|
Ευλαβικός αίνος, για τον Ιερό Μάρκο Ευγενικό, Επίσκοπο Εφέσου, στον ομώνυμο ναό του στα Πατήσια !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Με την καταιγιστική παρουσία του λαού του 5-ου Διαμερίσματος (Πατήσια), αλλά και πλήθους Αθηναίων, από άλλες περιοχές της πόλης, εορτάστηκε ευλαβικά, η άχραντη μνήμη του κορυφαίου της Ορθοδοξίας μας, Επισκόπου Εφέσου Μάρκου Ευγενικού. Της περίσεπτης φυσιογνωμίας της πίστης μας, που εμπέδωσε με το ευγενές θεολογικό του σήμα τον χριστιανισμό στην βυζαντινή αυτοκρατορία και θωράκισε με τον πολυδύναμο φιλοσοφικό του ετασμό, την ορθοδοξία από τις δόλιες επιθέσεις της εποχής του, των ψευδεπίγραφων «ενωτικών», που κατ΄ ουσίαν στόχευαν μεθοδευμένα, να αλλοτριώσουν το ορθόδοξο ήθος. Και στα γιορτινά του ντυμένος, ο πανέμορφος, επιβλητικός και μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Μάρκου, Κάτω Πατησίων, με την βυζαντινή πορφύρα να ντύνει την ατμόσφαιρα, ανέδυε το άρωμα και τον άχραντο λυρισμό, της ιερή ημέρας του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.
 Κατά την ορθόδοξη παράδοση, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός είδε το φως της ζωής το 1392 μ.Χ, σε ένα περιβάλλον πνευματικής ευμάρειας και ηθικής ευκρασίας. Πατέρας του ήταν ο αρχιδικαστής, σακελλίων Γεώργιος και μητέρα του μια ευγενική γυναίκα, κόρη του ευλαβούς ιατρού Λουκά. Από νεαρή ηλικία, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ξεχώρισε για τις επίζηλες πνευματικές του αρετές, την ευφυΐα του και την υποδειγματική του ευμάθεια. Πραγματοποίησε έτσι λαμπρές σπουδές στο φάσμα της θεολογίας και της φιλοσοφίας, έχοντας ως διδασκάλους την αφρόκρεμα των επιστημών της εποχής του. Τον φιλόσοφο και μαθηματικό Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα και τον Ιωάννη Χορτασμένο, μετέπειτα Ιγνάτιο, Μητροπολίτη Σηλυμβρίας. Εξάλλου στους συμμαθητές του ανήκε και ο αργότερα άσπονδος εχθρός του, Βησσαρίων, καρδινάλιος και ένθερμος υποστηρικτής της ένωσης της δυτικής με την ανατολική εκκλησία. Με το υψηλό πνευματικό του ανάστημα, ο Μάρκος ο Ευγενικός δίδασκε στο περίφημο φροντιστήριο του πατέρα του ρητορική – ως αναγνωρισμένος δεινός ρήτορας – και με τον θάνατό του, ανέλαβε την πλήρη διεύθυνση του φροντιστηρίου. Έκγονο της υψηλής του εκπαιδευτικής του τέχνης, είναι το γεγονός ότι μαθητές του Αγίου Μάρκου Ευγενικού, αποτέλεσαν ο γίγαντας των γραμμάτων Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος – μετά την πτώση της βασιλεύουσας, πρώτος της πατριάρχης – ο Θεοφάνης Μητροπολίτης Μηδείας, ο Θεόδωρος Αγαλλιανός και ο  αδελφός του Αγίου, Ιωάννης ο Ευγενικός. Στα 25 ου ο Άγιος Μάρκος, έγινε Μοναχός και κατέφυγε σε μια Μονή των Πριγκηπονήσων. Ετέθη υπο την ηθική προστασία του Μοναχού Συμεών, που τον έκειρε Μοναχό και του έδωσε και το όνομα Μάρκος, από το Εμμανουήλ, που ήταν το αρχικό του. Εν συνεχεία κατέφυγε στην Μονή Μαγκάνων, όπου χειροτονήθηκε ιερέας και το 1436, εξελέγη για το δυσθεώρητο θεολογικό του κύρος, Αρχιεπίσκοπος Εφέσου. Ένεκα της έμπεδης θεολογικής του κατάρτισης, πήγε μαζί με τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο στη Φεράρα και την Φλωρεντία, όπου και έλαβε χώρα Σύνοδος για την ένωση της Ανατολικής, με την Δυτική εκκλησία και ο Ιερός Μάρκος, αναγορεύτηκε σε κυρίαρχη φυσιογνωμία της προάσπισης της ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει την ψευδεπίγραφη και επιζήμια για την ορθοδοξία τότε, ένωση. Για την άρνησή του θα πεί χαρακτηριστικά ο πάπας Ευγένιος ο Δ’ (1431-1447), «Μάρκος ουχ υπέγραψε, λοιπόν εποιήσαμεν ουδέν» ! Με την επιζήμια υπογραφή ωστόσο και την επάνοδο στην βασιλεύουσα, ενώ ο οι άλλοι παράγοντες της βασιλεύουσας αποδοκιμάστηκαν οικτρά, για τον Μάρκο που επέδειξε απαρασάλευτο σθένος και δύναμη, επεφυλάχθη θερμή υποδοχή. Όμως στο δυσμενές κλίμα που είχε δημιουργηθεί, στις 4 Μαΐου 1440, ο Άγιος Μάρκος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Πόλη και να καταφύγει στην Έφεσο, που τελούσε υπο τουρκική κατοχή. Ήσκησε τα ιερατικά του καθήκοντα, αλλά εξεδιώχθη και απο την Έφεσο, αυτή την φορά από τους Τούρκους και τους «ενωτικούς» και αναγκάσθηκε να φύγει ξανά, παίρνοντας το καράβι για το Άγιο Όρος, στο οποίο θα αφιέρωνε ευλαβικά το υπόλοιπο της ζωής του. Στον πρώτο σταθμό όμως του πλοίου στην Λήμνο, ο Μάρκος αναγνωρίσθηκε, και με αυτοκρατορική εντολή φυλακίστηκε για δυο χρόνια στο νησί. Παρόλες όμως τις κακουχίες και τα βάσανα, δεν εκάμφθη ποτέ το γρανιτένιο χριστιανικό φρόνημά του. Από την Λήμνο εξάλλου απηύθυνε την περίφημη επιστολή του προς απανταχού ευρισκομένους χριστιανούς, με την οποία καλούσε τους πιστούς να αποφεύγουν τους ενωτικούς, διότι ήσαν «ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι».
 Η προσβληθείσα υγεία του, όμως δεν επέτρεψε στον ιερό Μάρκο, με την αποφυλάκισή του, να πάει στο Άγιο Όρος όπου και θα ανάλωνε μοναστικά το υπόλοιπο της ζωής του. Επανάκαμψε στην βασιλεύουσα, όπου τον υποδέχθηκαν ως λυτρωτή και με τιμές αγίου και ομολογητή. Και από την έπαλξη της Μονής του Αγίου Γεωργίου Μαγγάνων, οργάνωσε τον πολυεπίπεδο αγώνα του, με πύρινες επιστολές, προς κληρικούς και μοναχούς εναντίον των ενωτικών, αλλά και με υψηλού κύρους εμπνευστικές διδαχές, για να κρατήσουν την πίστη τους αμόλυντη και όρθια. Οι αλλεπάλληλοι διωγμοί και τα βάσανα όμως, υπέσκαψαν οριστικά την υγεία του και στις 23 Ιουνίου 1444 – και μόλις σε ηλικία 52 ετών - παρέδωσε το ευγενές και φωτερό πνεύμα του στον κύριο, έχοντας διαγράψει έναν λαμπρό κύκλο στο φάσμα της ορθοδοξίας, που συνιστά ατίμητο κεφάλαιο , για την χριστιανική πίστη μας. Στον άξιο και έξοχο ηθικά συνάμα μαθητή του Γεώργιο Σχολάριο, ανέθεσε την ηγεσία του ανθενωτικού αγώνος.
Στον περικαλλή ναό λοιπόν των Κάτω Πατησίων του Αγίου Μάρκου, συνέρευσε με ηθική ένταση και παλμό ο λαός των Αθηνών, για να τιμήσει την εξέχουσα αυτή φυσιογνωμία της ορθοδοξίας μας, τον ιερό Μάρκο Ευγενικό. Στα Κάτω Πατήσια, με τους πολυφρόντιστους κήπους τους – όσους έχουν απομείνει – του καλοσυνάτους και γεμάτους αγάπη κατοίκους τους. Αυτοί εξάλλου οι ωραίοι και ευγενικοί άνθρωποι των Κάτω Πατησίων, είχαν υποδεχτεί με την ολόδροση καρδιά τους, τον μεγάλο θεσμικό ανατόμο και κοινωνικό αναμορφωτή της Ελλάδας Χαρίλαο Τρικούπη στα 1892 και σε μια πολύκροτη προεκλογική περίοδο, με πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα, εκφράζοντας ενθέρμως την υποστήριξή τους !
Της δοξολογιακής λειτουργίας χοροστάτησε ο σεπτός Αρχιμανδρίτης κ-ος Κύριλλος Κεφαλόπουλος, προϊστάμενος του ναού, συνεπικουρούμενος από τους ευλαβείς Αρχιμανδρίτες κ.κ. Ευλόγιο Αντωνέλλο του Αγίου Αθανασίου Θησείου και Φιλούμενο Ρούμπη του Αγίου Δημητρίου Όπλων, αλλά και από άλλους ιερείς που προσήλθαν να τιμήσουν την μνήμη του Αγίου Μάρκου. Με το πέρας της λειτουργίας επακολούθησε εκλιτάνευση της ιεράς εικόνος του Αγίου Μάρκου, και αποτμήματος τιμίων λειψάνων, στους παρακείμενους δρόμους του ναού, υπο τους χαρμόσυνους ήχους της Φιλαρμονικής της Πυροσβεστικής και του Δήμου Αθηναίων, που σκόρπισαν με το ευγενές τους ηχόχρωμα, τα πιο χαρμόσυνα μηνύματα στους πιστούς της πομπής. Και διάστικτοι από ευλάβεια και κατάνυξη οι κάτοικοι των πολυκατοικιών, έραιναν με άνθη και μοίρα την σεπτή εικόνα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού. Για να αντλήσουν ηθικές δυνάμεις από την ευλογία του και να ξεπεράσου τις δυσκολίες και τα εμπόδια της δίσεκτης ηθικά εποχής μας. Με την επάνοδο της πομπής στην εκκλησία, το λόγο έλαβε ο προϊστάμενος του ναού, Αρχιμανδρίτης κ-ος Κύριλλος Κεφαλόπουλος και αφού ευχήθηκε σε όλους να αντλήσουμε ηθικά διδάγματα από το ενάρετο βίο και την απαρασάλευτη πίστη του ιερού Μάρκου Ευγενικού – που είναι ο ηθικός Έφορος της συνοικίας – και να κραταιώσουμε την πίστη μας, στους ανάστατους καιρούς μας – η οποία είναι και η μόνη ελπίδα ηθικής σωτηρίας, για τον ανηλεώς βομβαρδιζόμενο σύγχρονο άνθρωπο - ευχαρίστησε ολόθερμα τους ευγενείς εθελοντές, τις κυρίες του φιλοπτώχου ταμείου και το ενοριακό συμβούλιο για την σπουδαία συμβολή τους στις πανηγυρικές εκδηλώσεις, καθώς και τις Φιλαρμονικές της Πυροσβεστικής και του Δήμου Αθηναίων, που λάμπρυναν την εορτή, αλλά και την Ελληνική Αστυνομία, για τα άψογα μέτρα τάξης. Και του χρόνου με υγεία φίλες και φίλοι . Χρόνια Πολλά και πανευφρόσυνα. Και ο ιερός Μάρκος ο Ευγενικός, Επίσκοπος Εφέσου, να σκέπει τις έντιμες οικογένειες σας και να λαμπρύνει ηθικά τη ζωή σας!
Παραθέτουμε το Απολυτίκιο του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού :
«Θείας πίστεως, ομολογία, μέγον εύρατο, η Εκκλησία, ζηλωτήν σε θειε Μάρκε πανεύφημε, υπερμαχούντα πατρώου φρονήματος, και καθαιρούντα του σκότους υψώματα. Όθεν άφεσιν, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τοις σε γεραίρουσι». *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 19 January 2019 | 9:39 pm
Ο αναλώσιμος και ο επερχόμενος !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος  Είναι απρόβλεπτες οι τροπές του «παιχνιδιού» της ιστορίας και τέτοιες ζούμε τούτες τις ζοφερές ώρες στην Ελλάδα. Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας είχε μια πελώρια αποδοχή στην Ελλάδα, αλλά τα ερείσματά του στο εξωτε-ρικό ήταν ανύπαρκτα. Σήμερα βιώνουμε τα ακριβώς ανάποδα. Στο εσωτερικό της χώρας το κύρος του είναι στο ναδίρ, αλλά τυγχάνει υψηλής αποδοχής, από μεγάλους παίκτες του παγκόσμιου γεωστρατηγικού παιχνιδιού. Ενδεικτική άλλωστε η στήριξη της κ-ας Μέρκελ προς τον πρόεδρο της συγχωνευθείσας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά. Κατά την παραμονή της στην Αθήνα, μας το έδειξε βροντοφώνως … Η γερμανίδα καγκελάριος αποτιμά τον Αλέξη Τσίπρα ως ένα «επιδέξιο» παίκτη, που μπορεί την κατάλληλη στιγμή, να κάνει τις κατάλληλες κωλοτού-μπες και να τελικά να βγαίνει νικητής – ναι αλλά με τι κόστος για την πατρίδα του, θα ρωτούσαμε ευγενικά την κ-α Μέρκελ; Κάτι που έπραξε αδίστακτα ο έλληνας πρωθυπου-ργός, με το Δημοψήφισμα το 2015, τελικά ολετήρα για την Ελλάδα, αφού τα capital controls που ακολούθησαν, γονάτισαν την ελληνική οικονομία και σώρευσαν ακόμα μερικά δισεκατομμύρια χρέος. Ζωτικής σημασίας για την σχέση της κ-α Μέρκελ με τον Αλέξη Τσίπρα, είναι το γεγονός, ότι έστω και ψευδεπίγραφα, με την «έξοδο» της Ελλάδος από τα μνημόνια, η γερμανίδα καγκελάριος, ανακουφίστηκε από το μεγάλο της αγκάθι, που λέγεται «ελληνικό πρόβλημα».
 Αλλά και στην υπερδύναμη – Αμερική, ο Αλέξης Τσίπρας, διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον σκληρό πυρήνα των leaders που επικαθορίζουν την πολιτική των ΗΠΑ. Είναι πρωτόγνω-ρο για τις διεθνείς σχέσεις της υπερδύναμης, ότι ενώ άλλοι έλληνες πρωθυπουργοί δεν θα αποφάσιζαν έστω και την εγκατάσταση μιας αντλίας πετρελαίου στην βάση της Σούδας, ένας αριστερός πρωθυπουργός, υπογράφει αβρόχοις ποσί τα πάντα για τους Αμερικανούς, στην Ελλάδα ! Αβασάνιστα τοποθέτηση αμερικανικών δυνάμεων και εξοπλισμών στο ελληνικό έδαφος, χωρίς κανένα ενδοιασμό ! Και κοντά σε όλα τούτα ήλθε και η Συμφωνία των Πρεσπών, σύμφυτη με τα δυτικά συμφέροντα και με πολύ μεγάλο κόστος για τον πρωθυπουργό, που εδραιώνει σε Αμερικανούς και Άνγκελα Μερκελ την πεποίθηση, ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ο άνθρωπός τους. Αποπερατώνει όλα τα ακανθώδη θέματα για αυτούς και το μείζον, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι !
Πρακτικά όμως στην Ελλάδα και για τις επικείμενες εκλογές βεβαίως, αυτές οι σχέσεις δεν διαδραματίζουν κανένα σοβαρό ρόλο. Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ εικάζουν, ότι με έναν μαγικό τρόπο, η Αμερικάνικη πρεσβεία θα δώσει εντολή ! και θα αναστραφεί το συντριπτικά δυσμενές κλίμα στην Ελλάδα, εναντίον των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ! Ουδέν αναληθέστερον τούτου. Κατά αντιστοιχία αναμένουν εν είδει από μηχανής θεού, μια στήριξη από την κ-α Μέρκελ, για να αποσοβήσουν τον όλεθρο. Δεν υπάρχουν σήμερα ωστόσο αυτά στο πραγματικό πολιτικό παιχνίδι. Σε άλλες εποχές μπορούσε ο ξένος παράγοντας να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις. Σήμερα κατηγορηματικά ΟΧΙ. Την ίδια ώρα οι πολιτικοί φίλοι του Αλέξη Τσίπρα, δεν γοητεύονται από τις πρόσκαιρες αγάπες του προέδρου τους, με την κ-α Μέρκελ ή τα θερμά φλέρτ με τους Αμερικανούς. Τουναντίον τους εκνευρίζουν αφόρητα. Και αισθάνονται έντονα τον αναπόδραστο πολιτικό θάνατο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Δυστυχώς για τους Αλέξη Τσίπρα και Πάνο Καμμένο, οι στηρίξεις αυτές έχουν ημερομηνία λήξης και διακόπτονται βίαια, όταν το «αντικείμενο» της στήριξης, παύει να είναι πολιτικά χρήσιμο ή προσπερνιέται δυναμικά από τον ρούν των εξελίξεων… Και ακριβώς την ίδια πολιτική με τις ξένες δυνάμεις, θα ακολουθήσουν και άλλοι θεσμικοί φορείς της χώρας, όπως ομογένεια, πανεπιστημιακή κοινότητα, εκκλησία κ.α. που σύντομα θα απαγκιστρωθούν από τους μέχρι εχθές πολύτιμούς «φίλους» τους και θα ακολουθήσουν την ροή της Ιστορίας, δηλαδή, τον επόμενο έλληνα πρωθυπουργό. Ατυχώς για τους κ.κ. Τσίπρα, Καμμέ-νο, έρχεται στις επικείμενες εκλογές, αναπότρεπτα οδυνηρό τέλος ! *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 19 January 2019 | 1:23 pm
Ηθική έξαρση, για την εορτή του στυλοβάτη της Ορθοδοξίας Αγίου Αθανασίου, στο ομώνυμο Μετόχι του, στην Κυψέλη Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος  Μέσα σε κλίμα άφατης κατάνυξης και με την καταιγιστική παρουσία του λαού των Αθηνών, τόσο από το 6-ο Διαμέρισμα (Κυψέλη), όσο και από άλλα διαμερίσματα της πόλης, έλαβε χώρα σήμερα Πέμπτη 17-1-19, ο πανηγυρικός εσπερινός – αρχιερατικό συλλείτουργο - για τον εορτασμό του στυλοβάτη της ορθοδόξου εκκλησίας μας, Επισκόπου Αλεξανδρείας, Μεγάλου Αθανασίου. Της περίσεπτης φυσιογνωμίας της πίστεώς μας, που με την θεολογική του οξύνοια και τον έμπεδο φιλοσοφικό του στοχασμό, κατέρριψε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας τον ασεβή Άρειο και εδραίωσε την ορθόδοξη πίστη στον χριστιανικό κόσμο. Στην αρχοντική Κυψέλη λοιπόν που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα μεταπολεμικά σκιρτήματα του αστικού εκσυγχρονισμού της Αθήνας μας και μας αναρριπίζει τόσες και τόσες έξοχες μνήμες από την μεγαλουργία της Φωκίονος Νέγρη, της πολιτισμικής δημιουργίας με την διαμονή σε αυτήν των κορυφαίων του πολιτισμού μας, Νίκου Γκάτσου, Κικής Δημουλά, Έλλης Λαμπέτη κ.α. αλλά και πολλών άλλων ακόμα ατίμητων πνευματικών επιτευγμάτων, συνέρρευσε ο αθηναϊκός λαός, στο λαμπροστόλιστο με την βυζαντινή πορφύρα Μετόχι του Αγίου Αθανασίου, επι της οδού Κρίσης, για να τιμήσει την άχραντη μνήμη του κορυφαίου της πίστεώς μας.
 Κατά την ορθόδοξη παράδοση, ο Άγιος Αθανάσιος είδε το φώς της ζωής το 296 μ.Χ. ή το 295 κατά άλλους μελετητές της ορθοδοξίας. Οι γονείς του ήταν φτωχοί και δεν είχε την οικονομική άνεση για να λάβει την μόρφωση που επιθυμούσε. Πάραυτα με την επίπονη και σκληρή προσωπική του μελέτη, κατόρθωσε να σφυρηλατήσει ένα πολύ σπουδαίο θεωρητικό υπόβαθρο στην θεολογία και την φιλοσοφία. Αλλά την ίδια ώρα που έλειπαν στην οικογένεια τα χρήματα για την επιβαλλόμενη μόρφωση, οι ευλαβικοί και ενάρετοι γονείς του, τον γαλούχησαν με αγάπη και ξεχωριστή φροντίδα, σε ευγενή ηθικά πρότυπα ζωής. Θεσμικά θα ενταχθεί στο φάσμα της ορθοδόξου πίστεως, με την χειροτόνησή του ως διάκονος το 312 μ.χ. απο τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο. Η χρονική αυτή περίοδος ταυτίζεται, με τις μεγάλες αναστατώσεις στο φάσμα της ορθοδοξίας, απο την εμφάνιση της αίρεσης του Αρείου και των θεολογικά ομοϊδεατών του. Γεγονός που συγκλόνισε τον ορθόδοξο κόσμο και υπέσκαψε το θεολογικό φρόνημα πολλών χριστιανών. Ο Άγιος Αθανάσιος ωστόσο καίτοι νεαρός στην ηλικία και χαμηλόβαθμος στην ιερατική ιεραρχία, προσήλθε με θάρρος και παρρησία στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας το 325 μ.Χ. και καταπλήσσοντας τους παρευρισκομένους επισκόπους, διατύπωσε ακλόνητα επιχειρήματα για την κατάρριψη του  Αρειανισμού, εστιάζοντας στο Ομοούσιο της Αγίας Τριάδος. Ήταν μια εκδήλωση της υψηλής και στέρεας θεολογικής του παιδείας, γονιμοποιημένης απο την ευλογία του θεού, προκειμένου να αποβληθεί το εξάμβλωμα της αρειανικής αιρέσεως απο το σώμα της εκκλησίας. Κατ΄ουσίαν όπως έχει καταγραφεί απο τους μεγάλους πατέρες της εκκλησίας μας, τα πρώτα επτά άρθρα του Ιερού Συμβόλου της Πίστεώς μας δηλαδή του «Πιστεύω», τεκμηριώθηκαν απο τον Άγιο Αθανάσιο, που άφησε αναλοίωτο έτσι το πολυεπίπεδο θεολογικό του αποτύπωμα, στην ορθόδοξη ιστορία. Το 326 μ.Χ. ή το 328 ο Άγιος Αθανάσιος, εκλεγμένος απο τον κλήρο και τον λαό, ανήλθε στο ύπατο αξίωμα του επισκόπου Αλεξανδρείας διαδεχόμενος τον Αλέξανδρο. Και επισκοπούσε την διδασκαλία του κυρίου, με ευγενές θεολογικό ήθος, αλλά και με αυστηρά προσήλωση συνάμα στους ιερούς κανόνες. Γνωρίζοντας την καιροσκοπική θεολογικά συμπεριφορά του Αρείου, ο Άγιος Αθανάσιος του αρνήθηκε την κοινωνία. Κάτι που τον έφερε αντιμέτωπο, με την υψηλή πολιτική επιρροή που διέθετε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Άρειος, επισύροντας σωρεία διώξεων και βασανιστηρίων. Με αλλεπάλληλες συκοφαντίες πρός τους αυτοκράτορες Μ. Κωνσταντίνο, Κωσταντίνο τον υιό, Ιουλιανό τον Παραβάτη και τον Ουάλη, ο Άρειος και οι συνοδοιπόροι του ειδωλολάτρες ή Εθνικοί όπως αποκαλούνταν, κατόρθωσαν να εκδιώξουν τον Αθανάσιο απο τον επισκοπικό θρόνο και να τον εξορίσουν συνάμα πολλές φορές. Όμως παρόλες τις διώξεις και τα παρελκόμενα βασανιστήρια, δεν εκάμφθη ποτέ το υψηλό και αδαμάντινο φρόνημα του μεγάλου πατέρα της εκκλησίας μας. Ο Άγιος Αθανάσιος εξορίστηκε στην πόλη Τρίβερι (Τρέβιρα) της Γαλλίας, φυγαδεύτηκε στη Ρώμη και στην συνέχεια στην έρημο και για πολλούς μήνες έμενε κρυμμένος σε υπόγεια και τρώγλες, υφιστάμενος χίλιες μύριες ταλαιπωρίες. Συνολικά διήρκεσαν 46 ολόκληρα χρόνια οι αλλεπάλληλοι διωγμοί του. Ενώ εμβόλιμα πολλοί απο τους αυτοκράτορες που τον εξεδίωκαν αναγνωρίζοντας την πλάνη τους, τον ανακαλούσαν στο επισκοπικό του αξίωμα. Όμως και ο επόμενος νέος αυτοκράτορας υπο την επίρροια των ανθρώπων του Αρείου, υπέπεφτε στο ίδιο ολίσθημα της δίωξης του Μεγάλου Αθανασίου, υιοθετώντας τις σκευωρίες που είχαν χαλκευτεί για τον σκοπό αυτό. Το χρονικό διάστημα που ο Αθανάσιος κρύβονταν στην έρημο, απόλαυσε την ηθική θαλπωρή και στήριξη των μοναχών της ερήμου, ηγέτιδα φυσιογνωμία των οποίων ήταν ο Άγιος Αντώνιος. Ο Αθανάσιος γοητεύτηκε απο την ιερά ασκητική μορφή του Αγίου Αντωνίου, που ήταν αξεπέραστο πρότυπο της μοναστικής ζωής και συνέγραψε έτσι και τον βίο του. Όμως είχε σημάνει η ώρα της ηθικής αποκατάστασης του Αγίου Αθανασίου, μετά απο πολύχρονες διώξεις και εξορίες και επέστρεψε έτσι μετά βαΐων και κλάδων στον επισκοπικό θρόνο της Αλεξανδρείας, διδάσκοντας και ιεραρχώντας τον ορθόδοξο λαό. Τελικά μετά απο όλη αυτή την πολύπλαγκτη και βασανιστική μακραίωνη θεολογική του πορεία, παρέδωσε το πνεύμα του στην θεία δύναμη στις 2 Μαίου του 373 μ.Χ.
 Διάστικτο από κατάνυξη, αλλά και από τον ωραίο στολισμό της βυζαντινής πορφύρας - που έχει πάντα την φροντίδα και την μέριμνα του ευλαβούς προϊσταμένου του ναού, πατέρα Νικολάου Κουλιανοπούλου, αλλά και του σεπτού Μητροπολίτη Γουϊνέας και Β' Διευθυντή του Πατριαρχικού Γραφείου Αλεξανδρείας Αθηνών, κ.κ. Γεωργίου – το Πατριαρχικό Μετόχι του Αγίου Αθανασίου, ανέδυε τον άχραντο λυρισμό των πιστών και την ιερότητα της μεγάλης ημέρας της Ορθοδοξίας μας. Του πανηγυρικού εσπερινού, χοροστάτησε ο ευσεβής Επίσκοπος Θεσπιών και Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ.κ. Συμεών Βολιώτης, συνεπικουρούμενος από του σεπτούς Μητροπολίτες Πτολεμαΐδος κ.κ. Εμμανουήλ, Ηλιουπόλεως κ.κ. Θεόδωρο, τον οικοδεσπότη του Μετοχίου Μητροπολίτη Γουϊνέας και Β' Διευθυντή του Πατριαρχικού Γραφείου Αλεξανδρείας Αθηνών, κ.κ. Γεώργιο, τον προϊστάμενο του Μετοχίου, πατέρα Νικόλαο Κουλιανόπουλο, αλλά και από άλλους ιερείς, που με ευλάβεια προσήλθαν για να τιμήσουν την άχραντη μνήμη του Ιερού Αθανασίου. Με το πέρας του εσπερινού, ο ευσεβής Επίσκοπος κ.κ. Συμεών, εξήρε το ευγενές ορθόδοξο ήθος του μεγίστου Πατέρα της Ορθοδοξίας μας Αγίου Αθανασίου, αλλά και τις ατέλευτες ηθικές θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, για να κραταιώσει την ορθόδοξη πίστη και να ακυρώσει με την πολυδύναμη θεολογική του παιδεία, την δόλια αίρεση του Αρείου. Κάλεσε δε τους πιστούς, να εμπνευστούν από την ηγιασμένη ζωή του Ιερού Αθανασίου και να κάμουν κτήμα τους τις ατίμητες ηθικές του αρετές. Περαίνοντας το αρχιερατικό συλλείτουργο, που τόσο εύφρανε το χριστεπώνυμο πλήθος, ο οικοδεσπότης Μητροπολίτης Γουϊνέας έλαβε το λόγο και ευχαρίστησε τους πιστούς, που με αγάπη και ευλάβεια προσήλθαν για να τιμήσουν την σεπτή μνήμη του ακρογωνιαίου λίθου της ορθοδοξίας μας και την εν γένει συμμετοχή τους στο πανηγυρικό διήμερο του Ιερού Μετοχίου και ευχήθηκε ολόθερμα σε όλους, η ευλογία και τα πρεσβεία του ενάρετου - της Ορθοδοξίας μας Αγίου Αθανασίου, να χαριτώνουν και να λαμπρύνουν ηθικά την ζωή τους. Τονίζοντας την αδήριτη ανάγκη, σε δύσκολους καιρούς για την ελληνική κοινωνία, να αναβαπτιστούμε εσωτερικά, με τις διδαχές του Ιερού Επισκόπου Αλεξανδρείας και να πορευτούμε σε δρόμους ηθικής ευημερίας. Συνακόλουθα ευχαρίστησε τους ευγενείς εθελοντές του ναού τις κυρίες του φιλοπτώχου Ταμείου, αλλά και το ενοριακό συμβούλιο, για την ακαταπόνητη συμβολή τους, στο εορταστικό διήμερο. Επακολούθησε αρτοκλασία.
Και του χρόνου με υγεία, αγαπημένες μου Αθηναίες και Αθηναίοι. Χρόνια Πολλά και πανευφρόσυνα. Και ο στυλοβάτης της ορθοδοξίας μας Άγιος Αθανάσιος, να κατευοδώνει τα άξια βήματά σας.
Παραθέτουμε το Απολυτίκιο του Αγίου Αθανασίου :
Στύλος γέγονας ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε· τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Ὑιόν ὁμοούσιον, ἀνακηρύξας κατᾑσχυνας Ἄρείον· Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν, τό μέγα ἔλεος. *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 17 January 2019 | 11:28 pm
Δημοσιεύθηκε στις 16 January 2019 | 9:08 am
Δημοσιεύθηκε στις 16 January 2019 | 9:00 am
Δημοσιεύθηκε στις 16 January 2019 | 2:15 am
Για ένα δημιουργικό αναστοχασμό του ελληνισμού !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Μόλις σε δυο χρόνια από το 2021, η Ελλάδα θα έχει συμπληρώσει 200 χρόνια ! απελεύθερου βίου και συστάσεως της, σε σύγχρονο κράτος, με θεσμούς, σύνταγμα και διοικητική οργάνωση. Σε κάθε τέτοιο λοιπόν σημαντικό ιστορικό ορόσημο, είναι γόνιμος, αλλά και επιβεβλημένος, ο εθνικός αναστοχασμός. Να ελέγξουμε έτσι, τι διαδρομή διανύσαμε, που τα πήγαμε καλά και που υστερήσαμε, ως λαός και χώρα. Και συνακόλουθα, να στοχοθετήσουμε τα νέα μας προτάγματα για το μέλλον. Είναι επιβεβλημένος αυτός ο αναστοχασμός, για να ξαναβρούμε τον ορθό προσανατολισμό μας. Δυστυχώς παρήλθαν φέτος δέκα χρόνια οδυνηρής κρίσης, για την πατρίδα μας. Απωλέσαμε μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, την εθνική μας αυτοπεποίθηση, τα τάλαντά μας, τις αρετές μας και μοιραία παραιτηθήκαμε. Αν συνεχιστεί αυτή η μοιραία θεώρηση των πραγμάτων, αναπόδραστα θα βυθιστούμε στην θανατηφόρα εθνική παρακμή.
 Επιχειρώντας μια σύντομη ματιά στην πρωθύστερη ιστορία μας, θα δούμε, ότι είχαμε καλές εθνικές επιδόσεις. Η ταπεινή και βαλκανική «ψωροκόσταινα», βγαίνοντας από τετρακοσίων ετών, «απαραδειγμάτιστη δουλεία» το 1821, κατάφερε πολλά και λαμπρά επιτεύγματα. Και προπαντός να γιγαντωθεί, οικονομικά και κοινωνικά με πυρετώδεις ρυθμούς. Υπέστη ακόμα εθνικές λαίλαπες, ήτοι εμφυλίους, κατοχές, κράχ οικονομικά (1893 Τρικούπης), πολέμους και κατάφερε ωστόσο να σταθεί όρθια και να ανασυσταθεί από την τέφρα της. Ιδία μετά τον Β ΄παγκόσμιο πόλεμο, επέτυχε η χώρα ξέφρενους ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ συνάμα, κατόρθωσε να καταστεί μέλος των πιο μεγάλων και επίζηλών κλάμπ της Δύσης. Αντιμετώπισε οδυνηρές ήττες, αλλά τις υπερκέρασε με επιτυχή τρόπο.
Στην μακραίωνη αυτή ιστορική της πορεία, η Ελλάς έκανε τις ορθές πάντα γεωπολιτικές επιλογές και κατόρθωσε την επαύριο, ούσα στο σωστό μέρος της ιστορίας, να εξαργυρώσει την νικηφόρο συμμετοχή της και να πάρει σημαντικά ανταλλάγματα. Αυτή η εθνική μεγαλουργία και στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, όπως και στον Β΄ μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο, δεν ήταν αυτονόητη !!! Μαζί με το επαγόμενο ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων, για το «μαγαζί γωνία» την Ελλάδα, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο το γεγονός, ότι στις κρίσιμες εθνικές μας καμπές, ο ελληνικός λαός, επέλεξε μεγάλου αναστήματος ηγέτες, που κατηύθυναν τον τόπο σε ασφαλή και απάνεμα λιμάνια ! Καθώς ζούσαν αυτοί οι μεγάλοι της ελληνικής πατρίδας, υπέστησαν τα πάνδεινα, ήτοι ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, δολοφονικές απόπειρες (Βενιζέλος), εξορίες (Καραμανλής-αναγκαστική) και εν τέλει και φόνους (Καποδίστριας), αλλά τους δικαίωσε η ιστορία. Και σε κάθε περίπτωση, η αδέκαστη ιστορική κρίση, τους συμπεριφέρεται πολύ πιο έντιμα, από ότι οι ψηφοφόροι της εποχής τους !!!
Τα πράγματα ωστόσο εξελίχθηκαν πολύ πιο οδυνηρά, όταν ο ελληνικός λαός, υπετάχθη στην γοητεία των ωραίων λόγων και παρέκαμψε τον δύσκολο δρόμο των έργων. Κάναμε πολλές φορές αυτό το μέγα ιστορικό λάθος, διότι η μεσογειακή μας ιδιοσυγκρασία, γοητεύεται από την ομορφιά των λόγων, των δημαγωγών ηγετών μας και αποκρούει ενίοτε, την επώδυνη οδό των έργων. Στην ίδια επικίνδυνη όχθη του ποταμού βρεθήκαμε, όταν ο ελληνικός λαός διχάστηκε. Και βιώσαμε αυτή την εθνική τραγωδία αρκετές φορές στον πολυκύμαντο εθνικό μας βίο. Τέλος υποστήκαμε ως χώρα πελώριες εθνικές ζημιές, όταν από έλλειψη ιστορικής φρόνησης, υποτιμήσαμε τους αντιπάλους και τις γεωστρατηγικές ισορροπίες γύρω από αυτούς. Τα τραγικά εθνικά ορόσημα του 1897, του 1922 και του 1974, είναι απόρροια των πιο πάνω εθνικών κακοδαιμονιών.
Τούτες τις μέρες βιώνουμε ένα επίσης σοβαρό κενό εθνικής ηγεσίας, με την επιζήμια εθνικά κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να παλαβοδαίρνει στον ωκεανό των τραγικών της αποτυχιών. Και την ίδια ώρα, Τουρκία, παρά τις όποιες εσωτερικές της διαιρέσεις, προβάλλει απειλητικά δίπλα μας, με τις γνωστές καθημερινές της προκλήσεις. Επιβάλλεται λοιπόν να αναστοχαστούμε εθνικά και να γίνουμε και πάλι μια δυνατή χώρα, με σημαίνοντα ρόλο, στην περιοχή μας, αξιοποιώντας παραγωγικά τις μεγάλες δυνατότητες και τις αρετές μας, που εκπηγάζουν, από τον φυσικό, πολιτισμικό και ιστορικό μας πλούτο. Κοιτάζοντας το ιστορικό μας παρελθόν, δεν τα πήγαμε και άσχημα τελικά. Σήμερα όμως επιβάλλεται να θέσουμε μεγάλους και μικρούς εθνικούς στόχους, που θα μας βγάλουν από την παρούσα κρίση και θα μας επανατροχιοδρομήσουν ξανά, σε πορεία ευημερίας. *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 12 January 2019 | 1:08 pm
Δημοσιεύθηκε στις 12 January 2019 | 2:13 am
Δημοσιεύθηκε στις 12 January 2019 | 1:52 am
Δημοσιεύθηκε στις 12 January 2019 | 1:33 am
Κεντρικό άρθρο μου, στην Β΄ αρχαιότερη καθημερινή ελληνική εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ», της 6-1-19
Δημοσιεύθηκε στις 11 January 2019 | 2:32 am
Κατανυκτική Αγρυπνία, για τον Άγιο Γρηγόριο, Επίσκοπο Νύσσης, στο Ιερό παρεκκλήσιο του Ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης, Άγιο Φανούριο Ιλίου ! Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος  Άφατη κατάνυξη εχθές βράδυ Τετάρτη 9-1-19 και ακένωτη ηθική χαρά, μέσα σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα, στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης, τον Άγιο Φανούριο Ιλίου, για την ιερή μνήμη του Ιερού Γρηγορίου, Επισκόπου Νύσσης. Και ήταν οι ψαλμωδίες και οι κατανυκτικοί ύμνοι, από τους διακεκριμένους ιεροψάλτες του Αγίου Φανουρίου, μέσα στην σιγαλιά της, παγωμένης, αλλά και τόσο ζεστής συνάμα ηθικά νύχτας, που θύμιζε την νηπτική ατμόσφαιρα του Ιερού Όρους του Άθω, μια μοναδική εμπειρία ζωής. Μια πραγματική μετοχή χαράς και βίωμα αληθινής ζωής, όπως επισημαίνει ενίοτε ο μεγάλος δάσκαλος της Ορθοδοξίας Χρήστος Γιανναράς, μέσα στους τρικυμισμέ-νους και ανάστατους ηθικά καιρούς μας. Μεγάλη όμως ημέρα εχθές της Χριστιανοσύνης μας, αφού εόρταζε μια από τις σεπτές και εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της Ορθοδόξου πίστεως και έναν εκ των κορυφαίων της θεολογικής γραμματείας, τον Ιερό Γρηγόριο Επίσκοπο Νύσσης. Μια έξοχη πατερική προσωπικότητα, που με τον απαράμιλλο φιλοσοφι-κό της στοχασμό, την έμπεδη θεολογική της γνώση, αλλά και την βαθιά και αδιαπραγμάτευ-τη πίστη της, σφράγισε την ιστορία της ορθοδοξίας, αλλά και τα θεολογικά γράμματα, κληροδοτώντας στις επόμενες γενιές, δυσεπόπτευτο θεολογικό και φιλοσοφικό έργο. Δικαίως έτσι αποκλήθηκε από τον Μέγα Θεοδόσιο, «στύλος της ορθοδοξίας».
 Κατά την ορθόδοξη παράδοση, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, γεννήθηκε το 332 μ.Χ στην Νεοκαισάρεια του Πόντου, μέσα σε ένα περιβάλλον ηθικής και πνευματικής ευκρασίας, με βαθιά προσήλωση στο ιδεώδες της ορθοδοξίας, αλλά και με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Ο πατέρας του Αγίου Γρηγορίου, ήταν επιφανής δάσκαλος της ρητορικής, ευγενής ευπατρίδης, αλλά και έξοχος ηθικά άνθρωπος, που είχε καταστήσει με την γενναία το καρδιά και αγάπη στο Χριστό, το σπίτι του, καταφύγιο των δυστυχισμένων και των αδυνάτων. Η μητέρα του Εμμελεία ήταν ένας γλυκύτατος και καλοσυνάτος άνθρωπος, κόρη μάρτυρος και η γιαγιά του Μακρίνα, είχε βιώσει όλο τον δραματικό χαρακτήρα των απηνών διώξεων του χριστιανοδιώκτη Διοκλητιανού, υφιστάμενη σκληρή εξορία επι επταετία. Είχε ακόμα ο οιστρηλατημένος θεολογικά Επίσκοπος Νύσσης, Άγιος Γρηγόριος, την ηθική τιμή να είναι αδελφός ενός εκ των τριών Ιεραρχών μας, του Μεγάλου Βασιλείου Επισκόπου Καισαρείας, αλλά των αγιομαρτύρων της εκκλησίας μας, Αγίου Ναυκρατίου και Οσίου Πέτρου Επισκόπου Σεβαστείας. Μια αγία στην κυριολεξία οικογένεια, που είχε σφραγίσει με το αίμα της και τα έντιμα γράμματά της, την ορθοδοξία. Από μικρός ο Άγιος Γρηγόριος ξεχώρισε, για την μοναδική ευφυΐα του, αλλά και την ευμάθειά του, που τον βοήθησε να κάνει κτήμα του, τα μείζονα κομμάτια της φιλοσοφίας και της θεολογίας. Απαράμιλλη υπήρξε ακόμα η εκφραστική του αυτοδυναμία και η ρητορική του δεινότητα, που τον είχαν αναδείξει σε κορυφαίο ομιλητή, αλλά και περίσεπτο συνδαιτυμόνα. Θα παντρευτεί μια ευλαβή γυναίκα την Θεοσέβεια, που μοίρα τραγική θα πεθάνει νεότατη. Ωστόσο παρόλο το χτύπημα, ο Άγιος Γρηγόριος δεν εκάμφθη ηθικά και συνέχισε με αμείωτο ζήλο, την εργώδη κατατριβή του, με τα θεολογικά γράμματα. Και στην ηλικία των σαράντα ετών, εχρήσθη Επίσκοπος Νύσσης, στο σημερινό Νεμσεχίρ, μια κωμόπολη της  Καππαδοκίας. Όμως το μεγάλο θεολογικό εκτόπισμα του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης και η μοναδική στα χρονικά της εποχής του μόρφωση και φιλοσοφική συγκρότηση, ήταν εμφανώς μεγάλο εμπόδιο στα σχέδια των Επισκόπων του αιρετικού Αρείου. Έτσι με ηθική δολιότητα και διαβολές για να τον εξοντώσουν, τον κατήγγειλαν ότι εχρήσθη αντικανονικά Επίσκοπος Νύσσης και ότι είχε σφετερισθεί χρήματα της εκκλησίας. Τις βδελυρές αυτές μάλιστα κατηγορίες είχε απευθύνει κάποιος ονόματι Φιλοχάρης ενεργούμενο των Αρειανών, προς τον Διοικητή του Πόντου Δημοσθένη. Για τον λόγο αυτό και ο αδελφός του Γρηγορίου, Μέγας Βασίλειος απέστειλε επιστολή προς τον Δημοσθένη, αποκρούοντας τις κατηγορίες και τονίζοντας εμφατικά, ότι αν έγινε η τοποθέτηση του Γρηγορίου αντικανονικά αυτός είχε την ευθύνη και ότι δεν ήταν σύννομο, να δικασθεί από Σύνοδο Επισκόπων, που ωστόσο δεν ήταν η ίδια σε κανονική τάξη. Θέμα εξάλλου, που και ο αυτοκράτορας Ουάλης, δεν τολμούσε ευθέως να αντιμετωπίσει. Εν τέλει η παρέμβαση του Μεγάλου Βασιλείου απέβη άκαρπος και ο Γρηγόριος, το 376 μ.Χ. καταδικάσθηκε σε καθαίρεση από το επισκοπικό του αξίωμα. Θα επανακάμψει πάραυτα ως Επίσκοπος τον Αύγουστο του 378 μ.Χ., όταν απέθανε ο Ουάλης, με τον λαό της Νύσσας, να τον υποδέχεται θριαμβευτικά. Αλλά το 379 μ.Χ. ο ιερός Γρηγόριος, εκδηλώνει νοερά τις έξοχες θεολογικές του αρετές, στην Σύνοδο της Αντιοχείας, που είχε ως αντικείμενο της, την αίρεση του Απολλινάριου, ο οποίος διετείνετο, ότι ο Χριστός, δεν είναι ούτε τέλειος θεός, ούτε τέλειος άνθρωπος. Με την ατράνταχτη θεολογικά επιχειρηματολογία του, ο Άγιος Γρηγόριος, κατίσχυσε στην Σύνοδο των αιρετικών και εδραίωσε το ηθικό κύρος των ορθόδοξων θέσεων, γύρω από την συγκεκριμένη αίρεση. Και με αυτή την επίζηλη θεολογική του αρματωσιά και τον φιλοσοφικό του στοχασμό, αποτέλεσε τον κεντρικό υπερασπιστή της Ορθοδοξίας, στην Β΄ Οικουμενική Σύνοδο το 381 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, όπου και αποστόμωσε νοερά τους πνευματομάχους του Μακεδονίου. Με την αρωγή του αξεπέραστου πνεύματός του «... τη μάχαιρα που δίνει το Πνεύμα και η οποία είναι ο λόγος του Θεού» (Προς Έφεσίους στ' 17). ‘Ήταν τόσο λαμπρή και ακαταγώνιστη η παιδεία και ο στοχασμός του Γρηγορίου, που απεκλήθη από τους λογίους της εποχής του «Πατήρ Πατέρων και Νυσσαέων Φωστήρ» !!!Αυτό τον αδαμάντινο ιεράρχη, τίμησε την Τετάρτη 9-1-19, η Ορθοδοξία μας.
 Και διάστικτη στην κατανυκτική ατμόσφαιρα, της αξέχαστης Αγρυπνίας, στο Ιερό Παρεκκλή-σιο του Ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης, τον Άγιο Φανούριο Ιλίου, ήταν η ηθική μνήμη του σπουδαίου αυτού ιεράρχη, του κορυφαίου Γρηγορίου Νύσσης. Της κατανυκτικής αγρυπνίας χοροστάτησε ο σεπτός Επίσκοπος Θεσπιών και πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ.κ. Συμεών. Ένας σπουδαίος ιεράρχης, που λαμπρύνει την ελλαδική εκκλησία, με το ευγε-νές ήθος του και την πολυμέρεια της παιδείας του. Συνεπικουρούμενος από τους ευλαβείς ιερείς του Αγίου Φανουρίου Ηλίου πατέρες κ.κ. Νικόλαο Βλαβιανό – προϊστάμενο του ναού, Χρήστο Βλάχο – πνευματικό, εξομολόγο του ναού, αλλά και τον ευσεβή Διάκο κ-Ισίδωρο, τελειόφοιτο Διδάκτορα της Θεολογίας, με ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Με πέρας της Αγρυπνίας, στο έμπλεο ηθικής φιλότητας και αγάπης κλίμα της, ο Επίσκοπος κ.κ. Συμεών, μας μίλησε για τον ζωτικό ρόλο που διαδραματίζει η αληθινή ΑΓΑΠΗ στη ζωή μας, φέρο-ντάς μας πιο κοντά στον Θεό και στον πλησίον - γιατί αυτός είναι ο πυρήνας της ορθόδοξης διδασκαλίας και ενάρετης χριστιανικής ζωής – και μας προξένησε ρίγη συγκινήσεως και ηθική έξαρση. Πάντα οι ομιλίες του εμπνευσμένου Επισκόπου Θεσπιών κ.κ. Συμεών – που έχει την τιμή ο παππούς του να είναι Μακεδονομάχος – συνιστούν από μόνες τους, ένα εκκλησιαστικό «event»! Και είχαμε και εχθές την ηθική χαρά και τιμή, να τον ακούσουμε και να μας ζεστάνει την καρδιά, με τον μελίρρυτο και εμπνευσμένο λόγο του. Αναπεπταμέ-νοι ηθικά και με την ψυχή γεμάτη, από την πολυδύναμη αυτή αγρυπνία, που μας αναρρίπι-σε την ηθική μνήμη του κορυφαίου της ορθοδοξίας μας, Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, αλλά και μας ανέτεινε εσωτερικά με την μοναδική της αύρα – που μόνο στις μητρικές αγκάλες της εκκλησίας μας, ημπορεί κανείς να αναζητήσει – επιστρέψαμε με την βροχή στην Αθήνα.
Και του χρόνου με υγεία αγαπημένες μου φίλες και φίλοι. Χρόνια Πολλά και πανευφρόσυνα και ο Ιερός Γρηγόριος Νύσσης, ο απαράμιλλος αυτός Φωστήρας της Ορθοδοξίας μας και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, να σκέπει τις ευλαβείς οικογένειές σας και να σας χαρίζει υγεία και πνευματική ευπραξία ! *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 11 January 2019 | 1:03 am
Κεντρική μου συνέντευξη, στην κορυφαία ψηφιακή πλατφόρμα για την Ορθοδοξία και τον πολιτισμό, «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», για τον Βυζαντινό χαρακτήρα της Αθήνας !
 www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Δημοσιεύθηκε στις 9 January 2019 | 8:36 pm
Ελένη Ζαφειρίου Η αξεπέραστη «μαυροφορούσα μάνα», του κινηματογράφου μας !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Μεγαλωμένη μέσα στα θεατρικά νάματα των μπουλουκιών – όπου ήταν σύμμεικτη η θεατρική παιδεία, με την φτώχεια και την αγωνία για το μεροκάματο των ηθοποιών – την θεατρική στοργή της θετής μητέρας της, που ήταν θεατρίνα και προσπάθησε να της μεταδώσει την αγάπη για το θέατρο με κάθε πρόσφορο μέσο, αλλά και με μια πολύ στέρεα θεατρική αρματωσιά από το Εθνικό Θέατρο στο οποίο σπούδασε, ανέπτυξε την πολυδύναμη καλλιτεχνική της παρουσία ως ηθοποιός, η Ελένη Ζαφειρίου. Η γνωστή κι αγαπημένη μας, τραγική κινηματογραφική «μάνα», που τυποποίησε με μια σπάνια υποκριτική δεινότητα, τον ρόλο της μάνας. Με ηθική ένταση, με την ευδόνητη ευαισθησία της και με μιαν ανερμήνευτη θα έλεγε κανείς προικοδοσία της φύσης, αφού στην προσωπική της ζωή, η ίδια η Ελένη Ζαφειρίου, είχε αποστερηθεί το μητρικό χάδι και διοχέτευε έτσι στον κινηματογραφικό της ρόλο της μάνας, όλη της την αγάπη, για αυτό που η θηριωδία της φύσης της είχε στερήσει !
 Η αξεπέραστη υποκριτικά Ελένη Ζαφειρίου, που αμέτρητες φορές μας έκανε να δακρύσουμε και να κλάψουμε γοερά, στα διαμάντια του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, είτε ως μαυροφορεμένη μάνα κάποιου εκ των πρωταγωνιστών, όπως στην ταινία «Ο Αστραπόγιαννος», ως μητέρα του αρματολού Γιάννη Δημητρίου «Αστραπόγιαννου» στην Δωρίδα – που με επικό τρόπο σαρκώνει ο μεγάλος Νίκος Κούρκουλος - «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, με τους αξέχαστους Έλλη Λαμπέτη και Δημήτρη Χόρν, είτε ως μοντέρνα μητέρα όπως στην ταινία «Η Θεία από το Σικάγο» του Αλέκου Σακελλάριου, με τους Ορέστη Μακρή και Γεωργία Βασιλειάδου, είδε το φως της ζωής το 1916 στην Λάρισα. Φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου – και αφού είχε κάνει τα πρωτόλεια θεατρικά της βήματα σε παιδικούς ρόλους, στο θεατρικό «μπουλούκι» της θετής μητέρας της Κυριακούλας Ζαφειρίου – και με την αποπεράτωση των σπουδών της, ξεκίνησε την πολύπλαγκτη καλλιτεχνική της πορεία, που περιελάμβανε πλήθος θεατρικών παραστάσεων και πάνω από 100 συμμετοχές σε ταινίες της μεγάλης  οθόνης. Μάλιστα σε 20 από αυτές συμπρωταγωνιστεί με τον Νίκο Ξανθόπουλο, λαϊκό ίνδαλμα της εποχής, του οποίου ενσάρκωνε την τραγική φτωχομάνα, ενώ 23 είναι γυρισμένες στα στούντιο της «Φίνος – Φίλμ», από τον αυτοκράτορα του κινηματογράφου μας Φιλοποίμην Φίνο, που συνιστούν ρεκόρ συμμετοχών ηθοποιού για την εταιρεία. Ταινίες – που ποιούσαν ήθος - στις οποίες πέρα από την αριστοτεχνική ερμηνεία της τραγικής μάνας, υποδύεται με την ίδια εξίσου επιτυχία, την γυναίκα των λαϊκών τάξεων, την κοινωνικά αδύναμη που παλεύει με εντιμότητα και αξιοπρέπεια, για να αντιπαρέλθει τις αντιξοότητες της ζωής. Ενδεικτικοί σε αυτό το ερμηνευτικό μοτίβο είναι οι ρόλοι της, στις ταινίες : «Μικρή πολιτεία», «Πικρό ψωμί» του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Η λίμνη των πόθων», του Γιώργου Ζερβού, με τους Τζένη Καρέζη και Γιώργο Φούντα κ.α. Αλλά και στη μικρή οθόνη, η αξέχαστη Ελένη Ζαφειρίου, κατέλειπε μοναδικές ερμηνείες, όπως ο ρόλος της στο επιβλητικότερο σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης το «Χριστός Ξανασταυρώνεται» - με έναν γαλαξία αστέρων της ελληνικής έβδομης τέχνης – του Βασίλη Γεωργιάδη, όπου υποδύετο την θρυλική «καμπουρίτσα». Ακόμα η Ελένη Ζαφειρίου, είχε ενεργό συμμετοχή, στην μεταγλώττιση μερικών κινουμένων σχεδίων. Χρησιμοποιήθηκε έτσι η φωνή της, για την Μάγισσα, στην ταινία «Η χιονάτη και οι επτά νάνοι» και για την Λαίδη Κλώσσα, για τον «Ρομπέν των Δασών».
Πρόβα τζενεράλε ως επαγγελματίας πλέον στο παλκοσένικο, η Ελένη Ζαφειρίου θα κάνει το 1936 στην παράσταση «Πρίν από το ηλιοβασίλεμα» του Χάουπτμαν, που παίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο. Και στα κατοπινά θεατρικά της βήματα θα ερμηνεύσει με επιτυχία μεγάλους ρόλους, του ελληνικού και του διεθνούς δραματολογίου, όπως τους : Θεά Αθηνά στην «Ιφιγένεια», Βασίλισσα Γερτρούδη στον «Άμλετ», Αντιγόνη στον «Οιδίποδα επι Κολωνώ», Γονερίλη στον «Βασιλιά Λήρ», Άτοσσα στους «Πέρσας», Σάρα στην «Θυσία του Αβραάμ», βασίλισσα Μαργαρίτα στον «Ριχάρδο Γ΄», Ρονκάλαινα στον «Βασιλικό», Τροφός στην «Μήδεια», Τέκμησσα στον «Αίαντα» κ.α.
 Αλλά ας έλθουμε στην τραγική ιστορία της ίδιας της Ελένη Ζαφειρίου με την φυσική της μητέρα, όπως θα την εξομολογηθεί αργότερα. Θα πεθάνει επάνω στην γέννα και θα την αφήσει ορφανή, μαζί με τα δυο αδελφάκια της και έναν πατέρα μικρέμπορο στα λαϊκά παζάρια, που έδινε αγώνα κείνα τα χρόνια, για τον επιούσιο. Κάποτε σε ένα θεατρικό ταξίδι του «μπουλουκιού», του γιού της θετής μητέρας της Κυριακούλας Ζαφειρίου, η Κυριακούλα που διαμένει σε ένα ξενοδοχείο της Λάρισας, ετοιμάζεται να πάει για την πρόβα της, όταν από το παράθυρο του ξενοδοχείου που βλέπει ευθύς στο παζάρι της πόλης, ακούγεται ένα ασταμάτητο σπαραξικάρδιο κλάμα. Δεν το αντέχει και καθώς πηγαίνει στην πρόβα, διασχίζει το παζάρι και πέφτει σε έναν άντρα καθισμένο σταυροπόδι κάτω, ένα κοριτσάκι μικρό να κλαίει ακατάπαυστα και δυο αγοράκια να τον περιτριγυρίζουν. Τίνος είναι αυτό το κοριτσάκι που  κλαίει τόσες ώρες τον ρωτάει; «Δικό μου είναι πανάθεμά το. Από το πρωί δεν έχει σταματεμό. Μπας και ξέρω τι να του κάνω; Έτσι μου ΄ρχεται να το στραγγαλίξω !» αποκρίνεται ο πατέρας. Καλά και που ΄ναι η μάνα του» τον ρωτάει ; «Δεν έχει μάνα, απόθανε μόλις το γέννησε και με άφησε με τρείς διαόλους». Άμεσα τότε και χωρίς περιστροφές, η Κυριακούλα Ζαφειρίου λέει στον πατέρα, «Δώσε μου εμένα το κοριτσάκι σου και θα πάμε στο συμβολαιογράφο να κάνουμε ένα συμφωνητικό ότι μου το δίνεις για ψυχοπαίδι». Χωρίς άλλες κουβέντες όπως εξιστόρησε η Ελένη Ζαφειρίου, «έτσι έγινε». Η Ελένη έλαβε το επίθετο της μητέρας της Ζαφειρίου και ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι για την νέα της ζωή. Η μητέρας της πλεόν θα την περιβάλλει με όλην της την αγάπη και θα φροντίσει να της μεταδώσει υψηλή θεατρική παιδεία – πηγαίνοντάς την παιδάκι, σε όλες τις μεγάλες θεατρικές παραστάσεις των Αθηνών, αλλά και αποδίδοντάς της παιδικούς ρόλους, στα θεατρικά ταξίδια του «μπουλουκιού» τους. Έκτοτε τα πράγματα θα πάρουν μόνα τους τον δρόμο τους, με το πρώτο καίριο βήμα για την μεγάλη Ελένη Ζαφειρίου, την εγγραφή της στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έχοντας βιώσει μια τέτοια συγκλονιστική εμπειρία, με την μεγάλη ηθικά αξία που λέγεται μάνα, η Ελένη Ζαφειρίου, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε, γιατί απέδιδε με τόσο δραματικό τρόπο τον ρόλο της μάνας !
Η Ελένη Ζαφειρίου και στην κοινωνική της ζωή, ανέδυε το ευγενές ανθρώπινο άρωμα, που εισπνέαμε μέσα από τη υποκριτική της παρουσία ως ηθοποιού. Γλυκιά, προσηνής, με υψηλό πολιτισμό ήθος και πλατιά παιδεία και με μια ανείπωτη σεμνότητα και καλωσύνη. Μετά από μια μακρά και μεστή καλλιτεχνικής ευπραξίας παρουσία στο θέατρο και τον κινηματογράφο, άφησε την τελευταία της πνοή, στις 2 Σεπτεμβρίου 2004, σε ηλικία 88 ετών στο Λαϊκό νοσοκομείο, αφού έδωσε μάχη με αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια και κηδεύτηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο στο Χαλάνδρι.
Ήταν τόσο ανθρώπινη και γλυκιά, αυτή η αξεπέραστη «τραγική μάνα» του κινηματογράφου μας, που με την αξεπέραστη ερμηνευτική της δεινότητα, μας έκανε να νοιώσουμε βαθιά στο πετσί μας, τις αντιξοότητες και τις κοινωνικές δυσπλασίες της μεταπολεμικής Ελλάδας!
Θέατρο :
1928 «Ερωτικές γκάφες», 1936 «Ο επιθεωρητής», «Πριν το ηλιοβασίλεμα», 1939 «Πέρσες», 1954 «Μια γυναίκα χωρίς σημασία», 1961 «Ικέτιδες», 1969 «Η τρισεύγενη», 1977 «Ελένη», «Καποδίστριας», 1979 «Θεσμοφοριάζουσες», «Μάρτυς κατηγορίας», 1980 «Το τραγούδι του νεκρού αδερφού», 1992 «Βασικά με λεν Θανάση»
Φιλμογραφία :
1951 «Πικρό ψωμί», «Νεκρή πολιτεία», «Η Αγνή του λιμανιού», 1954 «Η άγνωστος», 1956 «Η καφετζού», «Το κορίτσι με τα μαύρα», 1957 «Το τελευταίο ψέμα», «Η θεία απ΄ το Σικάγο», 1958 «Η κυρά μας η μαμή», 1959 «Ναυάγια της ζωής», «Ερωτικές ιστορίες», «Η λίμνη των στεναγμών», «Ζάλογγο, το κάστρο της λευτεριάς», 1960 «Στρατιώτες δίχως στολή», 1961 «Ο κατήφορος», 1962 «Ουρανός», «Το Ταξίδι», «Νόμος 4000», 1963 «Ανήσυχα νιάτα», 1964 «Εγωισμός», «Η πρώτη αγάπη», «Δεσποινίς διευθυντής», 1965 «Το φτωχόπαιδο», «Η γυμνή ταξιαρχία», «Με πόνο και δάκρυα», «Περιφρόνα με γλυκιά μου», «Καρδιά μου πάψε να πονάς», 1966 «Δοκιμασία», «Τζένη-Τζένη», «Ο κατατρεγμένος», «Το σπίτι των ανέμων», «Θέλω να ζήσω στον ήλιο», «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο», 1967 «Άδικη κατάρα», «Γαμπρός απ' το Λονδίνο», «Τα δολάρια της Ασπασίας», «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί», 1968 «Αγάπη», «Ξεριζωμένη γενιά», «Αυτή που δε λύγισε», «Η καρδιά ενός αλήτη», «Η αρχόντισσα και ο αλήτης», «Το παρελθόν μιας γυναίκας», «Ταπεινός και καταφρονεμένος», 1969 «Ο πρόσφυγας», «Ξύπνα, Βασίλη», «Το τελευταίο αντίο», «Η σφραγίδα του Θεού», «Φτωχογειτονιά αγάπη μου», «Για την τιμή και τον έρωτα», «Ένας άνδρας με συνείδηση», «Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου», 1970 «Αστραπόγιαννος», «Εσένα μόνον αγαπώ», «Υπολοχαγός Νατάσσα», «Ο αετός των σκλαβωμένων», «Χριστινιώ: ο θρύλος μιας αγάπης», «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο», 1971 «Αγάπησα έναν αλήτη», «Η λεωφόρος του μίσους», «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Οι άντρες ξέρουν ν' αγαπούν», 1972 «Ο εχθρός του λαού», 1996 «Προς την ελευθερία»
Τηλεοπτικές σειρές :
1973 «Η τελευταία άνοιξη», «Η συνωμοσία της σιωπής», 1976 «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Λέσχη μυστηρίου», «Η άδεια θέση», «Μια μέρα νωρίτερα», 1978 «Η ετυμηγορία», 1980 «Η νύχτα», 1982 «Ορκιστείτε παρακαλώ», «Γυναικείες μορφές ιστορίας», 1983 «Το χρυσό σπίτι», «Τα Καθημερινά», «Χαμογελάστε παρακαλώ», 1984 «Δόνα Ροζίτα», 1992 «Το 13ο κιβώτιο», 1995 «Το τρίτο στεφάνι», 1996 «Το χρώμα του φεγγαριού», 2010 «Προς την ελευθερία». *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 8 January 2019 | 10:48 pm
Από την ραδιοφωνική μας παρέμβαση, σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ – ΕΡΤ Open Radio 106,7 Fm, με τον ρηξικέλευθο Γιάννη Κανελλάκη !
 Είχαμε την χαρά και την ηθική τιμή σήμερα Τρίτη 8-1-19, το πρωί και στα υψηλού πολιτισμικού ήθους ραδιοκύματα της ΕΡΤ, να κάνουμε μια ραδιοφωνική παρέμβαση για όλα τα μείζονα ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, αλλά και για μερικά ζέοντα ζητήματα που ταλανίζουν επι μακρό χρονικό διάστημα, την ελληνική κοινωνία. Και η χαρά μας ήταν μεγάλη γιατί αφενός μιλήσαμε στο ιστορικό ραδιόφωνο της ΕΡΤ, που διαμόρφωσε με την τεράστια πολιτισμική του συμβολή την σύγχρονη πνευματική ταυτότητα του ελληνικού λαού – να θυμίσουμε εδώ με την ευκαιρία τιμητικά, ότι Διευθυντής Ραδιοφωνίας και με τεράστιες «εξουσίες», που του εξασφάλιζαν αυτονομία είχε αναλάβει κατά την πτώση της χούντας και το πέρασμα στην δημοκρατική ομαλότητα το 1974, με απόφαση του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο εμπνευσμένος μας δημιουργός ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ, ο οποίος κατέστησε την ραδιοφωνία μας, μια σπουδαία κυψέλη πολιτισμικής αρωγής και παιδείας - αφετέρου μιλήσαμε στην εκπομπή του Γιάννη Κανελλλάκη, που τα λέι πάντα «έξω από ντα δόντια», χωρίς ωραιοποιήσεις και στρογγυλεύσεις. Ένας ασυμβίβαστος και αδέσμευτος δημοσιογράφος ο ρηξικέλευθος Γιάννης Κανελλάκης, που τιμά με το ήθος του και την δημοσιογραφική του οξύνοια, το λειτούργημα του δημοσιογράφου.
Μιλήσαμε έτσι :
● Για τα εξαμβλώματα της Διαφθοράς – πολιτικά σκάνδαλα και την αδήριτη ανάγκη να οδηγηθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όσοι πολιτικοί και αξιωματούχοι, αποδείχτηκαν επίορκοι της εμπιστοσύνης και της τιμής του ελληνικού λαού και διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα
● Για το μείζον εθνικό ζήτημα της «Συμφωνίας των Πρεσπών», που με την επιπολαιότητα και την αμετροέπεια του ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύει να αποβεί σε βάθος χρόνου εθνική τραγωδία, εκχωρώντας την γλώσσα και την εθνότητα στους Ψευτομακεδόνες Σκοπιανούς !
● Για την επιβαλλόμενη εθνική ανάγκη σήμερα, να γίνει ανασχεδιασμός της εθνικής μας άμυνας, προκειμένου να αντιμετωπίζει τις ιταμές προκλήσεις της Άγκυρας, αλλά και ένα ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο από τους Τούρκους ! Ακόμα και για τον ανασχεδιασμό της εξωτερικής μας πολιτικής, που δεν «καρπούται», τα πελώρια κενά που αφήνει στο φάσμα του lobbying στην Ουάσιγκτον,η Τουρκία !
● Για το δημογραφικό που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, πέραν του να γίνουμε σε τέσσερις δεκαετίες κοινωνία γερόντων, για την εθνική μας άμυνα και ταυτότητα, ιδιαίτερα στην εθνικά ευαίσθητη περιοχή της Θράκης
● Για την χαμένη τιμή του δημοσιογραφικού κόσμου και την έκπτωση της ποιότητας του αγαθού της ενημέρωσης, στον μολώχ της διαπλοκής και των αιμομικτικών σχέσεων, οικονομικής ολιγαρχίας και πολιτικής
● Αλλά και για πολλά άλλα φλέγοντα ζητήματα, που απασχολούν σήμερα την πολλαπλώς βαλλόμενη ελληνική κοινωνία, σε ένα κοινωνικά περιβάλλον παθογενές και γκρίζο ! Με τον σεβασμό στο καθολικό αίτημα του ελληνικού λαού, για ΚΑΘΑΡΣΗ και ΑΝΑΣΥΚΓΡΟΤΗΣΗ.
Ήταν μια πολύ ευχάριστη για εμάς πολιτική παρέμβαση, στα πάντα αγαπημένα μας ραδιοκύματα της ΕΡΤ, εκεί που κάποτε ο οιστρηλατημένος Μάνος Χατζηδάκης ποίησε, ήθος και πολιτισμό.
Θερμά ευχαριστούμε από καρδιάς, τους αγαπημένους μας ακροατές της ΕΡΤ, για τα εγκάρδια μηνύματα ΑΓΑΠΗΣ και εμπιστοσύνης που μας έστειλαν κατά την διάρκεια της εκπομπής, αλλά και τον ευγενή Γιάννη Κανελλάκη, για την ατίμητη αγάπη και ηθική φιλότητα, με την οποία μας περιβάλλει. Εύχομαι ολόθερμα με την ευκαιρία, σε όλους τους ακροατές της ΕΡΤ, Χρόνια Πολλά και ο αρτιγέννητος χρόνος 2019, να είναι εποικοδομητικός και να τους χαρίσει κάθε ηθική ευτυχία.
Με αγάπη
Πάνος Ν. ΑβραμόπουλοςΑ’ Αναπληρωτής Δημοτικός Σύμβουλος ΑθηναίωνM.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.μ συγγραφέαςwww.panosavramopoulos.blogspot.gr
Δημοσιεύθηκε στις 8 January 2019 | 10:28 pm
Κεντρικό άρθρο μου στο «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» της 5-1-2019, για τον Δήμαρχο Αθηναίων, Λάμπρο Καλλιφρονά  Δημοσιεύθηκε στις 7 January 2019 | 1:34 am
Δημοσιεύθηκε στις 7 January 2019 | 1:22 am
Ηθική έξαρση για τα Άγια Θεοφάνεια, στην Δεξαμενή του Κολωνακίου !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος  Στιγμές ηθικής έξαρσης για τον λαό του 1-ου Διαμερίσματος των Αθηνών, αλλά και τις παρακείμενες περιοχές, που έσπευσαν μαζικά σήμερα στον Άγιο Διονύσιο του Κολωνακίου και εν συνεχεία στην ιστορική Δεξαμενή, για την μεγάλη εορτή της ορθοδοξίας, των Αγιασμό των Υδάτων. Τον εορτασμό των Αγίων Θεοφανείων, που είναι από τις παλαιότερες εορτές της Ορθοδοξίας μας, και σηματοδοτεί, την κάθαρση και την ηθική αναγέννηση του ανθρώπου, από την φθορά και τις αδυναμίες της καθημερινότητας. Σύσσωμος λοιπόν ο αθηναϊκός λαός σήμερα 6 Κυριακή Ιανουαρίου 2019, συνέρρευσε με ηθική ένταση και παλμό, στον περικαλλή και μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Διονυσίου της Σκουφά - πλαισιωμένος από την πολιτική και στρατιωτική μας ηγεσία- για να εορτάσει των αγιασμό των υδάτων και την ηθική κάθαρση του ανθρώπου. Και σε αυτό το χαρμόσυνο κλίμα της ηθικής μας αναγέννησης και με την έλευση του νέου έτους 2019, που το υποστασιοποιούσε η βαθιά κατάνυξη της ημέρας, αλλά και η μεγαλοπρέπεια του Αγίου Διονυσίου, ήπιαμε όλοι τον θειο αγιασμό και αναβαπτιστήκαμε εσωτερικά, προκειμένου με πίστη και αισιοδοξία, να πορευτούμε στην νέα χρονιά.
 Κατά την ιερά παράδοση ο αγιασμός των υδάτων, ξεκίνησε τον εορτασμό του από τον 2-ο μ.Χ. αιώνα και συναρτάται με την φανέρωση της Αγίας Τριάδας στην βάπτιση του Χριστού. Σύμφωνα με την οποία, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος έλαβε εντολή να αφήσει την ερημική του ζωή και να πάει στον Ιορδάνη ποταμό, όπου και άρχισε να κηρύττει τον λόγο του Θεού και να βαπτίζει. Και στον Ιορδάνη του παρουσιάστηκε μια ημέρα ο Χριστός, ζητώντας του, να τον βαπτίσει. Ο Άγιος Ιωάννης αν και είχε ενημερωθεί από το Άγιο Πνεύμα, για την θεια φυσιογνωμία του Ιησού, αρνήθηκε να τον βαπτίσει, λέγοντας ότι αυτός έχριζε βαπτίσματος, για να καθαρθεί. Ο Ιησούς όμως τελικά τον έπεισε να τον βαπτίσει, υπομνίζοντάς του, ότι αυτή ήταν η θεία επιταγή. Και καθώς ο Ιωάννης άρχισε να βαπτίζει τον Κύριο, μπροστά στα εμβρόντητα μάτια των ανθρώπων, έλαβε χώρα το εξής θείο γεγονός. Κατήλθε εξ ουρανού το Άγιο Πνεύμα, υπο μορφή περιστεριού, επάνω στον ώμο του Ιησού, ενώ από τους ουρανούς ακούστηκε η φωνή του Θεού : «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα», δηλαδή «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου». Έκτοτε η βάπτιση των Χριστιανών, δεν τελεί έν ύδατι, καθώς το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη στον Ιορδάνη, αλλά «εν Αγίω Πνεύματι». Με το γεγονός της βάπτισής του, ο Ιησούς ηγίασε το νερό και το κατέστησε νερό αγιασμού, συμπόρευσης με τον Θεό. Και με αυτό τον τρόπο, η Βάπτιση του Χριστού, διάνοιξε στους ανθρώπους, τις πύλες του Ιερού Μυστηρίου της Βάπτισης. Ενώ με την καθαρτική ιδιότητα του ιερού βαπτίσματος, ο προηγούμενος αμαρτωλός άνθρωπος αναγεννάται ηθικά και με την αυστηρή προσήλωση στις θείες εντολές, καθίσταται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.
 Της πανηγυρικής λειτουργίας χοροστάτησε ο σεπτός Επίσκοπος Θαυμακού και Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Πετράκη, κ.κ. Ιάκωβος Μπιζαούρτης, πλαισιωμένος από τον ευλαβή Αρχιμανδρίτη του Αγίου Διονυσίου κ.κ. Θεοφάνη Δαρζέντα, τον ευσεβή του ιερέα κ-ο Καχρίλα Παναγιώτη, αλλά και άλλους ιερείς από παρακείμενες ενορίες, που προσήλθαν για να τιμήσουν την κορυφαία εορτή της Ορθοδοξίας. Με την αποπεράτωση της θείας λειτουργίας μετέβημεν όλοι στην Δεξαμενή στο Κολωνάκι, για την ανάσυρση του Σταυρού, υπο τους χαρμόσυνους παιάνες της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων, που χρωμάτισαν αισθητικά την πομπή και μετέδωσαν στους πολίτες της Αθήνας, τα πιο ευχάριστα συναισθήματα. Αφότου ανεσύρθη ο Σταυρός και ευλόγησε ραίνοντας το  χριστεπώνυμο πλήθος ο επίσκοπος κ.κ. Ιάκωβος, ευχήθηκε στους πολίτες της Αθήνας, αλλά και στην πολιτική και στρατιωτική του ηγεσία, που παρίστατο σύσσωμη, ο αγιασμός των υδάτων, που σηματοτοδεί την αναγέννηση και την κάθαρση του ανθρώπου, από τον φθοροποιό χαρακτήρα της καθημερινότητας, να δρομολογήσει για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά, αλλά και την κοινωνία συνολικά, την ηθική και πνευματική μας ανασυγκρότηση, η οποία και μέσα από την εν χριστώ ζωή μας, στους κόλπους της εκκλησίας, είναι και η μόνη σωτηρία, για το βαλλόμενο σήμερα, από μύριους πειρασμούς άνθρωπο. Και του Χρόνου, με υγεία αγαπημένες μου Αθηναίες και Αθηναίοι. Χρόνια Πολλά και πανευφρόσυνα και ο Αγιασμός των υδάτων, να δρομολογήσει κάθε ηθική πρόοδο και ευτυχία, στην άξια και ενάρετη ζωή σας. Παραθέτουμε το Απολυτίκιο των Αγίων Θεοφανείων : Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι. *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 7 January 2019 | 1:11 am
Εύθραυστες γεωστρατηγικές ισορροπίες !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Οι εξελίξεις στην Συρία απέδειξαν περίτρανα, ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ανασχεδιασμός της εξωτερικής μας πολιτικής άμυνας, σε πιο συντηρητικές, αλλά σταθερές κατευθύνσεις Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, σε καιρούς Τράμπ, είναι πολύ ευμετάβλητη και μπορεί να μας επιφυλάξει δυσάρεστες εκπλήξεις, στο βαθμό που θεωρούμε τις ΗΠΑ, ακλόνητο σύμμαχό μας έναντι της Τουρκίας. Ο Αμερικανός πρόεδρος, τράβηξε το χαλί, σε όλους τους κορυφαίους συμμάχους και συνεργάτες του, με μια απλή επικοινωνία, με τον τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Πολλώ μάλλον που και ο μεγάλος του σύμμαχος – πρωθυπουργός του Ισραήλ, ενημερώθηκε για την αποχώρηση των αμερικανικών όπλων, από τηλεοπτικό κανάλι !
 Στους έως τα τώρα αμυντικούς και διπλωματικούς τους σχεδιασμούς Ελλάδα και Κύπρος και σε αγαστή συνεργασία με πρωτοκλασάτα στελέχη της αμερικάνικης διπλωματίας, θεωρούσαν, ότι η Αμερική θα μας παρείχε έναν θώρακα προστασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, σε πιθανή εμπλοκή με την Τουρκία. Ενώ και κορυφαίοι τεχνοκράτες του οβάλ γραφείου, επεξεργάζονταν διάφορά εναλλακτικά σχέδια, για την περίπτωση που η συμπεριφορά της Τουρκίας, διπλωματικά προσλάμβανε χαρακτήρα, Πακιστάν. Ατυχώς σήμερα διαπιστώνουμε, ότι στηρίξεις κεντρικών στελεχών της αμερικάνικης διπλωματίας, μπορούν να ανατραπούν, εν ριπή οφθαλμού ! Την ίδια ώρα συνάμα και στο ίδιο κλίμα αστραπιαίων αλλαγών, τόσον ο αμερικανός υπουργός Άμυνας, όσο και ο επικεφαλής της στρατιωτικής της ηγεσίας, αντικαθίστανται από τα πόστα τους. Ο αμερικανός πρόεδρος αποτιμά, ότι ο τούρκος ομόλογός του, έχει αρκετά σημεία συμβατά με αυτόν, στον τρόπο αντίληψης και διαχείρισης των πολιτικών ζητημάτων. Και επομένως του είναι πιο πρόσφορο και εύκολο να συνεργάζεται μαζί του, στα κοινά θέματα, άμυνας και ασφάλειας.
Παρότι σήμερα η Ελλάδα έχει επιτύχει να εισδύσει σε ορισμένα πολύ υψηλά κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ, εν τούτοις δεν έχει επιτύχει την απευθείας – άμεση επαφή με τον αμερικανό πρόεδρο. Και δεν παρουσιάζεται σήμερα έστω ένας κορυφαίος ελληνοαμερικανός οικονομικός παράγων, που με την απευθείας επαφή του, με τον Ντόναλντ Τράμπ, θα προωθούσε στην ατζέντα του πλανητάρχη, τα ελληνικά διπλωματικά συμφέροντα. Αλλά μήτε και ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος διαθέτει σοβαρά σημεία τριβής και προσωπικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, όπως π.χ, ο πολιτισμός της, που κατά καιρούς είχε συνεγείρει άλλους προκατόχους του. Κάτι που μέχρι σήμερα ήταν κομβικής σημασίας για τις τύχες της Ελλάδος, από την Αμερική. Συνεπώς το μόνο που απομένει να δραστηριοποιηθεί υπέρ μας, είναι το Κογκρέσο, του οποίου πολλά στελέχη αντίκεινται στα τουρκικά συμφέροντα. Όμως στην κρίσιμη στιγμή, που απευχόμαστε να προκύψει με την Τουρκία, αυτός που θα κινητοποιηθεί άμεσα, με θετικό ή αρνητικό τρόπο, παραμένει ο αμερικανός πρόεδρος Τράμπ. Και ενώ μπορεί να επιτύχουμε την στρατιωτική υποστήριξή μας από τις ΗΠΑ, με την καθοριστική αποτρεπτική παρουσία αμερικανικών δυνάμεων, σε μια ζέουσα για εμάς περιοχή, να είναι από την άλλη ικανή μια απλή επικοινωνία του Ερντογάν προς τον Τράμπ, για την άμεση αποχώρησή τους ! Σε ένα τέτοιο πλαίσιο εύθραυστων ισορροπιών, η ελληνική άμυνα και διπλωματία, πρέπει να κινηθούν σε πιο σταθερές και συντηρητικές κατευθύνσεις. Το υπαγορεύουν οι ισορροπίες των καιρών !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.gr
Δημοσιεύθηκε στις 5 January 2019 | 12:05 am
Οι θρυλικές δημοτικές εκλογές στην παλιά Αθήνα, το 1914 ! Σπυρίδων Μερκούρης Vs Εμμανουήλ Μπενάκης
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
 Από τις πιο πολύκροτες δημοτικές εκλογές στην μακρά αυτοδιοικητική ιστορία των Αθηνών, ήταν αυτές του 1914. Διάστικτες από πολιτικό νεύρο, οξύτητα, ηθική ένταση, αλλά και χωρίς να λείπει και το «αλά-τι» τους, όπως εξάλλου σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, ήτοι οι γραφικοί ! Ήταν Φεβρουάριος στα 1914 λοιπόν, που συνέπεφτε μάλιστα και με τις Αποκριές, όταν οι δυο κεντρικοί αυτοδιοικητικοί μονομάχοι των Αθηνών, Σπύρος Μερκούρης και Εμμανουήλ Μπενάκης, έβγαλαν τα ξίφη τους να αναμετρηθούν. Η οξύτητα και η πόλωση είχαν φτάσει όπως θα δούμε παρακάτω στο έπακρο και μόνον οι δροσοσταλιές της γραφικής υποψηφιότητας του περίφημου υποψήφιου «Τσί – Τσόν» ! άμβλυναν το ηθικά σκληρό κλίμα της εποχής. Από την μια ο Σπύρος Μερκούρης – παππούς εν άλλοις της έξοχης Μελίνας Μερκούρης – ήταν ήδη Δήμαρχος εδραιωμένος, με δυνατά ερείσματα στην αθηναϊκή κοινωνία και την αστική τάξη και από την άλλη ο επελαύνων Εμμανουήλ Μπενάκης, επιστήθιος φίλος και πολιτικά δεξί χέρι του μέγιστου Ελευθερίου Βενιζέλου, που κάλπαζε στην ελληνική πολιτική σκηνή και την Ευρώπη, ως ατίθασο άλογο ! Είχε υψηλή παιδεία,  μεγάλη οικονομική επιφάνεια και βεβαίως δυνατές διασυνδέσεις στις κοινωνι-κές και οικονομικές ελίτ της εποχής. Ανάμεσα σε αυτά τα δυο πολιτικά θηρία, ένας ταπεινός άλλος υποψήφιος, ο Βασίλης Τουφεξής, που η έντιμη προσπάθειά του, δεν προοιωνίζονταν κάτι σοβαρό. Και βεβαίως από το φάσμα της γραφικότητας, ο περιβόητος Τσι Τσόν. Ο Τσι Τσόν ήταν ένας γραφικός των Αθηνών, στις αρχές του 20-ου αιώνα, που σύχναζε στο υψηλής δημοφιλίας ζυθεστιατόριο «Πανελλήνιον», αποτελώντας το πολιτικό του ορμητήριο. Στο «Πανελλήνιο» σύχναζαν τότε και καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, που «προσεφέρθησαν», να εκπονήσουν το «πολιτικό πρόγραμμα» για τον Δήμο της Αθήνας, του Τσι Τσόν ! Μεταξύ των κεντρικών αυτοδιο-ικητικών του προγραμμάτων, ήταν και η πρόταση, το σκέπασμα των Αθηνών, με τζαμαρία !!! για να αποτρέπονται οι ζημιές, από τις βροχές !!!
 Ορμητήριο του ισχυρότατου Δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη στις εκλογές, ήταν η οικία του και κατ΄ αντιστοιχία και ο διεκδικητής του Δήμου Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε συγκροτήσει το πολιτικό γραφείο του, στο σπίτι του, το γνωστό μας σήμερα «Μουσείο Μπενάκη», στην συμβολή Βασσιλίσης Σοφίας και Κουμπάρη. Από την άλλη πλευρά ο άλλος μεγάλος πυλώνας της εποχής οι εφημερίδες, που διαδραμάτιζαν καθοριστικό ρόλο – αφού κείνα τα χρόνια, δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και διαδίκτυο – είχε διχαστεί στα δυο αντίστοιχα στρατόπεδα, «Μερκουρικούς» και «Μπενα-κικούς». Σε όλες τις οδούς της πόλης ελάμβαναν χώρα διαδηλώ-σεις και αντιπαραθέσεις και ο Μπενάκης που διέθετε ένα πολυτελές σπάνιο κόκκινο αυτοκίνητο - σπανίζον είδος τα χρό-νια εκείνα – κέρδιζε τις εντυπώσεις σε επίπεδο επικοινωνίας. Σε αυτό το κλίμα λοιπόν την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου του 1914, διεξήχθησαν οι εκλογές και μια μεγάλη καινοτομία. Για πρώτη φορά εγκαινιάζονταν το ψηφοδέλτιο και εγκαταλείπονταν το παραδοσιακό σφαιρίδιο, που οι παθιασμένοι και πωρωμένοι ψηφοφόροι, το έριχναν στην κάλπη, για τον αγαπημένο τους υποψήφιο «δαγκωτό» ! Ο Δήμαρχος Σπύρος Μερκούρης, διαβλέποντας την ραγδαία άνοδο του Μπενάκη και την πολυεπίπεδη στήριξή του, από την κυβέρνηση Βενιζέλου, έπαιρνε αμπάριζα όλα τα εκλογικά τμήματα, για να ανατείνει ψυχικά τους φίλους και ψηφοφόρους του, κάτι που εμφανώς απέδιδε. Καθώς όμως επέστρεφε στο σπίτι του, για ένα σύντομο φαγητό, τον ανέμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Τον περίμεναν ο εισαγγελέας, με τον Φρούραρχο των Αθηνών, δηλώνοντας του, ότι «ετίθετο εν κατοίκω περιορισμό», διότι η παρουσία του στους δρόμους της Αθήνας, συνεπάγονταν την πρόκληση επεισοδίων ! Ο Μερκούρης εξέφρασε την οργίλη αντίδρασή του, αλλά ποιος τον άκουγε ! ο Μπενάκης είχε με το μέρος του την κυβέρνηση και «έλυνε και έδενε». Και με τούτα και με τ΄ άλλα, η καταμέτρηση των σταυρών την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 1914, βρήκε νικητή τον Μπενάκη. Ειδικότερα ο Μπενάκης είχε λάβει 11.426 σταυρούς, ο Μερκούρης 6.576 σταυρούς και ο Βασίλης Τουφεξής 302 σταυρούς ! Την 25-η Μαρτίου έλαβε χώρα η εγκατάσταση του νέου Δημάρχου, αλλά ο Μπενάκης, δεν προσήλθε στην τελετή, δοθέντος, ότι ήταν ασθενής. Αποτιμώντας ευσύνοπτα την Δημαρχία Μπενάκη, δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί εύκρατος πολιτικά, με κεντρικό πρόβλημα στην εκτέλεση οιουδήποτε έργου, την έλλειψη χρηματοδότησης. Γεγονός που συντηρούσε ένα κλίμα μιζέριας και απαξίας στον Δήμο της Αθήνας. Οι συνθήκες αυτές συνέθλιβαν ψυχολογικά τον Μπενάκη, άνθρωπο των μεγαλεπήβολων σχεδίων και της οικονομικής άνεσης και τον εξανάγκαζαν έτσι, για να αποφεύγει τη φθορά, να βάζει αρκετές φορές στο πόδι του, τον αντιδήμαρχό του τότε – και όταν έφυγε Δήμαρχο - Σπυρίδωνα Πάτση. Σημειώνοντας ακόμα, για λόγους ιστορικής δικαιοσύνης, ότι ο Πάτσης αργότερα, τιμήθηκε και με την ψήφο των Αθηναίων και εξελέγη κανονικά Δήμαρχος ως το 1929, πέραν της τοποθέτησής του ως Δημάρχου, με την αναπλήρωση αρχικά και φυγή ύστερα του Μπενάκη στο εξωτερικό. Εν τέλει από τα όποια λίγα σημαντικά έργα του Εμμανουήλ Μπενάκη στον Δήμο της Αθήνας, ήταν η θεμελίωση των Δημοτικών Σφαγείων.
 Όμως η ρότα του πολιτικού παιχνιδιού τώρα στα 1915, με την παραίτηση της κυβέρνησης Βενιζέλου, τον Φεβρουάριο του 1915 – το διακύβευμα της διένεξης του βασιλιά Κωνσταντίνου του Α΄, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ήταν η έξοδος της Ελλάδος στον πόλεμο πλάι στην εγκάρδια αγγλογαλλική συμμαχία την entente, όπως ενθέρμως υπεστήριζε ο Βενιζέλος, που τελικά δικαιώθηκε από την ιστορία, σε αντιδιαστολή με τον Βασιλιά, που υπεστήριζε μια ευμενή ουδετερότητα προς την Γερμανία του Καϊζερ, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδελφή του Κωνσταντίνου Σοφία - με τα Νοεμβριανά στα 1916 και με την ακόλουθη αποχή του Βενιζέλου, άλλαξε ! Ο Μπενάκης ως φιλελεύθερος όπως και όλοι οι οπαδοί του Βενιζέλου κυνηγήθηκαν με κάθε τρόπο στην δημόσια και ιδιωτική ζωή απηνώς. Ο γνωστός μας ιστορικός «Διχασμός», που μάτωσε ανεξάλειπτα τον εθνικό μας κορμό, με τιε οδυνηρές του παρενέργειες μα φθάνουν ως τις μέρες μας. Με ξυλοδαρμούς, εκτοπίσεις και διαπομπεύσεις. Τελικά αναγκάστηκε για να σώσει τη ζωή του, να φύγει στην Γαλλία, για να επανακάμψει στην Ελλάδα, μόνον το 1924, με την ιστορική εγκαθίδρυση της Α΄ δημοκρατίας στην Ελλάδα, υπο τον εμπνευσμένο Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Πέρα όμως από αυτή την άτονη πολιτική παρουσία στον Δήμο της Αθήνας, ο Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε πολύ σημαντική παρουσία στην κεντρική πολιτική μας σκηνή και ως υπουργός Οικονομικών, Εμπορίου και Βιομηχανίας, αλλά και Γεωργίας, του Ελευθέριου Βενιζέλου. Αλλά πολύ πιο σημαντικό από όλα, που άφησε ανεξίτηλο τον ίσκιο του, στην σύγχρονη ελληνική ιστορία και για το οποίο η ελληνική πατρίδα θα πρέπει να είναι απέναντί του ευγνωμονούσα, είναι το απείρων διαστάσεων εθνικά ευεργετικό έργο του, για την ανασυγκρότηση της καθημαγμένης Ελλάδας. Στην κυριολεξία ο Μπενάκης με την γενναία του καρδιά, ξόδεψε αμύθητα ποσά – από την τεράστια περιουσία που είχε χτίσει στην Αίγυπτο, ως μεγαλοεξαγωγέας καπνού - για δωρεές υπέρ της Ελλάδος, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ζωή των Ελλήνων. Μεταξύ άλλων, έχτισε με τον Μαρίνο Κοργιαλένιο, το Νοσοκομείο του «Ερυθρού Σταυρού», δώρισε τεράστια ποσά, για τη αεροπορική άμυνα, την Δασονομική Σχολή, το Πατριωτικό Ίδρυμα, τότε, δώρισε 41.000 χρυσές λίρες για το Αμερικάνικο Κολέγιο Ψυχικού, για το Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο Κηφισιάς κ.α. Υπήρξε αδιαμφισβήτητα με τον πολυκύμαντο βίο του, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες του 20-ου αιώνα. Αυτή ήταν εν σπέρματι η ιστορία των θρυλικών δημοτικών εκλογών στην Αθήνα μας, στα 1914, που δεν τους έλειπε και το αλάτι τους, ο διαβόητος Τσι Τσόν !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
Δημοσιεύθηκε στις 3 January 2019 | 10:40 pm
Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα
Πάνος Ν. ΑβραμόπουλοςΚαινούριος χρόνος πάλι ξημερώνει,λάμπει ο σκοτισμένος ουρανός,μ’ ελπίδες ο θεός να τον χρυσώνεικαι να’ ναι ευτυχισμένος και καλός.Γ. ΒερίτηςΑγαπημένοι μου φίλες και φίλοι,Με την ευκαιρία της έλευσης του νέου έτους 2019, εύχομαι ολόψυχα για εσάς και τις οικογένειές σας, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Υγεία, προκοπή και ευόδωση όλων των ευγενών προσδοκιών σας. Μοίρα τραγική ο τόπος βιώνει για μια ακόμα χρονιά, την απερίσταλτη οικονομική, κοινωνική και προπαντός πολιτισμική μας κρίση. Πάραυτα ηθικά ανανεωμένοι απο το Μακρυγιαννικό συλλογικό «εμείς» και αντλώντας ατέλευτες ηθικές δυνάμεις, απο την τιμαλφή μήτρα του ελληνισμού την Ορθοδοξία, αλλά και απο τις κλασικές αξίες αρετής των Ελλήνων, όπως αγάπη, φιλότιμο, αλληλεγγύη, φιλαλληλία, και το φλογερό πάθος για δημιουργία, σύντομα θα επανατροχιοδρομηθούμε στη λεωφόρο της ανάπτυξης και της ευημερίας.  Η Ελλάς είναι προορισμένη απο την αδέκαστη ιστορική μοίρα και απο την ευλογία του Χριστού, να επιβιώσει στο ιστορικό διηνεκές και να πρωταγωνιστήσει στο δύσβατο πεδίο της ηθικής και πνευματικής άθλησης. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ολιγωρήσουμε, ούτε έναντι της ιστορίας μας, ούτε έναντι των μαρτυρικών προγόνων μας, που με το αίμα τους, πύργωσαν ηθικά τον ελληνισμό στα πέρατα της οικουμένης. Στα λόγια του ποιητή :  «Δεν ζούμε εμείς μέσα στο ψέμα και την απάτη των ονείρων/ τρέχει στις φλέβες μας ηρώων αίμα, είμαστε απόγονοι μαρτύρων».
Ενωμένοι όλοι λοιπόν και ο καθείς μέσα απο τις υπερβάσεις του προσωπικά, ας δώσουμε τον ιερό αγώνα για την ταχεία κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική ανασυγκρότηση, της πολύπαθης πατρίδας μας. Χρόνια σας Πολλά και Καλή Χρονιά.
Με βαθύβλυστη αγάπη
Πάνος Ν. ΑβραμόπουλοςM.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., συγγραφέαςΑ΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθήνας Δημοσιεύθηκε στις 30 December 2018 | 10:51 pm
Ο οδυνηρός δρόμος της αβύσσου !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
 Η Ελλάδα μετά την μνημονιακή τραγωδία που υπέστη, οφείλει να καταστεί μια νορμάλ χώρα. Η σύνολη ελληνική κοινωνία, αξιώνει να μπορεί να εργαστεί και να ζει ένα ασφαλές κοινωνικά περιβάλλον. Αυτή η αυτονόητη ηθική και πολιτική αξίωση, παραδόξως σε μια μερίδα δεν είναι σαφής και μετά χαράς θα ήθελε να οδηγήσει τον τόπο, στον οδυνηρό δρόμο της αβύσσου. Ατυχώς και σε άλλες ιστορικές καμπές της χώρας, έχει επαναληφθεί αυτή η στρεβλή συμπεριφορά, δοθέντος ότι είναι γνωστή η αυτοκαταστροφική μας μανία ! Πάραυτα η δομή της ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, είναι τέτοια που δεν δικαιολογεί με τίποτα, την ασύμβατη σημερινή κοινωνική οξύτητα ! Δεν είναι δηλαδή η Ελλάδα Συρία, ή Σομαλία, με ακραίες εθνοτικές ή θρησκευτικές διαφορές, που να συνεπάγονται ακραίες εσωτερικές αντιπαραθέσεις και θανατηφόρα διχαστικά σύνδρομα, όπως ανιχνεύονται σήμερα στον εθνικό μας κορμό. Τα φοβερά μνημόνια παρήγαν μια εκρηκτική κατάσταση στην κοινωνία και διέχυσαν παντού, φόβο, πόνο, οργή και απελπισία. Και δυστυχώς άδραξαν την ευκαιρία έμποροι της ελπίδας και αδίστακτοι πατριδοκάπηλοι και έσπειραν τον σπόρο του διχασμού, για να αποκομίσουν τα όποια λίγα κομματικά τους οφέλη !
 Η τραγωδία της οικονομικής κρίσης, χτύπησε και άλλες χώρες. Ευτύχησαν όμως να έχουν συνετούς πολιτικούς και ώριμα κομματικά σχήματα, που προστάτεψαν τις πατρίδες τους, από το σαράκι του διχασμού. Και να που τώρα που η Ελλάδα, αποβάλλει τον μανδύα του μνημονίου, αντί να προχωράει με ηθική και πολιτική ενότητα, στην οικονομική και κοινωνική της ανασυγκρότηση, βιώνει δυστυχώς την κοινωνική διάσπαση και μισαλλοδοξία. Το βάρος της ευθύνης πέφτει εδώ, στην κυβέρνηση των ΣΥΡΥΖΑ-ΑΝΕΛ, που αξιοποίησε την πόλωση και τον διχασμό σαν πολιτικά εργαλεία κατίσχυσης έναντι των αντιπάλων της. Και συνεχίζουν και σήμερα να πολιτεύονται με σημαία την διάσπαση του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας, προσβλέποντας μέσα στο χάος και την πολιτική αταξία, να αποτρέψουν την επερχόμενη πολιτική τους κατάρρευση. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση, δεν αρκείται στο να διχάσει την κοινωνία με τα τρέχοντα πολιτικά διακυβεύματα. Προχωρά ένα βήμα παραπέρα και ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, τα φαντάσματα του εμφυλίου πολέμου. Και τα κατέστησε κεντρικό εργαλείο μικροπολιτικής, στην πολιτική της ατζέντα. Είναι αν μη τι άλλο λυπηρό και συνάμα οδυνηρό, να πολιτικολογεί κανείς σήμερα στο πολιτικό μας πεδίο, με όρους και λογικές του εμφυλιοσπαρακτικού Δεκεμβρίου του ΄44. Ωστόσο όποιος έχει τέτοιες τάσεις θα ήταν καλό να τις διαμοιραστεί με τον εαυτόν του και όχι να τις διαχέει σαν θανατηφόρο δηλητήριο στην κοινωνία. Σαφώς και η ιστορική μνήμη πρέπει να παραμένει αλώβητη και να μας διδάσκει τα οδυνηρά μαθήματά της, για τις αμετροέπειές μας. Αλλά δεν συνιστά αυτό όμως άλλοθι, για όσους οραματίζονται να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία, στο βωμό των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων τους.
Τα πρόσφατα ιστορικά μας διδάγματα καταδεικνύουν, ότι εύκολα μπορούμε να κατακρημνιστούμε στην οδό της αβύσσου, όταν μας διακατέχουν τα αυτοκαταστροφικά μας σύνδρομα. Ο υψιπετής πολιτικός μας άνδρας Κωνσταντίνος Καραμανλής, μας εισήγε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, προκειμένου να καυτηριάσει τις αυτοκαταστροφι-κές πληγές του παρελθόντος και με εχέγγυο την ευρωπαϊκή μας πορεία, να πορευτούμε με πίστη και αισιοδοξία στο μέλλον. Σήμερα όμως αυτή η ευρωπαϊκή πορεία, δεν είναι αρκούντως σταθερή και βεβαία. Αυτό τον καιρό η Ελλάδα αναμετρούμενη με το κακό διχα-στικό της παρελθόν, ήτοι Κωνσταντινικοί, Βενιζελικοί και Δεκέμβρης του ΄44, οφείλει να απεξαρτηθεί από τα θανατηφόρα αυτοκαταστροφικά της σύνδρομα και διαχειριζόμενη με ευφυΐα και αυτοπεποίθηση τα αξιόλογα διανοητικά και πλουτοπαραγωγικά της αποταμιεύ-ματα, να κάνει άλμα μπροστά και να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα με την ιστορική της πορεία. Διανοούμενοι, πολιτική ηγεσία, εκκλησία και λαός, πρέπει να παλέψουμε όλοι, για να γυρίσουμε την πλάτη, στον αιματηρό δρόμο της αβύσσου, που χαιρέκακα ορέγονται κάποιοι. Το οφείλουμε στις νέες γενιές και στην ένδοξη ιστορία μας ! *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 29 December 2018 | 12:29 pm
Βασίλης Καΐλας Ο λατρεμένος μας «λουστράκος», του ελληνικού κινηματογράφου !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Συνόδευσε μερικές από τις πιο ωραίες - και με ψηλό ήθος - στιγμές μας στον ασπρόμαυρο κινηματογράφο και με το ευγενές λυρικό του κύτταρο, μας έκανε να δακρύσουμε, να συνειδητοποιήσουμε τις κοινωνικές αντιξοότητες της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας, που βίωνε τις κοινωνικές στρεβλώσεις και τις οικονομικές δυσπλασίες του διαρρηγμένου της κοινωνικού ιστού, αλλά και να συναισθανθούμε τις ηθικές μας οφειλές, ως κοινωνία διαχρονικά απέναντι στην φτώχεια τις διακρίσεις και την κοινωνική αδικία. Ο λόγος για το «ορφανό» και κατατρεγμένο παιδάκι ή τον «λουστράκο» των ασπρόμαυρων ταινιών μας, που μας προξενούσε έστω και μέσα από τις παιδικές του δραματικές ερμηνείες, άφατη συγκίνηση, αλλά και ατέρμονο δάκρυ, στην προσπάθειά του πλάι, στην κινηματογραφική του μάνα, την σπουδαία Ελένη Ζαφειρίου, ή τον κινηματογραφικό του πατέρα  Νίκο Ξανθόπουλο, να υπερκεράσει τις αντιξοότητες της ζωής και να τα καταφέρει στεφθεί νικητής στον μακρύ αγώνα της. Ιδιαίτερα στην ταινία «Ο λουστράκος», ο Βασίλης Καΐλας, μας ραγίζει την καρδιά, καθώς προσπαθεί με το ταπεινό κασελάκι του, να συγκεντρώσει τα προς το ζειν και να επιβιώσει, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την αλαζονεία και την χλεύη των κοινωνικά επιφανών κυρίων της μεταπολεμικής μας Αθήνας. Ενώ άλλοτε μας ανατείνει ηθικά, όταν η κοινωνική του παρουσία και αγάπη, γίνεται σηματωρός και προάγγελος αίσιων εκβάσεων, σε δακρύβρεχτα Love stories του ασπρόμαυρου. Ήταν πρόδηλο ότι παρότι βούτηξε στα βαθιά νερά του κινηματογράφου από νηπιακή ηλικία, διέθετε ένα υψηλό λυρικό κύτταρο που του επέτρεπε να κινείται με άνεση, στους σύνθετους για την νεαρή ηλικία του ρόλους και να καταφέρνει με επιτυχία ένα σπουδαίο αισθητικό αποτέλεσμα. Και αυτό το δραματικό τάλαντο ήταν που βοήθησε και στα κατοπινά του βήματα τον Βασίλη Καΐλα, να πραγματώσει ως ώριμος ηθοποιός πια, μια αξιόλογη και επιτυχημένη πορεία.
 Ο Βασίλης Καΐλας είδε το φως της ζωής στις 1 Μαΐου του 1953 και ήδη από την νηπιακή ηλικία των τεσσάρων ετών, έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του, όταν η κορυφαία μας ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη, τον επιστράτευσε για μια ταινία και έπειτα με την παιδική υποκριτική του δεινότητα, έγινε σχεδόν αναπόσπαστο μέρος τω ελληνικών μελό, του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας των δεκαετιών του ΄60 και του ΄70. Ήταν για την ταινία «Το τελευταίο ψέμα», όπου με τον χαρακτηριστικό επίδεσμο στο κεφάλι, μας προξενούσε ατελείωτα ρίγη συγκίνησης. Μάλιστα έκτοτε η Έλλη Λαμπέτη, σχεδόν τον υιοθέτησε και τον στήριξε από όποιο καλλιτεχνικό μετερίζι και αν βρέθηκε. Για τούτο και σήμερα ο Βασίλης Καΐλας, μιλάει με άπειρο σεβασμό και αγάπη για την μεγάλη Έλλη Λαμπέτη, τονίζοντας εμφατικά το έξοχο και ευγενές κοινωνικό της ήθος. Η μια επιτυχία λοιπόν έφερνε την άλλη και σύντομα το κινηματογραφόφιλο κοινό, τον κατέγραψε ως το «παιδί θαύμα» του ελληνικού κινηματογράφου. Τίτλος που ο ίδιος πάντα με σεμνότητα αποποιούνταν, αφού δεν θέλησε ποτέ να δρέψει δάφνες για «ιδιότητες», που δεν είχε, ενώ η ευπρέπειά του, του επέβαλε να μην διεκδικεί προνομιακές αντιμετωπίσεις από τον κοινωνικό του περίγυρο, στο όνομα της κινηματογραφικής δημοφιλίας του. Ένας σεμνός και ευγενής άνθρωπος ο Βασίλης Καΐλας, σε όλο το διάβα της πολύπλαγκτης καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας του, που δεν προσβλήθηκε από οίηση και αλαζονεία ποτέ του. Και για αυτό οι σινεφίλ τον περιβάλλουν με την αγάπη τους και την υψηλή εκτίμησή τους.
 Ο συμπαθής μας ηθοποιός έπαιξε σε πάνω από 117 ταινίες, αρκετές θεατρικές παραστάσεις, αλλά και μεταγλωττίσεις θεατρικών έργων. Και σε αυτή την μακρά κινηματογραφική του ιδίως διαδρομή, διασταυρώθηκε σχεδόν με όλα τα ιερά τέρατα του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μας, από την Έλλη Λαμπέτη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη και την «οικεία» ενίοτε μητέρα του Ελένη Ζαφειρίου, έως τον Νίκο Κούρκουλο, τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τους οικείους του βεβαίως κινηματογραφικούς γονείς Μάρθα Βούρτση και Νίκο Ξανθόπουλο. Συνεργασίες που ακόνισαν στην κυριολεξία το υποκριτικό του ένστικτο και διαμόρφωσαν την δραματική του ταυτότητα. Αλλά ουσιαστικά βιώνοντας και ο ίδιος ο ηθοποιός, ως μέλος της φτωχής οικογένειας ενός βιοπαλαιστή θυρωρού, τις οικονομικές δυσπλασίες της μεταπολεμικής Ελλάδας – στα ευαίσθητα χρόνια της παιδικής ηλικίας – υποδύονταν τους ρόλους είτε του κατατρεγμένου νεαρού βιοπαλαιστή – ιδίως στα κοινωνικής ματιάς φίλμς της Μαρίας Πλυτά, όπως «Ο εμποράκος», «Ο λουστράκος» κ.α. – είτε του κοινωνικά αδύναμου μαθητή φτωχής και περιθωριοποιημένης οικογένειας, με παραστατική ενάργεια, γιατί απέδιδε όχι απλά τις απαιτήσεις της ταινίας, αλλά την ίδια του τη ζωή ! Ωστόσο όμως με την εμπλοκή του στον κινηματογράφο, θα τονώσει τα οικονομικά του, θα μπορέσει έτσι να βοηθήσει τους γονείς του που του είχαν – παρόλες τις δυσκολίες της εποχής – διοχετεύσει πολλήν αγάπη και ηθική θαλπωρή και θα διανοίξει βεβαίως άλλους σημαντικότερους ορίζοντες στην ζωή του. Αφού στην μεγάλη οθόνη και το παλκοσένικο ο Βασίλης Καΐλας, μέσα από την συμπόρευσή το, με όλο τον γαλαξία αστέρων του ασπρόμαυρου ιδίως κινηματογράφου μας, θα σμιλεύσει την ευαισθησία του και θα αποκομίσει εμπειρίες, που δύσκολα θα μπορούσε να διδαχθεί και στην καλύτερη δραματική σχολή. Και αυτές τις εμπειρίες, επενδυμένες με ξεχωριστού ήθους φωτογραφίες, παρουσίασε στο βιβλίο που εξέδωσε τον Νοέμβριο του 2013, υπο τον τίτλο «Ένα παιδί μετράει τα πλάνα», παραφράζοντας το επιτυχημένο βιβλίο του Μενέλαου  Λουντέμη «Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα» και αναλύοντας διεξοδικά, την παρουσία, συμβολή του και προσφορά, στον κινηματογράφο μας και το θέατρο. Είχε όμως και ηθικά κόστη αυτή η λάμψη και η αναπότρεπτη κοινωνική του αναγνώριση, ένεκα της προβολής του, ως του πιο νέου κινηματογραφικού αστέρα της εποχής, αφού δεν βίωσε όπως εξομολογείται διακριτικά στις λιγοστές συνεντεύξεις του, τα γλυκά και ανέμελα χρόνια της παιδικότητας, που η φύση επιφυλάσσει για κάθε μικρό παιδί. Αλλά έκανε αυτός ο ίδιος όπως χαρακτηριστικά λέει τις διορθώσεις που έπρεπε, για να μην στερηθεί το παιχνίδι και την αγαπημένη του αλάνα ! Για αυτό στα μικρά διαλείμματα από τα γυρίσματα στα κινηματογραφικά πλατώ, άδραχνε την ευκαιρία, όπου ανίχνευε αλάνες, να βυθιστεί στα παιχνίδια τους και να αναπνεύσει τον μοναδικό αέρα ελευθερία τους ! Αλλά βγαίνοντας από το φάσμα της παιδικής κινηματογραφικής του παρουσίας ο Βασίλης Καΐλας, που αναμφίβολα ήταν ένα μεγάλο διαβατήριο για τον δύσκολό χώρο της τέχνης, θα έβρισκε και με την αρωγή θεατρικής παιδείας, τους επαγγελματικούς του πλέον δρόμους στον κινηματογράφο και το θέατρο, αποτυπώνοντας τα αχνάρια του, ως ώριμος επαγγελματίας. Μια μετάβαση που δεν ήταν εύκολη, αφού το κοινό επέμενε να βλέπει στο πρόσωπό του, το αγαπημένο του «παιδί θαύμα», αλλά που πάραυτα τα κατάφερε, με το ταλέντο και την ακαταπόνητη εργατικότητά του. Τονίζοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ο αγαπημένος μας ηθοποιός, τις δυσκολίες να ξεπεράσει την προσκόλληση του κοινού στον κλασικό του ρόλο ως φτωχού και κοινωνικά αδύναμου νέου παιδιού, παραθέτει τα σοφά λόγια του γίγαντα της δραματουργικής τέχνης – και ενός εκ των καλύτερων ηθοποιών που ανέδειξαν το θέατρο και ο κινηματογράφος παγκοσμίως – Σερ Λώρενς Ολίβιε, «Είναι προτιμότερο να συμπρωταγωνιστείς με έναν καλύτερό σου ηθοποιό, παρά με ένα παιδί – ηθοποιό, διότι στο τέλος όσο και καλά να παίξεις, το παιδί θα κερδίσει τις εντυπώσεις» !!!
 Αναπολώντας την μακραίωνη 60-χρονη πορεία του στον ελληνικό κινηματογράφο ο Βασίλης Καΐλας σήμερα, καταγράφει την άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου και με την έκρηξη βεβαίως της τεχνολογίας, που διάνοιξε νέους ορίζοντες για τους νέους ανθρώπους των σημερινών γενιών, αλλά συνάμα στηλιτεύει και την έκπτωση των κοινωνικών ηθών, όπως και τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα των ανθρώπινων σχέσεων. Η Ελλάδα του ασπρόμαυρου φόντου, της φτώχειας, του πόνου και της κοινωνικής περιθωριοποίησης δεν υπάρχει πια. Και καλώς δεν υπάρχει, λέει ο αγαπημένος μας ηθοποιός. Από την άλλη όμως έχουμε μια έκπτωση των ηθών και απομείωση των μεγάλων ανθρώπινων αξιών, που στις δύσκολες οικονομικά δεκαετίες μας δεν υπήρχε. Οι υψηλές αξίες της αγάπης, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής αξιοπρέπειας, σαφώς κείνα τα δύσκολα χρόνια, ήταν πολύ πιο ψηλά. Και μάλιστα επανακάμπτοντας στον μείζονα ρόλο που διαδραμάτισε στην διαμόρφωση της ηθικής ταυτότητας η οικογένειά του, θα τονίσει το πόσο υψηλά του είχε θέσει τον πήχη των ηθικών αξιών, κάτι που θα της οφείλει για πάντα, αφού του έδωσε το ηθικό οπλοστάσιο για να γίνει αξιοπρεπής άνθρωπος.
Ο Βασίλης Καΐλας διχάζει σήμερα στα 65 –χρόνια του τον βίο του, ανάμεσα στην αγαπημένη οικογένειά του – έχει μαζί με την γυναίκα του και μια αξιολάτρευτη κόρη – που την αγαπά ολόθερμα, άλλωστε επισημαίνει ότι πάντοτε η αξία και η ηθική ιδέα της οικογένειας, ήταν πάντοτε πολύ υψηλά στην συνείδησή του και σε επιλεκτικές καλλιτεχνικές εμφανίσεις. Ως ενεργός πολίτης είχε αναπτύξει αξιόλογη αυτοδιοικητική δραστηριότητα. Το 2010 και ενώ πρωθύστερα είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στο Λαγονήσι, κατήλθε ως υποψήφιος Δήμαρχος. Και απολαμβάνει πάντα την αγάπη και την βαθιά εκτίμηση τόσο των συναδέλφων του, όσο και ευρύτερα των συμπατριωτών του.
Με υψηλό λυρικό κύτταρο, ορμέμφυτο καλλιτεχνικό τάλαντο, αλλά και έναν ιδεώδη σωματότυπο για τους ρόλους που υποδύθηκε, ο Βασίλης Καΐλας διέγραψε μια πολύ αξιόλογη καλλιτεχνική διαδρομή στα κινηματογραφικά μας δρώμενα, κατακτώντας είτε ως «παιδί – θαύμα», είτε ως ώριμος ηθοποιός, μια περίσεπτη θέση στην καρδιά μας. Και έτσι τον θυμόμαστε πάντα !
Φιλμογραφία :
«Πήρες πτυχίο;» (1985), «Ο άγιος Πρεβέζης» (1982), «Βέγγος ο τρελλός καμικάζι» (1980), «Στη θύελλα της μεγάλης αγάπης» (1972), «Φλογισμένη σάρκα» (1971), «Μεθύσι της σάρκας» (1970), «Ας με κρίνουν οι ένορκοι» (1969), «Θέλω πίσω το παιδί μου» (1969), «Στον δάσκαλό μας ... με αγάπη» (1969), «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου» (1968, «Όνειρο απατηλό» (1968), «Ξεριζωμένη γενηά» (1968), «Οικογένεια Χωραφά» (1968, «Ταπεινός και καταφρονεμένος» (1968), «Μπροστά στην αγχόνη» (1968), «Μείνε κοντά μου αγαπημένε» (1968), «Δρόσω η αρχοντοπούλα» (1967), «Η ώρα της δικαιοσύνης» (1967), «Τι κι αν γεννήθηκα φτωχός» (1967), «Για την καρδιά της ωραίας Ελένης» (1967), «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967), «Ο εμποράκος» (1967), «Ησαΐα χόρευε» (1966), «Πλήγωσες την αγάπη μου» (1966), «Ο νικητής» (1965), «Ο επαναστάτης» (1965), «Περιφρόνα με γλυκειά μου» (1965), «Άγγελοι χωρίς φτερά» (1965), «Θα ζήσω για σένα» (1965), «Ο μεγάλος όρκος» (1965), «Γιατί με εγκατέλειψες» (1965), «Είμαι μια δυστυχισμένη» (1964), «Κάθε λιμάνι και καημός» (1964), «Κατατρεγμένοι της μοίρας» (1964), «Το κορίτσι του πόνου» (1964), «Θύελλα σε παιδική καρδιά» (1964), «Η ψεύτρα» (1963), «Για λίγη στοργή» (1963), «Τα παλιόπαιδα» (1963), «Το μεγάλο αμάρτημα» (1963), «Καρδιές στην καταιγίδα» (1963), «Ο άσωτος» (1963), «Μεσάνυχτα στη βίλα Νέλλη» (1963), «Ο τρελλάρας» (1963), «Πληγωμένες καρδιές» (1963), «Ένας βλάκας με πατέντα» (1963), «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» (1963), «Δύο μάννες στο σταυρό του πόνου» (1962), «Η νύφη τό σκασε...» (1962), «Λαφίνα» (1962), «Η Ελληνίδα και ο έρωτας» (1962), «Τα Χριστούγεννα του αλήτη» (1972), «Ο λουστράκος» (1962), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Μανταλένα» (1960), «Η κυρά μας η μαμμή» (1958), «το άρρωστο παιδάκι», «Το τελευταίο ψέμμα» (1958). Παράλλληλα συμμετείχε στην ταινία «Η Αλίκη στο ναυτικό», το 1961, στο ρόλο του μικρού παιδιού στο στιγμιότυπο με τον γάιδαρο, στην έναρξη της ταινίας.
Θέατρο : 1967 «Η πεντάμορφη», 1979 «Μάρτυς κατηγορίας», «Ο άντρας της ζωής μου», 1989 «Ένα καπέλο γεμάτο βροχή»
Τηλεοπτικό θέατρο :
1980 «Διακοπές στη Βενετία» ΕΡΤ, 1983 «Ο Σινάνης» ΕΡΤ, 1986 «Χαβιάρι και καφέ», ΕΡΤ
Υ.Γ. Ο πολιτισμός στις οδυνηρές οικονομικά μέρες μας, είναι τελείως περιθωριοποιημένος από την πολιτεία και υποχρηματοδοτημένος, με τις κεντρικές του δομές να αργοσβήνουν μία, μία. Πέρα από τον ελάχιστο παραπάνω οφειλόμενο φόρο τιμής, στους μεγάλους έλληνες κωμικούς μας, που διαμόρφωσαν το σύγχρονο πνευματικό ήθος του ελληνικού λαού και τον στήριξαν ηθικά στις δίσεκτες μεταπολεμικές μας δεκαετίες, που τις σκίαζαν οι οικονομικές στρεβλώσεις και οι κοινωνικές δυσπλασίες, οφείλουμε σήμερα ως πολιτεία με σοβαρότητα και ευθύνη, να καταστρώσουμε ένα κεντρικό Master Plan για τον πολιτισμό, που συνυφαίνοντας αρμονικά, τις αρχαιότητες, την πολιτισμική κληρονομιά και το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό μας, σε κάθε γωνιά της ελληνικές περιφέρειας, θα δώσει ώθηση στην εθνική οικονομία και την περιφερειακή ανάπτυξη. *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 28 December 2018 | 11:34 pm
Ανεκλάλητη Χριστουγεννιάτικη αγαλλίαση και κατάνυξη, στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών !
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος  Μέσα στην ηθική ατμόσφαιρα μιας ανεκλάλητης αγαλλίασης και βαθιάς κατάνυξης, έλαβε χώρα την Κυριακή 23 Δεκεμβρίου στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών και με πρωτοβουλία του προέδρου του Φιλοπτώχου Ταμείου της ομώνυμης ενορίας του Αγίου Νικολάου, πατρός Δημητρίου Παπανδρέου – που πάντα μας συγκινεί με το ευγενές φιλανθρωπικό και πολιτισμικό του έργο – μια εξαιρετικού πολιτισμικού ήθους εκδήλωση, για το μήνυμα των Χριστουγέννων στην ζωή μας. Αυτό το ζείδωρο μήνυμα, που μας καλεί στα λόγια του Αγίου Συμεών, του Νέου Θεολόγου, «να γίνουμε Χριστοτόκοι», να γεννήσουμε δηλαδή το Χριστό μέσα μας και εμπνευσμένοι από το ιδεοφόρο και πανανθρώπινο μήνυμα της αγάπης του, να πορευθούμε μαζί με τον πλησίον, σε δρόμους ηθικής ευημερίας. Κεντρικός ομιλητής στην ωραία αυτή εκδήλωση που τόσο μας ανέτεινε και μας αναγέννησε ψυχικά, ήταν ο εμπνευσμένος Επίσκοπος Ανδρούσης κ.κ. Κωνστάντιος, ένας φωτισμένος ιεράρχης, που ανάλωσε σημαντικό κομμάτι της θεολογικής του παρουσίας, στην Ιεραποστολή της Αφρικής. Πραγματικός Απόστολος του Χριστού μας, που ήταν παρών, όταν τον κάλεσε η επώδυνη φωνή της ιστορίας ! Για αυτό είναι η ηθική χαρά μας ξεχωριστή, όταν τύχη αγαθή βρεθούμε κοντά στον Επίσκοπο κ.κ. Κωνστάντιο, που πάντα μας εμπνέει και μας ζεσταίνει την καρδιά, με την θέρμη της ζεστής χριστιανικής ψυχής του. Ο επίσκοπος, ανέλυσε στον μεστή ομιλία του, τον κεντρικό πυρήνα του μηνύματος των Χριστουγέννων για τους ανθρώπους, που συμπυκνώνεται στην Αγάπη, την αλληλεγγύη, την φιλότητα, την χείρα βοηθείας προς τον αδύναμο πλησίον. Αφού πρωτίστως μέσα στους διάστικτους από αγάπη κόλπους της εκκλησίας μας, έχουμε προετοιμαστεί πνευματικά, για να αποβάλλουμε τις παθογόνες τοξίνες του εγωισμού, της αλαζονείας και της φιλαυτίας από μέσα μας. Τότε όπως εμφατικά τόνισε ο ευγενής Επίσκοπος κ.κ. Κωνστάντιος, θα δεχτούμε τον Χριστό μέσα μας και θα μπορέσουμε να γίνουμε άξιοι πρεσβευτές του ιδεοφόρου πανανρθώπινου μηνύματός του. Μερ οδηγό, την Αγάπη, την Προσφορά, την Θυσία.
 Αλλά την άφατη ηθική μας κατάνυξη, από την πολυδύναμη πνευματικά ομιλία του Επισκόπου κ.κ. Κωνστάντιου, διαδέχθηκε η αγαλλίαση από τους γλυκύτατους βυζαντινούς χριστουγεννιάτικους ύμνους, που μας έψαλλε η καλλίφωνη Χορωδία του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Αχαρνών. Με έξοχες βυζαντινές ηχητικές μαρμαρυγές, που μας ταξίδεψαν ευφρόσυνα, στην ηθική μεγαλουργία της βασιλεύουσας. Μεταξύ άλλων εψάλησσαν οι ύμνοι : «Απολυτίκιο του Αγίου Νικολάου», «Τι σοί προσενέγκωμεν Χριστέ», «Δοξαστικόν : Αυγούστου Μοναρχήσαντος, «Λαθών ετέχθης – Ανέτειλες Χριστέ», «Χριστός γεννάται – Μεγάλυνον ψυχή μου» κ.α. Και εν συνεχεία την ηθικά μας ευφορία και κατάνυξη, διαδέχθηκε η εορταστική χαρά, από την έξοχη Χορωδία του Φιλοπτώχου  Ταμείου του Αγίου Νικολάου Αχαρνών, που μας έστειλε τα πιο χαρμόσυνα μηνύματα αισιοδοξία και ελπίδας, με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια τα οποία μας είπε και με την συνοδεία της υψηλής περιωπής τετραμελούς ορχήστρα της, από όμποε, τσέλο, πιάνο και γαλλικό κόρνο. Η χορωδία μας τραγούδησε μεταξύ άλλων τα κομμάτια : «Λευκά Χριστούγεννα», «Άγια Νύχτα», «Χαίρε Μαρία», «Κάλαντα» από διάφορες περιοχές της Αθήνας κ.α. Την ωραία συναυλία, αντάξια του ήθους των ημερών, διηύθυναν οι κ.κ. Γεώργιος Κουμπανάκης, Γιάννης Καλογήρου και ο Λευτέρης Μαυρομάτης. Την πολυδύναμη εκδήλωση έκλεισε με τον εγκάρδιο και θερμό χαιρετισμό του, ο ευλαβής ιερέας κ-ος Δημήτριος Παπανδρέου – ο αγαπημένος μας Παπαδημήτρης που πάντα είναι μπροστά στις εκδηλώσεις αγάπης και ηθικής ευποιίας – ο οποίος είχε και την επιμέλεια της επιτυχημένης και πολυφρόντιστης εκδήλωσης και ο σεπτός Επίσκοπος κ.κ. Κωνστάντιος, που μας κάλεσε συγκινημένος να ψάλουμε όλοι μαζί τα κάλαντα. Δυνατή η παρουσία του κόσμου σε αυτή την εμπνευσμένη χριστουγεννιάτικη σύναξη, εκφράζοντας την αγάπη του και την εκτίμησή του, στον άξιο πατέρα Δημήτρη Παπανδρέου, αλλά και στους συνεργάτες του στο Φιλόπτωχο Ταμείο της Ενορίας, που πραγματώνει με ιώβειο υπομονή και επιμονή, ένα πολυεπίπεδο ανθρωπιστικό έργο, για τους οικονομικά αδυνάτους και τους εμπερίστατους αδελφούς μας, οι οποίοι βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα, στην απερίσταλτη οικονομική μας κρίση. Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και ο μεγαλοδύναμος Θεός, να σκέπει και να ευλογεί το άξιο και θεοσκέπαστο έργο τους. Χρόνια Πολλά, αγαπημένοι μου φίλοι και ας αδράξουμε την ευκαιρία, με την γέννηση του γλυκυτάτου Ιησού, να προσφέρουμε έστω ένα ποτήρι νερό, στον πάσχοντα διπλανό μας. Δεν έχει σημασία αν είναι ταπεινό, γιατί πάνω του θα έχει την σφραγίδα της αγάπης του Χριστού μας. Που σε αυτές τις ταπεινές καθημερινές ενέργειες θα τον βλέπουμε και θα τον αισθανόμαστε διαρκώς πλάι μας. Χρόνια Πολλά. «Χριστός γεννάται σήμερα εν Βηθλελεμ την πόλη, η ουρανοί αγάλλονται χαίρεται η φύσις όλη…» !!! *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίωνwww.panosavramopoulos.blogspot.grΔημοσιεύθηκε στις 27 December 2018 | 9:06 pm
Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Αγαπημένοι μου φίλες και φίλοι,  Με την ευκαιρία της έλευσης της μεγάλης γιορτής της Χριστιανοσύνης, σας εύχομαι ολόψυχα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του θεανθρώπου, να ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές μας, από την οδυνηρή οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική κυρίως κρίση που υφιστάμεθα και να αποτελέσει έναυσμα δημιουργικής ανασυγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας.
Δυστυχώς – έστω και αν τύποις βγήκαμε τον φετινό Αύγουστο από το μνημόνιο - συνεχίζουμε να βιώνουμε τις ολέθριες οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες, των τρομερών μνημονίων, που, αποδόμησαν πλήρως τον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό και κατέστησαν την πατρίδα μας κρανίου τόπου. Ενώ η πολιτική μας τάξη, απεδείχθη αδύναμη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προτάξει ένα πειστικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας. Αμήχανη απέναντι στις εξελίξεις και με τραγική ένδεια οραμάτων για την Ελλάδα, δεν μπόρεσε να δρομολογήσει τον αναπτυξιακό προσανατολισμό της χώρας. Πολύ περισσότερο δε, να αναδείξει νέους, έντιμους και ικανούς ανθρώπους, που με δημοκρατικό ήθος, αλλά και ευγενές-πατριωτικό όραμα για τον τόπο, θα μπορούσαν να του δώσουν ελπίδα και αναπτυξιακή προοπτική.
 Όμως η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Όπως και το 1941- 44, υπήρξε γερμα-νική κατοχή, αλλά οι Έλληνες δεν την αποδέχτηκαν ηθικά ποτέ και την αποτίναξαν. Αναγεννημένοι απο την ευλογία του Χριστού και αντλώντας δυνάμεις από τις κλασικές αξίες αρετής των ελλήνων – αλληλεγ-γύη, φιλότιμο, φιλοπατρία - θα απεγκλωβίσουμε την χώρα απο τις θανατηφόρες ατραπούς της κρίσης και θα την επανατροχιοδρομήσουμε και πάλι στην λεωφόρο της ευημερίας.
Η παρακαταθήκη του Νικολάου Πλαστήρα είναι επιτακτική «Την Ελλαδα απο τα αυτί θα την πιάσουμε και θα την σώσουμε θέλει δεν θέλει»! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, αγαπημένοι μου φίλες και φίλοι. Ο καινούριος χρόνος 2019, να είναι εποικοδομητικός, να σας χαρίσει Υγεία, ηθική ευημερία και κάθε καλό στο αρχοντικό σας. Με βαθύβλυστη αγάπηΠάνος Ν. ΑβραμόπουλοςΑ΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων www.panosavramopoulos.blogspot.gr
Δημοσιεύθηκε στις 24 December 2018 | 8:11 pm
Πύργος - Ειδήσεις και ΝέαΣε Ασήμι και Πύργο ο Κ. Μητσοτάκης Maleviziotis.gr Επόμενος σταθμός της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο νότο του Νομού Ηρακλείου ήταν το Ασήμι όπου οι κάτοικοι του επιφύλαξαν θερμή υποδοχή. Δημοσιεύθηκε στις 19 January 2019 | 6:24 pm
Ο άγνωστος πύργος του Ρούφου στην Πάτρα - Κοινωνία BEST News Είναι μία από τις πιο γνωστές οικογένειες στην Πάτρα, αυτή των Ρούφων. Η ημερομηνία εγκατάστασης της οικογένειας στην Πάτρα προσδιορίζεται γύρω στο 1698 ... Δημοσιεύθηκε στις 19 January 2019 | 4:20 pm
Πύργος - Τέσσερις άνδρες ρευματοδοτούσαν παράνομα Patras Events Συνελήφθησαν, χθες το πρωί, στο Σκουροχώρι από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πύργου, τέσσερις ημεδαποί άνδρες ηλικίας 30, 46, 24 και 30 ... Δημοσιεύθηκε στις 15 January 2019 | 11:18 am
Πωλείται ο διάσημος πύργος Chrysler στη Νέα Υόρκη Politis News Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά κτίρια της Νέας Υόρκης, ο πύργος Chrysler, έχει τεθεί προς πώληση, με τους ιδιοκτήτες ωστόσο να μην έχουν καθορίσει τιμή. Δημοσιεύθηκε στις 10 January 2019 | 10:09 am
Ο Πύργος και τα άλλα φαντάσματα... Portnet.gr Το δέκατο-«άπιαστο» στοίχημα! Την καθημερινότητα του Πειραιώτη δεν τη στοιχειώνουν τόσο λίγα σκουπίδια παραπάνω ή ένα παραμελημένο πάρκο, από τα λίγα ... Δημοσιεύθηκε στις 8 January 2019 | 8:52 pm
Πύργος: Ένας άνθρωπος παγώνει... - Ηλεία Live! ΗΛΕΙΑLIVE! Έχει απασχολήσει πολλές φορές την τοπική κοινωνία και τις αστυνομικές αρχές με την παραβατική του συμπεριφορά. Η μη αντιμετώπιση όμως του συγκεκριμένου ... Δημοσιεύθηκε στις 5 January 2019 | 10:00 am
Διαβάστε σήμερα στο Sportime: «ΠΥΡΓΟΣ! Sportime Διαβάστε σήμερα (28/12) στο Sportime: *ΠΥΡΓΟΣ! – Το Sportime αποκαλύπτει το πλάνο ανανέωσης του Ολυμπιακού με τον Γιάγκος Βούκοβιτς – Η πρώτη επαφή ... Δημοσιεύθηκε στις 28 December 2018 | 10:00 am
Πύργος: Πυρκαγιά από βραχυκύκλωμα σε διαμέρισμα Πρώτο ΘΕΜΑ Πυρκαγιά σε οικία στον Πύργο ξέσπασε λίγο πριν τις 5.30 το απόγευμα της Πέμπτης, ύστερα από βραχυκύκλωμα σε οικιακή συσκευή, στην συμβολή των οδών ... Δημοσιεύθηκε στις 27 December 2018 | 10:00 am
Ένας πύργος από μπισκότα Ο Φιλελεύθερος Ένα αλλιώτικο ρολόι, μοναδικό στο είδος του στην Κύπρο, δεσπόζει τις μέρες αυτές των γιορτών στο ξενοδοχείο Annabelle. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό πύργο ... Δημοσιεύθηκε στις 27 December 2018 | 10:00 am
Πύργος: Προσοχή πέφτουν γιρλάντες... - Ηλεία Live! ΗΛΕΙΑLIVE! Πριν καλά - καλά ανάψει ο εορταστικός διάκοσμος της πόλης τρεις ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, ένα σοβαρό ατύχημα λίγο έλλειψε να κοστίσει στην ακεραιότητα ... Δημοσιεύθηκε στις 22 December 2018 | 10:00 am
Ειδήσεις Πύργος Νέα Πύργος Ηλείας τοπικά νέα σήμερα τώρα γεγονότα εξελίξεις ρεπορτάζ ρεπόρτερ εφημερίδες ελλάδα νιουσ νιους νιουζ eidhseis nea efimerides news greek newspapers hellas press
|
|
