του δεν επαρκούν για να μεταφέρουν με άνεση και ασφάλεια τους επιβάτες. Ολόιδια είναι η εικόνα και στον ΗΣΑΠ, στα αστικά λεωφορεία, στα τρόλεϊ, παντού. Μαζί με τις καθυστερήσεις, τις βλάβες και τους συνωστισμούς, η απίστευτη βρόμα που κυριαρχεί αλλά και η αδυναμία του κράτους να επιβάλει την τάξη στα ΜΜΜ και να πατάξει το φαινόμενο της λαθρεπιβίβασης.
Θα ήταν υπερβολικό να περιμένει κάποιος από μια χώρα που πέρασε μέσα από μνημονιακές συμπληγάδες πέτρες να έχει υποδειγματικά μέσα μαζικής μεταφοράς. Όμως η κατάσταση τα τελευταία χρόνια είναι χειρότερη από ποτέ.
Καθώς φαίνεται, οι «άριστοι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν επιλέγουν τα ΜΜΜ για τις μετακινήσεις τους και γι’ αυτό,
δεν νοιάζονται για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται…
Ηταν σαν σήμερα
5/11/1959 που η κυβέρνηση του “εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή
αποφυλακίζει και απελαύνει τον Μαξ Μέρντεν του
οποίου τα εγκλήματα του πολέμου στην Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια της Κατοχής,
έχουν αφήσει ιστορία.
Είχε διαπράξει
τόσα απίστευτα εγκλήματα ο σφαγέας Μέρτεν που
όταν φτάνει στην Γερμανία οι αρχές της χώρας τον συνέλαβαν προσχηματικά για
να τον αφήσουν πολύ σύντομα ελεύθερο.
Στην συνέχεια μάλιστα το κράτος του τον ανταμείβει για τα
“κατορθώματά” του, διορίζοντας τον σε υψηλή διοικητική θέση στο
υπουργείο Δικαιοσύνης της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.
Θα παραθέσουμε με
λεπτομέρειες αυτή την περίπτωση εστιαζόμενοι περισσότερο στην εμπλοκή του “εθνάρχη”.
Να σας θυμίσουμε
επίσης ότι οι βιογράφοι-αγιογράφοι του αποφεύγουν να κάνουν την
παραμικρή αναφορά για την εμπλοκή του “εθνάρχη” Κωνσταντίνου
Καραμανλή – όχι της κυβέρνησης του, αλλά του ίδιου προσωπικά– στο
να ξελασπώσει ο Γερμανός εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν.
Ενημερωτικά
προσθέτουμε ότι αυτός ο Ναζί εγκληματίας πολέμου που υπηρέτησε
στη Θεσσαλονίκη, ήταν ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεταφορά των 50.000
Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, ήταν
υπεύθυνος για σειρά δολοφονιών, ενώ είχε ευθύνη και για την αρπαγή των
περιουσιών τους, που η συνολική τους αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά
φράγκα. (Μ’ αυτές τις κατηγορίες είχε καταδικαστεί από Ελληνικό δικαστήριο
μέχρι ο Καραμανλής να τον αφήσει ελεύθερο απελαύνοντάς τον. Ο Μέρτεν είχε
συλληφθεί τυχαία στην Αθήνα το 1957 και τον Νοέμβρη του 1959, η
κυβέρνηση Καραμανλή με τροποποίηση προηγούμενου νόμου «περί αναστολής διώξεως
εγκληματιών πολέμου» που είχε φέρει στη Βουλή στις αρχές του ίδιου χρόνου
φτιάχνει “παραθυράκι” για να απελευθερωθεί)
Η συνέχεια ακόμα
πιο ενδιαφέρουσα. Οταν, λοιπόν ο Μέρτεν κάποια στιγμή συνελήφθη
προσχηματικά στην Γερμανία μετά την απέλαση του από
την Ελλάδα, όπως αναφέραμε, και οδηγείται σε μια δίκη – οπερέτα απέδειξε
πόσο σκληρό καρύδι ήταν. Κατονομάζει σα συνεργάτες του στην κατεχόμενη
Ελλάδα τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον υπουργό Εσωτερικών Δημήτριο
Μακρή, τη σύζυγό του Δοξούλα Λεοντίδου και τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γεώργιο
Θεμελή. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι διαθέτει φωτογραφίες που αποδεικνύνουν τα όσα
επικαλείται.
Δημιουργείτε πανικός στον “εθνάρχη” και
ύστερα από ταχύτατες παρασκηνιακές ενέργειες της ελληνικής
διπλωματίας, οι φωτογραφίες εξαφανίζονται και ο
Μέρτεν απαλλάσσεται των κατηγοριών, χάρη στον θρασύτατο εκβιασμό.
(Διαβάστε αναλυτικά εδώ).
Εξίσου σημαντική
είναι επίσης άλλη μια συγκλονιστική αποκάλυψη σε βάρος του Κ.
Καραμανλή που την “έφαγε το σκοτάδι”.
Πηγή έχει ένα «άκρως απόρρητον» που έχει συνταχτεί από τις μυστικές υπηρεσίες
της CIA και αποχαρακτηρίστηκε το 2015. Φέρει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962 και
παρουσιάζει τον Κων/νο Καραμανλή να είναι συνεργάτης των ναζιστικών κατοχικών
δυνάμεων της χώρας μας και να καταδίδει σ’ αυτές Ελληνες Εβραίους. (Διαβάστε
λεπτομέρειες).
Υ.Γ: Να,
τέτοιες
αναρτήσεις κάνουμε και ορισμένοι μας κατηγορούν ότι “αναμοχλεύουμε
πολιτικά πάθη”
Μετά τα ΕΛΤΑ, τώρα και τα ταξί. Και κάπως έτσι το αφήγημα της «μεταρρυθμιστικής σταθερότητας» που διαλαλούσε εμμονικά και ανάλγητα η κυβέρνηση μετατρέπεται σε αλυσίδα από πρόχειρα μπαλώματα και αναδιπλώσεις. Αν και δεν το λένε ακόμη φωναχτά, όλοι αντιλαμβάνονται ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχει σημάνει άτακτη υποχώρηση. Από παντού…
Σε τι οφείλεται αυτό; Η Ν.Δ. βρίσκεται σε καθοδικό σπιράλ χωρίς καμία πλέον προοπτική ανάκαμψης. Ακόμη χειρότερες από τις δημοσιευόμενες δημοσκοπήσεις είναι οι εσωτερικές κυλιόμενες, που όσον αφορά την πρόθεση ψήφου -χωρίς αναγωγές και φτιασιδώματα- δείχνουν την εικόνα πολύ πιο σκοτεινή. Η φθορά δεν φρενάρεται με τίποτα!
Η ελπίδα ότι «θα το γυρίσουμε με επικοινωνία» αποδείχθηκε όχι απλώς αφελής, αλλά βλακώδης. Ούτε καν η τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη -που κάποιοι έλεγαν ότι «θα μας φέρει κόσμο»- δεν βοήθησε. Και τώρα, εντός των τειχών, έχουν αρχίσει πάλι τα υπονοούμενα για τον (ακριβοπληρωμένο) Σταν Γκρίνμπεργκ, που «τον πήρε στον λαιμό του». Τον Μητσοτάκη, βεβαίως βεβαίως…
Στο μέτωπο των ταξί, χρειάστηκαν οκτώ μήνες για να δεχτεί -και μόνο αυτό- τους εκπροσώπους τους ο Κυρανάκης. Οκτώ μήνες άρνησης, ειρωνείας και δηλώσεων από καθέδρας. Μάλιστα τον Μάιο, αντί για συνάντηση, τα ΜΑΤ και τα χημικά πήραν τη θέση του διαλόγου. «Το ποσοστό που έχασε η Ν.Δ. όλο αυτό το διάστημα από τους ταξιτζήδες είναι ολόκληρο δικό του έργο!» λένε με νόημα οι γνωρίζοντες. Και δεν έχουν άδικο…
Κατά τις πληροφορίες, η εντολή για «αναδίπλωση» του δόθηκε από το Μαξίμου. Ίσως γι’ αυτό όσοι τον είδαν χθες έκαναν λόγο για ένα «φοβισμένο παιδί», που του είχε… φύγει μπόλικη από την έπαρση και την αλαζονεία που επιδείκνυε έως τώρα.
Και είμαστε ακόμη στην αρχή. Τα μεγάλα κοινωνικά μέτωπα δεν έχουν ανοίξει καν. Ήδη την ερχόμενη εβδομάδα σειρά παίρνουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι από όλη την Ελλάδα, που ετοιμάζουν για την Τρίτη «απόβαση» στην Αθήνα…
Η νευρικότητα στο εσωτερικό του «επιτελικού κράτους» είναι πλέον έκδηλη. Το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης έχει εξαντληθεί – ξύνουν πια τον πάτο. Κι όπως λέει κάποιος από μέσα, «το 2025 δεν είναι 2023, ούτε καν 2024». Μόνο που είναι ήδη αργά.
Εν όψει όλων αυτών, χαράσσει άραγε κάποια νέα στρατηγική η κυβερνητική ηγεσία; Όχι. Προσπαθεί απλώς να αντέξει. Αλλά η άμυνά της είναι τρύπια, χωρίς σταθερές γραμμές και -κυρίως- χωρίς καθόλου ηθικό στους κόλπους της. Αποτέλεσμα; Άτακτη υποχώρηση από το ένα μέτωπο στο άλλο.
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, προς το παρόν, «κρύβεται» μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι φωτογραφίες και τα χαμόγελα με την Κίμπερλι -έστω και στο… απέναντι πεζοδρόμιο,
υπό αστυνομική προστασία- δεν του λύνουν το πρόβλημα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, θα τολμήσει να ξαναβγεί -και πώς- στο ξέφωτο;
Το ότι ασχολήθηκε σήμερα η τηλεοπτική εκπομπή των Ράδιο Αρβύλα με τις πρόσφατες κτηνωδίες της ένστολης αλητείας,- μια
εκπομπή που χτες στην πρεμιέρα της είχε σαρωτική τηλεθέαση φτάνοντας
σε ποσοστό 22.5% στο δυναμικό κοινό- και κάποιοι κυρ’ Παντελήδες είδαν
μια απίστευτη βαναυσότητα να ασκείται από τις “δυνάμεις της τάξης” σε έναν
ανάπηρο συμπολίτη μας και σε μια μικροκαμωμένη διαδηλώτρια, σίγουρα
δημιούργησε ρωγμές στο κυβερνητικό αφήγημα για
τον ρόλο των αστυνομικών δυνάμεων, σε έναν κόσμο φίλα προσκείμενο στην
κυβέρνηση.
Η ουσία όμως είναι άλλη. Οτι το Μέγαρο Μαξίμου συνειδητά οδηγεί την ελληνική κοινωνία σε καταστάσεις που θεωρούσαμε ότι ανήκαν στο σκοτεινό παρελθόν και δεν επρόκειτο να επανέλθουν. Στον τεχνητό διαχωρισμό των πολιτών σε “εθνικόφρονες” και σε “μιάσματα”.
Ας τα πιάσουμε τα πράγματα απ’ την αρχή.
Οταν δημιουργήθηκε ένας επικοινωνιακός σάλος με την λεκτική χειροβομβίδα που πέταξε από τον βόθρο του Σκάι και αντήχησε σαν απόηχος από τα σκοτεινά μετεμφυλιακά χρόνια της Ελλάδας ο πολιτικός αναλυτής Ανδρέας Δρυμιώτης ότι «Πλέον, το να είσαι Αριστερός έχει καταλήξει να μην είσαι Έλληνας», κάποιοι το θεώρησαν σαν εμμονές ενός ηλικιωμένου ακροδεξιού.
Εμφανίστηκε όμως ο διευθυντής της ΕΣΤΙΑΣ Μανόλης Κοττάκης, ένας δημοσιολόγος που γνωρίζει πολύ καλά το τι συμβαίνει στα παρασκήνια της γαλάζια πολυκατοικίας καιμας αποκάλυψε ότι ο συνταξιούχος τεχνοκράτης αναλυτής, “συνήθως αναλαμβάνει τις επικίνδυνες αποστολές του Μαξίμου που τον αξιοποιεί για να σφυγμομετρεί τις αντιδράσεις στις τακτικές του”. Δεν ήταν μια πρόταση εν ρύμη του λόγου του Δρυμιώτη δηλαδή, αλλά μια συνειδητή πρόκληση στην κατεύθυνση διαμορφώσης της λεγόμενης μαζικής αντίληψης. Και αυτό ήρθε αμέσως να το επιβεβαιώσει η Ομάδα ακροδεξιάς προπαγάνδας του Μαξίμου που αναπαρήγαγε το επίμαχο απόσπασμα του κ. Δρυμιώτηγράφοντας στη λεζάντα του βίντεο «Τα είπε όλα»!
Αυτή είναι όμως μόνο η μια πλευρά του ζητήματος. Η άλλη, την οποία πρέπει να λάβει πολύ σοβαράο υπουργός μπάτσων και καταστολής Χρυσοχοϊδης, είναι ότι αυτές οι μπατσάδικες προκλήσεις και κτηνωδίες που φυσικά δεν αντιμετωπίζονται με ΕΔΕ -αυτές είναι ΓτΠ που λένε οι πιτσιρικάδες- θα δημιουργήσουν αντιδράσεις που μπορεί να είναι απρόβλεπτες.
Ηθικός αυτουργός για ότι συμβεί από δω και πέρα και έχει σχέση με την λαϊκή αντιβία θα είναι ο γενίτσαρος – υπουργός.
Εν κατακλείδι: Μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι στην πορεία κάποια αντιεξουσιαστική συλλογικότητα που έχει την επιχειρησιακή δυνατότητα να περιφρουρήσει και να τιμωρήσει παραδειγματικά -να τον ξυλοκοπήσει άγρια και να του σπάσει ένα χέρι,
π.χ- έναν ΜΑΤατζή για να περάσει ένα μήνυμα δεν θα το κάνει;
Χτες, Τρίτη 4 Νοέμβρη 2025, το λιμάνι της Σούδας έγινε θέατρο ενός
ακόμη επεισοδίου καταστολής από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, καθώς το ισραηλινό
κρουαζιερόπλοιο Crown Iris, με επιβάτες μεταξύ των οποίων και μέλη του
Ισραηλινού στρατού που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στη Γάζα, έφτασε στην
πόλη.
Οι διαδηλώσεις ενάντια στην παρουσία του πλοίου, που
εκφράζουν την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό και την καταδίκη της ισραηλινής
πολιτικής, συναντήθηκαν με την αποτρόπαιη βία των αστυνομικών δυνάμεων.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, δύο γυναίκες συνελήφθησαν κατά
τη διάρκεια των επεισοδίων, με τις κατηγορίες να
περιλαμβάνουν παρακώλυση συγκοινωνίας, οπλοχρησία (για τις πέτρες) και φθορά
για το τζάμι ενός λεωφορείου.
Ωστόσο, το βίντεο που ανέβασε στο Χ η
δημοσιογράφος Αρετή Αθανασίου αποτυπώνει με σοκαριστικό τρόπο
τη βάρβαρη μεταχείριση των συλληφθεισών από τα ΜΑΤ.
Στο βίντεο, μια από τις γυναίκες φωνάζει απεγνωσμένα,
αναφερόμενη σε άλλη κοπέλα που οι μπάτσοι έχουν συλλάβει και ρίξει στο έδαφος: «Έχει την καρδιά της, έχει την καρδιά της! Είναι
εκπαιδευτικός και έχει την καρδιά της, ακούστε με, έχει την καρδιά της, είναι
άρρωστη…», ενώ οι αστυνομικοί πιέζουν και κακομεταχειρίζονται
την γυναίκα, η οποία φαίνεται να ασφυκτιά.
Αυτή η εικόνα δεν είναι απλώς μια απομονωμένη στιγμή βίας. Είναι η συνέχεια μιας μακράς σειράς επεισοδίων όπου τα ΜΑΤ, με την
ανοχή και την εντολή της κυβέρνησης, έχουν δείξει το αποτρόπαιο πρόσωπό τους,
καταστέλλοντας με βαναυσότητα κάθε φωνή διαμαρτυρίας.
Φυσικά δεν έχουμε την απαίτηση από το
καθεστώς Μητσοτάκη να σταματήσει να λειτουργεί ως εντολοδόχος ξένων συμφερόντων
και να σεβαστεί την ελευθερία της έκφρασης και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Αυτό,μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να το επιβάλλει.
Από νωρίς το απόγευμα της Δευτέρας κλιμάκια της Ελληνικής Αστυνομίας αναζητούσαν εναλλακτικές διαδρομές για την πομπή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος επρόκειτο να προσγειωθεί χθες στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης για να επισκεφθεί την περιοχή. Αγρότες και κτηνοτρόφοι από όλο τον Έβρο είχαν ήδη ξεκινήσει μηχανοκίνητη πορεία με τα τρακτέρ τους, ετοιμάζοντάς του «θερμή» υποδοχή.
Η δικαιολογία που διακινήθηκε αρχικά για τη ματαίωση; Συμπτώματα γαστρεντερίτιδας μετά το ταξίδι στην Αίγυπτο και όχι «τρακτερίτιδα» όπως σχολίαζαν σκωπτικά κάποιοι. Ο Κυριάκος λοιπόν… κρατήθηκε μακριά από τους αγανακτισμένους Εβρίτες. Ακολούθως προέκυψε και η σύσκεψη υπό την προεδρία του για τα ΕΛ.ΤΑ., όπου αποφασίστηκε η απομάκρυνση, με τη μέθοδο της «παραίτησης», του Σκλήκα…
Όπως και να ‘χει, το γεγονός είναι ότι πρώτη φορά αναγκάστηκε να παραμείνει «κλειδωμένος» στο Μέγαρο Μαξίμου, ακυρώνοντας ή έστω αναβάλλοντας επίσκεψή του σε περιοχή που μυρίζει μπαρούτι. Μάλιστα, το πρόγραμμα των επόμενων περιοδειών του θα χρειαστεί, όπως λένε τώρα, να… ξαναγραφτεί!
Οι εξελίξεις γύρω από τα ΕΛ.ΤΑ. είναι πάντως μόνο η αρχή, καθώς σηματοδοτούν μια γενικότερη καμπή στο ήδη βαρύ σκηνικό μέσα στο «γαλάζιο» στρατόπεδο. Και δεν είναι απλώς η «απομόνωση» του κ. Μητσοτάκη που σχολιάζεται ήδη ευρύτατα στα παρασκήνια και δυσμενώς για τον ίδιο. Το δεύτερο αποτέλεσμα είναι η αποσταθεροποίηση και της πολιτικής του κατεύθυνσης…
Τις προηγούμενες ημέρες υπήρχαν, για παράδειγμα, από τη μια οι φανατικοί υπέρμαχοι του κλεισίματος των ΕΛ.ΤΑ. ως σπουδαίας «μεταρρυθμιστικής» κίνησης -κατεξοχήν μητσοτακικοί όλοι τους- και από την άλλη οι διαφωνούντες που με τρόμο οσφραίνονταν την επερχόμενη καταστροφή εξαιτίας της πλήρους αποκοπής από την κοινωνική πραγματικότητα και ξεσηκώθηκαν…
Προσπαθώντας να πατήσει ο Κ. Μητσοτάκης και στις δύο βάρκες -καρατόμηση του Σκλήκα αλλά και εμμονή στην πολιτική των λουκέτων-, στο τέλος, όπως νομοτελειακά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα γλιτώσει το περαιτέρω βούλιαγμα…
Το τρίτο χαρακτηριστικό της νέας κατάστασης έχει να κάνει με την πλήρη… χειραφέτηση των βουλευτών. Όχι, φυσικά,
γιατί είδαν ξαφνικά το φως το αληθινόν. Αν δεν ένιωθαν ότι χάνουν κυριολεκτικά το έδαφος κάτω από τα πόδια στις εκλογικές τους περιφέρειες, δεν θα προχωρούσαν σε μαζική ανταρσία. Σε άπειρα θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, εδώ και πάνω από έξι χρόνια είχαν πάθει αφωνία και ψήφιζαν αδιαμαρτύρητα «ναι σε όλα»…
Το ένστικτο αυτοσυντήρησης των βουλευτών αποδεικνύεται πλέον ισχυρότερο από τη «συμμόρφωση». Και ο άλλοτε στιβαρός και απόλυτος Μητσοτάκης τώρα αναγκάζεται να συμβιβαστεί δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, προκειμένου να κρατηθεί όπως όπως στην καρέκλα. Η δεδηλωμένη είναι πλέον διάτρητη και με πολλούς αστερίσκους…
Πιο προσγειωμένος στην πραγματικότητα ένας μπαρουτοκαπνισμένος από τους «γαλάζιους» που συνομολογούσε χθες στο περιστύλιο της Βουλής: «Τον τελευταίο καιρό το ποτήρι γεμίζει επικίνδυνα. Μένει η σταγόνα που θα το κάνει να ξεχειλίσει…»
Μην τους υποτιμάτε τους Αμερικανούς σύντροφοι κοψοχέρηδες.
Η αποστολή της ευειδούς και καλλίπυγης Κίμπερλι έχει… βάθος!!!
Ήγουν, να σερβιριστεί ως πατριωτική πολιτική το επερχόμενο εθνικό ξεπούλημα.
Οι Πρέσπες του Αιγαίου δηλαδή μέσω των οποίων οι Αμερικανοί θα καταστίσουν την ευρύτερη περιοχή Αιγαίου και Μεσογείου πλήρως ελεγχόμενη σφαίρα επιρροής στο πλαίσιο της εγκαθίδρυσης της τελικής φάσης της Pax Americana.
Επομένως επειδή οι καουμπόηδες αντιλαμβάνονται ότι κατόπιν του ξεπουλήματος ενδέχεται να πυροδοτηθεί ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα από μικρή μερίδα όμως Ελλήνων πατριωτών, τι κάνουν;
Επιχειρούν να πάρουν με το μέρος τους την εκμαυλισμένη πλέμπα.
Η οποία εδώ και αιώνες επιβιώνει μέσω των ποταπών ενστίκτων αντί των ενάρετων. Κοινώς… πουλάνε και τη μανά τους για να φάνε, να πιούνε, να ικανοποιηθούν κ.ο.κ…
Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί γιατί συνυπήρχαν «ειρηνικά» για 400 χρόνια Έλληνες και Τούρκοι; Για ψάξτε το λιγάκι.
Γνωρίζετε πώς εκλέγονταν βουλευτές ιδιαίτερα στην επαρχία μέσω της… φιλοξενίας σε σπίτια εν δυνάμει ψηφοφόρων;
Επί πασοκικής ευμάρειας ξέρετε τι κάναν κάποιοι Ελληνάρες για να γευτούν κι αυτοί τους πράσινους καρπούς της ευτυχίας;
Με κορυφαία στιγμή τους το προσκύνημα του Αντρέα όταν βγήκε με τη «γκόμενα» από το αεροπλάνο; Μέχρι Lego έγινε ο εξευτελισμός της Ελλάδας από Έλληνες.
Το τέλμα με το «ξεβλάχεμα» του Κωστόπουλου που ακολουθήσε το οποίο επιεικώς έχει ξεφύγει σήμερα, με την κοινωνική διαφθορά (την ώρα που ο λαός δεν έχει στον ήλιο μοίρα) να σαπίζει τη χώρα, φρονούμε ότι το έχετε εμπεδώσει πλέον και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα περιστατικά.
Εικάζουμε ότι κατανοήσατε γιατί μας κυβερνούν… Μητσοτάκηδες.
Οι Αμερικανοί τα ξέρουν όλα αυτά από πρώτο χέρι.
Συνεπώς για τους λόγους που αναφέραμε έστειλαν το… πανέξυπνο και επικοινωνιακό «τούμπανο» για να εκμεταλλευτεί τα νοσηρά νεοελληνικά ένστικτα προς όφελος των ΗΠΑ όπως εξηγήσαμε.
Ήτοι, Έλληνες και Αμερικανοί, όλοι μαζί, να φάμε, να πιούμε και να ικανοποιηθούμε μέχρις εσχάτων.
Άραγε τι πιστεύετε ότι σκέφτεται ο φαιδρός νεοέλληνας όταν βλέπει την Κίμπερλι να λέει ότι η στρατηγική-ενεργειακή συνεργασία ΗΠΑ-Ελλάδας θα πάει σε νέα ύψη;
Πάντως σίγουρα όχι πώς θα καταφέρει η Ελλάδα να κατατροπώσει τους Τούρκους,
στο επερχόμενο μοίρασμα της ευρύτερης περιοχής που ξεκινάει αύριο με προπομπό και οικοδεσπότη τον μητσοτακικό εθνομηδενισμό.
Το πιάσατε νομίζουμε το υπονοούμενο…
Εν κατακλείδι, γουστάρουμε Κίμπερλι… κι ας ξαναφτάσει η Ελλάδα μέχρι την Πελοπόννησο!!!
Ο αυστηροποιημένος ΚΟΚ ως σύγχρονος κώδικας του Χαμουραμπί
Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*
Στο περιοδικό «Επίκαιρα» της 3ης Φεβρουαρίου 1972 (σελ. 24), ο Κώστας Καβαθάς είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τον ειρωνικό (αλλά πρωτίστως σοκαριστικά επίκαιρο) τίτλο «Σκοτωνόμαστε τρέχοντας με… 50», δηλαδή με το όριο ταχύτητας που αποτελεί φετίχ στην Ελλάδα, ορθότερα: στο Μητσοτακιστάν ή Φλωριδιστάν του 2025.
Όποιος υπερβεί σήμερα αυτό το όριο, το οποίο, ειδικά στον νομό Αττικής, κυριαρχεί σε πάμπολλα σημεία, ακόμη και σε ευθείες λεωφόρους με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας, θα πρέπει να λογαριάζει με το ενδεχόμενο να τον (κατα)γράψει κάποιος «ηλεκτρονικός χαφιές» ή να τον σταματήσει κάποιο μπλόκο της Τροχαίας, που εφαρμόζει τυφλά το αυταρχικό δόγμα της μηδενικής ανοχής για κάθε παράβαση του ΚΟΚ.
Μπλόκο Βουλιαγμένης
Τέτοια οδυνηρή εμπειρία βίωσα ο ίδιος στις 12 Οκτωβρίου τ.έ., επιστρέφοντας με το αυτοκίνητό μου από τα Τρίκαλα, όπου είχα δώσει ομιλία για τον Προσωπικό Αριθμό στο κατάμεστο Μουσείο Τσιτσάνη (ο κ. Δημήτρης Παπαστεργιόργουελ διαμαρτυρήθηκε τηλεφωνικώς στους διοργανωτές για την εκεί παρουσία μου!): Μολονότι καθ’ όλη την διαδρομή οδηγούσα το αυτοκίνητό μου έχοντας την προσοχή μου συνεχώς στραμμένη στα γελοιωδώς μεταβαλλόμενα όρια ταχύτητας, ώστε να τα τηρώ ευλαβικά και έτσι να αποφύγω είτε το ηλεκτρονικό ραβασάκι κάποιας οργουελικής κάμερας είτε το μπλόκο της Τροχαίας, όταν περί τις 23.30 εισήλθα στον νομό Αττικής και έφθασα στην λεωφόρο Αθηνάς της Βουλιαγμένης, με σταμάτησε αστυνομικός για να μου δείξει με περισσή αυστηρότητα στην συσκευή του ότι, αντί για 50 χλμ/ώ, έτρεχα με 90 χλμ/ώ.
Στην διαμαρτυρία μου ότι το όριο ταχύτητας για την συγκεκριμένη λεωφόρο είναι εξωφρενικά χαμηλό, γι’ αυτό άλλωστε δεν είχα την αίσθηση ότι, αναπτύσσοντας ταχύτητα 90 χλμ/ώ, παραβιάζω τον ΚΟΚ και οδηγώ τάχα επικίνδυνα, μου είπε ότι τα παράπονά μου θα πρέπει να τα υποβάλω στην Περιφέρεια, η οποία είναι η μόνη αρμόδια για τον καθορισμό των ορίων ταχύτητας, και όχι στο όργανο της Τροχαίας που απλώς εκτελεί τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και τις εντολές των ανωτέρων του (πόσο αυθαίρετος είναι ο καθορισμός του προβλεπόμενου χαμηλού ορίου ταχύτητας των 50 χλμ/ώ προκύπτει π.χ. από την σύγκριση του εν λόγω ορίου για την προαναφερθείσα λεωφόρο με το ίδιο ακριβώς όριο που προβλέπεται στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, όπου, όμως, υπάρχει μία μόνο, στενή, λωρίδα για κάθε ρεύμα κυκλοφορίας).
Ταμπέλα με όριο τα 50
Στην επισήμανσή μου ότι και επί Χίτλερ τα γρανάζια της ναζιστικής μηχανής προέβαλλαν την ίδια δικαιολογία, με… αποστόμωσε λέγοντάς μου ότι εκείνος «δεν είναι Χίτλερ»! Του αντέτεινα, επίσης, ότι αυτή η κακόγουστη φάρσα της μηδενικής ανοχής βρομάει αυταρχική δικτατορία, οπότε παρενεβλήθη η συνάδελφός του για να μου πει ότι καλό θα ήταν να ρίξω μια ματιά στην διαχωριστική νησίδα, ώστε να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πόσα κεράκια είναι αναμμένα στην μνήμη των νεκρών οδηγών ή/και επιβατών. Όταν την ρώτησα αν οι νεκροί προήλθαν από οδήγηση με ταχύτητα 90 χλμ/ώ, απάντηση δεν έλαβα. Η περιττή συζήτηση με τα όργανα της Τροχαίας,
τα οποία θύμιζαν ρομπότ που δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν γνώμη, καθώς δεν διαθέτουν συναισθήματα, κατέληξε στην επιβολή του δρακόντειου χρηματικού προστίμου των 350 € και στην επί τόπου αφαίρεση του διπλώματός μου.
Την επομένη ημέρα έσπευσα στο Τμήμα Τροχαίας Νοτιοανατολικής Αττικής (Ελληνικό) για να υποβάλω ένσταση. Εκεί αντίκρισα μια τεράστια ουρά από ομοιοπαθείς, που φυσούσαν και ξεφυσούσαν, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι από δω και στο εξής η οδήγηση του αυτοκινήτου τους θα μοιάζει με ρώσικη ρουλέτα για την τσέπη τους. Η ίδια ουρά υπήρχε και λίγες ημέρες αργότερα, όταν μετέβην στην ίδια Τροχαία, προκειμένου να πληροφορηθώ την τύχη της ένστασής μου, με την οποία ζητούσα να επιστραφεί το δίπλωμά μου, δεδομένου ότι ο τόπος κατοικίας μου βρίσκεται στην Κομοτηνή και είναι απαραίτητο, λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας της μητέρας μου, να έχω την δυνατότητα να κινούμαι αυτόνομα με το δικό μου αυτοκίνητο, προσφέροντάς της την απαραίτητη βοήθεια. Η αρνητική απάντηση που έλαβα αποδεικνύει ότι η παρούσα κυβέρνηση και τα εκτελεστικά της όργανα έχουν χαρακτηριστικά αυταρχικού καθεστώτος, που στερείται κατανόησης και επιείκειας.
Η ζούγκλα του ΚΤΕΛ
Σημειωτέον ότι τα δρομολόγια Αθήνας – Κομοτηνής, και αντιστρόφως, εκτελούνται πλέον μόνο κατά την διάρκεια της νύκτας. Η δε συνύπαρξη στο λεωφορείο με άλλους επιβάτες καθίσταται, προϊόντος του χρόνου, ολοένα και πιο αφόρητη, αφού δεν τηρούνται στοιχειώδεις (άγραφοι μεν, αυτονόητοι δε) κοινωνικοί κανόνες για τον σεβασμό του διπλανού μας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η (σωρευτική) χρήση του κινητού εντός του λεωφορείου: Πολλοί εκ των επιβατών, θεωρώντας ότι εντός ενός μέσου μαζικής μεταφοράς μπορούν να συμπεριφέρονται όπως στο σπίτι τους, δεν βάζουν στο αθόρυβο τον ήχο κλήσης του τηλεφώνου τους, μιλούν δυνατά με τον συνομιλητή τους, σαν να επιδιώκουν να μοιραστούν με όλους τους άλλους τα προσωπικά τους προβλήματα, ενώ, σε ένα πιο προχωρημένο επίπεδο κοινωνικής αδιαφορίας, κάποιοι ενεργοποιούν την ανοιχτή ακρόαση σε συνδυασμό ενίοτε και με βιντεοκλήση και κάποιοι άλλοι παρακολουθούν μετά μανίας βιντεάκια χωρίς χρήση ακουστικών!
Όταν, μάλιστα, σε πρόσφατο ταξίδι μου με το ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης (στο οποίο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό, δεν επιτρέπεται ο επιβάτης να καταναλώνει φαγητό, αλλά πρέπει να περιμένει να σταματήσει το λεωφορείο για την προβλεπόμενη στάση ξεκούρασης – άραγε, η στάση αυτή αποφέρει οικονομικό όφελος για τα ΚΤΕΛ;) ζήτησα ευγενικά από τους μπροστινούς συνεπιβάτες μου να μη μιλούν με ανοιχτή ακρόαση, διότι δεν μπορούσα να εργαστώ στον υπολογιστή μου, εκείνοι αντέδρασαν οργισμένα, λέγοντάς μου ότι δεν έχω το δικαίωμα να τους απαγορεύσω να μιλάνε στο κινητό, επειδή εμένα μου βουρλήθηκε να μελετώ και να γράφω κατά την διάρκεια του ταξιδιού.
Ο ένας εκ των δύο, ο οποίος ήταν γεμάτος από τατουάζ, έλαβε αφορμή από το γεγονός ότι φορούσα γραβάτα και με προέτρεψε την επόμενη φορά να χρησιμοποιώ την λιμουζίνα μου, αν δεν θέλω να με ενοχλούν οι συνομιλίες των επιβατών στο κινητό τους τηλέφωνο! Τους επεσήμανα το αυτονόητο, δηλαδή ότι, μέσα σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, ο ένας θα πρέπει να σέβεται τον άλλον αποφεύγοντας να ενεργεί με τρόπο που ενοχλεί τον διπλανό του, αλλιώς, αν ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει, το λεωφορείο θα μεταβληθεί σε ζούγκλα. Τότε, ο τατουαζοφόρος μού είπε ότι κι εκείνον τον ενοχλεί η ακτινοβολία από το λάπτοπ μου, αλλά δεν μου ζήτησε να το κλείσω!
Αφαίμαξη οδηγών
Ας επικεντρωθούμε, όμως, τώρα στον σχολιασμό της φάμπρικας του ξαφρίσματος των Ελλήνων μέσω της Τροχαίας: Όποιος τολμήσει να χαρακτηρίσει άδικο παραλογισμό την εμμονή της Τροχαίας με την πάταξη της «μάστιγας» των οδικών παραβάσεων και, ιδίως, με την υπέρβαση των ορίων ταχύτητας, ακόμη κι όταν αυτά είναι εξωπραγματικά χαμηλά, θα προκαλέσει την μήνιν πολλών τηλεδιασωληνωμένων συμπολιτών του, οι οποίοι έχουν υποστεί την προπαγανδιστική κατήχηση των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης που καθημερινώς προβάλλουν ειδήσεις σχετικές με την αιματοχυσία στην άσφαλτο, αποδίδοντάς τες στην παραβατική συμπεριφορά των οδηγών και, ιδίως, στην «υπερβολική ταχύτητα».
Προπαγανδιστικό μήνυμα στην πίσω όψη λεωφορείου
Πώς μπορεί, λοιπόν, ένα «θυμωμένο ακροατήριο», το οποίο δεν αντέχει να ακούει άλλο τις αναφορές στον βαρύ φόρο αίματος που χύνεται διαχρονικά στους ελληνικούς δρόμους, να πεισθεί ότι το «ανελέητο σαφάρι» της Τροχαίας δεν αποσκοπεί στην προστασία της ανθρώπινης ζωής αλλά, εντελώς ανάποδα, στην διακινδύνευσή της και, παραλλήλως, στην ανάλγητη αφαίμαξη του Νεοέλληνα οδηγού χάριν της αύξησης των κρατικών εσόδων;
Κι αν αυτή η μαύρη αλήθεια δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτή από τον μέσο τηλεθεατή που βομβαρδίζεται νυχθημερόν με ρεπορτάζ για οδηγούς δολοφόνους, μια άλλη εξήγηση, πολύ πιο επικίνδυνη, είναι πιθανό να απορριφθεί εκ προοιμίου ως συνωμοσιολογική:
Αν, μετά την δρακόντεια αυστηροποίηση του ΚΟΚ, που φέρνει συνειρμικά στο μυαλό μας τον κώδικα του Χαμουραμπί, το κυνήγι των οδηγών συνεχισθεί αμείωτο, τότε ολοένα περισσότεροι πολίτες θα φοβούνται να οδηγούν τα αυτοκίνητα ή τις μοτοσυκλέτες τους, αφού τα κρυμμένα μπλόκα της Τροχαίας ή, ακόμη χειρότερα, οι εξοπλισμένες με λειτουργίες Τεχνητής Νοημοσύνης «έξυπνες κάμερες» δεν θα διαφέρουν σε τίποτε από έναν νέας μορφής «αόρατο εχθρό»: οι οδηγοί θα απειλούνται ανά πάσα ώρα και στιγμή με την βεβαίωση της παράβασης, η οποία θα επισύρει το τσουχτερό πρόστιμο των 350 € και την αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης για έναν ολόκληρο μήνα.
Έμμεσο λοκντάουν
Προκειμένου να αποφύγουν, λοιπόν, οι πολίτες την συστηματική αφαίμαξή τους στην εποχή της μεγάλη ακρίβειας, θα αναγκασθούν αργά ή γρήγορα να εγκαταλείψουν την οδήγηση, δίνοντας προβάδισμα στην προστασία της τσέπης τους και, αντιστοίχως, θυσιάζοντας την ελευθερία της μετακίνησής τους με το δικό τους όχημα.
Για όποιον, μάλιστα, επιθυμεί να πραγματοποιήσει ταξίδι πολλών χιλιομέτρων, η πολύ πιθανή προσθήκη του υπέρογκου προστίμου για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας στα έξοδα της βενζίνης και των διοδίων, σε συνδυασμό με την συνοδευτική αφαίρεση του διπλώματος για έναν μήνα, είναι καταλυτικός παράγων υπέρ της επιλογής ενός, κατά τα προεκτεθέντα, προβληματικού μέσου μαζικής μεταφοράς.
Ως εκ τούτου, δεν θα ήταν υπερβολή να παραλληλίσει κανείς την κατάσταση αυτή με την επιβολή ενός έμμεσου λοκντάουν! Άλλωστε, τα διάφορα μπλόκα που στήνει η Τροχαία τα βράδια, σε επιλεγμένα σημεία του νομού Αττικής, ξυπνούν μνήμες από την περίοδο των δύο λοκντάουν που επιβλήθηκαν πρωτίστως με την απαράδεκτη, αντισυνταγματική σύμπραξη της Τροχαίας.
Χελώνες και καμικάζι
Το πόσο υποκριτική είναι η μέριμνα της Τροχαίας, και κατ’ επέκτασιν του κράτους, για την ασφάλεια και την ζωή των πολιτών προκύπτει από το γεγονός ότι καθ’ όλη την φετινή περίοδο του θέρους, όπως ακριβώς και σε όλες τις προηγούμενες, η Τροχαία δεν κατέβαλε καμία σοβαρή προσπάθεια για να εξουδετερώσει τους πραγματικούς οδικούς κινδύνους που παράγονται από τους αυτοσχέδιους αγώνες ταχύτητας («κόντρες») και εν γένει την ιλιγγιώδη ταχύτητα που αναπτύσσουν οι οδηγοί αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών με κομμένες εξατμίσεις ιδίως στα νότια προάστια του νομού Αττικής, μετατρέποντας σε θανάσιμες παγίδες τις διαβάσεις των πεζών και σε κόλαση την ζωή των κατοίκων.
Ειδικότερα, η Τροχαία του Ελληνικού, που σήμερα οργανώνει ασκήσεις πειθαρχίας για να εκπαιδεύσει τους οδηγούς να πηγαίνουν σαν χελώνες, κόβοντας αβέρτα τα πρόστιμα και στερώντας με περισσή αναλγησία τα διπλώματά τους, ήταν παντελώς άφαντη, όταν το καλοκαίρι έπρεπε να κυνηγά τους καμικάζι. Ακριβοί, λοιπόν, στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι!
Τεχνολογικές αντιφάσεις
Η αντεγκληματική πολιτική στο πεδίο της οδικής κυκλοφορίας, εκτός από υποκριτική, είναι και απολύτως αντιφατική σε σχέση με την γενικότερη τάση που καλλιεργεί το κράτος στους υπόλοιπους τομείς του καθημερινού βίου: Ο πολίτης ωθείται καθημερινά, μέσω της αδιάκοπης προπαγάνδας και των κατάλληλων συνθημάτων, να διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις του «γρήγορα και εύκολα», ανεβάζοντας συνεχώς ταχύτητα.
Τίθεται, συνεπώς, αμείλικτο το εξής ρητορικό ερώτημα: Όταν οι κυβερνώντες μάς ζητούν, συνεχώς, να επιταχύνουμε τον ρυθμό μας και να ανταποκρινόμαστε σε όσο περισσότερα πεδία μπορούμε, όντες μάλιστα συνδεδεμένοι αμέτρητες ώρες με έναν υπολογιστή, πόσο φυσιολογικό είναι να έρχονται τώρα και να αξιώνουν να οδηγούμε με ταχύτητα χελώνας και, ταυτοχρόνως, να μας απαγορεύουν, υπό την απειλή της δαμόκλειας σπάθης του σύγχρονου κώδικα του Χαμουραμπί, να πιάσουμε στα χέρια μας το κινητό τηλέφωνο;
Λαϊκισμός, κακοποίηση
Το κόλπο, όμως, είναι γνωστό ήδη από τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις είθισται να χειρίζονται την εξάρτηση των λαών από την χρήση εθιστικών ουσιών: Πρώτα επιτρέπουν π.χ. να γίνει μόδα το κάπνισμα ή κάνουν τα στραβά μάτια ώστε να εξαπλωθεί η χρήση των ναρκωτικών ουσιών, και μετά κηρύσσουν τον ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της συγκεκριμένης «μάστιγας», θεσπίζοντας συνεχώς επεκτεινόμενες απαγορεύσεις και αυστηρότερες ποινές, με την ελπίδα ότι το Ποινικό Δίκαιο θα αποδειχθεί αποτελεσματικό «όπλο» για την διαπαιδαγώγηση του πολίτη και την απεξάρτησή του από το εκάστοτε όπιο, κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς νοούμενο.
Ωστόσο, είναι κοινό μυστικό ότι το Ποινικό Δίκαιο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους πρωτογενείς κοινωνικοποιητικούς θεσμούς, ιδίως την οικογένεια και το σχολείο, ον από την φύση του το έσχατο, καθότι το πιο αιχμηρό, καταφύγιο (ultimum refugium). Επομένως, οι δρακόντειες ποινές και η φυλάκιση υπηρετούν κυρίως τον ψηφοθηρικό λαϊκισμό, καλλιεργώντας στο θυμωμένο και τηλεδιασωληνωμένο ακροατήριο την ψευδαίσθηση ότι η εκάστοτε κυβέρνηση αντιγράφει υποκριτικά το DNA ενός αυταρχικού γονέα, που θέλει να δείχνει ότι νοιάζεται για την επιβολή της τάξης μέσα στο σπίτι του, αλλά, στην πραγματικότητα, το μόνο που καταφέρνει είναι να κερδίζει το μίσος των παιδιών του για την κακοποιητική συμπεριφορά του.
Απώτερα σχέδια
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η δρακόντεια αυστηροποίηση του ΚΟΚ είναι πολύ πιθανό να προκρίθηκε συνειδητά, προκειμένου να προλειανθεί το έδαφος για την θετική υποδοχή κάποιων απώτερων μεγαλεπήβολων σχεδίων που έχουν στα σκαριά τα μεγάλα αφεντικά της Ελλάδος και του πλανήτη.
Επί παραδείγματι, η συμβιβαστική λύση ανάμεσα στην επιθυμία του πολίτη να μετακινείται με δικό του όχημα και την προπαγανδιζόμενη ανάγκη για απολύτως ασφαλή οδήγηση με ευλαβική τήρηση των ορίων ταχύτητας (ακόμη και των εξωπραγματικά χαμηλών) μπορεί να επιτευχθεί με την μετάβαση στην εποχή των αυτόνομων οχημάτων, όπου ο οδηγός θα μετατραπεί σε απλό επιβάτη, χωρίς να χρειάζεται να έχει συνεχώς τον νου του στις πινακίδες με τα όρια ταχύτητας, αν δεν θέλει να κινδυνεύει να στερηθεί τον μισό μισθό του και το δίπλωμά του.
Μία άλλη συμβιβαστική λύση θα ήταν να δεχθεί ο πολίτης να εγκλεισθεί σε μια δυστοπική πόλη των 15 λεπτών (μια τέτοια χτίζεται στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού!), εντός των τειχών της οποίας θα μετακινείται προς πάσα κατεύθυνση με τα πόδια του, με ηλεκτρικό πατίνι ή με ποδήλατο.
Το τίμημα της απόλυτης ασφάλειας το πληρώνει ο πολίτης πάντοτε με την απώλεια της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς του. Όποιος έχει αποθηκεύσει στην μνήμη του την ελευθεροκτόνα και ανθρωποεξευτελιστική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης με γνώμονα την επίτευξη των μηδενικών κρουσμάτων θα κληθεί τώρα να πληρώσει ένα ακόμη (και δη μεγαλύτερο) τίμημα, προκειμένου να επιτευχθεί ο εμμονικός-λαϊκιστικός στόχος των μηδενικών ατυχημάτων, που εκ των πραγμάτων είναι ανέφικτος: Η χρήση της μηχανής από τον άνθρωπο στοιχίζει αναπόφευκτα κάποιες ανθρώπινες ζωές, όσο προσεκτικά κι αν οδηγούμε.
«Επικίνδυνος είναι ο τρομαγμένος οδηγός που πάει σαν χελώνα»
Γι’ αυτό, μόνο θυμηδία προκαλούν χειριστικά μηνύματα σαν αυτό που εστάλη από το υπουργείο Μεταφορών στα κινητά των πολιτών, εν όψει της φετινής εξόδου των εκδρομέων με αφορμή την αργία της 28ης Οκτωβρίου: «Το περσινό τριήμερο της 28ης, 14 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Αν αγαπάς την οικογένειά σου, πρόσεξε πώς οδηγείς. Καλό δρόμο». Ποιος πιστεύει στα σοβαρά ότι ένα τέτοιο μήνυμα μπορεί να συμβάλει στην βελτίωση της οδηγητικής συμπεριφοράς; Πόσοι θα είχαν εναργές το μήνυμα αυτό στην συνείδησή τους ή έστω στο υποσυνείδητό τους, μόλις θα έπιαναν το τιμόνι στα χέρια τους;
Αντιθέτως, το πιθανότερο είναι ότι το μήνυμα αυτό (που, με βάση την κτηνωδία των Τεμπών, είναι άκρως υποκριτικό) προκάλεσε εκνευρισμό σε πολλούς αποδέκτες του, αφού η κυβέρνηση υπενθύμισε την πατερναλιστική-αυταρχική της φύση: Επικαλούμενη την αγάπη για την οικογένειά μας, προσπάθησε να αγγίξει τις συναισθηματικές χορδές μας και να ρυθμίσει μία πτυχή της ιδιωτικής ζωής των πολιτών, που δεν θα έπρεπε να την αφορά (κάτι παρόμοιο είχε πράξει και επί κορωνοϊού, όταν, για να μας πείσει να φοράμε μάσκα και να εμβολιασθούμε με τα πειραματικά εμβόλια, διακινούσε προπαγανδιστικά σλόγκαν του τύπου «πρέπει να προστατεύσετε τον εαυτό σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα»).
Αν η κυβέρνηση ήθελε να στείλει ένα νομικά αποδεκτό, μη πατερναλιστικό μήνυμα, θα έπρεπε να είχε επικαλεστεί τον κίνδυνο να στοιχίσει η απρόσεκτη συμπεριφορά ενός οδηγού την ζωή ενός άλλου χρήστη της οδικής κυκλοφορίας. Διότι είναι άλλο πράγμα η (θεμιτή) προσπάθεια περιορισμού της βλάβης των τρίτων από την απρόσεκτη συμπεριφορά μας στους δρόμους και άλλο πράγμα η (απαράδεκτη) ανάμιξη του κράτους στην διαχείριση του πόνου των μελών της οικογενείας μας, τα οποία δεν πρέπει να θρηνήσουν τον χαμό μας επί της ασφάλτου. Για τον ίδιο λόγο είναι προβληματική η καμπάνια του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας με το αποτυπωμένο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς σύνθημα «έτρεξες σαν να μην υπήρχε αύριο και δεν υπήρξε. Η υπέρβαση των ορίων ταχύτητας μπορεί να σου κοστίσει μια ολόκληρη ζωή».
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΒΑΘΑ
Ας θυμηθούμε, όμως, τώρα τι έγραφε ο Καβαθάς πριν από 54 χρόνια σε εκείνο το άρθρο του στα «Επίκαιρα», το οποίο θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε για μία ακόμη φορά πόσο ανάποδα χρησιμοποιεί η εκάστοτε κυβέρνηση την δήθεν φιλόστοργη ρητορική της έναντι των πολιτών:
«Επικίνδυνος δεν είναι ο οδηγός που κινείται γρήγορα. Επικίνδυνος είναι ο τρομαγμένος, ο δήθεν “προσεκτικός” οδηγός, που πάει σαν την χελώνα και σκέφτεται με τις ώρες αν θα πάη δεξιά ή αριστερά, αν θα επιταχύνη ή θα φρενάρη. Κι όσο οι ταχύτητες αυξάνονται τόσο τα ατυχήματα μειώνονται, γιατί ο “άλλος” οδηγός είναι ξύπνιος, σκέφτεται, αποφασίζει γρήγορα, ενεργεί σωστά».
Το άρθρο του Καβαθά πριν από 54 χρόνια στα «Επίκαιρα»
Σημειωτέον ότι σαν χελώνες οδηγούσαν και οι οδηγοί αυτοκινήτων και δικύκλων τον Οκτώβριο του 1940. Όπως σημειώνει ο Γιάννης Καιροφύλας στο βιβλίο του «Η Αθήνα του ’40 και της Κατοχής» (εκδ. Ίρις, Αθήνα 2001, σελ. 15), την νύχτα το όριο της ταχύτητας είχε περιορισθεί στο ελάχιστο, μόνο που αυτό συνέβαινε επειδή ίσχυε το μέτρο της συσκότισης: οι οδηγοί έπρεπε «να βάψουν με μπλε σκούρο χρώμα τους προβολείς αυτοκινήτων ή μοτοσικλετών, έτσι ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να φωτίσουν το δρόμο τη νύχτα, αν κάποια στιγμή ξεχαστεί ο οδηγός και χρησιμοποιήσει τα φώτα».
Σήμερα, όμως, η συσκότιση φαίνεται πως δεν είναι κυριολεκτική, αλλά διανοητική…
Η κυβέρνηση είχε άμεσα διαθέσιμες αστυνομικές δυνάμεις — και από την πλευρά της καλά έκανε — για να στείλει να περιφρουρήσουν το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από τους «ασεβείς» συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, πριν καν στεγνώσει το μελάνι της επίμαχης τροπολογίας. Νόμος και τάξη…
Δεν έχασε χρόνο, επίσης — και πάλι, δύο φορές καλά έκανε — να «ξετρυπώσει» τους κουκουλοφόρους που επιτέθηκαν σε πρώην υπουργό της και την οικογένειά του στο Ηράκλειο. Νόμος και τάξη…
Ούτε καθυστέρησε να επιβάλει την τάξη αυτό το Σαββατοκύριακο στο κέντρο της Αθήνας, έστω κι αν αυτή τη φορά υποχρεώθηκε να διατάξει ΕΔΕ, καθώς αποκαλύφθηκε μέσα από εικόνες και βίντεο πως, εκτός από αθώους πολίτες, ξυλοκοπήθηκε άγρια και άτομο με αναπηρία. Νόμος και τάξη, με παράπλευρες απώλειες…
Όμως, η ίδια κυβέρνηση δεν είχε — ή μήπως δεν ήθελε να έχει; — διαθέσιμες αστυνομικές δυνάμεις πριν γίνει το κακό στα Βορίζια, όταν απεγνωσμένοι κάτοικοι τηλεφωνούσαν για να προλάβουν το αιματοκύλισμα. Μόνο πυροτεχνουργούς έστειλαν. Τα υπόλοιπα έγιναν εκ των υστέρων…
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, βεβαίως. Ειδικά στην Κρήτη, όπου η ανομία — σε ένα τμήμα και όχι στο σύνολο του πληθυσμού, ασφαλώς — εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, αλλά με κοινό παρονομαστή: την πολιτική προστασία. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας…
Χωρίς πολιτική προστασία, δεν θα «κυκλοφορούσαν» παράνομα εκατοντάδες χιλιάδες όπλα στο νησί. Όπως χωρίς πολιτική προστασία δεν θα «κυκλοφορούσαν» και τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ των παράνομων επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Έπρεπε να θρηνήσουμε νεκρούς στο ένα σκέλος για να γίνει θόρυβος και να χρειαστεί η επέμβαση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας στο άλλο, για να μπουν επιτέλους κάποιες χειροπέδες…
Και δεν είναι μόνο η οικογενειακώς συνδεόμενη με την Κρήτη κυβερνητική εξουσία του κ. Μητσοτάκη. Ο «πράσινος», αλλά ψηφισμένος και από τη ΝΔ, περιφερειάρχης Αρναουτάκης είχε να δηλώσει απλώς ότι «πρέπει να πρυτανεύσει η νηφαλιότητα» και «τα μίση να καταλαγιάσουν με πειθώ», προβάλλοντας προκλητικά μάλιστα τη δικαιολογία ότι «είναι εύκολη η διακίνηση για τα όπλα και τις σφαίρες». Απάθεια ή κάτι άλλο;
Σε λίγο, δεν αποκλείεται να βρεθεί κάποιος — στα χνάρια της Ντόρας — να πει για τους μακελάρηδες των Βοριζίων «τι να κάνουμε, είναι… θερμόαιμοι», ώστε να μην μείνει ούτε στον πιο αδαή η παραμικρή αμφιβολία: στην Ελλάδα του «επιτελικού κράτους», ο νόμος επιβάλλεται μόνο σε όσους δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
«Νόμος και τάξη» ως επικοινωνιακό αφήγημα, ναι. Αλλά στην πράξη, δολοφονίες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ληστείες και κλοπές αποτελούν την κανονικότητα.
Μέσα σε μια πρωτοφανή καταιγίδα αντιδράσεων, ο Γρηγόρης Σκλήκας, ο
μέχρι πρότινος διευθύνων σύμβουλος των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ), υπέβαλε
σήμερα, 4 Νοέμβρη 2025, την παραίτησή του, η οποία έγινε δεκτή από το
Υπερταμείο (Growthfund).
Η αποχώρησή του έρχεται ως
κορύφωση ενός κύματος οργής που ξεκίνησε με το αιφνιδιαστικό κλείσιμο 204
καταστημάτων – περίπου το 20% του δικτύου – και εντάθηκε με αποκαλύψεις για
σκανδαλώδεις δαπάνες και αναδρομικές αποφάσεις.
Οπως
γράφαμε, η γερμανική εφημερίδα Berliner Morgenpost, σε
άρθρο της στις 2 Νοέμβρη, χαρακτήρισε το μέτρο «θανάσιμο
χτύπημα» στα ΕΛΤΑ, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη
βυθίζεται όλο και περισσότερο στην αντιδημοφιλία, όπως επισημαίνει ο διεθνής
Τύπος.
Ο Σκλήκας, ο οποίος αμείβονταν
με 225.000 ευρώ ετησίως (χωρίς να υπολογίζονται τα μπόνους), βρέθηκε
στο στόχαστρο μετά από μια σειρά αποφάσεων που θεωρήθηκαν
καταστροφικές για τα ΕΛΤΑ. Η διοίκησή του συνδέθηκε άμεσα με το σχέδιο κλεισίματος 204 καταστημάτων,
το οποίο ξεκίνησε στις 3 Νοέμβρη με 46 κλεισίματα (κυρίως
στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη), προκαλώντας οργή σε εργαζόμενους,
συνταξιούχους και κατοίκους της περιφέρειας.
Η υπεράσπιση της κίνησης με το επιχείρημα της “εμπορικής μη βιωσιμότητας” (με ελλείμματα
μόλις 150.000 ευρώ από τα συγκεκριμένα καταστήματα έναντι 8,4 εκατομμυρίων
συνολικών ζημιών το 2024) δεν έπεισε κανέναν, καθώς η
πραγματική ζημιά φάνηκε να είναι κοινωνική: η απομόνωση της ύπαιθρου και η
υποβάθμιση μιας δημόσιας υπηρεσίας.
Η πίεση κορυφώθηκε χθες,
3 Νοέμβρη, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Σκλήκας ενέκρινε ένα ασφαλιστήριο
συμβόλαιο ύψους 461.223 ευρώ για την κάλυψη ευθύνης των στελεχών των ΕΛΤΑ, με
ισχύ αναδρομική από τις 26 Σεπτεμβρίου – 39 μέρες πριν την έγκριση! Αυτή η
πρωτοφανής κίνηση, που θυμίζει απόπειρα “ασφάλισης” απέναντι σε επικείμενες
νομικές συνέπειες, προκάλεσε σάλο, ενώ ενισχύθηκε από την
αποκάλυψη ότιτο καλοκαίρι του 2025 μετέφερε τα κεντρικά γραφεία των ΕΛΤΑ σε
ανακαινισμένο κτίριο στην οδό Πατησίων με ενοίκιο 180.000 ευρώ
μηνιαίως – μια απόφαση που θεωρήθηκε πολυτελής εν μέσω περικοπών.
Η παραίτηση του Σκλήκα δεν είναι απλώς η πτώση ενός
υψηλόβαθμου στελέχους· είναι η απόδειξη της αποτυχίας
της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Βουλευτές της ΝΔ εξερράγησαν σε
τηλεδιάσκεψη χθες, απαιτώντας εξηγήσεις και την απομάκρυνσή
του, ενώ η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ) κατέκρινε την “υποκρισία”
και την “αδιαφάνεια”.
Ο πρωθυπουργός, από την Αίγυπτο όπου βρισκόταν, αναγκάστηκε
να συγκαλέσει επείγουσα συνάντηση, ενώ ο Κωστής Χατζηδάκης “έκρυβε”
επιστολές που γνώριζε το σχέδιο εδώ και μήνες. Η κυβέρνηση, υπό
την πίεση, ανέστειλε τα κλεισίματα στην περιφέρεια για τρεις μήνες, αλλά η ζημιά έχει ήδη γίνει.
Υστερόγραφο: Οι Σκιές του Παρελθόντος και οι Συνδέσεις με τον Πάτση.
Ενώ η παραίτηση του Γρηγόρη Σκλήκα φέρνει στο φως τις
αμαρτίες της τρέχουσας διοίκησης των ΕΛΤΑ, μια παλαιότερη σκιά αναδύεται από το
παρελθόν της εταιρείας, συνδέοντας την με σκάνδαλα που μυρίζουν
διαπλοκή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του 2022 από το
eKathimerini, ο πρώην βουλευτής της ΝΔ, Ανδρέας Πάτσης, φέρεται να υπέγραψε 27
συμβάσεις με τα ΕΛΤΑ, συνολικής αξίας 821.877 ευρώ, για νομικές υπηρεσίες μέσω
ξένης δικηγορικής εταιρείας.
Η υπόθεση, που οδήγησε στην παραπομπή του στην Επιτροπή Πόθεν
Έσχες και σε εισαγγελική έρευνα, αποκάλυψε πιθανές παρατυπίες και συνδέσεις με
offshore εταιρείες, με την ΝΔ να δηλώνει ότι γνώριζε τις δραστηριότητές του.
Παρά το γεγονός ότι η έρευνα παραμένει σε εξέλιξη χωρίς
νεότερα στοιχεία μέχρι σήμερα,
4 Νοεμβρίου 2025, η υπόθεση αυτή εγείρει
ερωτήματα: Μήπως η σημερινή κρίση των ΕΛΤΑ είναι μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου
διαχείρισης που ευνοεί συγκεκριμένα συμφέροντα; Η σύνδεση
του Πάτση με τις δαπάνες των ΕΛΤΑ, σε συνδυασμό με τις πρόσφατες αποκαλύψεις
για το ασφαλιστήριο των 461.223 ευρώ και το ενοίκιο των 180.000 ευρώ μηνιαίως,
υποδηλώνει μια κατάσταση με πολλές σκοτεινές σελίδες.
Αν ο διάλογος ήταν ολυμπιακό άθλημα, η ΝΔ θα είχε αποκλειστεί από
τους προκριματικούς.
«Με εσάς ισχύει το “ο κερατάς
το μαθαίνει τελευταίος”. Οι βουλευτές είμαστε οι κερατάδες».
Θεόδωρος Καράογλου (Βουλευτής
του κυβερνητικού κόμματος)
Κερατάδες οι νεοδημοκράτες βουλευτές κ. Καράογλου; Μην
υποτιμάτε τόσο πολύ τον εαυτό σας και τους συναδέλφους σας … ας τους λέγατε τουλάχιστον … VIP κερατάδες …αφού είχαν προνομιακή
ενημέρωση: μετά την κοινωνία, μετά τα κανάλια, μετά τον γείτονα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως εδώ μιλάμε για ολόκληρο
θεατρικό έργο με τίτλο: «Πώς να κλείσεις τα ΕΛΤΑ και να κάνεις τους βουλευτές
σου να νιώθουν σαν σύζυγοι που γυρνάνε νωρίς από τη δουλειά».
Υ.Γ: Πρόταση: Την διαπίστωση του Θ.
Καράογλου να την κορνιζάρεται στην αίθουσα που συνεδριάζει το υπουργικό
συμβούλιο
ΥΓ2: Οι ίδιοι το είπαν: Κερατάδες. Και μετά φωνάζουν
για «έλλειμμα εμπιστοσύνης». Εμπιστοσύνη σε ποιούς ακριβώς
να δείξουμε; Σ’ αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται σαν κερατάδες;
Το βράδυ του Σαββάτου 1η Νοέμβρη η Θεσσαλονίκη δονήθηκε από τους
ρυθμούς της οργής και της αντίστασης. 45.000 νέοι και νέες –κυρίως από τη γενιά
των 18-35 ετών– κατέκλυσαν το Καυτανζόγλειο Στάδιο, μετατρέποντας τη συναυλία
του ΛΕΞ σε ένα μαζικό φεστιβάλ εξέγερσης.
Ο Αλέξανδρος Καραπτσίγκας, γνωστός ως ΛΕΞ, δεν ήταν απλώς
ένας ράπερ στη σκηνή: Ήταν ο καταλύτης που
ένωσε χιλιάδες φωνές ενάντια στο σύστημα, αποδοκιμάζοντας τον Άρη Πορτοσάλτε
και βρίζοντας ανοιχτά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Μια στιγμή που δείχνει ξεκάθαρα ότι η νεολαία δεν σκύβει το
κεφάλι – αντιστέκεται, φωνάζει και διεκδικεί.
Ο ΛΕΞ ανέβηκε στη σκηνή ξεκινώντας με το εμβληματικό “3.000 Στροφές”, μετατρέποντας το στάδιο σε ένα υπαίθριο block
party γεμάτο χορό, φωτιές και ενέργεια.
Επιτυχίες όπως “Η Χειρότερη Γενιά” και “Αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη” αντήχησαν,
ενώ ο κόσμος, με σημαίες Παλαιστίνης και συνθήματα αλληλεγγύης, έστειλε ξεκάθαρο
μήνυμα: Η νεολαία της Θεσσαλονίκης, δεν αντέχει πια την καταστολή και την
αδικία.
Η κορύφωση ήρθε με το “Η
Χειρότερη Γενιά”, όπου ακούστηκαν ηχογραφημένα αποσπάσματα από παλιά εκπομπή
του Άρη Πορτοσάλτε στο ΣΚΑΪ. Ο γνωστός δημοσιογράφος, σύμβολο της ελίτ και της
mainstream προπαγάνδας, είχε δηλώσει πριν δύο χρόνια:
“Γενικότερα έχουμε ένα πολύ
σοβαρό θέμα, αν προστρέξω στο ότι πήγαν 30.000 νέοι και άκουγαν κάτι αθλίους
στίχους ενός υποτιθέμενου καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι χτυπάει το σύστημα…”.
Τα λόγια αυτά, που αποκαλύπτουν
την περιφρόνηση της “ελίτ” προς τη νεολαία, πυροδότησαν μαζικές αποδοκιμασίες:
Γιούχα, σφυρίγματα και συνθήματα γέμισαν το στάδιο, με 45.000 φωνές να
απορρίπτουν την αλαζονεία ενός συστήματος που βλέπει τους νέους ως “απειλή”
επειδή τολμούν να μιλούν ανοιχτά.
Ο Πορτοσάλτε, με τις ατελείωτες ώρες αέρα στα μαγαζιά του
Αλαφούζου, εκπροσωπεί ακριβώς αυτή την “ηθική” της καταστολής – και η απάντηση
του πλήθους ήταν η καλύτερη με το σύνθημα “Μητσοτάκη γαμιέσαι”. Κι αυτό δεν
ήταν απλώς μια βρισιά – ήταν η συλλογική καταγγελία μιας κυβέρνησης που
θυσιάζει τη νεολαία στο βωμό της εξυπηρέτησης για βάρβαρης ταξικής πολιτικής.
Ο ΛΕΞ, με τους “αντισυστημικούς” του στίχους, αποδεικνύεται
όχι απλώς σταρ, αλλά φωνή μιας γενιάς που αρνείται να γίνει “χειρότερη” –
γίνεται καλύτερη, πιο μαχητική.
Υ.Γ: Λίγο πριν την έναρξη,
αντιπροσωπεία της πρωτοβουλίας
“March to Gaza” ανέβηκε στη σκηνή, ευχαριστώντας τον ΛΕΞ για τη δημόσια στήριξή
του στην Παλαιστίνη – ένα ακόμα σημάδι ότι η αντίσταση ενώνει αγώνες, από τα
Τέμπη μέχρι τη Γάζα.
Το σλόγκαν του Χατζηδάκη το
2008-2009 ήταν «ότι η Ολυμπιακή Αεροπορία είναι μια κρατικοδίαιτη εταιρία που
πληρώνει ο ελληνικός λαός» και πως «όταν θα έκλεινε θα κάναμε 30
νοσοκομεία
Αυτό το
μοντέλο-τερατούργημα που εφάρμοσε ο Χατζηδάκης με την Ολυμπιακή άφησε την Ελλάδα
χωρίς εθνικό αερομεταφορέα. Τώρα θα μείνουμε και χωρίς εθνικά ταχυδρομεία.
Γράφει ο mitsos175
Θα αφήσω για λίγο τους
αλητήριους και τους εγκληματίες που κυβερνούν. Θα πω μόνο πως ένας «Φραπές»
κοστίζει στους Ελληνες φορολογούμενους όσο 16 καταστήματα των ΕΛΤΑ.
Πάμε Ουκρανία. Ρώσοι και Ουκρανοί συμφωνούν πως οι ανώτατοι
διοικητές της Ρωσίας και της Ουκρανίας παίζουν τη θέση τους στη Μάχη του Ποκρόφσκ. Μάλιστα ο Ουκρανός (Σίρσκι)
παίζει το κεφάλι του. Αν αιχμαλωτιστούν χιλιάδες Ουκρανοί, θα του φορτώσουν την
καταστροφή. Γι αυτό θα παίξει τα ρέστα του. Θα στείλει ό,τι έχει και δεν έχει.
Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε δυο ενδιαφέροντα γεγονότα, μικρά,
αλλά πίσω τους κρύβεται πολύ «ψωμί». Το πρώτο είναι η
άρνηση των ναζί Αζόφ να επιτεθούν στο Ποκρόφσκ. Θεωρούν πως,
όχι απλά θα χάσουν, θα αφανιστούν! «Κοτάρες»
θα πει κάποιος. Αλλά οι ναζί σκέφτονται το
«μετά». Θέλουν τις μονάδες, που αποτελούνται 100% από αυτά
τα κτήνη, αλώβητες. Προφανώς για να κάνουν ένα νέο
πραξικόπημα και να βάλουν άλλο ναζί στη θέση του δικτάτορα Ζελένσκι.
Το δεύτερο είναι η γκρίνια τους για ένα επικοινωνιακό σόου που κράτησε ελάχιστα και στοίχισε
τη ζωή 11 «Ράμπο». Ουκρανοί έδειξαν ένα video. Ελικόπτερο
αποβίβασε 11 άνδρες των ειδικών δυνάμεων νύχτα αιφνιδιάζοντας τους Ρώσους. Κι
εμένα, αφού δεν περίμενε κανείς να είναι τόσο ηλίθιοι.
Η απόβαση έγινε εκεί που οι Ρώσοι είναι ισχυρότεροι, δεν
υπήρχε Ουκρανικός στρατός να ακολουθήσει – ήταν μόνο αυτοί οι 11 – και σε
περιοχή γεμάτη από Ρωσικά drones! Καλά πήγε κι αυτό, πέθαναν όλοι! Βέβαια περπάτησαν 500 ολόκληρα
μέτρα (ουάου) και κατέλαβαν ένα ολόκληρο… κτήριο (ξανά ουάου)! Τι ήταν αυτό το
κτήριο; Ένα απλό ακατοίκητο κτήριο!
Οι Ρώσοι βέβαια ούτε που ασχολήθηκαν. Δεν έστειλαν καν μια
διμοιρία για να τους πολεμήσει. Έστειλαν όμως μερικές δεκάδες drones τα οποία
έκαναν εξάσκηση και το κτήριο μαζί με
τους Ουκρανούς… παρελθόν! Γιατί Σίρσκι, γιατί;
Είναι δύσκολο να πιστέψω πως στρατιωτικός θα έκανε ένα τόσο
χοντρό λάθος. Η απόφαση ήταν καθαρά πολιτική με σκοπό να δοθεί το μήνυμα πως θα πολεμήσουν ως τον τελευταίο. Ο
απλός στρατιώτης όμως που είδε μια ομάδα εκλεκτών κομάντο
να εξαϋλώνεται χωρίς να τραυματιστεί έστω ένας εχθρός, παίρνει άλλο μήνυμα. Νιώθει
πως τον χρησιμοποιούν ως αναλώσιμο. Αυτό έχει τρομερή επίπτωση στο ηθικό του. Δε θέλει να πεθάνει, πόσο μάλλον
να πεθάνει μάταια.
Πιστεύω πως θα γίνουν πολύ σκληρές μάχες στην περιοχή που
λίγο παραπάνω είχε μαζευτεί το Ουκρανικό στράτευμα, για να σταματήσει τους
Ρώσους. Αυτοί θα επιτεθούν μάλλον στο πιο κοντινό σημείο, Βόρεια της
Μίρνογκραντ – δίπλα στο Ποκρόβσκ- γιατί δεν υπάρχει χρόνος για μεταφορά
δυνάμεων κοκ. Ακόμα κι αν προσωρινά οι Ουκρανοί κατορθώσουν να βγάλουν κάποιους
στρατιώτες και να το παρουσιάσουν ως νίκη, θα έχουν χάσει πολλούς
περισσότερους.
Ο πόλεμος συνεχίζεται, αλλά μετά το Ποκρόβσκ, πιστεύω πως δε
θα συνεχιστεί για πολύ κι αυτό γιατί οι Ουκρανοί έχουν χάσει
2.000.000 (νεκρούς, τραυματίες, αιχμαλώτους κλπ). Δεν έχουν άλλους, «ξύνουν τον
πάτο του βαρελιού». Το χειρότερο είναι η νοοτροπία. Σπαταλούν τις δυνάμεις τους για να κρατηθεί στην εξουσία ένας
διεφθαρμένος δικτάτορας, μαριονέτα των ξένων. Αν δουν χιλιάδες δικούς τους
αιχμαλώτους, θα έχουμε εξελίξεις.
Εδώ και καιρό, είναι σαφές, ειδικώς μετά την οπισθοχώρησή της στην υπόθεση της εκταφής των θυμάτων των Τεμπών, ότι η κυβέρνηση έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, το περίφημο «ιμπέριουμ». Ωστόσο, η υπόθεση των ΕΛΤΑ σε συνδυασμό με τις επερχόμενες δικαστικές εξελίξεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ σφράγισε αυτή τη μεταβολή.
Το απόγευμα της Παρασκευής ο έλεγχος είχε χαθεί. Υπεράνω πάσης υποψίας νομιμόφρονες βουλευτές του κόμματος, διαμαρτυρόμενοι, άρχισαν να καταθέτουν κατά μόνας ερωτήσεις στους αρμόδιους υπουργούς για την εξέλιξη αυτήν. Ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΤΑ, άνθρωπος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Κωστή Χατζηδάκη, ήταν τόσο απρόσεκτος, ώστε περιέλαβε στον κατάλογο των 204 «λουκέτων» τα υποκαταστήματα των Ελληνικών Ταχυδρομείων στο Σουφλί, καθώς και στο Άγιον Όρος! Πλέον αυτών, όμως, προκύπτουν δύο σημαντικά ορόσημα από τη διαχείριση αυτής της υπόθεσης, που οδήγησαν την κυβέρνηση σε άτακτη φυγή.
Το πρώτο είναι ότι στο Μαξίμου εδώ και καιρό κυριαρχούσε το δόγμα πως η κυβέρνηση μπορεί να ξεφύγει από τη σκανδαλολογία με τις μεταρρυθμίσεις. Και μια τέτοια μεταρρύθμιση, σε συνέχεια του προκλητικού 13ώρου, ήταν αυτή: το φιλελεύθερο «λουκέτο» στο κράτος. Θεωρήθηκε ιδανικό σχέδιο για φυγή προς τα εμπρός. Η θύελλα που ξέσπασε και η κυβίστηση στην οποία εξαναγκάστηκε η κυβέρνηση οδήγησαν στην ακύρωση αυτού του υποτιθέμενου εργαλείου. Τα σκάνδαλα δεν αντιμετωπίζονται με τις μεταρρυθμίσεις – το ακριβώς αντίθετο: οι «μεταρρυθμίσεις» επιδεινώνουν το πολιτικό κλίμα που δημιουργεί τα σκάνδαλα. Στην προκειμένη περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε απολογούμενη από τα δεξιά της με εθνικά κριτήρια, για την απόσυρση του κράτους από την περιφέρεια, και από τα αριστερά της ότι το «λουκέτο» εξυπηρετεί την ιδιωτικοποίηση των ταχυδρομείων σε συγκεκριμένα συμφέροντα. Πέραν αυτών, τη χτύπησε στη ραχοκοκαλιά της εκλογικής βάσης της, στους συνταξιούχους. Οι συνταξιούχοι της περιφέρειας έχουν προσωπική σχέση με τον ταχυδρόμο που τους πληρώνει τη σύνταξη.
Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει πρόβλημα διεύθυνσης στην κυβέρνηση. Το ξέραμε, αλλά τώρα επισημοποιήθηκε. Ο πρωθυπουργός απέκρυψε από τον υπουργό Άμυνας τη ρύθμιση για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, την οποία γνώριζαν οι κύριοι Σκέρτσος και Χατζηδάκης. Ο κύριος Χατζηδάκης γνώριζε την απόφαση για το «λουκέτο» στα ΕΛΤΑ, προφανώς ενημέρωσε για αυτήν τον πρωθυπουργό, αλλά απέφυγε να ενημερώσει τους συναρμόδιους υπουργούς Μεταφορών, Οικονομικών, Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Στην προσπάθειά του να αιφνιδιάσει και να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, το επιτελικό κράτος του Μαξίμου, οριζόμενο από τον πρωθυπουργό, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τον υπουργό Επικρατείας, έχει ταμπουρωθεί στο Μέγαρο Μαξίμου, συγκυβερνά με το Υπερταμείο (ΔΕΘ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΤΑ), επινοεί λύσεις για αντιπερισπασμούς, αφήνει στο μαύρο σκοτάδι τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, και στο τέλος δρέπει τους καρπούς που είδαμε.
Η νευρικότητα στις τάξεις της κυβέρνησης επιτείνεται από τις επικείμενες εξελίξεις στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ,
καθώς και από την απόφαση της Κομισιόν να μην καταβάλει τις επιδοτήσεις στους αγρότες, κάτι που αναγκάστηκε να ομολογήσει δημοσίως και πάλι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, μπορεί να μετανιώσει πίκρα στο μέλλον για τον τίτλο που φέρει. Αντί να του δώσει το προβάδισμα για τη διαδοχή, τον έχει εγκαταστήσει στο κέντρο του κυκλώνα.
Η νευρικότητα αυτή αποκαλύπτεται ανάγλυφα από τις σπασμωδικές επιθέσεις που άρχισαν να εξαπολύουν εναντίον της Ευρωπαίας εισαγγελέως μεμονωμένοι γραφικοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που παριστάνουν και τους… ντετέκτιβ, έντυπα προσκείμενα στο Μαξίμου των οποίων τα πρωτοσέλιδα αποτελούν προπομπό κυβερνητικών πρωτοβουλιών, καθώς και πρώην δικαστές. Το ενδεχόμενο να ηγηθεί η φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενός υποτιθέμενου κινήματος συνταγματικού πατριωτισμού, που θα δηλώνει ενοχλημένο από τη δραστηριότητα Ευρωπαίας εισαγγελέως, δεν θα έπρεπε να αποκλειστεί. Θα γελάσει κάθε πικραμένος!
Τέλος, στη γενική νευρικότητα που επικρατεί στην κυβερνητική παράταξη θα πρέπει να προστεθεί και ένα πολύ σοβαρό γεγονός: η πληροφορία ότι αμέσως μετά την εκδήλωση στο Πεντάγωνο, στην οποία παρέστησαν 111 βουλευτές του κόμματος, εντοπίστηκαν εκρηκτικά στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Άμυνας στο κέντρο των Αθηνών. Εάν ισχύει, επιστρέφουμε σε άλλες εποχές. Το παρακράτος απειλεί το κράτος, η νύχτα την ημέρα, η εκτροπή τη δημοκρατία…
Η Ελλάδα των τελευταίων ετών ζει ένα παράδοξο που αποτυπώνεται ολοένα και πιο έντονα στην καθημερινότητα των πολιτών: οι αριθμοί ευημερούν, αλλά η κοινωνία ασφυκτιά. Μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης και δημοσιονομικής πειθαρχίας, η χώρα φαίνεται θεωρητικά να έχει εξέλθει από το τούνελ. Ωστόσο, η ανάπτυξη που διακηρύσσεται δεν μεταφράζεται σε πραγματική ευημερία για τη μεγάλη πλειοψηφία.
Το μεταμνημονιακό μοντέλο που προωθείται βασίζεται στην αποδόμηση του κρατισμού, μιας παθογένειας δεκαετιών που πράγματι ευνόησε τη σπατάλη, τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα. Όμως, η θεραπεία που επελέγη φαίνεται να οδηγεί σε μια νέα ασθένεια: τον ιδιωτικό συγκεντρωτισμό. Οι αγορές που απελευθερώθηκαν δεν έγιναν πιο ανταγωνιστικές, αλλά πιο συγκεντρωμένες. Ο χώρος που άφησε το κράτος δεν γέμισε με υγιή επιχειρηματικότητα, αλλά με καρτέλ που ορίζουν τις τιμές, ελέγχουν τους όρους του παιχνιδιού και περιορίζουν τις επιλογές του πολίτη.
Στον τομέα της ενέργειας, η υποτιθέμενη «απελευθέρωση» έχει οδηγήσει σε έναν πολύπλοκο μηχανισμό τιμολόγησης που καταλήγει να επιβαρύνει υπέρμετρα τα νοικοκυριά και τη βιομηχανία. Οι μικροί πάροχοι εξαφανίζονται, οι μεγάλοι ισχυροποιούνται, και το αποτέλεσμα είναι ένα νέο είδος μονοπωλίου, απλώς χωρίς το κρατικό πρόσημο. Το ίδιο μοτίβο παρατηρείται στο λιανεμπόριο, όπου η συγκέντρωση επιχειρήσεων σε λίγα χέρια οδηγεί σε εναρμονισμένες τιμές και σε πίεση προς τους προμηθευτές και τους εργαζόμενους.
Η κοινωνία βιώνει την πίεση αυτών των μετασχηματισμών. Οι τιμές αυξάνονται με ρυθμούς που ξεπερνούν τις όποιες ονομαστικές αυξήσεις μισθών, διαβρώνοντας το πραγματικό εισόδημα. Τα δημοσιονομικά πλεονάσματα που προβάλλονται ως επιτυχία στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ακρίβεια και στη φορολογική επιβάρυνση της κατανάλωσης, και όχι σε μια δίκαιη ανακατανομή του πλούτου. Η ανισότητα βαθαίνει, ενώ η κοινωνική κινητικότητα περιορίζεται.
Το πρόβλημα δεν είναι απλώς οικονομικό, αλλά βαθιά πολιτικό. Το κράτος, στο όνομα της «απελευθέρωσης της αγοράς», αποσύρεται από κρίσιμους τομείς ρύθμισης και εποπτείας, αφήνοντας χώρο σε ιδιωτικά συμφέροντα να καθορίζουν όρους και κανόνες. Η πολιτεία δεν ασκεί πλέον ρυθμιστικό ρόλο, αλλά λειτουργεί ως διαιτητής που κοιτάζει αλλού. Έτσι, ο πολίτης δεν προστατεύεται ούτε από το υπερτροφικό κράτος του παρελθόντος, ούτε από τη δήθεν «αόρατη χείρα» της αγοράς.
Αυτό που λείπει είναι η ισορροπία. Μια πραγματικά φιλελεύθερη οικονομία δεν είναι ανεξέλεγκτη· είναι ρυθμισμένη με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Χρειάζεται διαφάνεια,
ισχυρούς θεσμούς εποπτείας και πραγματικό ανταγωνισμό. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να μετριέται μόνο με δείκτες ΑΕΠ, αλλά με την ποιότητα ζωής των πολιτών, την ασφάλεια της εργασίας, την πρόσβαση σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες.
Από τον κρατισμό, περάσαμε σε έναν ιδιωτικό συγκεντρωτισμό που δεν απελευθέρωσε την οικονομία, αλλά την υπέταξε σε λίγους ισχυρούς παίκτες. Αν κάτι χρειάζεται σήμερα η ελληνική κοινωνία, είναι η επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο – όχι για να ελέγξει την αγορά, αλλά για να την εξισορροπήσει, υπερασπιζόμενη εκείνον που δεν έχει φωνή ούτε δύναμη: τον πολίτη.
.Με μοντέλο-τερατούργημα αλά Ολυμπιακή ο Χατζηδάκης, αφού πρώτα απαξίωσε τα ΕΛ.ΤΑ., τώρα τους βάζει λουκέτο, προκειμένου να δοθούν και αυτά σε ιδιώτες
Του Βασίλη Γαλούπη
Είναι ο πολιτικός που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του σε μια κανονική δουλειά, αλλά ηδονίζεται να βάζει λουκέτα στις δουλειές των άλλων.
Είναι ο άνθρωπος που εμφανίζεται ως σκληρός ιδεολόγος υπέρ της «ελεύθερης αγοράς», όταν δεν έχει βγει μία φορά από το σπίτι του για να στείλει βιογραφικό στην «ελεύθερη αγορά», μήπως και τη γνωρίσει από κοντά να δει πώς είναι. Δεν έχει χρειαστεί να ταλαιπωρηθεί ποτέ…
Από την ενηλικίωσή του, ως άξιο θρεφτάρι του «σωλήνα» ενός καταχρεωμένου κόμματος, τον ταΐζει το δημόσιο ταμείο. Κι όμως, έχει το θράσος να παριστάνει τον υπέρμαχο των αποκρατικοποιήσεων, τον πολέμιο συλλήβδην των δημόσιων υπαλλήλων και να κάνει κηρύγματα υπέρ ενός ανταγωνισμού για τον οποίο δεν έχει ιδέα.
Δεν θα έπρεπε να αποτελεί καν είδηση ότι πίσω από το επικείμενο ξεπούλημα των ΕΛ.ΤΑ. είναι ο Κωστής Χατζηδάκης. Ποιος άλλος θα είχε το… ταλέντο να μειώνει με όσα λέει και κάνει την αξία των δημόσιων επιχειρήσεων, ώστε να τις αγοράζουν μετά κοψοχρονιά οι ιδιώτες επενδυτές;
Ο Χατζηδάκης μια δουλειά ξέρει καλά στην καριέρα του: Πώς να ξεπουλιούνται οι δημόσιες εταιρίες. Το έπραξε με την Ολυμπιακή, που είναι και το πιο τρανό παράδειγμα αποτυχίας. Βοήθησε και για τον ΟΣΕ και βλέπουμε πόσο πολύ… συνέβαλε στην αξιοπιστία των μεταφορών η αποκρατικοποίηση των σιδηροδρόμων.
Τώρα, εντελώς ξαφνικά και με εν κρυπτώ μεθοδεύσεις, ανοίγει και θέμα ΕΛ.ΤΑ., αφού πρώτα απαξιώθηκαν συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Ένα οδυνηρό λουκέτο σε 200 και πλέον καταστήματα, που ξεσηκώνει ειδικά την περιφέρεια, αλλά ακόμα και τους βουλευτές της Ν.Δ. μετά τις φωνές των ψηφοφόρων εναντίον τους.
Το μοτίβο της Ολυμπιακής είναι το «μοτίβο Χατζηδάκη», το οποίο εφαρμόζεται τώρα και στα ΕΛ.ΤΑ. Πρώτα επιχειρείται μια πώληση με κακούς όρους, ώστε έτσι κι αλλιώς να είναι ανεπιτυχής. Όταν δεν αγοράζει κανείς, αρχίζει ο μαραθώνιος απαξίωσης. Και στη συνέχεια ξεπουλιέται η δημόσια επιχείρηση για ψίχουλα στον επόμενο προνομιακό ιδιώτη αγοραστή.
Χρυσοφόρες επιχειρήσεις που είχαν κάθε προοπτική να φέρνουν έσοδα στο δημόσιο ταμείο καταλήγουν για πενταροδεκάρες σε ιδιώτες επειδή πρώτα τα κόμματα εξουσίας φόρτωσαν, για ψηφοθηρικούς λόγους, με χιλιάδες «βυσματούχους» υπαλλήλους τις επιχειρήσεις. Κι αφού τις χρεοκόπησαν, μετά τις χαρίζουν σε ιδιώτες. Με συνέπεια ο φορολογούμενος όχι μόνο να πληρώνει τα σπασμένα, αλλά να ταλαιπωρείται από τις ιδιωτικοποιήσεις τύπου μπανανίας και, κυρίως, να δαπανά περισσότερα για τις ίδιες υπηρεσίες.
Αυτό το μοντέλο-τερατούργημα που εφάρμοσε ο Χατζηδάκης με την Ολυμπιακή άφησε την Ελλάδα χωρίς εθνικό αερομεταφορέα. Τώρα θα μείνουμε και χωρίς εθνικά ταχυδρομεία. Τα ΕΛ.ΤΑ. αποδυναμώθηκαν τόσο, που ακόμα και για να μοιράζονται τα ψηφοδέλτια των εκλογών, έφτασαν τη δουλειά να την παίρνουν οι ιδιωτικές εταιρίες κούριερ.
Το σλόγκαν το 2008-2009 ήταν «ότι η Ο.Α. είναι μια κρατικοδίαιτη εταιρία που πληρώνει ο ελληνικός λαός» και πως «όταν θα έκλεινε θα κάναμε 30 νοσοκομεία και 200 σχολεία». Αποδείχθηκε ότι όλα αυτά ήταν ψέματα.
Στις 29 Αυγούστου του 2008, λίγο προτού σκάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση με την κατάρρευση της Lehman Brothers, ο τότε υπουργός Μεταφορών Κωστής Χατζηδάκης δήλωνε: «Ένα εκατομμύριο ευρώ ημερησίως κοστίζει στους πολίτες η Ολυμπιακή».
Ακόμα έλεγε ότι θα διασφαλιστεί το σήμα και το όνομα της εταιρίας,
ενώ θα υπάρξουν μέτρα διασφάλισης και των εργαζομένων. Στα ρεπορτάζ διαβάζουμε πως «για τον ΟΣΕ ο υπουργός ανέφερε ότι συζητήθηκε το σχέδιο ανασυγκρότησής του, το οποίο έχει ορίζοντα έως το 2010, και το οποίο αφορά την ασφάλεια, τη διαφάνεια και την εξυγίανση των οικονομικών του οργανισμού».
Και για την Ολυμπιακή και για τον ΟΣΕ γνωρίζουμε τι συνέβη. Τώρα έρχεται η σειρά των ΕΛ.ΤΑ. Τα οποία αφού πρώτα απονευρώθηκαν και καταχρεώθηκαν, τώρα εξαϋλώνονται. Η αξία τους θα υποβαθμιστεί σε τέτοιον βαθμό πως για μερικά ευρώ θα θεωρηθεί επιτυχία η παράδοσή τους σε ιδιωτικά συμφέροντα. Τα οποία ιδιωτικά συμφέροντα ήδη κερδίζουν ως ανταγωνιστές από την αδυναμία των Ελληνικών Ταχυδρομείων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Με τη διαδικασία απαξίωσης και υπονόμευσης της Ολυμπιακής δόθηκε με ελάχιστα οφέλη. Θα μπορούσε να είχε πουληθεί πιο πολύ πιο πριν ή να ανασυνταχθεί και να πουληθεί για υψηλότερο τίμημα. Τελικά το κράτος πρέπει να εισέπραξε το πολύ περί τα 100 εκατ. ευρώ συνολικά.
Μάλιστα, μετά τις συνεχείς αναδιαρθρώσεις η ζημία της Ολυμπιακής είχε πέσει το 2012 στα 8,6 εκατ. ευρώ, σχεδόν τίποτα δηλαδή. Μετά την απορρόφηση το αφήγημα είναι ότι το κράτος πλέον εισπράττει φόρους από τα κέρδη της συγχωνευμένης εταιρίας, περίπου το 29%. Φυσικά δεν ενδιαφέρει αν θα μπορούσε να λαμβάνει το 100% σαν μέτοχος της κοινής εταιρίας. Ή να την έχει πουλήσει ακριβότερα, όπως επισημαίνουν αναλυτές.
Όσο για τα περί ανοίγματος της αγοράς και ανταγωνισμού, με την απώλεια της Ολυμπιακής και τη συγχώνευση καταλήξαμε σε ένα νέο μονοπώλιο στην Ελλάδα και υψηλές τιμές συγκριτικά εισιτηρίων.
Όμως, για τον «μεταρρυθμιστή» Χατζηδάκη, που δεν ενοχλήθηκε όταν η πρωθυπουργική ΕΥΠ υπέκλεπτε τις συνομιλίες του, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τι κι αν οι ιδιώτες που αγόρασαν την Ολυμπιακή διασώθηκαν μετά κι αυτοί από το δημόσιο χρήμα στην πανδημία, όπως διασώθηκαν από τους φορολογουμένους και οι ιδιωτικές τράπεζες στην οικονομική κρίση. Είναι που ξέρει από ελεύθερη αγορά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης…
ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ – Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Επικρατείας – Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1965 στο Ρέθυμνο. Φοίτησε στη Νομική Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακό στην Πολιτική Επικοινωνία στο Κεντ της Αγγλίας. Εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και το 1987 έγινε γεν. γραμματέας της. Το 1992 αναδείχθηκε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και από το 1994 εξελέγη τρεις φορές ευρωβουλευτής. Στο ελληνικό Κοινοβούλιο είναι από το 2007. Έχει διατελέσει υπουργός Ανάπτυξης δύο φορές (το 2009 και το 2012), υπουργός Περιβάλλοντος το 2019, υπουργός Μεταφορών το 2007 και υπουργός Εργασίας από το 2021 έως το 2023. Από τον Ιούνιο του 2023 διορίστηκε υπουργός Οικονομικών, ενώ με τον ανασχηματισμό τον Μάρτιο του 2025 ανέλαβε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Επικρατείας.
Η εκτίμηση που υπήρχε χτες σε μεγάλη μερίδα ηλεκτρονικών
ΜΜΕ σήμερα γίνεται πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα “Δημοκρατία”. Οπως σημειώνει το
έντυπο του συγκροτήματος Φιλιππάκη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μεθοδεύει
την εκχώρηση των ταχυδρομείων στους ιδιώτες, όπως έκανε με την Ολυμπιακή, υπογραμμίζοντας
ότι το κυβερνητικό στέλεχος προκαλεί το χάος και την απαξίωση του
οργανισμού για να τον καταστήσει “δελεαστικό” τους επίδοξους αγοραστές.
Αλήθεια, σε υπουργείο προΐσταται ο
Κωστής Χατζηδάκης ή διευθύνει το ιδιωτικό μεσιτικό γραφείο του;
Και εδώ θεωρούμε σκόπιμο, ιδιαίτερα για τους νέους
αναγνώστες/ιες να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από κείμενο που είχε γράψει ο
Ι.Σ.Καριώτης στην εφημερίδα Documento και αναφέρεται στην πολιτική διαδρομή του
αντιπροέδρου της κυβέρνησης (Η φωτογραφία δικιά μας παρέμβαση):
Με τον
κεφαλοθραύστη των δικαιωμάτων στο ένα χέρι, τα ρουσφέτια στο άλλο και το
πωλητήριο για
καθετί δημόσιο στα δόντια, ο Ελληνας Κόναν έχει γίνει το δεξί
χέρι του Μητσοτάκη και μοιράζεται μαζί του τα κλέη της πολιτικής τους.
Είναι αυτός που
προετοίμασε ως υπουργός Ενέργειας το ξεπούλημα της ΔΕΗ, αφού τη δυσφήμησε όσο
μπορούσε.
Είναι αυτός που
διαβεβαίωνε πριν από ένα χρόνο ότι το ρεύμα δεν θα ακριβύνει ούτε 1 ευρώ
και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα.
Είναι αυτός που
ξεπέρασε σε «φιλεργατισμό» και τον Μεταξά, καταργώντας το οχτάωρο.
Είναι αυτός που
έκοψε τη λεγόμενη 13η σύνταξη, για να βουτήξει από τους συνταξιούχους
περίπου 1,5 εκατομμύριο τον χρόνο και να τα χαρίσει στους κερδοσκόπους της
επικουρικής ασφάλισης.
Είναι αυτός που
προχτές, αφού κατάφερε να φρακάρει τις συντάξεις για πάνω από 300.000
συνταξιούχους, κήρυξε τον ΕΦΚΑ πολυτραυματία και νομοθέτησε τεράστιους
μισθούς για τα «γαλάζια» παιδιά που 0α προσληφθούν εκτός ΑΣΕΠ για να τον
σώσουν.
Είναι ο άνθρωπος
που μισεί τους εργαζόμενους, τους συνδικαλιστές, τους συνταξιούχους και
λατρεύει τις αγορές, τα golden boys, τα πωλητήρια και τα κολλητήρια. Εξαπτέρυγο
του Μητσοτάκη, κλασικό παιδί του κομματικού σωλήνα που δεν έχει υποστεί την
ταπείνωση να δουλεύει για να ζήσει,
Χερουβείμ της ελίτ
και Σεραφείμ των αλήτ με λευκά κολάρα, εξασφάλισε μια θέση στη μαύρη βίβλο
του βαλκανικού μας νεοφιλελευθερισμού, που κατεδαφίζει δικαιώματα και ζωές
για να χτίσει κέρδη και περιουσίες. Ως Κάναν ο Γάργαρος,
Κωστής ο Βάρβαρος
ή όπως αλλιώς θα τον στολίσει η λαϊκή φαντασία.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
