Ειδήσεις &
Τοπικά Νέα

Ελλάδα   >   Ν. Μαγνησίας    >    Ειδήσεις & Τοπικά Νέα

Λάζαρος

Πρόσωπο της Καινής Διαθήκης, φίλος και μαθητής του Χριστού, ο οποίος «ηγέρθη εκ νεκρών» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Κυρίου. Το όνομα «Λάζαρος» είναι εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού Ελεάζαρ. Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας (η γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού λίγες ημέρες πριν από τη σταύρωση και στη συνέχεια τα σπόγγισε με τα μαλλιά της), με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.

Κατά την Καινή Διαθήκη (Ιωάννου ια' 1-44), μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. Στους μαθητές του είπε ότι ο φίλος του κοιμήθηκε και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει. Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. Τότε, ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη προ του τάφου εκραύγασε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και ανάστησε τον Λάζαρο τέσσερεις ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρισταμένων και το θανάσιμο μίσος των εχθρών του Φαρισαίων (Ιωάννου ια' 45-57).
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Έγινε επίσκοπος Κιτίου στην Κύπρο και πέθανε σε ηλικία 60 ετών. Τον Οκτώβριο του 890 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ΣΤ' ο Σοφός βρήκε στην Κύπρο το λείψανο του Λαζάρου και το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το τοποθέτησε σε αργυρή θήκη στον ομώνυμο ναό που κτίσθηκε στη βασιλεύουσα. Η ανακομιδή των λειψάνων του εορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου. Ο τάφος του Λαζάρου έχει υποδειχθεί μέσα σε βράχο (διαστάσεων 3x3μ.) στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ.
Η ανάμνηση του θαύματος της Ανάστασης του Λαζάρου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία το Σάββατο της πέμπτης εβδομάδας («Κουφής») της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ο Λάζαρος έχει εμπνεύσει τη λαϊκή φαντασία. Γνωστές είναι οι παροιμίες:
  • «Με τη φωνή και ο Λάζαρος»
  • «Ξαναζωντάνεψε σαν τον Λάζαρο»
  • «Κέρινος σαν τον Λάζαρο»
Γενικά, η προσωνυμία «Λάζαρος» δίδεται μεταφορικά σε άτομα που σώθηκαν ανέλπιστα από βέβαιο θάνατο, σε άτομα που θεωρούνταν χαμένα και ξαφνικά επέστρεψαν και σε ανθρώπους καχεκτικούς ή διαρκώς κατηφείς.
Το Λαζαροσάββατο σε πολλά μέρη της Ελλάδας οι νοικοκυρές ζυμώνουν ειδικά ψωμάκια, στα οποία δίνουν το σχήμα ανθρώπου και μάλιστα σαβανωμένου, όπως παριστάνεται ο Λάζαρος στη βυζαντινή εικονογραφία. Τα ψωμάκια αυτά λέγονται λαζάροι, λαζαρούδια, λαζαράκια, λαζόνια, λαζαρέλια κ.α.
Την ίδια ημέρα τα παιδιά (κυρίως τα κορίτσια) γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν ειδικά κάλαντα, τα λεγόμενα λαζαρικά.

Δημοσιεύθηκε στις 27 April 2024 | 5:39 am


Σιδηροδρομκός σταθμός Βόλου.. Ένά κόσμημα σε πλήρη εγκατάλειψη

 Ως ένα σπουδαίο κτίριο με μία απαράμιλλη αρχιτεκτονική έχει χαρακτηριστεί ο σιδηροδρομικός σταθμός του Βόλου, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πρωτεύουσας της Μαγνησίας. Το μοναδικής αρχιτεκτονικής και ομορφιάς κτίριο σχεδίασε ο ιταλός μηχανικός Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του σπουδαίου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο. Η ιδέα ξεκίνησε όταν μπήκαν στα σκαριά οι εργασίες για την κατασκευή του περίφημου Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου που θα συνέδεε το λιμάνι του Βόλου με τη Λάρισα, τον θεσσαλικό κάμπο και όλη τη Δυτική Θεσσαλία.. Τα έργα ξεκίνησαν αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 και το κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού του Βόλου ολοκληρώθηκε κι εγκαινιάσθηκε στις 22 Απριλίου 1884 Η λειτουργία του Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου ήταν η βασική αιτία για την εκρηκτική ανάπτυξη της πόλης του Βόλου. Το κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού Βόλου είναι ένα από τα λιγοστά σπουδαία κτίρια που σώθηκαν μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς που ισοπέδωσαν τον Βόλο τη διετία 1955-1956 κι έχει διατηρήσει αναλλοίωτα τα βασικά του χαρακτηριστικά
Τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο στολίζει το άγαλμα της θεάς Αθηνάς. Αυτή η μεγάλων διαστάσεων μνημειακή σύνθεση είναι το έργο του Ιταλού γλύπτη Ι. Previsan. 
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.. 

Μάντρα με παλιοσίδερα ο ιστορικός σταθμός.. Σε νεκροταφείο τρένων, παρά σε σιδηροδρομικό σταθμό παραπέμπει ο ιστορικός σταθμός του ΟΣΕ στον Βόλο, επτά μήνες μετά τις καταστροφικές πλημύρες στην περιοχή της Μαγνησίας και γενικότερα της Θεσσαλίας. Γκρεμισμένοι τοίχοι, πλημμυρισμένες και πνιγμένες στη λάσπη αποθήκες, αναποδογυρισμένα μηχανήματα, σπασμένες σιδηροδρομικές ράγες, τόνοι φερτών υλικών, είναι η εικόνα που αντικρίζει κανείς περπατώντας στην περιοχή του ΟΣΕ στο Βόλο. 



Δεν υπάρχει κανείς αρμόδιος που να κάνει κάτι όχι να λειτουργήσει ξανά ο σταθμός αυτό μαλλον είναι αδύνατο.. Αλλά έστω να συντηρίσει ένα ιστορικό μνημείο της πόλης.. Λιγα μέτρα πιό κάτω κάθε μέρα δύο τρείς εργαζόμενοι του δήμου σκάβουν κουρεύουν τους κόμβους φυτεύουν λουλουδάκια και ο δήμαρχος κάνει αυτοψίες.. Ας αχοληθεί και κάποιος έστω με τα πεζοδρόμια που είναι αδιάβατα από την λάσπη...

Δημοσιεύθηκε στις 23 April 2024 | 5:06 pm


Το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο. Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.
Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Γεγονός των ημερών ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (17 Απριλίου), που όμως διαλύθηκε από την Αστυνομία, προς μεγάλη απογοήτευση των αθηναίων ροκάδων, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα - θρύλο στην ακμή της δημιουργικότητάς του.
Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο.
Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό. Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία εννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε ο απρόβλεπτος Ανδρέας Παπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου. 
Οι στρατηγοί, το Παλάτι, κάποιοι πολιτικοί της Δεξιάς και οι Αμερικανοί καλόβλεπαν μία μικρής διάρκειας συνταγματική εκτροπή, που θα επανέφερε την πολιτική κατάσταση στη σωστή ρότα, δηλαδή στην εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και ενός μετριοπαθούς Κέντρου. «Η Χούντα των Στρατηγών» έμεινε στα σχέδια, καθώς τους πρόλαβαν με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου οι μικροί αξιωματικοί, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια περίπτωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς η ΕΔΑ, που εκπροσωπούσε την κομμουνιστική Αριστερά (το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου), κινούνταν στο 11,80% των ψήφων στις εκλογές του 1964, σε σχέση με το 24,43% του 1958.
Πρέπει, όμως, να συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμασταν 17 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος, με παράδοση επεμβάσεων τον 20ο αιώνα, οι Αμερικανοί θεωρούσαν φέουδό τους την Ελλάδα, το δεξιό παρακράτος ήταν ισχυρό (Δολοφονία Λαμπράκη) και το Παλάτι ήταν ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας, «που δεν βασίλευε, αλλά κυβερνούσε». Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτά τα 17 χρόνια (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής και Παπανδρέου), ασχολήθηκαν κυρίως με την ανοικοδόμηση της χώρας και την οικονομική ανάπτυξη, παρά με το «βάθεμα και το πλάτεμα» των δημοκρατικών θεσμών και την εξάλειψη των μνημών του Εμφυλίου.
Το πραξικόπημα, «Επανάσταση» για τους θιασώτες του, εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Λίγες ώρες πριν, είχε ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τα μέλη του αποχώρησαν για τα σπίτια τους, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα επακολουθούσε. Ανάμεσά τους και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Παπαληγούρας.
Η τριάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου, μπορεί να ήταν άσοι στη συνωμοσία, αλλά εκμεταλλεύτηκαν τον βαθύ ύπνο των δημοκρατικών κυβερνήσεων και φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους. Τους βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην Αθήνα υπήρχαν μεγάλες μάχιμες μονάδες, όπως το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, που βρισκόταν στη σημερινή Πολυτεχνειούπολη, με διοικητή τον ταξίαρχο Παττακό. 
21 Απριλίου 1967: Τα τανκς της χούντας στους δρόμους της Αθήνας
 
Από εκεί βγήκαν τα πρώτα τανκς στις 2 τα ξημερώματα, για να καταλάβουν όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας (Βουλή, Υπουργεία, ΕΙΡ, ΟΤΕ, Ανάκτορα). Την ίδια ώρα, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς εξαπέλυε πιστές στο κίνημα δυνάμεις για να συλλάβουν το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Οι πραξικοπηματίες έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο «Προμηθεύς», για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και τη Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ).
Μία από τις πρώτες ενέργειες των συνωμοτών ήταν να συλλάβουν τον αρχηγό του ΓΕΣ αντιστράτηγο Σπαντιδάκη και να τον αντικαταστήσουν με τον ομοιόβαθμό του Οδυσσέα Αγγελή, που ήταν μυημένος στο κίνημα. Ο νέος αρχηγός του Στρατού έδωσε εντολή σε όλους του μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς να εφαρμόσουν το σχέδιο «Προμηθεύς» κι έτσι να εξασφαλισθεί η υπακοή του στρατεύματος σε όλη τη χώρα.
Η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα έγινε από την πλευρά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να μην λάβει ποτέ το σήμα του Γεωργίου Ράλλη.
Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα. Νωρίς το πρωί, το ραδιόφωνο ΕΙΡ έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά άσματα και οι αγουροξυπνημένοι Έλληνες άκουγαν τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάζομεν» των δικτατόρων, που ήταν η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων. Με συντακτική πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας ανεστάλησαν οι διατάξεις του Συντάγματος και ματαιώθηκαν οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967.
Αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις φαίνεται να ήταν και οι Αμερικανοί, που δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου. Τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ ξύπνησε ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κανελλόπουλου, Διονύσης Λιβανός, και του ανακοίνωσε την είδηση. Όταν μετά από λίγες μέρες ο Τάλμποτ είπε στο σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Τζακ Μέρι, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτός του απάντησε κυνικά: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..»  
H ορκομωσία της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Κόλλια
Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να περιλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα είχε ένα μονόστηλο με τίτλο «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες», ενώ η «Αυγή» πάνω από τον τίτλο της έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».
Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφθηκε στα Ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον άνακτα. Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Επρόκειτο βέβαια για πρωθυπουργό - μαριονέτα, αφού τα νήματα κινούσε ο ισχυρός άνδρας του κινήματος, συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ο συλληφθείς και αποπεμφθείς αρχηγός του ΓΕΣ Γρηγόριος Σπαντιδάκης, άνθρωπος του βασιλιά, όπως και ο Κόλλιας, προσχώρησε στους κινηματίες και ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Την ίδια μέρα άρχισαν και οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα. Τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ ένας στρατιώτης πυροβολεί τη νεαρή Αθηναία Μαρία Καλαυρά, γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του. Δέκα ημέρες αργότερα, η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών πεποιθήσεων.
Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Δημοσιεύθηκε στις 21 April 2024 | 6:30 am


Παγκόσμια Ημέρα Υγείας

Κάθε χρόνο στις 7 Απριλίου εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας (World Health Day), η οποία επικεντρώνεται σε σημαντικά προβλήματα της δημόσιας υγείας που απασχολούν όλο τον κόσμο. Η 7η Απριλίου είναι η ημερομηνία «γέννησης» το 1948 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), ενός εξειδικευμένου οργάνου του ΟΗΕ για θέματα Υγείας.
Θέμα του φετινού εορτασμού «Ο πλανήτης μας, η υγεία μας». Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επιδιώκει να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε επείγουσες ενέργειες που απαιτούνται για να διατηρηθούν οι άνθρωποι και ο πλανήτης υγιείς και να προωθηθεί ένα κίνημα για τη δημιουργία κοινωνιών επικεντρωμενων στην ευημερία.

Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι περισσότεροι από 13 εκατομμύρια θάνατοι σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο οφείλονται σε περιβαλλοντικά αίτια που μπορούν να αποφευχθούν. Η κλιματική κρίση είναι η μεγαλύτερη απειλή για την υγεία που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Η κλιματική κρίση είναι επίσης κρίση υγείας.

Οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αποφάσεις μας οδηγούν στις παραπάνω διαπιστώσεις. Πάνω από το 90% των ανθρώπων αναπνέουν ανθυγιεινό αέρα που προκύπτει από την καύση ορυκτών καυσίμων. Ένας κόσμος που υπερθερμαίνεται βλέπει τα κουνούπια να μεταδίδουν ασθένειες πιο μακριά και πιο γρήγορα από ποτέ. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η υποβάθμιση του εδάφους και η λειψυδρία εκτοπίζουν ανθρώπους και επηρεάζουν την υγεία τους. Η ρύπανση και τα πλαστικά βρίσκονται στον πυθμένα των ωκεανών, στα ψηλότερα βουνά, και έχουν εισέλθει στην τροφική αλυσίδα. Τα συστήματα που παράγουν εξαιρετικά επεξεργασμένα, ανθυγιεινά τρόφιμα και ποτά προκαλούν ένα κύμα παχυσαρκίας, αυξάνοντας τον καρκίνο και τις καρδιακές παθήσεις, ενώ παράγουν το ένα τρίτο των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Ενώ η πανδημία COVID-19 μας έδειξε τη θεραπευτική δύναμη της επιστήμης, ανέδειξε επίσης τις ανισότητες στον κόσμο μας. Η πανδημία έχει αποκαλύψει αδυναμίες σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας βιώσιμων κοινωνιών ευημερίας που είναι αφοσιωμένες στην επίτευξη δίκαιης υγείας τώρα και για τις μελλοντικές γενιές. Ο σημερινός σχεδιασμός της οικονομίας οδηγεί σε άνιση κατανομή του εισοδήματος, του πλούτου και της εξουσίας, με πάρα πολλούς ανθρώπους να εξακολουθούν να ζουν στη φτώχεια και την αστάθεια. Μια οικονομία ευημερίας έχει ως στόχους την ανθρώπινη ευημερία, την ισότητα και την οικολογική βιωσιμότητα. Αυτοί οι στόχοι μεταφράζονται σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις, προϋπολογισμούς ευημερίας, κοινωνική προστασία και νομικές και δημοσιονομικές στρατηγικές.
Η Παγκόσμια Υγεία σε αριθμούς Τουλάχιστον το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθεί να μην έχει πλήρη κάλυψη βασικών υπηρεσιών υγείας. 7,2 τρισ. δολάρια ή το 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ δαπανάται ετησίους για την υγεία. 371 δισ. δολάρια επενδύσεις για την επόμενη 15ετία θα έκαναν τον κόσμο μας πιο υγιή. 97 εκατ. πρόωρους θανάτους, θα μπορούσαν να αποτρέψουν οι επενδύσεις στα συστήματα υγείας. Η μέση παγκόσμια δαπάνη για την υγεία ανέρχεται στα 1011 δολάρια, με τις μισές χώρες να δαπανούν λίγότερο από 366 δολάρια ανά κάτοικο. Περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ωθούνται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας (που ορίζεται ότι ζουν με 1,90 δολάρια ή λιγότερο την ημέρα) επειδή πρέπει να πληρώσουν για την υγειονομική περίθαλψη. Παπό 800 εκατομμύρια άνθρωποι (σχεδόν το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού) δαπάνησαν τουλάχιστον το 10% των οικογενειακών προϋπολογισμών τους για να πληρώσουν για την υγειονομική περίθαλψη. 5,4 εκατ. παιδιά κάτω των 5 ετών πέθαναν το 2017. 1,25 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο σε τροχαία δυστυχήματα. 80% της πρόωρης καρδιακής νόσου, του εγκεφαλικού επεισοδίου και του διαβήτη μπορούν να προληφθούν. Το 23% όλων των εκτιμώμενων θανάτων παγκοσμίως συνδέεται με το περιβάλλον. 40.5 εκατ. θάνατοι οφείλονται σε μη μεταδοτικές ασθένειες (το 71% παγκοσμίως). 800.000 αυτοκτονίες σημειώνονται κάθε χρόνο στον κόσμο (ένας θάνατος κάθε 40 δευτερόλεπτα).
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) είναι μία εξειδικευμένη υπηρεσία του ΟΗΕ με αρμοδιότητα την δημόσια υγεία. Σύμφωνα με το καταστατικό του ο κύριος στόχος του είναι η διατήρηση του υψηλότερου επιπέδου υγείας για όλους τους λαούς του κόσμου. Η έδρα του βρίσκεται στη Γενεύη της Ελβετίας και έχει έξι ημιαυτόνομα εθνικά γραφεία και 150 τοπικά γραφεία σε όλο τον κόσμο. Επικεφαλής του από το 2017 είναι ο Αιθίοπας βιολόγος και πολιτικός δρ Τέντρος Αντχανόμ Γκεμπρεγιεσούς. Ο ΠΟΥ ιδρύθηκε στις 7 Απριλίου 1948, ημερομηνία που εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Στις αρμοδιότητες του περιλαμβάνονται η υποστήριξη της καθολικής περίθαλψης, η παρακολούθηση των κινδύνων για τη δημόσια υγεία, ο συντονισμός της αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης και η βελτίωση της ανθρώπινης υγείας και ευημερίας. Ο Οργανισμός έχει να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα, όπως η εξάλειψη της ευλογιάς, η σχεδόν ολική εξάλειψη της πολιομυελίτιδας και η ανάπτυξη του εμβολίου για τον Έμπολα. Στις σημερινές προτεραιότητας του ανήκουν οι μεταδοτικές ασθένειες και ειδικότερα ο HIV/AIDS, η ελονοσία, η φυματίωση και οι μη μεταδοτικές ασθένειες όπως οι καρδιολογικές παθήσεις και ο καρκίνος. Το έργο του ΠΟΥ χρηματοδοτείται από τις συνεισφορές των κρατών-μελών του ΟΗΕ και δωρεές ιδιωτών.

Δημοσιεύθηκε στις 7 April 2024 | 5:30 am


ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ

 Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και οι ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.

Τον Μεσαίωνα, οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος Θ’ μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου για να συμβαδίζει η χώρα του ημερολογιακά με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε προβλήματα στο λαό, καθώς ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση του χρόνου δημιουργεί συναισθηματικές φορτίσεις και αντιδράσεις. Όσοι, λοιπόν, από τους υπηκόους του βασιλιά αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους περιπαικτικά ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.
Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σ’ όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις εφημερίδες στις αρχές του 20ου αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που συχνά μεταδίδουν πολύ επιτυχημένες ειδήσεις - φάρσες. Με την εξάπλωση του Ίντερνετ, η Πρωταπριλιά έχει γίνει πλέον καθημερινή συνήθεια. Τα λεγόμενα «hoax» είναι οι πιο συνηθισμένες διαδικτυακές φάρσες. Πρόκειται για κατασκευασμένες ιστορίες με περίτεχνο τρόπο που μπορούν να ξεγελάσουν ακόμη κι ένα γνώστη του θέματος, το οποίο πραγματεύονται.
Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.

Δημοσιεύθηκε στις 1 April 2024 | 7:50 am


25η Μαρτίου Εθνική Επέτειος

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για ελευθερία και  αυτοδιάθεση. Εκ των πραγμάτων είναι η πιο σημαντική ημερομηνία στην ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας.
Τι συνέβη, άραγε, στις 25 Μαρτίου του 1821 και την έχουμε αναδείξει ως την ημέρα της εθνικής μας εορτής;
Τίποτα απολύτως λένε οι ιστορικοί. Ή σχεδόν τίποτα, για να είμαστε ακριβείς, πέρα από κάποιες αψιμαχίες. Κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή. Ούτε καν η ύψωση του λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των παλληκαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.
Το περιστατικό της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος συνέγραψε την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του σημαντικού έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).
Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως όρκισε τους επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.
Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.
Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννινα για να  εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.
Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.
Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα.  Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.
Η 23η Μαρτίου είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του εθνικού αγώνα  και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τη θέση της 25ης Μαρτίου στο εορταστικό καλεντάρι της χώρας μας...
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ
Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή της χώρας μας στις 15 Μαρτίου 1838, με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα, που εκτελούσε παράλληλα και τα καθήκοντα του πρωθυπουργού εκείνη την περίοδο. Η πρόταση του Γραμματέα της Επικρατείας (Υπουργού) επί των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Παιδείας, Γεωργίου Γλαράκη (ηγετικού στελέχους του κόμματος των Ναπαίων ή Ρωσικού Κόμματος), έγινε αμέσως δεκτή από τον Όθωνα, που την είδε και ως μία ευκαιρία να αυξήσει τη δημοτικότητά του.
Στο βασιλικό διάταγμα αναφέρεται μεταξύ άλλων: Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου είναι λαμπρά και καθ’ αυτήν εις πάντα Έλληνα δια την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος δια την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του περί της ανεξαρτησίας αγώνος του ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν εθνικής εορτής..
Ο πρώτος εορτασμός της εθνικής επετείου έγινε λίγες ημέρες αργότερα, σύμφωνα με το πρόγραμμα που κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου. Οι 21 κανονιοβολισμοί το σούρουπο της παραμονής ήταν το προανάκρουσμα. Με την ανατολή του ήλιου ρίφθηκαν εκ νέου 21 κανονιοβολισμοί, ενώ μία μπάντα, που γυρνούσε στους δρόμους της Αθήνας, υπενθύμιζε στους κατοίκους της πρωτεύουσας τη μεγάλη ημέρα. Στις 8 το πρωί, στρατιωτικά τμήματα παρατάχθηκαν στους δρόμους μεταξύ των Ανακτόρων (σημερινό Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, επί της πλατείας Κλαυθμώνος) και της εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης (επί της οδού Αιόλου), όπου θα τελούνταν η επίσημη δοξολογία. Μία ώρα αργότερα, ο Όθωνας και η Αμαλία, ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες, έφθασαν με άμαξα στον καθεδρικό ναό της Αθήνας, επευφημούμενοι από το πλήθος, που είχε συρρεύσει από κάθε γωνιά της Αττικής. Στη δοξολογία παρέστησαν οι αρχές της πόλης, εκπρόσωποι των συντεχνιών και μέλη του διπλωματικού σώματος. Το τέλος της δοξολογίας σήμαναν 21 κανονιοβολισμοί και οι βασιλείς υπό τις συνεχείς επευφημίες του πλήθους πήραν το δρόμο της επιστροφής για το παλάτι. Το ραντεβού του κόσμου δόθηκε στην Πλατεία του Παλατιού, όπου ο Δήμος Αθηναίων είχε στήσει ένα τρόπαιο και γύρω του στήθηκε ένα τρικούβερτο γλέντι μέχρι πρωίας, όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής. Την παράσταση έκλεψε μία ηλικιωμένη κυρία, ονόματι Λέκκα, η οποία θέλησε να σύρει πρώτη το χορό «Σταματήσατε, παιδιά μου, εις εμέ ανήκει ν’ αρχίσω τον χορό, διότι εις αυτό το έδαφος πρόσφερα δύω ανδρείους αδελφούς και τον μοναχόν υιό μου». Της επετράπη να σύρει το χορό, παρότι γυναίκα, «και με δάκρυα στα όμματα συνεχόρευε και συναγάλλετο με τους Έλληνας» (προφανώς ήταν Αρβανίτισσα). Η εικόνα αυτή έκανε μεγάλη εντύπωση στην παρευρισκόμενη γερμανίδα Γιούλια φον Νόρντενπφλιχτ (κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας), η οποία δεν δίστασε να την παρομοιάσει με αρχαία Σπαρτιάτισσα. Όλη την ημέρα η Αθήνα ήταν ένα πανηγύρι, σύμφωνα με τον Τύπο. Το βράδυ φωταγωγήθηκαν με φανούς η Ακρόπολη, τα δημόσια κτίρια, αλλά και πολλά σπίτια. Μεγάλη εντύπωση στους Αθηναίους έκανε ο σχηματισμός ενός μεγάλου φωτεινού σταυρού σε μια πλευρά του Λυκαβηττού.
ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 1770 – 1843

Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε στην Πελοπόννησο και εξ αυτού του λόγου είναι γνωστός και ως «Γέρος του Μωριά». 
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του.  
Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας.  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Γεώργιος Καραϊσκάκης 1780 – 1827

Ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε κυρίως στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα).
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1780 στο Μαυρομάτι Καρδίτσας και ήταν καρπός της σχέσης του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, αδελφής του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή και εξαδέλφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα.
Μεγάλωσε με τους θετούς γονείς του, μία οικογένεια Σαρακατσάνων, αφού η μητέρα του τον εγκατέλειψε μη αντέχοντας τον διασυρμό μιας παράνομης σχέσης και πέθανε όταν ήταν οκτώ ετών. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Παπαφλέσσας 1786 – 1825

Κληρικός, από τους σημαντικότερους αγωνιστές της Επανάστασης του ‘21.  
Ο Γεώργιος Δικαίος Φλέσσας, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε το 1786 ή το 1788 στην Πολιανή Μεσσηνίας.  Φοίτησε στην ονομαστή Σχολή της Δημητσάνας και το 1816 εκάρη μοναχός στο μοναστήρι της Βαλανιδιάς στην Καλαμάτα κι έλαβε το όνομα Γρηγόριος. Ζωηρός και εριστικός ως χαρακτήρας, γρήγορα ήλθε σε ρήξη με τον ηγούμενό του και πήγε να μονάσει στο μοναστήρι της Ρεκίτσας, μεταξύ Μυστρά και Λεονταρίου. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Αθανάσιος Διάκος 1788 – 1821

Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας.  
O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος) και κατ’ άλλους στη γειτονική Αρτοτίνα, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός.  
Ο πατέρας του, Νικόλαος Γραμματικός, γνωστός στην περιοχή με το παρατσούκλι «ψυχογιός», μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Μαντώ Μαυρογένους 1997 -1840

Εξέχουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, μία από τις ελάχιστες γυναίκες που διακρίθηκαν στον Αγώνα. Οι πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση της αντλούνται κυρίως από ξένους συγγραφείς, τους οποίους φαίνεται ότι είχε σαγηνεύσει με την προσωπικότητα και την ομορφιά της και όχι από τους συγχρόνούς της Έλληνες ιστορικούς και απομνηματογράφους, που αποσιώπησαν ή υποτίμησαν την προσφορά της στον Αγώνα. 
Η Μαντώ (Μαγδαληνή το βαπτιστικό της όνομα) Μαυρογένους γεννήθηκε το 1796 ή το 1797 στην Τεργέστη, όπου ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, γόνος της ονομαστής φαναριώτικης οικογένειας των Μαυρογένηδων με καταγωγή από τις Κυκλάδες, ασχολείτο με το εμπόριο. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα 1771 – 1825

Μαζί με την Μαντώ Μαυρογένους, οι δύο κορυφαίες γυναικείες μορφές της Επανάστασης του '21.  
Κόρη του υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά.  Στα 17 της παντρεύτηκε τον σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο ονομάζετο και Δημητράκαινα. Το 1797ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Δημοσιεύθηκε στις 25 March 2024 | 5:30 am


Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Θεομητορική εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της χαρμόσυνης αναγγελίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γεννήσει τον Υιό του Θεού. Τελείται στις 25 Μαρτίου.
Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά (α' 26-38), ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου συνέβη έξι μήνες μετά τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννη του Προδρόμου από την Ελισάβετ, τη γυναίκα του Ζαχαρία, όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό προς την Παρθένο Μαριάμ (Μαρία) για να της ανακοινώσει ότι θα φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού. Εκείνη την περίοδο, η Μαρία ζούσε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και ήταν μνηστευμένη με τον ξυλουργό Ιωσήφ.
Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά στη Μαρία και της απηύθυνε τον χαιρετισμό: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο κύριος μετά σου». Η νεαρή γυναίκα ήταν λογικό να πανικοβληθεί, αλλά ο αρχάγγελος την καθησύχασε: «Μη φοβού Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν».
Μόλις συνήλθε από την ταραχή, η Μαρία γεμάτη απορία ρώτησε τον αρχάγγελο πώς θα συλλάβει, αφού δεν γνωρίζει τον άνδρα. Ο Γαβριήλ της αποκρίθηκε ότι το Άγιο Πνεύμα θα την καλύψει σαν σύννεφο και θα ενεργήσει αφανώς και μυστηριωδώς τη σύλληψη του Υιού του Θεού. Και για να γίνει πιο πιστευτός επικαλέστηκε τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννου του Προδρόμου από την Ελισάβετ. Η Μαρία πείστηκε από τα λόγια του Γαβριήλ («Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου») και ο αρχάγγελος Γαβριήλ «απήλθε».
Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθιερώθηκε γύρω στον 4ο αιώνα και μετά τον ορισμό της εορτής των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου. Ως είναι ευνόητο, μεταξύ των δύο αυτών εορτών υπάρχει στενή σχέση και έπρεπε ο εορτασμός του Ευαγγελισμού να τοποθετηθεί 9 μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, ήτοι στις 25 Μαρτίου. Το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αναφέρεται και στο Κοράνιο, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων (19:16-22), μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιρροής του Μωάμεθ από τη χριστιανική διδασκαλία. 
Το απολυτίκιο του Ευαγγελισμού 
Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις. Ο υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται.  Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν: Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου. 
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου έχει επηρεάσει πολλούς και σημαντικούς εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως οι Ντούτσιο, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Πάολο Ντε Ματέις, Καραβάτζιο, Μποτιτσέλι, Τζιότο, Ρούμπενς, Ελ Γκρέκο (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος) και Ντονατέλο. 
Λαογραφικά
Την ημέρα του Ευαγγελισμού παραμένει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής,με μία εξαίρεση. Η Εκκλησία επιτρέπει την ψαροφαγία («κατάλυσις ιχθύος», σύμφωνα με την εκκλησιαστική ορολογία), όπως και την Κυριακή των Βαΐων, λόγω της σπουδαιότητας της γιορτής. «Αν δεν έχεις να φας ψάρι, να γλείψεις ψαροκόκκαλο» λένε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, ενώ σχετικό είναι και το παιδικό τραγουδάκι: «Του Ευαγγελισμού και των Βαγιώ,/τρώνε ψάρι και κολιό...». Το έδεσμα της ημέρας είναι ο μπακαλιάρος (βακαλάος) με ή χωρίς σκορδαλιά. Ο παστός μπακαλιάρος που καταναλώνουμε, εμφανίστηκε στο ελληνικό τραπέζι περί τον 15ο αιώνα και με την πάροδο του χρόνου καθιερώθηκε ως το πιάτο της εορτής του Ευαγγελισμού. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου υπήρχε πάντα φρέσκο ψάρι, στην υπόλοιπη Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ήταν η φθηνή και εύκολη λύση. Ιστορικά, εκείνοι που έστελναν στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου ήταν οι Άγγλοι, οι οποίοι τον αντάλλασσαν με σταφίδα. 
Παλαιότερα πιστευόταν ότι το βράδυ της παραμονής του Ευαγγελισμού ανοίγουν οι ουρανοί και ό,τι προλάβεις να ζητήσεις την στιγμή εκείνη θα το αποκτήσεις. Γι’ αυτό έλεγαν ότι όποιος γεννιέται την ημέρα αυτή είναι τυχερός σε όλη την ζωή. Την ίδια επίσης βραδιά τα δέντρα χαμηλώνουν και προσκυνούν την γη, το φαινόμενο όμως τό βλέπουν μόνο οι δίκαιοι.Του Ευαγγελισμού θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες γιορτές, γι’ αυτό επιβάλλεται αποχή από κάθε δουλειά. Λέγουν χαρακτηριστικά ότι ακόμη και τα χελιδόνια, που τότε αρχίζουν να επιστρέφουν, αυτήν την ημέρα σταματούν να χτίζουν την φωλιά τους.
Το διώξιμο των φιδιών και των άλλων ερπετών αποτελούσε μεγάλη έγνοια για τον χωρικό αυτή την περίοδο. Σε πολλά μέρη απέφευγαν το σκούπισμα για να μην παρουσιαστούν στο σπίτι φίδια, μυρμήγκια και άλλα ζωύφια. Απαγορευόταν επίσης να φέρουν στο σπίτι χλωρά χόρτα γιατί γίνονται και αυτά φίδια ή ποντίκια. Ούτε νερό επιτρεπόταν να φέρουν γιατί μπορεί να βγει φίδι στο σπίτι ή μπορεί να μπει στο σταμνί ο διάβολος με την μορφή φιδιού.
Στην Ήπειρο το βράδυ της παραμονής του Ευαγγελισμού ή ανήμερα της γιορτής τα παιδιά γύριζαν στις αυλές και στους κήπους, χτυπούσαν κουδούνια και μαγειρικά σκεύη και φώναζαν ρυθμικά: «Βγάτε φίδια και γουστέρες/γιατί έρχεται ο Βαγγελισμός/θα σας κόψει το κεφάλι/θα σας ρίξει στο ποτάμι». Για την εξουδετέρωση των φιδιών ανάβονταν επίσης μεγάλες φωτιές.

Δημοσιεύθηκε στις 25 March 2024 | 5:30 am


Κυριακή της Ορθοδοξίας 24 Μαρτίου 2024

 Η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Α’ Νηστειών) ονομάζεται και Κυριακή της Ορθοδοξίας, σε ανάμνηση της αναστήλωσης των εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 842, που σηματοδότησε το τέλος της Εικονομαχίας (726-843), της πολιτικοθρησκευτικής διαμάχης που συντάραξε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και απείλησε τη συνοχή της.

Στην πανηγυρική λειτουργία της ημέρας στον Καθεδρικό Ναό της Αθήνας παρίσταται  ο εκάστοτε ανώτατος άρχοντας της χώρας  και απαγγέλει το «Σύμβολο της Πίστεως» («Πιστεύω»), συνεχίζοντας μία παράδοση αιώνων, που κρατά από το Βυζάντιο. Το 2024, η Κυριακή της Ορθοδοξίας δεν θα εορτασθεί με το ανωτέρω τυπικό ως ένδειξη διαμαρτυρίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ψήφιση από την Βουλή του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Ο εορτασμός θα γίνει στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη στην Αθήνα, όπου θα τελεσθεί η Συνοδική Θεία Λειτουργία χωρίς την παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Στη Μονή Πετράκη θα διοργανωθεί και το γεύμα της Ιεραρχίας, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι Συνοδικοί Ιεράρχες συνέτρωγαν με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας ( 24 Μαρτίου 2024 ) γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Ορθοδοξία και Ορθόδοξος.

Απολυτίκιο

Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.

Δημοσιεύθηκε στις 24 March 2024 | 6:30 am


Εαρινή ισημερία 2024, καλή άνοιξη σε όλους!

Σήμερα Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024 και ώρα 05:06 το πρωί ώρα Ελλάδος, ο Ήλιος μας θα βρίσκεται κάθετα στον ισημερινό της Γης, καθώς διατρέχει από το Νότιο προς το βόρειο ημισφαίριο, σηματοδοτώντας την εαρινή ισημερία (η ημέρα και η νύχτα έχουν περίπου την ίδια διάρκεια) που σημαίνει και επίσημα τον ερχομό της άνοιξης στο βόρειο ημισφαίριο. Στην Ελλάδα η μέρα της ισημερίας δεν συμπίπτει με την ημέρα όπου υπάρχει ακριβώς ίση ημέρα και ίση νύχτα.

Δημοσιεύθηκε στις 20 March 2024 | 7:11 am


ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ

Το τριήμερο της Αποκριάς και της Καθαράς Δευτέρας έφτασε και η Μαγνησία φορά τα …αποκριάτικά της και αναμένει κατοίκους και επισκέπτες να γλεντήσουν και να διασκεδάσουν με πλήθος εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί. 

Αγριά... Τα φετινά Κούλουμα στην Αγριά θα είναι διαφορετικά! Ομάδα εθελοντών με τη βοήθεια τοπικών συλλόγων και τη στήριξη επιχειρηματιών, δημιουργούν με μεράκι μια ξεχωριστή Καθαρά Δευτέρα για μικρούς και μεγάλους με σαρακοστιανά κεράσματα, κρασί και χορό και καλούν όλους, ντόπιους και επισκέπτες σε μια γιορτή που θα στηθεί στο λιμανάκι της Αγριάς! Η έναρξη της γιορτής θα γίνει στις 11 το πρωί. 

 Αργαλαστή την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 7μ.μ. μπροστά από τον χώρο του Δημαρχείου. Σε περίπτωση κακοκαιρίας το πάρτι θα μεταφερθεί στο κτήριο του ΚΕΓΕ.

Αγιος Λαυρέντιος.. Αποκριάτικο πάρτι την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 13:00 στην Κεντρική Πλατεία Αγίου Λαυρεντίου. Θα παίξουν οι μουσικοί: Κατερίνα Δούκα, τραγούδι, Κώστας Κωστούλης, κλαρίνο, Χάρης Ευαγγέλου, τρομπέτα, Γιώργος Αγγελάκης, τρομπόνι, Γιώργος Δρικούδης, ακορντεόν και Αλέξανδρος Ριζόπουλος, κρουστά και τραγούδι.

Μακρυρράχη.. Καρναβάλι διοργανώνεται και στην πλατεία Μακρυρράχης την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 16:00 με μουσική, χορό και το κάψιμο του Μέγα Καρνάβαλου. Σημείο εκκίνησης αρμάτων: Άγιος Κωνσταντίνος.

Πουρί.. Τις Απόκριες γιορτάζει και το Πουρί, με το Πουριανό καρναβάλι την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 15:00. Θα ακολουθήσει γλέντι στην ταβέρνα Πηλιορείτισσα στις 21:00. Θα υπάρχει λαχειοφόρος αγορά με πολλά δώρα.

Πινακάτες... Αποκριάτικος χορός διοργανώνεται στις Πινακάτες την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 21:00 στην παραδοσιακή ταβέρνα «Η Δροσιά», με ζωντανή μουσική και βράβευση της καλύτερης στολής με δωροεπιταγή 100 ευρώ. Το γλέντι συνεχίζεται και την Καθαρά Δευτέρα στις 11 το πρωί κάτω από την Αγία Κυριακή για το πέταγμα του χαρταετού.

Συκή... Την Κυριακή 17 Μαρτίου στη Συκή θα αναβιώσει το αποκριάτικο έθιμο του «κατσίποδα».

Άγιος Βλάσιος... Αποκριάτικο πάρτι διοργανώνεται την Κυριακή 17 Μαρτίου στις 20:00 στο εντευκτήριο του Μορφωτικού- Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίου Βλασίου. Θα υπάρχει ορχήστρα με τους: Νίκο Κερασιώτη, κλαρίνο, Κώστα Μούτο, λαγούτο, Αναστασία Λύτρα, κρουστά και Ελεάννα Βαρελά στο τραγούδι.

Μηλιές... Καθαρά Δευτέρα στις Μηλιές και στις 11 το πρωί θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στο προαύλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Μηλεών, με φασολάδα, ταραμοσαλάτα, λαγάνα, κρασί, μουσική και χορό. Σε περίπτωση κακοκαιρίας η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Συλλόγου.

Άγιοι Σαράντα... Τα Κούλουμα θα εορταστούν και στην παραλία των Αγίων Σαράντα στο Πήλιο την Καθαρά Δευτέρα, ενώ δεν θα λείπει το πέταγμα του αερόστατου. Θα υπάρχει ζεστή φασολάδα και όλα τα εδέσματα.

 Κερασιά... Ο Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος Κερασιωτών Πηλίου για ακόμη μια χρονιά προσκαλεί τους Κερασιώτες, τους φίλους του χωριού και της περιοχής στο «Άναμμα του Αφανού» που έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στον «Αβορό» (στην είσοδο του χωριού) την Κυριακή 17 Μαρτίου και ώρα 7.30 μμ..

Φυτόκο... Ο Αγροτικός, Πολιτιστικός, Αθλητικός Σύλλογος Φυτόκου διοργανώνει την Κυριακή 17 Μαρτίου καρναβαλικές εκδηλώσεις. Συγκεκριμένα πάνω από τον Ιερό Ναό Παναγίας στις 11 το πρωί θα ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις. Στις 11:30 θα πραγματοποιηθεί Κυνήγι Θησαυρού και στις 12:00 θα γίνει διαγωνισμός στολής. Θα υπάρξει γαϊτανάκι, θα δοθούν κεράσματα και οι παρευρισκόμενοι θα συμμετέχουν σε ένα μεγάλο πάρτι με μουσική και χορό. Στις 19:30 θα γίνει το κάψιμο του Αφανού και θα ακολουθήσει αποκριάτικη γιορτή στο Πολιτιστικό Κέντρο Φυτόκου στο παλιό σχολείο. Η είσοδος είναι δωρεάν.

Μακρινίτσα.. Ακόμη μια πρωτοβουλία αναλαμβάνει η ΑΜΚΕ «ΟΙ ΜΑΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑΣ» για να αναβιώσει φέτος το έθιμο του Αφανού στη Μακρινίτσα.Την Αποκριάτικη αυτή εκδήλωση με την αναβίωση του παραδοσιακού εθίμου «Αφανός», συνδιοργανώνει η ΑΜΚΕ με  τον Δήμο Βόλου – Δημοτική Ενότητα Μακρινίτσας  την  Κυριακή 17 Μαρτίου 2024, στις 17.30 στην Πλατεία Ευεργετών και Ηρώων κάτω από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας (Αρχοντικό Βατσαρέα-Μαυράκη).

Ευξεινούπολη.. Με θέμα την… ακρίβεια το Καρναβάλι της Ευξεινούπολης

Ο Δήμος Αλμυρού και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ευξεινουπόλεως συνεχίζουν το παραδοσιακό έθιμο της Ευξεινούπολης και διοργανώνουν και αυτή τη χρονιά το Ιστορικό Καρναβάλι Ευξεινούπολης, με θέμα για το 2024:«Στης ακρίβειας τον καιρό, μας έχει πιάσει ζάλη. Κι ήρθαμε Ευξεινούπολη στο τρελοκαρναβάλι».

Οι εορτασμοί της Αποκριάς θα ξεκινήσουν με παράλληλες εκδηλώσεις και θα κορυφωθούν με την καρναβαλική παρέλαση την Καθαρά Δευτέρα.

Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις θα κορυφωθούν την Καθαρά Δευτέρα στις 3:00 μ.μ. στην πλατεία Ευξεινούπολης με την παρέλαση αρμάτων και καρναβαλιστών!

Οι διοργανωτές καλούν μικρούς και μεγάλους να έρθουν, να διασκεδάσουν, να χαρούν και να ξεφαντώσουν με τους ξέφρενους ρυθμούς της αποκριάτικης μουσικής!

 Δήμος Ρήγα Φεραίου.. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/3

 ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚΕΙΟ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, (Κεντρικός Δρόμος έμπροσθεν παλαιού Δημαρχείου) Ώρα 12:00

  • Παρέλαση Αρμάτων & Καρναβαλιστών με Πεζοπόρα Τμήματα που ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Γιγαντομασκώτ, ξυλοπόδαροι, Μουσική, Χορός, Γαϊτανάκι για μικρούς & μεγάλους, λιχουδιές για τους μικρούς καρναβαλιστές, κέφι & πολλές πολλές εκπλήξεις

 ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ

  • Κυνήγι Κρυμμένου Θησαυρού, Κεντρική Πλατεία Βελεστίνου, Ώρα 12:00μ

 Παιδικό πάρτυ μασκέ με Animateurs, Ξυλοπόδαρους, Φιγούρες Μασκώτ, Παιχνίδια, μουσική, χορό και πολλές εκπλήξεις, Κεντρικός Πεζόδρομος Βελεστίνου, Ώρα 16:00

 ΩΡΑ. 19.00. Άναμμα Φωτιάς από την Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών & Ποντίων Βελεστίνου στην Πλατεία Μικρασιατών, έμπροσθεν εκκλησίας του Αγίου Βασιλείου με μουσική, χορό, εδέσματα και άφθονο κρασί

 ΩΡΑ. 19.00. Άναμμα Φωτιάς από τον Σύλλογο Περιβολιωτών Ν. Μαγνησίας & την ΚΟΙΝΣΕΠ «Ρήγας Φεραίος» στην πλατεία Σμολένσκι με μουσική, χορό, εδέσματα και άφθονο κρασί

ΚΑΝΑΛΙΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, ώρα. 19.00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ,

Ώρα. 17.30, Παιδικό Πάρτυ Μασκέ με Διασκεδαστή, Κέφι, Παιχνίδια & Πολλές Εκπλήξεις

Θα ακολουθήσει Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΕΡΩΝ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΧΛΟΗ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΑΕΡΙΝΟ, ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 Μ. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΕΛΕΥΘΕΡΟΧΩΡΙ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΚΟΚΚΙΝΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ , Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

 ΚΕΡΑΣΙΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, Ώρα 19:00

Άναμμα Φωτιάς, Μουσική, Χορός, Εδέσματα & Άφθονο Κρασί

  ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3

 ΚΑΝΑΛΙΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΩΡΑ. 10.00π.μ.

Σαρακοστιανά Εδέσματα, Μουσική, Χορός

Παιδικό πάρτυ μασκέ με Διασκεδαστή, Παιχνίδια, μουσική, χορό και πολλές εκπλήξεις

 ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ, Ώρα 10:30 π.μ.

Σαρακοστιανά Εδέσματα, Μουσική με Ζωντανή Ορχήστρα, Χορός

 ΒΕΝΕΤΟ, Ώρα 11:00 π.μ.

Σαρακοστιανά Εδέσματα με την παραδοσιακή φασολάδα, Μουσική, Χορός

 ΚΕΡΑΜΙΔΙ, ΩΡΑ 11:00 π.μ.

   Σαρακοστιανά Εδέσματα

 ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ, ΩΡΑ. 12.00μ.

Παρέλαση Αρμάτων & Καρναβαλιστών με Πεζοπόρα Τμήματα που ξεπερνούν κάθε φαντασία.

Σαρακοστιανά Εδέσματα με την παραδοσιακή φασολάδα, Μουσική, Χορός

Δημοσιεύθηκε στις 17 March 2024 | 8:48 am


ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/3/2024.. Με μια μεγάλη αποκριάτικη εκδήλωση το απόγευμα της Κυριακής, στο κέντρο του Βόλου, θα γιορτάσει ο Βόλου, την Αποκριά.. Συγκεκριμένα, ένα πληθωρικό απόγευμα από δράσεις, που θα προσφέρουν ψυχαγωγία, δημιουργία και κέφι, πρόκειται να εξελιχθεί την Κυριακή 17 Μαρτίου, από τις 19:00 στο κέντρο του Βόλου και συγκεκριμένα στη συμβολή των οδών Κουμουνδούρου με Ερμού, όπου μικροί και μεγάλοι θα δώσουν τον παλμό για την κορύφωση του καρναβαλιού.Ο Δήμος Βόλου σε συνεργασία με την σχολή χορού Independance Studio στο Βόλο, θα εκτινάξουν στα ύψη τη διάθεση των καρναβαλιστών με latin και mainstream μουσικές από τον διεθνή latin Dj Estelio «ElSocial» και τον Dj Mas. Τα happenings συνεχίζονται με ομαδικά παιχνίδια, διαγωνισμό αποκριάτικης στολής, standup comedy, χορό και πολλά άλλα δρώμενα! Κατά τη διάρκεια του event, το μικρόφωνο θα βρίσκεται στα έμπειρα χέρια του MC Dr Bo από την Αθήνα, που θα δώσει τη δική του τρελή νότα στην απογευματινή fiesta! Το πάρτι συνεχίζεται με τον ξυλοπόδαρο DimVax που θα διασκεδάσει το πλήθος καθώς θα γίνουν χορευτικά shows, ενώ κόσμος θα μπορεί να κάνει facepainting με καρναβαλικές πινελιές.

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3/2024..στην παραλία του Βόλου μεταξύ Αγίου Κωνσταντίνου και Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και παράλληλα με το πάρκο, θα στηθεί στις 12 μ. μπουφές με παραδοσιακή λαγάνα και σαρακοστιανά εδέσματα, ενώ το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης για τα Κούλουμα έχει αναλάβει σχήμα ορχήστρας σε συνεργασία των μουσικών του Δημήτρη Γακιόπουλου και του σχήματος «Διπλοπενιές», με μουσικό σχήμα αποτελούμενου από τους: Δημήτρη Γακιόπουλο (φωνή), Θωμά Σκοτίδα (φωνή), Νίκο Κερασιώτη (κλαρίνο), Αποστόλη Μελαχροινάκη (βιολί), Χρήστο Σταμούλη (μπουζούκι), Χριστόφορο Σταμούλη (μπουζούκι), Κώστα Ζάρπα (πλήκτρα), Σωτήρη Ράπτη (τύμπανα), Στέφανο Κωστόπουλο (κιθάρα). Τα εδέσματα και τα ποτά θα προσφέρονται δωρεάν στο κοινό και αποτελούν προσφορά του Δήμου Βόλου και των χορηγών της εκδήλωσης.

ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟΣ 18/3/2024.. Την Καθαρή Δευτέρα επίσης στη Δημοτική Κοινότητα Νέας Αγχιάλου, θα πραγματοποιηθούν εορταστικές εκδηλώσεις για τα Κούλουμα στον παραλιακό πεζόδρομο στο Δημοτικό Πάρκο της Νέας Αγχιάλου.Τις εορταστικές εκδηλώσεις θα ανοίξουν τα χορευτικά συγκροτήματα της Νέας Αγχιάλου στις 12μ., παρουσιάζοντας το παραδοσιακό Γαϊτανάκι και ένα πλούσιο πρόγραμμα από τοπικούς χορούς και στη συνέχεια θα υπάρχει πλούσιος μπουφές με σαρακοστιανά εδέσματα και κρασί.

Δημοσιεύθηκε στις 16 March 2024 | 7:47 am


ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

Οι χειμερινές εκπτώσεις, θα ξεκινήσουν στην αγορά του Βόλου σήμερα Δευτέρα, 8 Ιανουαρίου και θα διαρκέσουν έως και την Πέμπτη, 29 Φεβρουαρίου 2024. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου με ομόφωνη απόφαση προτείνουν στα μέλη του ΕΣΒ να λειτουργήσουν προαιρετικά την Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024 με προτεινόμενο ωράριο 11:00 – 15:00. Οσον αφορά την προαιρετική λειτουργία της δεύτερης Κυριακής, δηλαφή την 21η Ιανουαρίου 2024, το ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου ομόφωνα προτείνει στα εμπορικά καταστήματα – μέλη του να παραμείνουν κλειστά και να μην ενδώσουν στις ορέξεις αυτών που οραματίζονται την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

Οι εκπτώσεις 

Σύμφωνα με τον Νόμο, σε κάθε ανακοίνωση περί μείωσης τιμής υποδεικνύεται η προγενέστερη τιμή που εφάρμοζε ο έμπορος για καθορισμένο χρονικό διάστημα πριν από την εφαρμογή της μείωσης της τιμής.
Άρα οι δύο τιμές, εξακολουθούν να αποτυπώνονται υποχρεωτικά βάσει και του Κώδικα Δεοντολογίας περί ανακοινώσεων μείωσης της τιμής (ΥΑ 35935/13-4-2023) που ορίζει περί αναγραφής νέας (χαμηλότερης) τιμής μαζί με την αναγραφή της προγενέστερης (υψηλότερης) τιμής που εφαρμόστηκε. Η προηγούμενη τιμή μπορεί να εμφανίζεται σε διαγραμμένη μορφή π.χ. «τώρα 50 ευρώ, πριν 100 ευρώ» ή «50 ευρώ 100 ευρώ».
Παράλληλα, βάσει του ιδίου Κώδικα (κεφ. 2 παρ. 8) μπορεί συμπληρωματικά να χρησιμοποιείται ποσοστό π.χ. «20% έκπτωση».
Ως προγενέστερη τιμή νοείται η χαμηλότερη τιμή που εφάρμοσε ο έμπορος κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος των 30 ημερών πριν από την εφαρμογή της μείωσης της τιμής.
Όταν το προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά για λιγότερο από 30 ημέρες, ως προγενέστερη τιμή νοείται η χαμηλότερη τιμή που εφάρμοσε ο έμπορος κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος που το προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά.
Όταν η τιμή μειώνεται προοδευτικά κατά τη διάρκεια των 30 ημερών, πριν από την εφαρμογή της μείωσης της τιμής, ως προγενέστερη τιμή νοείται η τιμή που ίσχυε πριν από την εφαρμογή της πρώτης από τις διαδοχικές μειώσεις τιμών.
Πρέπει να επιδεικνύεται ιδιαίτερη προσοχή στην τήρηση των διατάξεων περί εκπτώσεων και μειωμένων τιμών, καθώς οι κυρώσεις είναι βαριές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 21 ν. 4177/2013, σε όσους παραβαίνουν το νόμο επιβάλλεται πρόστιμο ποσού ίσου με το 1% του ετήσιου κύκλου εργασιών και πάντως όχι κατώτερο από 10.000 ευρώ.
Στην επιβαρυντική περίπτωση που οι εκπτώσεις αποδειχτεί ότι είναι ανακριβείς ή παραπλανητικές, επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με το 2% του ετήσιου κύκλου εργασιών και πάντως όχι μικρότερο των 20.000 ευρώ.

Δημοσιεύθηκε στις 8 January 2024 | 7:43 am


Τα Θεοφάνια

Μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (ή Βαπτιστή). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου, που ξεκινά με τα Χριστούγεννα.
Λέγεται, επίσης, Επιφάνια και Φώτα. Το όνομα της εορτής προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που σύμφωνα με τις Γραφές συνέβη κατά τη Βάπτιση του Ιησού. Στις Δυτικές Εκκλησίες, τα Θεοφάνια είναι περισσότερο συνδεδεμένα με την προσέλευση και την προσκύνηση των Τριών Μάγων στη Φάτνη της Γέννησης του Ιησού. 
Ιστορικό 
Όταν ο Ιησούς έγινε 30 ετών βαπτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, που ήταν έξι μήνες μεγαλύτερός του και ασκήτευε στην έρημο, κηρύσσοντας το βάπτισμα της μετανοίας.Τη στιγμή της Βάπτισης, κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού και ταυτόχρονα ακούσθηκε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: «Ούτος εστί ο Υιός του Θεού ο αγαπητός, δια του οποίου ευδόκησε ο Θεός να σώσει τους αμαρτωλούς». Το γεγονός αυτό έχουν καταγράψει οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές, ο Μάρκος, ο Ματθαίος και ο Λουκάς. Αυτή δε είναι η πρώτη και μοναδική εμφάνιση στη Γη της Αγίας Τριάδας, σύμφωνα με τις Γραφές Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται τα Θεοφάνια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αναφέρει ότι κάποιοι αιρετικοί Γνωστικοί γιόρταζαν από τις αρχές του δεύτερου αιώνα τη Βάπτιση του Ιησού, κατ' άλλους μεν στις 6 Ιανουαρίου, κατ' άλλους στις 10 Ιανουαρίου. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρη στην Αντιόχεια τη Μεγάλη και ότι από εκεί την παρέλαβαν οι Γνωστικοί. Κατά τον τέταρτο αιώνα, η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ' όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων». Τελετές 
Ο Μέγας Αγιασμός, που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών. Η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, που ακολουθεί τον Μεγάλο Αγιασμό. Ο εκκλησιαστικός ύμνος που κυριαρχεί την ημέρα και βρίσκεται στα χείλη κάθε πιστού είναι το Απολυτίκιο των Θεοφανίων:Ο Σταυρός καταδύεται σε θαλάσσιο χώρο εντός λιμένων, σε όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού, όπως στην Αθήνα, κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Η εκδήλωση αυτή στη χώρα μας έχει και πολιτικό χαρακτήρα, καθώς παρίστανται οι Αρχές της κάθε περιοχής. Στην πρωτεύουσα, η επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται από το 1900 στον Πειραιά έναντι της παλαιάς βασιλικής αποβάθρας ή του παλιού Δημαρχείου, σήμερα μπροστά από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Παρόμοιες τελετές γίνονται σε όλους τους νομούς της χώρας.
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές
Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι.

Έθιμα
 Κάλαντα των Φώτων. Ψάλλονται από τα παιδιά την παραμονή της εορτή σε πολλές παραλλαγές. Οι περισσότερες αρχίζουν με τους στίχους: Σήμερα είν' τα Φώτα και ο φωτισμός / και χαρά μεγάλη και αγιασμός…»
Ανέλκυση του Σταυρού (το «πιάσιμο του Σταυρού») από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά, κυρίως, άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν πρώτα τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους. Στον Πειραιά απαγορεύτηκε από τα προπολεμικά χρόνια η ανέλκυση του Σταυρού από βουτηχτές, έπειτα από μια θανάσιμη συμπλοκή μεταξύ τους. Στις μέρες μας, η ανέλκυση γίνεται από τον Επίσκοπο με την κορδέλα που φέρει ο Σταυρός. Αγιασμός των οικιών από τους ιερείς. Στην Ελλάδα ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά την παραμονή των Θεοφανίων και λέγεται «Μικρός Αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». Με την Πρωτάγιαση, ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών για να φύγει μακριά κάθε κακό. Παλαιότερα, οι λαϊκές δοξασίες συνέδεαν τον φωτισμό των σπιτιών με την εξαφάνιση των καλικάντζαρων, τους οποίους φαντάζονταν να φεύγουν περίτρομοι με την έλευση του ιερέα, κραυγάζοντας: «Φύγετε να φύγουμε κι έφτασε ο τρουλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του! Η εορτή των Θεοφανίων περικλείει άλλωστε και πολλές εκδηλώσεις που αποτελούν διαιώνιση αρχαίων ελληνικών εθίμων. Ο Αγιασμός στη χώρα μας έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων, καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. Η τελευταία αυτή έννοια δεν είναι αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει τις ρίζες της στην αρχαία λατρεία. Η κατάδυση του Σταυρού, κατά τη λαϊκή πίστη, δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών μετά τη κατάδυση τρέχουν στις παραλίες ή στις όχθες ποταμών και λιμνών για να πλύνουν τα αγροτικά τους εργαλεία, ακόμη και εικονίσματα. Κατά τη λαϊκή δοξασία, ακόμη και τα εικονίσματα με το πέρασμα του χρόνου χάνουν την αρχική δύναμη και αξία τους, που την αποκτούν όμως εκ νέου από το αγιασμένο νερό. Αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν αποτελεί παρά επιβίωση της αρχαίας αθηναϊκής γιορτής των «Πλυντηρίων». Στην ανατολική Μακεδονία ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο εορτασμός των Θεοφανίων στη Δράμα με πληθώρα εκδηλώσεων και δρώμενων. Σκοπός τους είναι η εξασφάλιση της καλοχρονίας, δηλαδή η καλή υγεία και η πλούσια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Μαύρες κάπες, δέρματα ζώων, μάσκες, κουδούνια και θόρυβοι, στάχτη και σταχτώματα, χοροί και αγερμοί, αναπαράσταση οργώματος και σποράς, πλούσιο φαγοπότι και ευχές επιδιώκουν να επενεργήσουν στην καρποφορία της φύσης. Σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη της Δράμας βρίσκεται το Μοναστηράκι, όπου κάθε χρόνο την ημέρα των Θεοφανίων, αναβιώνει το έθιμο των Αράπηδων. Έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική θρησκεία και πιο συγκεκριμένα στις διονυσιακές τελετές, ενώ έχει δεχτεί και χριστιανικές επιρροές. Οι Αράπηδες είναι μια εθιμική παράσταση (δρώμενο) με έντονα την υπερβολή, το μαγικό και το λατρευτικό στοιχείο, στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι της περιοχής.Το ίδιο έθιμο συναντάμε επίσης και στα χωριά Βώλακας, Πετρούσα και Ξηροπόταμος. Αναβιώνει επίσης κάθε χρόνο και στη Νίκησιανη του Δήμου Παγγαίου στο νομό Καβάλας. Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα των Θεοφανίων, τα «ραγκουτσάρια», αναβιώνει κάθε χρόνο στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι κάτοικοι μεταμφιέζονται για να ξορκίσουν το κακό. https://volospelionmagnesia.blogspot.com/2017/01/blog-post_24.html

Στην Χαλκιδική τηρούνται τα εθιμα της Καμήλας (Γαλάτιστα) και των Φωταράδων (Παλαιόκαστρο).
Το «γιάλα - γιάλα» αναβιώνει στην Ερμιόνη της Αργολίδας πάνω από 50 χρόνια. Ανάλογα έθιμα επιβιώνουν και σε πολλά ψαροχώρια της περιοχής, όπως στο Πόρτο Χέλι και την Κοιλάδα. Τα ξημερώματα των Φώτων, τα αγόρια που πρόκειται τη νέα χρονιά να παρουσιαστούν στο στρατό, συγκεντρώνονται, γευματίζουν όλοι μαζί και έπειτα γυρνούν σε όλα τα σπίτια της περιοχής από σοκάκι σε σοκάκι, φορώντας παραδοσιακές ναυτικές φορεσιές και τραγουδώντας το «γιάλα - γιάλα». Την παραμονή των Φώτων οι κάτοικοι στολίζουν της βάρκες τους με φοίνικες, νεραντζιές και μυρτιές, τις οποίες δένουν στο λιμάνι πριν την καθιερωμένη βουτιά. 
Στην Λευκάδα τηρείται το έθιμο «των πορτοκαλιών». Οι πιστοί βουτούν στη θάλασσα τα πορτοκάλια που κρατούν στα χέρια τους και τα οποία είναι δεμένα μεταξύ τους με σπάγκο. Έπειτα τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και αφήνουν ένα από αυτά για ένα ολόκληρο χρόνο στα εικονίσματα του σπιτιού. Πριν τηντελετή της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού, ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια.

Δημοσιεύθηκε στις 5 January 2024 | 6:00 am


ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ ( 1913- 196Ο)

Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus ) γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1913 και πέθανε στις  4 Ιανουαρίου του 1960 σε ηλικία 47 χρονών.
Ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός.

Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματα του «Ο Ξένος» και «Η πανούκλα», στα θεατρικά του
έργα «Καλλιγούλας» και «Οι δίκαιοι» και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο μύθος τους Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Τιμήθηκε το 1957 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας μόλις 44 ετών, ο δεύτερος νεότερος στην ιστορία του θεσμού, μετά τον Κίπλινγκ. Λέγεται πως ο Σαρτρ εξέφρασε την πικρία του που ο πάλαι ποτέ προστατευόμενός του βραβεύτηκε πριν τον ίδιο (ο Σαρτρ βραβεύτηκε το 1964). Δήλωσε πάντως πως «κανένας δεν χάρισε αυτό το βραβείο στον Καμύ».
Ήταν γιος του Λυσιέν Καμύ ενός εργάτη που απασχολούνταν σε ένα οινοπαραγωγικό κτήμα στην περιοχή Μοντοβί της Αλγερίας. Η οικογένεια του Καμύ ήταν πάμφτωχη. Εκεί στην Αλγερία γεννήθηκε ο Αλμπέρ, αλλά έμελλε να χάσει τον πατέρα του σε ηλικία μόλις ενός έτους. Ο πατέρας τους επιστρατεύτηκε στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και μέσα σε ένα μήνα έχασε την ζωή του. Ο μικρός Αλμπέρ θα τον γνωρίσει μέσα από μία φωτογραφία και μία σημαντική οικογενειακή ιστορία: την περιγραφή της έντονης αποστροφής που έδειξε ο πατέρας του μπροστά στο θέαμα μίας εκτέλεσης.
Μετά το θάνατο του Λισιέν η οικογένεια εγκαθίσταται στο Αλγέρι. Ο Αλμπέρ κάνει τις σπουδές του έχοντας την υποστήριξη των καθηγητών του. Ξεκινάει να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό Sud το 1932. Μετά από το απολυτήριο λυκείου, παίρνει πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία, της φιλοσοφικής σχολής, αλλά η φυματίωση τον εμποδίζει να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση.
Το 1935, ξεκινάει το L’ Envers et l’ Endroit, που θα εκδοθεί δύο χρόνια αργότερα. Ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας (le Théâtre du Travail) στο Αλγέρι που το 1937 μετονομάζει σε Θέατρο της Ομάδας. Σε ηλικία 22 χρόνων προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα, αλλά δύο χρόνια αργότερα αποβλήθηκε με την κατηγορία ότι ήταν τροτσκικός. Εργάζεται στην εφημερίδα Front populaire (Το λαϊκό μέτωπο), του  Pascal Pia. Η έρευνα που κάνει «Μιζέρια της Καμπυλίας» θα συναντήσει αντιδράσεις. Το 1940, η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ. Εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα Paris-Soir. Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει τον «Ξένο» (1942) και το δοκίμιο «Ο μύθος του Σίσυφου» (1942) και θα αναπτύξει τις φιλοσοφικές του θέσεις. Σύμφωνα με την δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον «κύκλο του παραλόγου» – ο οποίος θα συμπληρωθεί αργότερα με τα θεατρικά έργα «Η παρεξήγηση»και «Καλιγούλας» (1944). Το 1943 προσλαμβάνεται ως αναγνώστης από τον εκδοτικό οίκο Gallimard και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας Combat (Η μάχη) όταν ο Π. Πια κλήθηκε να προσφέρει από άλλες θέσεις στη Γαλλική Αντίσταση. Συνεχίζει το λογοτεχνικό έργο με της παραγωγή του «κύκλου της εξέγερσης», που περιλαμβάνει ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματά του, την «Πανούκλα» (1947), αλλά και άλλα έργα, λιγότερο δημοφιλή: «L’ État de siège» (1948), «Οι δίκαιοι» (1949) και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» (1951).
Πολλοί θεωρούσαν τον Καμύ υπαρξιστή. Παρότι κυριαρχεί αυτή η εσφαλμένη αντίληψη, ο Καμύ ούτε δήλωνε υπαρξιστής (είχε αρνηθεί επανειλημμένα τη σχετική ταμπέλα ούτε και ασπαζόταν τον εν λόγω φιλοσοφικό ρεύμα. Η σύγχυση έχει προκληθεί, πρώτον, λόγω του συσχετισμού του με τον Σαρτρ, με τον οποίο τους συνέδεε αρχικά φιλία, αλλά αργότερα υπήρξαν ιδεολογικοί αντίπαλοι. Και δεύτερον, επειδή όντως ο Καμύ επηρεάστηκε από τον υπαρξισμό και ενσωμάτωσε στοιχεία στο δικό του έργο. Υπάρχουν όμως βασικές διαφορές ανάμεσα στον Καμύ και στη θεωρία του περί παραλόγου και στη θεωρία του Σαρτρ για τον υπαρξισμό. Το 1952 έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ με την δημοσίευση στο περιοδικό Μοντέρνοι καιροί (Les Temps modernes) του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν (Henri Jeanson) που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική». Το 1956, στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την «Πτώση» , ένα απαισιόδοξο βιβλίο.
Ο Καμύ σε προσωπικό επίπεδο υπήρξε γυναικάς. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η εθισμένη στη μορφίνη Σιμόν Ιέ, δεύτερη και τελευταία η πιανίστρια Φρανσίν Φορ, με την οποία απέκτησε δίδυμα. Διατηρούσε όμως παράλληλα δεσμό – επί 16 χρόνια – με τη διάσημη Ισπανίδα ηθοποιό Μαρία Κασάρες.
Ένα από τα λιγότερο γνωστά στοιχεία για τον Καμύ είναι ότι ήταν δεινότατος χορευτής,  αν πιστέψουμε τα ημερολόγια της Σιμόν ντε Μποβουάρ και άλλες μαρτυρίες από τα πάρτι στο σπίτι του Πικάσο και άλλων φίλων και γνωστών. Επίσης, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την υποκριτική. Μάλιστα, όταν πρωτογνώρισε τον Σαρτρ, συμφώνησε να παίξει ένα ρόλο στο θεατρικό του τελευταίου, τις «Μύγες». Τελικά, υπαναχώρησε.
Ο Καμύ έπασχε από φυματίωση αλλά δεν έμελλε να είναι η αρρώστια που θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Οι φόβοι του για ένα τροχαίο επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο μιας που σκοτώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόν, όταν ο οδηγός και συγγενής του στενού του φίλου Γκαλιμάρ παρεκκλίνει της πορείας του και ρίχνει το αυτοκίνητο μάρκας Facel-Vega σε ένα δέντρο. Οι εφημερίδες της εποχής κάνουν λόγο για υπερβολική ταχύτητα (130 χλμ/ω), αδιαθεσία του οδηγού ή σκάσιμο του ελαστικού, αλλά ο συγγραφέας Ρενέ Ετιάμπλ διαβεβαιώνει ότι μετά από επίμονες μελέτες είχε στα χέρια του αποδείξεις ότι η Facel-Vega ήταν ένα κινητό φέρετρο – ωστόσο καμία εφημερίδα δε δέχτηκε να τις δημοσιεύσει. Οι συνομωσιολογικές εικασίες μιας ιταλικής εφημερίδας το 2011, ότι ο θάνατος του Καμύ ήταν δολοφονία δεν έχουν ληφθεί στα σοβαρά. Ο Καμύ τάφηκε στο Λουρμαρέν (Lourmarin) της Βωκλύζ (Vaucluse), όπου είχε αγοράσει μία κατοικία.
Στο περιθώριο των κυριάρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στο Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δε σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.

Δημοσιεύθηκε στις 4 January 2024 | 6:00 am


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 1851 – 1911

Διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής· από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του δάσκαλου και ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (1817-1897) και της Γκιουλώς Μοραΐτη (1822-1896). Έτσι, ο νεαρός Αλέξανδρος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα κλίμα γεμάτο ευλάβεια και θρησκευτικότητα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και στη Σκόπελο, φοίτησε κατόπιν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα
(Βαρβάκειο) με χίλιες δυο στερήσεις. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν πήρε το δίπλωμά του.
Η Σκιάθος την εποχή του Παπαδιαμάντη
Φύση ασκητική ο Παπαδιαμάντης, στα είκοσί του πήγε στο Άγιο Όρος μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης διηγηματογράφο, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, για να προσκυνήσει, όπως έλεγε ο ίδιος. Πάντως, δεν έμεινε πολύ εκεί. Γύρισε στην Αθήνα και όλη του η ζωή κύλησε λιτά και ασκητικά ανάμεσα στη βιοπάλη, τη συγγραφή και την εκκλησία. Επί χρόνια ήταν ο τακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και από τα μικρά του χρόνια ως το θάνατό του η πιο αγαπημένη του ενασχόληση ήταν η μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων.
Ο Παπαδιαμάντης πολύ νέος άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευε ιδίως μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων από τα αγγλικά και γαλλικά, γλώσσες που τις έμαθε μόνος του. Παράλληλα, άρχισε και το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Τα πρώτα χρόνια καταγίνεται με ιστορικά μυθιστορήματα: «Μετανάστις (1880), «Οι Έμποροι των Εθνών» (1883), «Η Γυφτοπούλα» (1884). Γράφει και μερικά ποιήματα.
Στην παραλία του Βόλου

Γρήγορα, όμως, βρήκε τον αληθινό του δρόμο και στράφηκε προς το διήγημα. Ο «Χρήστος Μηλιόνης» (1885), εμπνευσμένος από ένα δημοτικό τραγούδι, είναι η απαρχή της στροφής αυτής. Από το 1885 καταγίνεται αποκλειστικά μ’ αυτό το είδος. Γράφει μικρά και μεγάλα διηγήματα (νουβέλες): «Η Χολεριασμένη (1901), «Ο Πεντάρφανος» (1905), «Ο Νεκρός ταξιδιώτης (1910), «Η Φόνισσα» (1903), «Οι Μάγισσες (1900), «Η Νοσταλγός» (1894), τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα», τα « Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και τα «Πασχαλινά διηγήματα».
Το πλούσιο διηγηματικό του έργο, με θέματα και τύπους από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ή την απλοϊκή ζωή της κοινωνίας της Σκιάθου, τον παρουσιάζει συγγραφέα του είδους, που λέγεται ηθογραφία. Αλλά η ηθογραφία του είναι μόνο ο σκηνικός διάκοσμος, όπου κινούνται τα πρόσωπα και ξετυλίγονται τα γεγονότα. Ο Παπαδιαμάντης δεν αντιγράφει ήθη και έθιμα. Βλέπει τη λαϊκή ψυχή, ζει τις εκδηλώσεις και αποτυπώνει όλα αυτά στο έργο του, ένα έργο τελείως προσωπικό και ιδιότυπο ως προς την εκλογή των θεμάτων, την έμπνευση και τη γλώσσα.
Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλοϊκή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα. Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας»(1908) κ.ά. Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892).
Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος: «Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Ιδιόμορφη είναι και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, επηρεασμένη από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει ούτε τη σαφήνεια και κατανόηση, ούτε το να έχουν οι φυσικές του περιγραφές, ποίηση αληθινή.
Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη».
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τον περισσότερο χρόνο του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε το τέλος του, αναζήτησε την αγαπημένη του Σκιάθο, όπου και πέθανε από πνευμονία τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου 1911.

Παπαδιαμάντης Αυτοβιογραφούμενος

Το σπίτι του στη Σκιάθο

Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4η Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το Ελληνικόν Σχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα εις Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του 1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα εις την Δ΄ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικὴν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ιδίαν δε ησχολούμην εις τα ξένας γλώσσας. Μικρὸς εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους, και εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τω 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τω 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» , έργον μου, εις το περιοδικὸν «Σωτήρας». Τω 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των Εθνών» εις το «Μὴ χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και εφημερίδας.....

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

Δημοσιεύθηκε στις 3 January 2024 | 6:00 am


ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ...

 H βασιλόπιτα είναι το γλύκισμα - σύμβολο της Πρωτοχρονιάς και συνδέεται με την εορτή του Αγίου Βασιλείου, από τον οποίο πήρε το όνομά της. Τη βρίσκουμε με πολλές μορφές και διάφορους τρόπους παρασκευής, σ’ όλα τα ελληνικά σπίτια, αστικά και αγροτικά. Ζυμώνεται κυρίως με αλεύρι, αυγά, ζάχαρη και γάλα, και συνηθέστατα πάνω στην επιφάνειά της γράφεται ο αριθμός του νέου έτους με αποφλοιωμένα αμύγδαλα. Μέσα στο ζυμάρι τοποθετείται ένα νόμισμα, που όποιος το βρει κατά το μοίρασμα της βασιλόπιτας θα είναι ο τυχερός της χρονιάς. Σε κάποιες αγροτικές περιοχές αντί για νόμισμα τοποθετούσαν παλαιότερα ένα κομματάκι άχυρο, κλήμα ή κλώνο ελιάς, ανάλογα με την παραγωγή της περιοχής, και όποιος το έβρισκε θα είχε καλή σοδειά κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Η βασιλόπιτα κόβεται και μοιράζεται με εθιμικό τελετουργικό τη νύχτα της παραμονής του νέου χρόνου ή ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Το γενικό πρόσταγμα έχει ο νοικοκύρης του σπιτιού, που αφού τη σταυρώσει, κόβει και μοιράζει τα κομμάτια της πίτας στα μέλη της οικογένειάς του και τους τυχόν φιλοξενούμενους, ενώ ιδιαίτερα κομμάτια ξεχωρίζονται για τον Χριστό, την Παναγία, τον Άγιο Βασίλειο, το σπίτι και τους ξενιτεμένους της οικογένειας.. Το έθιμο δεν περιορίζεται μόνο στο σπίτι και την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Από τις επόμενες ημέρες και σχεδόν μέχρι και τα τέλη Φλεβάρη, σωματεία, επαγγελματικές ενώσεις και οργανώσεις κόβουν τη δική τους βασιλόπιτα. Η συνήθεια αυτή είναι νεώτερη και κατάγεται από στις παλαιότερες συντεχνίες, τα μέλη των οποίων έκοβαν την πρωτοχρονιάτικη πίτα και τη μοιράζονταν για το καλό το δικό τους και του κοινού τους επαγγέλματος.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΙΜΟ
Όταν ο Άγιος Βασίλειος ήταν επίσκοπος Καισάρειας, ο έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε να εισπράξει φόρους με άγριες διαθέσεις. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία του επισκόπου τους. Αυτός τους είπε να συγκεντρώσουν ό,τι πολύτιμα αντικείμενα είχαν για να τα προσφέρουν στον έπαρχο. Ο άγιος, όμως, τον έπεισε να φύγει χωρίς να πάρει τίποτε. Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Επειδή η επιστροφή των αντικειμένων στους κατόχους τους ήταν πρακτικά αδύνατη, με συμβουλή του αγίου ζυμώθηκαν πλακούντια (μικρές πίτες) και μέσα σ’ αυτούς τοποθετήθηκε από ένα πολύτιμο αντικείμενο. Έγινε η διανομή και, σαν από θαύμα, έτυχε στον καθένα ό,τι είχε δώσει. Από τότε, λέγει η παράδοση, κάνουμε στη γιορτή του Αγίου Βασιλείου πίτες με νομίσματα μέσα.
Νεώτερες παραλλαγές αυτής της παράδοσης από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία παρουσιάζουν τον Άγιο Βασίλειο να κερδίζει τον εισπράκτορα των φόρων σε χαρτοπαίγνιο και στη συνέχεια να γίνεται η διανομή με μικρά ψωμιά ή με μια μεγάλη πίτα

Δημοσιεύθηκε στις 31 December 2023 | 6:56 am


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται «η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου και στις 6 Ιανουαρίου από τις Εκκλησίες που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο (Ιουλιανό).
Κατά συνεκδοχή, Χριστούγεννα ονομάζεται όλο το εορταστικό δεκαπενθήμερο από την παραμονή των Χριστουγέννων (24 Δεκεμβρίου) έως την εορτή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (7 Ιανουαρίου). Για τις Δυτικές Εκκλησίες τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης, ενώ για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ο σταυρικός θάνατος και η Ανάσταση.
Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε με υπερφυσικό τρόπο από την Παρθένο Μαρία σ’ ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ, μεταξύ 7 και 4 π.Χ., σύμφωνα με διάφορους επιστημονικούς υπολογισμούς. Εκείνη την εποχή, βασιλιάς της Ιουδαίας ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας, ηγεμόνας της Συρίας ο Κυρήνιος και αυτοκράτορας της Ρώμης ο Οκταβιανός Αύγουστος, ο οποίος είχε διατάξει απογραφή πληθυσμού των υπηκόων του. Γι’ αυτό και ο Ιωσήφ πήρε την ετοιμογέννητη Μαρία και μετέβησαν στη Βηθλεέμ από τη Ναζαρέτ, όπου διέμεναν..
Μετά τη γέννηση του Ιησού, ένας άγγελος εμφανίσθηκε στους ποιμένες της περιοχής, αγγέλλοντας το χαρμόσυνο γεγονός, ενώ πλήθος άλλων αγγέλων έψαλλαν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Ενώ συνέβαιναν αυτά, άστρο φωτεινό εξ Ανατολής οδήγησε τρεις Μάγους (Μελχιόρ, Γάσπαρ, Βαλτάσαρ) στη Βηθλεέμ, όπου μαζί με τους βοσκούς προσκύνησαν τον Θεάνθρωπο, προσφέροντάς του χρυσό, λίβανο και σμύρνα.
Η φύση του αστέρα που οδήγησε τους Μάγους απασχόλησε όχι μονάχα τη θεολογία, αλλά και την αστρονομία. Κατά καιρούς οι επιστήμονες έχουν δώσει διάφορες ερμηνείες: ότι επρόκειτο για σύνοδο πλανητών, για υπερκαινοφανή αστέρα, για κομήτη, ακόμη και για μετεωρίτη. Η σύγχρονη αστρονομία, ωστόσο, δεν θεωρεί πειστικές τις ερμηνείες αυτές. Σε τελευταία ανάλυση, εκείνο που έχει σημασία για τους Χριστιανούς δεν είναι τόσο η φύση του φαινομένου, όσο η αξία του ως «σημείου» της έλευσης του Μεσσία, που εκπληρώνει τις προφητείες των Εβραϊκών Γραφών ερχόμενος στη Γη για να λυτρώσει τους ανθρώπους από τις αμαρτίες τους. Οι αρχαιότερες και πλέον αξιόπιστες εκκλησιαστικά πηγές για τη γέννηση του Ιησού περιέχονται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά, που είναι και οι μόνοι από τους τέσσερεις Ευαγγελιστές που ασχολούνται με τα της Γεννήσεως του Χριστού. 
Ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έλαβε καθολική μορφή στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ, πρώτα στη Δύση και μετά στην Ανατολή. Μέχρι τότε η Γέννηση του Ιησού εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη Βάπτιση κατά την εορτή των Θεοφανείων. Η Αρμενική Εκκλησία δεν δέχθηκε την αλλαγή και διατήρησε την παλαιότερη παράδοση, την οποία ακολουθούν σήμερα όσες Εκκλησίες ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο (Ιουλιανό). Για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα καθιερώθηκαν ως αργία με τον Ιουστινιάνειο Κώδικα (529/534)... 
Με δεδομένο ότι στα Ευαγγέλια δεν αναφέρεται η ακριβής ημερομηνία της γέννησης του Ιησού, η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρας εορτασμού των Χριστουγέννων θα πρέπει να συνδέεται, σύμφωνα με μια θεωρία, με τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου (Βρουμάλια) από τους ειδωλολάτρες της ρωμαϊκής επικράτειας, αλλά και των γενεθλίων του Μίθρα, του ανίκητου Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti), που είχε καθιερωθεί επί αυτοκράτορα Αυρηλιανού το 275μ.Χ. Νωρίτερα, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια (17-23 Δεκεμβρίου), όπου επικρατούσε κλίμα γενικής ευφορίας και ανταλλάσσονταν δώρα. Σύμφωνα με τις απόψεις που αντλούν επιχειρήματα από την ιστορία των θρησκειών, η Εκκλησία διεκδίκησε την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων για να ασκήσει πολεμική με τα κηρύγματά της κατά των εθνικών και αιρετικών. Σύμφωνα με άλλες θεωρίες, η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού προκύπτει από σειρά ημερολογιακών υπολογισμών, που έχουν λάβει υπόψη τους πατερικά κείμενα και παλαιοδιαθηκικές πηγές. Πάντως, η προσπάθεια εύρεσης του ακριβούς χρόνου της Γέννησης του Χριστού ξεκίνησε αρκετά νωρίς και έχει οδηγήσει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Κάποιοι την τοποθετούν τη νύχτα της 19ης προς την 20η Απριλίου, άλλοι τον Ιανουάριο, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στις 18 Νοεμβρίου, ενώ σύμφωνα με τον Κυπριανό ο Χριστός γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου...
Κατά τους πρώιμους εκκλησιαστικούς χρόνους η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία απαιτούσε ολιγοήμερη νηστεία. Από τον έκτο αιώνα στα μοναστήρια είχε καθιερωθεί νηστεία σαράντα ημερών, η οποία κατά τον 12ο αιώνα επεκτάθηκε σε όλους τους Χριστιανούς της Ανατολής. Έτσι, η νηστεία των Χριστουγέννων ξεκινά από την εορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14 Νοεμβρίου. Η εκκλησιαστική ακολουθία των Χριστουγέννων ψάλλεται στις εκκλησίες νωρίς το πρωί, κατά το ξημέρωμα. Είναι πανηγυρική και γεμάτη λαμπρούς ύμνους των μεγάλων υμνογράφων της εκκλησίας, όπως του Ιωάννου Δαμασκηνού, του Ρωμανού του Μελωδού και του Κοσμά Μαϊουμά.
Απολυτίκιο
Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν τον ήλιον της δικαιοσύνης και Σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν Κύριε δόξα Σοι.
Κοντάκιο (σύνθεση Ρωμανού του Μελωδού)
Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει και η Γή το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι Μάγοι δε μετα αστέρος οδοιπορούσι Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός.

Στις ελληνικές πόλεις και τα χωριά τα Χριστούγεννα γιορτάζονται μέσα σε θερμή οικογενειακή ατμόσφαιρα. Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν γλυκά (μελομακάρονα και κουραμπιέδες) και ψωμί («Χριστόψωμο») ζυμωμένο με ειδικό τρόπο σε κάθε περιοχή της πατρίδας μας και στολισμένο με καλλιτεχνική διάθεση. Υπό την πίεση των μεγάλων χριστιανικών εορτών, οι αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές εξαλείφθηκαν με την πάροδο των αιώνων. Έμειναν, όμως, μέχρι τις μέρες μας, οι δοξασίες, οι θρύλοι και ο μεταφυσικός φόβος για τα δαιμονικά των Χριστουγέννων: τους δικούς μας καλικάντζαρους και τους λυκάνθρωπους στη Γαλλία.

Δημοσιεύθηκε στις 24 December 2023 | 6:00 am


Χειμερινό Ηλιοστάσιο

 Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (Winter Solstice στα αγγλικά) είναι όρος της αστρονομίας που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μια συγκεκριμένη στιγμή του έτους, όταν ο ήλιος βρίσκεται στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση νοτίως του ισημερινού. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται και για να χαρακτηρίσει το αντίστοιχο σημείο από τη μεγαλύτερη δυνατή απόκλιση της εκλειπτικής (εκλειπτική= ο μεγάλος κύκλος που γράφει η Γη κατά την περιφορα της γύρω από τον Ήλιο) από τον
ουράνιο ισημερινό.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει κάθε χρόνο στο Βόρειο Ημισφαίριο της Γης στις 21 ή 22 Δεκεμβρίου, οπότε παρατηρείται η μικρότερη ημέρα του χρόνου και ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του χειμώνα. Αντίστροφα, στο Νότιο Ημισφαίριο παρατηρείται η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου και ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού.

Δημοσιεύθηκε στις 22 December 2023 | 6:44 am


ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

 Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Ελλάδα επί Βαυαροκρατίας, όταν τα Χριστούγεννα του 1834 στολίστηκε με δέντρο η κατοικία του Όθωνα στο Ναύπλιο και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στο παλάτι των Αθηνών. Στις 24 Δεκεμβρίου 1843 στήθηκε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ελληνικό σπίτι και συγκεκριμένα στο αρχοντικό του Ναξιώτη Ιωάννη Παπαρρηγόπουλου, γενικού Προξένου της Ρωσίας στην Αθήνα. Το έθιμο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, άργησε να εξαπλωθεί στην χώρα μας. Μόλις την δεκαετία του τριάντα κάποια αστικά σπίτια άρχισαν να στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ μεταπολεμικά το έθιμο διαδόθηκε ταχύτατα τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο χώρα. Μια προσπάθεια να αντιακατασταθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ελληνοπρεπέστατο καραβάκι στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα δεν ευοδώθηκε.

Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δέντρου

Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους σε διάφορα έθιμα. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεώτερων χρόνων προέρχεται από την Γερμανία. Σ’ ένα λαϊκό μεσαιωνικό δράμα για τον Αδάμ και την Εύα το κυριότερο εξάρτημα τού σκηνικού ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα, το οποίο συμβόλιζε τον Κήπο τής Εδέμ. Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου μέσα στα σπίτια τους στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά κρεμούσαν πάνω του λεπτά μπισκότα (συμβόλιζαν την όστια, το χριστιανικό σύμβολο τής σωτηρίας), τα οποία αντικαταστάθηκαν αργότερα από μπισκότα σε διάφορα σχήματα. Στην διακόσμηση προσέθεταν συχνά και κεριά, τα οποία συμβόλιζαν τον Χριστό. Στο ίδιο δωμάτιο υπήρχε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και η πυραμίδα των Χριστουγέννων, μια τριγωνική ξύλινη κατασκευή με ράφια, πάνω στην οποία τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι. Τον 16ο αιώνα είχε ήδη συντελεστεί η συγχώνευση της πυραμίδας των Χριστουγέννων και του δέντρου του Παραδείσου, από την οποία προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων. Μέχρι τον 18ο αιώνα το έθιμο τού χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε διαδοθεί ευρέως στον χώρο των Γερμανών Προτεσταντών, αλλά η παράδοση αυτή απέκτησε βαθιές ρίζες στην Γερμανία μόνο τον επόμενο αιώνα. Στην Αγγλία εισήχθη στις αρχές τού 19ου αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στα μέσα της ίδιας εκατονταετίας, χάρη στις προσπάθειες του Γερμανού πρίγκιπα Αλβέρτου, συζύγου τής βασίλισσας Βικτωρίας. Στο βικτωριανό δέντρο κρεμούσαν με κορδέλες και χάρτινες αλυσίδες διάφορα κεριά, γλυκά και εντυπωσιακά κέικ. Στην Βόρεια Αμερική τα χριστουγεννιάτικα δέντρα εισήχθησαν από τους Γερμανούς αποίκους στις αρχές τού 17ου αιώνα και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή τον 19ο αιώνα. Εξίσου δημοφιλή ήταν στην Αυστρία, την Ελβετία, την Πολωνία και την Ολλανδία. Κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου επικράτησε η διακόσμησή τους με περίπλοκα σχέδια από χαρτί. Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφώτισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Νέα Υόρκη, αντικαθιστώντας τα κεριά με ηλεκτρικούς λαμπτήρες, που ο ίδιος είχε ανακαλύψει.

Δημοσιεύθηκε στις 20 December 2023 | 7:50 am


ΤΟ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

Σε ισχύ τίθεται από σήμερα, Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, το εορταστικό ωράριο για τα εμπορικά καταστήματα στον Βόλο. Ο Εμπορικός Σύλλογος Βόλου προτείνει στα εμπορικά καταστήματα – μέλη του εορταστικό ωράριο λειτουργίας Χριστουγέννων 2023 & Πρωτοχρονιάς 2024 με έναρξη Κυριακή 17/12/2023, το οποίο έχει ως εξής:

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/12/2023: 11:00 – 15:00, ΔΕΥΤΕΡΑ 18/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΤΡΙΤΗ 19/12/2023: 09:00 -14:00 17:00-21:00, ΤΕΤΑΡΤΗ 20/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΠΕΜΠΤΗ 21/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ 23/12/2023: 10:00 – 18:00, ΚΥΡΙΑΚΗ 24/12/2023: 11:00 – 19:00
ΔΕΥΤΕΡΑ 25/12/2023: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΤΡΙΤΗ 26/12/2023: ΑΡΓΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 27/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00, ΠΕΜΠΤΗ 28/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/12/2023: 09:00 -14:00/ 17:00-21:00, ΣΑΒΒΑΤΟ 30/12/2023: 10:00 – 18:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 31/12/2023: 11:00 – 19:00, ΔΕΥΤΕΡΑ 1/1/2024: ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
ΤΡΙΤΗ 2/1/2024: ΚΛΕΙΣΤΑ

*Την Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2024 προτείνουμε, όπως παραδοσιακά κι εθιμικά γίνεται, τα καταστήματα λιανικού εμπορίου παραμείνουν κλειστά.

Δημοσιεύθηκε στις 17 December 2023 | 7:57 am


Κώστας Βάρναλης ( 1884 – 1974)

Γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας, το σημερινό (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας το 1884, όπου βίωσε το κλίμα του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Το επίθετό του, αν όχι καλλιτεχνικό δηλώνει καταγωγή από τη Βάρνα όπου έμεναν πολλοί Έλληνες — το επίθετο του πατέρα του ήταν Μπουμπούς.
 Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και συνέχισε την εκπαίδευσή του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης και έπειτα με την υποστήριξη του Μητροπολίτη Αγχιάλου ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει φιλολογία και εκεί πήρε μέρος στη διαμάχη για το γλωσσικό ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών.
Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ, το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. Το 1908 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση, στην αρχή στο ελληνικό διδασκαλείο του Πύργου (Μπουργκάς), σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, και στη συνέχεια στην Ελλάδα (στην Αμαλιάδα
αργότερα σχολάρχης στην Αργαλαστή και μετά την εμπλοκή στην υπόθεση των «Αθεϊκών» του Βόλου μετατέθηκε στα Μέγαρα καί στην Ανωτάτη Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους Ηρακλείδες του Ευριπίδη, τον Αίαντα του Σοφοκλή, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα και τον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου του Φλωμπέρ. Μετά τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος, φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Γληνού.

Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Τότε προσχώρησε στον μαρξισμό και τον διαλεκτικό υλισμό, και αναθεώρησε τις προηγούμενες απόψεις του για την ποίηση, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Καρπός αυτής της στροφής στάθηκε το ποίημα «Προσκυνητής». Το καλοκαίρι του 1921 έγραψε στην Αίγινα Το Φως που καίει, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας. Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους Μοιραίους στο περιοδικό Νεολαία και τη «Λευτεριά» στο περιοδικό Μούσα. Το 1924 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδημία υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Γληνού.
Το 1926 παύθηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, με αφορμή ένα δημοσίευμα της Εστίας, που δημοσίευσε ένα απόσπασμα από Το φως που καίει. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της Προόδου. Το 1927 τύπωσε τους Σκλάβους Πολιορκημένους. Το 1929 νυμφεύθηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου. Το 1932 εξέδωσε την Αληθινή απολογία του Σωκράτη. Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των Ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα και μετά εξορίστηκε στη Μυτιλήνη και τον Άγιο Ευστράτιο. Υπήρξε Κομμουνιστής και στην Κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ως μέλος του ΕΑΜ. Tο 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων τουΖωντανοί άνθρωποι, Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης, Ποιητικά, Διχτάτορες, Αισθητικά- Κριτικά (δύο τόμοι). Το 1965 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο Ελεύθερος κόσμος και το 1972 το θεατρικό έργο Άτταλος ο Γ΄. Υπήρξε συνεργάτης σε πολλά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες, μεταξύ των οποίων και στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974. Το ταφικό μνημείο του ποιητή, στο Α΄ Νεκροταφείο φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Κοσμάς Ξενάκης, το 1975.
ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ χειρογραφο τού Βάρναλη
Το 2015 από τις εκδόσεις Κέδρος, κυκλοφόρησαν «Άπαντα τα ποιητικά (1904-1975) Κώστας Βάρναλης».
Το έργο του είναι 
γραμμένο στη δημοτική και έχει καλά επιμελημένη μορφή και πλαστικότητα στην έκφραση. Χαρακτηρίζεται από θερμή λυρική φαντασία και σατιρική διάθεση με ενδιαφέρον για τον σύγχρονο άνθρωπο. Η ποίηση του, ιδιαίτερα, χαρακτηρίζεται από έντονο «διονυσιασμό», παιχνιδιάρικη διάθεση και βαθύ μουσικό αίσθημα που συνδυάζεται άριστα με τη σάτιρα, ενώ θεωρείται ένας από τους κυριότερους αριστερούς εργάτες της γλώσσας στην Ελλάδα. Ο Βάρναλης διατήρησε την ποιητική αλλά και την ανθρώπινη εγρήγορσή του μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Ο Κώστας Βάρναλης πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974 στην Αθήνα.
Το λογοτεχνικό του έργο
Ο Κώστας Βάρναλης πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα τον Αύγουστο του 1904 από τον «Νουμά» και τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η πρώτη του συλλογή «Κηρήθρες» (1905), με πρόλογο του Στέφανου Μαρτζώκη. Στα πρώτα του βήματα συμπορεύτηκε πνευματικά με τον Άγγελο Σικελιανό και το Νίκο Καζαντζάκη με έντονες επιρροές από το ρεύμα του παρνασσισμού και τις διονυσιακές και ανθρωπιστικές ιδέες.

Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους «Ηρακλείδες» του Ευριπίδη, τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντα και τον «Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου» του Γκιστάβ Φλομπέρ.

Το 1919, έγραψε το ποίημα «Προσκυνητής», που αποτελεί τομή στο ποιητικό του έργο, καθώς αχνοφαίνεται η ιδεολογική του στροφή. Το 1922 τύπωσε στην Αλεξάνδρεια, με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας, την πρώτη μεγάλη ποιητική του σύνθεση «Το φως που καίει», που την αναθεώρησε αργότερα και την ξανατύπωσε το 1933 στην Αθήνα στην οριστική της μορφή. Πρόκειται για ένα κοινωνικοφιλοσοφικό έργο, το πρώτο χρονολογικά της αριστερής λογοτεχνίας στον τόπο μας, όπως επισημαίνει η κριτική.

Το 1922 δημοσίευσε επίσης το γνωστό ποίημά του «Οι Μοιραίοι» που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Το 1927, κυκλοφόρησαν οι «Σκλάβοι Πολιορκημένοι»,η δεύτερη μεγάλη του σύνθεση, «στρατευμένης και προλεταριακής ποίησης», όπως έχει γραφεί.

Μεγαλύτερο σε έκταση απ’ το ποιητικό είναι το αφηγηματικό και το κριτικό έργο του, από το οποίο ξεχωρίζουν το πολύκροτο αφηγηματικό έργο «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη» (1931), στο οποίο ασκεί κριτική στην κυρίαρχη ιδεολογία, όπως αυτή εκφράζεται στην πολιτική, στην κοινωνία, στη θρησκεία και στη φιλοσοφία, και η ριζοσπαστική μελέτη του «Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική» (1925), που προσεγγίζει με εργαλείο τον διαλεκτικό υλισμό το έργο του εθνικού μας ποιητή.

Γενικά το έργο του Βάρναλη αντικατοπτρίζει τη δεκτικότητά του απέναντι στις νέες ιδέες της εποχής του και η συνύπαρξη αντιθετικών στοιχείων στο έργο (κοινωνικά και πολιτικά στρατευμένη λογοτεχνία σε συνδυασμό με την παρουσία σατιρικών, λυρικών, δραματικών και συμβολιστικών στοιχείων) αποτελεί έναν από τους λόγους της ιδιαίτερης γοητείας του.

Ποιήματα του Κώστα Βάρναλη έχουν μελοποιήσει οι Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Σταύρος Κουγιουμτζής, Θωμάς Μπακαλάκος, Γιάννης Ζουγανέλης, Χρήστος Λεοντής, Αργύρης Μπακιρτζής, Γιάννης Σπανός και Μιχάλης Μυτακίδης (o B.D. Foxmoor των Active Member).


Δημοσιεύθηκε στις 16 December 2023 | 6:00 am


Άγιος Νικόλαος

Από τους δημοφιλέστερους αγίους του χριστιανικού κόσμου. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 6 Δεκεμβρίου.
Ο Νικόλαος γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 270 στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς Τουρκίας) από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Αφού μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, χειροτονήθηκε ιερέας και αγωνίστηκε για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης, προστατεύοντας συγχρόνως κάθε αδύνατο, πάσχοντα ή αδικούμενο. Η άνοδός του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Μύρων της Λυκίας (σημερινό Ντεμρέ Τουρκίας), προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι των συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια.
Αποφυλακίστηκε μετά την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αφοσιώθηκε στο ποιμαντικό του έργο. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325), όπου διαμορφώθηκε εν πολλοίς το χριστιανικό δόγμα, με την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου. Εκοιμήθη εν ειρήνη στις 6 Δεκεμβρίου του 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», επειδή τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο. Στον Άγιο Νικόλαο αποδίδονται και πολλά θαύματα.
Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας κι ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορος Αλεξίου Β' Κομνηνού (1180-1183), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν.
Στην ελληνική λαϊκή παράδοση η εορτή του Αγίου Νικολάου αποτελεί το τέλος του εορταστικού τριημέρου που ονομάζεται «Νικολοβάρβαρα» και είναι ταυτισμένα με το δυνατό κρύο και τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Σχετικές οι παροιμίες: «άε Βαρβάρα φύσα, άε Σάββα βρέξον, αε Νικόλα σόντσον (χιόνισε)» (ποντιακή), «Τα Αγιονικολοβάρβαρα ή βρέχει ή χιονίζει» και «Βαρβαρίτσες, Νικολίτσες, όπου να’σαι μέσα να’σαι».
Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου.

Δημοσιεύθηκε στις 6 December 2023 | 5:00 am


Δημήτριος Τριχόπουλος 1938 (Βόλος) – 2014

 Διακεκριμένος καθηγητής της Ιατρικής και Ακαδημαϊκός, με διεθνή δραστηριότητα και αναγνώριση. Θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης Επιδημιολογίας και Υγιεινής στην Ελλάδα.

Ο Δημήτριος Τριχόπουλος γεννήθηκε το 1938 στο Βόλο. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην Παθολογία, τη Μικροβιολογία,
την Επιδημιολογία, την Προληπτική Ιατρική και τη Δημόσια Υγεία. Συνέχισε τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου, της Οξφόρδης και του Χάρβαρντ.
Το 1972 εξελέγη στην έδρα της Υγιεινής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανέλαβε τη διεύθυνση του αντίστοιχου εργαστηρίου. Το 1989 εξελέγη καθηγητής Επιδημιολογίας και το 1994 καθηγητής Πρόληψης Καρκίνου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Tο 1998 έγινε πρόσεδρος καθηγητής Eπιδημιολογίας στο Iατρικό Πανεπιστήμιο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης. Στις 30 Μαΐου 1997 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Το επιστημονικό ερευνητικό και συγγραφικό έργο του τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, ήταν επικεντρωμένο στη Δημόσια Υγεία, την Επιδημιολογία και στην αιτιολογία των κακοήθων νεοπλασιών. Έχει δημοσιεύσει σε ειδικά διεθνή περιοδικά άνω των 900 επιστημονικών μελετών, τα πορίσματα των οποίων ήταν συχνά ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις σε μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.
Μαζί με τη σύζυγό του, καθηγήτρια Αντωνία Τριχοπούλου, συνέβαλε στην ανακάλυψη του ρόλου του παθητικού καπνίσματος στην ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα, στην ερμηνεία της αιτιολογίας του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, στην ποσοτικοποίηση του συσχετισμού μεταξύ του ψυχολογικού άγχους και της στεφανιαίας νόσου, καθώς και στην αναγνώριση διατροφικών και άλλων παραγόντων ως επικίνδυνων για την ανάπτυξη καρκίνου και άλλων ασθενειών.
Υπήρξε από τους πρώτους επιστήμονες, που αντιλήφθηκε την αξία της μεσογειακής διατροφής, σε μία εποχή που στην Ελλάδα απορρίπτονταν καθετί ελληνικό και παραδοσιακό. Η μεγάλη έρευνά του, που δημοσιεύτηκε το 2003 στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine», επιβεβαίωσε ότι η μεσογειακή διατροφή παρατείνει τη ζωή και προστατεύει από τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο.
Διετέλεσε αντεπιστέλλον μέλος της Βασιλικής Ιατρικής Ακαδημίας του Βελγίου και της Εθνικής Ιατρικής Ακαδημίας της Γαλλίας και επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ουψάλα. Τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με τον Ταξιάρχη της Τιμής και από τη Γαλλική Κυβέρνηση με το παράσημο του Officier de l' Ordre des Palmes Academiques.
Ο Δημήτριος Τριχόπουλος πέθανε την 1η Δεκεμβρίου 2014 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο.

Δημοσιεύθηκε στις 1 December 2023 | 6:49 am


Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στον Βόλο και το Πήλιο


 Από τη μία το βουνό. Επιβλητικό, ανεξερεύνητο ακόμα σε πολλά σημεία του, γεμάτο μαγευτικά μονοπάτια και μικρούς, παραδοσιακούς οικισμούς που περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Από την άλλη, η θάλασσα, τα κρυστάλλινα νερά του Παγασητικού και δίπλα τους πολλά, όμορφα χωριά, μία ανάσα από τη δροσιά του Αιγαίου Πελάγους που παραμένουν ιδανικοί προορισμοί όλες τις εποχές του χρόνου. Και, λίγα χιλιόμετρα μακριά, μία από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, ο Βόλος. Με την εμπορική δραστηριότητα και τη νυχτερινή ζωή. Μία πόλη που ξέρει πολύ καλά να γιορτάζει τα Χριστούγεννα και τον ερχομό του νέου έτους.

Το Πήλιο, το συναρπαστικό βουνό των Κενταύρων, είναι υπέροχο όποια περίοδο κι αν το επισκεφθεί κανείς. Παρόλα αυτά, τις γιορτές η κατάνυξη των ημερών και η σπιτική φιλοξενία σε όποιον οικισμό κι αν βρίσκεστε κάνει αυτό τον, έτσι κι αλλιώς, πολύ δημοφιλή προορισμό της Ελλάδας την τέλεια επιλογή για μία αξέχαστη, εορταστική απόδραση.

Δεν είναι μόνο τα παλιά έθιμα που παραμένουν αναλλοίωτα μέχρι τις μέρες μας, το καταπληκτικό τοπικό φαγητό και οι ντόπιες παραδόσεις. Δεν είναι μόνο οι διαδρομές μέσα στη φύση που μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ και στον αντίποδα οι εντυπωσιακές γιορτινές εκδηλώσεις στο κέντρου του Βόλου – όποια ημέρα των γιορτών κι αν κατηφορίσετε από το Πήλιο προς την πρωτεύουσα της Μαγνησίας πάντα υπάρχει κάτι να δείτε και να κάνετε. Δεν είναι μόνο η θέα από τα πέτρινα καφενεία που αντικρίζουν τη θάλασσα.

Είναι η ατμόσφαιρα και ο αέρας. Είναι το Χιονοδρομικό Κέντρο στις Αγριόλευκες, «χωμένο» μέσα την υπέροχη φύση. Είναι οι βόλτες με το αυτοκίνητο στους στριφογυριστούς δρόμους από τη μία πλευρά του βουνού την απέναντι, στο σημείο όπου τα ορεινά συναντούν τις χρυσές αμμουδιές με έναν τρόπο που δεν θα συναντήσετε σε κανένα άλλο σημείο στην Ελλάδα.

Αν θέλετε να ζήσετε την πλευρά των Χριστουγέννων που ξέρει πώς να ενώνει την ησυχία και τη γαλήνη με τον κοσμοπολιτισμό και το ξεφάντωμα, τότε το Πήλιο είναι το απόλυτο μέρος για να βρεθείτε κι εσείς φέτος τις γιορτές.

Οι γιορτινές εκδηλώσεις του Δήμου Βόλου

Από τα τέλη Νοεμβρίου μέχρι και την Πρωτοχρονιά κάθε μέρα, σε κάποια από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης του Βόλου, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη και το μόνο σίγουρο είναι πως οποιαδήποτε στιγμή της παραμονής σας στην περιοχή κι αν αποφασίσετε να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας θα βρείτε κάτι ενδιαφέρον για να παρακολουθήσετε, με πραγματικά πάρα πολύ χαμηλή τιμή εισιτηρίου.

Στις 13 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Βαγγέλης Παπαθανασίου» θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε μία συναυλία αφιερωμένη στο έργο του διεθνούς φήμης συνθέτη, ενώ στις 14 Δεκεμβρίου, και πάλι στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, θα δώσει συναυλία η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ένα μοναδικό θέαμα θα προσφέρει στο κοινό και η παράσταση «Το Μαγικό Ρουμπίνι», ένα χορευτικό παραμύθι κλασικού χορού από τη Δημοτική Σχολή Χορού. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, σε σκηνοθεσία Άντζελας Καλατζή, στις 16 Δεκεμβρίου.

Αξίζει ακόμα να δείτε την παράσταση «Το Μαύρο Κύμα», που θα παιχτεί από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου από τις 21,22,23,28,29 και 30 Δεκεμβρίου, σε σκηνοθεσία Ευάγγελου Βογιατζή, ενώ την Παραμονή των Χριστουγέννων παραδοσιακά Κάλαντα από όλη την Ελλάδα θα ηχήσουν στην πλατεία του Αγίου Νικολάου.

Στις 18 Δεκεμβρίου, όσοι ταξιδεύουν με παιδιά, μπορούν να παρακολουθήσουν την παιδική μουσικοθεατρική παράσταση «Τα Χριστούγεννα του Πινόκιο», βασισμένη στο διάσημο, ομώνυμο βιβλίο του Κάρλο Κολλόντι, ενώ την Παραμονή των Χριστουγέννων στην κεντρική πλατεία της πόλης θα στηθεί μία ολόκληρη γιορτινή αγορά για τους μικρούς επισκέπτες με επίτιμο προσκεκλημένο τον Άγιο Βασίλη και τα ξωτικά του. Εννοείται πως ξεχωρίζει και η υπέροχη ετήσια Βραδιά των Φαναριών, στις 26 Δεκεμβρίου, όταν αμέτρητα αναμμένα χάρτινα φαναράκια θα ανέβουν στον ουρανό του Βόλου γεμίζοντας τα πάντα άπλετο, αισιόδοξο χαρούμενο φως. Φέτος, στη Βραδιά των Φαναριών θα τραγουδήσουν οι Alcatrash και η Anastasia.

Ζήστε με τους ντόπιους τα παραδοσιακά έθιμα

Τα παραδοσιακά έθιμα σε όλα τα χωριά του Πηλίου παραμένουν ζωντανά μέχρι της μέρες μας και οι ντόπιοι απολαμβάνουν πραγματικά τη διαδικασία αναβίωσής τους την περίοδο των γιορτών.

Πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα παραδοσιακά κάλαντα της περιοχής, τα οποία ακούγονται στις γραφικές κεντρικές πλατείες την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς από τα παιδιά, αλλά και τα μέλη των πολιτιστικών συλλόγων του κάθε οικισμού που ψάλλουν μέσα σε παραδοσιακές στολές, συνθέτοντας ένα όμορφο, κατανυχτικό θέαμα.

Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή έθιμα του Πηλίου και το έθιμο του «αμίλητου νερού» σύμφωνα με το οποίο νέα κορίτσια καταφθάνουν στις πέτρινες βρύσες των χωριών με παραδοσιακά, τοπικά γλυκά για κεράσματα και άφθονο κρασί. Σύμφωνα με την παράδοση τα γλυκά θα γλυκάνουν το νερό που τρέχει από την κρήνη, ενώ τα χαράματα της ημέρας των Χριστουγέννων τα ίδια κορίτσια πηγαίνουν και πάλι στη βρύση για να κουβαλήσουν το λεγόμενο «αμίλητο νερό» στο σπίτι τους, λέγοντας μία ευχή για υγεία, καλή τύχη και αφθονία.

Απολαύστε την τοπική, γιορτινή γαστρονομία

Όποια εποχή του χρόνου κι αν ταξιδέψετε στο Πήλιο το μόνο σίγουρο είναι πως η τοπική γαστρονομία θα σας μείνει αξέχαστη. Για τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς το πιο παραδοσιακό πιάτο δεν είναι άλλο από ένα πιάτο ζεστή κοτόσουπα, ενώ από το γιορτινό τραπέζι δεν λείπει ποτέ η χοιρινή τηγανιά που οι Πηλιορείτες τη μαγειρεύουν τόσο τέλεια που μοιάζει με «λουκούμι». Φυσικά, δεν γίνεται να μη δοκιμάσετε και τα καταπληκτικά συνοδευτικά και γλυκά του Πηλίου, το περίφημο Χριστόψωμο, τους κουραμπιέδες και τους λουκουμάδες με μέλι και καρύδια, ενώ την Πρωτοχρονιά σε όλα τα σπίτια μοσχοβολάει ο χειροποίητος, πεντανόστιμος μπακλαβάς.

Τα εξαιρετικά εστιατόρια του Πηλίου είναι πάρα πολλά και, φυσικά, υπάρχουν αρκετές επιλογές σε όποια πλευρά του βουνού κι αν βρίσκεστε. Ξεχωρίζουν ο Γευσοκράτορας, η Kρίτσα και οι Πηλίου Γεύσεις στην Πορταριά, το πάρα πολύ καλό Κάρδαμο στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας, το Ανάποδο Πλατάνι στην Τσαγκαράδα, ένα παραδοσιακό καφενείο με μοναδική ταυτότητα, το Μεϊντάνι στη Ζαγορά, με εκπληκτική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος, ο Λωτός με την υπέροχη αυλίτσα στον Άγιο Λαυρέντιο, το Σαλκίμι στις Μηλιές, ο Γιάννης ο Γερμανός στο Νεοχώρι.

Γιορτές στο Πήλιο θα πει κορυφαίες τοπικές γεύσεις στο απόγειό τους. Γεύσεις που είναι από μόνες τους ένα λόγος να ταξιδέψετε μέχρι εδώ.

Καθίστε στα μικρά, παραδοσιακά καφενεία

Πέτρινα καφενεία με τζάκι, άνετους καναπέδες και τραπεζάκια δίπλα σε στολισμένα παράθυρα με θέα είτε τις όμορφες πλαγιές είτε στη θάλασσα. Κάποια από αυτά φέρνουν στο βουνό των Κενταύρων έναν φρέσκο, μοντέρνο αέρα, σερβίροντας, ωστόσο, καλό ελληνικό καφέ και πενταντόστιμα σπιτικά γλυκά φτιαγμένα με ντόπιες υλικά και συνταγές. Άλλα είναι τόσο ιστορικά και εμβληματικά όσο και το ίδιο το Πήλιο και μία στάση στα μικρά στρογγυλά τραπεζάκια τους απλά είναι must.

Στην Πορταριά κάντε στάση στο Meli Coffee & More που σερβίρει ακόμα και brunch για ξένοιαστες και χουχουλιάρικες στιγμές δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Ενώ για τα καλύτερα γλυκά θα περάσετε και από το Mirtillos Pelion, και πάλι στην Πορταριά.

Εμβληματικό είναι και το Art Cafe στη γειτονική Μακρινίτσα, με τη συγκλονιστική θέα και, βέβαια, το καφενείο – ουζερί Θεόφιλος μέσα στο οποίο θα έχετε την ευκαιρία να δείτε και μία εντυπωσιακή τοιχογραφία του σπουδαίου ζωγράφου Θεόφιλου, σήμα κατατεθέν του μαγαζιού και, πιθανότατα, ολόκληρης της περιοχής.

Στη νοτιότερη πλευρά του Πηλίου αξίζει να κάνετε μία στάση και στο ιστορικότατο καφενείο του Φορλίδα στον παραδοσιακό οικισμού του Λαύκου για έναν και μόνο λόγο: Αυτό θεωρείται το παλαιότερο καφενείο ολόκληρης της Ελλάδας αφού άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1785, ενώ πολύ γνωστά είναι και καφενεία στις Μηλιές του Πηλίου, με το περίφημο Άννα να ένα Μήλο να αποτελεί ένα από τα πιο φωτογραφημένα και ινσταγκραμικά καφέ στην ορεινή Ελλάδα.

Περπατήστε στο μονοπάτι των Κενταύρων κι άλλες μαγευτικές διαδρομές στο Πήλιο

Ανακαλύψτε τις μοναδικές ομορφιές του Πηλίου μέσα από υπέροχες διαδρομές στη φύση. Η πιο φημισμένη είναι, αναμφισβήτητα, το λεγόμενο «Μονοπάτι των Κενταύρων». Το μονοπάτι είναι ανηφορικό αλλά είναι πολύ εύκολο να το περπατήσετε, καθώς η ανηφορική κλίση είναι πολύ ήπια. Στην κατάβαση τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα και δεν θα χρειαστείτε πάνω από μισή ώρα για να επιστρέψετε, μέσα από ένα πάντα πανέμορφο φυσικό τοπίο. Ολόκληρη η διαδρομή είναι πολύ καλά σηματοδοτημένη και δεν θα συναντήσετε δυσκολίες στην πορεία σας.

Την ίδια στιγμή, λίγο μετά τον οικισμό Χάνια μπορείτε να ακολουθήσετε τον δρόμο που οδηγεί στη Δράκεια, μία συνολική απόσταση περίπου 8 χιλιομέτρων. Ο οικισμός είναι κουκλίστικος, με δύο γραφικές πλατείες, ταβέρνες, καφέ και έναν παραδοσιακό φούρνο. Η Δράκεια, η οποία όπως θα δείτε και στις σχετικές επιγραφές είναι «μαρτυρικό χωριό» αφού εκεί οι Γερμανοί εκτέλεσαν 118 ανθρώπους στην Κατοχή, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά από το 1615 -ή και παλαιότερα. Στο χωριό θα δείτε και μερικές πολύ όμορφες μικρές εκκλησίες στις οποίες αξίζει να κάνετε μία στάση.

Τέλος, οι λάτρεις της πεζοπορίας μπορούν να ακολουθήσουν την πολύ μεγαλύτερη και σίγουρα πολύ πιο απαιτητική διαδρομή που ενώνει τη Μακρινίτσα με το Πουρί. Η αφετηρία είναι η πλατεία Μπράνη, ενώ το μονοπάτι περνάει από το γεφύρι της Καρυάς, ανηφορίζει μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς μέχρι το καταφύγιο -που είναι και το ψηλότερο σημείο της διαδρομής. Από εκεί ξεκινάει και το ρέμα της Λαγωνίκας. Η απόσταση είναι 18 χιλιόμετρα και η συνολική διάρκεια περίπου 8 ώρες.

Βουνό ή θάλασσα

Τι είναι αυτό που κάνει το Πήλιο ακαταμάχητα γοητευτικό; Ποιο είναι το συστατικό που το κάνει τον πιο μοναδικό, μάλλον, ορεινό προορισμό της χώρας μας; Είναι αυτός ο ασυναγώνιστος συνδυασμός βουνού και θάλασσας, αυτή η εγγύτητα των παρθένων ορεινών όγκων με το αστραφτερό γαλάζιο του Παγασητικού Κόλπου. Και αυτή η κατηφόρα των φιδωτών δρόμων από τη γραφική Ζαγορά μέχρι το Χορευτό, τον Άγιο Ιωάννη, την Τσαγκαράδα.

Αν τα μεγάλα κρύα έρθουν απότομα φέτος και το χιόνι πέσει πυκνό στο βουνό των Κενταύρων τότε δεν υπάρχει καταλληλότερη ευκαιρία από αυτή για να κάνετε μία στάση στο Χιονοδρομικό Κέντρο στη θέση Αγριόλευκες, το οποίο απέχει από την Πορταριά 12 χιλιόμετρα. Σε υψόμετρο 1.471 μέτρων θα ζήσετε μία λευκή, συναρπαστική εμπειρία ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας πάνω στα χιονοπέδιλα. Το τοπίο που περιτριγυρίζει το χιονοδρομικό κέντρο είναι πραγματικά μαγευτικό με αμέτρητες οξιές, καστανιές και αγριόλευκες να ξεπροβάλουν πίσω από τις χιονισμένες πίστες. Kαι, βέβαια, στο βάθος η θάλασσα. Μία φανταστική εικόνα που δεν θα συναντήσετε πουθενά αλλού.

Αν από την άλλη, οι θερμοκρασίες συνεχίσουν να είναι υψηλές και τα χιόνια δεν έρθουν μπορείτε να ζήσετε την άλλη πλευρά του Πηλίου. Την πιο ήπια, την πιο ζεστή και στην πιο ηλιόλουστη. Με το αυτοκίνητο μπορείτε να απολαύσετε μαγευτικές διαδρομές ανεβοκατεβαίνοντας το βουνό και απολαμβάνοντας την πανέμορφη φύση. Και να καταλήξετε σε πανέμορφα χωριά, από τις παραδοσιακές Μηλιές με τα υπέροχα καφενεία μέχρι μαγευτική παραλία του Μυλοπόταμου για να αντικρύσετε την όψη της χειμωνιάτικης θάλασσας κάτω από τον ήλιο των Χριστουγέννων.

Κειμενο https://magnesianews.gr/ 

Δημοσιεύθηκε στις 27 November 2023 | 7:07 am


Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.

 Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25 Νοεμβρίου 1960.  Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνιστά εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων ισχύος μεταξύ των γυναικών και των ανδρών, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε επικυριαρχία και διακρίσεις κατά των γυναικών από τους άνδρες και στην παρακώλυση της πλήρους προόδου των γυναικών . Αποτελεί επίσης έναν από τους ζωτικής σημασίας κοινωνικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι γυναίκες εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θέση σε σύγκριση με τους άνδρες. Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA,2014), περίπου 13 εκατομμύρια γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας, ήτοι ποσοστό 7 % των γυναικών ηλικίας 18–74 ετών, 3,7 περίπου εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική βία ήτοι ποσοστό 2 % των γυναικών ηλικίας 18–74 ετών. Μία στις 20 γυναίκες (5 %) έχει πέσει θύμα βιασμού από την ηλικία των 15 ετών και άνω και 18 % των γυναικών έχουν πέσει θύματα εξακολουθητικής παρενόχλησης από την ηλικία των 15 ετών και άνω. Επίσης, περίπου το 12 % των γυναικών έχουν βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης ή κάποιο συναφές περιστατικό από κάποιον ενήλικα πριν από την ηλικία των 15 ετών. Και τέλος, το ήμισυ όλων των γυναικών στην ΕΕ (53 %) αυτοπεριορίζουν τις μετακινήσεις τους στον δημόσιο χώρο από φόβο μήπως υποστούν σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση.

Την πρώτη περίοδο της πανδημίας του Covid-19, η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η «σκιώδης πανδημία». Η πρόεδρος της GREVIO 3 , Marceline Naudi σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «για
πολλές γυναίκες και παιδιά, το σπίτι δεν είναι ένα ασφαλές μέρος», δεδομένου ότι οι πολιτικές απομόνωσης και περιορισμού που εφαρμόστηκαν από τα κράτη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διάδοση του κορωνοϊού, για τα θύματα
ενδοοικογενειακής βίας είχε ως συνέπεια την περαιτέρω αύξηση του κινδύνου και την έκθεσή τους σε όλες τις μορφές έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας λόγω του περιορισμού της μετακίνησής τους και της συγκατοίκησης συνεχώς με τον κακοποιητή τους. Ο κίνδυνος αυτός υπήρξε ακόμη μεγαλύτερος για γυναίκες και κορίτσια ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως για παράδειγμα οι γυναίκες προσφύγες και αιτούσες άσυλο, μετανάστριες, γυναίκες με αναπηρία, ηλικιωμένες γυναίκες κ.α.
Τα συχνότερα λάθη των κακοποιημένων γυναικών
Τα τρία συχνότερα λάθη των γυναικών θυμάτων βίας, ειδικά τις πρώτες κρίσιμες ώρες μετά από ένα περιστατικό βίας, επισημαίνει η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
1ο λάθος: Θα βγάλω μία φωτογραφία για να αποδείξω τον ξυλοδαρμό μου.
Η φωτογραφία δεν είναι από μόνο της ικανό αποδεικτικό μέσο. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί μπορεί με κατάλληλα μέσα να υποστεί επεξεργασία αφετέρου γιατί το άτομο προ της φωτογράφισής του μπορεί να μακιγιαριστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνει την πραγματική εικόνα. Συνεπώς, το άτομο που έχει υποστεί κακοποίηση εάν απλά φωτογραφίσει τις κακώσεις του δεν θα μπορέσει να αποδείξει την κακοποίηση.

2ο λάθος: Θα πάω στο πλησιέστερο νοσοκομείο και θα πάρω ιατρικό πιστοποιητικό από τον χειρουργό.
Πράγματι, το πρώτο που πρέπει να κάνει το θύμα που φέρει σοβαρά τραύματα (ανοιχτά θλαστικά, πιθανά κατάγματα κ.λπ.) είναι να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο για την παροχή πρώτων βοηθειών και εξετάσεων. Στη συνέχεια, όμως, είναι απαραίτητη η εξέταση από ιατροδικαστή.
Ο ιατροδικαστής είναι ο μόνος ιατρός που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών. Καμία άλλη ιατρική ειδικότητα δεν έχει αντίστοιχη εκπαίδευση, συνεπώς ιατρός άλλης ειδικότητας δεν μπορεί να καταγράψει ορθά και πλήρως τις σωματικές βλάβες. Για μία εκχύμωση, για παράδειγμα, ο ιατροδικαστής περιγράφει πλήρως τα χαρακτηριστικά της, δηλαδή τις διαστάσεις, τη χροιά και το σχήμα της, με αποτέλεσμα να μπορεί να δώσει απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα της υπόθεσης.
3ο λάθος: Δεν θέλω να υποβάλω μήνυση οπότε δεν μπορώ να εξεταστώ από ιατροδικαστή.
Όταν μία γυναίκα έχει αποφασίσει να υποβάλει μήνυση στον δράστη, θα πρέπει να το κάνει το συντομότερο δυνατό στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Σε αυτήν την περίπτωση, η αστυνομία εκδίδει εντολή κλινικής ιατροδικαστικής εξέτασης στην πλησιέστερη ιατροδικαστική δομή και η όλη διαδικασία είναι δωρεάν.

Σε περίπτωση, όμως, που το θύμα δεν είναι έτοιμο για μία νομική διαδικασία, είναι σημαντικό για να υπάρξει πιστοποίηση της κακοποίησης για μελλοντική χρήση, να υπάρξει ιατροδικαστική εξέταση σε κάποιο ιατροδικαστικό ιατρείο. Ιατρεία υπάρχουν στις κυριότερες πόλεις της χώρας. Και στις δύο περιπτώσεις, η έκθεση κλινικής εξέτασης που εκδίδεται έχει το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών.

«Είναι σημαντικό όλες οι γυναίκες να γνωρίζουν τις ορθές διαδικασίες. Ακόμη κι αν δεν συμβεί στις ίδιες ένα τέτοιο περιστατικό, βάσει των επιδημιολογικών δεδομένων, είναι εξαιρετικά πιθανό να χρειαστεί να συμβουλεύσουν κάποιο άτομο του οικογενειακού ή του φιλικού τους περιβάλλοντος. Μόνο με τη σωστή ενημέρωση η γυναίκα θα μπορέσει να προβεί στις σωστές κινήσεις και τελικά να καταφέρει να δικαιωθεί.


Δημοσιεύθηκε στις 25 November 2023 | 6:48 am


Νομός Μαγνησίας - Ειδήσεις και Νέα

Εφημερίδα Μαγνησία - 23/4/2024 - Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Εφημερίδα Μαγνησία - 23/4/2024  Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Δημοσιεύθηκε στις 23 April 2024 | 6:37 am


Εφημερίδα Μαγνησία - 18/4/2024 - Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Εφημερίδα Μαγνησία - 18/4/2024  Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Δημοσιεύθηκε στις 19 April 2024 | 5:03 am


Δείτε αγγελίες στο Νομό Μαγνησίας