Ειδήσεις &
Τοπικά Νέα

Ελλάδα   >   Ν. Μαγνησίας    >    Ειδήσεις & Τοπικά Νέα

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ

Το τριήμερο της Αποκριάς και της Καθαράς Δευτέρας έφτασε και η Μαγνησία φορά τα …αποκριάτικά της και αναμένει κατοίκους και επισκέπτες να γλεντήσουν και να διασκεδάσουν με πλήθος εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί. 

Αγριά... Τα φετινά Κούλουμα στην Αγριά θα είναι διαφορετικά! Ομάδα εθελοντών με τη βοήθεια τοπικών συλλόγων και τη στήριξη επιχειρηματιών, δημιουργούν με μεράκι μια ξεχωριστή Καθαρά Δευτέρα για μικρούς και μεγάλους με σαρακοστιανά κεράσματα, κρασί και χορό και καλούν όλους, ντόπιους και επισκέπτες σε μια γιορτή που θα στηθεί στο λιμανάκι της Αγριάς! Η έναρξη της γιορτής θα γίνει στις 11 το πρωί. 

 Αργαλαστή την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 7μ.μ. μπροστά από τον χώρο του Δημαρχείου. Σε περίπτωση κακοκαιρίας το πάρτι θα μεταφερθεί στο κτήριο του ΚΕΓΕ.

Αγιος Λαυρέντιος.. Αποκριάτικο πάρτι την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 13:00 στην Κεντρική Πλατεία Αγίου Λαυρεντίου. Θα παίξουν οι μουσικοί: Κατερίνα Δούκα, τραγούδι, Κώστας Κωστούλης, κλαρίνο, Χάρης Ευαγγέλου, τρομπέτα, Γιώργος Αγγελάκης, τρομπόνι, Γιώργος Δρικούδης, ακορντεόν και Αλέξανδρος Ριζόπουλος, κρουστά και τραγούδι.

Μακρυρράχη.. Καρναβάλι διοργανώνεται και στην πλατεία Μακρυρράχης την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 16:00 με μουσική, χορό και το κάψιμο του Μέγα Καρνάβαλου. Σημείο εκκίνησης αρμάτων: Άγιος Κωνσταντίνος.

Πουρί.. Τις Απόκριες γιορτάζει και το Πουρί, με το Πουριανό καρναβάλι την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 15:00. Θα ακολουθήσει γλέντι στην ταβέρνα Πηλιορείτισσα στις 21:00. Θα υπάρχει λαχειοφόρος αγορά με πολλά δώρα.

Πινακάτες... Αποκριάτικος χορός διοργανώνεται στις Πινακάτες την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 21:00 στην παραδοσιακή ταβέρνα «Η Δροσιά», με ζωντανή μουσική και βράβευση της καλύτερης στολής με δωροεπιταγή 100 ευρώ. Το γλέντι συνεχίζεται και την Καθαρά Δευτέρα στις 11 το πρωί κάτω από την Αγία Κυριακή για το πέταγμα του χαρταετού.

Συκή... Την Κυριακή 17 Μαρτίου στη Συκή θα αναβιώσει το αποκριάτικο έθιμο του «κατσίποδα».

Άγιος Βλάσιος... Αποκριάτικο πάρτι διοργανώνεται την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 20:00 στο εντευκτήριο του Μορφωτικού- Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίου Βλασίου. Θα υπάρχει ορχήστρα με τους: Νίκο Κερασιώτη, κλαρίνο, Κώστα Μούτο, λαγούτο, Αναστασία Λύτρα, κρουστά και Ελεάννα Βαρελά στο τραγούδι.

Μηλιές... Καθαρά Δευτέρα στις Μηλιές και στις 11 το πρωί θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στο προαύλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Μηλεών, με φασολάδα, ταραμοσαλάτα, λαγάνα, κρασί, μουσική και χορό. Σε περίπτωση κακοκαιρίας η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Συλλόγου.

Άγιοι Σαράντα... Τα Κούλουμα θα εορταστούν και στην παραλία των Αγίων Σαράντα στο Πήλιο την Καθαρά Δευτέρα, ενώ δεν θα λείπει το πέταγμα του αερόστατου. Θα υπάρχει ζεστή φασολάδα και όλα τα εδέσματα.

 Κερασιά... Ο Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος Κερασιωτών Πηλίου για ακόμη μια χρονιά προσκαλεί τους Κερασιώτες, τους φίλους του χωριού και της περιοχής στο «Άναμμα του Αφανού» που έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στον «Αβορό» (στην είσοδο του χωριού) την Κυριακή 17 Μαρτίου και ώρα 7.30 μμ..

Φυτόκο... Ο Αγροτικός, Πολιτιστικός, Αθλητικός Σύλλογος Φυτόκου διοργανώνει την Κυριακή 17 Μαρτίου καρναβαλικές εκδηλώσεις. Συγκεκριμένα πάνω από τον Ιερό Ναό Παναγίας στις 11 το πρωί θα ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις. Στις 11:30 θα πραγματοποιηθεί Κυνήγι Θησαυρού και στις 12:00 θα γίνει διαγωνισμός στολής. Θα υπάρξει γαϊτανάκι, θα δοθούν κεράσματα και οι παρευρισκόμενοι θα συμμετέχουν σε ένα μεγάλο πάρτι με μουσική και χορό. Στις 19:30 θα γίνει το κάψιμο του Αφανού και θα ακολουθήσει αποκριάτικη γιορτή στο Πολιτιστικό Κέντρο Φυτόκου στο παλιό σχολείο. Η είσοδος είναι δωρεάν.

Μακρινίτσα.. Ακόμη μια πρωτοβουλία αναλαμβάνει η ΑΜΚΕ «ΟΙ ΜΑΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑΣ» για να αναβιώσει φέτος το έθιμο του Αφανού στη Μακρινίτσα.Την Αποκριάτικη αυτή εκδήλωση με την αναβίωση του παραδοσιακού εθίμου «Αφανός», συνδιοργανώνει η ΑΜΚΕ με  τον Δήμο Βόλου – Δημοτική Ενότητα Μακρινίτσας  την  Κυριακή 17 Μαρτίου 2024, στις 17.30 στην Πλατεία Ευεργετών και Ηρώων κάτω από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας (Αρχοντικό Βατσαρέα-Μαυράκη).

Ευξεινούπολη.. Με θέμα την… ακρίβεια το Καρναβάλι της Ευξεινούπολης

Ο Δήμος Αλμυρού και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ευξεινουπόλεως συνεχίζουν το παραδοσιακό έθιμο της Ευξεινούπολης και διοργανώνουν και αυτή τη χρονιά το Ιστορικό Καρναβάλι Ευξεινούπολης, με θέμα για το 2024:«Στης ακρίβειας τον καιρό, μας έχει πιάσει ζάλη. Κι ήρθαμε Ευξεινούπολη στο τρελοκαρναβάλι».

Οι εορτασμοί της Αποκριάς θα ξεκινήσουν με παράλληλες εκδηλώσεις και θα κορυφωθούν με την καρναβαλική παρέλαση την Καθαρά Δευτέρα.

Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις θα κορυφωθούν την Καθαρά Δευτέρα στις 3:00 μ.μ. στην πλατεία Ευξεινούπολης με την παρέλαση αρμάτων και καρναβαλιστών!

Οι διοργανωτές καλούν μικρούς και μεγάλους να έρθουν, να διασκεδάσουν, να χαρούν και να ξεφαντώσουν με τους ξέφρενους ρυθμούς της αποκριάτικης μουσικής!

 Δήμος Ρήγα Φεραίου.. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/3

 ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚΕΙΟ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, (Κεντρικός Δρόμος έμπροσθεν παλαιού Δημαρχείου) Ώρα 12:00

  • Παρέλαση Αρμάτων & Καρναβαλιστών με Πεζοπόρα Τμήματα που ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Γιγαντομασκώτ, ξυλοπόδαροι, Μουσική, Χορός, Γαϊτανάκι για μικρούς & μεγάλους, λιχουδιές για τους μικρούς καρναβαλιστές, κέφι & πολλές πολλές εκπλήξεις

 ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ

  • Κυνήγι Κρυμμένου Θησαυρού, Κεντρική Πλατεία Βελεστίνου, Ώρα 12:00μ

 Παιδικό πάρτυ μασκέ με Animateurs, Ξυλοπόδαρους, Φιγούρες Μασκώτ, Παιχνίδια, μουσική, χορό και πολλές εκπλήξεις, Κεντρικός Πεζόδρομος Βελεστίνου, Ώρα 16:00

 ΩΡΑ. 19.00. Άναμμα Φωτιάς από την Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών & Ποντίων Βελεστίνου στην Πλατεία Μικρασιατών, έμπροσθεν εκκλησίας του Αγίου Βασιλείου με μουσική, χορό, εδέσματα και άφθονο κρασί

 ΩΡΑ. 19.00. Άναμμα Φωτιάς από τον Σύλλογο Περιβολιωτών Ν. Μαγνησίας & την ΚΟΙΝΣΕΠ «Ρήγας Φεραίος» στην πλατεία Σμολένσκι με μουσική, χορό, εδέσματα και άφθονο κρασί

ΚΑΝΑΛΙΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, ώρα. 19.00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ,

Ώρα. 17.30, Παιδικό Πάρτυ Μασκέ με Διασκεδαστή, Κέφι, Παιχνίδια & Πολλές Εκπλήξεις

Θα ακολουθήσει Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΕΡΩΝ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΧΛΟΗ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΑΕΡΙΝΟ, ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 Μ. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΕΛΕΥΘΕΡΟΧΩΡΙ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΚΟΚΚΙΝΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΚΕΡΑΣΙΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

  ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3

 ΚΑΝΑΛΙΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΩΡΑ. 10.00π.μ.

Σαρακοστιανά Εδέσματα, Μουσική, Χορός

Παιδικό πάρτυ μασκέ με Διασκεδαστή, Παιχνίδια, μουσική, χορό και πολλές εκπλήξεις

 ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ, Ώρα 10:30 π.μ.

Σαρακοστιανά Εδέσματα, Μουσική με Ζωντανή Ορχήστρα, Χορός

 ΒΕΝΕΤΟ, Ώρα 11:00 π.μ.

Σαρακοστιανά Εδέσματα με την παραδοσιακή φασολάδα, Μουσική, Χορός

 ΚΕΡΑΜΙΔΙ, ΩΡΑ 11:00 π.μ.

   Σαρακοστιανά Εδέσματα

 ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ, ΩΡΑ. 12.00μ.

Παρέλαση Αρμάτων & Καρναβαλιστών με Πεζοπόρα Τμήματα που ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Σαρακοστιανά Εδέσματα με την παραδοσιακή φασολάδα, Μουσική, Χορός

Δημοσιεύθηκε στις 17 March 2024 | 8:48 am


ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/3/2024.. Με μια μεγάλη αποκριάτικη εκδήλωση το απόγευμα της Κυριακής, στο κέντρο του Βόλου, θα γιορτάσει ο Βόλου, την Αποκριά.. Συγκεκριμένα, ένα πληθωρικό απόγευμα από δράσεις, που θα προσφέρουν ψυχαγωγία, δημιουργία και κέφι, πρόκειται να εξελιχθεί την Κυριακή 17 Μαρτίου, από τις 19:00 στο κέντρο του Βόλου και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Κουμουνδούρου με Ερμού, όπου μικροί και μεγάλοι θα δώσουν τον παλμό για την κορύφωση του καρναβαλιού.Ο Δήμος Βόλου σε συνεργασία με την σχολή χορού Independance Studio στο Βόλο, θα εκτινάξουν στα ύψη τη διάθεση των καρναβαλιστών με latin και mainstream μουσικές από τον διεθνή latin Dj Estelio «ElSocial» και τον Dj Mas. Τα happenings συνεχίζονται με ομαδικά παιχνίδια, διαγωνισμό αποκριάτικης στολής, standup comedy, χορό και πολλά άλλα δρώμενα! Κατά τη διάρκεια του event, το μικρόφωνο θα βρίσκεται στα έμπειρα χέρια του MC Dr Bo από την Αθήνα, που θα δώσει τη δική του τρελή νότα στην απογευματινή fiesta! Το πάρτι συνεχίζεται με τον ξυλοπόδαρο DimVax που θα διασκεδάσει το πλήθος καθώς θα γίνουν χορευτικά shows, ενώ κόσμος θα μπορεί να κάνει facepainting με καρναβαλικές πινελιές.

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3/2024..στην παραλία του Βόλου μεταξύ Αγίου Κωνσταντίνου και Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και παράλληλα με το πάρκο, θα στηθεί στις 12 μ. μπουφές με παραδοσιακή λαγάνα και σαρακοστιανά εδέσματα, ενώ το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης για τα Κούλουμα έχει αναλάβει σχήμα ορχήστρας σε συνεργασία των μουσικών του Δημήτρη Γακιόπουλου και του σχήματος «Διπλοπενιές», με μουσικό σχήμα αποτελούμενου από τους: Δημήτρη Γακιόπουλο (φωνή), Θωμά Σκοτίδα (φωνή), Νίκο Κερασιώτη (κλαρίνο), Αποστόλη Μελαχροινάκη (βιολί), Χρήστο Σταμούλη (μπουζούκι), Χριστόφορο Σταμούλη (μπουζούκι), Κώστα Ζάρπα (πλήκτρα), Σωτήρη Ράπτη (τύμπανα), Στέφανο Κωστόπουλο (κιθάρα). Τα εδέσματα και τα ποτά θα προσφέρονται δωρεάν στο κοινό και αποτελούν προσφορά του Δήμου Βόλου και των χορηγών της εκδήλωσης.

ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟΣ 18/3/2024.. Την Καθαρή Δευτέρα επίσης στη Δημοτική Κοινότητα Νέας Αγχιάλου, θα πραγματοποιηθούν εορταστικές εκδηλώσεις για τα Κούλουμα στον παραλιακό πεζόδρομο στο Δημοτικό Πάρκο της Νέας Αγχιάλου.Τις εορταστικές εκδηλώσεις θα ανοίξουν τα χορευτικά συγκροτήματα της Νέας Αγχιάλου στις 12μ., παρουσιάζοντας το παραδοσιακό Γαϊτανάκι και ένα πλούσιο πρόγραμμα από τοπικούς χορούς και στη συνέχεια θα υπάρχει πλούσιος μπουφές με σαρακοστιανά εδέσματα και κρασί.

Δημοσιεύθηκε στις 16 March 2024 | 7:47 am


ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

Οι χειμερινές εκπτώσεις, θα ξεκινήσουν στην αγορά του Βόλου σήμερα Δευτέρα, 8 Ιανουαρίου και θα διαρκέσουν έως και την Πέμπτη, 29 Φεβρουαρίου 2024. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου με ομόφωνη απόφαση προτείνουν στα μέλη του ΕΣΒ να λειτουργήσουν προαιρετικά την Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024 με προτεινόμενο ωράριο 11:00 – 15:00. Οσον αφορά την προαιρετική λειτουργία της δεύτερης Κυριακής, δηλαφή την 21η Ιανουαρίου 2024, το ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου ομόφωνα προτείνει στα εμπορικά καταστήματα – μέλη του να παραμείνουν κλειστά και να μην ενδώσουν στις ορέξεις αυτών που οραματίζονται την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

Οι εκπτώσεις 

Σύμφωνα με τον Νόμο, σε κάθε ανακοίνωση περί μείωσης τιμής υποδεικνύεται η προγενέστερη τιμή που εφάρμοζε ο έμπορος για καθορισμένο χρονικό διάστημα πριν από την εφαρμογή της μείωσης της τιμής.
Άρα οι δύο τιμές, εξακολουθούν να αποτυπώνονται υποχρεωτικά βάσει και του Κώδικα Δεοντολογίας περί ανακοινώσεων μείωσης της τιμής (ΥΑ 35935/13-4-2023) που ορίζει περί αναγραφής νέας (χαμηλότερης) τιμής μαζί με την αναγραφή της προγενέστερης (υψηλότερης) τιμής που εφαρμόστηκε. Η προηγούμενη τιμή μπορεί να εμφανίζεται σε διαγραμμένη μορφή π.χ. «τώρα 50 ευρώ, πριν 100 ευρώ» ή «50 ευρώ 100 ευρώ».
Παράλληλα, βάσει του ιδίου Κώδικα (κεφ. 2 παρ. 8) μπορεί συμπληρωματικά να χρησιμοποιείται ποσοστό π.χ. «20% έκπτωση».
Ως προγενέστερη τιμή νοείται η χαμηλότερη τιμή που εφάρμοσε ο έμπορος κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος των 30 ημερών πριν από την εφαρμογή της μείωσης της τιμής.
Όταν το προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά για λιγότερο από 30 ημέρες, ως προγενέστερη τιμή νοείται η χαμηλότερη τιμή που εφάρμοσε ο έμπορος κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος που το προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά.
Όταν η τιμή μειώνεται προοδευτικά κατά τη διάρκεια των 30 ημερών, πριν από την εφαρμογή της μείωσης της τιμής, ως προγενέστερη τιμή νοείται η τιμή που ίσχυε πριν από την εφαρμογή της πρώτης από τις διαδοχικές μειώσεις τιμών.
Πρέπει να επιδεικνύεται ιδιαίτερη προσοχή στην τήρηση των διατάξεων περί εκπτώσεων και μειωμένων τιμών, καθώς οι κυρώσεις είναι βαριές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 21 ν. 4177/2013, σε όσους παραβαίνουν το νόμο επιβάλλεται πρόστιμο ποσού ίσου με το 1% του ετήσιου κύκλου εργασιών και πάντως όχι κατώτερο από 10.000 ευρώ.
Στην επιβαρυντική περίπτωση που οι εκπτώσεις αποδειχτεί ότι είναι ανακριβείς ή παραπλανητικές, επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με το 2% του ετήσιου κύκλου εργασιών και πάντως όχι μικρότερο των 20.000 ευρώ.

Δημοσιεύθηκε στις 8 January 2024 | 7:43 am


Τα Θεοφάνια

Μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (ή Βαπτιστή). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου, που ξεκινά με τα Χριστούγεννα.
Λέγεται, επίσης, Επιφάνια και Φώτα. Το όνομα της εορτής προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που σύμφωνα με τις Γραφές συνέβη κατά τη Βάπτιση του Ιησού. Στις Δυτικές Εκκλησίες, τα Θεοφάνια είναι περισσότερο συνδεδεμένα με την προσέλευση και την προσκύνηση των Τριών Μάγων στη Φάτνη της Γέννησης του Ιησού. 
Ιστορικό 
Όταν ο Ιησούς έγινε 30 ετών βαπτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, που ήταν έξι μήνες μεγαλύτερός του και ασκήτευε στην έρημο, κηρύσσοντας το βάπτισμα της μετανοίας.Τη στιγμή της Βάπτισης, κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού και ταυτόχρονα ακούσθηκε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: «Ούτος εστί ο Υιός του Θεού ο αγαπητός, δια του οποίου ευδόκησε ο Θεός να σώσει τους αμαρτωλούς». Το γεγονός αυτό έχουν καταγράψει οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές, ο Μάρκος, ο Ματθαίος και ο Λουκάς. Αυτή δε είναι η πρώτη και μοναδική εμφάνιση στη Γη της Αγίας Τριάδας, σύμφωνα με τις Γραφές Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται τα Θεοφάνια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αναφέρει ότι κάποιοι αιρετικοί Γνωστικοί γιόρταζαν από τις αρχές του δεύτερου αιώνα τη Βάπτιση του Ιησού, κατ' άλλους μεν στις 6 Ιανουαρίου, κατ' άλλους στις 10 Ιανουαρίου. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρη στην Αντιόχεια τη Μεγάλη και ότι από εκεί την παρέλαβαν οι Γνωστικοί. Κατά τον τέταρτο αιώνα, η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ' όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων». Τελετές 
Ο Μέγας Αγιασμός, που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών. Η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, που ακολουθεί τον Μεγάλο Αγιασμό. Ο εκκλησιαστικός ύμνος που κυριαρχεί την ημέρα και βρίσκεται στα χείλη κάθε πιστού είναι το Απολυτίκιο των Θεοφανίων:Ο Σταυρός καταδύεται σε θαλάσσιο χώρο εντός λιμένων, σε όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού, όπως στην Αθήνα, κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Η εκδήλωση αυτή στη χώρα μας έχει και πολιτικό χαρακτήρα, καθώς παρίστανται οι Αρχές της κάθε περιοχής. Στην πρωτεύουσα, η επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται από το 1900 στον Πειραιά έναντι της παλαιάς βασιλικής αποβάθρας ή του παλιού Δημαρχείου, σήμερα μπροστά από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Παρόμοιες τελετές γίνονται σε όλους τους νομούς της χώρας.
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές
Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι.

Έθιμα
 Κάλαντα των Φώτων. Ψάλλονται από τα παιδιά την παραμονή της εορτή σε πολλές παραλλαγές. Οι περισσότερες αρχίζουν με τους στίχους: Σήμερα είν' τα Φώτα και ο φωτισμός / και χαρά μεγάλη και αγιασμός…»
Ανέλκυση του Σταυρού (το «πιάσιμο του Σταυρού») από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά, κυρίως, άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν πρώτα τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους. Στον Πειραιά απαγορεύτηκε από τα προπολεμικά χρόνια η ανέλκυση του Σταυρού από βουτηχτές, έπειτα από μια θανάσιμη συμπλοκή μεταξύ τους. Στις μέρες μας, η ανέλκυση γίνεται από τον Επίσκοπο με την κορδέλα που φέρει ο Σταυρός. Αγιασμός των οικιών από τους ιερείς. Στην Ελλάδα ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά την παραμονή των Θεοφανίων και λέγεται «Μικρός Αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». Με την Πρωτάγιαση, ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών για να φύγει μακριά κάθε κακό. Παλαιότερα, οι λαϊκές δοξασίες συνέδεαν τον φωτισμό των σπιτιών με την εξαφάνιση των καλικάντζαρων, τους οποίους φαντάζονταν να φεύγουν περίτρομοι με την έλευση του ιερέα, κραυγάζοντας: «Φύγετε να φύγουμε κι έφτασε ο τρουλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του! Η εορτή των Θεοφανίων περικλείει άλλωστε και πολλές εκδηλώσεις που αποτελούν διαιώνιση αρχαίων ελληνικών εθίμων. Ο Αγιασμός στη χώρα μας έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων, καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. Η τελευταία αυτή έννοια δεν είναι αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει τις ρίζες της στην αρχαία λατρεία. Η κατάδυση του Σταυρού, κατά τη λαϊκή πίστη, δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών μετά τη κατάδυση τρέχουν στις παραλίες ή στις όχθες ποταμών και λιμνών για να πλύνουν τα αγροτικά τους εργαλεία, ακόμη και εικονίσματα. Κατά τη λαϊκή δοξασία, ακόμη και τα εικονίσματα με το πέρασμα του χρόνου χάνουν την αρχική δύναμη και αξία τους, που την αποκτούν όμως εκ νέου από το αγιασμένο νερό. Αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν αποτελεί παρά επιβίωση της αρχαίας αθηναϊκής γιορτής των «Πλυντηρίων». Στην ανατολική Μακεδονία ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο εορτασμός των Θεοφανίων στη Δράμα με πληθώρα εκδηλώσεων και δρώμενων. Σκοπός τους είναι η εξασφάλιση της καλοχρονίας, δηλαδή η καλή υγεία και η πλούσια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Μαύρες κάπες, δέρματα ζώων, μάσκες, κουδούνια και θόρυβοι, στάχτη και σταχτώματα, χοροί και αγερμοί, αναπαράσταση οργώματος και σποράς, πλούσιο φαγοπότι και ευχές επιδιώκουν να επενεργήσουν στην καρποφορία της φύσης. Σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη της Δράμας βρίσκεται το Μοναστηράκι, όπου κάθε χρόνο την ημέρα των Θεοφανίων, αναβιώνει το έθιμο των Αράπηδων. Έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική θρησκεία και πιο συγκεκριμένα στις διονυσιακές τελετές, ενώ έχει δεχτεί και χριστιανικές επιρροές. Οι Αράπηδες είναι μια εθιμική παράσταση (δρώμενο) με έντονα την υπερβολή, το μαγικό και το λατρευτικό στοιχείο, στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι της περιοχής.Το ίδιο έθιμο συναντάμε επίσης και στα χωριά Βώλακας, Πετρούσα και Ξηροπόταμος. Αναβιώνει επίσης κάθε χρόνο και στη Νίκησιανη του Δήμου Παγγαίου στο νομό Καβάλας. Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα των Θεοφανίων, τα «ραγκουτσάρια», αναβιώνει κάθε χρόνο στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι κάτοικοι μεταμφιέζονται για να ξορκίσουν το κακό. https://volospelionmagnesia.blogspot.com/2017/01/blog-post_24.html

Στην Χαλκιδική τηρούνται τα εθιμα της Καμήλας (Γαλάτιστα) και των Φωταράδων (Παλαιόκαστρο).
Το «γιάλα - γιάλα» αναβιώνει στην Ερμιόνη της Αργολίδας πάνω από 50 χρόνια. Ανάλογα έθιμα επιβιώνουν και σε πολλά ψαροχώρια της περιοχής, όπως στο Πόρτο Χέλι και την Κοιλάδα. Τα ξημερώματα των Φώτων, τα αγόρια που πρόκειται τη νέα χρονιά να παρουσιαστούν στο στρατό, συγκεντρώνονται, γευματίζουν όλοι μαζί και έπειτα γυρνούν σε όλα τα σπίτια της περιοχής από σοκάκι σε σοκάκι, φορώντας παραδοσιακές ναυτικές φορεσιές και τραγουδώντας το «γιάλα - γιάλα». Την παραμονή των Φώτων οι κάτοικοι στολίζουν της βάρκες τους με φοίνικες, νεραντζιές και μυρτιές, τις οποίες δένουν στο λιμάνι πριν την καθιερωμένη βουτιά. 
Στην Λευκάδα τηρείται το έθιμο «των πορτοκαλιών». Οι πιστοί βουτούν στη θάλασσα τα πορτοκάλια που κρατούν στα χέρια τους και τα οποία είναι δεμένα μεταξύ τους με σπάγκο. Έπειτα τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και αφήνουν ένα από αυτά για ένα ολόκληρο χρόνο στα εικονίσματα του σπιτιού. Πριν τηντελετή της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού, ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια.

Δημοσιεύθηκε στις 5 January 2024 | 6:00 am


ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ ( 1913- 196Ο)

Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus ) γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1913 και πέθανε στις  4 Ιανουαρίου του 1960 σε ηλικία 47 χρονών.
Ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός.

Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματα του «Ο Ξένος» και «Η πανούκλα», στα θεατρικά του
έργα «Καλλιγούλας» και «Οι δίκαιοι» και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο μύθος τους Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Τιμήθηκε το 1957 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας μόλις 44 ετών, ο δεύτερος νεότερος στην ιστορία του θεσμού, μετά τον Κίπλινγκ. Λέγεται πως ο Σαρτρ εξέφρασε την πικρία του που ο πάλαι ποτέ προστατευόμενός του βραβεύτηκε πριν τον ίδιο (ο Σαρτρ βραβεύτηκε το 1964). Δήλωσε πάντως πως «κανένας δεν χάρισε αυτό το βραβείο στον Καμύ».
Ήταν γιος του Λυσιέν Καμύ ενός εργάτη που απασχολούνταν σε ένα οινοπαραγωγικό κτήμα στην περιοχή Μοντοβί της Αλγερίας. Η οικογένεια του Καμύ ήταν πάμφτωχη. Εκεί στην Αλγερία γεννήθηκε ο Αλμπέρ, αλλά έμελλε να χάσει τον πατέρα του σε ηλικία μόλις ενός έτους. Ο πατέρας τους επιστρατεύτηκε στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και μέσα σε ένα μήνα έχασε την ζωή του. Ο μικρός Αλμπέρ θα τον γνωρίσει μέσα από μία φωτογραφία και μία σημαντική οικογενειακή ιστορία: την περιγραφή της έντονης αποστροφής που έδειξε ο πατέρας του μπροστά στο θέαμα μίας εκτέλεσης.
Μετά το θάνατο του Λισιέν η οικογένεια εγκαθίσταται στο Αλγέρι. Ο Αλμπέρ κάνει τις σπουδές του έχοντας την υποστήριξη των καθηγητών του. Ξεκινάει να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό Sud το 1932. Μετά από το απολυτήριο λυκείου, παίρνει πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία, της φιλοσοφικής σχολής, αλλά η φυματίωση τον εμποδίζει να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση.
Το 1935, ξεκινάει το L’ Envers et l’ Endroit, που θα εκδοθεί δύο χρόνια αργότερα. Ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας (le Théâtre du Travail) στο Αλγέρι που το 1937 μετονομάζει σε Θέατρο της Ομάδας. Σε ηλικία 22 χρόνων προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα, αλλά δύο χρόνια αργότερα αποβλήθηκε με την κατηγορία ότι ήταν τροτσκικός. Εργάζεται στην εφημερίδα Front populaire (Το λαϊκό μέτωπο), του  Pascal Pia. Η έρευνα που κάνει «Μιζέρια της Καμπυλίας» θα συναντήσει αντιδράσεις. Το 1940, η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ. Εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα Paris-Soir. Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει τον «Ξένο» (1942) και το δοκίμιο «Ο μύθος του Σίσυφου» (1942) και θα αναπτύξει τις φιλοσοφικές του θέσεις. Σύμφωνα με την δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον «κύκλο του παραλόγου» – ο οποίος θα συμπληρωθεί αργότερα με τα θεατρικά έργα «Η παρεξήγηση»και «Καλιγούλας» (1944). Το 1943 προσλαμβάνεται ως αναγνώστης από τον εκδοτικό οίκο Gallimard και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας Combat (Η μάχη) όταν ο Π. Πια κλήθηκε να προσφέρει από άλλες θέσεις στη Γαλλική Αντίσταση. Συνεχίζει το λογοτεχνικό έργο με της παραγωγή του «κύκλου της εξέγερσης», που περιλαμβάνει ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματά του, την «Πανούκλα» (1947), αλλά και άλλα έργα, λιγότερο δημοφιλή: «L’ État de siège» (1948), «Οι δίκαιοι» (1949) και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» (1951).
Πολλοί θεωρούσαν τον Καμύ υπαρξιστή. Παρότι κυριαρχεί αυτή η εσφαλμένη αντίληψη, ο Καμύ ούτε δήλωνε υπαρξιστής (είχε αρνηθεί επανειλημμένα τη σχετική ταμπέλα ούτε και ασπαζόταν τον εν λόγω φιλοσοφικό ρεύμα. Η σύγχυση έχει προκληθεί, πρώτον, λόγω του συσχετισμού του με τον Σαρτρ, με τον οποίο τους συνέδεε αρχικά φιλία, αλλά αργότερα υπήρξαν ιδεολογικοί αντίπαλοι. Και δεύτερον, επειδή όντως ο Καμύ επηρεάστηκε από τον υπαρξισμό και ενσωμάτωσε στοιχεία στο δικό του έργο. Υπάρχουν όμως βασικές διαφορές ανάμεσα στον Καμύ και στη θεωρία του περί παραλόγου και στη θεωρία του Σαρτρ για τον υπαρξισμό. Το 1952 έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ με την δημοσίευση στο περιοδικό Μοντέρνοι καιροί (Les Temps modernes) του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν (Henri Jeanson) που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική». Το 1956, στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την «Πτώση» , ένα απαισιόδοξο βιβλίο.
Ο Καμύ σε προσωπικό επίπεδο υπήρξε γυναικάς. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η εθισμένη στη μορφίνη Σιμόν Ιέ, δεύτερη και τελευταία η πιανίστρια Φρανσίν Φορ, με την οποία απέκτησε δίδυμα. Διατηρούσε όμως παράλληλα δεσμό – επί 16 χρόνια – με τη διάσημη Ισπανίδα ηθοποιό Μαρία Κασάρες.
Ένα από τα λιγότερο γνωστά στοιχεία για τον Καμύ είναι ότι ήταν δεινότατος χορευτής,  αν πιστέψουμε τα ημερολόγια της Σιμόν ντε Μποβουάρ και άλλες μαρτυρίες από τα πάρτι στο σπίτι του Πικάσο και άλλων φίλων και γνωστών. Επίσης, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την υποκριτική. Μάλιστα, όταν πρωτογνώρισε τον Σαρτρ, συμφώνησε να παίξει ένα ρόλο στο θεατρικό του τελευταίου, τις «Μύγες». Τελικά, υπαναχώρησε.
Ο Καμύ έπασχε από φυματίωση αλλά δεν έμελλε να είναι η αρρώστια που θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Οι φόβοι του για ένα τροχαίο επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο μιας που σκοτώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόν, όταν ο οδηγός και συγγενής του στενού του φίλου Γκαλιμάρ παρεκκλίνει της πορείας του και ρίχνει το αυτοκίνητο μάρκας Facel-Vega σε ένα δέντρο. Οι εφημερίδες της εποχής κάνουν λόγο για υπερβολική ταχύτητα (130 χλμ/ω), αδιαθεσία του οδηγού ή σκάσιμο του ελαστικού, αλλά ο συγγραφέας Ρενέ Ετιάμπλ διαβεβαιώνει ότι μετά από επίμονες μελέτες είχε στα χέρια του αποδείξεις ότι η Facel-Vega ήταν ένα κινητό φέρετρο – ωστόσο καμία εφημερίδα δε δέχτηκε να τις δημοσιεύσει. Οι συνομωσιολογικές εικασίες μιας ιταλικής εφημερίδας το 2011, ότι ο θάνατος του Καμύ ήταν δολοφονία δεν έχουν ληφθεί στα σοβαρά. Ο Καμύ τάφηκε στο Λουρμαρέν (Lourmarin) της Βωκλύζ (Vaucluse), όπου είχε αγοράσει μία κατοικία.
Στο περιθώριο των κυριάρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στο Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δε σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.

Δημοσιεύθηκε στις 4 January 2024 | 6:00 am


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 1851 – 1911

Διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής· από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του δάσκαλου και ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (1817-1897) και της Γκιουλώς Μοραΐτη (1822-1896). Έτσι, ο νεαρός Αλέξανδρος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα κλίμα γεμάτο ευλάβεια και θρησκευτικότητα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και στη Σκόπελο, φοίτησε κατόπιν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα
(Βαρβάκειο) με χίλιες δυο στερήσεις. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν πήρε το δίπλωμά του.
Η Σκιάθος την εποχή του Παπαδιαμάντη
Φύση ασκητική ο Παπαδιαμάντης, στα είκοσί του πήγε στο Άγιο Όρος μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης διηγηματογράφο, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, για να προσκυνήσει, όπως έλεγε ο ίδιος. Πάντως, δεν έμεινε πολύ εκεί. Γύρισε στην Αθήνα και όλη του η ζωή κύλησε λιτά και ασκητικά ανάμεσα στη βιοπάλη, τη συγγραφή και την εκκλησία. Επί χρόνια ήταν ο τακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και από τα μικρά του χρόνια ως το θάνατό του η πιο αγαπημένη του ενασχόληση ήταν η μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων.
Ο Παπαδιαμάντης πολύ νέος άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευε ιδίως μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων από τα αγγλικά και γαλλικά, γλώσσες που τις έμαθε μόνος του. Παράλληλα, άρχισε και το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Τα πρώτα χρόνια καταγίνεται με ιστορικά μυθιστορήματα: «Μετανάστις (1880), «Οι Έμποροι των Εθνών» (1883), «Η Γυφτοπούλα» (1884). Γράφει και μερικά ποιήματα.
Στην παραλία του Βόλου

Γρήγορα, όμως, βρήκε τον αληθινό του δρόμο και στράφηκε προς το διήγημα. Ο «Χρήστος Μηλιόνης» (1885), εμπνευσμένος από ένα δημοτικό τραγούδι, είναι η απαρχή της στροφής αυτής. Από το 1885 καταγίνεται αποκλειστικά μ’ αυτό το είδος. Γράφει μικρά και μεγάλα διηγήματα (νουβέλες): «Η Χολεριασμένη (1901), «Ο Πεντάρφανος» (1905), «Ο Νεκρός ταξιδιώτης (1910), «Η Φόνισσα» (1903), «Οι Μάγισσες (1900), «Η Νοσταλγός» (1894), τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα», τα « Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και τα «Πασχαλινά διηγήματα».
Το πλούσιο διηγηματικό του έργο, με θέματα και τύπους από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ή την απλοϊκή ζωή της κοινωνίας της Σκιάθου, τον παρουσιάζει συγγραφέα του είδους, που λέγεται ηθογραφία. Αλλά η ηθογραφία του είναι μόνο ο σκηνικός διάκοσμος, όπου κινούνται τα πρόσωπα και ξετυλίγονται τα γεγονότα. Ο Παπαδιαμάντης δεν αντιγράφει ήθη και έθιμα. Βλέπει τη λαϊκή ψυχή, ζει τις εκδηλώσεις και αποτυπώνει όλα αυτά στο έργο του, ένα έργο τελείως προσωπικό και ιδιότυπο ως προς την εκλογή των θεμάτων, την έμπνευση και τη γλώσσα.
Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλοϊκή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα. Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας»(1908) κ.ά. Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892).
Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος: «Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Ιδιόμορφη είναι και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, επηρεασμένη από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει ούτε τη σαφήνεια και κατανόηση, ούτε το να έχουν οι φυσικές του περιγραφές, ποίηση αληθινή.
Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη».
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τον περισσότερο χρόνο του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε το τέλος του, αναζήτησε την αγαπημένη του Σκιάθο, όπου και πέθανε από πνευμονία τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου 1911.

Παπαδιαμάντης Αυτοβιογραφούμενος

Το σπίτι του στη Σκιάθο

Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4η Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το Ελληνικόν Σχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα εις Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του 1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα εις την Δ΄ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικὴν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ιδίαν δε ησχολούμην εις τα ξένας γλώσσας. Μικρὸς εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους, και εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τω 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τω 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» , έργον μου, εις το περιοδικὸν «Σωτήρας». Τω 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των Εθνών» εις το «Μὴ χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και εφημερίδας.....

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

Δημοσιεύθηκε στις 3 January 2024 | 6:00 am


ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ...

 H βασιλόπιτα είναι το γλύκισμα - σύμβολο της Πρωτοχρονιάς και συνδέεται με την εορτή του Αγίου Βασιλείου, από τον οποίο πήρε το όνομά της. Τη βρίσκουμε με πολλές μορφές και διάφορους τρόπους παρασκευής, σ’ όλα τα ελληνικά σπίτια, αστικά και αγροτικά. Ζυμώνεται κυρίως με αλεύρι, αυγά, ζάχαρη και γάλα, και συνηθέστατα πάνω στην επιφάνειά της γράφεται ο αριθμός του νέου έτους με αποφλοιωμένα αμύγδαλα. Μέσα στο ζυμάρι τοποθετείται ένα νόμισμα, που όποιος το βρει κατά το μοίρασμα της βασιλόπιτας θα είναι ο τυχερός της χρονιάς. Σε κάποιες αγροτικές περιοχές αντί για νόμισμα τοποθετούσαν παλαιότερα ένα κομματάκι άχυρο, κλήμα ή κλώνο ελιάς, ανάλογα με την παραγωγή της περιοχής, και όποιος το έβρισκε θα είχε καλή σοδειά κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Η βασιλόπιτα κόβεται και μοιράζεται με εθιμικό τελετουργικό τη νύχτα της παραμονής του νέου χρόνου ή ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Το γενικό πρόσταγμα έχει ο νοικοκύρης του σπιτιού, που αφού τη σταυρώσει, κόβει και μοιράζει τα κομμάτια της πίτας στα μέλη της οικογένειάς του και τους τυχόν φιλοξενούμενους, ενώ ιδιαίτερα κομμάτια ξεχωρίζονται για τον Χριστό, την Παναγία, τον Άγιο Βασίλειο, το σπίτι και τους ξενιτεμένους της οικογένειας.. Το έθιμο δεν περιορίζεται μόνο στο σπίτι και την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Από τις επόμενες ημέρες και σχεδόν μέχρι και τα τέλη Φλεβάρη, σωματεία, επαγγελματικές ενώσεις και οργανώσεις κόβουν τη δική τους βασιλόπιτα. Η συνήθεια αυτή είναι νεώτερη και κατάγεται από στις παλαιότερες συντεχνίες, τα μέλη των οποίων έκοβαν την πρωτοχρονιάτικη πίτα και τη μοιράζονταν για το καλό το δικό τους και του κοινού τους επαγγέλματος.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΙΜΟ
Όταν ο Άγιος Βασίλειος ήταν επίσκοπος Καισάρειας, ο έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε να εισπράξει φόρους με άγριες διαθέσεις. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία του επισκόπου τους. Αυτός τους είπε να συγκεντρώσουν ό,τι πολύτιμα αντικείμενα είχαν για να τα προσφέρουν στον έπαρχο. Ο άγιος, όμως, τον έπεισε να φύγει χωρίς να πάρει τίποτε. Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Επειδή η επιστροφή των αντικειμένων στους κατόχους τους ήταν πρακτικά αδύνατη, με συμβουλή του αγίου ζυμώθηκαν πλακούντια (μικρές πίτες) και μέσα σ’ αυτούς τοποθετήθηκε από ένα πολύτιμο αντικείμενο. Έγινε η διανομή και, σαν από θαύμα, έτυχε στον καθένα ό,τι είχε δώσει. Από τότε, λέγει η παράδοση, κάνουμε στη γιορτή του Αγίου Βασιλείου πίτες με νομίσματα μέσα.
Νεώτερες παραλλαγές αυτής της παράδοσης από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία παρουσιάζουν τον Άγιο Βασίλειο να κερδίζει τον εισπράκτορα των φόρων σε χαρτοπαίγνιο και στη συνέχεια να γίνεται η διανομή με μικρά ψωμιά ή με μια μεγάλη πίτα

Δημοσιεύθηκε στις 31 December 2023 | 6:56 am


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται «η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου και στις 6 Ιανουαρίου από τις Εκκλησίες που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο (Ιουλιανό).
Κατά συνεκδοχή, Χριστούγεννα ονομάζεται όλο το εορταστικό δεκαπενθήμερο από την παραμονή των Χριστουγέννων (24 Δεκεμβρίου) έως την εορτή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (7 Ιανουαρίου). Για τις Δυτικές Εκκλησίες τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης, ενώ για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ο σταυρικός θάνατος και η Ανάσταση.
Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε με υπερφυσικό τρόπο από την Παρθένο Μαρία σ’ ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ, μεταξύ 7 και 4 π.Χ., σύμφωνα με διάφορους επιστημονικούς υπολογισμούς. Εκείνη την εποχή, βασιλιάς της Ιουδαίας ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας, ηγεμόνας της Συρίας ο Κυρήνιος και αυτοκράτορας της Ρώμης ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο οποίος είχε διατάξει απογραφή πληθυσμού των υπηκόων του. Γι’ αυτό και ο Ιωσήφ πήρε την ετοιμογέννητη Μαρία και μετέβησαν στη Βηθλεέμ από τη Ναζαρέτ, όπου διέμεναν..
Μετά τη γέννηση του Ιησού, ένας άγγελος εμφανίσθηκε στους ποιμένες της περιοχής, αγγέλλοντας το χαρμόσυνο γεγονός, ενώ πλήθος άλλων αγγέλων έψαλλαν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Ενώ συνέβαιναν αυτά, άστρο φωτεινό εξ Ανατολής οδήγησε τρεις Μάγους (Μελχιόρ, Γάσπαρ, Βαλτάσαρ) στη Βηθλεέμ, όπου μαζί με τους βοσκούς προσκύνησαν τον Θεάνθρωπο, προσφέροντάς του χρυσό, λίβανο και σμύρνα.
Η φύση του αστέρα που οδήγησε τους Μάγους απασχόλησε όχι μονάχα τη θεολογία, αλλά και την αστρονομία. Κατά καιρούς οι επιστήμονες έχουν δώσει διάφορες ερμηνείες: ότι επρόκειτο για σύνοδο πλανητών, για υπερκαινοφανή αστέρα, για κομήτη, ακόμη και για μετεωρίτη. Η σύγχρονη αστρονομία, ωστόσο, δεν θεωρεί πειστικές τις ερμηνείες αυτές. Σε τελευταία ανάλυση, εκείνο που έχει σημασία για τους Χριστιανούς δεν είναι τόσο η φύση του φαινομένου, όσο η αξία του ως «σημείου» της έλευσης του Μεσσία, που εκπληρώνει τις προφητείες των Εβραϊκών Γραφών ερχόμενος στη Γη για να λυτρώσει τους ανθρώπους από τις αμαρτίες τους. Οι αρχαιότερες και πλέον αξιόπιστες εκκλησιαστικά πηγές για τη γέννηση του Ιησού περιέχονται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά, που είναι και οι μόνοι από τους τέσσερεις Ευαγγελιστές που ασχολούνται με τα της Γεννήσεως του Χριστού. 
Ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έλαβε καθολική μορφή στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ, πρώτα στη Δύση και μετά στην Ανατολή. Μέχρι τότε η Γέννηση του Ιησού εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη Βάπτιση κατά την εορτή των Θεοφανείων. Η Αρμενική Εκκλησία δεν δέχθηκε την αλλαγή και διατήρησε την παλαιότερη παράδοση, την οποία ακολουθούν σήμερα όσες Εκκλησίες ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο (Ιουλιανό). Για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα καθιερώθηκαν ως αργία με τον Ιουστινιάνειο Κώδικα (529/534)... 
Με δεδομένο ότι στα Ευαγγέλια δεν αναφέρεται η ακριβής ημερομηνία της γέννησης του Ιησού, η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρας εορτασμού των Χριστουγέννων θα πρέπει να συνδέεται, σύμφωνα με μια θεωρία, με τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου (Βρουμάλια) από τους ειδωλολάτρες της ρωμαϊκής επικράτειας, αλλά και των γενεθλίων του Μίθρα, του ανίκητου Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti), που είχε καθιερωθεί επί αυτοκράτορα Αυρηλιανού το 275μ.Χ. Νωρίτερα, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια (17-23 Δεκεμβρίου), όπου επικρατούσε κλίμα γενικής ευφορίας και ανταλλάσσονταν δώρα. Σύμφωνα με τις απόψεις που αντλούν επιχειρήματα από την ιστορία των θρησκειών, η Εκκλησία διεκδίκησε την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων για να ασκήσει πολεμική με τα κηρύγματά της κατά των εθνικών και αιρετικών. Σύμφωνα με άλλες θεωρίες, η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού προκύπτει από σειρά ημερολογιακών υπολογισμών, που έχουν λάβει υπόψη τους πατερικά κείμενα και παλαιοδιαθηκικές πηγές. Πάντως, η προσπάθεια εύρεσης του ακριβούς χρόνου της Γέννησης του Χριστού ξεκίνησε αρκετά νωρίς και έχει οδηγήσει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Κάποιοι την τοποθετούν τη νύχτα της 19ης προς την 20η Απριλίου, άλλοι τον Ιανουάριο, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στις 18 Νοεμβρίου, ενώ σύμφωνα με τον Κυπριανό ο Χριστός γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου...
Κατά τους πρώιμους εκκλησιαστικούς χρόνους η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία απαιτούσε ολιγοήμερη νηστεία. Από τον έκτο αιώνα στα μοναστήρια είχε καθιερωθεί νηστεία σαράντα ημερών, η οποία κατά τον 12ο αιώνα επεκτάθηκε σε όλους τους Χριστιανούς της Ανατολής. Έτσι, η νηστεία των Χριστουγέννων ξεκινά από την εορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14 Νοεμβρίου. Η εκκλησιαστική ακολουθία των Χριστουγέννων ψάλλεται στις εκκλησίες νωρίς το πρωί, κατά το ξημέρωμα. Είναι πανηγυρική και γεμάτη λαμπρούς ύμνους των μεγάλων υμνογράφων της εκκλησίας, όπως του Ιωάννου Δαμασκηνού, του Ρωμανού του Μελωδού και του Κοσμά Μαϊουμά.
Απολυτίκιο
Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν τον ήλιον της δικαιοσύνης και Σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν Κύριε δόξα Σοι.
Κοντάκιο (σύνθεση Ρωμανού του Μελωδού)
Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει και η Γή το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι Μάγοι δε μετα αστέρος οδοιπορούσι Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός.

Στις ελληνικές πόλεις και τα χωριά τα Χριστούγεννα γιορτάζονται μέσα σε θερμή οικογενειακή ατμόσφαιρα. Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν γλυκά (μελομακάρονα και κουραμπιέδες) και ψωμί («Χριστόψωμο») ζυμωμένο με ειδικό τρόπο σε κάθε περιοχή της πατρίδας μας και στολισμένο με καλλιτεχνική διάθεση. Υπό την πίεση των μεγάλων χριστιανικών εορτών, οι αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές εξαλείφθηκαν με την πάροδο των αιώνων. Έμειναν, όμως, μέχρι τις μέρες μας, οι δοξασίες, οι θρύλοι και ο μεταφυσικός φόβος για τα δαιμονικά των Χριστουγέννων: τους δικούς μας καλικάντζαρους και τους λυκάνθρωπους στη Γαλλία.

Δημοσιεύθηκε στις 24 December 2023 | 6:00 am


Χειμερινό Ηλιοστάσιο

 Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (Winter Solstice στα αγγλικά) είναι όρος της αστρονομίας που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μια συγκεκριμένη στιγμή του έτους, όταν ο ήλιος βρίσκεται στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση νοτίως του ισημερινού. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται και για να χαρακτηρίσει το αντίστοιχο σημείο από τη μεγαλύτερη δυνατή απόκλιση της εκλειπτικής (εκλειπτική= ο μεγάλος κύκλος που γράφει η Γη κατά την περιφορα της γύρω από τον Ήλιο) από τον
ουράνιο ισημερινό.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει κάθε χρόνο στο Βόρειο Ημισφαίριο της Γης στις 21 ή 22 Δεκεμβρίου, οπότε παρατηρείται η μικρότερη ημέρα του χρόνου και ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του χειμώνα. Αντίστροφα, στο Νότιο Ημισφαίριο παρατηρείται η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου και ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού.

Δημοσιεύθηκε στις 22 December 2023 | 6:44 am


ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

 Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Ελλάδα επί Βαυαροκρατίας, όταν τα Χριστούγεννα του 1834 στολίστηκε με δέντρο η κατοικία του Όθωνα στο Ναύπλιο και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στο παλάτι των Αθηνών. Στις 24 Δεκεμβρίου 1843 στήθηκε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ελληνικό σπίτι και συγκεκριμένα στο αρχοντικό του Ναξιώτη Ιωάννη Παπαρρηγόπουλου, γενικού Προξένου της Ρωσίας στην Αθήνα. Το έθιμο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, άργησε να εξαπλωθεί στην χώρα μας. Μόλις την δεκαετία του τριάντα κάποια αστικά σπίτια άρχισαν να στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ μεταπολεμικά το έθιμο διαδόθηκε ταχύτατα τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο χώρα. Μια προσπάθεια να αντιακατασταθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ελληνοπρεπέστατο καραβάκι στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα δεν ευοδώθηκε.

Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δέντρου

Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους σε διάφορα έθιμα. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεώτερων χρόνων προέρχεται από την Γερμανία. Σ’ ένα λαϊκό μεσαιωνικό δράμα για τον Αδάμ και την Εύα το κυριότερο εξάρτημα τού σκηνικού ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα, το οποίο συμβόλιζε τον Κήπο τής Εδέμ. Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου μέσα στα σπίτια τους στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά κρεμούσαν πάνω του λεπτά μπισκότα (συμβόλιζαν την όστια, το χριστιανικό σύμβολο τής σωτηρίας), τα οποία αντικαταστάθηκαν αργότερα από μπισκότα σε διάφορα σχήματα. Στην διακόσμηση προσέθεταν συχνά και κεριά, τα οποία συμβόλιζαν τον Χριστό. Στο ίδιο δωμάτιο υπήρχε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και η πυραμίδα των Χριστουγέννων, μια τριγωνική ξύλινη κατασκευή με ράφια, πάνω στην οποία τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι. Τον 16ο αιώνα είχε ήδη συντελεστεί η συγχώνευση της πυραμίδας των Χριστουγέννων και του δέντρου του Παραδείσου, από την οποία προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων. Μέχρι τον 18ο αιώνα το έθιμο τού χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε διαδοθεί ευρέως στον χώρο των Γερμανών Προτεσταντών, αλλά η παράδοση αυτή απέκτησε βαθιές ρίζες στην Γερμανία μόνο τον επόμενο αιώνα. Στην Αγγλία εισήχθη στις αρχές τού 19ου αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στα μέσα της ίδιας εκατονταετίας, χάρη στις προσπάθειες του Γερμανού πρίγκιπα Αλβέρτου, συζύγου τής βασίλισσας Βικτωρίας. Στο βικτωριανό δέντρο κρεμούσαν με κορδέλες και χάρτινες αλυσίδες διάφορα κεριά, γλυκά και εντυπωσιακά κέικ. Στην Βόρεια Αμερική τα χριστουγεννιάτικα δέντρα εισήχθησαν από τους Γερμανούς αποίκους στις αρχές τού 17ου αιώνα και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή τον 19ο αιώνα. Εξίσου δημοφιλή ήταν στην Αυστρία, την Ελβετία, την Πολωνία και την Ολλανδία. Κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου επικράτησε η διακόσμησή τους με περίπλοκα σχέδια από χαρτί. Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφώτισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Νέα Υόρκη, αντικαθιστώντας τα κεριά με ηλεκτρικούς λαμπτήρες, που ο ίδιος είχε ανακαλύψει.

Δημοσιεύθηκε στις 20 December 2023 | 7:50 am


ΤΟ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

Σε ισχύ τίθεται από σήμερα, Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, το εορταστικό ωράριο για τα εμπορικά καταστήματα στον Βόλο. Ο Εμπορικός Σύλλογος Βόλου προτείνει στα εμπορικά καταστήματα – μέλη του εορταστικό ωράριο λειτουργίας Χριστουγέννων 2023 & Πρωτοχρονιάς 2024 με έναρξη Κυριακή 17/12/2023, το οποίο έχει ως εξής:

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/12/2023: 11:00 – 15:00, ΔΕΥΤΕΡΑ 18/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΤΡΙΤΗ 19/12/2023: 09:00 -14:00 17:00-21:00, ΤΕΤΑΡΤΗ 20/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΠΕΜΠΤΗ 21/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ 23/12/2023: 10:00 – 18:00, ΚΥΡΙΑΚΗ 24/12/2023: 11:00 – 19:00
ΔΕΥΤΕΡΑ 25/12/2023: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΤΡΙΤΗ 26/12/2023: ΑΡΓΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 27/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00, ΠΕΜΠΤΗ 28/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00, ΣΑΒΒΑΤΟ 30/12/2023: 10:00 – 18:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 31/12/2023: 11:00 – 19:00, ΔΕΥΤΕΡΑ 1/1/2024: ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
ΤΡΙΤΗ 2/1/2024: ΚΛΕΙΣΤΑ

*Την Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2024 προτείνουμε, όπως παραδοσιακά κι εθιμικά γίνεται, τα καταστήματα λιανικού εμπορίου παραμείνουν κλειστά.

Δημοσιεύθηκε στις 17 December 2023 | 7:57 am


Κώστας Βάρναλης ( 1884 – 1974)

Γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας, το σημερινό (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας το 1884, όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Το επίθετό του, αν όχι καλλιτεχνικό δηλώνει καταγωγή από τη Βάρνα όπου έμεναν πολλοί Έλληνες — το επίθετο του πατέρα του ήταν Μπουμπούς.
 Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και συνέχισε την εκπαίδευσή του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης και έπειτα με την υποστήριξη του Μητροπολίτη Αγχιάλου ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει φιλολογία και εκεί πήρε μέρος στη διαμάχη για το γλωσσικό ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών.
Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ, το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. Το 1908 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση, στην αρχή στο ελληνικό διδασκαλείο του Πύργου (Μπουργκάς), σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, και στη συνέχεια στην Ελλάδα (στην Αμαλιάδα
αργότερα σχολάρχης στην Αργαλαστή και μετά την εμπλοκή στην υπόθεση των «Αθεϊκών» του Βόλου μετατέθηκε στα Μέγαρα καί στην Ανωτάτη Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους Ηρακλείδες του Ευριπίδη, τον Αίαντα του Σοφοκλή, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα και τον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου του Φλωμπέρ. Μετά τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος, φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Γληνού.

Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Τότε προσχώρησε στον μαρξισμό και τον διαλεκτικό υλισμό, και αναθεώρησε τις προηγούμενες απόψεις του για την ποίηση, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Καρπός αυτής της στροφής στάθηκε το ποίημα «Προσκυνητής». Το καλοκαίρι του 1921 έγραψε στην Αίγινα Το Φως που καίει, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας. Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους Μοιραίους στο περιοδικό Νεολαία και τη «Λευτεριά» στο περιοδικό Μούσα. Το 1924 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδημία υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Γληνού.
Το 1926 παύθηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, με αφορμή ένα δημοσίευμα της Εστίας, που δημοσίευσε ένα απόσπασμα από Το φως που καίει. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της Προόδου. Το 1927 τύπωσε τους Σκλάβους Πολιορκημένους. Το 1929 νυμφεύθηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου. Το 1932 εξέδωσε την Αληθινή απολογία του Σωκράτη. Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των Ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα και μετά εξορίστηκε στη Μυτιλήνη και τον Άγιο Ευστράτιο. Υπήρξε Κομμουνιστής και στην Κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ως μέλος του ΕΑΜ. Tο 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων τουΖωντανοί άνθρωποι, Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης, Ποιητικά, Διχτάτορες, Αισθητικά- Κριτικά (δύο τόμοι). Το 1965 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο Ελεύθερος κόσμος και το 1972 το θεατρικό έργο Άτταλος ο Γ΄. Υπήρξε συνεργάτης σε πολλά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες, μεταξύ των οποίων και στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974. Το ταφικό μνημείο του ποιητή, στο Α΄ Νεκροταφείο φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Κοσμάς Ξενάκης, το 1975.
ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ χειρογραφο τού Βάρναλη
Το 2015 από τις εκδόσεις Κέδρος, κυκλοφόρησαν «Άπαντα τα ποιητικά (1904-1975) Κώστας Βάρναλης».
Το έργο του είναι 
γραμμένο στη δημοτική και έχει καλά επιμελημένη μορφή και πλαστικότητα στην έκφραση. Χαρακτηρίζεται από θερμή λυρική φαντασία και σατιρική διάθεση με ενδιαφέρον για τον σύγχρονο άνθρωπο. Η ποίηση του, ιδιαίτερα, χαρακτηρίζεται από έντονο «διονυσιασμό», παιχνιδιάρικη διάθεση και βαθύ μουσικό αίσθημα που συνδυάζεται άριστα με τη σάτιρα, ενώ θεωρείται ένας από τους κυριότερους αριστερούς εργάτες της γλώσσας στην Ελλάδα. Ο Βάρναλης διατήρησε την ποιητική αλλά και την ανθρώπινη εγρήγορσή του μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Ο Κώστας Βάρναλης πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974 στην Αθήνα.
Το λογοτεχνικό του έργο
Ο Κώστας Βάρναλης πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα τον Αύγουστο του 1904 από τον «Νουμά» και τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η πρώτη του συλλογή «Κηρήθρες» (1905), με πρόλογο του Στέφανου Μαρτζώκη. Στα πρώτα του βήματα συμπορεύτηκε πνευματικά με τον Άγγελο Σικελιανό και το Νίκο Καζαντζάκη με έντονες επιρροές από το ρεύμα του παρνασσισμού και τις διονυσιακές και ανθρωπιστικές ιδέες.

Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους «Ηρακλείδες» του Ευριπίδη, τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντα και τον «Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου» του Γκιστάβ Φλομπέρ.

Το 1919, έγραψε το ποίημα «Προσκυνητής», που αποτελεί τομή στο ποιητικό του έργο, καθώς αχνοφαίνεται η ιδεολογική του στροφή. Το 1922 τύπωσε στην Αλεξάνδρεια, με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας, την πρώτη μεγάλη ποιητική του σύνθεση «Το φως που καίει», που την αναθεώρησε αργότερα και την ξανατύπωσε το 1933 στην Αθήνα στην οριστική της μορφή. Πρόκειται για ένα κοινωνικοφιλοσοφικό έργο, το πρώτο χρονολογικά της αριστερής λογοτεχνίας στον τόπο μας, όπως επισημαίνει η κριτική.

Το 1922 δημοσίευσε επίσης το γνωστό ποίημά του «Οι Μοιραίοι» που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Το 1927, κυκλοφόρησαν οι «Σκλάβοι Πολιορκημένοι»,η δεύτερη μεγάλη του σύνθεση, «στρατευμένης και προλεταριακής ποίησης», όπως έχει γραφεί.

Μεγαλύτερο σε έκταση απ’ το ποιητικό είναι το αφηγηματικό και το κριτικό έργο του, από το οποίο ξεχωρίζουν το πολύκροτο αφηγηματικό έργο «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη» (1931), στο οποίο ασκεί κριτική στην κυρίαρχη ιδεολογία, όπως αυτή εκφράζεται στην πολιτική, στην κοινωνία, στη θρησκεία και στη φιλοσοφία, και η ριζοσπαστική μελέτη του «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική» (1925), που προσεγγίζει με εργαλείο τον διαλεκτικό υλισμό το έργο του εθνικού μας ποιητή.

Γενικά το έργο του Βάρναλη αντικατοπτρίζει τη δεκτικότητά του απέναντι στις νέες ιδέες της εποχής του και η συνύπαρξη αντιθετικών στοιχείων στο έργο (κοινωνικά και πολιτικά στρατευμένη λογοτεχνία σε συνδυασμό με την παρουσία σατιρικών, λυρικών, δραματικών και συμβολιστικών στοιχείων) αποτελεί έναν από τους λόγους της ιδιαίτερης γοητείας του.

Ποιήματα του Κώστα Βάρναλη έχουν μελοποιήσει οι Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Σταύρος Κουγιουμτζής, Θωμάς Μπακαλάκος, Γιάννης Ζουγανέλης, Χρήστος Λεοντής, Αργύρης Μπακιρτζής, Γιάννης Σπανός και Μιχάλης Μυτακίδης (o B.D. Foxmoor των Active Member).


Δημοσιεύθηκε στις 16 December 2023 | 6:00 am


Άγιος Νικόλαος

Από τους δημοφιλέστερους αγίους του χριστιανικού κόσμου. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 6 Δεκεμβρίου.
Ο Νικόλαος γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 270 στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς Τουρκίας) από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Αφού μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, χειροτονήθηκε ιερέας και αγωνίστηκε για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης, προστατεύοντας συγχρόνως κάθε αδύνατο, πάσχοντα ή αδικούμενο. Η άνοδός του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων της Λυκίας (σημερινό Ντεμρέ Τουρκίας), προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι των συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια.
Αποφυλακίστηκε μετά την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αφοσιώθηκε στο ποιμαντικό του έργο. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325), όπου διαμορφώθηκε εν πολλοίς το χριστιανικό δόγμα, με την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου. Εκοιμήθη εν ειρήνη στις 6 Δεκεμβρίου του 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», επειδή τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Στον Άγιο Νικόλαο αποδίδονται και πολλά θαύματα.
Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας κι ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορος Αλεξίου Β' Κομνηνού (1180-1183), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν.
Στην ελληνική λαϊκή παράδοση η εορτή του Αγίου Νικολάου αποτελεί το τέλος του εορταστικού τριημέρου που ονομάζεται «Νικολοβάρβαρα» και είναι ταυτισμένα με το δυνατό κρύο και τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Σχετικές οι παροιμίες: «άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, αε Νικόλα σόντσον (χιόνισε)» (ποντιακή), «Τα Αγιονικολοβάρβαρα ή βρέχει ή χιονίζει» και «Βαρβαρίτσες, Νικολίτσες, όπου να’σαι μέσα να’σαι».
Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου.

Δημοσιεύθηκε στις 6 December 2023 | 5:00 am


Δημήτριος Τριχόπουλος 1938 (Βόλος) – 2014

 Διακεκριμένος καθηγητής της Ιατρικής και Ακαδημαϊκός, με διεθνή δραστηριότητα και αναγνώριση. Θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης Επιδημιολογίας και Υγιεινής στην Ελλάδα.

Ο Δημήτριος Τριχόπουλος γεννήθηκε το 1938 στο Βόλο. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην Παθολογία, τη Μικροβιολογία,
την Επιδημιολογία, την Προληπτική Ιατρική και τη Δημόσια Υγεία. Συνέχισε τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου, της Οξφόρδης και του Χάρβαρντ.
Το 1972 εξελέγη στην έδρα της Υγιεινής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανέλαβε τη διεύθυνση του αντίστοιχου εργαστηρίου. Το 1989 εξελέγη καθηγητής Επιδημιολογίας και το 1994 καθηγητής Πρόληψης Καρκίνου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Tο 1998 έγινε πρόσεδρος καθηγητής Eπιδημιολογίας στο Iατρικό Πανεπιστήμιο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης. Στις 30 Μαΐου 1997 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Το επιστημονικό ερευνητικό και συγγραφικό έργο του τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, ήταν επικεντρωμένο στη Δημόσια Υγεία, την Επιδημιολογία και στην αιτιολογία των κακοήθων νεοπλασιών. Έχει δημοσιεύσει σε ειδικά διεθνή περιοδικά άνω των 900 επιστημονικών μελετών, τα πορίσματα των οποίων ήταν συχνά ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις σε μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.
Μαζί με τη σύζυγό του, καθηγήτρια Αντωνία Τριχοπούλου, συνέβαλε στην ανακάλυψη του ρόλου του παθητικού καπνίσματος στην ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα, στην ερμηνεία της αιτιολογίας του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, στην ποσοτικοποίηση του συσχετισμού μεταξύ του ψυχολογικού άγχους και της στεφανιαίας νόσου, καθώς και στην αναγνώριση διατροφικών και άλλων παραγόντων ως επικίνδυνων για την ανάπτυξη καρκίνου και άλλων ασθενειών.
Υπήρξε από τους πρώτους επιστήμονες, που αντιλήφθηκε την αξία της μεσογειακής διατροφής, σε μία εποχή που στην Ελλάδα απορρίπτονταν καθετί ελληνικό και παραδοσιακό. Η μεγάλη έρευνά του, που δημοσιεύτηκε το 2003 στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine», επιβεβαίωσε ότι η μεσογειακή διατροφή παρατείνει τη ζωή και προστατεύει από τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο.
Διετέλεσε αντεπιστέλλον μέλος της Βασιλικής Ιατρικής Ακαδημίας του Βελγίου και της Εθνικής Ιατρικής Ακαδημίας της Γαλλίας και επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ουψάλα. Τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με τον Ταξιάρχη της Τιμής και από τη Γαλλική Κυβέρνηση με το παράσημο του Officier de l' Ordre des Palmes Academiques.
Ο Δημήτριος Τριχόπουλος πέθανε την 1η Δεκεμβρίου 2014 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο.

Δημοσιεύθηκε στις 1 December 2023 | 6:49 am


Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στον Βόλο και το Πήλιο


 Από τη μία το βουνό. Επιβλητικό, ανεξερεύνητο ακόμα σε πολλά σημεία του, γεμάτο μαγευτικά μονοπάτια και μικρούς, παραδοσιακούς οικισμούς που περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Από την άλλη, η θάλασσα, τα κρυστάλλινα νερά του Παγασητικού και δίπλα τους πολλά, όμορφα χωριά, μία ανάσα από τη δροσιά του Αιγαίου Πελάγους που παραμένουν ιδανικοί προορισμοί όλες τις εποχές του χρόνου. Και, λίγα χιλιόμετρα μακριά, μία από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, ο Βόλος. Με την εμπορική δραστηριότητα και τη νυχτερινή ζωή. Μία πόλη που ξέρει πολύ καλά να γιορτάζει τα Χριστούγεννα και τον ερχομό του νέου έτους.

Το Πήλιο, το συναρπαστικό βουνό των Κενταύρων, είναι υπέροχο όποια περίοδο κι αν το επισκεφθεί κανείς. Παρόλα αυτά, τις γιορτές η κατάνυξη των ημερών και η σπιτική φιλοξενία σε όποιον οικισμό κι αν βρίσκεστε κάνει αυτό τον, έτσι κι αλλιώς, πολύ δημοφιλή προορισμό της Ελλάδας την τέλεια επιλογή για μία αξέχαστη, εορταστική απόδραση.

Δεν είναι μόνο τα παλιά έθιμα που παραμένουν αναλλοίωτα μέχρι τις μέρες μας, το καταπληκτικό τοπικό φαγητό και οι ντόπιες παραδόσεις. Δεν είναι μόνο οι διαδρομές μέσα στη φύση που μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ και στον αντίποδα οι εντυπωσιακές γιορτινές εκδηλώσεις στο κέντρου του Βόλου – όποια ημέρα των γιορτών κι αν κατηφορίσετε από το Πήλιο προς την πρωτεύουσα της Μαγνησίας πάντα υπάρχει κάτι να δείτε και να κάνετε. Δεν είναι μόνο η θέα από τα πέτρινα καφενεία που αντικρίζουν τη θάλασσα.

Είναι η ατμόσφαιρα και ο αέρας. Είναι το Χιονοδρομικό Κέντρο στις Αγριόλευκες, «χωμένο» μέσα την υπέροχη φύση. Είναι οι βόλτες με το αυτοκίνητο στους στριφογυριστούς δρόμους από τη μία πλευρά του βουνού την απέναντι, στο σημείο όπου τα ορεινά συναντούν τις χρυσές αμμουδιές με έναν τρόπο που δεν θα συναντήσετε σε κανένα άλλο σημείο στην Ελλάδα.

Αν θέλετε να ζήσετε την πλευρά των Χριστουγέννων που ξέρει πώς να ενώνει την ησυχία και τη γαλήνη με τον κοσμοπολιτισμό και το ξεφάντωμα, τότε το Πήλιο είναι το απόλυτο μέρος για να βρεθείτε κι εσείς φέτος τις γιορτές.

Οι γιορτινές εκδηλώσεις του Δήμου Βόλου

Από τα τέλη Νοεμβρίου μέχρι και την Πρωτοχρονιά κάθε μέρα, σε κάποια από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης του Βόλου, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη και το μόνο σίγουρο είναι πως οποιαδήποτε στιγμή της παραμονής σας στην περιοχή κι αν αποφασίσετε να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας θα βρείτε κάτι ενδιαφέρον για να παρακολουθήσετε, με πραγματικά πάρα πολύ χαμηλή τιμή εισιτηρίου.

Στις 13 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Βαγγέλης Παπαθανασίου» θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε μία συναυλία αφιερωμένη στο έργο του διεθνούς φήμης συνθέτη, ενώ στις 14 Δεκεμβρίου, και πάλι στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, θα δώσει συναυλία η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ένα μοναδικό θέαμα θα προσφέρει στο κοινό και η παράσταση «Το Μαγικό Ρουμπίνι», ένα χορευτικό παραμύθι κλασικού χορού από τη Δημοτική Σχολή Χορού. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, σε σκηνοθεσία Άντζελας Καλατζή, στις 16 Δεκεμβρίου.

Αξίζει ακόμα να δείτε την παράσταση «Το Μαύρο Κύμα», που θα παιχτεί από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου από τις 21,22,23,28,29 και 30 Δεκεμβρίου, σε σκηνοθεσία Ευάγγελου Βογιατζή, ενώ την Παραμονή των Χριστουγέννων παραδοσιακά Κάλαντα από όλη την Ελλάδα θα ηχήσουν στην πλατεία του Αγίου Νικολάου.

Στις 18 Δεκεμβρίου, όσοι ταξιδεύουν με παιδιά, μπορούν να παρακολουθήσουν την παιδική μουσικοθεατρική παράσταση «Τα Χριστούγεννα του Πινόκιο», βασισμένη στο διάσημο, ομώνυμο βιβλίο του Κάρλο Κολλόντι, ενώ την Παραμονή των Χριστουγέννων στην κεντρική πλατεία της πόλης θα στηθεί μία ολόκληρη γιορτινή αγορά για τους μικρούς επισκέπτες με επίτιμο προσκεκλημένο τον Άγιο Βασίλη και τα ξωτικά του. Εννοείται πως ξεχωρίζει και η υπέροχη ετήσια Βραδιά των Φαναριών, στις 26 Δεκεμβρίου, όταν αμέτρητα αναμμένα χάρτινα φαναράκια θα ανέβουν στον ουρανό του Βόλου γεμίζοντας τα πάντα άπλετο, αισιόδοξο χαρούμενο φως. Φέτος, στη Βραδιά των Φαναριών θα τραγουδήσουν οι Alcatrash και η Anastasia.

Ζήστε με τους ντόπιους τα παραδοσιακά έθιμα

Τα παραδοσιακά έθιμα σε όλα τα χωριά του Πηλίου παραμένουν ζωντανά μέχρι της μέρες μας και οι ντόπιοι απολαμβάνουν πραγματικά τη διαδικασία αναβίωσής τους την περίοδο των γιορτών.

Πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα παραδοσιακά κάλαντα της περιοχής, τα οποία ακούγονται στις γραφικές κεντρικές πλατείες την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς από τα παιδιά, αλλά και τα μέλη των πολιτιστικών συλλόγων του κάθε οικισμού που ψάλλουν μέσα σε παραδοσιακές στολές, συνθέτοντας ένα όμορφο, κατανυχτικό θέαμα.

Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή έθιμα του Πηλίου και το έθιμο του «αμίλητου νερού» σύμφωνα με το οποίο νέα κορίτσια καταφθάνουν στις πέτρινες βρύσες των χωριών με παραδοσιακά, τοπικά γλυκά για κεράσματα και άφθονο κρασί. Σύμφωνα με την παράδοση τα γλυκά θα γλυκάνουν το νερό που τρέχει από την κρήνη, ενώ τα χαράματα της ημέρας των Χριστουγέννων τα ίδια κορίτσια πηγαίνουν και πάλι στη βρύση για να κουβαλήσουν το λεγόμενο «αμίλητο νερό» στο σπίτι τους, λέγοντας μία ευχή για υγεία, καλή τύχη και αφθονία.

Απολαύστε την τοπική, γιορτινή γαστρονομία

Όποια εποχή του χρόνου κι αν ταξιδέψετε στο Πήλιο το μόνο σίγουρο είναι πως η τοπική γαστρονομία θα σας μείνει αξέχαστη. Για τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς το πιο παραδοσιακό πιάτο δεν είναι άλλο από ένα πιάτο ζεστή κοτόσουπα, ενώ από το γιορτινό τραπέζι δεν λείπει ποτέ η χοιρινή τηγανιά που οι Πηλιορείτες τη μαγειρεύουν τόσο τέλεια που μοιάζει με «λουκούμι». Φυσικά, δεν γίνεται να μη δοκιμάσετε και τα καταπληκτικά συνοδευτικά και γλυκά του Πηλίου, το περίφημο Χριστόψωμο, τους κουραμπιέδες και τους λουκουμάδες με μέλι και καρύδια, ενώ την Πρωτοχρονιά σε όλα τα σπίτια μοσχοβολάει ο χειροποίητος, πεντανόστιμος μπακλαβάς.

Τα εξαιρετικά εστιατόρια του Πηλίου είναι πάρα πολλά και, φυσικά, υπάρχουν αρκετές επιλογές σε όποια πλευρά του βουνού κι αν βρίσκεστε. Ξεχωρίζουν ο Γευσοκράτορας, η Kρίτσα και οι Πηλίου Γεύσεις στην Πορταριά, το πάρα πολύ καλό Κάρδαμο στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας, το Ανάποδο Πλατάνι στην Τσαγκαράδα, ένα παραδοσιακό καφενείο με μοναδική ταυτότητα, το Μεϊντάνι στη Ζαγορά, με εκπληκτική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος, ο Λωτός με την υπέροχη αυλίτσα στον Άγιο Λαυρέντιο, το Σαλκίμι στις Μηλιές, ο Γιάννης ο Γερμανός στο Νεοχώρι.

Γιορτές στο Πήλιο θα πει κορυφαίες τοπικές γεύσεις στο απόγειό τους. Γεύσεις που είναι από μόνες τους ένα λόγος να ταξιδέψετε μέχρι εδώ.

Καθίστε στα μικρά, παραδοσιακά καφενεία

Πέτρινα καφενεία με τζάκι, άνετους καναπέδες και τραπεζάκια δίπλα σε στολισμένα παράθυρα με θέα είτε τις όμορφες πλαγιές είτε στη θάλασσα. Κάποια από αυτά φέρνουν στο βουνό των Κενταύρων έναν φρέσκο, μοντέρνο αέρα, σερβίροντας, ωστόσο, καλό ελληνικό καφέ και πενταντόστιμα σπιτικά γλυκά φτιαγμένα με ντόπιες υλικά και συνταγές. Άλλα είναι τόσο ιστορικά και εμβληματικά όσο και το ίδιο το Πήλιο και μία στάση στα μικρά στρογγυλά τραπεζάκια τους απλά είναι must.

Στην Πορταριά κάντε στάση στο Meli Coffee & More που σερβίρει ακόμα και brunch για ξένοιαστες και χουχουλιάρικες στιγμές δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Ενώ για τα καλύτερα γλυκά θα περάσετε και από το Mirtillos Pelion, και πάλι στην Πορταριά.

Εμβληματικό είναι και το Art Cafe στη γειτονική Μακρινίτσα, με τη συγκλονιστική θέα και, βέβαια, το καφενείο – ουζερί Θεόφιλος μέσα στο οποίο θα έχετε την ευκαιρία να δείτε και μία εντυπωσιακή τοιχογραφία του σπουδαίου ζωγράφου Θεόφιλου, σήμα κατατεθέν του μαγαζιού και, πιθανότατα, ολόκληρης της περιοχής.

Στη νοτιότερη πλευρά του Πηλίου αξίζει να κάνετε μία στάση και στο ιστορικότατο καφενείο του Φορλίδα στον παραδοσιακό οικισμού του Λαύκου για έναν και μόνο λόγο: Αυτό θεωρείται το παλαιότερο καφενείο ολόκληρης της Ελλάδας αφού άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1785, ενώ πολύ γνωστά είναι και καφενεία στις Μηλιές του Πηλίου, με το περίφημο Άννα να ένα Μήλο να αποτελεί ένα από τα πιο φωτογραφημένα και ινσταγκραμικά καφέ στην ορεινή Ελλάδα.

Περπατήστε στο μονοπάτι των Κενταύρων κι άλλες μαγευτικές διαδρομές στο Πήλιο

Ανακαλύψτε τις μοναδικές ομορφιές του Πηλίου μέσα από υπέροχες διαδρομές στη φύση. Η πιο φημισμένη είναι, αναμφισβήτητα, το λεγόμενο «Μονοπάτι των Κενταύρων». Το μονοπάτι είναι ανηφορικό αλλά είναι πολύ εύκολο να το περπατήσετε, καθώς η ανηφορική κλίση είναι πολύ ήπια. Στην κατάβαση τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα και δεν θα χρειαστείτε πάνω από μισή ώρα για να επιστρέψετε, μέσα από ένα πάντα πανέμορφο φυσικό τοπίο. Ολόκληρη η διαδρομή είναι πολύ καλά σηματοδοτημένη και δεν θα συναντήσετε δυσκολίες στην πορεία σας.

Την ίδια στιγμή, λίγο μετά τον οικισμό Χάνια μπορείτε να ακολουθήσετε τον δρόμο που οδηγεί στη Δράκεια, μία συνολική απόσταση περίπου 8 χιλιομέτρων. Ο οικισμός είναι κουκλίστικος, με δύο γραφικές πλατείες, ταβέρνες, καφέ και έναν παραδοσιακό φούρνο. Η Δράκεια, η οποία όπως θα δείτε και στις σχετικές επιγραφές είναι «μαρτυρικό χωριό» αφού εκεί οι Γερμανοί εκτέλεσαν 118 ανθρώπους στην Κατοχή, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά από το 1615 -ή και παλαιότερα. Στο χωριό θα δείτε και μερικές πολύ όμορφες μικρές εκκλησίες στις οποίες αξίζει να κάνετε μία στάση.

Τέλος, οι λάτρεις της πεζοπορίας μπορούν να ακολουθήσουν την πολύ μεγαλύτερη και σίγουρα πολύ πιο απαιτητική διαδρομή που ενώνει τη Μακρινίτσα με το Πουρί. Η αφετηρία είναι η πλατεία Μπράνη, ενώ το μονοπάτι περνάει από το γεφύρι της Καρυάς, ανηφορίζει μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς μέχρι το καταφύγιο -που είναι και το ψηλότερο σημείο της διαδρομής. Από εκεί ξεκινάει και το ρέμα της Λαγωνίκας. Η απόσταση είναι 18 χιλιόμετρα και η συνολική διάρκεια περίπου 8 ώρες.

Βουνό ή θάλασσα

Τι είναι αυτό που κάνει το Πήλιο ακαταμάχητα γοητευτικό; Ποιο είναι το συστατικό που το κάνει τον πιο μοναδικό, μάλλον, ορεινό προορισμό της χώρας μας; Είναι αυτός ο ασυναγώνιστος συνδυασμός βουνού και θάλασσας, αυτή η εγγύτητα των παρθένων ορεινών όγκων με το αστραφτερό γαλάζιο του Παγασητικού Κόλπου. Και αυτή η κατηφόρα των φιδωτών δρόμων από τη γραφική Ζαγορά μέχρι το Χορευτό, τον Άγιο Ιωάννη, την Τσαγκαράδα.

Αν τα μεγάλα κρύα έρθουν απότομα φέτος και το χιόνι πέσει πυκνό στο βουνό των Κενταύρων τότε δεν υπάρχει καταλληλότερη ευκαιρία από αυτή για να κάνετε μία στάση στο Χιονοδρομικό Κέντρο στη θέση Αγριόλευκες, το οποίο απέχει από την Πορταριά 12 χιλιόμετρα. Σε υψόμετρο 1.471 μέτρων θα ζήσετε μία λευκή, συναρπαστική εμπειρία ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας πάνω στα χιονοπέδιλα. Το τοπίο που περιτριγυρίζει το χιονοδρομικό κέντρο είναι πραγματικά μαγευτικό με αμέτρητες οξιές, καστανιές και αγριόλευκες να ξεπροβάλουν πίσω από τις χιονισμένες πίστες. Kαι, βέβαια, στο βάθος η θάλασσα. Μία φανταστική εικόνα που δεν θα συναντήσετε πουθενά αλλού.

Αν από την άλλη, οι θερμοκρασίες συνεχίσουν να είναι υψηλές και τα χιόνια δεν έρθουν μπορείτε να ζήσετε την άλλη πλευρά του Πηλίου. Την πιο ήπια, την πιο ζεστή και στην πιο ηλιόλουστη. Με το αυτοκίνητο μπορείτε να απολαύσετε μαγευτικές διαδρομές ανεβοκατεβαίνοντας το βουνό και απολαμβάνοντας την πανέμορφη φύση. Και να καταλήξετε σε πανέμορφα χωριά, από τις παραδοσιακές Μηλιές με τα υπέροχα καφενεία μέχρι μαγευτική παραλία του Μυλοπόταμου για να αντικρύσετε την όψη της χειμωνιάτικης θάλασσας κάτω από τον ήλιο των Χριστουγέννων.

Κειμενο https://magnesianews.gr/ 

Δημοσιεύθηκε στις 27 November 2023 | 7:07 am


Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.

 Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25 Νοεμβρίου 1960.  Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνιστά εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων ισχύος μεταξύ των γυναικών και των ανδρών, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε επικυριαρχία και διακρίσεις κατά των γυναικών από τους άνδρες και στην παρακώλυση της πλήρους προόδου των γυναικών . Αποτελεί επίσης έναν από τους ζωτικής σημασίας κοινωνικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι γυναίκες εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θέση σε σύγκριση με τους άνδρες. Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA,2014), περίπου 13 εκατομμύρια γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας, ήτοι ποσοστό 7 % των γυναικών ηλικίας 18–74 ετών, 3,7 περίπου εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική βία ήτοι ποσοστό 2 % των γυναικών ηλικίας 18–74 ετών. Μία στις 20 γυναίκες (5 %) έχει πέσει θύμα βιασμού από την ηλικία των 15 ετών και άνω και 18 % των γυναικών έχουν πέσει θύματα εξακολουθητικής παρενόχλησης από την ηλικία των 15 ετών και άνω. Επίσης, περίπου το 12 % των γυναικών έχουν βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης ή κάποιο συναφές περιστατικό από κάποιον ενήλικα πριν από την ηλικία των 15 ετών. Και τέλος, το ήμισυ όλων των γυναικών στην ΕΕ (53 %) αυτοπεριορίζουν τις μετακινήσεις τους στον δημόσιο χώρο από φόβο μήπως υποστούν σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση.

Την πρώτη περίοδο της πανδημίας του Covid-19, η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η «σκιώδης πανδημία». Η πρόεδρος της GREVIO 3 , Marceline Naudi σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «για
πολλές γυναίκες και παιδιά, το σπίτι δεν είναι ένα ασφαλές μέρος», δεδομένου ότι οι πολιτικές απομόνωσης και περιορισμού που εφαρμόστηκαν από τα κράτη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διάδοση του κορωνοϊού, για τα θύματα
ενδοοικογενειακής βίας είχε ως συνέπεια την περαιτέρω αύξηση του κινδύνου και την έκθεσή τους σε όλες τις μορφές έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας λόγω του περιορισμού της μετακίνησής τους και της συγκατοίκησης συνεχώς με τον κακοποιητή τους. Ο κίνδυνος αυτός υπήρξε ακόμη μεγαλύτερος για γυναίκες και κορίτσια ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως για παράδειγμα οι γυναίκες προσφύγες και αιτούσες άσυλο, μετανάστριες, γυναίκες με αναπηρία, ηλικιωμένες γυναίκες κ.α.
Τα συχνότερα λάθη των κακοποιημένων γυναικών
Τα τρία συχνότερα λάθη των γυναικών θυμάτων βίας, ειδικά τις πρώτες κρίσιμες ώρες μετά από ένα περιστατικό βίας, επισημαίνει η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
1ο λάθος: Θα βγάλω μία φωτογραφία για να αποδείξω τον ξυλοδαρμό μου.
Η φωτογραφία δεν είναι από μόνο της ικανό αποδεικτικό μέσο. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί μπορεί με κατάλληλα μέσα να υποστεί επεξεργασία αφετέρου γιατί το άτομο προ της φωτογράφισής του μπορεί να μακιγιαριστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνει την πραγματική εικόνα. Συνεπώς, το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση εάν απλά φωτογραφίσει τις κακώσεις του δεν θα μπορέσει να αποδείξει την κακοποίηση.

2ο λάθος: Θα πάω στο πλησιέστερο νοσοκομείο και θα πάρω ιατρικό πιστοποιητικό από τον χειρουργό.
Πράγματι, το πρώτο που πρέπει να κάνει το θύμα που φέρει σοβαρά τραύματα (ανοιχτά θλαστικά, πιθανά κατάγματα κ.λπ.) είναι να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο για την παροχή πρώτων βοηθειών και εξετάσεων. Στη συνέχεια, όμως, είναι απαραίτητη η εξέταση από ιατροδικαστή.
Ο ιατροδικαστής είναι ο μόνος ιατρός που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών. Καμία άλλη ιατρική ειδικότητα δεν έχει αντίστοιχη εκπαίδευση, συνεπώς ιατρός άλλης ειδικότητας δεν μπορεί να καταγράψει ορθά και πλήρως τις σωματικές βλάβες. Για μία εκχύμωση, για παράδειγμα, ο ιατροδικαστής περιγράφει πλήρως τα χαρακτηριστικά της, δηλαδή τις διαστάσεις, τη χροιά και το σχήμα της, με αποτέλεσμα να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα της υπόθεσης.
3ο λάθος: Δεν θέλω να υποβάλω μήνυση οπότε δεν μπορώ να εξεταστώ από ιατροδικαστή.
Όταν μία γυναίκα έχει αποφασίσει να υποβάλει μήνυση στον δράστη, θα πρέπει να το κάνει το συντομότερο δυνατό στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Σε αυτήν την περίπτωση, η αστυνομία εκδίδει εντολή κλινικής ιατροδικαστικής εξέτασης στην πλησιέστερη ιατροδικαστική δομή και η όλη διαδικασία είναι δωρεάν.

Σε περίπτωση, όμως, που το θύμα δεν είναι έτοιμο για μία νομική διαδικασία, είναι σημαντικό για να υπάρξει πιστοποίηση της κακοποίησης για μελλοντική χρήση, να υπάρξει ιατροδικαστική εξέταση σε κάποιο ιατροδικαστικό ιατρείο. Ιατρεία υπάρχουν στις κυριότερες πόλεις της χώρας. Και στις δύο περιπτώσεις, η έκθεση κλινικής εξέτασης που εκδίδεται έχει το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών.

«Είναι σημαντικό όλες οι γυναίκες να γνωρίζουν τις ορθές διαδικασίες. Ακόμη κι αν δεν συμβεί στις ίδιες ένα τέτοιο περιστατικό, βάσει των επιδημιολογικών δεδομένων, είναι εξαιρετικά πιθανό να χρειαστεί να συμβουλεύσουν κάποιο άτομο του οικογενειακού ή του φιλικού τους περιβάλλοντος. Μόνο με τη σωστή ενημέρωση η γυναίκα θα μπορέσει να προβεί στις σωστές κινήσεις και τελικά να καταφέρει να δικαιωθεί.


Δημοσιεύθηκε στις 25 November 2023 | 6:48 am


Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου

 Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

  Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.
Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.
Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.
Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.
Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου. Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.
Για το σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός, αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου. Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν μέρα - νύχτα, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων. Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί, για να τα γνωρίσουν όλοι οι Αθηναίοι. Στο Πολυτεχνείο οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου, ξεχωρίζοντας τους ενθουσιώδεις και δημοκράτες Αθηναίους από τους προβοκάτορες.
Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια. Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοανεγειρόμενες οικοδομές, και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα, η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, την καταστολή της εξέγερσης.
Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.
Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίουτο άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα.(Το ζήτημα των νεκρών του Πολυτεχνείου) Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού. Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο.
Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.
Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Δημοσιεύθηκε στις 16 November 2023 | 8:42 am


Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 1956 – 2019

 Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή.

Τα τραγούδια του «Διδυμότειχο μπλουζ», «Εκεί στο Νότο», «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Tερατάκια τσέπης», «Έλα ψυχούλα μου» αγαπήθηκαν από το κοινό και θεωρούνται κλασικά στο είδος τους. Ξεκίνησε την μουσική του διαδρομή στα μέσα της δεκαετίας του '70 , αρχικά με το συγκρότημα P.L.J και στην συνέχεια με τους «Τερμίτες», ενώ από το 1989 ακολούθησε σόλο καριέρα ως συνθέτης και τραγουδιστής. Ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής θεωρεί τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ως τον πιο δημιουργικό τραγουδοποιό και αναγεννητή της ελληνικής ροκ μπαλάντας, που συνδύαζε όλα τα στοιχεία του σύγχρονου τροβαδούρου της εποχής μας. «Εάν ο Σαββόπουλος έδωσε ανατρεπτικά στοιχεία στο ρεπερτόριο του '60, ο Λαυρέντης ανέλαβε τον ίδιο ρόλο είκοσι χρόνια μετά. Έστρωσε δρόμους στο παραπαίον και ομιχλώδες στιλιστικό ελληνικό ροκ του '80, αντιπροτείνοντας λυρικές και μέσα στο πλαίσιο του μεσογειακού μας κλίματος μελωδικές φράσεις του» αναφέρει σε ανάρτησή του στο Φέισμπουκ.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική μέσα από το ροκ. Mετά τη στρατιωτική του θητεία άρχισε να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη μπουάτ «Συντροφιά» της Πλάκας. Στα 20 του χρόνια δημιουργεί με τον Παύλο Κικριλή, τον Τάκη Βασαλάκη και τον Αντώνη Μιτζέλο το συγκρότημα P.L.J., σε μια προσπάθεια να κάνει διεθνή καριέρα, όπως οι Aphrodite Child του συντοπίτη του Βαγγέλη Παπαθανασίου, αλλά «τρώει τα μούτρα του», όπως είχε αναφέρει σε μια του συνέντευξη. Το 1978, οι P.L.J θα κάνουν την εμφάνισή τους στην δισκογραφία με το με τον δίσκο 45 στροφών «Gaspar».
Το 1983, οπότε και κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, οι P.L.J μετονομάζοντα σε «Τερμίτες», όνομα που παραπέμπει στους Beatles (Σκαθάρια), και γράφουν τα τραγούδια τους με ελληνικό στίχο. Ύστερα από τέσσερα άλμπουμ με τους «Τερμίτες», ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ξεκινά τη προσωπική του διαδρομή από το 1989 ως συνθέτης και ερμηνευτής. Η καριέρα του θα απογειωθεί δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Γιώργος Νταλάρας, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν θα τραγουδήσει την βιωματική του ροκ μπαλάντα «Διδυμότειχο Μπλουζ».
Θα ακολουθήσουν δίσκοι που θα κερδίσουν την κριτική και εμπορική αποδοχή: «Ρίξε Κόκκινο Στην Νύχτα» (1993), «Παράθυρα Που Κούρασε Η Θέα («1995»), «Παυσίλυπον» (1997) , «Το διάλειμμα κρατάει δύο ζωές» (2001), «Τόσα χρόνια μια ανάσα» (2007), «Η εποχή των αμνών» (2010).
Το 2012 έδωσε μια μεγάλη συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο με προσκεκλημένους τους Ανταμό, Άντζελο Μπραντουάρντι, Κριστόφ, Τονίνο Καροτόνε, Διονύση Σαββόπουλο, Διονύση Τσακνή, Ελεονώρα Ζουγανέλη και πολλού άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες, που αποτυπώθηκε στο άλμπουμ «Οι 'Αγγελοι Ζουν Ακόμη στη Μεσόγειο».
Είχε συνεργαστεί δισκογραφικά και έχουν τραγουδήσει τραγούδια του οι: Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μαργαρίτης, Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Αναστασία Μουτσάτσου, Μίλτος Πασχαλίδης, Κατερίνα Στανίση, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Βαρδής, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Ζουγανέλης, Ελεονώρα Ζουγανέλη, « Émigré», Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Ελισσάβετ Καρατζόλη, «Κίτρινα Ποδήλατα», Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, «Μagic De Spell», Γιώργος Μαργαρίτης, Νότης Μαυρουδής, Παναγιώτης Μάργαρης, Αντώνης Μιτζέλος, Σάκης Μπουλάς, Δημήτρης Μπάσης, Φλέρυ Νταντωνάκη, Φίλιππος Πλιάτσικας, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Διονύσης Τσακνής, «W.C.» κ.α.
Επίσης, είχε συνεργαστεί επί σκηνής με τον Διονύση Τσακνή, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Νότη Μαυρουδή, την Αναστασία Μουτσάτσου, τον Κώστα Μακεδόνα, τον Νίκο Πορτοκάλογλου κ.ά.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας πέθανε στον ύπνο του στις 9 Σεπτεμβρίου 2019 στο εξοχικό του στον Πτελεό Μαγνησίας, όπου παραθέριζε τις τελευταίες ημέρες. Την επομένη επρόκειτο να εμφανιστεί μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο Ηρώδειο σε μια φιλανθρωπική συναυλία υπέρ του σωματείου «Μαζί για το Παιδί».

Δημοσιεύθηκε στις 5 November 2023 | 6:46 am


Άγιοι Ανάργυροι

 Άγιοι Ανάργυροι
Με την ονομασία αυτή είναι γνωστές ομάδες αγίων, που ήσαν γιατροί και, σύμφωνα με την παράδοση, παρείχαν αφιλοκερδώς και αναργύρως (δωρεάν) τις υπηρεσίες τους προς τους πάσχοντες. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μνημονεύονται «οι άγιοι και θαυματουργοί Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, Κύρος και Ιωάννης, Παντελεήμων και Ερμόλαος, Σαμψών και Διομήδης και πάντες οι Άγιοι Ανάργυροι
».
Οι πιο γνωστοί Ανάργυροι:
  • Κοσμάς και Δαμιανός, Ανάργυροι εκ Ρώμης.
    Τα δύο αδέλφια κατόρθωσαν να προσηλυτίσουν στον Χριστιανισμό τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Καρίνο (282-285). Προκάλεσαν, όμως, τον φθόνο του δασκάλου τους στην ιατρική και με δόλο οδηγήθηκαν από αυτόν σ’ ένα λόφο κοντά στη Ρώμη, δήθεν για τη συλλογή ιαματικών βοτάνων, και εκεί λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου. Η μνήμη τους εορτάζεται την 1η Ιουλίου.
  • Κοσμάς, Δαμιανός, Άνθιμος, Ευπρέπιος και Λεόντιος, Ανάργυροι οι εξ Αραβίας.
    Τα πέντε αδέλφια αποκεφαλίστηκαν μετά από φρικτά βασανιστήρια, στα οποία υποβλήθηκαν από τον έπαρχο των Αιγών Λυσία επί Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου.
  • Κοσμάς και Δαμιανός, οι Ανάργυροι
    Δύο αδέλφια ιατροί από την Ασία. Συνεορτάζονται την 1η Νοεμβρίου.
  • Κύρος και Ιωάννης, Ανάργυροι Μάρτυρες
    Ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ασκήτευσαν και οι δυο σε μοναστήρι του Αραβικού Κόλπου και μαρτύρησαν με αποκεφαλισμό μαζί με την Αθανασία και τις τρεις κόρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία, επί Διοκλητιανού (284-305). Συνεορτάζονται στις 31 Ιανουαρίου.
  • Παντελεήμων μεγαλομάρτυρας ο ιαματικός
    Καταγόταν από τη Νικομήδεια και θεράπευε τους ασθενείς χωρίς αμοιβή, γι’ αυτό κατατάσσεται στη χορεία των Αναργύρων. Μαρτύρησε με αποκεφαλισμό επί συναυτοκράτορος Μαξιμιανού (286-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Ιουλίου.
  • Ερμόλαος ο Ανάργυρος
    Ιατρός και ιερέας από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
  • Διομήδης ο Μάρτυρας
    Ιατρός από την Ταρσό της Κιλικίας, που αποκεφαλίστηκε με διαταγή του Διοκλητιανού (284-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Αυγούστου.
  • Όσιο Σαμψών ο ξενοδόχος
    Γιατρός από τη Ρώμη, που έζησε την εποχή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανού. Διέθεσε όλη την περιουσία του και έθεσε την επιστήμη του στην υπηρεσία των φτωχών και των πασχόντων. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Ιουνίου.

Δημοσιεύθηκε στις 1 November 2023 | 7:46 am


Το ΟΧΙ των Ελλήνων

Το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 βρίσκει την Αθήνα να ξυπνά με τις σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας και όλους τους Έλληνες να ζητωκραυγάζουν το ηχηρό «ΟΧΙ» της Ελλάδας στη φασιστική ΙταλίαΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1040-41

«H Καθημερινή», 29/10/1940
Η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας ελήφθη στις 15 Οκτωβρίου 1940 από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Μουσολίνι και παρά τις αντιρρήσεις πολλών από τους παρισταμένους για την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπιζόταν η επιχείρηση. Ο «Ντούτσε» ήθελε μία νίκη για να μπει στο μάτι του Χίτλερ, που είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις για μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι η χώρα μας ήταν ο εύκολος στόχος. «Το μόνο μας εμπόδιο είναι οι λασπωμένοι δρόμοι» τον είχαν διαβεβαιώσει οι επιτελείς του. Ως ημέρα της επίθεσης ορίσθηκε η 26η Οκτωβρίου, αλλά ο Μουσολίνι τη μετέθεσε για τις 28 Οκτωβρίου, προκειμένου να συμπέσει με τη 18η επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη, που έφερε τους φασίστες στην εξουσία.
Στην Αθήνα έφθαναν σωρηδόν οι πληροφορίες για επικείμενη ιταλική επίθεση. Στο Υπουργικό Συμβούλιο της 25ης Οκτωβρίου ο Μεταξάς ενημέρωσε τους υπουργούς του για την κατάσταση και τους διαβεβαίωσε ότι η στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας είχε προχωρήσει ικανοποιητικά. Η αλήθεια ήταν ότι η χώρα μας ήταν σχεδόν ανοχύρωτη προς την πλευρά της Αλβανίας και με ελλιπείς στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς το βάρος είχε δοθεί στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Η ζωή, εν τω μεταξύ, στην πρωτεύουσα κυλούσε στους δικούς της ρυθμούς. Το κοσμικό και πολιτιστικό γεγονός των ημερών ήταν η πρεμιέρα της όπερας του Τζάκομο Πουτσίνι «Μαντάμ Μπατερφλάι» από τη νεοσύστατη Λυρική Σκηνή. Την παράσταση θα τιμούσε ο γιος του συνθέτη, γεγονός που είχε κινητοποιήσει την κοσμική Αθήνα. Ο πρεσβευτής της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι είχε καλέσει τον Μεταξά σε γεύμα μετά την παράσταση. Ο δικτάτορας αρνήθηκε («είναι δυσάρεστο για τον καθένας μας να δεχθεί το φιλί του Ιούδα» σημείωνε στο ημερολόγιό του») και έδωσε την εντολή σε μόνο δύο υπουργούς να παρακολουθήσουν την παράσταση. Το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου ο Ιταλικό Πρακτορείο Ειδήσεων «Στέφανι» εξαπολύει επίθεση εναντίον της Ελλάδας, στην οποία απαντά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η ελληνική ηγεσία πιστεύει ότι η ιταλική επίθεση είναι ζήτημα ωρών. Ο αρχηγός του ΓΕΣ Αλέξανδρος Παπάγος επικοινωνεί με τα ελληνοαλβανικά σύνορα, ενώ ενημερώνεται και ο Μεταξάς.
Τα άσχημα μαντάτα δεν θα αργήσουν. Στις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας 28ης Οκτωβρίου, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα, Γκράτσι θα συναντηθεί τελικά με τον Μεταξά, αλλά για να του επιδώσει στο σπίτι του στην Κηφισιά τελεσίγραφο, με το οποίο ο Μουσολίνι απαιτούσε από την Ελλάδα να μην εμποδίσει το στρατό του να καταλάβει ορισμένες στρατηγικές θέσεις στη χώρα μας. Η κυβέρνηση των Αθηνών είχε διορία τρεις ώρες για να δώσει την απάντησή της. Ωστόσο, αυτή ήταν αυτονόητη για τον δικτάτορα: «Donc, Monsieur c'est la guerre» («Λοιπόν, Κύριέ μου έχουμε πόλεμο!»). Με αυτές τις φράσεις στα Γαλλικά ειπώθηκε το ΟΧΙ από τον Μεταξά, που απηχούσε τις διαθέσεις του ελληνικού λαού. Αμέσως μετά, ο Μεταξάς ενημέρωσε τον άγγλο πρέσβη Πάλερετ και ζήτησε τη βοήθεια του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι Ιταλοί δεν περίμεναν την εκπνοή του τελεσιγράφου. Ο αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα έδωσε την εντολή για προσβολή των ελληνικών θέσεων από τις 5 το πρωί. Την ώρα αυτή σημειώθηκε και η πρώτη ελληνική απώλεια. Ο 27χρονος πεζικάριος Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από τα Τρίκαλα, που υπηρετούσε σε φυλάκιο της ελληνοαλβανικής μεθορίου, σκοτώθηκε από θραύσμα ιταλικού όλμου. Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε με εισβολή ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στους τομείς της Πίνδου και της Ηπείρου (από το Γράμμο μέχρι το Ιόνιο) και με τοπικές συμπλοκές στην περιοχή της ΒΔ Μακεδονίας. Ο ιταλός αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα είχε στη διάθεσή του 135.000 άνδρες και ο έλληνας ομόλογός του Αλέξανδρος Παπάγος μόλις 35.000.
Στις 9:30 το πρωί πραγματοποιούνται και οι πρώτοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στον Πειραιά και το Τατόι δίχως συνέπειες, ενώ στην Πάτρα θα υπάρξουν νεκροί. Βομβαρδίστηκαν, ακόμη, η Διώρυγα της Κορίνθου και η ναυτική βάση της Πρέβεζας. Το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου ο Μουσολίνι γεμάτος καμάρι ανακοίνωνε στο Χίτλερ, με τον οποίον συναντήθηκε στη Φλωρεντία, την επίθεση κατά της Ελλάδας. 
Αναχώρηση για το μέτωπο
Το ΟΧΙ γίνεται δεκτό με πρωτοφανή ενθουσιασμό απ' όλο τον ελληνικό λαό, που ξυπνά στις 6 το πρωί από τους συριγμούς των σειρήνων και ξεχύνεται στους δρόμους, κρατώντας τη γαλανόλευκη. Οι στρατεύσιμοι ετοιμάζονταν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη» και το ραδιόφωνο μετέδιδε διαρκώς το περίφημο πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου: 
«Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από της 5:30 πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους» 

Δημοσιεύθηκε στις 27 October 2023 | 7:45 am


ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

 Από τους ενδοξότερους και δημοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, μαζί με τον Άγιο Γεώργιο. Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, στην πόλη που γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε. Η μνήμη του εορτάζεται (και από τους Καθολικούς) στις 26 Οκτωβρίου και στις 8 Νοεμβρίου γι’ αυτούς που ακολουθούν το Ιουλιανό Ημερολόγιο (Παλαιοημερολογίτες).

Ο Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο 280 στη Θεσσαλονίκη, επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού, και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια.
Σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και έφτασε ως το βαθμό του χιλίαρχου, σε ηλικία μόλις 22 ετών. Φύση φιλομαθής και ερευνητική αναζητούσε το υψηλό και το αληθινό και το βρήκε στη χριστιανική πίστη, της οποίας έγινε διαπρύσιος κήρυκας στη Θεσσαλονίκη.
Σχημάτισε ένα κύκλο νεαρών μαθητών και τους δίδασκε την Αγία Γραφή στις υπόγειες στοές κοντά στα δημόσια λουτρά της πόλης. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνάθροισης, οι ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, που παρεπιδημούσε στη Θεσσαλονίκη. Όταν ο αυτοκράτορας του ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη του, ο Δημήτριος του απάντησε: «Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον». Ο Μαξιμιανός εξοργισμένος από τη θαρραλέα στάση του αξιωματικού του διέταξε να τον φυλακίσουν.
Εν τω μεταξύ, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ο Νέστορας, παρουσιάστηκε στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, όπου ο Μαξιμιανός διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες και ζήτησε να αγωνιστεί εξ ονόματος των χριστιανών με τον θηριώδη και ακατανίκητο παλαιστή Λυαίο, ειδωλολάτρη καταγόμενο από το Σίρμιο της Πανονίας (σημερινή Μητροβίτσα Σερβίας). Με την πεποίθηση ότι έχει τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού, ο Νέστορας μπήκε στην παλαίστρα και όχι μόνο νίκησε τον Λυαίο, αλλά τον σκότωσε, όπως ο Δαυίδ τον Γολιάθ στην Παλαιά Διαθήκη.
Οργισμένος ο Μαξιμιλιανός από την ήττα του εκλεκτού του, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Νέστορα και τη θανάτωση του Δημητρίου με λογχισμούς. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου αργότερα χτίστηκε περίβλεπτος ναός προς τιμήν του. Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, εξού και η ονομασία Μυροβλήτης.
Σπάνια ένας άγιος έχει ταυτισθεί τόσο στενά με μία πόλη, όσο ο Άγιος Δημήτριος με τη Θεσσαλονίκη. Θεωρήθηκε ανέκαθεν από τους Έλληνες ο φρουρός της πόλης, που μαζί με το λαό αγωνίζεται εναντίον των Σλάβων, Αβάρων, Αράβων, Νορμανδών, Φράγκων, Τούρκων και άλλων βαρβάρων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου 1912), γεγονός που θεωρήθηκε θαύμα

Δημοσιεύθηκε στις 26 October 2023 | 6:59 am


Φθινοπωρινή ισημερία

 Αστρονομικό φαινόμενο, κατά το οποίο η ημέρα και η νύχτα έχουν περίπου την ίδια διάρκεια. Συμπίπτει πάντα με την 22α ή 23η Σεπτεμβρίου (23 Σεπτεμβρίου το 2023).

 Φθινοπωρινή ισημερία ονομάζεται στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η χώρα μας, και σηματοδοτεί ως εκ της ονομασίας της την πρώτη ημέρα του φθινοπώρου, μιας από τις τέσσερις εποχές του έτους. Στη συνέχεια, η ημέρα μικραίνει και η νύχτα μεγαλώνει, ώσπου η νύχτα να φθάσει στο ζενίθ της κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο της 22ας Δεκεμβρίου.
Αντίθετα, στο νότιο ημισφαίριο η ισημερία του Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί την έναρξη της άνοιξης, γι’ αυτό καλείται εαρινή. Στη συνέχεια, η ημέρα μεγαλώνει και η νύχτα μικραίνει, ώσπου η ημέρα να φθάσει στο ζενίθ της κατά το θερινό ηλιοστάσιο της 22ας Δεκεμβρίου.
Αρκετά αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία (πρωτοχρονιά) τη φθινοπωρινή ισημερία.

Δημοσιεύθηκε στις 23 September 2023 | 6:54 am


Μαρία Κάλλας 1923 – 1977

 

Μαρία Κάλλας
Ελληνίδα υψίφωνος, η απόλυτη ντίβα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα ανανέωσε την όπερα και το ρεπερτόριό της, ιδιαίτερα το ιταλικό «μπελ-κάντο». Αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε τραγουδίστρια της όπερας, που φιλοδοξεί να κερδίσει από τους ειδικούς και το κοινό τον τίτλο της «νέας Κάλλας».

Η Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου, όπως ήταν το πλήρες ελληνικό όνομά της, γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Ήταν κόρη του φαρμακοποιού Γεωργίου Καλογερόπουλου από τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και της Ευαγγελίας (Λίτσας) Δημητριάδη από τη Στυλίδα Φθιώτιδος. Οι γονείς της είχαν μετακομίσει στην αμερικανική μεγαλούπολη προς αναζήτηση καλύτερη τύχης.
Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου-σολφέζ και σε ηλικία 11 ετών κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό παιδικών φωνών. Το 1937 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της και τη μεγάλη αδελφή της στην Αθήνα, μετά το διαζύγιο των γονιών της και εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο, με δασκάλους τη Μαρία Τριβέλλα (τραγούδι), την Ήβη Πανά (πιάνο) και τον Γεώργιο Καρακαντά (μελοδραματική). Ο πρώτος ρόλος της ήταν η «Σαντούτσα» στην όπερα του Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα», σε μία παράσταση των μαθητών του ωδείου. Το 1939 εγγράφηκε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη τραγουδιού της διάσημης Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (σημαντική τραγουδίστρια της όπερας στις αρχές του 20ου αιώνα), κοντά στην οποία γνώρισε την υψηλή τεχνική των ρόλων του ιταλικού ρομαντικού ρεπερτορίου.
Το 1940 προσλήφθηκε στη Λυρική Σκηνή του τότε Βασιλικού Θεάτρου και το 1941 πρωτοεμφανίστηκε ως «Βεατρίκη» στην οπερέτα Βοκκάκιος του Σουπέ. Στη συνέχεια και ως το 1945 πρωταγωνίστησε στην Τόσκα (1942, 1943), στον Κάμπο του Ντ' Αλμπέρ (1944, 1945), στην Καβαλερία Ρουστικάνα (1944), στον Πρωτομάστορα του Μανώλη Καλομοίρη (1944, το μόνο ελληνικό έργο που τραγούδησε), στον Φιντέλιο του Μπετόβεν (1944) και την οπερέτα Ο Ζητιάνος Φοιτητής του βιεννέζου συνθέτη Καρλ Μιλέκερ (1945).  Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη γενέτειρά της, όπου ζούσε ο πατέρας της, για να προωθήσει τη διεθνή της καριέρα, αλλάζοντας το επίθετό της σε Κάλλας. Παρότι έμεινε άνεργη έως το 1947, δεν το έβαλε κάτω και μετά από μία επιτυχημένη ακρόαση της ανέθεσαν να τραγουδήσει την «Τζιοκόντα» στην ομώνυμη όπερα του Αμίλκαρε Πονκιέλι στην Αρένα της Βερόνας, έναν από τους σπουδαιότερους λυρικούς χώρους της Ιταλίας. Αν και γλίστρησε στη γενική δοκιμή και στραμπούληξε τον αστράγαλό της, κατάφερε να κάνει με επιτυχία το πρώτο σημαντικό βήμα της σταδιοδρομίας της στις 2 Αυγούστου του 1947.
Η Μαρία Κάλλας με τον
Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι
  
Μαέστρος της παράστασης ήταν ο διάσημος Τούλιο Σεραφίν, ο οποίος θαύμαζε τη φωνή της και έγινε δάσκαλός της, διευρύνοντας τους τεχνικούς και ερμηνευτικούς της ορίζοντες. Όμως, στη Βερόνα ζούσε και ο βιομήχανος Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι, που τη λάτρεψε, όχι μόνο ως καλλιτέχνιδα, αλλά και ως γυναίκα. Έτσι, στις 21 Απρλίου του 1949, η Κάλλας τον παντρεύτηκε, παρότι είχε τα διπλά της χρόνια, ίσως για να αναπληρώσει συναισθηματικά την απουσία της πατρικής φιγούρας, όπως γράφτηκε. Με τη βοήθεια του Μενεγκίνι η καριέρα της Κάλλας απογειώθηκε σε ρόλους δραματικής υψιφώνου και δραματικής κολορατούρα. Το 1951 εκπόρθησε και τη «Σκάλα» του Μιλάνου (άντρο της μεγάλης αντιπάλου της Ρενάτα Τεμπάλντι), με τους Σικελικούς Εσπερινούς του Βέρντι. Το 1954 η ευτραφής Κάλλας υποβλήθηκε σε διαιτητική θεραπεία για να χάσει κιλά και να μπορεί να ενσαρκώνει τους ρόλους της, όχι μόνο με τη φωνή της, αλλά και με το παρουσιαστικό της.
Μετά τη «Σκάλα» του Μιλάνου ήταν η σειρά της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) να υποκλιθεί στο φαινόμενο Μαρία Κάλλας το 1956. Η ελληνίδα ντίβα θα επιβάλλει πλήρως τους όρους της, αναγκάζοντας τον διευθυντή της Ράντολφ Μπινγκ όχι μόνο να της καταβάλλει το μεγαλύτερο ποσό που είχε πληρώσει ποτέ ο θίασος για καλλιτέχνη, αλλά και να δηλώσει ότι η πρώτη εμφάνιση της Κάλλας στη «ΜΕΤ» ήταν η πιο συναρπαστική βραδιά της ζωής του. Ο μύθος της είχε αρχίσει να δημιουργείται, βοηθούντος και του Τύπου.
Όμως, η εξαντλητική δίαιτα στην οποία είχε υποβληθεί και οι φωνητικοί ακροβατισμοί της (συχνά έφθανε στα όρια της φωνής της, ερμηνεύοντας εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους σε μία σεζόν ή και σε ένα ρεσιτάλ) είχαν επιπτώσεις στην ποιότητα της φωνής της, η οποία σταδιακά άρχισε να αδυνατίζει στις υψηλές νότες. Το καλοκαίρι του 1957 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και κυριολεκτικά αποθεώθηκε.
Από το 1958 άρχισε η καθοδική της πορεία. Τον Ιανουάριο στη Ρώμη αποχώρησε με την πρώτη πράξη της Νόρμας του Μπελίνι και αποδοκιμάστηκε από το κοινό και τον Μάιο η «Σκάλα» του Μιλάνου της διέκοψε το συμβόλαιο. Ο Τύπος άρχισε να της επιτίθεται και πολλοί βρήκαν την ευκαιρία που χρόνια ζητούσαν να χύσουν χολή στην Ελληνίδα θεά «αυτή την καλλιτέχνιδα δεύτερης κατηγορίας, που έγινε Ιταλίδα χάρη στον γάμο της, Μιλανέζα χάρη στον αδικαιολόγητο θαυμασμό μιας μερίδας του κοινού της Σκάλας, και διεθνής χάρη στην επικίνδυνη φιλία της με την Έλσα Μάξγουελ», σχολίασε με κακοήθεια η ιταλική εφημερίδα Il Giorno.
Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τους Αλέξη Μινωτή και Γιάννη Τσαρούχη για μια νέα παραγωγή της Μήδειας του Κερουμπίνι στη νεότευκτη Όπερα του Ντάλας. Αυτή η παράσταση μεταφέρθηκε το 1959 στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και σ’ αυτή τη θριαμβευτική «πρεμιέρα» η Κάλλας γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα της ζωής της.
Η Μαρία Κάλλας με τον
 Αριστοτέλη Ωνάση
  
Οι εμφανίσεις της από το 1960 άρχισαν να αραιώνουν. Το καλοκαίρι του 1960 τραγούδησε Νόρμα στην Επίδαυρο και τον επόμενο χρόνο στον ίδιο χώρο Μήδεια. Η παράσταση αυτή μεταφέρθηκε και στη Σκάλα του Μιλάνου την περίοδο 1961-1962. Παρ’ όλα αυτά, η σταδιοδρομία της στα ιταλικά θέατρα είχε τελειώσει οριστικά. Το 1962 τραγούδησε Όμπερον του Βέμπερ στο Λονδίνο και οι Τάιμς έγραψαν «Τώρα πια η φωνή της μπορεί να χαρακτηριστεί άσχημη και εκτός τόνου», όμως το κοινό συνέχισε να την αποθεώνει. Το καλοκαίρι του 1964, σε μια έξοδό της από τον Σκορπιό, παρακολουθεί μαζί με τον Ωνάση μία μουσική εκδήλωση του φεστιβάλ της Λευκάδας και εκφράζει την επιθυμία να τραγουδήσει. Βρίσκεται ένα πιάνο κι ένας νεαρός πιανίστας (ο μετέπειτα συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας), και χωρίς πρόβα η Κάλλας τραγουδά την άρια της Σαντούτσα Voi lo sapete, o mamma («Εσείς το ξέρετε, μητέρα») από την Καβαλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι, που ήταν και ο πρώτος ρόλος της καριέρας της στην παράσταση του Εθνικού Ωδείου το 1937. Το 1965 αποσύρθηκε οριστικά από τις λυρικές παραστάσεις, παρά την εξαιρετική Τόσκα που τραγούδησε στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Το κύκνειο άσμα της ήταν η Νόρμα, που ανέβηκε στο Παρίσι, στις 29 Μαΐου του 1965. Στην τρίτη πράξη της όπερας του Μπελίνι κατέρρευσε επί σκηνής και μεταφέρθηκε λιπόθυμη στο καμαρίνι της.
Στη συνέχεια προσπαθεί να βάλει μια τάξη στα προσωπικά της. Ζητά διαζύγιο από τον σύζυγό της για να παντρευτεί τον Ωνάση, ο οποίος αρνείται να της το δώσει. Το 1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι. Πλέον, ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν, κάτι που τελικά δεν συμβαίνει, καθώς τον Ιούλιο του 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κένεντι, Τζακ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
Καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να ξεπεράσει τα προσωπικά της προβλήματα, επανακάμπτοντας στην καλλιτεχνική δράση. Παίζει στην κινηματογραφική εκδοχή της Μήδειας του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Πιερ-Πάολο Παζολίνι (1969), ηχογραφεί δίσκους, διδάσκει όπερα στη μουσική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης και δίνει ρεσιτάλ με ένα παλιό της γνώριμο, τον ιταλό τενόρο Τζουζέπε Ντι Στέφανο, που κι αυτός αντιμετώπιζε φωνητικά προβλήματα. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαπόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Έκτοτε, η Μαρία Κάλλας κλείστηκε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι και τον εαυτό της. Η μεγάλη ντίβα έφυγε από τη ζωή το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1977 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 54 ετών.

Δημοσιεύθηκε στις 16 September 2023 | 7:41 am


Οι «βενζίνες» του Βόλου: Τα θαλάσσια μέσα μεταφοράς του περασμένου αιώνα

 «Οι Βενζίνες του Βόλου» παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Πρόκειται για τα μικρά ξύλινα ναυτικά σκαριά που δραστηριοποιούνταν τις καλοκαιρινές περιόδους, όργωναν τον Παγασητικό και μετέφεραν χιλιάδες Βολιώτες τον περασμένο αιώνα, στις πανέμορφες και χιλιοτραγουδισμένες ακτές της περιοχής. Ήταν ξύλινα καΐκια που εξυπηρετούσαν τις τοπικές θαλάσσιες συγκοινωνίες από τις αρχές της δεκαετίας του ‘20 μέχρι και πριν από περίπου 40 χρόνια, όταν ακόμη οι δρόμοι ήταν υποτυπώδεις και η ανάπτυξη των οδικών μεταφορών έκανε τα πρώτα δειλά βήματα στην πατρίδα μας. 

Τα ολόλευκα ως επί το πλείστον καΐκια, ήταν τύπου βαρκαλά με καθρέφτη στην πρύμη, δηλαδή «παπαδιά» στη ναυτική γλώσσα και μετατρέπονταν από εμπορικά και αλιευτικά σε επιβατικά με την τοποθέτηση ξύλινων πάγκων. Διέθεταν ελαφρύ σκέπαστρο για την προστασία από τον καυτό ήλιο, το μήκος τους κυμαινόταν από 10 μέχρι και 20 μέτρα τα μεγαλύτερα και μπορούσαν να μεταφέρουν 25 ως και 40 επιβάτες τα πιο μεγάλα, που τις δεκαετίες του '60 και του '70 ξεπέρασαν και τους 100 επιβάτες. Ήταν οι αρχές της δεκαετίας του '20 που ο Βόλος είχε δεχθεί και χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.

Πότε έγιναν μηχανοκίνητα
Αμέσως μετά τον Πόλεμο και τον Εμφύλιο και ιδίως στις αρχές του '60, εμφανίστηκαν καινούρια και μεγαλύτερα σκαριά, πάντα ξύλινα, φτιαγμένα στους ταρσανάδες της περιοχής και μάλιστα με ίσιο κατάστρωμα. Τα σκάφη αυτά ήταν πλέον μηχανοκίνητα με πετρελαιοκινητήρες ή βενζινοκινητήρες και ήταν τόσο πρωτοποριακά που χρόνο με τον χρόνο η πελατεία αυξανόταν και τα σκάφη πολλαπλασιάζονταν, αφού η επιβατική κίνηση ήταν μεγάλη. Οι περίφημες «βενζίνες του Βόλου» ξεκινούσαν τα δρομολόγιά τους από τον Μάιο και όσο το επέτρεπε ο καιρός και ο Παγασητικός διατηρούσε τις μπουνάτσες του, τα δρομολόγια συνεχίζονταν και ως τα τέλη Σεπτεμβρίου ή τις αρχές Οκτωβρίου. Οι πιο κύριες και σημαντικές γραμμές ήταν δύο και συνέδεαν τον Βόλο με τα Πευκάκια και τις Αλυκές, αλλά κατά καιρούς δεν υπήρχε παραλία που να μη συνδέεται με το λιμάνι του Βόλου και έτσι τα πανέμορφα αυτά σκαριά έφταναν στον Άναυρο, στην Αγριά, στο Σουτραλί και στα Πλατανίδια ακολουθώντας τη γραμμή του αστικού τραμ και του τρένου του Πηλίου που τα μεταπολεμικά χρόνια αποτελούσαν το κύριο μεταφορικό μέσο στην πόλη του Βόλου.

Δρομολόγια προς Πευκάκια και Αλυκές
Οι «βενζίνες» όπως τις αποκαλούσαν όλοι, άρχισαν τα κινούνται το καλοκαίρι του 1920 προς τα Πευκάκια, απέναντι δηλαδή από το λιμάνι επειδή την προηγούμενη χρονιά, δηλαδή το 1919 άρχισε να λειτουργεί στον πευκόφυτο λόφο το εξοχικό κέντρο «Τα ωραία Πευκάκια» του Κυρίτση, και έσπευδαν οι Βολιώτες να απολαύσουν τη δροσιά της θάλασσας και των πεύκων. Προς τα Πευκάκια πήγαιναν τα μικρότερα σκάφη και τα συνεχή δρομολόγια διατηρήθηκαν μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν στήθηκε στην περιοχή το εμβληματικό μέχρι και σήμερα «Μπούρτζι», αγαπημένο στέκι των νεολαίων της εποχής.

Η ακόμη πιο σημαντική σύνδεση ήταν εκείνη με τις Αλυκές, προάστιο του Βόλου, που εκείνη την εποχή φάνταζε ως μακρινό και δυσπρόσιτο. Το 1928 όμως, που ο επιχειρηματίας Δημήτρης Θεοδώρου, νοίκιασε από το Δημόσιο μία παραλία και την μετέτρεψε σε κοσμική πλαζ υπό την ονομασία «Πλαζ Λουτρών Αλυκών» η κίνηση της γραμμής εκτοξεύθηκε στα ύψη και από το 1930 η ανάπτυξη της περιοχής ήταν ραγδαία. Από το 1930 ως τα μέσα του '80, λειτούργησαν 50 «βενζίνες» στον Βόλο. 

Νυχτερινά δρομολόγια για να δουν κορυφαία ονόματα του λαϊκού τραγουδιού

Η κίνηση πλέον ήταν τόσο μεγάλη που άρχισαν να εκτελούνται και νυχτερινά δρομολόγια από το 1955 ως το 1965, όταν τα κέντρα των Αλυκών εμφανίζονταν κορυφαία ονόματα του λαϊκού τραγουδιού, που έρχονταν στον Βόλο από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και το γλέντι συνεχιζόταν «μέχρι πρωίας».

Εκείνα τα χρόνια γράφτηκαν πολλά τραγούδια για τα γλέντια που γίνονταν στις Αλυκές με αποκορύφωμα το τραγούδι «Βολιώτισσα» (Στου Βόλου τις ακρογιαλιές) που έγραψε ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης, συνέθεσε ο Βαγγέλης Μπαλλής, ερμήνευσε η σπουδαία τραγουδίστρια Ανθούλα Αλιφραγκή και αποτέλεσε πραγματικό ύμνο για τους γλεντζέδες της εποχής.

Στου Βόλου τις ακρογιαλιές, σε μαγεμένα βράδια
κοντά σου πρωτογνώρισα του έρωτα τα χάδια
Βολιώτισσα τα μάτια σου λάμπανε σαν πετράδια

Νύχτες γλυκές στις Αλυκές και στου Μπακονικόλα
μέσ' στα στολίδια έλαμπες σαν να 'σουνα Σπανιόλα
κι ενώ ακούγαμε πενιές με φίλαγες μαργιόλα.

Πολλές φορές στο Σουτραλί και άλλες στα Πευκάκια
πότε στου Σώτου ή στου Θωμά σειρά τα ποτηράκια,
μαζί μας έβρισκε η αυγή, στου Βόλου τα σοκάκια.

Στα Πλατανίδια εκδρομές, στην Αγριά γλεντάκια
Βολιώτισσα δε χόρτασα, τα δυο σου τα χειλάκια.

Η αρχή του τέλους για τις «βενζίνες»
Οι Βολιώτες προτιμούσαν πλέον είτε τα αστικά λεωφορεία, είτε τα ιδιωτικά τους αυτοκίνητα για να μετακινηθούν και η σταδιακή μείωση του επιβατικού κοινού οδήγησε ώστε το 1980 να έχουν απομείνει μόνο 4 «βενζίνες» και τελικά, στην οριστική διακοπή των δρομολογίων το καλοκαίρι του 1987 μόνο δύο. Ο Δήμος Βόλου το 1993 μερίμνησε και αγόρασε την τελευταία «βενζίνα», την «Έλλη», που είχε απομείνει στο λιμάνι κι προσπάθησε για ψυχαγωγικούς κυρίως λόγους, αλλά και για τις αναμνήσεις, την αναβίωση της γραμμής των Βόλου-Αλυκών, δεν βρήκε ανταπόκριση όμως η προσπάθεια και η ιστορία έμεινε μόνο ως ανάμνηση για τους παλιούς και ως φωτογραφίες για τους νεότερους.

Δημοσιεύθηκε στις 5 August 2023 | 7:08 am


Του Αγίου Πνεύματος

Την επομένη της Πεντηκοστής, ημέρα Δευτέρα, η Εκκλησία τιμά το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και την Αγία Τριάδα εν γένει.
Το Άγιο Πνεύμα αποτελεί με τον Πατέρα και τον Υιό τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού. Είναι ομοούσιο και ομότιμο προς τα δύο άλλα πρόσωπα και διακρίνεται από αυτά κατά την υπόσταση («Μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι»).
Ο μονοθεϊσμός του Χριστιανισμού είναι τριαδολογικός και όχι μοναδολογικός, όπως του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.
Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («... Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών...»).
Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέσαν ολόκληρη τη θεολογία του δυτικού κόσμου. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.
Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα. 
Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος πανηγυρίζουν οι εκκλησίες με την ονομασία Αγία Τριάδα και γιορτάζουν τα θήλεα με το όνομα Τριάδα

Δημοσιεύθηκε στις 5 June 2023 | 6:00 am


Νομός Μαγνησίας - Ειδήσεις και Νέα

Εφημερίδα Μαγνησία - 14/3/2024 - Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Εφημερίδα Μαγνησία - 14/3/2024  Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Δημοσιεύθηκε στις 15 March 2024 | 7:53 am


Εφημερίδα Μαγνησία - 13/3/2024 - Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Εφημερίδα Μαγνησία - 13/3/2024  Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Δημοσιεύθηκε στις 13 March 2024 | 6:43 am


Εφημερίδα Μαγνησία - 5/3/2024 - Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Εφημερίδα Μαγνησία - 5/3/2024  Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Δημοσιεύθηκε στις 5 March 2024 | 6:40 am


Δείτε αγγελίες στο Νομό Μαγνησίας